Λόγος εις τον εκατόνταρχον

Κυριακή Δ΄ Ματθαίου: Λόγος εις τον εκατόνταρχον (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

 

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Η.5 – 13.

Τω καιρώ εκείνω, εισελθόντι τω Ιησού εις Καπερναούμ, προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος, παρακαλών αυτόν και λέγων: «Κύριε, ο παίς μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος.» Και λέγει αυτώ ο Ιησούς: «εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν.» Και αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη: «Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης. Αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παίς μου. Και γάρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ’ εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται” και άλλω, έρχου, και έρχεται” και τω δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί.» Ακούσας δέ ο Ιησούς εθαύμασε και είπε τοις ακολουθούσιν: «αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον! Λέγω δέ υμίν, ότι πολλοί απο ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών, οι δέ υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον. Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.» Και είπεν ο Ιησούς τω εκατοντάρχω: «ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι.» Και ιάθη ο παίς αυτού εν τη ώρα εκείνη.

Απόδοση:

Την εποχή εκείνη, καθώς μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, που τον παρακάλεσε λέγοντας: «Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος, και υποφέρει φοβερά». Και ο Ιησούς του λέει: «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω». Ο εκατόνταρχος του αποκρίθηκε: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου· πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου. Κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία κι έχω στρατιώτες στη διοίκησή μου· λέω στον ένα “πήγαινε” και πηγαίνει, και στον άλλο “έλα” και έρχεται, και στο δούλο μου “κάνε αυτό” και το κάνει». Όταν τον άκουσε ο Ιησούς, θαύμασε κι είπε σ’ όσους τον ακολουθούσαν: «Σας βεβαιώνω πως τόση πίστη ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δε βρήκα. Και σας λέω πως θα ‘ρθουν πολλοί από ανατολή και δύση και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στο τραπέζι της βασιλείας των ουρανών, ενώ οι κληρονόμοι της βασιλείας θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι· εκεί θα κλαίνε, και θα τρίζουν τα δόντια τους». Ύστερα είπε στον εκατόνταρχο ο Ιησούς: «Πήγαινε, κι ας γίνει αυτό που πίστεψες». Και γιατρεύτηκε ο δούλος εκείνη την ώρα.
(Επιμέλεια κειμένων: Ιωάννης Τρίτος)

Ομιλία ΚΣΤ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις τον εκατόνταρχον

Σε όλο το Ευαγγέλιον του Χριστού βλέπει κανείς πόσον αφωσιωμένος ήταν σ’ αυτόν ο λαός. Διότι και όταν ωμιλούσε, τον ήκουαν σιωπηλοί, χωρίς να παρεμβαίνουν ούτε να διακόπτουν την συνέχεια του λόγου του, ούτε προσπαθούσαν να εύρουν αφορμή για να τον κατηγορήσουν όπως οι Φαρισαίοι· και μετά την διδασκαλία τον ακολουθούσαν πάλι με θαυμασμό. Συ όμως πρόσεξε, παρακαλώ, την σύνεσι του Κυρίου, πώς οικονομεί ποικιλοτρόπως την ωφέλεια των πα­ρόντων, μεταβαίνοντας από τα θαύματα στους λόγους και πάλιν ερχόμενος από τους λόγους τής διδασκαλίας στα θαύματα. Διότι και πριν ανεβή στο όρος εθεράπευσε πολλούς, προετοιμάζοντας το έδα­φος για όσα θα έλεγε και μετά από την ολοκλήρωσι της μακράς αυτής επί του όρους διδασκαλίας, πάλιν έρχεται σε θαύματα, επιβεβαιώνο­ντας τους λόγους με τα έργα του. Και επειδή εδίδασκεν «ως έχων εξουσίαν», για να μη νομισθή ο τρόπος τής διδασκαλίας του κομπα­σμός και αυθάδεια, κάνει το ίδιο και με τα έργα: θεραπεύει «ως εξου­σίαν έχων», για να μη θορυβούνται βλέποντάς τον να διδάσκη με αυτόν τον τρόπον, αφού με τον ίδιο τρόπον έκαμε και τα θαύματα.

Όταν λοιπόν κατέβη από το όρος, τότε προσήλθεν ο λεπρός, ενώ αυτός ο εκατόνταρχος μετά από λίγο, μόλις εισήλθε στην Καπερναούμ. Για ποιόν λόγον όμως ούτε αυτός, ούτε εκείνος ανέβησαν στο όρος; Όχι από ραθυμία, διότι και των δύο η πίστις ήταν θερμή, αλλά για να μη διακόψουν την διδασκαλία. Όταν δε προσήλθε, λέ­γει: «ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος». Μερικοί, λοιπόν, λέγουν ότι απολογούμενος ανέφερε την αιτία για την οποία δεν τον έφερε μαζί του. Διότι δεν ήταν δυνατόν, λέγει, να τον μεταφέρη σηκωτόν, ενώ ήταν παράλυτος και υπέφερε ευρισκόμενος στις τελευταίες αναπνοές του. Για το ότι ήταν ετοιμο­θάνατος, λέγει ο Λουκάς, «έμελλε τελευτάν». Εγώ όμως βλέπω ότι αυτό είναι απόδειξις της μεγάλης του πίστεως, η οποία ήταν πολύ μεγαλυτέρα από εκείνων που κατέβασαν τον άλλο παραλυτικόν από την στέγη. Διότι, γνωρίζοντας σαφώς ότι και μόνη η προσταγή του αρκεί για να εγερθή ο κατάκοιτος, εθεώρησε περιττό να τον μεταφέ­ρη εκεί.

Τί έκαμε λοιπόν ο Ιησούς; Αυτό που σε καμμία προηγουμένη περίπτωσι δεν είχε κάμει. Ενώ δηλαδή παντού ακολουθούσε την προαίρεσι αυτών που τον ικέτευαν, εδώ σπεύδει, και δεν υπόσχεται μόνο να τον θεραπεύση, αλλά και να μεταβή στην οικία. Και το πράττει αυτό για να μάθωμε την αρετήν τού εκατοντάρχου. Διότι, εάν δεν είχε δώσει, αυτήν την υπόσχεσι, αλλά έλεγε πήγαινε, ο δούλος σου θα θεραπευθή, τίποτε από αυτά δεν θα εγνωρίζαμε.

Σχόλιο στο ρεπορτάζ για την σημερινή «Ιεραρχία» της «εκκλησίας» της Δεσποτοκρατίας (27 Ιουν. 2017)

Γιὰ ποιάν «ἱεραρχία» καὶ γιὰ ποιούς «ἱεράρχες» μιλᾶτε ἀκόμα, καλοὶ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί;

Οἱ καταπατητὲς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ σφετεριστὲς τοῦ ἀρχιερατικοῦ διακονήματος —ποὺ τὸ μετήλλαξαν σὲ ἐξουσιολαγνικό-ἐξουσιοκρατικό-ἐξουσιολατρικὸ καθεστώς— ἔχουν προδώσει τὸν Χριστὸ κι ἔχουν προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο!!!

Μετὰ τὴν Κολυμπάριο ληστρικὴ «σύνοδο» καὶ τὴν ἀποδοχή της ἀπὸ τὴν «ἱεραρχία», κάθε πρόσχημά τους ἀλλὰ καὶ ὅποια αὐταπάτη μας ἐξέλιπαν. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐκλαμβάνετε ἀκόμη καὶ τώρα ὡς Ἱεραρχία καὶ Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;

Εἶναι οἱ ριψάσπιδες ποὺ αὐτομόλησαν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἵδρυσαν τὴν «ἐκκλησία» τῆς ἀντίχριστης Δεσποτοκρατίας τους· συνεπικουρούμενοι καὶ στηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς φλύαρους ἀλλὰ ἀδρανεῖς καὶ πλάνους «ἀντὶ-οἰκουμενιστές», οἱ ὁποῖοι τοὺς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μετ’ αὐτῶν, ἀποδεχόμενοι τοιουτοτρόπως στὴν πράξη τὸν Οἰκουμενισμὸ ποὺ καταδικάζουν στὰ λόγια!!!

Κάθε λόγος, κάθε κείμενο, κάθε πράξη τῆς Δεσποτοκρατίας καὶ τῶν συνοδοιπόρων της εἶναι, κάθε φορά, μία βαρύτερη τῆς προηγουμένης βλασφημία καὶ ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας!!!

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀντισταθοῦν στὰ σατανικὰ σχέδια ποὺ ὁ Σιωνισμὸς ἐξυφαίνει κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καὶ τῆς Ἑλληνίδος Πατρίδος μας; Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ «ἱεραρχία» καὶ αὐτοὶ οἱ «ἱεράρχες» εἶναι οἱ ἐκλεκτοὶ τῆς Μασωνίας, ποὺ ἔχουν ἀναρριχηθεῖ στὰ ἀξιώματα τῆς «ἐκκλησίας» τους ἐλέῳ

Τόσα χρόνια αδιαφορίας, υποκρισίας, εμπαιγμού από την "Ιερά Σύνοδο" και τον Αρχιεπίσκοπο, βοήθησε τους Οικουμενιστές να πετύχουν την παγίωση των σχεδίων τους.

Το μάθημα των Θρησκευτικών από Ορθόδοξο, γίνεται Πανθρησκειακό!  Άλλαξε και δεν υπάρχει επιστροφή. Χωρίς αυτοκριτική και με μετάθεση ευθυνών, ουσιαστικά το επιβεβαιώνει κι ο μητροπολίτης Μεσογαίας.

Ἀποτίμηση τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸ ΜτΘ

Παρέμβαση τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου
στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, 27.6.2017

   Μεσογαίας Νικόλαος: Τα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών σχεδιάσθηκαν …«νὰ εἶναι συμβατά μὲ τὸν σύγχρονο ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτά ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις». 

Τί μᾶς ζητήθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο

Ἡ ἐντολὴ ποὺ ἔλαβε ἡ Ἐπιτροπὴ ἦταν νὰ συζητήσει ἐπὶ τῆς μεθοδολογίας, τῆς δομῆς καὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ ΠΣ, στὸ μέτρο ποὺ αὐτὰ ἀλλοιώνουν τὸν σκοπὸ τοῦ Μαθήματος καὶ ἀπομειώνουν τὴ δύναμη τῆς παραδόσεως καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, στὴ βάση τῶν παρακάτω δεδομένων.

Μὲ ποιὰ δεδομένα ξεκινήσαμε

Ὅταν μᾶς ἀνετέθη ἡ εὐθύνη τοῦ διαλόγου μὲ τὸ Ὑπουργεῖο γιὰ τὸ ΜτΘ, στὰ χέρια μας ὑπῆρχε:

(α) Τὸ Πρόγραμμά Σπουδῶν (ΠΣ), δηλαδὴ ὁ ὁδηγὸς τοῦ διδάσκοντος.

(β) Ἡ πιλοτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Προγράμματος, χωρὶς ὅμως τὴν ἔκθεση ἀξιολόγησής της.

(γ) Ἡ αἴσθηση ὅτι ἐνῶ μιλούσαμε γιὰ συζήτηση ἀπὸ μηδενικὴ βάση, στὴν οὐσία ὑπῆρχε τετελεσμένο, μιᾶς καὶ τὸ νέο ΠΣ εἶχε κατοχυρωθεῖ μὲ σχετικὸ ΦΕΚ (ὑπ' ἀριθ. 143575/Δ2 ΥΑ 13.09.2016) καὶ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ δεχθεῖ τὸ Ὑπουργεῖο νὰ καταργηθεῖ καὶ μαζί του νὰ ἀκυρωθεῖ μιὰ πολυετὴς προσπάθεια ἀλλαγῆς τοῦ ΜτΘ. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦσε νὰ γίνει ἦταν νὰ βελτιωθεῖ.

(δ) Ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ μορφή, μεθοδολογία καὶ δομὴ τοῦ νέου ΜτΘ ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς γενικότερης ἐκπαιδευτικῆς φιλοσοφίας ποὺ ἀφορᾶ σὲ ὅλα τὰ μαθήματα (π.χ. ἱστορία, μαθηματικά, φυσική κ.λπ.).

(ε) Ἡ ἐπίμονη δήλωση τοῦ πρ. Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Νικ. Φίλη ὅτι «συνομιλοῦμε, ἀλλὰ δὲν συναποφασίζουμε», μὲ ὕφος ἰδεολογικοποιημένης ἀντιπαλότητος πρὸς τὴν Ἐκκλησία.

(στ) Ἡ πλήρης ἀπουσία ἀντιδράσεων γιὰ τὸ νέο ΠΣ, θετικῶν ἢ ἀρνητικῶν, ἀπὸ ὀργανωμένους συλλόγους γονέων, δεῖγμα ἀνησυχητικὴς ἀδιαφορίας ἢ τουλάχιστον ὑποβαθμισμένου ἐνδιαφέροντος.

(ζ) Μία ὀξύτατη καὶ ἔντονη ἀντιπαράθεση μεταξὺ τῆς ΠΕΘ καὶ των θεολόγων τοῦ ΙΕΠ καὶ τέλος

(η) Ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὸν Πρωθυπουργό (27.9.2016).

● Στὶς 5.11.2016, ὁρίσθηκε νέος Ὑπουργὸς Παιδείας, ὁ κ. Κων. Γαβρόγλου

Τί ζητήσαμε ἀπὸ τὸ ΙΕΠ καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας

(α) Νὰ ἀναγνωρισθεῖ στὴν Ἐκκλησία τὸ δικαίωμα νὰ ἔχει μερίδιο στὴν τελικὴ ἀπόφαση, δεδομένου ὅτι τὸ θέμα τὴν ἀφορᾶ ἀπόλυτα καὶ νὰ ἰσχύσει γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὅ,τι καὶ γιὰ τὰ ἄλλα θρησκεύματα στὴν Ἑλλάδα.

(β) Νὰ μᾶς δοθεῖ τὸ πόρισμα ἀξιολόγησης τοῦ πιλοτικοῦ

Αγιορείτες ή ψευδοπροφήτες;

Ἡ Ἔκτακτη Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξη

-

τοῦ Ἁγίου Ὅρους, …παραπλανᾶ!

    Τὸ Μήνυμα τῆς «Ἔκτακτης Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους» (ἐδῶ), εἶναι ἕνα παραπλανητικὸ κείμενο ποὺ καλύπτει (καὶ ἐκφράζει) τὶς Φαναριώτικες κακοδοξίες. Ἕνα κείμενο ποὺ γράφτηκε μὲ σκοπιμότητα, ὥστε πίσω ἀπὸ θεολογικὴ θεωρητικολογία καὶ ὡραιολογία, νὰ ἀποκρύψει ὅτι, τὶς ἡγετικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας, σήμερα τὶς ἔχουν καταλάβει ψευδοποιμένες, «λύκοι ἅρπαγες» ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία.

    Ὅταν, ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιμετώπισε παρόμοιους ποιμένες τοῦ Ἰσραὴλ δὲν καθησύχαζε τοὺς πιστούς (ὅπως ὑπακούοντας στὰ κελεύσματα τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου κάνουν οἱ Ἁγιορεῖτες), ἀλλὰ ἐξαπέλυσε ἐκεῖνα τὰ φοβερὰ «οὐαί».

    Ἀναφέρονται οἱ Ἁγιορεῖτες στὸν ὕμνον τῆς Πεντηκοστῆς, «πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, …ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας», γιὰ νὰ μᾶς μεταδώσουν τὸ μήνυμα: μὴ φοβᾶσθε, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν θὰ ἀφήσει τὴν Ἐκκλησίαν του, Αὐτὸ τὴν καθοδηγεῖ, Αὐτὸ θεραπεύει τὰ ἀσθενήματα κ.λπ. Θὰ τοὺς θυμίσουμε, ἐμεῖς μὲ τὴ σειρά μας, ὅτι τὸ πρῶτο ἀσθένημα ποὺ διορθώνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι αὐτὸ τῆς αἱρέσεως, τὸ ὁποῖον διαστρέφει τὴν ἀλήθεια, σπέρνει τὴν ταραχή, τὴν σύγχυση, τὴν ἀλλοίωση τῆς σχέσεως Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων: «Γλῶσσαι ποτὲ συνεχύθησαν, διὰ τὴν τόλμαν τῆς πυργοποιΐας… ἐκεῖ κατεδίκασε Θεὸς τοὺς ἀσεβεῖς τῷ πταίσματι» καὶ «κατειργάσθη ἡ ἀφωνία, πρὸς τιμωρίαν» καὶ διεκόπη ἡ κοινωνία.

    Κι αὐτὰ τὰ «κατορθώματα» τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸ Θεό, ποὺ ὅσοι τὰ ἀπεργάζονται δὲν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλ’ ἀποτελοῦν «ἐκκλησία πονηρευομένων» καὶ ψευδεκκλησία, ἔρχεται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ τὰ θεραπεύσει κι ὄχι νὰ τὰ «κουκουλώσει», ὥστε νὰ ὑπάρχουν, ἀλλὰ κρυμμένα, νὰ ἔχουν ὅλο τὸ χρόνο καὶ τὴν εὐχέρεια νὰ διχάζουν καὶ νὰ ἀπομακρύνουν ψυχὲς ἀπὸ τὸ Θεό: «ἐνταῦθα ἐφώτισε Χριστὸς τοὺς ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι» καὶ «ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

  Καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Κύριος, αὐτὴν τὴν θεραπεία τὴν πραγματοποιεῖ ὄχι μαγικά, ἀλλὰ διὰ τῶν ἀνθρώπων Του, τῶν Ἁγίων. Καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες θὰ ἔπρεπε νὰ θέλουν νὰ μιμηθοῦν τὸ ρόλο τῶν Ἁγίων, ποὺ θεραπεύουν τὴν αἵρεση, κι ὄχι τὸ ρόλο τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ὑπηρετοῦν ἄλλο κακοποιὸ «πνεῦμα».

   Μᾶς λένε οἱ Ἁγιορεῖτες ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα «ἐὰν ὡς ἄνθρωποι παρεκκλίνωμεν μᾶς ἐπαναφέρει εἰς τὸν ὀρθὸν δρόμον». Δὲν μᾶς λέγουν ὅμως (ὅπως ὁ Θεὸς διὰ τῶν Προφητῶν καὶ Ἁγίων του ἔλεγε), ἐὰν ὑπάρχουν σήμερα τέτοιοι ἄνθρωποι ποὺ παρεκκλίνουν: Γιατί  ὅμως δὲν κατονομάζουν ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ παρεκκλίνουν, ὥστε ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ προφυλαχθεῖ; Μήπως ὁ πρῶτος κι ὁ καλύτερος εἶναι αὐτὸς ποὺ μνημονεύουν, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, καὶ γιὰ νὰ μὴ διωχθοῦν, γι' αὐτὸ σιωποῦν;

  Δὲν κάνουν, λοιπόν, οἱ Ἁγιορεῖτες ὅ,τι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι «ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐπιστήμην, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος»! Ἀσκόπως χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁ ὅρος «λοιμώδεις»; Δὲν μολύνουν τοὺς πιστοὺς οἱ αἱρετικοί; Μήπως ἐξ αἰτίας τῶν «λοιμωδῶν λύκων» ποὺ μνημονεύουν μολύνθηκαν ἀνεπανόρθωτα καὶ οἱ ἴδιοι;

   Δυστυχῶς, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος τὸ κείμενο τῶν Ἁγιορειτῶν ἔχει ἕνα καὶ μόνο σκοπό· μὲ ὀρθοδοξοφανῆ γλῶσσα νὰ παραπλανήσει τοὺς πιστούς, καὶ ἰδιαιτέρως αὐτοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς κακόδοξους πλέον Ἐπισκόπους. Θυμίζουν οἱ Ἁγιορεῖτες (πόση θλίψη!) τοὺς ψευδοπροφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἔλεγαν πρὸς τὸ λαὸ ὅτι οἱ ἀποστᾶτες τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, δηλ. οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραήλ, εἶναι καλοί, ὅτι λένε καὶ πράττουν τὸ σωστό!

   Ἔτσι κι ἐδῶ, οἱ Ἁγιορεῖτες διαβεβαιώνουν ὅτι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι «ὁ φύλαξ τῆς Πίστεως» ὅτι «ἀνήκωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ Σῶμα Χριστοῦ», δὲν  μᾶς λένε ὅμως, ἂν ἀνήκουν εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ οἱ αἱρετικοί! Καὶ οἱ αἱρετικοί, ἔστω κι ἂν κατέχουν θρόνους Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν, ἔστω κι ἂν τελοῦν μυστήρια, δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, ὡς ψευδεπίσκοποι καὶ φθορεῖς τῆς Ἐκκλησίας κι «ὡς ἀποστάντες τῆς Ἀληθείας»!

   Κι ἂν οἱ Ἁγιορεῖτες, παρουσιάζουν τοὺς λύκους ὡς πρόβατα, τότε πῶς ὁ Λαός, «ποιμαινόμενος» ἀπὸ λύκους εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ὑγείαν, καὶ διαύγειαν πνεύματος γιὰ νὰ διακρίνει τὶς αἱρέσεις, καὶ θέληση γιὰ νὰ ἀποβάλλει, ὅσα εἶναι "ξένα" τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀφοῦ οἱ Ἁγιορεῖτες τὰ "ξένα" τὰ παρουσιάζουν ὡς οἰκεῖα;

     Καὶ πῶς οἱ Ἁγιορεῖτες (ὡς νὰ εἶναι ἀφελεῖς καὶ πρωτάρηδες εἰς τὰ τῆς Πίστεως) μᾶς λέγουν ὅτι «αἱ ταραχαὶ ὁδηγοῦν εἰς σχίσματα», καὶ τάχα θέλουν νὰ προλάβουν αὐτὰ τὰ σχίσματα ποὺ πιθανὸν θὰ γίνουν, ἀλλὰ δὲν ὁμιλοῦν γιὰ τὸ δογματικὸ  ΣΧΙΣΜΑ (Ἰ. Ρωμανίδης) ποὺ ἤδη ἔχουν κάνει οἱ Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ αἱρετίζοντες ἀποσχίζονται τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας;

   Γιατί, πατέρες, διαστρέφετε τὰ πράγματα, καὶ κρύβετε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας; Δὲν μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι ὅτι, ὅσοι εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθεια, αὐτοὶ εἶναι μὲ τὸν Χριστό καὶ στὴν Ἐκκλησία Του, κι ὅσοι εἶναι μὲ τὸ ψεῦδος τῆς αἱρέσεως, ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’ αὐτήν; Καὶ μὴ μᾶς πεῖτε ὅτι δὲν εἶναι αἱρετικοὶ οἱ Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία δὲν τοὺς καταδίκασε ἀκόμα. Διότι, ὅπως πολὺ ὡραῖα μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοί μας, ἕνας ἐγκληματίας, δὲν γίνεται ἐγκληματίας ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ τὸ δικαστήριο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔκανε τὸ φόνο!

   Κρίμα καὶ πάλι κρίμα! Μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο ἄνοιξαν τὸ στόμα τους οἱ Ἁγιορεῖτες κι ἀντὶ νὰ κατονομάσουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ καθοδηγήσουν τὸ Ποίμνιο νὰ ἀπομακρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, τὸ καθησυχάζει πρὸς δόξαν τῶν αἱρετικῶν τοῦ Φαναρίου!

Π.Σ.