Κριτική μελέτη της εισηγήσεως του π. Ιωάννη Φωτόπουλου Περί αποτειχίσεως από τον π. Ευθ. Τρικαμηνά

Εἶναι   γεγονός  ὅτι ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος εἰς τήν εἰσήγησί του ἦτο εἰλικρινέστερος  καί συνεπέστερος ἀπό τούς δύο προηγουμένους εἰσηγητές τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς, παρ’ ὅτι καί αὐτός προσεπάθησε νά ὁδηγήση τά συμπεράσματά του, ὥστε  αὐτά νά ἐναρμονισθοῦν πλήρως μέ τήν γενική πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καί βεβαίως τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς.
      Καί λέγομε ὅτι ἦταν εἰλικρινέστερος καί συνεπέστερος, διότι δέν ἐχρησιμοποίησε τήν μέθοδο τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς (ἐδῶ), ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος τῆς  εἰσηγήσεώς του δέν ἔκανε τίποτε ἄλλο, ἀπό τό νά διαστρέφη, νά ἀλλοιώνη καί κυριολεκτικά νά στραγγαλίζη τήν διδασκαλία καί τόν βίο τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου· οὔτε ἐχρησιμοποίησε τήν μέθοδο τοῦ δευτέρου εἰσηγητοῦ π. Βασιλείου Παπαδάκη (ἐδῶ), ὁ ὁποῖος ἐπέταξε στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τήν Ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί ἀσχολήθηκε μέ κάποια παραδείγματα  ἀπό τήν Ἱστορία, τά ὁποῖα, ὅταν ἀνεφέροντο σέ Ἁγίους, τά διέστρεφε ἀρκούντως,  ἐνῶ, ὅταν ἀνεφέροντο σέ διάφορα ἄλλα γεγονότα, ἦσαν ὄχι πρός μίμησι, ἀλλά πρός ἀποφυγή.

Ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος

    Ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος λοιπόν ἀνεφέρθη κατ’ ἀρχάς  εἰς τήν λειτουργική ἑνότητα καί τή θέσι τοῦ Ἐπισκόπου μέσα σ’ αὐτήν, ὅπως ἐπίσης καί σέ κάποιες διδασκαλίες τῶν ἁγίων Πατέρων, σχετικές μέ τό θέμα τό ὁποῖο διεπραγματεύετο καθώς καί κάποια παραδείγματα ἀπό τόν βίο τους. Ἔκανε ἀκόμη καί κάποια ἀναφορά στούς δύο Κανόνες (31^ον Ἁγίων Ἀποστόλων καί 15^ον Πρωτοδευτέρας Συνόδου) καί τελικά κατέληξε μέ τή μόνιμη ἐπωδό τῶν ἐφησυχαστῶν καί χαρτοπολεμιστῶν, δηλαδή μέ τήν τακτική τῶν συγχρόνων γερόντων.

Ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἀνέφερε, ἄν ἐλέγοντο χωρίς σκοπιμότητα καί κυρίως χωρίς τίς διπλωματικές ἐπεξηγήσεις, οἱ ὁποῖες ἀποσκοποῦσαν στήν ἀποπλάνησι ἀπό τήν ἀλήθεια καί στήν ἐξαγωγή τῶν συμπερασμάτων πού ἐνδιέφερε τούς διοργανωτές τῆς Ἡμερίδος, θά ἦσαν ὅλα ὑπέρ τῆς ἀμέσου ἀποτειχίσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους, πλήν βεβαίως τῆς κατακλεῖδος, δηλαδή τῆς τακτικῆς τῶν συγχρόνων γερόντων. Οἱ διπλωματικές ὅμως ἐπεξηγήσεις καί παρεμβάσεις τοῦ π. Ἰωάννου Φωτόπουλου στήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν Ἁγίων, ὡδηγοῦσαν στά συμπεράσματα τά ὁποῖα ἦσαν ἐπιθυμητά καί ἀποδεκτά ἀπό τούς Ἀντιοικουμενιστές.

Καί εἰς αὐτήν βεβαίως τήν εἰσήγησι δέν ἔλλειψαν οἱ ἀλλοιώσεις τῶν κειμένων, οἱ κατάλληλες περικοπές των καί ἀποσπασματικές ἀναφορές, καθώς καί ἡ ἀποσιώπησι ὅσων δέν ἐξυπηρετοῦσαν τόν στόχο τῶν διοργανωτῶν καί τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν. Πάντως, ἀκούστηκαν ἐκ μέρους του καί κάποιες ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες εἰσῆλθαν στήν ἴδια χοάνη τῆς στρατηγικῆς τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν, ἀνεφέρθησαν ὡς ἐν παρόδῳ διά νά ἀλεσθοῦν κατόπιν στόν μύλο τῶν διπλωματικῶν ἐπεξηγήσεων καί παρουσιασθοῦν, τελικῶς, στόν γενικό πίνακα ὡς δῆθεν συνηγοροῦσες ἤ ἔστω μή ἀντιστρατευόμενες στήν ἐνσωμάτωσι καί παραμονή τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς.

Εἰς αὐτήν τήν κριτική μελέτη τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Ἰωάννου Φωτόπουλου δέν θά ἀναφερθοῦμε λεπτομερῶς, διότι πολλά ἀπό αὐτά πού εἰσηγήθηκε τά σχολιάσαμε στήν κριτική μελέτη τῶν προηγουμένων εἰσηγήσεων, ἀλλά θά ἀσχοληθοῦμε ἀκροθιγῶς, ἁπλῶς καί μόνον γιά νά μή φανῆ στόν κάθε καλοπροαίρετο ἀναγνώστη, ὅτι ἀδικοῦμε τόν εἰσηγητή ἤ μεροληπτοῦμε ὑπέρ τῆς ἀποτειχίσεως.

Κατ’ ἀρχάς ξεκινώντας ὁ π. Ἰωάννης ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Εὐχαριστῶ γιά τήν πρόσκληση νά ὁμιλήσω γι’ αὐτό τό ἀκανθῶδες θέμα τῆς ἀποτειχίσεως».

Πῶς ἀλήθεια τό θέμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους, ἀπό ἁπλό καί ξεκάθαρο, ἔγινε ἀκανθῶδες; Ὅταν δηλαδή στήν Ἁγία Γραφή ὑπάρχουν περισσότερα ἀπό εἴκοσι (20) χωρία, στά ὁποῖα ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὁμιλεῖ ξεκάθαρα δι’ αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι, ὅταν ὅλη ἡ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ὁμιλεῖ δι’ αὐτήν, ὅταν τέλος οἱ ἱεροί Κανόνες τό κατοχυρώνουν, πῶς εἶναι ἀκανθῶδες, π. Ἰωάννη, αὐτό τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους; Θά ἔπρεπε νά θεωρῆται ἀκανθῶδες τό θέμα τῆς ἐνσωματώσεως καί ἐκκλησιαστικῆς παραμονῆς εἰς αὐτούς, διότι αὐτό ἀντίκειται στήν Ἁγία Γραφή καί τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί θά ἔπρεπε, ἐπειγόντως, νά ἀσχοληθοῦμε μόνον μέ αὐτούς, διότι εἶναι παραβάτες τῶν εὐαγγελικῶν καί πατερικῶν ἐνταλμάτων καί παρακαταθηκῶν, θά ἔπρεπε δέ διαρκῶς νά προσπαθοῦμε νά τούς πείσουμε διά τό δέον γενέσθαι καί βεβαίως, ἄν χρειάζεται, νά τούς οἰκονομήσωμε γιά τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία των.

 Παρά ταῦτα ἐσεῖς θεωρεῖτε ἀκανθῶδες τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως, δηλαδή τῆς Ὀρθοδόξου στάσεως καί πορείας ἐν καιρῷ αἱρέσεως, τήν δέ ἐνσωμάτωσι καί ἀλληλοπεριχώρησι μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή τήν παρανομία,  τήν θεωρεῖτε διάκρισι, σύνεσι, παραμονή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας κλπ.

Εἶναι σάν νά ἐγίνετο αὐτή ἡ Ἡμερίδα τήν ἐποχή τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων καί, κάποιος εἰσηγητής, νά διεκήρυττε ὅτι εἶναι ἀκανθῶδες τό θέμα τῶν διωγμῶν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί πρέπει  νά συμβιβασθοῦμε,  κοινῶς «νά τά βροῦμε» μέ αὐτούς ἤ, ὅταν συλλαμβάνεται κάποιος Χριστιανός ἀπό αὐτούς, νά συμβιβάζεται διά νά γλυτώση τά μαρτύρια καί νά παραμένη συγχρόνως μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἤ, τό χειρότερο, νά ἐδήλωνε ὁ εἰσηγητής ὅτι εἶναι ἀκανθῶδες τό θέμα καί δέν γνωρίζουμε τί πρέπει νά κάνωμε ἤ ὅτι χρειαζόμαστε κάποιους Ἁγίους νά μᾶς καθοδηγήσουν στήν πορεία μας ἤ δέν ἔχουμε τόν θεῖο φωτισμό καί τήν ἄσκησι τῶν Ἁγίων καί πρέπει νά συνοδοιπορήσωμε μέ  τούς ἀπίστους «ἄχρι καιροῦ».

Τό θέμα τελικῶς τῆς ἀποτειχίσεως ἀπό τούς αἱρετικούς εἶναι ὄντως ἀκανθῶδες, δι’ ἄλλο ὅμως λόγο· ἐπειδή δηλαδή τό ἐφέραμε, μέ τίς δολιχοδρομίες καί τούς συμβιβασμούς μας, στά μέτρα τῆς Ν. Ἐποχῆς καί ἐπειδή δέν ἐπιθυμοῦμε νά σηκώσωμε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ στήν προκειμένη περίπτωσι, ὥστε νά ὑποστοῦμε τόν ὀνειδισμό Του. Δι’ αὐτόν τόν λόγο ἐφευρίσκουμε πονηρές δικαιολογίες, ὅπως τόν κίνδυνο τῆς δημιουργίας σχισμάτων, τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν Ἐκκλησία κλπ., γιά τά ὁποῖα οὔτε ἡ Ἁγία Γραφή ὡμίλησε, οὔτε οἱ Ἅγιοι, οὔτε οἱ ἱεροί Κανόνες, ἀπεναντίας μάλιστα, δηλώνεται ἀπερίφραστα ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τούς αἱρετικούς δέν δημιουργεῖ σχίσμα, διότι γίνεται ἀπό ψευδεπισκόπους, ψευδοδιδασκάλους καί λύκους.

 Τελικῶς συμβαίνει αὐτό τό ἐξωφρενικό καί ἀδιανόητο. Οἱ μέν Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι  νά βαδίζουν μεθοδευμένα πρός τήν αἵρεσι, ἀδιαφορώντας γιά τά σχίσματα, οἱ δέ Ἀντιοικουμενιστές νά μήν ἀπομακρύνωνται ἀπό αὐτούς, γιά τόν φόβο δῆθεν τῶν σχισμάτων! Μέ τήν στάσι των αὐτή ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ σχίσματος ἔχει διαστραφῆ μέσα των, ὥστε νά θεωροῦν ὅτι σχίσμα δέν εἶναι ἡ ἀπόσχισις ἀπό τήν ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐφαρμόζεται διά τῆς ἐνσωματώσεως καί συμπορεύσεως μέ τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, ἀλλά ἡ ἀπόσχισις ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, τό ὁποῖο συντελεῖ οὐσιαστικά στήν σωτηρία καί στήν ἀποφυγή τοῦ σχίσματος. Δηλαδή πρεσβεύουν οἱ Ἀντιοικουμενιστές τήν Ἐκκλησία τῆς Ν. Ἐποχῆς ἡ ὁποία εἶναι Ἐπισκοποκεντρική.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ π. Ἰωάννης ἐγκωμιάζοντας τόν Μητροπολίτη Πειραιῶς ὅτι δῆθεν σηκώνει τό βάρος καί τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ ἀνέφερε καί τά ἑξῆς:

Ένας-ένας οι Μητροπολίτες "συντάσσονται" με την Παναίρεση του Οικουμενισμού ενεργητικά ή παθητικά! Και οι αντι-Οικουμενιστές, παρομοίως, κοινωνούν μαζί τους!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ «ΕΚΟΨΕ» ΟΜΙΛΙΑ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΩ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΘΕΣΕΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δυστυχώς όπως φαίνεται η διοικούσα ελληνική εκκλησία μετατρέπεται σε κατασταλτικό και δικτατορικά ίδρυμα εναντίον όσων τολμούν να αμφισβητήσουν δημόσια την θρησκευτική αποστασία και να αντιταχτούν στην λαίλαπα του Οικουμενισμού.
Πρόσφατο αλγεινό παράδειγμα είναι η απαγόρευση της προγευματισμένης ομιλίας ενός γνωστού Αγιορείτη στο Ρεντζίκι της Θεσσαλονίκης, από τον τοπικό μητροπολίτη Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως, ο οποίος θεωρείται από τους πιο ενθέρμους υποστηρικτές του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Πραγματικά προκαλεί μεγάλη θλίψη η αναγκαιότητα να αναφερθούμε σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε βουβοί, ούτε τυφλοί, στα όσα θλιβερά διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία.
Έτσι μετά από τις απαράδεκτες διώξεις ιερέων που έχουν εκδηλωθεί ως έπρεπε, κατά της οικουμενιστικής κίνησης τώρα έχουμε και απαγορεύσεις προγραμματιζόμενων ομιλιών γνωστών για το ορθόδοξο φρόνημα τους πατέρων ακόμα και Αγιορειτών.
Δεν γνωρίζουμε μέχρι που θα φτάσει το ολίσθημα αυτό, αλλά τα σύννεφα πυκνώνουν για την διοικούσα ελληνική ορθόδοξη εκκλησία η στάση της οποίας τα τελευταία χρόνια δείχνει πως κάθε άλλο παρά την ορθόδοξη ταυτότητα της υπερασπίζεται.
Η λογοκρισία και η απαγόρευση ομιλιών θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές και πρακτικές τελείως ξένες με το ορθόδοξο φρόνημα και το μόνο που προκαλούν είναι μεγάλη θλίψη αλλά και αγανάκτηση για την στάση ορισμένων επώνυμων μητροπολιτών
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Μήπως γνωρίζει κάτι ο Γόρτυνος Ιερεμίας για τα εγγόνια του Καλέκα!

Δυστυχῶς, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κατὰ καιροὺς δίνουν τὸ στίγμα τους, αὐτοπροδίδονται, αὐτοαποκαλύπτουν τὰ μύχια τῶν σκέψεων καὶ προθέσεών τους, αὐτὰ ποὺ στὸν μὲν ἑαυτό τους δικαιολογοῦν στρουθοκαμηλίζοντες, μὲ πρόδηλη δὲ ἀγωνία κρύβουν ἀπὸ τοὺς πιστούς.

Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος, ἔγραψε πρόσφατα ἕνα ἄρθρο μὲ τίτλο: «Διῶξτε τὸν  Βαρλαὰμ ἀπὸ τὸν τόπο μας»! (ἐδῶ). 

Σὲ αὐτὸ ἀναφέρεται στοὺς ἀγῶνες τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ κατὰ τῶν Παπικῶν καὶ τοῦ Βαρλαάμ, ἀλλὰ ‒διχοτομώντας τὸν ἀντι-αιρετικὸ ἀγώνα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου‒  ἀποκρύπτει τὸν ἀντίστοιχο ἀγώνα του κατὰ τοῦ «ὀρθοδόξου» πατριάρχη Καλέκα...

Ἀποκρύπτει ὅτι ὁ τότε ἀρχιμ. Γρηγόριος (δηλ. ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς) καθαιρέθηκε ἀπὸ τὸν τύποις «ὀρθόδοξο» πατριάρχη Καλέκα, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ σήμερα ὁ «ὀρθόδοξος» πατρ. Βαρθολομαῖος καὶ οἱ συνεργαζόμενοι μὲ τὴν αἱρετικὴ φατρία του Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Ἕλληνες Μητροπολίτες, καθαίρεσαν ἢ διώκουν κάποιους σημερινοὺς ἀρχιμανδρίτες καὶ κληρικούς ποὺ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς συγχρόνου αἱρέσεως. Καὶ τὸ ἀποκρύπτει γιατὶ καὶ ὁ κ. Ἱερεμίας ἀποδέχτηκε σιωπηρῶς τὶς καθαιρέσεις! Τὸ ἀποκρύπτει γιατὶ δὲν ἔχει τὸ ὁμολογιακὸ θάρρος, δὲν θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου καὶ νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνου τοῦ αἱρετικοῦ Βαρθολομαίου!

Προβαίνει, λοιπόν, ὁ κ. Ἱερεμίας σ’ αὐτὴν τὴν σχιζοφρενικὴ διχοτόμηση τῆς ἀντι-αιρετικῆς στάσεως τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, γιατὶ αὐτὴν τὴν στάση τηροῦν σήμερα οἱ ἀντιΟἰκουμενιστές: Κατακεραυνώνουν τὸν Παπισμὸ καὶ δὲν κοινωνοῦν μαζί του, ἐπειδὴ εἶναι αἵρεση καταδικασμένη, ἀλλὰ κοινωνοῦν μὲ τὸν Οἰκουμενιστὴ πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν ἀντίστοιχο τοῦ αἱρετικοῦ Καλέκα· καὶ κοινωνοῦν μαζί του παρότι ἀποδέχονται καὶ διδάσκουν ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση, μόνο και μόνο ἐπειδὴ δὲν ἔχει ἀκόμα καταδικαστεῖ! Ἀρνοῦνται καταφανῶς δηλαδή, νὰ μιμηθοῦν τὴν στάση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ποὺ ἐπαινοῦν!!!

Καταλήγει ὁ Γόρτυνος στὸ ἄρθρο του:

«Αὐτό πού λέγω, τελειώνοντας, εἶναι ὅτι ὁ αἱρετικός Βαρλαάμ καί ὁ Βαρλααμισμός του ἔχουν παιδιά καί ἐγγόνια στόν τόπο μας. Γι᾽ αὐτό ὁ Βαρλααμισμός, ...θέλει κυνήγημα. Βοηθᾶτε ὅλοι γιά νά διώξουμε τόν Βαρλαάμ ἀπό τήν χώρα μας. Διῶξτε τόν Βαρλαάμ ἀπό τόν τόπον μας».

Ποιά εἶναι τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τοῦ Βαρλαὰμ εἶναι γνωστότατο: Οἱ ἐν Ἑλλάδι Παπικοὶ καὶ οἱ Οὐνίτες!

Τὸ πρόβλημα ὅμως σήμερα δὲν εἶναι τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τοῦ Βαρλαάμ, ἀλλὰ τὰ παιδιά, τὰ ξαδέλφια καὶ τὰ ἐγγόνια τοῦ Καλέκα!

Γι’ αὐτὰ δὲν ἀναφέρει τίποτα ὁ κ. Ἱερεμίας.

Μήπως γιατὶ σὲ κάποια ἀπ’ αὐτὲς τὶς κατηγορίες ἀναγνωρίζει κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του;

Ἀφορμὴ γι’ αὐτὴ τὴν ἀνάρτηση μᾶς ἔδωσε τὸ παρακάτω ἄρθρο:

Η ΚΑΛΠΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ

ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ!

(ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΣ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ

ΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ)

Ὁ Γόρτυνος Ἱερεμίας συνεχίζει τὴν ''ὁμολογιακὴ'' του δράση μὲ σύνθημα: «Διώξτε τὸν  Βαρλαὰμ ἀπὸ τὸν τόπο μας»! Μάλιστα!

Δυστυχῶς ὁ Γόρτυνος Ἱερεμίας ἀναφέρει πολὺ λίγα στοιχεῖα διὰ τὴν δράση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου κατὰ τῆς αἱρέσεως τῆς ἐποχῆς του καὶ δὲν ἀναφέρει κάτι πολὺ σημαντικό!

Οἱ ἀγῶνες τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ δέν ἐστράφησαν μόνον ἐναντίον τοῦ Βαρλαάμ καί τοῦ Ἀκινδύνου, ἀλλά καί ἐναντίον τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ ΙΔ΄ τοῦ ἐπιλεγομένου Καλέκα.  Ὁ Καλέκας, μετά τή Σύνοδο τοῦ 1341, ἡ ὁποία ἐδικαίωσε τίς θέσεις τοῦ ἁγ. Γρηγορίου καί κατεδίκασε τίς αἱρέσεις τοῦ Βαρλαάμ, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ ἁγ. Γρηγορίου, τόν ὁποῖο κατόρθωσε μέ διάφορες μηχανορραφίες καί τήν πολιτική ὑποστήριξι νά κλείση στήν φυλακή.

Ὁ Καλέκας ἐξέδωσε ἐγκύκλιον ἐπιστολή μέ τήν ὁποία ἀναθεματίζει τόν ἅγ. Γρηγόριο καί τούς ὁμόφρονάς του. Αὐτή περιεῖχε, μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς:

«Τόν Παλαμᾶν καί τούς ὁμόφρονας αὐτοῦ, ...τολμήσαντας ἀκανονίστως καί ἀκρίτως ἀποκόψαι τό μνημόσυνόν μου, τῷ ἀπό τῆς ζωαρχικῆς καί ἁγίας Τριάδος δεσμῷ καθυποβάλλομεν, καί τῷ ἀναθέματι παραπέμπομεν. Ἡ ὑπογραφή Ἰωάννης ἐλέῳ Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας Ρώμης καί οἰκουμενικός πατριάρχης» (P.G. 150, 863D).

Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος, λόγῳ τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου Καλέκα, διέκοψε τό μνημόσυνό του πρό συνοδικῆς κρίσεως. Αὐτό ἦτο μία ἀπό τίς αἰτίες πού ἐξεδόθη ἐναντίον του ὁ ἀναθεματισμός «...τολμήσαντας ἀκανονίστως καί ἀκρίτως ἀποκόψαι  τό μνημόσυνόν μου...».

Πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι, τότε πού  ὁ ἅγιος Γρηγόριος διέκοψε τήν μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχου, ὁ Καλέκας δέν εἶχε καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο, ὁ δέ Ἅγιος δέν εἶχε χειροτονηθῆ Ἐπίσκοπος, ἀλλά ἦτο ἁπλός ἱερομόναχος τοῦ ἁγ. Ὄρους. Φαίνεται πώς τήν ἀπόφασι αὐτή τοῦ ἀναθεματισμοῦ τοῦ ἁγίου τήν ὑπέγραψαν καί ἄλλοι Ἐπίσκοποι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰγνάτιος, ὁ δέ ἅγιος δέν τήν ἐτήρησε, ἀλλά κατ’ ἰδίαν συνέχισε νά λειτουργῆ (P.G. 150, 880D).

Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος τά ἑξῆς: «Τούτου τοίνυν οὕτω καί τοσαυτάκις παντός τοῦ τῶν ὀρθοδόξων πληρώματος ἐκκεκομμένου, λείπεται τῶν ἀδυνάτων εἶναι τελεῖν ἐν τοῖς εὐσεβέσι τόν μή ἀφωρισμένον ἐκ τούτου, τοῦ καταλόγου δ’ εἶναι χριστιανῶν ἀληθῶς καί τῷ Θεῷ ἡνωμένον κατ’ εὐσεβῆ πίστιν, ὅστις ἄν εἴη τούτων ἕνεκεν ἀφωρισμένος ἐκ τούτου» (ΕΠΕ 3, 692, Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα).

Αὐτό δεικνύει καθαρά ὅτι ὁ ἅγιος τήν ἔνταξι καί τόν χωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία τά συνέδεε ἀπολύτως ὄχι μέ τήν ὑποταγή εἰς τά ἑκάστοτε ποιμένοντα πρόσωπα, ἀλλά μέ τήν πλήρη ἀποδοχή καί ταύτισι μέ τήν ὀρθόδοξο πίστι. Τόν Πατριάρχη  Ἰωάννη Καλέκα τόν ἐθεωροῦσε ἀποκομμένο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, λόγῳ πίστεως, πρό συνοδικῆς κρίσεως καί αὐτούς πού τόν ἀκολουθοῦσαν ὁμοίως τούς συγκατέλεγε μέ αὐτόν. Ἡ σκέψις δηλαδή τοῦ ἁγίου εἶναι ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά συγκαταλέγεται κάποιος μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, ἔστω καί ἄν ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει ὀρθόδοξο πίστι, τήν στιγμή πού ἀκολουθεῖ καί ἐντάσσεται σέ κάποιον αἱρετικό ποιμένα καί ἀρχιποιμένα.

Δεν θὰ ἀναφέρουμε ἀλλὰ στοιχεῖα διότι γράφονται ἀπὸ ἄλλους ἀδελφοὺς ἐν Χριστῷ!

Ἄραγε θὰ τολμήσει ὁ Γόρτυνος καὶ οἱ σῦν αὐτῷ να ὁμολογήσουν διὰ τῆς πράξεως καὶ ὄχι διὰ τῶν λόγων; Ἡ θὰ συνεχίσει νὰ κοινωνεῖ με τὸν «Βαρλαὰμ» καὶ τὰ ἐγγόνια αὐτοῦ; 

Πηγή: «entoytwnika»