Ιδού τα δικαιώματα των αποφάσεων του Κολυμπαρίου: "Το Φανάρι αναγνωρίζει πλέον τις συμπροσευχές"

Σχόλιο του Ιστολογίου Κατάνυξις:  Δεν είναι φήμη, δεν είναι φαντασία, στην επίσημη σελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επισημοποιούνται με καμάρι οι συμπροσευχές! Διαβάστε την πλήρη ανακοίνωση:

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΨΗΦΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ καθηγητῆ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Κυριάκου Κυριαζόπουλου

ΜΕΛΗ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»),

ΕΝΩ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ – ΑΙΡΕΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Η Συνοδική Λειτουργία της Εκκλησίας, κατά τους Αποστόλους και τους Πατέρες,  στηρίζεται στα δύο βασικά δόγματα της Εκκλησίας, το Τριαδολογικό και το Χριστολογικό. Όπως τα Τρία Πρόσωπα της Μίας ως προς την ουσία Της Τριάδος  λειτουργούν συνοδικά, έτσι και η στρατευομένη Εκκλησία πρέπει να λειτουργεί συνοδικά (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Τριαδική Συνοδικότητα, η Εκκλησία ως Μυστήριο του Χριστού, Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αλήθειας – Δογματική της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τομ. 4, σελ. 187-188, γαλλική έκδοση). Όπως στο Πρόσωπο του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, δηλ. του Κυρίου Ιησού Χριστού,  λειτουργούν συνοδικά οι δύο φύσεις Του (Αγ. Μαξίμου του Ομολογητή, Επιστολή 5, Ελληνική Πατρολογία, τομ. 91, σελ. 484), έτσι και στο Σώμα του, και ειδικότερα στη στρατευομένη Εκκλησία Του, πρέπει να λειτουργούν συνοδικά ο θείος και ο ανθρώπινος παράγοντας, το Άγιο Πνεύμα και οι πιστοί, οι οποίοι στις διάφορες μορφές Εκκλησιαστικών Συνόδων [1) της Συνόδου της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, 2) της Τοπικής ή Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ή 3) της Οικουμενικής Συνόδου], εκπροσωπούνται από τους Επαρχιούχους Επισκόπους των κατά τόπους Εκκλησιών ή Επισκοπών τους, οι οποίοι έχουν την αποστολική εξουσία και διακονία να αποφασίζουν ψηφίζοντας όλοι τους, Μαζί με το Άγιο Πνεύμα –αλλά όχι με εμπαιγμό του Αγίου Πνεύματος (όπως έπρατταν οι ψευδο-σύνοδοι που αναφέρονται στην Εκκλησιαστική Ιστορία)– επί δογματικών και ποιμαντικών θεμάτων των αντίστοιχων εκκλησιαστικών περιφερειών, ενώ οι πιστοί (λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί) έχουν, δυνάμει της ειδικής ή της γενικής ιερωσύνης τους, το δικαίωμα και το καθήκον να αποδέχονται ή να απορρίπτουν ιδίως τις συνοδικές αποφάσεις που αφορούν σε θέματα πίστεως (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, ο.π., σελ. 192-196. Επίσης, Ι. Καρμίρης, Η διοργάνωσις της επιγείου Εκκλησίας και η σχέσις αυτής προς την επουράνιον, Εκκλησιολογία, σελ. 365-808).

Ως προς την ισότητα των Επαρχιούχων Επισκόπων στις Συνόδους, ο Καθηγητής Ιωάννης Καρμίρης παρατηρεί τα εξής:

1 - Κάθε τοπική Εκκλησία υπό τον τελούντα την Ευχαριστία Επίσκοπό της κατέχει το πλήρωμα της Εκκλησίας και πραγματοποιείται ως Σώμα Χριστού στη Θεία Ευχαριστία. Στην ενότητα και την ισότητα και την ταυτότητα της Χάρης, της Πίστεως και της Δομής των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών (δηλ. των Επισκοπών) βρίσκεται η μια Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία. Έκφραση της ενότητάς της είναι η Πανορθόδοξη ή Οικουμενική Σύνοδος» (Εκκλησιολογία, σελ. 546). Σημειωτέον ότι, όπως διευκρίνισε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, στη σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου της Κωνσταντινούπολης τον περασμένο Αύγουστο, η μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν είναι Οικουμενική, διότι δεν μετέχουν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες, δηλαδή με βάση την αιρετική διεύρυνση του όρου «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Συμβόλου της Πίστεως της Α΄ και Β΄ Οικουμενικών Συνόδων, η οποία συγκρητιστική διεύρυνση περιλαμβάνει συγκρητιστικά στην Εκκλησία του Χριστού τους Παπικούς και τους Προτεστάντες.

2 – Των Οικουμενικών (και όλων γενικά) των Συνόδων μετείχαν με πλήρη δικαιώματα (δηλ. και με δικαίωμα αποφαστιστικής ψήφου) μόνον οι Επίσκοποι, ήτοι Πατριάρχες, Έξαρχοι, Μητροπολίτες, απλοί (Επαρχιούχοι, δηλ. Ποιμενάρχες) Επίσκοποι» (Εκκλησιολογία, σελ.673).

3 – Η αυθεντία όλων των Συνόδων υπόκειται υπό την ύψιστη αυθεντία της όλης Εκκλησίας, όχι μόνον εκ μέρους των Επισκόπων και λοιπών κληρικών, αλλά και εκ μέρους των πιστών (μοναχών και λαϊκών), το σύνολο των οποίων δεν πλανάται στην πίστη, επειδή έχουν «χρίσμα από του Αγίου και την αλήθειαν» γνωριζόντων (Α΄ Ιωαν. Β΄20, 27) και βιούντων και όντων όλων διδακτών Θεού (Ιωαν. ΣΤ΄, 45). Το κριτήριο της αποδοχής κάποιας Συνόδου από το Σώμα της Εκκλησίας, με την ανωτέρω έννοια, είναι η ακριβής από αυτήν διατύπωση της Ορθόδοξης Πίστης, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Η εγκυρότητα κάποιας Συνόδου δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένη, εξαρτώμενη από τη βούληση εκείνου που την συγκαλεί ή από τον αριθμό των συγκροτούντων αυτήν επισκόπων κλπ., αλλά εξαρτάται από την εκ των υστέρων αβίαστη αναγνώριση της εγκυρότητάς της από όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες (δηλ. τις Επισκοπές), στις οποίες ενεργεί ο  ίδιος Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος, όπως και από την αποδοχή των αποφάσεών της από ολόκληρο το εκκλησιαστικό πλήρωμα το αποτελούμενο από κληρικούς και λαϊκούς, ως προερχόμενων από του επιστατούντος Αγίου Πνεύματος του «μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας» (Αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατήχηση 16, 19, ΒΕΠ 39, 209), και εκφραζουσών την κοινή πίστη και συνείδηση, όπως και τη λειτουργική και μυστική εμπειρία και ζωή του εκκλησιαστικού πληρώματος, λαμβανομένου υπόψη ότι Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΤΟΥΤΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ (Εκκλησιολογία, 675-677). 

Κατόπιν των ανωτέρω, είναι σαφές ότι η παραβίαση της εκκλησιολογικής ισότητας των Επαρχιούχων Αρχιερέων συνιστά ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ  ΑΙΡΕΣΗ.

Άλλη Ορθοδοξία κι άλλο Χριστό η Εκκλησία της Βουλγαρίας, κι άλλο η Εκκλησία της Ελλάδος!

Ἀπὸ τὴν πρόσφατη διευρυμένη μελέτη τοῦ κ. Κυριαζόπουλου Κυριάκου –καθηγητῆ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.– ἀποσποῦμε καὶ δημοσιεύουμε τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας γιὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, καὶ τὶς θέτουμε ὑπ’ ὄψιν τῶν Μητροπολιτῶν (ποὺ νομίζουν ὅτι ἀκολουθοῦν τὸν ὀρθόδοξο δρόμο, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντι- Οἰκουμενιστῶν Πατέρων).

Ἰδιαιτέρως τὶς δημοσιεύουμε γιὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο, ποὺ μὲ μεγάλη χαρὰ μᾶς ἀνήγγειλε τὴν παραπομπὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Παΐσιου Παπαδόπουλου στὴν Σύνοδο –ὅπως φαίνεται πρὸς καθαίρεση– ἐπειδὴ ὁ διωκόμενος Ἀρχιμανδρίτης ἐφάρμοσε, ἀκριβῶς ἐκεῖνα ποὺ πρεσβεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως αὐτὸ ἐκφράζεται στὴν Ἀνακοίνωση τῆς Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας!!!

Προφανῶς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουν διαιρεθεῖ. Ἄλλη Ὀρθοδοξία ἰσχύει στὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἄλλη ἰσχύει στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἄλλο Χριστὸ πιστεύουν στὴν Βουλγαρία καὶ ἄλλον στὴν Ἑλλάδα. Ὅσοι δέχονται ὅσα πιστεύει καὶ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας (ὅπως ὁ π. Παϊσιος) καταδικάζονται, καὶ ὅσοι αἱρετίζουν, ὑποστηρίζονται.

Ὁ μητροπολίτης Θεόκλητος δὲν καταδίκασε τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, τὸν Οἰκουμενισμό, τὸ Π.Σ.Ε., ἀντίθετα εἰσάγει αἱρετικὲς διδασκαλίες στὴν Ἐκκλησια, μνημονεύοντας τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ ὑποστηρίζοντας (παρὰ πᾶσαν διδασκαλία τῶν Ἁγίων) ὅτι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ μνημονεύουμε τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη, ποὺ διδάσκει γιὰ «ἀδελφὲς» Ἐκκλησίες, ποὺ στὴν πράξη καταλύει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ μιλᾶ γιὰ Μία Ἐκκλησία καὶ ἕνα βάπτισμα, ποὺ ἐπιδοκιμάζει συνοδικὰ τὴ συμμετοχὴ στὸ Π.Σ.Ε. (=Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων), ποὺ ψήφισε τὴν κατάλυση Δογματικῶν θέσεων καὶ Ι. Κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὡς πρὸς τὴν τοὺς μικτοὺς γάμους κ.λπ. Ὅσοι δὲν τὸν μνημονεύουν, τὰ μυστήριά τους εἶναι ἄκυρα! Πρωτοφανῆ,  ἐξωφρενικὰ καὶ ἀσεβῆ πράγματα, ποὺ προσβάλλουν τόσους καὶ τόσους Ἁγίους ποὺ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων τους, ἀκόμα καὶ ἐπὶ ὑποψία αἱρέσεως!

Ἀντίθετα ἀποδοκιμάζει καὶ στέλνει γιὰ καθαίρεση τὸν π. Παΐσιο, ἐπειδὴ ἀρνεῖται ὅλα αὐτὰ καὶ ἀποδοκιμάζει τὶς κακοδοξίες τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, συμφωνεῖ δηλαδὴ κατὰ πάντα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ποὺ δ[εν συμμετέσχες στὴν αἱρετικὴ Σύνοδος κι ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε.!

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ κ. Κυριαζόπουλου)

Το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας

          Στην από 21-4-2016 απόφασή της, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας αποφάσισε ομόφωνα:

          «Σχετικά με το σημείο 4 του εγγράφου: «Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον».

          Στην Ορθόδοξη Εκκλησία με τη φράση «ενότητα όλων» ανέκαθεν εννοείται ότι οι έχοντες υποπέσει σε αίρεση ή σχίσμα θα πρέπει πρώτα να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη πίστη, προσερχόμενοι μεθ’ υπακοής στην Αγία Εκκλησία και τότε, δια της μετανοίας, να γίνουν δεκτοί στην Εκκλησία.

          Σχετικά με το σημείο 5: «Οι σύγχρονοι διμερείς θεολογικοί διάλογοι.. έχουν ως στόχο να αναζητήσουν "την απολεσθείσα χριστιανική ενότητα"…».

          Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι μία και ενιαία, δεν έχει απολεσθεί ποτέ η ενότητα εν τη πίστει και η κοινωνία εν τω Αγίω Πνεύματι μεταξύ των χριστιανών και δεδομένου ότι η ίδια θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του κόσμου, όπως είπε ο Κύριος: «και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16:8), άρα η κοινωνία αυτή θα είναι επίσης αιώνια.

          Σχετικά με το σημείο 6, σημείο 16, κλπ.

    Εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες, αλλά μόνον αιρέσεις και σχίσματα και το να ονομάζονται τούτα «εκκλησίες» είναι θεολογικώς, δογματικώς και κανονικώς εντελώς εσφαλμένο.

          Σχετικά με το σημείο 12:

   Το αναφερόμενο στο σημείο 12 ότι, «κατά την διεξαγωγή των θεολογικών διαλόγων κοινός στόχος όλων είναι η οριστική αποκατάσταση της ενότητος εν τη αληθινή πίστει και αγάπη», είναι εντελώς εσφαλμένο και απαράδεκτο, διότι πρέπει να διευκρινισθεί και να υπογραμμιστεί ότι η επιστροφή στην αληθινή πίστη αφορά αιρετικούς και σχισματικούς και δεν σχετίζεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

    Δόξα τω Θεώ, η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία κατά το έτος 1998 εξήλθε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, δια της οποίας εξόδου της εξέφρασε την αποδοκιμασία της για την δραστηριότητά του, δεδομένου ότι δεν δύναται να είναι μέλος οργανώσεως, στην οποία θεωρείται ως «μία εκ των πολλών, ή ως παρακλάδι της Μίας εκκλησίας», η οποία αναζητεί τρόπο και αγωνίζεται για την αποκατάστασή της μέσω αυτού του Παγκοσμίου Εκκλησιών».

      Ένας είναι ο Κύριος, μία είναι η Εκκλησία, όπως αναφέρεται στο Σύμβολο της Πίστεως» (ἐδῶ).

ΟΧΙ στον προσηλυτισμό των μαθητών στην πολυθεΐα της πολυθρησκείας!

Δελτίου τύπου

Απαιτούμε ΙΣΟΝΟΜΙΑ

Λέμε όχι στον γκεμπελικής εμπνεύσεως προσηλυτισμό των μαθητών

στην πολυθεΐα της πολυθρησκείας

Καλούμε τον Ορθόδοξο Ελληνικό λαό να αντισταθεί

στην κυβερνητική φαλκίδευση των ανθρωπίνων - ατομικών δικαιωμάτων του

Η συνέντευξη του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου για το μάθημα των Θρησκευτικών που δημοσιεύτηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016 στο ΑΠΕ – ΜΠΕ (αναδημοσίευση alfavita.gr και real.gr) είναι η κορυφαία, έως τώρα, επιχείρηση ασεβούς εμπαιγμού που διαπράττει προς την Εκκλησία, προς την ελληνική Δικαιοσύνη, προς τους Θεολόγους, προς τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό, βαπτίζοντας και παρουσιάζοντας το πολυθρησκειακό Πρόγραμμα του ΙΕΠ ως ορθόδοξο.

.

Ο κ. Γιαγκάζογλου, με αυτήν τη συνέντευξη, έδειξε για μια ακόμη φορά, εκ μέρους και όλων των συνεργατών του και των συγγραφέων των Προγραμμάτων στο ΙΕΠ, ότι αυτός και  η ομάδα του ως εντολοδόχοι του κ. Φίλη, με όπλα την προπαγάνδα, τη διαστρέβλωση της αλήθειας, την παραπλάνηση και την εξαπάτηση, δεν διστάζουν να καταπατήσουν, στην πράξη, το Σύνταγμα, τους Νόμους, τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, δείχνοντας, ταυτόχρονα, αφενός την εναντίωσή τους τόσο προς την ορθόδοξη παράδοση, τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας και τις ομόφωνες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και αφετέρου την περιφρόνησή τους προς τους Θεολόγους συναδέλφους τους καθώς επίσης και προς τους Ορθόδοξους γονείς και μαθητές.

Οι ως άνω Θεολόγοι, με τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών από Ορθόδοξο σε πολυθρησκειακό ή θρησκειολογικό ή πανθρησκειακό, μέσω της εφαρμογής του νέου Προγράμματος, διαπράττουν, σε συνεργασία με τον κ. Φίλη, δύο αδικήματα(σύμφωνα με γνωμοδοτήσεις έγκριτων νομικών): α) Το αδίκημα του Προσηλυτισμού στην αθεΐα και μάλιστα σε βάρος ανήλικων παιδιών, που δεν είναι σε θέση να αμυνθούν πνευματικά και β) Το αδίκημα της ανισονομίας, αφού το πολυθρησκειακό ή όπως το ονομάζει ο κ. Φίλης Θρησκειολογικό αυτό Πρόγραμμα εφαρμόζεται ή μάλλον επιβάλλεται, ρατσιστικά, μόνον στους ορθόδοξους μαθητές. Οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι, οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες Έλληνες μαθητές απολαμβάνουν -και πολύ σωστά- από το Υπουργείο Παιδείας το δικαίωμα να

ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΕ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Επειδή πολλές διαφορετικές τοποθετήσεις και  φωνές κρίνουν και μιλούν για τα περί της εν Κρήτη προσφάτης Συνόδου, γεγονός που φέρει τον λαό Του Θεού σε συνειδησιακά και Θεολογικά διλλήματα  πίστεως, θεωρήσαμε σωστό και Ορθόδοξο να συμβουλευτούμε τους Αγιασμένους Γέροντες, Πνευματικούς και Ιερές Μονές που πιστεύουμε ότι έχουν Ορθό Θεολογικό κριτήριο προκειμένου να διαμορφώσουμε την σωστή τοποθέτηση στο προκύψαν αυτό γεγονός της Συνόδου της Κρήτης.

Ήδη έχουμε απευθυνθεί:

1^ον Στο Ι.Ησυχαστήριο"Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου" στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

 2^ον Στον Γέροντα Ευθύμιο στην Καψάλα του Αγίου Όρους.

3^ον Στους Πατέρες του Ι.Κ.ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ .π.Αρσένιο και π.Ησαϊα.

 4^ον  Στις Ι.Μονές Αγίου Αρσενίου Χαλκιδικής και 4^ον Τιμίου Προδρόμου Μεταμορφώσεως Χαλκιδικής.

5^ον Τον Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη στην Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνας.

Μέχρις στιγμής μας έχουν απαντήσει ο Γέροντας Ευθύμιος και οι Πατέρες της Παναγούδας

(http://www.pentapostagma.gr/2016/09/έκτακτο-αρνούνται-την-σύνοδο-της-κρήτ.html)

Πλέον αναφερόμαστε και απευθυνόμαστε  στο Γέροντα Γρηγόριο Ηγούμενο της Ι.Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους ο οποίος τυγχάνει  άξιος συνεχιστής του Ορθοδόξου πνεύματος της παραδόσεως  και του ήθους  των Αγίων και Οσίων Ιερομονάχων Γερόντων π. Αμφιλοχίου Μακρή και π. φιλοθέου Ζερβάκου προκειμένου να μας διαφωτίσει περί του αναφερομένου

Για την ανακοίνωση ΔΙΩΞΗΣ του π. Παϊσίου Παπαδόπουλου, είδαμε την παρακάτω ανάρτηση:

Ἱστολόγιο "Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: 

Η απάντηση μας στην ανακοίνωση ΔΙΩΞΗΣ του π. Παϊσίου Παπαδόπουλου.

Με λύπη μας ακούσαμε σήμερα τον μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο να ανακοινώνει την ΔΙΩΞΗ του ιερομονάχου Παϊσίου Παπαδόπουλου, μέσω του Συνοδικού Δικαστηρίου ("η υπόθεση έφυγε από τα χέρια μας" είπε χαρακτηριστικά).

https://www.youtube.com/watch?v=zIpGoV-wOIc

Αναγνώστης μας σχολίασε εδώ, (απαντώντας σε ένα φερέφωνο του):

"Ο ΛΚ λειτουργεί ως το γραφείο τύπου του δεσπότη. Αμέσως μαθαίνει τα νέα και μέρα νύχτα τον υπερασπίζεται επαγγελματικά. Πως έχει τον χρόνο να παρακολουθεί μέρα νύχτα τι γίνεται και να τα μαθαίνει όλα πρώτος ένας θεός ξέρει. Καταλαβαίνουμε όμως.
Όσο για τον δεσπότη, που παριστάνει τον χαμογελαστό, είδα το βίντεο να χαμογελάει και να λέει έφυγε από τα χέρια μου. Στην ωραία πύλη. Και να χαμογελάνε όλο χαρά καμαρωτοί και οι διάκοι δίπλα του και ο πάτερ Νικηφόρος.Αντί να πει τα χέρια μου στάζουν αίμα εγώ τον παρέπεμψα στην σύνοδο για να τιμωρηθεί.

Αντί να αντιδράσει στα πρωτοπαλίκαρα του Βαρθολομαίου που εμπεδώνουν ανά την Ελλάδα την αίρεση, ο "ΚΑΛΟΣ" μητροπ. Θεόκλητος ...διώκει τον αγωνιστή π. Παΐσιο!

  Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Μεσσηνίας συνεχίζει νὰ τὴν προπαγάνδα γιὰ τὴν "πανορθόδοξη ενότητα" τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ τάχα ἐκφράστηκε στὴν Σύνοδο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποδείχτηκε τραγικὰ ὅτι οὔτε Παν-ορθόδοξη ἦταν ἡ Σύνοδος, οὔτε τὴ ἑνότητα διαφύλαξε, ἀλλ' ἀντίθετα ἀπέδειξε τὴν διάσπαση τῆς Ὀρθόδοξης Οἰκογένειας! Ἐπίσης μίλησε γιὰ "μια διαδικασία αποδοχής" τῶν αἱρετικῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, ποὺ ἔχει δρομολογηθεῖ!

Μεσσηνίας:

«Ο λόγος μας πρέπει να γίνει πιο σύγχρονος, πιο ουσιαστικός, να ξεπεράσει κάποια στεγανά»

Πηγή: http://orthodoxia.info

Υπέρμαχος μιας Εκκλησίας με ουσιαστικό λόγο και μέσα στην κοινωνία, στηλιτεύει τον λαϊκισμό, που θεωρεί μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας

Ένας από τους προσκεκλημένους αρχιερείς του Μητροπολίτη Ξάνθης για τον προχθεσινό εορτασμό του πολιούχου Ξάνθης Τιμίου Προδρόμου ήταν ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Ένας από τους λόγιους ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος σε πολλές επιτροπές της Ιεράς Συνόδου για ευρωπαϊκά θέματα και ζητήματα διαλόγου με άλλες Εκκλησίας, συμμετείχε ως

Ο άγιος της καρδιάς μας και του αιώνα μας, ο Άγιος Νεκτάριος

Η εικόνα της Παναγίας, στο δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα. 

Η εικόνα αυτή, έγινε κατά παραγγελία στους Αγιογράφους Δανιηλαίους.

Άγιος Νεκτάριος: Ο άγιος της καρδιάς μας 

και του αιώνα μας - Σοφία Ντρέκου

Στις 3 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την Ανακομιδή Ιερών λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης. Η Κάρα και τα περισσότερα Λείψανα του Αγίου φυλάσσονται στη Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης. Άλλα λείψανα του Αγίου βρίσκονται στο ομώνυμο Προσκύνημα Καμάριζας Λαυρίου και στο ομώνυμο Προσκύνημα Χανίων Κρήτης.

Πόσες φορές φίλες και φίλοι δεν μας συκοφάντησαν, δεν μας πετροβόλησαν με λόγια αδικίας, ψεύδη, ζήλειας και φθόνου; Και δει «θρησκευτικά» πρόσωπα; Πόσες φορές δεν μας έριξαν λάσπη και σιωπήσαμε ανεβαίνοντας την ανηφόρα της σταύρωσης; Εδώ ολόκληρος Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος του Αιώνα μας συκοφαντήθηκε, λοιδορήθηκε, αδικήθηκε και πόσα ακόμη... και δεν μίλησε. Σε μας τους ασήμαντους μπροστά στον Άγιο δεν θα συμβούν;;;

Ο άγιος Νεκτάριος έζησε πάντα εν διωγμώ, με συκοφαντίες, πίκρα και θλίψεις. Για αυτό και ο Θεός οικονόμησε να τον αναδείξει στον κόσμο ως Άγιο Του, αμέσως μετά την κοίμηση του. Δεν μίλησε τότε στους διωγμούς ο Θεός. Αλλά κραύγασε στην κοίμηση με τα σημεία και τα θαυμάσια για να τον δοξάσει. Γιατί ο Θεός δεν ξεχνά αλλά πληρώνει τους δικαίους και μάλιστα πολλαπλάσια.

Ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος μας περιγράφει ότι: η Καταλαλιά είναι η κατηγόρια, η κακολογία. Κατάλαλος είναι αυτός που κακολογεί και κατηγορεί τον πλησίον του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει «καταλαλιά είναι να μιλάς εναντίον ενός αδελφού που δεν είναι παρών, με σκοπό να τον συκοφαντήσεις, ακόμα και αν είναι αλήθεια αυτό που λες».

Για την συκοφαντία πάλι μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος ότι: η Συκοφαντία είναι η ψεύτικη κατηγορία. Συκοφάντης είναι ο ψεύτης. Και κάποιος σοφός λέει «κανέναν άλλον να μη θεωρείς ψεύτη, παρά τον συκοφάντη. Γιατί μεταξύ ψεύδους και συκοφαντίας δεν υπάρχει καμία διαφορά». Συκοφάντη οι παλιότεροι και οι τωρινοί ονομάζουν τον διαβολέα και τον προσαγωγέα. Η γλώσσα του συκοφάντη μισεί την αλήθεια. Η συκοφαντία γκρέμισε νέους και γέροντες, άρχοντες και δυνάστες. Ο συκοφάντης χαίρεται πολύ περισσότερο, όσο με τις πράξεις του γίνεται δημοφιλής.

«Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε. Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή.[1]

«Ο άγιος Νεκτάριος στην προσωπική του προσευχή μιλούσε πολύ απλά στην Παναγία. Προσευχόταν μπροστά στο εικόνισμά Της, και του εμφανίστηκε πολλές φορές η Παναγία εκεί διότι έβλεπε την απλή καρδιά του. Άκουγε τον αναστεναγμό του. Έβλεπε τις αδικίες που δεχόταν. Ένιωθε το συντονισμό του αγίου Νεκταρίου με την αγάπη του Παιδιού Της. Ήξερε ότι είναι άνθρωπος της ουσίας, κι όχι της βιτρίνας.»[2]

Σε ικετεύω Δέσποινα, Σε, νυν, επικαλούμαι, 

Σε δυσωπώ Παντάνασσα, Σην χάριν εξαιτούμε. 

Θερμώς επικαλούμε Σε, Ναέ ηγιασμένε. 

Αντιλαβού μου, ρύσαι με, από τού πολεμίου, 

Και κλήρονομον δείξον με, ζωής της αιωνίου, 

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ας υπομένουμε λοιπόν στις θλίψεις και στις συκοφαντίες και ο Ιησούς Χριστός
και η Κυρία Θεοτόκος που τόσο ευλαβείτο και προσευχόταν ο Άγιος του Αιώνα
και της καρδιάς μας, θα φωτίσουν την αλήθεια σε κάθε αδικημένο και κυνηγημένο.

Στο ταπεινό του Εικόνισμα τον είδα να μου γνέφει

και να μου λέει ταπεινά αυτό να σου μηνύσω:

«Ποτέ παιδιά μην κάνετε, ό, τι κάναν σε μένα.

Αγάπη πάντα να έχετε, πείτε καμιά συγγνώμη.

Σοφία Ντρέκου

www.sophia-ntrekou.gr

Ενώ -εξαφανισμένοι- οι ..."αντι-Οικουμενιστές" ...σιωπούν μπροστά σε νέους διωγμούς

μὲ πλατιὰ χαμόγελα, μέχρι τ’ αὐτιά 

«ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ

ΑΡΧ/ΤΗ  ΠΑΪΣΙΟ  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

ΜΕ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

ΖΗΤΗΣΕ Ο ΜΗΤΡ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ»

 

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος για τον Αρχιμ. Παΐσιο Παπαδόπουλο

ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΑΪΣΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Την ανακοίνωση αυτή (δηλαδή το ότι έχει αποστείλει αίτημα δια συνοδικό δικαστήριο) έκανε ο Μητροπολίτης Θεόκλητος κατά τη παρουσία του στην Αρχιερατική θεία Λειτουργία που τελέστηκε το πρωί (σήμερα) της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου στον Ιερό ναό Αγίων Πάντων Δροσερού Εορδαίας. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας δεν θέλησε να σχολιάσει επιπλέον λέγοντας ότι η υπόθεση έχει πια παραπεμφθεί στην Ιερά σύνοδο.

Πηγή: "Ἀκτίνες"

Σχόλιο: Ἔτσι ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι, ὅταν  ἐπρόκειτο νὰ καταδικάσουν κάποιον, κ. Θεόκλητε. Ἦταν ὁλόχαροι; Ἢ δακρύοντες συγκεντρώνοντο καὶ μὲ συνοχὴ καρδίας καὶ πόνο ψυχῆς ἐξέταζαν τέτοιες καταστάσεις, ὅπως ἕνας Πατέρας, ὅταν ἀναγκάζεται νὰ τιμωρήσει ἀπὸ ἀγάπη τὸ παιδί του;

   Ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστές, στοὺς ὁποίους πλέον ἀνήκετε, δυστυχῶς ἔχουν ἄλλο ἦθος!

   Γιατὶ δὲν ἀγαποῦν, ἀλλ' ἐξουσιάζουν. Δὲν προστατεύουν τὴν Πίστη, ἀλλὰ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς. Δὲν προσελκύουν μὲ τὶς πράξεις τους τὴ Θ. Χάρη, ἀλλὰ τὴν ἀποδιώχνουν!

   Ὅσο γιὰ τὸν π. Παΐσιο: "Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι"!

Οι Χριστιανοί μέσα στον κόσμο, † π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Οι Χριστιανοί μέσα στον κόσμο

† π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

«Χριστιανοί... επί γης διατρίβουσιν, αλλ' εν ουρανώ πολιτεύονται»

(Προς Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 9)

«Οι χρώμενοι τω κόσμω τούτο ως μη καταχρώμενοι. παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου»

(Α' Κορ. 7, 31)

Ο Χριστιανός είναι ο εκλεκτός του Χριστού.

Ο αληθινός Χριστιανός, αγαπητοί μου, αισθάνεται πολύ μεγάλη τιμή και ευλογία από τον Θεό, γιατί γνώρισε τον Χριστό και γιατί είναι ένας εκλεκτός Του. Βέβαια είναι εκλεκτός με την έννοια ότι ο Χριστός τον διάλεξε για να γίνει πιστός. Αλλά και ο πιστός, όχι λιγώτερο, όπως λέγει ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο, διάλεξε τον Χριστό για Θεό του[1]. Έτσι λοιπόν όσοι ακολουθούν τον Χριστό λέγονται «κλητοί»[2], καλεσμένοι, «εκλεκτοί»[3], διαλεγμένοι, και «πιστοί»[4].

Το δίλημμα του Χριστιανού.

Όμως για πολλούς Χριστιανούς, που δεν έχουν βαθύνει σ' αυτήν την κλήση του Χριστού και που δέχονται την επίδραση του κόσμου, αυτή τη γοητεία - γοητεία από το γόης, μάγος - αυτή τη μαγεία του κόσμου, με τα χρυσόχαρτά του - οπωσδήποτε γυαλίζει ο κόσμος, έχει μια λαμπερότητα. Άλλο βέβαια ότι είναι χρυσόχαρτα και δεν είναι αληθινός χρυσός. Για πολλούς Χριστιανούς όλα αυτά είναι άγνωστα, με αποτέλεσμα να μαγεύονται από τον κόσμο, να γοητεύονται. Αλλά από την στιγμή που ο Χριστιανός θα αρχίσει να γοητεύεται απ' αυτά που προσφέρει ο κόσμος, αυτομάτως βρίσκεται μέσα σε έναν προβληματισμό, και ο προβληματισμός αυτός είναι: πώς μπορώ εγώ ο Χριστιανός να σταθώ σαν Χριστιανός μέσα σ' έναν κόσμο, ο οποίος ασκεί διαρκώς επάνω μου έλξη και γοητεία;

Έτσι λοιπόν βλέπουμε να τίθεται ένα δίλημμα. γιατί πράγματι πολλές φορές είμαστε μοιρασμένοι ανάμεσα στον Χριστό και τον κόσμο. Πολλές φορές φθάνουμε σ' εκείνο το φοβερό -ακρότητα φυσικά- να είμαστε μόνο κατ' όνομα Χριστιανοί, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε και πολιτευόμαστε κατά κόσμον, έχοντας δυστυχώς ένα βαθύ κοσμικό φρόνημα. Είναι δε γνωστό ότι εκείνος ο οποίος έχει κοσμικό φρόνημα δεν μπορεί να λέγεται Χριστιανός. Λέγει σαφώς ο ευαγγελιστής Ιωάννης «μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω»[5], μην αγαπάτε τον κόσμο, λέει, ούτε ό,τι υπάρχει μέσα στον κόσμο. Και όταν λέει κόσμον, δεν εννοεί εδώ το σύνολο των ανθρώπων, ούτε εννοεί το σύμπαν, αλλά εννοεί τους  ανθρώπους, τον κόσμο, εν εννοία ηθική.

Τί είναι κόσμος.

Όπως λέγει ωραιότατα ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «κόσμος εστίν όνομα περιεκτικόν επιπίπτον επί τα ειρημένα πάθη»[6]. Το λέει εξ άλλου και ο ευαγγελιστής Ιωάννης αυτό. στον οποίο κόσμο λέει ότι υπάρχει η επιθυμία η κακή, η αλαζονεία του βίου και λοιπά.[7] Τί είναι λοιπόν κόσμος; Το περιεκτικόν όνομα των παθών. Δηλαδή αν έπρεπε να ονομάσουμε όλα τα πάθη που μαστίζουν τον άνθρωπο με ένα όνομα, αυτά θα τα λέγαμε: κόσμος, και αν θα έπρεπε να κάνουμε μία ανάλυση της εννοίας κόσμος, θα αναφέραμε τα επιμέρους ονόματα των παθών.

Έτσι αντιλαμβάνεσθε ότι η άγνοια πολλών από μας, ή απλώς η αδυναμία