Έκκληση προς τους Ποιμένες για ενότητα.
Ἡ σύμφωνη
μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς
Οἰκουμενιστές, ὅπως καθημερινὰ ἀποδεικνύεται, δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Κι αὐτὸ τὸ
γνώριζαν καὶ τὸ γνωρίζουν καλὰ οἱ Οἰκουμενιστές, γι’ αὐτὸ καὶ βαδίζουν τὸν ὀλέθριο δρόμο, στὸν ὁποῖον ὁ ἀντίδικος
τοὺς ὁδηγεῖ, μὲ τὴν σιγουριὰ τοῦ νικητῆ, ἀδυναντοῦντες
ὡς ἀπιστοῦντες νὰ κατανοήσουν ὅτι
–ὅπως ὅλους τοὺς ἀντιδίκους– «ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ
αὐτούς. τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς» (Ψαλμ. 2).
Καὶ γιατί δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση; Διότι κάθε ἕνας ποὺ ἀπομακρύνεται
ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν διωγμὸ τῶν αἱρετικῶν, τὰ πάθη του, ποὺ δυσκολεύουν τὸν
ἀγώνα καὶ ποὺ ἐπιτρέπουν νὰ εἰσχωροῦν στὴν ψυχὴ οἱ ἀμφιβολίες γιὰ τὸ ἂν ἁγιοπατερικῶς
ἀγωνίζεται κ.λπ.
Ἀλλὰ ἕνας ἀκόμα σημαντικὸς λόγος εἶναι ὁ φανατισμὸς καὶ ἡ ἀπολυτότητα
τῶν θέσεων, οἱ ἐγωϊσμοί, ἡ ἐξουσιομανία ποὺ ἀναπτύσσεται σ’ αὐτοὺς ποὺ ἡγοῦνται
αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος, ἡ αὐτοπροβολή, ἡ αὐτοδικαίωση, ἡ ἀντιδικία κ.λπ. Πάθη ποὺ κατὰ
τὸν ἅγ. Γρηγόριο ὑπῆρχαν καὶ παλαιότερα· «Καὶ τὸ αἴτιον
τί; Φιλαρχία τυχόν, ἢ φιλοχρηματία, ἢ φθόνος, ἢ μῖσος, ἢ ὑπεροψία, ἤ τι τῶν ὅσα
μηδὲ τοὺς ἀθέους ὁρῶμεν πάσχοντας» (Γρηγόριος ὁ
Θεολόγος, Λόγος ΚΓ΄ Εἰρηνικός).
Σήμερα, ὅμως, λόγῳ τῆς πνευματικῆς φτώχειας ποὺ ἐπικρατεῖ, δυσκολεύεται ἀκόμα
περισσότερο ὁ ἀγώνας καὶ οἱ δράσεις τῶν πρωταγωνιστῶν, ἀντὶ νὰ ἑνώσουν, διαιροῦν ἢ καθιστοῦν ἀντιπάλους τοὺς συναγωνιστές,
δημιουργοῦν στρατόπεδα, παρεξηγήσεις, ἐχθρότητες.
Καὶ οἱ Ποιμένες αὐτοὶ ποὺ φέρονται ἔτσι, ἔχουν τεράστια εὐθύνη
ἀπέναντι στὸν Θεὸ καί, βέβαια, προκαλοῦν μεγάλη σύγχυση στοὺς ἁπλοὺς πιστούς,
τοὺς ἀποπροσανατολίζουν, παραλύουν τὸν ἀγώνα καὶ δίνουν στοὺς αἱρετικοὺς τὴν αἴσθηση
τῆς νίκης.
Γιὰ τοῦτο, ἄλλη μιὰ φορά, θὰ ἐπαναλάβουμε τὴν πρόταση, τῆν ὁποία οἱ
Ποιμένες ποὺ ἡγοῦνται τοῦ ἀγῶνος, ἕως τώρα δὲν θέλησαν νὰ λάβουν ὑπ’ ὄψιν:
Πατέρες, ἔχετε ἱερὴ ὑποχρέωση, νὰ πάψετε νὰ προχωρεῖτε ὁ
καθένας ΜΟΝΟΣ μὲ τὴν ὁμάδα του στὸν ἀγώνα αὐτό, κάνοντας συγκεντρώσεις καὶ Ἡμερίδες
ἐντὸς ἀλλὰ κυρίως ἐκτὸς Ἑλλάδος. Διότι αὐτὴ ἡ πορεία ὁδηγεῖ στὴν ἀποτυχία. Οἱ
πιστοὶ περιμένουν νὰ συγκεντρωθεῖτε ὅλοι οἱ ἀγωνιζόμενοι Πατέρες, πρωτίστως ἐν
Χριστῷ καὶ ἐν μετανοίᾳ, ταπεινώσει καὶ προσευχῇ, σ’ ἕνα μοναστήρι, σὲ μιὰ αἴθουσα,
ὅπου ἐσεῖς ὁρίσετε, καὶ μὴ βγεῖτε ἀπ’ ἐκεῖ, ἕως ὅτου συμφωνήσετε σὲ μιὰ κοινὴ γραμμή, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ ἐκείνη
ποὺ συνιστοῦν ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες· δηλ. ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ πατερικὰ κείμενα εἶναι
προσιτὰ σὲ ὅλους, καταγεγραμμένα καὶ σχολιασμένα. Ἐκεῖ θὰ βρεῖτε τοὺς τρόπους Ἀκριβείας
ἢ Οἰκονομίας
ποὺ μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ μέσα σ’ ἕνα τέτοιο περιβάλλον θὰ λυθοῦν
οἱ παρερμηνεῖες καὶ οἱ παρεξηγήσεις. Κι ἔτσι θὰ ἀναπαύσετε τοὺς πιστούς, ποὺ
θέλουν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ ἐμποδίζονται ἀπὸ τὶς μεταξύ σας καὶ
μεταξύ μας διαφωνίες.
Τὰ πράγματα στενεύουν. Ἡ εὐθύνη σας/μας μεγαλώνει. Δῶστε στοὺς
πιστοὺς παράδειγμα ἑνότητας, ταπείνωσης, ἀγωνιστικότητας, θυσίας, ὥστε νὰ εὐλογήσει
ὁ Θεὸς τὸν ἀγώνα μας. Ἀγώνα γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν προσωπική μας σωτηρία.
Ἂν δὲν τὸ κάνετε, ἐσεῖς μὲν θὰ ἀποτύχετε, ὁ Θεὸς δέ, θὰ χρησιμοποιήσει
ἄλλους τρόπους καὶ πρόσωπα, γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ σχεδίου Του.
"Πατερικὴ Παράδοση"