«Ἄν δέ μάθομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ὁ Θεός,
δέ
θά καταλάβομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ἡ ἁμαρτία»
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Προφῆται
προεκήρυξαν, ἀπόστολοι
ἐδίδαξαν, μάρτυρες
ὁμολόγησαν καί ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν ὅτι σύ εἶ Χριστέ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου».
Ἔχοντας ὑπ’ ὅψιν, τήν ἀγιοπνευματικήν αὐτήν διδασκαλίαν, τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας
μας, ἄς προσπαθήσουμε ἀδελφοί
νά διατηρήσουμε άμόλυντη
τήν ἀνθρώπινη
φύση μας διά τῆς συνεχοῦς μετανοίας
καί τηρήσεως
τῶν ἐντολῶν
τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ. Ἐπειδή, ἄν δέν καθαρθεῖ (ἡ φύση μας) ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί δέν γίνει ὅπως ἦταν ἐξ ἀρχῆς, εἶναι ἀδύνατον νά καταστεῖ ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα μέ τόν Χριστό καί τώρα καί κατά τήν μέλλουσα συνάρθρωση
τῶν σωζωμένων
σ’ Αὐτόν.
Γιατί
ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος πού προκαλεῖ αὐτήν τή συνοχή καί τήν ἕνωση, δέν
συνηθίζει νά συμπληρώνει τό νέο χιτῶνα τῆς Χάρης, συρράπτοντας ἕνα κουρέλι
παλιωμένο στά πάθη. (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Σιναϊτης, Φιλοκαλία, κεφ. 41, σελ. 183).