Αμετανόητη επιμονή στην αίρεση!

Άλλη μια απαράδεκτη συνέντευξη του Μεσσηνίας Χρυσόστομου

    Ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος παραχώρησε συνέντευξη στὴν ἐκπομπὴ “Στὰ χρώματα τῆς ζωῆς” τῆς Μητροπόλεως Κισάμου καὶ Σελίνου «ΚΙΒΩΤΟΣ WEB TV». Στὴν συνέντευξη αὐτὴ συνεχίζει τὴν διαστροφὴ τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως, ἀποδεικνύοντας ἄλλη μιὰ φορὰ ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκουν συνειδητὰ καὶ ἀνέντιμα τὶς κακοδοξίες τῆς νέας τους «ἐκκλησίας». Μεταξὺ ἄλλων γράφει:

      «Ἡ Ἐκκλησία ἔχοντας (α) τὴν πεποίθηση ὅτι κατέχει τὴν ἀλήθεια, και (β) ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει σωτηρία, …αὐτὸ δημιουργεῖ μιὰ δυναμικὴ ὑποχρέωση στοὺς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Ποιά εἶναι αὐτή; Ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται αἱρετικοὶ ἢ σχισματικοί [σ.σ.: Οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες γιὰ τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο, δὲν εἶναι αἱρετικοί! Ἁπλῶς …θεωροῦνται!] θὰ πρέπει οἱ ταγοί, οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, μέσα ἀπὸ μιὰ διαδικασία διαλόγου, νὰ τοὺς πείσουν ὅτι, ἀφοῦ κατέχουμε τὴν ἀλήθεια…, πρέπει νὰ ἔρθουν νὰ διαλεχθοῦν μαζί μας καὶ νὰ τοὺς κάνουμε μέλη αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας.

[σ.σ.: κ. Σαββᾶτο, ἤδη μὲ τὸν “ἱδρῶτα” σας ἔχετε κάνει πράξη τὴν «δυναμικὴ ὑποχρέωση» ὡς Οἰκουμενιστὲς ποιμένες! Τοὺς πείσατε τοὺς αἱρετικοὺς νὰ ἔλθουν σὲ διάλογο (καλύτερα σᾶς ἀνάγκασαν νὰ τοὺς «πείσετε»!). Καὶ ἦλθαν. Καὶ ἔπειτα, ἀφοῦ ἦλθαν, καὶ διαλέχθηκαν μαζί σας, τί ἔγινε;  Μήπως μετανόησαν; Μήπως ἀποκήρυξαν τὶς πλάνες τους; Τίποτε ἀπ’ αὐτά. Ἁπλῶς κάθησαν στὸ σβέρκος μας, ἀλλοίωσαν τὴν πίστη μας καὶ ἀντὶ νὰ γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μετατρέπουν σὲ μέλη τῆς νέας «ἐκκλησίας» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅσους συμμετέχουν σ’ αὐτὸ τὸ διάλογο-νταραβέρι κι ὅσους τὸν ἀνέχονται!].

«Πῶς, λοιπόν, μπορεῖ κανεὶς νὰ γνωρίσει τὴν Ἐκκλησία, νὰ γνωρίσει τὸ Χριστό, νὰ κατανοήσει τὴν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἂν δὲν ἔρθει σὲ μία σχέση μαζί του· [σ.σ.: Μιὰ σχέση συγχωρεῖτε, κ. Σαββᾶτο! Ἄλλο ὅμως μιὰ σχέση κι ἄλλο πολλὲς σχέσεις καί, μάλιστα, δεκαετιῶν! Αὐτὲς ὁμοιάζουν μὲ τὶς “παρὰ φύσιν” σχέσεις.], ἂν δὲν διαλεχθεῖ μαζί του, ἂν δὲν προσπαθήσει μέσα ἀπὸ μιὰ διαλεκτικὴ νὰ ἐπιλύσει προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν σήμερα ἐμπόδιο καὶ πρόσκομμα. Δὲν κινδυνεύει, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ κάθε ἕναν, ὁ ὁποῖος εἴτε ἔχει μιὰ ἀλήθεια ἀλλοιωμενη, εἴτε ἀκόμα βρίσκεται στὸ ψεῦδος… Ἔτσι, λοιπόν, νομίζω ὅτι εἶναι ψευδοπρόβλημα, καὶ θὰ ἔλεγα μάλιστα ὅτι εἶναι σύνθημα αὐτό, ὅτι κινδυνεύουμε ἂν βρισκόμαστε σὲ μία διαλεκτικὴ σχέση μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ ἀναφέρατε καὶ πολλοὺς ἄλλους ἢ ἄλλους ἑτεροθρήσκους.

[σ.σ.: Ὅλη ἡ διαστροφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως βρίσκεται ἐδῶ. Ὁ κ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος, ἀκολουθώντας τοὺς «πατέρες» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διαστρέφει καὶ διαγράφει τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διαλόγων. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε:

Ὁ ἅγιος Κύριλλος, ἀκολουθώντας ΟΧΙ τὸν κ. Χρυσόστομο καὶ τὸν πάτρωνά του κ. Βαρθολομαῖο, ἀλλὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο ποὺ διδάσκεει τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»,  διδάσκει: εἶναι περιττὸ νὰ  διαλεγόμεθα μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐπιμένουν καὶ παραμένουν ἀμετανόητα στὸ ψεῦδος τῆς αἱρέσεως⁽¹⁾. Κι ὁ Θεοδώρητος Κύρου, γράφει: Ὅταν συνεχίζουν οἱ αἱρετικοὶ νὰ ἐπιμένουν στὶς κακοδοξίες τους, μὴ συνεχίζεις πλέον τοὺς διαλόγους μαζί τους⁽²⁾. Στὸν Πατριαρχικὸ Τόμο τοῦ 1351 οἱ Πατέρες πορεύονται μὲ γνώμονα τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον… παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος» μᾶς λέγουν ὅτι, ἀφοῦ προσεκλήθησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν πρὸς μετάνοια καὶ ἀποβολὴ τῶν πλανῶν τους οἱ αἱρετικοί, καὶ δὲν ἀνταποκρίθηκαν στὸ κάλεσμα αὐτό, τοὺς κατεδικάζουμε⁽³⁾. Ὁ ὀρθόδοξος τότε Πάπας Ρώμης Κελεστῖνος, διελέγχθη μὲ τὸν αἱρετικὸ Νεστόριο (πρὶν μάλιστα αὐτὸς καθαιρεθεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο) καὶ τοῦ γράφει, ἀφοῦ δὲν διορθώνεσαι καὶ δὲν παύεις νὰ χύνεις τὸ δηλητήριό σου στοὺς πιστοὺς διὰ τῆς αἱρέσεως ἀποκλείεσαι καὶ καμιὰ σχέση δὲν θὰ ἔχουμε μαζί σου⁽⁴⁾. Καὶ ἑκατοντάδες ἄλλα πολλὰ κείμενα ἐδῶ⁽⁵⁾].

  (Συνέχεια ἀπὸ τὴν συνέντευξη κ. Σαββάτου). «Αὐτὸ σημαίνει μιὰ ἐσωστρέφεια, ἕνα κλείσιμο στὸν ἑαυτό μας, ποὺ στὸ ὑποσυνείδητο αὐτοῦ τοῦ κλεισίματος, μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ πεποίθηση ὅτι, ἐπειδὴ κατέχουμε ἐμεῖς τὴν ἀλήθεια, αὐτὸ μᾶς φτάνει νὰ σωθοῦμε ἐμεῖς, ἄφησε ὅλους τοὺς ἄλλους νὰ χαθοῦν. Μὰ ὁ Χριστός, ὅμως, εἶπε ὅτι “πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”. Πῶς, λοιπόν, θὰ γίνει αὐτό, ἂν ἐμεῖς εἴμαστε κλεισμένοι στὸν ἑαυτό μας καὶ ἔχουμε καὶ μιὰ ψεύτικη ἀντίληψη αὐτάρκειας κατοχῆς τῆς ἀλήθειας. Νομίζω, λοιπόν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν κινδυνεύει ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἔξω τῶν τειχῶν, καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς καλεῖ νὰ διαλεχθεῖ, κινδυνεύει νὰ ἀλλοιώσει τὸ φρόνημά της καὶ τὴ διακονία της, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶναι ἐντὸς τῶν τειχῶν καὶ οἱ ὁποῖοι τὴν προτρέπουν νὰ μὴ διαλέγονται μὲ τοὺς ἄλλους.

     [σ.σ: Νομίζεις, κ. Σαββᾶτε, ἀλλὰ τὸ νόμισμά σου εἶναι κάλπικο, ὅσο κάλπικη (ὡς ψευδεπισκόπου) εἶναι καὶ ἡ δεσποτοσύνη σου, ἀφοῦ νομίζεις ἄλλα ἀπ’ ἐκεῖνα ποὺ νόμιζαν καὶ μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι: οἱ Ἅγιοι «νόμιζαν» ὅτι οἱ πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας κινδυνεύουν καὶ ἀπὸ τοὺς ἐκτὸς τῶν τειχῶν καὶ ἀπὸ τοὺς ἐντὸς τῶν τειχῶν αἱρετικούς, γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς μὲν πρώτους «μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν» οὔτε τοὺς πλησίαζαν, ἀπὸ δὲ τοὺς δευτέρους ἀπο-τειχίζονταν! Οἱ Ἅγιοι, μᾶς προέτρεπαν νὰ κάνουμε τὸ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ κάνετε ἐσεῖς οἱ Οἰκουμενιστές: Δὲν διελέγοντο μὲ ἀμετανόητους ἀνθρώπους, μὲ ἀνθρώπους ποὺ διὰ τῶν αἱρέσεων βλασφημοῦσαν τὸν Θεό καὶ αὐτὸ μᾶς δίδαξαν νὰ κάνουμε. Ἐσεῖς ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ γράφετε στὰ παλαιά σας ὑποδήματα!].

    «Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἐπιβεβαίωσε τὸ σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ὑφίσταται, ἐξέφρασε αὐτὸ τὸν σκοπὸ μέσα ἀπὸ ἕνα τρόπο Συνοδικό· Εὐχαριστιακὰ καὶ Συνοδικὰ μαζί, ἔδωσε τὸ μήνυμα ὅτι ὑπάρχει ἑνότητα στὴν Ὀρθοδοξία, ἔστω κι ἂν κάποιοι ἀφ’ ἑαυτῶν ἔθεσαν τὸν ἑαυτό τους ἔξω ἀπὸ ὅλη αὐτὴ τὴν διαδικασία».

    [σ.σ.: Πόσο ἀστεῖος εἶναι ὁ Δεσπότης τῆς Μεσσηνίας· καὶ ψεύτης! Μιλᾶ γιὰ ἑνότητα, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὴ δὲν ὑπῆρξε στὴν Κρήτη, οὔτε ὡς πρὸς τὴν ποσότητα (μεθόδευσαν τὰ πράγματα ἔτσι, ὥστε νὰ μὴ συμμετάσχει στὴν Σύνοδο τὸ συντριπτικὰ μεγαλύτερο μέρος τῶν Ἐπισκόπων), οὔτε ὡς πρὸς τὴν πίστη καὶ τὴν ἀλήθεια (ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις της  ἦσαν αἱρετικές), οὔτε βέβαια ὡς πρὸς τὴν Εὐχαριστιακὴ διάσταση (ἀφοῦ στὴν «Εὐχαριστία» αὐτὴ δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἀγάπη, οὔτε ἑνότητα πίστεως»!). Τὸ μόνο ποὺ πραγματικὰ συνέβη, ἦταν νὰ θέσουν οἱ συμμετέχοντες Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, τὸν ἑαυτό τους «ἔξω» ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια!].

     «Θὰ ἦταν –προσέξτε– γεγονὸς σχίσματος καὶ ὄχι ἑνώσεως ἡ Σύνοδος, ἐὰν ἡ Σύνοδος ἀπέκλειε ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δὲν συμμετεῖχαν. Δὲν ἀπέκλεισε κανέναν ἡ Σύνοδος· ἡ Σύνοδος κάλεσε τοὺς πάντες νὰ ἔρθουν· ἐκεῖνοι ἀπεφάσισαν μέσα στὰ δικά τους ὅρια κατανόησης τῆς λειτουργίας τῆς Συνόδου, νὰ ὁδηγηθοῦν καὶ νὰ τεθοῦν ἔξω ἀπὸ αὐτὴ τὴν διαδικασία. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δίχασε…»!!!

      Ὡς πρὸς τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶς εἶπε τὶς ἑξῆς ἀνακρίβειες:

«Οἱ ὧρες μαθημάτων παραμένουν ὅπως ἦταν στὸ πρόγραμμα. Τὸ περιεχόμενο τοῦ ἀναλυτικοῦ προγράμματος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν διαμορφώθηκε σύμφωνα μὲ τὶς ἀποφάσεις τὶς ὁποῖες πῆρε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Δὲν δίνεται ἡ δυνατότητα στὸν μαθητὴ νὰ ὁδηγεῖται σὲ συγχύσεις, συγκρίσεις ἢ καὶ σὲ λανθασμένα πρότυπα.

Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πεῖ, ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τὸ θεωρεῖ ἀναγκαῖο καὶ ὑποχρεωτικό. Τί εἶναι τὸ μάθημα αὐτό; Τὸ μάθημα αὐτὸ εἶναι μάθημα Θρησκευτικῶν. Δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο. Τὸ μάθημα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ μάθημα τῆς Κατήχησης, αὐτὸ τὸ κάνει ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ποιμενες…, οὔτε τὸ μάθημα εἶναι ὁμολογιακό, ποὺ δημιουργεῖ μία πόλωση καὶ δημιουργεῖ μία ἀντιπαράθεση. Ποτὲ στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ὑπῆρχαν τέτοια πράγματα. Καὶ ὅταν σὲ μιὰ μεγάλη ἱστορικὴ περίοδο ἡ Ἐκκλησία δέχτηκε μὰ ὁμολογιακὴ ἐγκύστωση, ἕνα κλείσιμο ὁμολογιακό, τὸ πλήρωσε πολὺ ἀκριβά.

    [σ.σ.: Δηλαδή, ὅσοι θεολόγοι διδάσκουν εὐσυνείδητα ὡς χαρισματικὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὁμολογιακὸ μάθημα, καὶ μὲ τὶς εὐχὲς τῶν ποιμένων τους, καὶ τὸ διδάσκουν βέβαια Ὀρθόδοξα, λειτουργοῦν ὡς ἐκτός …Ἐκκλησίας, κατὰ τὸ κ. Σαββᾶτο; Ἐνῶ ὅλοι οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ὅπως ἡ χάρη του, ποὺ προωθοῦν τὴν αἵρεση, μόνο καὶ μόνο ἐ[ειδὴ εἶναι Ἐπίσκοποι, αὐτοὶ εἶναι ἡ Ἐκκλησία!].

____________________

(1) «“Αἱρετικὸν ἄνθρωπον...παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος”. Τοῖς γὰρ ἅπαξ ὁλοτρόπως ἀπονενευκόσι πρὸς ἀπάτην καὶ φενακισμὸν καὶ κεκρατημένοις τῷ ψεύδει, περιττός που τάχα καὶ τῶν ὠφελεῖν εἰωθότων ὁ λόγος. Γέγραπται γάρ· Εἰς ὦτα ἀκουόντων λάλει. Ὅταν τοίνυν οἱ τῆς ἀληθείας ἐχθροὶ ἢ τιμὰς καὶ ἀναπαύσεις ἐπαγγέλλονται, καθάπερ Ραψάκης ὁ ἀλητήριος, ἤγουν ἀπειλοῦσι κινδύνους καὶ μάχας, Θεῷ προσέρχεσθαι χρὴ καὶ τῆς ἄνωθεν ἐπικουρίας μεταποιεῖσθαι μόνης. Ἀρκέσει γὰρ ἡ ἄνω τε καὶ παναλκὴς δεξιὰ καὶ πρός γε τὸ σῶσαι τοὺς ὀρθοποδεῖν εἰωθότας καὶ πρὸς ὄλεθρον τῶν ἀνθεστηκότων» (Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις Ὑπομνηματικὴ εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐαν, βιβλ. α΄, λόγ. εξ΄, v. 70, p. 784, l. 16).

(2)         «“Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν νουθεσίαν καὶ δευτέραν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος, καὶ ἁμαρτάνει, ὢν αὐτοκατάκριτος”. Ὅταν δὶς καὶ τρὶς τοῖς τὰ ἐναντία διδάσκειν ἐπιχειροῦσι, τὴν προσήκουσαν προσενέγκῃς διδασκαλίαν, εἶτα τοῖς πονηροῖς δόγμασιν ἐπιμένοντας ἴδῃς, μηκέτι τὰς πρὸς αὐτοὺς διαλέξεις ποιοῦ· ἀνόνητος γὰρ ὁ πόνος» (Θεοδώρητου Κύρου, Ἑρμην. τῶν ΙΔ’ ἐπιστ. Παύλου, ὅπ. παρ.).

(3)         «Οὕτω δὲ διὰ πάντων τούτων ἐξεληληγμένοι, προσεκλήθησαν παρὰ τῆς Ἐκκλησίας εἰς μετάνοιαν… Οἱ δὲ οὐ κατεδέξαντο, ἄντικρυς λέγοντες, τὸ “ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι”. Ἐνέμενον γὰρ οἷς κακῶς ἔγνωσαν ἐξ ἀρχῆς». Στὴ συνέχεια καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης «παραινέσεως ὅλος ἐγένετο, παρακαλῶν, νουθετῶν, ἐλέγχων, πᾶσι πρὸς μετάνοιαν αὐτοὺς ἐκκαλούμενος…, ὡς δὲ καὶ οὕτω τούτοις ἑώρα ἀνιάτως ἔχοντας, τῶν τε προτέρων βλασφημιῶν ἐχομένους καθάπαξ καὶ τὴν μετάνοιαν παντάπασιν ἀποσειομένους» κατεδίκασε. «Καὶ ἡ μὲν συνέλευσις αὕτη ἐν τούτοις ἐτελεύτηκεν» (Ρωμανίδη Ἰω., Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία, τόμ. Β΄, σελ. 240).

(4) Τὸ κείμενο εἶναι ἀπὸ ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Πάπα Ρώμης Κελεστίνου πρὸς τὸν αἱρετικὸ Ἀρχιεπίσκοπο Νεστόριο: «Τοιγαροῦν εἰ καὶ ὁ ἀδελφὸς Κύριλλος ἤδη σε διὰ δευτέρων ἐπιστολῶν μεθοδευθῆναί φησι, θέλω σε τοῦτο νοεῖν ὅτι μετὰ τὴν πρώτην καὶ δευτέραν ἐκείνου καὶ ταύτην τὴν ἡμετέραν ἐπιτίμησιν, ἣν δῆλόν ἐστιν εἶναι λοιπὸν τρίτην, παντελῶς ἀπὸ τοῦ συνεδρίου ἡμῶν καὶ τῆς τῶν Χριστιανῶν συνόδου ἀπεκλείσθης, ἐὰν μὴ εὐθέως τὰ κακῶς εἰρημένα διορθωθῇ, ἐὰν μὴ εἰς ταύτην τὴν ὁδὸν ἐπανέλθῃς, ἣν ἑαυτὸν ὁ Χριστὸς εἶναι μαρτύρεται. κακῶς κατὰ τούτου ὅπλα κατ' ἀνελπιστίαν ἐκίνησας, ὃς ἐπάνω σε τῶν οἰκετῶν ἑαυτοῦ ὡς πιστὸν καὶ συνετὸν δοῦλον ἐπέτρεψε πρότερον καταστῆναι. ἀπώλετό σοι ἡ ὑπὲρ τῆς τοιαύτης ὑπηρεσίας ἐπαγγελθεῖσα μακαριότης· οὐ γὰρ μόνον τροφὴν οὐ παρέχεις ἐν καιρῷ, ἀλλὰ καὶ δηλητηρίῳ ἀναιρεῖς οὓς ἐκεῖνος τῷ ἰδίῳ αἵματι καὶ τῷ ἰδίῳ θανάτῳ ἐκέρδανε. δηλητήριον γὰρ ὑπὸ τοῖς σοῖς χείλεσίν ἐστι ταῦτα ἅπερ κατάρας καὶ πικρότητος μεστὰ καθορῶμεν, ὁπότε κατὰ τοῦ ὄντος ἡδέος ἐπιχειρεῖς διαλέγεσθαι» (Μελετίου Νικοπόλεως, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, σελ. 452.

(5) Σημάτη Παναγιώτη, «Ἡ Πατερικὴ στάση στοὺς θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος».

Τὸ βίντεο

Οικουμενιστικός πυρήνας κατατρώει την πίστη μας!

 Πως κατάντησε έτσι η Κρήτη; 

Οικουμενιστικός πυρήνας κατατρώει την πίστη μας 

– Υπερασπιστής διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων ο Μητροπολίτης Πέτρας

Κατακαημένη λεβεντογέννα Κρήτη ποιος να στο έλεγε πως θα είχες αποβάλει ένα σωρό ζυγούς για να φτάσεις σήμερα να σκύβεις το κεφάλι στο δυνάστη του Οικουμενισμού!

Πριν από λίγες μέρες στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης πραγματοποιήθηκε, όπως ανέφερε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ σε προηγούμενο ρεπορτάζ του, εκδήλωση με αποκλειστικό θέμα πως θα “αγιοποιηθεί” η Σύνοδος του Κολυμπαρίου. Εκεί Κρητικοί και μη Ιεράρχες “ευλόγησαν” όσα συνέβησαν πριν από περίπου ένα χρόνο στην Κρήτη και καταφέρθηκαν ενάντια σε όσους έχουν επιλέξει την “αγία ανυπακοή” αντιδρώντες στις οικουμενιστικές εκτροπές του Φαναρίου και των εξαπτέρυγών του.

Η Κρήτη όμως, η Εκκλησία της οποίας ως γνωστόν υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, έχει συντονισμένη οικουμενιστική δράση. Εξελίσσεται σε ισχυρό οικουμενιστικό πυρήνα που κατατρώει την πίστη μας! Μόνο μερικοί “τρελόπαπες” έχουν σηκώσει μπαϊράκι διακόπτοντας την μνημόνευση των Επισκόπων τους…

Και σε τέτοιες περιπτώσεις μπαίνουν σε εφαρμογή τα “μεγάλα μέσα” όπως έγινε στην πρόσφατη “μεταστροφή” ….ανυπάκουου ιερέα από τον Μητροπολίτη Ρεθύμνης.

Ένα από τα τελευταία παραδείγματα….νομιμοφροσύνης στις διαταγές του Φαναρίου ήταν η ομιλία την περασμένη Κυριακή στον Πατριαρχικό Ιερόν Ναό Αγίου Γεωργίου Φαναρίου του Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γερασίμου, κλασσικού εκπροσώπου της νουβελ βαγκ των θερμών υποστηρικτών του Φαναρίου!

Με ζήλο υπερασπίστηκε τους οικουμενικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους

Ανήμερα της επετείου της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας ο Πάπας Φραγκίσκος στη γραμμή των Οικουμενιστών:

Το  δόγμα  ενώνει,   η  ιδεολογία  χωρίζει.

–“Φανατικοί όσοι βγαίνουν για να διαταράξουν τη χριστιανική κοινότητα με ομιλίες που αναστατώνουν τις ψυχές. Δεν είναι πιστοί είναι ιδεολογικοί”!

Του Μανώλη Κείου

Σαν σήμερα έλαβε χώρα η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας, η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Χριστιανικής Εκκλησίας, το 325 μ.Χ. Τη σημερινή ημέρα διάλεξε ο Πάπας Φραγκίσκος να προπαγανδίσει τις… ενωτικές του διαθέσεις μιλώντας για ενιαίο δόγμα που ενώνει, σε αντιδιαστολή με την ιδεολογία που χωρίζει.

Αυτό ήταν το μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου στην ομιλία στην Casa Santa Marta.
Ο Πάπας στήριξε τις σκέψεις του στη Σύνοδο της Ιερουσαλήμ, η οποία πραγματοποιήθηκε, γύρω στο έτος 49, και περιγράφεται στις

Φρίκη! Οικουμενιστική προσευχή στην Αίγυπτο! Η νέα "εκκλησία"! Με αυτούς κοινωνείτε!

Το βίντεο

Apostolic Journey of Pope Francis to Egypt.
Ecumenical Prayer Service led by Pope Francis, Tawadros II, Pope of Alexandria of the Coptic Orthodox Church of Alexandria, and Bartholomew I, Ecumenical Patriarch of Constantinople of the Greek Orthodox Church, from El-Botroseya, the St. Peter and St. Paul's Church, in the compound of Saint Mark's Coptic Orthodox Cathedral, Cairo, Egypt.

ΜΗΝΥΜΑ, ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

Πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ὡραία ὁμιλία, ποὺ πάλι καταλήγει σὲ ὡραία εὐχολόγια καὶ χαρτοπόλεμο!

Ἐν Πειραιεῖ  20-5-2017

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μέ τήν Χάρη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας ἑορτάζουμε σήμερα τήν μνήμη τῶν ἁγίων θεοστέπτων Βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί Ἑλένης, τῆς μητρός αὐτοῦ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας προσέδωσε στόν ἅγιο Κωνσταντῖνο τήν προσωνυμία, τό ἐπίθετο «Μέγας». Σέ ἐλάχιστες μόνο περιπτώσεις ἡ Ἐκκλησία δίνει αὐτό τόν τίτλο. Στό σύνολο τῶν ἁγίων, δέν ὑπάρχουν πολλοί μέ τό ἐπίθετο «Μέγας». Εἶναι ἐλάχιστοι. Ὀκτώ τόν ἀριθμό. Μέγας Βασίλειος, Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Εὐθύμιος, Μέγας Ἰωαννίκιος, Μέγας Φώτιος, Μέγας Ἰλαρίων καί ὁ σήμερον ἑορτάζων Μέγας Κωνσταντῖνος.

Γιατί, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία μας χαρακτήρισε τόν ἅγιο Κωνσταντῖνο «Μεγάλο»; Ποιά εἶναι ἡ προσφορά τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δικαιολογεῖ τόν τίτλο «Μέγας»;

α) Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος Χριστιανός αὐτοκράτορας.

β) Τοῦ ἀποκαλύφθηκε τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μέ τό ὁποῖο νικοῦσε ὅλους τούς ἐχθρούς. «Ἐν τούτῳ νίκα».

γ) Παραμέρισε καί κατέρριψε τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρείας, ἐνῶ ἀνέδειξε τόν Χριστιανισμό.

δ) Ἐξέδωσε τό περίφημο «Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων» τό 313 μ.Χ. Στήν προοδευτική στροφή τοῦ Μ. Κωνσταντίνου πρός τόν Χριστιανισμό, μέχρις ὅτου καταλήξει προστάτης καί εὐεργέτης τῆς Ἐκκλησίας καί

Ευθεία επίθεση κατά της Ορθοδοξίας!

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

   Δέν ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ὅλα εἶναι ἀνθρώπινες κατασκευές. Ὁ μαθητής καλεῖται νά κατασκευάσει τή δική του θρησκεία κατά τή φαντασία του.

Ιερεύς Σωτήριος Αθανασούλιας

   Αὐτές τίς μέρες διεξάγεται ἕνας ἀγῶνας γιά τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐναντίον τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί μιᾶς μερίδας «ἐκσυγχρονιστῶν» Θεολόγων, πού ἐπιχειροῦν νά μεταβάλλουν ριζικά τό περιεχόμενο καί τή μέθοδο διδασκαλίας τοῦ μαθήματος. Πρωτοστάτες αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνα εἶναι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔχει ὁδηγηθεῖ σέ ἕνα εἴδος διαλόγου μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν Θεολόγων πού διδάσκουν στά ἑλληνικά σχολεῖα.

Τό πρόβλημα ἔγκειται στό γεγονός ὅτι οἱ ἐπιχειρούμενες μεταρυθμίσεις ἀποτελοῦν εὐθεία ἐπίθεση ὄχι μόνο κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί κατά ὅλων τῶν θρησκειῶν, μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ ἐξ ὁρισμοῦ ἄθεου πραγματισμοῦ τοῦ John Dewey (1859-1952) σάν μοντέλου ὑποχρεωτικῆς ἐκπαίδευσης στά σχολεῖα. Ἡ σχετικοποίηση κάθε ἀλήθειας καί κάθε ἀξίας εἶναι ἄμεση ἀντικατήχηση στόν ἀθεϊσμό. Ὅταν εἰρωνικά ὅλα τά τῶν θρησκειῶν ἀναφέρονται ὡς σχετικά καί ὡς ἀνθρώπινες κατασκευές, ἡ συνέπεια εἶναι ὁ ἀκραῖος ὑλισμός καί ὁ μαχητικός ἀθεϊσμός. Γονεῖς, εὐσεβεῖς ἐκπαιδευτικοί, μαθητές, κλῆρος καί λαός ὀφείλουν νά ἀντιδράσουν διά παντός μέσου, μή ἀποδεχόμενοι τά παιδιά τους νά γίνουν θύματα τέτοιου εἴδους προπαγάνδας, τήν ὁποία ἡ ἱστορία διέψευσε μαζί μέ τόν ἀρχιπροπαγανδιστή της Dewey, ὁ ὁποῖος προέβλεπε τόν θάνατο τῆς θρησκείας.

Στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς 5-5-2017, ὑπάρχει ὡραιότατο ἄρθρο μέ τίτλο «Όχι εις το νέον παιδομάζωμα του μαθήματος των Θρησκευτικών», τό ὁποῖο ἀναδημοσιεύουμε αὐτούσιο καί τό ὁποῖο ἀποδεικνύει ποιά φιλοσοφία διέπει τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν. Τό νέο Ἐκπαιδευτικό Πρόγραμμα, ἐφαρμόζοντας μεθόδους λαϊκισμοῦ καί παιδοκολακίας, ἐπιχειρεῖ νά ἀντικαταστήσει τή θέση τοῦ Θεανθρώπου μέ τή θέση τοῦ «ἀνθρωπόθεου», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (1894 -1979). Προσπαθεῖ νά πείσει τούς μικρούς καί ἀπροστάτευτους μαθητές, πού ἀκόμη δέν ἔχουν ὁλοκληρώσει τόν γραμματικό ἀφαβητισμό τους, ὅτι πρέπει νά γίνουν ἱδρυτές θρησκειῶν, ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του. Οὔτε ὁ Goebbels δέν θά εἶχε φανταστεῖ τέτοιες μεθόδους πλύσης ἐγκεφάλου, μέ χρήση δῆθεν δημοκρατικῶν διαδικασιῶν!

Ιερεύς Σωτήριος Αθανασούλιας

Πηγή

Ανάστημα για την Πίστη πότε θα ορθώσει; Είναι πιό πάνω η πατρίδα από την Πίστη; --Πότε θα καταδικάσει τη Συνόδο της Κρήτης και τον Οικουμενιστή Πατριάρχη;

Όρθωσε ανάστημα

και με πύρινη ομιλία ο Μητροπολίτης Κόνιτσας ανάρτησε χάρτη με την Βόρειο Ήπειρο ως ελληνική

«Υποκινεί σε πόλεμο» με τον χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας λένε οι Αλβανοί

Πυρ και μανία ο αλβανικός τύπος με τον Μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα ο οποίος στο χωριό Δελβινάκι, πραγματοποίησε  πύρινη ομιλία  με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 103 χρόνων από την είσοδο του ελληνικού στρατού το 1914 στην Βόρεια Ήπειρο.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Μητροπολίτης Ανδρέας είπε μεταξύ άλλων: «Βλέπουμε ότι η Αλβανία θέλει να επεκτείνει το χέρι της κάνοντας χρήση της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας, στη Μακεδονία και την Πρέβεζα. Ζητάμε από την αλβανική κυβέρνηση να σταματήσει τις κατασχέσεις περιουσιών των Ελλήνων της Χειμάρρας με την χρήση «σουλτανικών διαταγμάτων» .

Να ακυρωθεί ο νόμος που αφαιρεί το εκλογικό δικαίωμα σε όσους ζουν (Έλληνες) στο εξωτερικό. Αυτοί οι εκ προθέσεως σκανδαλώδεις νόμοι θέλουν να