Η ΕΥΤΥΧΙΑ του ΠΑΠΑ Φραγκίσκου και του ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Βαρθολομαίου, ΔΥΣΤΥΧΙΑ για τους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ!

 Ο "πανευτυχής" πάπας θέλει να αγκαλιάσει τους Ορθοδόξους

Πηγή: protothema.gr

«Πανευτυχής» δηλώνει ο Πάπας Φραγκίσκος ερωτηθείς για την προσέγγιση της Καθολικής με την Ορθόδοξη Εκκλησία, λίγες ημέρες πριν την ιστορική συνάντησή του με τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο στην Κούβα, την ερχόμενη Παρασκευή.

Την ίδια στιγμή, δεν κρύβει την αγάπη του στους πιστούς της Ορθοδοξίας λέγοντας πως «θέλει να συναντήσει και να αγκαλιάσει τους Ορθόδοξους αδελφούς του».
Μιλώντας στην Corriere della Sera για τις επαφές των δύο Εκκλησιών, ο ποντίφικας πρόσθεσε:

«Οι μυστικές διαπραγματεύσεις διήρκεσαν δύο χρόνια, υπό τον συντονισμό ικανών επισκόπων. Από την πλευρά των Ορθοδόξων ασχολήθηκε με αυτές ο Ιλαρίωνας, ο οποίος, εκτός από ικανός, είναι και καλλιτέχνης, μουσικός. Τα ετοίμασαν όλα οι επίσκοποι»...

Μ. Βασίλειος: "Αποχωρίζουμε εαυτούς... και δεν θεωρούμε την διάσταση της ομονοίας ως πρόξενο ζημίας"...

«Ἀντιθέτως ἐμεῖς, ἂν καὶ εἴμαστε πνευματικὰ παιδιὰ σπουδαίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ὅρισαν μέσῳ τῶν μικρῶν σημείων (τῶν ἐπιστολῶν) νὰ κυκλοφοροῦν τὰ σύμβολα αὐτὰ τῆς ἐπικοινωνίας ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρον τῆς γῆς εἰς τὸ ἄλλο καὶ ὅλοι νὰ εἶναι πρὸς ὅλους ὡς συμπολῖτες καὶ φίλοι, τώρα ἀποχωρίζουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ τὴν (λοιπήν) οἰκουμένη καὶ οὔτε ἐντρεπόμεθα εἰς τὴν ἀπομόνωση, οὔτε θεωροῦμε τὴν διάσταση τῆς ὁμονοίας ὡς πρόξενο ζημίας, οὔτε φρίττουμε διότι ἁρμόζει σ' ἐμᾶς ἡ φοβερὴ προφητεία τοῦ Κυρίου μας, ὁ Ὁποῖος εἶπε: "ἕνεκα τοῦ ὅτι θὰ πληθύνει ἡ παρανομία (καὶ θὰ ἐξαπλωθεῖ ἡ κακία), θὰ ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν περισσοτέρων" ("ἀνθρώπων πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον)».

(Μ. Βασιλείου, Ἐπιστολὴ 203, Πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους τῶν Παραλίων,

Ἑλληνικὸς Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμός, τόμ. 5ος, σελ. 203 καὶ ἡ μετάφρ. ἀπὸ σελ.130 ). 

Ομιλία του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά για το πρόσωπο και τους αγώνες του Μεγάλου Φωτίου (Βίντεο)

Στὴν προχθεσινὴ ὁμιλία του ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, ἐπεσήμανε τὸ πόσο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ γνώση τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας ποὺ σήμερα διαστρεβλώνεται συστηματικά.  Ἀναφέρθηκε στὸν μεγάλο Πατέρα καὶ Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Μέγα Φώτιο, τὸν ὁποῖο (μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ) κυριολεκτικὰ «ἔθαψαν» οἱ δυτικοὶ ἱστορικοί, ἐκφράζοντας τὴν πολιτικὴ τοῦ Βατικανοῦ, ἐπειδὴ ἦταν ὁ κατ’ ἐξοχὴν Ἅγιος ποὺ πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς Πατέρες πολέμησε συστηματικὰ τὶς ἐκκλησιαστικὲς κακοδοξίες καὶ τὴν ἐπεκτατικότητα καὶ τὴν διαστροφὴ τῆς παπικῆς ἐξουσίας.

«Το πρόσωπο και οι αγώνες του Ομολογητού και Ισαποστολού  Μεγάλου Φωτίου»

Πηγή

Ρωσικός τύπος: Μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στην ηλεκτρονική ταυτότητα στην Ελλάδα

Τη χθεσινή ογκώδη μαχητική διαδήλωση ενάντια στο ηλεκτρονικό φακέλωμα που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, και την εν συνεχείᾳ πορεία προς την Βουλή, την πρόβαλε ο Ρωσικός Τύπος.

Ρωσικός τύπος:

Μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στην ηλεκτρονική ταυτότητα στην Ελλάδα

Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να διαδηλώσουν ενάντια στην προσπάθεια επιβολής της χρήσης από όλους τους Έλληνες, της ηλεκτρονικής «κάρτας του πολίτη», αναφέρει η ιστοσελίδα  AgionOros.ru.

Απλοί πολίτες έρχονται σε πλήρη  αντίθεση με τα σχέδια της κυβέρνησης να επιβάλει δια νόμου την «αφαίρεση» της ελευθερίας του ατόμου, εισάγοντας ένα  ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου όλων των Ελλήνων πολιτών.

Στο  συλλαλητήριο συμμετείχαν εκτός όλων των άλλων και μοναχοί  του Αγίου Όρους , ιερείς  αλλά και λαϊκοί.

Υπενθυμίζεται ότι στις 16  Μαρτίου του 2015 η Ιερά κοινότητα του Αγίου όρους απέστειλε ανοικτή επιστολή προς τον Υπουργό,  κ. Γεώργιο Κατρούγκαλο σχετικά με το ζήτημα αυτό.
Κατά τη γνώμη του διοικητικού συμβουλίου του Αγίου Όρους, η κυβέρνηση «με το πρόσχημα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας», επιβάλει δια νόμου νέο ηλεκτρονικό διαβατήριο και ταυτότητες , τα οποία  απειλούν  την ακεραιότητα διαφύλαξης των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, κάτι που συνεπάγεται  «παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».
«Σας παρακαλούμε να λάβεται υπόψη σας το γεγονός ότι η «ηλεκτρονική κάρτα πολίτη» αναιρεί το ατομικό επίπεδο του κάθε πολίτη, μετατρέποντάς τον σε ένα «παρακολουθούμενο άτομο »  στο πλαίσιο του συστήματος της δημόσιας διοίκησης. Αυτό  αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας του ανθρώπου από τον Θεό», καταλήγει η επιστολή  προς τον Υπουργό από τους  εκπροσώπους  όλων των μονών του Άθω.
Οι Αγιορείτες μοναχοί κάλεσαν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει την εισαγωγή νέων δελτίων ταυτότητας.
Η νέα τάξη πραγμάτων ως γνωστό μετά την τεχνητή οικονομική κρίση που έχει επιβάλει στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, υλοποιεί το δεύτερο μέρος του σχεδίου της για παγκόσμια κυριαρχία.
Ως γνωστό πρόκειται για το κεφάλαιο του προγράμματος παρακολούθησης όλων των πολιτών , οι οποίοι θα έχουν ένα μοναδικό αριθμό χωρίς την χρήση του οποίου θα αποκλείονται σε λίγο καιρό από όλες τις συναλλαγές.
Πρόκειται για την φάση λίγο πριν την επιβολή του χαράγματος των ανθρώπων όλου του πλανήτη με τον αριθμό του «θηρίου» όπως έχουν προφητέψει όλοι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας.
Το σχέδια τους όμως δεν κρατήσουν για πολύ λόγω της επερχόμενης « καταιγίδας» που θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα και πιθανόν θα ξεκινήσει από την Συρία.

πηγή

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΘΡΑΣΟΣ

 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΘΡΑΣΟΣ: Δημοτική Σύμβουλος Θεσσαλονίκης διαμαρτύρεται επειδή της απαγόρευσαν την είσοδο στο Ιερό του Αγίου Γεωργίου Ροτόντας!

Κι όμως, με τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις, εκεί φτάσαμε.
Στέλεχος των Οικολόγων Πρασίνων και Δημοτική Σύμβουλος Θεσσαλονίκης (επικεφαλής παράταξης), ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ και μάλιστα με άρθρο της σε τοπικό περιοδικό επειδή οι αρμόδιοι υπάλληλοι της ζήτησαν να βγει από το Ιερό του Αγίου Γεωργίου Ροτόντας (η ίδια ομολογεί ότι είχε εισέλθει, παραβιάζοντας το διαχωριστικό)!

Στο άρθρο της (ολόκληρο αλλά χωρίς να επιτρέπονται αντίθετα σχόλια, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) έγραψε σχόλιο-απάντηση κάτοικος της περιοχής Ροτόντας, ο κ.Ιωάννης Κ. (γνωρίζουμε τα πλήρη στοιχεία του).
Βίωσε όμως τον "πλουραλισμό" της αριστεράς. Το σχόλιο του ουδέποτε δημοσιεύθηκε!


Χθες (Πέμπτη 5/2/2016), αργά το απόγευμα, μετά από συνεννόηση, κοινοποίησε το σχόλιο του σε μέλος της ομάδας μας ("Ο Παιδαγωγός"), για να το δημοσιοποιήσουμε αυτούσιο όπως μας ζήτησε (το παραθέτουμε μαζί με φωτογραφίες από το δημοσίευμα).
Παραθέτουμε με κόκκινο το κείμενο της κ.Ελεάννας Ιωαννίδου και με μπλε την απάντηση του συμπολίτη μας.


Για το τέλος κρατήσαμε μια απίστευτη έκπληξη.
Δείτε σε πλήθος φωτογραφιών την κ. Ελεάννα Ιωαννίδου να παριστάνει τον "πιστό" που διαμαρτύρεται έξω από τον ναό της Παναγούδας (μαζί με τον νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μηταφίδη),

όπως και διαμαρτυρόμενη έξω από την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης δίπλα σε Τρεμόπουλο και Μηταφίδη!

Δείτε την και ως ομιλήτρια στο "αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ" με την αφίσα με την κάνναβη!! αλλά και σε πλήθος ακόμη "πρωτοβουλιών"!

Ακολουθεί 

το σχόλιο με το οποίο της απάντησε ο συμπολίτης μας

Η οικουμενιστική οδηγία της ΑΝΟΧΗΣ και στους Ιερούς μας χώρους!

Ἀλλά, ΟΤΑΝ ΒΕΒΗΛΩΝΕΤΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ, μπορεῖ νὰ χρησιμοποιεῖται ὡς Ναός; Δυστυχῶς ὁ ἁλωθέντες ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ Δεσποτάδες, ὅπως ὁ κ. Ἄνθιμος, μόνο γιὰ συμβιβασμοὺς εἶναι «ἄξιοι»! Τὴν πυγμή τους τὴν δείχνουν ἐκεῖ ποὺ δὲν ἔχουν τὸν πρῶτο λόγο καὶ ξέρουν ὅτι δὲν θὰ εἰσακουστοῦν: στὸ «Μακεδονικό»!

Πηγή

Ξανάρχισε ο πόλεμος για τη Ροτόντα: Μουσείο ή ναός;

Τι είναι τελικά η Ροτόντα της Θεσσαλονίκης; Ναός ή μνημείο; Υπάρχει άβατο στους χώρους της και τi θα γίνει με την τοποθέτηση σταυρού; Οι πρωταγωνιστές στο TheTOC.

της Κατερίνας Λυμπεροπούλου «... Ξαφνικά από την κεντρική είσοδο εμφανίστηκε ένας κύριος, κατευθύνθηκε προς εμάς και μας φώναξε να βγούμε αμέσως από εκεί, γιατί, λέει, είμαστε γυναίκες και ο χώρος είναι ιερός. Ηταν τέτοιο το σοκ που δυσκολευτήκαμε να συνειδητοποιήσουμε πως ήταν υπάλληλος του υπουργείου. Αφού συστηθήκαμε, συνέχισε να επιμένει να φύγουμε, παρ' ότι τον ενημερώσαμε πως την προηγούμενη εβδομάδα ήμασταν στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο όπου ξεκαθαρίστηκε η μουσειακή και όχι εκκλησιαστική χρήση του μνημείου...»

   Νέο κύκλο επεισοδίων στην ταραγμένη ιστορία του μνημείου της Ροτόντας Θεσσαλονίκης φαίνεται να ανοίγει η καταγγελία δυο γυναικών που δημοσιεύτηκε στο parallaxi ότι τους απαγορεύτηκε η πρόσβαση στο χώρο της Αγίας Τράπεζας. Σύμφωνα με απόφαση του Κεντρικού

Γιατι δεν αποτειχίστηκαν οι σύγχρονοι Άγιοι;

Ἁπλὰ πράγματα, ποὺ ὅμως ἡ ἐπὶ δεκαετίες προπαγάνδα ἔχει συσκοτίσει τὶς διάνοιες τῶν πιστῶν (δυστυχῶς καὶ τῶν Ποιμένων) καὶ κάνει τὰ ἁπλὰ πολύπλοκα, παρουσιάζει μέσα ἀπὸ οἰκουμενιστικὰ κάτοπτρα  τὴν εἰκόνα ἀνεστραμμένη καὶ τὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία στὸ θέμα οἰκτρὰ διεστραμμένη!

Καὶ ἀπορεῖ κανείς, πῶς, στὴν παγίδα αὐτὴ ἔχουν πέσει ὄχι μόνο οἱ ἁπλοὶ πιστοί, ἢ καὶ οἱ ἀδιάφοροι καὶ μισθωτοὶ Ποιμένες, ἀλλὰ καὶ ἀγωνιζόμενοι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀποκαλούμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί!

Πράγματι, ἐσχατολογικοὶ καιροί!

Γιὰ τοὺς καλοπροαίρετους πιστοὺς προσφέρουμε ἕνα ἀκόμα τμῆμα ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ «Δοκίμιο γιὰ τὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου, ποὺ ὅπως μάθαμε ἐξαντλήθηκε καὶ ἡ δευτέρα ἔκδοση καὶ ἕπεται ἡ τρίτη!

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΩΝ

«Αὐτὸν ποὺ ὁ Κύριος μισεῖ, ἐσὺ τὸν ἔχεις φίλο;»

(Β΄ Παραλειπ. ιθ΄ 2)

Σήμερα οἱ Γραικολατίνοι^[1] αὐξάνουν στὶς τάξεις Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν. Πάλι Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι  φιλιάζουν μεταξύ τους  ἕτοιμοι νὰ προσχωρήσουν στὴν ἀγέλη τῶν Παπικῶν. Αὐτοί  «οἱ περὶ τὸν Καϊάφαν» κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο,^[2] ἕλκονται ἀπὸ τόν «Δικέρατο γίγα».^[3] Ἀγαπᾶνε τὸν Παπισμὸ ὡς ἀδελφὴ Ἐκκλησία, καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ ὅτι ὡς καταδικασμένη αἵρεση «ἔχει πατέρα τὸν διάβολο».^[4] Ἐμετικὲς φιλοφρονήσεις, ἀτελεῖς συμμετοχὲς σὲ Ἀκολουθίες, τερατώδεις ὁμογνωμίες καὶ πνευματικὲς μοιχεῖες. Πάμπολλες σοβαρὲς παρεκτροπὲς καὶ παραβιάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων.  Μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει ἀκόμα μνημόνευση –ἂν καὶ ὑπάρχουν σοβαρὲς ἐνδείξεις γιὰ τὴν κρυφή της ὕπαρξη– ἀλλὰ ὅλα τὰ ἄλλα κριτήρια τῶν Πατέρων ἔχουν ἐκπληρωθεῖ. Ὁ καθένας ἂς προσέξει τὸν ἑαυτό του.  «Αὐτὸς ποὺ ἁμαρτάνει, αὐτὸς καὶ θὰ πεθάνει».^[5]

Γιατὶ δὲν ἀποτειχίστηκαν οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι;

Παρουσιάσαμε δεκάδες περιπτώσεις Ἁγίων καὶ Ὁμολογητῶν ποὺ ἀποτειχίστηκαν  καὶ παραλείψαμε  πολλὲς περισσότερες. Σήμερα ὅμως δὲν μᾶς συμφέρει καὶ πολὺ νὰ διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν ἀνόθευτη Πατερικὴ διδασκαλία καὶ ψάχνουμε γιὰ κάποιες πιὸ βολικὲς λύσεις καὶ διεξόδους. Συχνὰ αὐτὲς τὶς διεξόδους μᾶς τὶς προσφέρουν γέροντες καὶ παιδαριογέροντες τῆς ἐποχῆς μας. Γράφει ὁ π. Διονύσιος Τάτσης:

«Γέμισε ἡ Ἐκκλησία μας μὲ ”Γέροντες”… «Συνήθως εἶναι ἱερομόναχοι, ἀλλὰ καὶ κοσμικοὶ ἀρχιμανδρίτες, ποὺ ἔχουν διαβάσει πολλὰ γιὰ τοὺς πραγματικοὺς Γέροντες καὶ ἀναμασώντας τοὺς λόγους τους ἢ διηγούμενοι τὰ τοῦ βίου τους, δημιουργοῦν ψευδαισθήσεις στοὺς ἀνυποψίαστους καὶ ἀποκτοῦν καὶ οἱ ἴδιοι φήμη ἐναρέτου καὶ θεοφωτίστου γέροντα, ἐνῶ δὲν ἔχουν κανένα ἀπὸ τὰ γνωρίσματα τῶν ἁγίων Γερόντων. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πολλοὶ ἀδελφοὶ νὰ παγιδεύονται στὴν ἐπικίνδυνη προσωπολατρία καὶ ἀντὶ νὰ ἀνοίγει ὁ νοῦς τους καὶ νὰ προχωροῦν στὸν πνευματικὸ δρόμο τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς, μένουν προσκολλημένοι σὲ μερικὰ τυπικὰ πράγματα, ἐξωτερικὰ καὶ ἀνούσια, καὶ καθησυχάζουν τὴ συνείδησή τους πὼς τάχα προοδεύουν, ἀφοῦ τηροῦν τὰ ὅσα τοὺς λένε οἱ ”γέροντές” τους… Ἡ φιλοδοξία τους εἶναι νὰ ἔχουν πνευματικὰ τέκνα, πειθαρχικά, ἄβουλα καὶ νὰ συνεργοῦν στὸ ὅποιο ἔργο τους, εἴτε μοναστηριακὸ εἶναι αὐτὸ εἴτε ἐνοριακό.  Οἱ ἄνθρωποι ποὺ συνήθως τοὺς ἀκολουθοῦν δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἀποκαλύψουν τὴν ὑποκρισία τους. Ἔχουν περιορισμένη πληροφόρηση, δὲν κάνουν πολλὲς σκέψεις καὶ σύρονται ἀπὸ τὸν ἀλάθητο «γέροντά» τους, κάνοντας ὑπακοὴ καὶ συγχρόνως διατηροῦν ὅλες τὶς κοσμικὲς καὶ ἁμαρτωλές τους συνήθειες. Ἐπικαλοῦνται συχνὰ τόν «γέροντά» τους, ὅταν συνομιλοῦν μὲ ἄλλους ἀδελφοὺς στὴν προσπάθειά τους νὰ τοὺς πείσουν ὅτι οἱ ὅποιες δικές τους ἀποφάσεις γιὰ μικρὰ καὶ μεγάλα θέματα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς καὶ ὄχι μόνο, εἶναι ὀρθὲς καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἀμφισβητήσει ἢ νὰ τὶς κρίνει ἀρνητικά, ἀφοῦ ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ «γέροντά» τους.  Προφανῶς πρόκειται γιὰ ἀρρωστημένη εὐσέβεια, ἡ ὁποία πρέπει νὰ καταπολεμεῖται ἀπὸ τοὺς πνευματικούς».^[6]

Πολλοὶ γέροντες λοιπὸν χρησιμοποιοῦν τὸ ἐπιχείρημα τῆς μὴ ἀποτειχίσεως τῶν σύγχρονων Ἁγίων (Παϊσίου, Πορφυρίου) ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς κανόνα καὶ περιφρονοῦν ἐπιδεικτικὰ τὴν διδασκαλία αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν περίπτωση βέβαια τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ὅτι τάχα «ἡσύχαζε» μὴ ἀποτειχιζόμενος, ὅπως ἀποδείχθηκε βρέθηκαν ἀδιάβαστοι, γιατὶ ὁ Ἅγιος εἶχε ἀποτειχιστεῖ.^[7]

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Παϊσιος εἶχε ἀποτειχιστεῖ γιὰ ἕνα διάστημα μαζὶ μὲ τὸ Ἅγιο Ὄρος.^8] Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ σύγχρονοι γέροντες «διαβολικὴν νοσοῦντες εὐσέβειαν»,^[9] ἐμφανίζονται νὰ περιφρονοῦν τὸ μαρτυρολόγιο καὶ τὴν διδασκαλία χιλιάδων Ὁμολογητῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ νὰ χαράζουν τὴν ποιμαντική τους μὲ βάση το ὅτι  δὲν ἀποτειχίστηκε ὁ τάδε ἢ ὁ δεῖνα σύγχρονος Ἅγιος. Ὅπως στὴν Λυκαονία τὰ χρόνια τῶν Ἀποστόλων κάποιοι νόμιζαν τοὺς Ἀποστόλους ὡς θεούς. Τὸν Βαρνάβα ὡς τὸν Δία, τὸν Παῦλο ὡς τὸν Ἑρμῆ,^[10] ἔτσι προσέχουμε σήμερα περισσότερο τοὺς γεροντάδες καὶ ἐπισκόπους ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ οἱ σημερινοὶ γεροντάδες καὶ ἐπίσκοποι ἀντὶ νὰ ἀνακατευθύνουν τοὺς πιστοὺς στὴν ἀληθινὴ πηγὴ ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἅγιοι,  διατηροῦν αὐτὴ τὴ νοσηρὴ καὶ δαιμονιώδη σχέση. Γιατί;

Γιατί: «Πάντας μὲν τοὺς δερματίνους χιτῶνας πολλοὶ ἐξεδύσαντο [ξεντύθηκαν]. Τὸν ἔσχατον δέ, τὸν τῆς κενοδοξίας μόνοι οἱ τὴν αὐτῆς μητέρα, τὴν αὐταρέσκειαν βδελυξάμενοι».^[11] Πολλοὶ ἀπὸ αυτούς παρακινοῦνται στὴν εὐσέβεια γιὰ νὰ τιμοῦνται καὶ νὰ δοξάζονται ἀπὸ τὸν κόσμο. Μόνο διὰ δόξης θέλουν νὰ εἶναι ἀπόστολοι καὶ ὄχι διὰ ἀτιμίας.^[12] Ἂν διδάσκοντας τὴν ἀλήθεια  «ἀφορίσουσιν ὑμᾶς καὶ διώξουσιν ὑμᾶς»,^[13] τότε «νὰ λείπει ἡ ἀλήθεια!».

Πρέπει νὰ τονίσουμε: ἡ στάση ὁποιουδήποτε προσώπου ὅσο ἐνάρετο καὶ ἂν εἶναι, δὲν ἀποτελεῖ τὸν ὁδοδείκτη γιὰ τὸν οὐρανὸ παρὰ μόνο ἂν συμβαδίζει μὲ τὴν διαχρονικὴ  διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν θὰ δώσουμε λόγῳ στὸν Θεὸ γιὰ τὴ στάση ποὺ τήρησε ὁ  α ἢ ὁ β γέροντας, ἀλλὰ γιὰ τὴν στάση ποὺ τηρήσαμε ἐμεῖς.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέει: «Τὶς διάφορες θεωρίες τῶν θεολόγων νὰ τὶς περνᾶτε ἀπὸ τὸ ΠΑΤΕΡΙΚΟ κόσκινο. Πρέπει νὰ τὶς κοσκινίζετε μὲ βάση τοὺς ΠΑΤΕΡΕΣ καὶ ὅ,τι εἶναι σκουπίδια ἢ πίτουρα νὰ τὰ πετᾶτε. Νὰ ψάχνετε μὲ βάση τοὺς ΠΑΤΕΡΕΣ».^[14] Λέγοντας «Πατέρες» ὁ Ἅγιος ἀναφέρεται στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι στὸν κάθε ἕνα ποὺ οἱ γείτονες του τὸν ἀποκαλοῦν «γέροντα».

 Στὴν Πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει ἕναν πολὺ «βαρὺ λόγο» ὅπως τὸν χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας.^[15] Ὑπῆρχε μία ἂς ποῦμε  διαφωνία μεταξὺ τῶν Ἀποστόλων καὶ τοῦ Ἀπ. Παύλου γιὰ τὴν περιτομή. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει τὸ καταπληκτικό: «Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει γι' αὐτούς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι κάποιοι [ἐννοεῖ τοὺς Ἀποστόλους] ἂν κηρύττουν ἢ δὲν κηρύττουν τὴν περιτομή, διότι αὐτοὶ θὰ δώσουν λόγο στὸν Θεὸ γιὰ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ ὁ Θεὸς δὲν θὰ τοὺς φοβηθεῖ ἐπειδὴ εἶναι σπουδαῖοι καὶ ἔξαρχοι  ἀνάμεσα στοὺς Ἀποστόλους».^[16]

Ὁ φωτισμὸς κάποιου Γέροντα ποὺ ἁγιοκατατάσσεται δὲν σημαίνει καὶ  την ἀπόκτηση τοῦ ἀλάθητου! Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ Ἅγιοι δὲν εἶναι καὶ ἀλάθητοι, καὶ πολλὲς φορὲς εἶχαν πέσει καὶ σὲ λάθη. Μήπως ὁ ἅγιος Μεθόδιος δὲν ἔσφαλε, παρὰ τὴν ἁγιότητά του, στὴν ἀπόφαση τῆς τιμωρίας τῶν Στουδιτῶν μοναχῶν; 

Ὁ ἅγιος Κύριλλος τό 403 δὲν συνόδευσε τὸν θεῖο του Θεόφιλο στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἦταν παρὼν στὴν παρὰ τὴν Δρῦν Σύνοδο ποὺ καθαίρεσε τὸν ΜΕΓΑ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο; Δὲν θεωροῦσε τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο ὅμοιο τοῦ Ἰούδα;^[17] Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης δὲν εἶχε μερικὲς λάθος δογματικὲς ἀπόψεις; Ἔκανε καλά ὁ ἅγιος Ἀνατόλιος ποὺ συμφώνως πρός τά πρακτικά τῆς Δ’ Οἰκουμ. Συνόδου εἶπε, ἐκφράζοντας τὴ δική του γνώμη καὶ μόνο, ὅτι «διὰ τὴν πίστιν οὐ καθηρέθη ὁ Διόσκορος, ἀλλ’ ἐπειδή ἀκοινωνησίαν ἐποίησε τῷ Κυρίῳ Λέοντι καὶ τρίτον ἐκλήθη καὶ οὐκ ἦλθεν»;;

Οἱ προσωπικὲς ἐμπειρίες καὶ οἱ γνώσεις τοῦ Γέροντα πολλὲς φορὲς παίζουν σημαντικὸ ρόλο στὶς ἀπόψεις του. Φίλτρο ἀλάθητο καὶ ἀμετάβλητο γιὰ τὸ τί εἶναι ὀρθὸ καὶ τί λάθος ἀποτελεῖ ἡ Πατερικὴ Συμφωνία. Τὸ consensus Patrum ἡ συμφωνία τῶν τωρινῶν θέσεων μὲ ὅλες τὶς προηγούμενες τῶν Πατέρων.

Εἶναι γνωστὴ ἡ ἱστορία γιὰ τὸν γέροντα, ὁ ὁποῖος ἐνῶ εἶχε φτάσει στὸ ἐπίπεδο νὰ ἔχει ἀγγέλους ὡς συλλειτουργούς του, παρόλα αὐτά, ὅταν πῆγε μία φορὰ ἕνας διάκονος στὸ ἐκκλησάκι ποὺ λειτουργοῦσε γιὰ νὰ παρακολουθήσει τὴν λειτουργία, πρόσεξε ὅτι γινόταν μὲ αἱρετικὸ τυπικό. Ὅταν λοιπὸν ὁ διάκονος τοῦ ἔκανε παρατήρηση, τὴν πρώτη φορὰ ὁ γέροντας τὸν ἀγνόησε, τὴν δεύτερη τὸν ἀγνόησε, τὴν τρίτη γύρισε στὸν ἄγγελο καὶ τὸν ρώτησε: «Ἀλήθεια λέει;» καὶ ὁ ἄγγελος ἀπάντησε: «ναί, ἀλήθεια λέει». Ὁ γέροντας ρώτησε τὸν ἄγγελο: «γιατὶ δὲν μὲ διόρθωσες;». Καὶ αὐτὸς τοῦ ἀπάντησε: «Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ διορθώνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο».

Ἡ παραπάνω ἱστορία θυμίζει καὶ ἄλλη μία ἱστορία ποὺ ὑπάρχει στὸ Γεροντικό: Ἕνας γέροντας προσπαθοῦσε νὰ βρεῖ τὴν ἑρμηνεία γιὰ ἕνα Ἁγιογραφικὸ χωρίο. Μέρες ὁλόκληρες προσευχόταν, ἀλλὰ δὲν κατάφερνε νὰ πάρει ἀπάντηση. Κάποια μέρα ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ γείτονά του ἀσκητὴ καὶ νὰ τὸν ρωτήσει. Μόλις ξεκίνησε νὰ πάει, ἦρθε ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ γιὰ νὰ τοῦ δώσει τὴν ἑρμηνεία καὶ ὁ γέροντας τὸν ρώτησε: «Ποῦ ἤσουν τόσο καιρό, γιατί δὲν ἐρχόσουν»; Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ ἀπάντησε: «ἐπειδὴ ὁ Θεὸς περίμενε νὰ ταπεινωθεῖς πηγαίνοντας σὲ ἄνθρωπο».

Ἕναν εὐσεβὴ λογισμὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε λοιπὸν εἶναι ὅτι, ἴσως κάποιοι νεοφανεῖς Ἅγιοί μας, νὰ μὴν ἦταν πλήρως ἐνημερωμένοι γιὰ τὸ πολυδιάστατο θέμα τῆς Ἀποτείχισης. Πολλοὶ νομίζουν ὅτι οἱ Ἅγιοί μας εἶναι καὶ παντογνῶστες! Ἀλλά «κανεὶς δὲν ξέρει κανένα πράγμα μὲ τόση τελειότητα καθὼς πρέπει νὰ τὸ ξέρει, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ὁ Πέτρος, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ὁ Παῦλος»,  λέει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας.^[18] 

Μία ἀκόμα ἑρμηνεία ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε στὸ πρόβλημα εἶναι αὐτὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠσαΐα καὶ ἀναφέρει ὁ Π. Τρεμπέλας στὸ Ὑπόμνημά του: «Ὅταν ὁ λαὸς εἶναι διεφθαρμένος καὶ κρίνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄξιος ἐγκαταλείψεως, κατὰ θεία παραχώρηση αὐτοὶ ποὺ ἐτάχθησαν ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸν καθοδηγοῦν πλανῶνται».^[19] Παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ κλείνουν οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς διάνοιας τῶν προφητῶν Του γιατὶ ὁ λαὸς θὰ βρεθεῖ ἀκόμα πιὸ ἔνοχος ἀπὸ τὴν ἀναμενόμενη ἄρνηση ἐφαρμογῆς τῶν ἐντολῶν τῶν προφητῶν.

Τέλος εἶναι πραγματικὰ ὑψηλῆς θεολογικῆς ἐμπειρίας ἡ σκέψη ποὺ κάνει ὁ ἅγιος Μάξιμος. Ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ μᾶς  λέει ὅτι, ἂν δὲν ἔχει κανεὶς ἕνα πρότερο φυσικὸ ἰδίωμα στὴν ψυχή του πρὸς κάποια ἀρετή, δὲν μπορεῖ νὰ λάβει ὑψηλὸ χάρισμα πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ἀρετή. Ἔτσι αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει μία πρότερη φυσικὴ φιλανθρωπία δὲν μπορεῖ νὰ λάβει χάρισμα ἰαμάτων, «οὔτε τι ἕτερον τῶν λοιπῶν χαρισμάτων χωρὶς τῆς ἑκάστου δεκτικῆς ἕξεως…».^[20] Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σημειώνει ὅτι οἱ Ἅγιοί μας ἔχουν διαφορετικές «λαμπρότητες», ὅλες προερχόμενες βεβαίως ἀπὸ τὴν λαμπρότητα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος  στὸν  μὲν ἕνα χαρίζει τὴν λαμπρότητα τῆς προφητείας, στὸν ἄλλον τὴν λαμπρότητα τῆς ἀποστολῆς, στὸν ἄλλον τὴν λαμπρότητα τοῦ μαρτυρίου.^[21] «Μὴ πάντες ἀπόστολοι; Μὴ πάντες προφῆται; Μὴ πάντες διδάσκαλοι; Μὴ πάντες δυνάμεις; Μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων;…».^[22] Ἄλλωστε: «Ὅπως θέλει ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα».^[23]

Καὶ κάτι ἀκόμα. Πολλοὶ πιστοὶ περιμένουν κάποιους πράγματι ἁγίους Γέροντες νὰ πάρουν «πληροφορία» ἀπὸ τόν Θεὸ γιὰ νὰ σημάνουν τὴν Ἀποτείχιση. Θέλω νά καταγράψω ὅτι πουθενὰ δὲν συνάντησα οἱ πρωταγωνιστὲς τῶν ἀποτειχίσεων νὰ δηλώνουν ὅτι προέβησαν σὲ Ἀποτείχιση ἐπειδὴ ἔλαβαν «πληροφορία» ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁδηγός τους ἦταν ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ διδασκαλία καὶ ὁ βίος τῶν Ἁγίων, οἱ Σύνοδοι καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. Αὐτὴ ἦταν ἡ «πληροφορία» ἀπὸ τὸν Θεό! Ὅποιος δὲν πείθεται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων, οὔτε καὶ νεκρός νὰ ἀναστηθεῖ, οὔτε καὶ «πληροφορία» σὲ κάποιον Γέροντα νὰ δοθεῖ, δὲν θὰ πεισθεῖ. Ἔτσι μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος στὴν παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ πτωχοῦ Λαζάρου.^[24] Καὶ ἀπὸ τὸν ἀντιαιρετικὸ βίο τῆς Ἐκκλησίας βλέπουμε ὅτι ἀπὸ  τὴν αἵρεση δὲν προστατεύει ἡ «πληροφορία» ἄλλα ἡ παραδεδομένη διδασκαλία.

Ἐμεῖς ὅμως, γιατὶ δὲν πειθόμαστε ἀπὸ τὶς ξεκάθαρες ἐξηγήσεις τῶν Ἁγίων καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Γιατὶ δὲν μένουμε στήν «παρακαταθήκη»,^[25] ὅπως μᾶς παραδόθηκε,  χωρὶς νὰ κοιτᾶμε πονηρὰ γύρω μας, κρίνοντας ἄλλους γιὰ τὸ τί ἔπραξαν ἢ τί δὲν ἔπραξαν; Ἑκατὸ ταυτόσημες καὶ σαφεῖς διδασκαλίες ἔχουμε καὶ δὲν πειθόμαστε, καὶ ψάχνουμε κάποια θολὴ καὶ ἀμφίσημη στάση κάποιου συνήθως συγχρόνου κληρικοῦ, μήπως καὶ μᾶς «βολέψει»! Ὁ Ποιμένας ποὺ δὲν διδάσκει μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, θὰ δικαστεῖ ὡς φονιὰς γιὰ τὶς ψυχὲς αὐτῶν ποὺ θὰ πάρει στὸν λαιμό του. Οἱ ἀκόλουθοι αὐτῶν τῶν ποιμένων δὲν θὰ ἀθωωθοῦν ὡς ἀνεύθυνοι, ἀλλὰ θὰ ἀπολεσθοῦν ποὺ ἀκολούθησαν πλάνο ποιμένα.^[26]  «Ἀρκεῖ ταῦτα τοῖς πιστοῖς».^[27]  

---

[1] Ἕλληνες «ὀρθόδοξοι» ποὺ ἀποδέχτηκαν τὶς παπικές πλάνες.

[2] Ε.Π.Ε. 4,19.

[3] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον, σ. 98,98, ὑποσ. 1, Ἀθήνα 1886.

[4] Μ. Ἀθανασίου, Πρὸς Ἐπισκόπους Αἰγύπτου καὶ Λιβύης, Ε.Π.Ε. 10.

[5] Ἰεζ. ιη΄ 4 .

[6] «Ὀρθόδοξος Τύπος», 9/8/2013.

[7] Ὁ Ἅγιος εἶχε ἀποτειχιστεῖ  «παύοντας πᾶσαν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ κακοδόξου Πατριάρχου». Φύλλο 144 , «Ὀρθόδοξος Τύπος» 15/6/1971.

[8] Ἱερομ. Ἰσαάκ, «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἅγιος  Ὄρος 2004, σελ. 690-691.

[9]  Ἰ. Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. 26, 50-52.

[10] Πράξ ιδ΄12.

[11] Ὅσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, Τόμος Γ΄, σελ. 43-59.

[12] Β΄Κορ. στ΄ 8.

[13] Λουκ. στ΄ 22.

[14] Πρωτοπρ. Διον. Τάτση, Ὁ Γέροντας Παΐσιος, Βιογραφικὰ στοιχεῖα – Διδαχές – Ἐπιστολές – Περιστατικά – Κείμενα, σελ. 146-147.

[15] Ἁγ. Νικοδήμου, Ἑρμηνεία στὶς ΙΔ΄ Ἐπιστολές…, τ. Β΄, σ. 266.

[16] «Ἀπὸ δὲ τῶν δοκούντων εἶναί τι, ὅποῖοί ποτε ἦσαν οὐδέν μοι διαφέρει, πρόσωπον Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει» Γαλ. β΄ 6.

[17] Λόγῳ τῆς πλύσης ἐγκεφάλου τὴν ὁποία εἶχε ὑποστεῖ ἀπὸ τὸν θεῖο του Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεόφιλο (P.G. 77, 356B).

[18] Ἁγ. Νικοδήμου, Ἑρμηνεία τῶν ΙΔ΄ Ἐπιστολῶν…, σχόλιο στὴν Α΄Κορ. η΄ 2.

[19] Π. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὸν προφ. Ἠσαΐαν, κθ΄ 10, σελ. 325.

[20] Κεφ. ιγ΄τῆς στ΄Ἑκατοντ. τῶν Θεολογικῶν. (Ἐρανισμένο ἀπὸ τὴν Ἑρμηνεία τῶν ΙΔ΄ Ἐπιστολῶν…, ἁγ. Νικοδήμου, τ. Α΄,  σελ. 579, ἐκδ. Ρηγόπουλος).

[21] Ἁγ. Νικοδήμου, Ἑρμηνεία ΙΔ΄  Ἐπιστολῶν… τ. Α΄, σελ. 581, ἐκδ. Ρηγόπουλος.

[22] Α΄Κορ. ιβ΄ 29.

[23] Α΄Κορ. ιβ΄ 11.

[24] Λουκ. ιστ΄ 27-31.

[25] Α΄ Τιμ. γ΄ 20.

[26] Ε.Π.Ε. 31, 146.

[27] Μ. Ἀθανασίου, Ἐπιστολὴ Πρὸς Σεραπίωνα Α΄.

"Ν. Τάξη", "νέα" παιδιά σε μια συμβιβασμένη "νέα" οικουμενιστική "Ἐκκλησία"!

 Από τον φόνο των παιδιών στην διαστροφή των φύλων, στο σύγχρονο παιδομάζωμα και στα ‘νέα’ παιδιά

Πηγή: Agioritikovima

Για το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ 

Toυ Βασίλειου Ευσταθίου
Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας
 
1. Η Νομοθεσία, ο χαρακτήρας και οι συνέπειες της.

Χρόνος περισσότερος από μία γενιά έχει ήδη παρέλθει από τότε που ψηφίστηκε στη χώρα μας νόμος υπέρ της δολοφονίας εμβρύων. 

 Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν από τότε έως σήμερα εκατομμύρια βρέφη να βρούν θάνατο με διάφορους φρικτούς τρόπους πριν δούν το φως του ήλιου, βρισκόμενα ακόμα μέσα στην κοιλιά της μάνας τους. Θάνατο όχι από φυσική αιτία, αλλά από σκόπιμη ιατρική παρέμβαση με απόφαση των γονέων τους. Το έμμεσο αποτέλεσμα ήταν η δημογραφική τραγωδία της χώρας μας και ταυτόχρονη όξυνση της ηθικής παρακμής.
Το βάρος της ευθύνης για την ψήφιση αυτού του άνομου νόμου είναι πολύ μεγάλο, γιατί ο αμαρτωλός έρωτας μπορεί να βρεί την θεραπεία του τελικά στη δημιουργία μίας οικογένειας, ένα δολοφονημένο έμβρυο όμως δεν μπορεί να ξανάρθει σε αυτή την ζωή. Και γιατί, ένα παιδί με αναπηρία, είτε την απέκτησε μετά την γέννησή του, είτε την είχε εκ γενετής, είναι δυνατόν να μπορέσει να προσφέρει στην κοινωνία και στον πολιτισμό περισσότερα από ότι μπορούν να προσφέρουν χίλιοι άνθρωποι χωρίς αναπηρία (όπως ο Μπετόβεν, ο St. Hawking και αμέτρητοι άλλοι), ενώ όποιος συμβάλλει να χαθεί ένας άνθρωπος, και μαζί του η όποια πιθανή ωφέλιμη προσφορά του στον κόσμο που ζούμε, μαζί με αυτόν ζημιώνει και όλη την κοινωνία.

Όμως η παραβίαση του ελληνικού συντάγματος με τον νόμο υπέρ των εκτρώσεων, αλλά και με άλλους ανθελληνικούς, αντιδημοκρατικούς, αντικοινωνικούς, ανήθικους, αντιπαιδαγωγικούς και ξένους στην ελληνορθόδοξη παράδοση της χώρας μας νόμους (όπως για το αυτόματο διαζύγιο, για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ανδρός και γυναικός, για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία εις βάρος του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της, για την κατάργηση της επίσημης χρήσης του πολυτονικού που ψηφίστηκε παράνομα, για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, για την εξαναγκαστική υποβολή άρνησης δωρεάς οργάνων, διαφορετικά θεωρείται κάποιος ως δότης μεταμοσχεύσεων κατά εικαζόμενη συναίνεση, που σημαίνει δότης χωρίς ποτέ να έχει εκφράσει συναίνεση να γίνει δότης, αλλά επιβάλλοντάς του αυτό άλλοι, ο αντιρατσιστικός νόμος υπέρ των λίγων που όμως είναι ρατσιστικός για τους πολλούς και στρέφεται κατά του κοινού καλού μιάς τοπικής κοινωνίας, όλοι οι νόμοι που στάθηκαν εμπόδιο στην πνευματική και υλική ανάπτυξη της χώρας προκειμένου κάποιοι να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, παραδίδοντας την έτσι σταδιακά, ανίκανη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, άμαχη, στα χέρια των όσων ξένων ‘προστάτων’ της ήθελαν πάντα να την λυμαίνονται) που καταπατούν τα πιστεύω, τα ιερά και τα όσια, τις ιστορικές μνήμες και την αξιοπρέπεια, τις αρχές και τις παρακαταθήκες, τα ήθη και τα έθιμα, τις ηθικές αξίες του ελληνορθόδοξου λαού, και η συντελούμενη ως αποτέλεσμα δημογραφική και πολιτισμική καταστροφή της Ελλάδας, που αντιμέτωποι με αυτή πολλοί πείστηκαν ακόμα και ότι εις βάρος μας πραγματοποιείται γενοκτονία, δεν ήταν αρκετά γι’ αυτούς που επιδίωκαν όλα αυτά. Χρειαζόταν άλλος ένας νέος νόμος, που στέκεται ικανός να συναγωνιστεί σε όλεθρο και οδύνη τον νόμο των εκτρώσεων, ο νόμος του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, που ψηφίστηκε παρόλη την πλήρη αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών με ακαταμάχητα επιχειρήματα στην σχετική δημόσια διαβούλευση που έγινε.

Έτσι μπορούν και οι δύο νόμοι μαζί πλέον να αποτελούν το τέλειο ζεύγος που θα επιφέρει την διάλυση του θεσμού της οικογένειας και την αποσάθρωση της δομής της κοινωνίας. Τα επακόλουθα του τελευταίου νόμου αναμένεται να συμπληρώσουν αυτά του αρχικού νόμου και ότι δεν σκότωσε ο προηγούμενος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, θα τα σκοτώσει πλέον ο πρόσφατος νόμος για την ικανοποίηση της φιληδονίας μεταξύ ανδρών και ανδρών ή μεταξύ γυναικών και γυναικών. Και εις το εξής τα παιδιά που πρόκειται να έρθουν στον κόσμο θα κινδυνεύουν, εκτός από το να χάσουν την ζωή τους από τους ίδιους τους γονείς τους, επιπλέον θα κινδυνεύουν (αν οι “ακτιβιστές” ομοφυλόφιλοι πετύχουν να κατοχυρώσουν νομικά και την υιοθέτηση παιδιών στην διεκδίκηση που θα ακολουθήσει ως συνέχεια μετά την νομική κάλυψη της συμβίωσής τους) και να άνατραφούν μέσα σε ένα τέτοιο παρά την φύση περιβάλλον (όπου μαζί με αυτά δεν θα είναι ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος από τους γονείς, λόγω εγκατάλειψης ή λόγω θανάτου, ή δεν θα είναι ο ένας και θα είναι μαζί μόνο ένας, ως ένας από τους δύο του ομόφυλου ζευγαριού - σε άλλες χώρες πολλοί ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούν παρένθετο γονέα, ο οποίος μπορεί να πληρωθεί για να κάνουν μαζί το παιδί που θέλουν να μεγαλώσουν με τον άλλο ομοφυλόφιλο.
Εδώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μέθοδοι εξωσωματικής γονιμοποίησης - έχει γίνει αναφορά

Στην εποχή του Οικουμενισμού, μια-μια οι Ευαγγελικές Εντολές καταργούνται από τις ...χριστιανές νέες, με τις εγωϊστικές προτροπές των χριστιανών νέων και τις ...ευλογίες των ιερέων και την άδεια οι παραπάνω νέοι να κοινωνούν!

Έρως έρωτι νικάται

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων, που γίνονται κάθε χρόνο στην πατρίδα μας, για ευνόητους λόγους, είναι αδύνατον να υπολογισθεί.  Πάντως, τα περισσότερα δημοσιεύματα μιλάνε για περίπου 300-350 χιλιάδες! Η είδηση από μόνη της είναι φρικτή. Καθίσταται, όμως, ακόμα πιο δραματική, εάν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι οι 40.000 από αυτές τις εκτρώσεις πραγματοποιούνται πριν από τον γάμο τους από κορίτσια 14-17 χρονών!

Με άλλα λόγια, οι λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις πληρώνονται κάθε χρόνο με 40.000 δολοφονίες ανυπεράσπιστων παιδιών!(*)

Και να ήτανε μονάχα οι 40.000 εκτρώσεις το αντίτιμο των προγαμιαίων σχέσεων; Μάλλον όχι. Διότι, όπως φαίνεται, ο κατάλογος των παράπλευρων απωλειών στις σχέσεις αυτές -όσο και αν σκοπίμως αποσιωπούνται- είναι πολύ μακρύς: απογοητεύσεις, καταθλίψεις, τύψεις, αθυμίες, αντιπαλότητες, αντιζηλίες, οργανονευρώσεις, αγιάτρευτα σωματικά τραύματα από τις επεμβάσεις και προπαντός ένα σωρό μεταδοτικές

«...Καλό νέο για όλους τους Χριστιανούς»...!!!

 Δυτικοί: «Η συνάντηση του Πάπα και του Ρώσου Πατριάρχη αποτελεί καλό νέο για όλους τους Χριστιανούς». Αναμένεται κοινή δήλωση

Η ιστορική συνάντηση του Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών κκ. Κυρίλλου με τον Πάπα Φραγκίσκο, ευρίσκεται από χθες  στο επίκεντρο των συζητήσεων τόσο  των εκκλησιαστικών κύκλων, όσο και διεθνώς.

«Η συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην Κούβα, δείχνει ότι «οι Χριστιανοί μπορούν να μιλήσουν με μία φωνή στο πρόσωπο των προκλήσεων του σημερινού κόσμου», δήλωσε ο Ιταλός ερευνητής της θρησκευτικής ιστορίας, Adriano Roccucci.

«Πρόκειται για καλά νέα για όλους τους χριστιανούς και ταυτόχρονα για μία μεγάλη