Σὲ διάφορα
ἱστολόγια εἴδαμε μιὰ νέα δημοσίευση τοῦ ἀρχιμανδρίτη τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ γραφείου
τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, π. Παύλου Δημητρακόπουλου. Τιτλοφορεῖται: «Δὲν συγκλονίζεται λοιπὸν ἡ Ἱεραρχία μας;».
Τὸ θέμα του εἶναι ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ ἀδιαφορία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὴν ἐπέκτασή
του. Μὲ τὴν ἀφορμὴ ὅμως αὐτή –καὶ «τεχνηέντως»– βρῆκε τρόπο νὰ ἐπιτεθεῖ καὶ πάλι
ἐναντίον ὅσων ἔχουν διαχωρίσει τὴν θέση τους ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, ὄχι θεωρητικά,
ἀλλὰ ἐμπράκτως, ἀκολουθώντας τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι –δυστυχῶς–
ὁ π. Παῦλος συνεχίζει τὸν κατήφορο τῆς ἐμπαθοῦς παραπληροφόρησης. Ἀναφέρεται σ'
ἐμᾶς ποὺ διακόψαμε τὴ σχέση μας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, παραθέτει καὶ μερικὲς
προτάσεις ἀπὸ τὸ κείμενο Ἀποτειχίσεώς μας, καὶ ἀπευθυνόμενος στοὺς Ἐπισκόπους
τοὺς ἐρωτᾶ:
«Δὲν πονᾶ λοιπὸν καὶ δὲν ὀδύρεται ἡ Ἱεραρχία μας πρὸ αὐτοῦ του τραγικοῦ
φαινομένου, δὲν σπαράσσεται νὰ βλέπη τὰ λογικά της πρόβατα νὰ ἀποσχίζονται καὶ
νὰ ἀποχωρίζονται ἀπὸ τὴν μάνδρα της;».
Πάτερ
μου, γράψατε μιὰ ἄθλια κριτικὴ γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ περὶ τῆς
Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ τῆς ἀποτειχίσεως. Σᾶς ἀπάντησε ὁ π. Εὐθύμιος μὲ
συντριπτικὰ στοιχεῖα, ἀντλώντας ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερική μας Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ
δὲν καταλάβατε τίποτα; Ἀποδέχεσθε π. Παῦλε, ὅτι ἡ Πρωτοδευτέρα Σύνοδος εἶναι
Ὀρθόδοξη καὶ ὁ ΙΕ΄ Ἱ. Κανόνας θεσπίστηκε ἀπὸ αὐτή;
Ἀσχέτως, ἂν
ἐσεῖς δὲν θέλετε νὰ ἀποτειχιστεῖτε γιὰ τοὺς λόγους σας, ἀδυνατεῖτε νὰ ἀντιληφθεῖτε
τὸ στοιχειῶδες, ποὺ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος τὸ διδάσκει ἐδῶ καὶ δεκαετίες;
Ὅτι δηλαδὴ ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου (κατὰ
τὸν π. Ἐπιφάνιο) προβλέπεται ἀπὸ τὸν ΙΕ΄
Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου;
Χρησιμοποιεῖτε
στὸ βιβλίο σας ὡς αὐθεντία τὸν π. Ἐπιφάνιο. Ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὅμως, λέγει: ὅτι,
ὅποιος θέλει νὰ ἐφαρμόσει τὴν ἀποτείχιση, εἶναι ἐλεύθερος νὰ τὸ κάνει. Τοῦτο
εἶναι ὀρθόδοξη πράξη καὶ δὲν τὸν βγάζει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία,
ἀντιστεκόμενος καὶ διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν αἵρεση. Ἀρκεῖ νὰ μὴ προχωρήσει
περαιτέρω, νὰ μὴ δημιουργήσει δηλαδή, ὅπως οἱ Παλαιοημερολογῖτες ἄλλη
Σύνοδο-Ἐκκλησία. Τί παραπάνω κάναμε καὶ μᾶς κατηγορεῖτε; Γιατί παραπλανᾶτε
ὅσους ἀγνοοῦν τὸ θέμα καὶ μᾶς βγάζετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας;
[Παραθέτω καὶ ἕνα
τμῆμα ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ π. Ἐπιφάνιου καὶ τοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη: «Ἄν τις
κληρικός, λέγει ὁ Κανών, ἀποκοπῆ ἀπὸ τοιούτου Ἐπισκόπου “πρὸ συνοδικῆς
διαγνώσεως”, οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ
μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶναι... Ὁ παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου
Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει νὰ μνημονεύση ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν
ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου» (Θεοδωρόπουλου Ἐπιφάνιου, Τὰ δύο Ἄκρα,
σελ. 75-76). Καὶ ὁ π. Θεόκλητος
Διονυσιάτης σημειώνει: «Ἑπομένως ἐν περιπτώσει αἱρέσεως ... ὁ ἀποκόπτων τὸ
μνημόσυνον χωρὶς νὰ ἀναμείνη τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἐκκλησίας ἤτοι πρὶν ἐκδοθῆ
ἀπόφασις Συνοδικὴ ...οὗτος ἐν τάξει εἶναι, μάλιστα ὁ τελευταῖος οὗτος καὶ τιμῆς
ἄξιος εἶναι» (Διονυσιάτου Θεόκλητου, “Ἀθωνικὰ Ἄνθη”, τόμ. Ι, σελ. 125)].
Εἶναι γνωστό, ὅτι
οἱ δύο παραπάνω πατέρες, δέχονται τὸ δυνητικὸ τῆς Ἀποτειχίσεως, ποὺ δὲν σχολιάζω,
ἀφοῦ δὲν πρόκειται περὶ αὐτοῦ ἐδῶ. Δέχομαι ὅμως, χάριν τῆς συζητήσεως, ὅτι
εἶναι δυνητικὴ ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος, ὅπως ὑποστηρίζετε (καὶ ὄχι ὑποχρεωτική).
Ἐσεῖς, μὲ ποιὰ λογικὴ ὑποστηρίζετε ὅτι, ἐμεῖς ποὺ ἀποτειχιστήκαμε, "δυνητικά" ἔστω, εἴμαστε ἔξω ἀπὸ
τὴν μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας; Ἀπορρίπτετε τὴν θεωρία καὶ τοῦ π. Ἐπιφανίου; Καταργεῖτε,
τώρα, ἀκόμα καὶ τὸ δυνητικόν τοῦ Ἱ. Κανόνος; Μήπως σᾶς ἦρθε «νέο φῶς», ὅπως
κατὰ καιροὺς δέχονται καὶ οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ;
Καὶ καλὰ δὲν
δέχεσθε τὶς θέσεις μας, οὔτε τὶς κατοχυρωμένες μὲ ἑκατοντάδες πατερικὰ κείμενα
ἐξηγήσεις τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ. Μὲ ποιά λογική, ὅμως, μᾶς συκοφαντεῖτε ὡς «ἐκτὸς
Ἐκκλησίας», ἀκόμα καὶ καθόσον ἀκολουθοῦμε τὴν θέση-ἑρμηνεία τοῦ π. Ἐπιφάνιου; Γιατί θέλετε
νὰ ἀκολουθήσουμε τὶς καινοφανεῖς καὶ ἀναπόδεικτες δικές σας θεωρίες; Ἀκόμα κι ἂν
δεχθοῦμε νὰ συζητήσουμε τὶς θέσεις σας, ὥσπου νὰ διευκρινιστοῦν καὶ νὰ φανεῖ,
ἂν ἔχετε ἐσεῖς δίκιο ἢ ὁ π. Ἐπιφάνιος, ποιὸς σᾶς δίνει τὸ δικαίωμα νὰ γράφετε
ὅτι εἴμαστε «ἐκτὸς Ἐκκλησίας»;
Καὶ στὸ
κάτω-κάτω, ἀφοῦ κόπτεστε στὸ βιβλίο σας ὑπὲρ τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος, γιατί
ὑφαρπάζετε τὴν κρίση τῆς Συνόδου καὶ δὲν ἀφήνετε αὐτὴν νὰ ἀποφασίσει;
Νομίζετε, πάτερ,
ὅτι ἀπὸ μόνος σας εἶστε μία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος;
Σημάτης
Π.
___________________
Υ.Γ.: Εἶναι καὶ πολλὰ ἄλλα σημεῖα τοῦ ἄρθρου
σας, π. Παῦλε, μὲ τὰ ὁποῖα διαφωνοῦμε. Ἐπειδὴ ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθυμίου (κοντὰ
στὶς εἴκοσι συνέχειες ποὺ δημοσιεύτηκαν) εἶναι ἐπαρκής, δὲν ἐπεκτεινόμαστε. Μόνο
μιὰ ἐρώτηση σὲ μιὰ φράση σας. Γράφετε:
«Ἐκεῖνοι γιὰ νὰ
διαφυλάξουν αὐτὴ τὴν πίστη θυσίασαν θέσεις καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα,
μητροπολιτικοὺς καὶ πατριαρχικοὺς θρόνους, ὑπέστησαν ἐξορίες, διωγμούς,
φυλακίσεις, βασανιστήρια, ἢ ἀκόμη θυσίασαν καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωή τους».
Πράγματι, πάτερ, ἔτσι ὅπως τὰ λέτε εἶναι.
Ἐκεῖνοι, πρὶν συγκληθεῖ Σύνοδος –γιὰ νὰ ἐκδιώξει τοὺς αἱρετικούς– διέκοψαν τὴν «κοινωνία»
μαζί τους, κι αὐτὸ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ θυσιάσουν ἀκόμα καὶ τὴ ζωή τους, ἐπειδὴ κάποιοι
ἄλλοι Πατριάρχες –προκάτοχοι στὸ θρόνο καὶ στὴν αἵρεση τοῦ κ. Βαρθολομαίου– ὅπως
ὁ Νεστόριος, ὁ Πύρρος, ὁ Καλέκας, ὁ Βέκκος, δὲν ἀνέχονταν τὴν ἀποτείχισή τους.
Ἐσεῖς ποὺ ἐλέγχετε τὴν σύγχρονη Σύνοδο,
γιατί δὲν τοὺς ἀκολουθεῖτε;
(*) Τὸ κείμενο τοῦ π. Παύλου, μπορεῖτε νὰ διαβάσετε
στό:
http://aktines.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4312.html