ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (π. Άγγελος Αγγελακόπουλος)

     "Π.Π.":  Ἂν οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι «ἐκτὸς Ἐκκκλησίας» (ὅπως δηλώνει ὁ π. Ἄγγελος στὸ παρὸν ἄρθρο), κι ἂν εἶναι ἀξίωμα (ὅπως πάλι δηλώνει ὁ π. Ἄγγελος), ὅτι «ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχουν αἱρετικοί, αἱρετίζοντες καί οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι», ὁ ἴδιος καὶ οἱ περὶ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, οἱ ὁποῖοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, ποῦ βρίσκονται; Ἐντὸς ἢ ἐκτός Ἐκκλησίας; Μήπως (ἂν καὶ κοινωνοῦν μὲ τοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας) αὐτοὶ εἶναι ἐντός; Καὶ συγκεκριμένα ὁ π. Ἄγγελος ποὺ ὑπάγεται στὸν μητροπολίτη Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Σύρου κ.λπ., εἶναι ἐκτὸς ἢ ἐντὸς Ἐκκλησίας; Περιμένουμε νὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσει στὴν ὁμιλία του στὴν Ἡμερίδα τοῦ Σαββάτου!

Ἐν Πειραιεῖ 11-6-2018

ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος    

    Ὁ οἰκουμενιστής Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος σέ εἰσήγησή^[1][1] του, πού ἐξεφώνησε στό 8^ο οἰκουμενιστικό Διεθνές Συνέδριο^[1][2], ἔγραψε γιά τόν μακαριστό Ἐπίσκοπο Φλωρίνης κυρό Αὐγουστῖνο Καντιώτη τά ἑξῆς: «Νά ὑπενθυμίσουμε ἐδῶ ὅτι ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος διέκοψε τό 1970 τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, κατόπιν βέβαια πολλῶν πιέσεων, κυρίως ἀπό ζηλωτικούς κύκλους. Τό 1973 ἐπανέφερε, πρός μεγάλη του ἀνακούφιση, τό κανονικό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, παρότι ἡ διαθρησκειακή καί διορθόδοξη ἐκκλησιαστική γραμμή τοῦ Πατριαρχείου δέν ἄλλαξε καί οἱ λόγοι πού ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης και οἱ «ζηλωτές» εἶχαν ἐπικαλεστεῖ ἐπί Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, γιά νά διακόψουν τό μνημόσυνό του, δέν ἐξέλιπαν. Εἶπε, ὅμως, τότε ὁ μακαριστός Αὐγουστῖνος κάτι τό ὁποῖο δέν δημοσίευσε στό κείμενό του «Ἀπαντήσεις ἐπί ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων» καί τό ὁποῖο ἐκφράζει τήν πραγματική συλλογιστική τοῦ ὅλου προβλήματος ἐπιστροφῆς του στήν Ἐκκλησία: «Εὐτυχῶς πού πέθανε ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καί βρήκαμε τρόπο νά ἐπανενταχτοῦμε στήν Ἐκκλησία».

Η στάσις μας απέναντι στους αιρετικούς

Ἐκ τοῦ βίου τοῦ ὁσίου.

Ἑρμηνεία.

«Ἀκολουθεῖ καί συμφωνεῖ (μέ τά ἀνωτέρω εὐαγγελικά λόγια) καί ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος λέγει “Θέλω νά σᾶς προφυλάξω ἀπό τά ἀνθρωπόμορφα θηρία δηλαδή τούς αἱρετικούς. Αὐτούς, ὄχι μόνο δέν πρέπει νά τούς ἀποδεχώμεθα, ἀλλά, ἐάν εἶναι δυνατόν, οὔτε νά τούς συναντοῦμε”. Αὐτῆς λοιπόν τῆς διδασκαλίας τῶν πατέρων, τόσο αὐστηρά διορισμένης, ὥστε νά ἀπαγορεύη κάθε συνομιλία μέ τούς ἀσεβεῖς αἱρετικούς, ποιός εἶναι δυνατόν νά μᾶς πείση νά κάνουμε συνομιλίες  μέ τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἀθέτησαν κανόνες καί νόμους τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, καί ἐπιπλέον τά ἱερά κείμενα τῶν Γραφῶν τά διαφθείρουν καί τά ἀλλοιώνουν εἰς τρόπον ὥστε νά πλανῶνται πολλοί.  Ὅπως π.χ. ὁ Ἰαννής καί ὁ Ἰαμβρής ἀντιστάθηκαν καί ἐπολέμησαν τόν δοῦλο τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆ, ἔτσι καί οἱ αἱρετικοί ἀντιστέκονται καί πολεμοῦν τήν ἀλήθεια ἐξαπατόμενοι ἀπό τήν κατάκτησι τῆς πρώτης θέσεως καί ἀπό  τήν αἰσχροκέρδεια, ἡ ὁποία καταστρέφει τούς περισσοτέρους. Ἀλλά αὐτοί δέν θά ὑπερισχύσουν γιά πολύ σύμφωνα μέ αὐτά τά λόγια “ἐπειδή  ἡ ἀνοησία αὐτῶν εἶναι φανερή ὅπως συνέβη  καί σ' ἐκείνους”».

Κείμενο.

«Συνέπεται δέ τούτοις καί ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος. “Προφυλάσσω ὑμᾶς, λέγων, ἀπό τῶν θηρίων τῶν ἀνθρωπομόρφων αἱρετικῶν· οὕς οὐ μόνον οὐ δεῖ ἡμᾶς παραδέχεσθαι, ἀλλ' εἴ δυνατόν μηδέ συναντᾷν”.  Τούτων τοιγαροῦν οὕτω διωρισμένων, καί τῆς πρός τούς δυσσεβεῖς αἱρετικούς ὁμιλίας ἡμᾶς ἀπαγόντων, τίς λοιπόν πεῖσαι ἡμᾶς δυνήσεται ἐλθεῖν εἰς λόγους μετά τῶν ἠθετηκότων κανόνας καί στάθμας τῆς ἀρχαίας πίστεως, καί τάς θείας Γραφάς ἀφόβως εἰς πολλῶν ἀποπλάνησιν ῥερᾳδιουργηκότων; ὅν γάρ τρόπον Ἰανής καί Ἰαμβρής ἀντέστησαν τῷ θεράποντι τοῦ Θεοῦ Μωϋσεῖ, οὕτω καί οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, δελεαζόμενοι τῇ τε παρά σφισι πρωτοκαθεδρίᾳ καί τῇ πλείστους ἀπολλυούσῃ  αἰσχροκερδίᾳ.  Ἀλλ' οὐ προκόψουσιν ἐπί πολύ, ὡς ὁ λόγος φησίν·  “ἡ γάρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν· ὡς καί ἐκείνων ἐγένετο”».

Ἐπιστολή 40, Ναυκρατίῳ τέκνῳ.

Ἑρμηνεία.

     «Ἔρχομαι νά ἀπαντήσω στίς ἄλλες σου ἐρωτήσεις.  Ἡ πρώτη ἐρώτησι ἀναφέρεται σέ ἱερέα πού ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλά μνημονεύει τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο, ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τοῦ διωγμοῦ. Σοῦ ἀπάντησα προηγουμένως, ἀλλά σοῦ ἀπαντῶ καί τώρα. Ἐάν αὐτός ὁ ἱερεύς δέν συλλειτουργῆ μέ αἱρετικό καί ἐάν δέν μεταδίδη τά μυστήρια εἰς αὐτούς, μπορεῖ νά γίνεται δεκτός σέ κοινό γεῦμα, στήν ψαλμωδία καί στήν εὐλογία τοῦ γεύματος καί αὐτά βέβαια κατ' οἰκονομία, ποτέ ὅμως δέν θά τόν δεχθοῦμε στή Θεία Κοινωνία. Πρέπει νά ἐρωτοῦμε διά τήν πίστι καί τά φρονήματα κάποιου, ἐφ' ὅσον ἐπικρατεῖ ἡ αἵρεσις. Καί ὅταν δεχθοῦμε τήν ὁμολογία του νά ἀρκούμεθα σ' αὐτήν, ἐκτός βέβαια ἄν εἶναι ὁλοφάνερα ψεύτικη. Διότι αὐτό πού εἶπες, ὅτι δηλαδή διδασκόμεθα ἀπό τούς πατέρες νά μήν ρωτοῦμε διά τήν πίστι κάποιου, αὐτό ἰσχύει γιά τόν καιρό πού δέν ὑπάρχει αἵρεσι σέ ἔξαρσι καί σέ περίπτωσι κληρικῶν πού δέν εἶναι φανερά κατηγορημένοι. Τέτοιον ὅμως ἱερέα πού νά μήν εἶναι ἐξαρτημένος καί νά μήν ἐπικοινωνῆ ἐκκλησιαστικά μέ  αἱρετικούς εἶναι τώρα σπάνιο νά βρῆς».

Κείμενο.

«Περί τῶν ἑτέρων σου ἐρωτήσεων· ἡ πρώτη περί πρεσβυτέρου τοῦ ὀρθοδοξοῦντος, ἀλλ' ὅμως μνημονεύοντος φόβῳ διωγμοῦ τόν αἱρετικόν ἐπίσκοπον, προαποκρίθην σοι· πλήν καί αὖθις· εἰ μή συλλειτουργεῖ αἱρετικῷ, καί εἰ μή μεταδιδοῖ τοῖς τοιούτοις, δεκτέον τόν τοιοῦτον εἰς συνεστίασιν, καί ψαλμῳδίαν, καί εὐλογίαν βρωμάτων, καί τοῦτο κατ' οἰκονομίαν, οὐ μέν τοι εἰς θείαν μετάληψιν.  Δεῖ δέ ἐπερωτᾷν τῆς αἱρέσεως κρατούσης πάντως· ὁμολογίαν δέ δεχομένοις ἀρκεῖσθαι, οὐκ οἶδα εἰ μή προδήλως ψευδολόγος αὕτη.  Τό γάρ φαίην σε διδάσκεσθαι  ἡμᾶς παρά τῶν Πατέρων, μή ἐπερωτᾷν, περί καιροῦ οὗ μή ἔστιν αἵρεσις μαινομένη· καί περί τῶν μή προδήλως κατεγνωσμένων. Τοιοῦτον δέ πρεσβύτερον, σπάνιον εὑρεῖν  νῦν μή μιγνύμενον καί συγκοινωνοῦντα αἱρετικοῖς».

Η νέα "Μία Εκκλησία" των κοινωνούντων μετά των απανταχού Οικουμενιστών!

Παιδιά από την Ουκρανία επισκέφθηκαν τον Αρχιεπίσκοπο

Νέες και νέοι από την Ουκρανία επισκέφθηκαν σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, οι οποίοι βρίσκονται στην Ελλάδα στο πλαίσιο προσκυνηματικής εκδρομής με τίτλο «Τα παιδιά της Ουκρανίας στα παιδιά της Ελλάδας».

Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

Την ομάδα των παιδιών συνόδευε ο Επίσκοπος Μπαρισέβσκυ κ. Βίκτωρ, Βικάριος της Επαρχίας Κιέβου, ο οποίος μετέφερε στον Αρχιεπίσκοπο τις ευχές του Μητροπολίτη Κιέβου κ. Ονουφρίου και αναφέρθηκε στις στενές ιστορικές σχέσεις της Ουκρανίας με την Ελλάδα, τονίζοντας πως «το πιο σημαντικό είναι η ενότητά μας εν Χριστώ» και επεσήμανε ότι «μας ενώνει ο Άγιος Ιωάννης ο

Να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά…

Κοιμούμεθα αδελφοί μου, επάνω σε ένα ηφαίστειο!

-Να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά…

Διάβασα κάποτε γιὰ ἕναν ποὺ πῆγε πάνω σ᾿ ἕνα βουνό. Τὸ βουνὸ ἦταν ὁ Βεζούβιος κ᾿ ἦταν οἱ παραμονὲς τῆς ἐκρήξεως τοῦ ἡφαιστείου. Πῆγε λοιπὸν καὶ κάθησε πάνω στὸ Βεζούβιο. Ἐδῶ, λέει, ὡραῖα εἶνε· χορταράκι ἄφθονο, δέντρα μὲ ὡραία σκιά…
῎Eβγαλε τὴν κάππα του, ξάπλωσε κάτω, καὶ πῆρε ἕναν θαυμάσιο ὕπνο. Ῥοχάλιζε ἐπάνω στὸ χορταράκι. Ἀπὸ κάτω ὅμως τί ἤτανε;

Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ σὲ ΗΜΕΡΙΔΑ στὸ ΑΙΓΙΟ

τοῦ ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

   Δημοσιεύουμε μία σημαντικὴ καὶ ἐπίκαιρη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸ Αἴγιο  τὸ  2 0 0 6  ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ. Ἐκτὸς τῶν ἄλλων τὴν δημοσιεύουμε γιὰ νὰ καταδείξουμε αὐτὸ τὸ σημαντικό· ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος παραμένει σταθερὰ σὲ ἁγιοπατερικὸ ἔδαφος· δὲν μίλησε γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ ἀποτείχιση περιστασιακά, ἀμφιβάλλων, πειραματιζόμενος καὶ παρασύροντας τοὺς πιστοὺς νὰ προβοῦν σὲ ἐνέργειες καινοφανεῖς. Δὲν ἔπαιξε δηλαδὴ μὲ τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν σὲ θέμα ποὺ εἶχε σχέση μὲ τὴν σωτηρία ψυχῶν.

Ἀλλά, ἀφοῦ πρῶτα μελέτησε ἐπὶ δεκαετίες τοὺς Ἁγίους Πατέρες, καὶ ἰδιαίτερα τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (τὸν πιὸ ἐπίκαιρο Ἅγιο, λόγῳ ὁμοιοτήτων τῶν ἐκκλησιαστικῶν καταστάσεων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ τῆς δικῆς μας), μετέφερε τὴν πατερικὴ διδασκαλία ἀκριβῶς ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ Ἅγιοι, καὶ δὲν μετακινήθηκε οὔτε σπιθαμὴ ἀπὸ τὶς θέσεις τῶν Ἁγίων (ποὺ τὶς ἔκανε δικές του).

Τὴν σταθερότητά του αὐτή, κυρίως στὸ θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂς τὴν ἀντιπαραβάλλουν κάποιοι, μὲ θέσεις ἄλλων ἱερωμένων, οἱ ὁποῖοι μιμήθηκαν μὲν ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅσους προηγήθηκαν (καὶ τὸν π. Εὐθύμιο), ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἔχουν μελετήσει καὶ "χωνέψει", καὶ κυρίως χωρὶς νὰ ἔχουν πειστεῖ γιὰ τὴν σημασία, τὴν σπουδαιότητα, τὴν βαρύτητα καί, κυρίως, τὶς θυσίες ποὺ συνεπάγεται τὸ ἐγχείρημα αὐτό. Ποὺ καλῶς βγῆκαν στὸν ἀγώνα, ποὺ μᾶς χαροποίησαν γι' αὐτὸ καὶ εἴδαμε στὰ πρόσωπά τους τοὺς καθοδηγητὲς τοῦ ἀγώνα, ἀλλὰ ἀπογοητευθήκαμε στὴν συνέχεια, βλέποντάς τους νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων, νὰ αὐτοσχεδιάζουν, νὰ προσαρμόζονται, νὰ δοκιμάζουν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν δικές τους πρακτικὲς καὶ οἰκονομίες!

Καὶ δυστυχῶς, οἱ θέσεις τους ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μᾶς ὁδηγοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸ δρόμο τῶν Πατέρων καὶ τὸν διαστρέφουν· καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀναποτελεσματικὲς ὡς πρὸς τὴν καταπολέμηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἤ, τὸ χειρότερο, ὑποβοηθητικὲς στὴν ἐπικράτησή του! 

Ἕνα μόνο παράδειγμα θὰ ἀναφέρουμε· ὁ καθηγητὴς Πατρολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, στὴν ἀρχὴ συμφωνοῦσε καὶ ἐπαινοῦσε τὸν ἀγώνα τοῦ π. Εὐθυμίου· δεχόταν δηλαδὴ τὴν πατερικὴ διδασκαλία καὶ δίδασκε κι αὐτὸς τὸ Πατερικό, «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», διατυπώνοντάς του ὡς «ἀρχὴ τῶν συγκοινωνούντων δοχείων»! Ἀργότερα ὅμως, μετὰ τὴν συνταξιοδότησή του, ἄλλαξε γραμμή! Τὴν Πατερικὴ Παράδοση ποὺ προηγουμένως δίδασκε τώρα θεωρεῖ λάθος!

Ἔτσι, ὁ π. Θεόδωρος καὶ κυρίως ἡ ὁμάδα του, λοιδωροῦν ὅσους μένουν πιστοὶ σὲ ἐκεῖνα ποὺ ὡς Πατρολόγος δίδασκε μὲ τὸ κύρος τοῦ καθηγητῆ! Καὶ ἀπαρνεῖται,  ὅσα προηγουμένως σωστὰ δίδασκε, καὶ ἀκολουθεῖ τὴν μετα-πατερικὴ κακόδοξη θέση, ὅτι δὲν μολύνεται, δὲν κινδυνεύει ὅποιος κοινωνεῖ μὲ ἐκείνους ποὺ κοινωνοῦν μὲ Οἰκουμενιστές!

Καὶ τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι τὴν ἐγκατέλειψε, χωρὶς νὰ πληροφορήσει τοὺς πιστοὺς καὶ ἐξηγήσει ὁ ἴδιος, μὲ πατερικὰ κείμενα, πῶς αὐτός, καθηγητὴς Πατρολόγος, εἶχε ἐπὶ τόσες δεκαετίες πέσει σὲ τέτοιο λάθος; Δὲν εἶχε καταλάβει τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων ποὺ εἶχε μελετήσει; Καὶ πῶς θέλει νὰ πιστέψουμε, πὼς δὲν παρερμηνεύει (αὐτὸς καὶ ὁ γιός του) μὲ αὐτὰ ποὺ τώρα διδάσκουν, τὴν Πατερικὴ Παράδοση;

Π.Σ.

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ σὲ ΗΜΕΡΙΔΑ στὸ ΑΙΓΙΟ

ΠΟΙΑ  ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΣΙΣ  ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ;

τοῦ ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

    Σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοί,

     Θέλω κατ' ἀρχάς νά εὐχαριστήσω τόν τοπικό σύλλογο τοῦ Αἰγίου «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ & ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ» γιά τήν θεάρεστο προσπάθεια τῆς διοργανώσεως αὐτῆς τῆς ἡμερίδος. Ἴσως μέ παρόμοιες προσπάθειες νά βγοῦμε ἀπό τόν λήθαργο ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί νά ἀρχίσουμε νά ἀντιστεκώμεθα, ὄχι μόνο ἀτομικά, ἀλλά συλλογικά στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

     Τό δύσκολο εἶναι ὅ,τι κάνουμε ἀγωνιζόμενοι γιά τήν Ὀρθοδοξία νά εἶναι ἐναρμονισμένο καί σύμφωνο μέ ὅλη τήν πατερική παράδοσι καί ἀνάλογο μέ τίς ἀνάγκες τῶν ἡμερῶν μας.  Οἱ δέ ἡμέρες μας εἶναι πολύ πονηρές, καί ἡ κατάστασις τῶν Ὀρθοδόξων τέτοια, ὥστε ἀπό ἀνθρωπίνης πλευρᾶς νά μήν ὑπάρχουν πολλά περιθώρια αἰσιοδοξίας, γιά νά γίνη κάτι καλό στήν Ἐκκλησία.

     Τό θέμα τό ὁποῖο προσεκλήθην νά ἀναπτύξω «Ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ στάσι τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῶν Οἰκουμενιστῶν, κατά τήν πατερική πρακτική» εἶναι βέβαια πολύ ἐπίκαιρο καί ἄκρως σημαντικό διά τήν σωτηρία μας, τά δέ χρονικά περιθώρια, ἀλλά καί οἱ δυνατότητές μου πολύ περιορισμένα.  Ἴσως, ἄν ὑπῆρχε κάποιος ἄλλος ὁμιλητής, πνευματικά ὁλοκληρωμένος καί ἐμπειρικά σκεπτόμενος καί ὁδηγούμενος, νά τό ἀνέπτυσε καλύτερα καί νά ἔδινε μία πιό καθαρή εἰκόνα στούς ἀκροατές διά τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῶν Οἰκουμενιστῶν.  Δι' αὐτό νά μοῦ συγχωρήσετε τίς ἐλλείψεις, ὅ,τι δέ κρίνετε ὅτι εἶναι λάθος, ἐξ ἀπόψεως πατερικῆς καί Παραδόσεως, θά εἶμαι εὐγνώμων νά τό ἀκούσω καί νά τό διορθώσω.

   Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο ἀπό ὅλους τούς ὑγιῶς σκεπτομένους Ὀρθοδόξους ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι αἵρεσις.  Τό διαφορετικό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τίς ἄλλες αἱρέσεις, παλαιότερες καί σύγχρονες, εἶναι ὅτι εἶναι αἵρεσι ἐν ἐξελίξει.  Δηλαδή ἐνῶ οἱ ἄλλες αἱρέσεις εἶχαν καθορισμένη διδασκαλία καί εὐθύς ἐξ ἀρχῆς διεχώριζαν τήν θέσι των ἀπό τήν Ὀρθόδοξο διδασκαλία καί Παράδοσι, τήν ὁποία κατά πρόσωπο ἐπολέμουν, ὁ Οἰκουμενισμός σταδιακά ἀποκαλύπτει τίς δοξασίες του, τίς ὁποῖες συνήθως ἐνδύει μέ τό ἔνδυμα τῆς ἀγάπης καί πρακτικά πάλι θά λέγαμε ὅτι ἐνεργεῖ προγραμματισμένα, ὥστε τά βήματα προσεγγίσεως μέ τίς ἄλλες αἱρέσεις, νά μή προκαλέσουν ἀντίδρασι καί ἀφύπνισι τῶν Ὀρθοδόξων.  Ἡ μέθοδος δέ μέ τήν ὁποία προσπαθεῖ νά ἐπιβληθῆ εἶναι ἐκ τῶν ἄνω πρός τά κάτω, δηλαδή ἀφοῦ ἐπικρατήσει στούς Ἐπισκόπους, νά ἐπιβληθῆ σέ ὅλο τόν κλῆρο, καί νά μεταδοθῆ καί στόν λαό.

   Αὐτή ἡ μέθοδος ἐπικρατήσεως μιᾶς αἱρέσεως δέν εἶναι καινούρια, ἐπειδή τήν βλέπουμε καί στόν Ἀρειανισμό καί στήν Εἰκονομαχία καί ἀλλοῦ, τό καινούριο ὅμως καί ὕπουλο εἶναι ἡ νομότυπη ἀλλοτρίωσι τῶν Ἐπισκόπων.  Δηλαδή ἐνῶ παλαιά ἐδιώκοντο καί ἐξορίζοντο οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, προκειμένου νά καταλάβουν τούς θρόνους των οἱ αἱρετικοί, σήμερα ἐπιλέγονται, καί θά λέγαμε μυοῦνται κατά κάποιον τρόπο μασωνικό, οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι, αὐτοί δηλαδή οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν πνευματικά ἐνδιαφέροντα, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν ὡς σκοπό των τήν ἀναρρίχησι στήν ἐξουσία, αὐτοί οἱ ὁποῖοι εἶναι δειλοί καί ἕτοιμοι νά συμφωνήσουν  μέ τόν οἱονδήποτε ἰσχυρό καί, αὐτοί τέλος, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἕτοιμοι νά ξεπουλήσουν τόν θησαυρό τῆς Ὀρθοδοξίας, χάριν προσωπικῶν ἀξιώσεων καί ἀδυναμιῶν.

    Ἔτσι λοιπόν ὑπάρχει μία εἰρηνική ἐπικράτησις τῆς αἱρέσεως, βοηθουμένη ἀπό τήν ἀδιαφορία τοῦ λαοῦ, ἀπό τήν ἄγνοια καί ἀπό τήν συστηματική προπαγάνδα τῶν Οἰκουμενιστῶν.

Ο προκαθήμενος (και οι συνάδελφοί του) που συμφιλιώνει «την αλήθεια και το ψέμα»!

Η μαύρη συνθηκολόγηση

 

  Αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν τρεις βασικές εγχώριες δυνάμεις που μπορούν να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν τις καταστάσεις.

1) Τα κοινοβουλευτικά κόμματα με πρωταγωνιστή το κυβερνών κόμμα. Εδώ συμπεριλαμβάνεται ένα οργανωμένο σύστημα υποστήριξης του πολιτικού κόσμου: ΜΜΕ, ΜΚΟ (ξένων συμφερόντων κυρίως που ο πολιτικός κόσμος έχει ενσωματώσει), βάνδαλος στρατός του παρακράτους (αντεξουσιαστές), διορισμένοι της κυβέρνησης σε καίριες θέσεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και θέσεων εξουσίας, βολεμένοι ψηφοφόροι.
2) Οι Έλληνες πολίτες.
3) Η Εκκλησία της Ελλάδος.
Η Εκκλησία της Ελλάδος αποτελούσε παραδοσιακά το πνευματικό και οργανωτικό "οπλοστάσιο" των Ελλήνων σε δύσκολους καιρούς όταν απειλούνταν η ύπαρξή του.