Τὰ αἴσχη τῶν Οἰκουμενιστικῶν συμπροσευχῶν,
συναντήσεων, διαλόγων, ἐκδηλώσεων καὶ δηλώσεων συνεχίζονται ἀδιάκοπα. Μπροστὰ σ’
αὐτὸ τὸν ξέφρενο ρυθμὸ (λίγες μάλιστα μέρες πρὶν τὸ δυσοίωνο γεγονὸς τῆς συναντήσεως
Πάπα-Πατριάρχη) οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες, ἀλλὰ καὶ τὰ χριστιανικὰ ἱστολόγια
ὑπηρετοῦν τὸν ἄχαρο ρόλο τῆς ἁπλῆς πληροφόρησης τοῦ λαοῦ γιὰ τὰ Οἰκουμενιστικὰ
Δρώμενα, οὐσιαστικὰ ἐμπεδώνοντας καὶ ἐξοικειώνοντας μὲ τὰ γεγονότα αὐτὰ τὸ λαό, ἀντὶ νὰ ξεκινήσουν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς παναιρέσεως, νὰ ἀναλάβουν σταυροφορία πρὸς ἀπομάκρυνση καὶ Διακοπὴ Κοινωνίας μὲ τοὺς ὀλίγιστους
Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες ποὺ δροῦν ἀνενόχλητοι, λόγω ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς ἀνοχῆς τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, τῆς σιωπηρῆς συγκαταθέσεως τῶν Ποιμένων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὀλιγωρίας
ὅλων μας.
Μὲ ἀφορμὴ
ἕνα ἄρθρο-σχόλιο τοῦ π. Ἀθανασίου Μηνᾶ,
γιὰ τὸ Συνέδριο ποὺ διοργάνωσε ἡ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου μὲ θέμα «Κανόνες τῆς
Ἐκκλησίας καὶ σύγχρονες προκλήσεις» (ποὺ στὴ συνέχεια δημοσιεύουμε) ἐκφράζουμε
τὶς θέσεις μας γιὰ τὴν ἀντιπατερικὴ στάση τῶν ἀντι-Οἰκομενιστῶν πρὸς
προβληματισμὸ ὅλων. Καὶ ἐξηγούμαστε:
Ὅλα
ὅσα γράφει ὁ π. Ἀθανάσιος, στοχεύουν τοὺς «βαρεῖς λύκους» “ὀρθόδοξους” Οἰκουμενιστὲς καὶ
μεταπατερικοὺς Ἐπισκόπους. Τὸ ἐρώτημα εἶναι:
Μήπως, ὅμως, τὴν ἴδια νοοτροπία δὲν δείχνουν καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ὅταν ἀσεβοῦν,
ἀκριβῶς ὅπως οἱ μεταπατερικοὶ Οἰκουμενιστές, κατὰ τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴ στάση μας ἀπέναντι στοὺς
αἱρετικούς;
Δὲν ἀποτελεῖ, δηλαδή, διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς,
τῆς Ἐκκλησίας τό: «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»; Δὲν εἶναι
διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας