1. Επιστολή μητρ. Πειραιώς προς Πατριάρχη και μιά πρώτη εκτίμηση με αφορμή σχόλιο

Μιὰ πρώτη ἐκτίμηση μὲ ἀφορμὴ ἕνα σχόλιο

Πρὶν τὴν δημοσίευση τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη παρουσιάζουμε τὸ παρακάτω χαιρέκακο σχόλιο ποὺ δεχθήκαμε καὶ τὸ ἀναρτήσαμε στὸν οἰκεῖο τόπο. Ἀφήνουμε στὸν ἀναγνώστη νὰ μαντέψει τὸν πιθανὸ χῶρο προέλευσης τοῦ σχολίου.

«Γιατί δεν δημοσιεύετε την επιστολή-κόλαφο του Πειραιώς προς τον Βαρθολομαίο; Ελπίζουμε να αφυπνισθούν κι άλλοι επίσκοποι από τον Φλογερό Ιεράρχη και να μαζέψουν τον Βαρθολομαίο...

Βέβαια, αν γίνει κάτι τέτοιο, καταλαβαίνω ότι η παρασυναγωγή του Τρικαμηνά δεν θα έχει με τι να ασχοληθεί και θα ψάχνει αιτίες για να αποτειχισθεί και να κράζει τους Ορθοδόξους.

Και μη μου πείτε, ότι θα ήξερε κανένας τον Τρικαμηνά αν δεν είχε παραποιήσει τον Ιερό Κανόνα, ακολουθώντας πιστά τον παλαιοημερολογίτη Θεοδώρητο Μαύρο. Ή ότι θα υπήρχαν άνθρωποι που θα διάβαζαν κείμενα του Σημάτη... Παραδεχτείτε το, οι κερδισμένοι από αυτή την ιστορία είστε εσείς».

Βιάστηκε ὁ σχολιογράφος νὰ βγάλει συμπεράσματα. Τὸ ἀκόμα χειρότερο, γράφει πικρόχολα. Τοῦ ἀπαντοῦμε, λοιπόν, τὰ ἑξῆς:

1. Τὴν ἐπιστολή, ἀφοῦ τὴν διαβάσαμε, εἴχαμε ἀποφασίσει νὰ δημοσιεύσουμε, ἀλλὰ ἡ τεχνικὴ τῆς ἀναρτήσεως λόγω τοῦ μεγέθους της μᾶς προβλημάτισε. Τελικα τὴν δημοσιεύουμε σὲ τρεῖς συνέχειες.

2. Καὶ τὴν δημοσιεύουμε γιατί πράγματι συστηματοποιεῖ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν καταλογίσει ἐπὶ χρόνια οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κατὰ τοῦ αἱρεσιάρχη Βαρθολομαίου καὶ θέτει τὸν Πατριάρχη πρὸ τῶν εὐθυνῶν του, κάνει δὲ γνωστὸ σὲ ἕνα εὐρύτερο κοινό, τὸ ὅλο πρόβλημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ποιὸς εἶναι ὁ κυρίως ὑπεύθυνος.

3. Ἐλπίζεις ἀνώνυμε, νὰ ἀφυπνιστοῦν καὶ οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι. Μακάρι νὰ γίνει αὐτό. Εἶναι καὶ δική μας εὐχὴ καὶ προσπάθεια. Καὶ νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι τότε θὰ εἴμαστε ὅλοι κερδισμένοι κι ὄχι  μόνο ἐμεῖς  ποὺ ἔχουμε πνευματικὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ.

4. Τὴν συκοφαντία ὅτι ὅσοι ἔχουμε πνευματικὸ τὸν π. Εὐθύμιο, ἔχουμε κάνει παράταξη-παρασυναγωγή, τὴν ἀφήνουμε ἀσχολίαστη. Σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τοῦ ἀειμνήστου π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, ἀνήκουμε στὴν παράταξη τοῦ Χριστοῦ. Δηλώνουμε, ὅμως, ἁπλὰ ὅτι ἀκολουθοῦμε κατὰ συνείδηση τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὰ κείμενά μας, καὶ κυρίως τὰ κείμενα τοῦ π. Εὐθύμιου, κυκλοφοροῦν σὲ βιβλία καὶ στὸ διαδίκτυο, καὶ κανεὶς μέχρι τώρα δὲν τὰ ἀνέτρεψε. Ἀντίθετα ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος ποὺ ἔγραψε μιὰ κριτικὴ ἐναντίον του, ἔλαβε μιὰ τόσο ἁγιοπνευματικὴ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο, ὥστε, παρόλο ποὺ μᾶς ζήτησε τὸ κείμενο τοῦ π. Ευθυμίου (πρὶν ὁλοκληρωθεῖ ἡ σὲ συνέχειες δημοσίευσή του γιὰ νὰ ἀνταπαντήσει, καὶ τοῦ τὸ στείλαμε), ἦσαν τόσο καταλυτικὰ τὰ ἁγιοπατερικὰ στοιχεῖα ποὺ παρουσίασε ὁ π. Εὐθύμιος, ὥστε δὲν μπόρεσε νὰ ἀπαντήσει. Ἐξάλλου ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, εἶχε γράψει ἐπιστολὴ στὸν π. Εὐθύμιο, στὴν ὁποία, ἐκεῖνο ποὺ ἐσεῖς φτάνετε νὰ ὀνομάζετε «παρασυναγωγή» (τὰ σχετικὰ μὲ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου δηλαδή), ὁ Πειραιῶς ἐπαινεῖ γράφων:

«Ἐκφράζω Ὑμῖν συγχαρητηρίους προσρήσεις διὰ τὴν ἐξαίρετον, ἐκπληκτικὴν ἐξ ὀρθοδόξου ἐπόψεως Ὑμετέραν ἐργασίαν» πρὸς «ὑπεράσπισιν τῆς κανονικῆς ἀληθείας».

Ἀκόμα, ὁ Πειραιῶς, ἀποδέχεται ὡς κανονικὸ Ἐπίσκοπο τὸν Μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο, τὸν διωκόμενο λόγῳ τῆς Πίστεως ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Σερβίας καὶ τὸν Κων/πόλεως. Καὶ ὡς γνωστόν, ὁ Σεβ/τος Ἀρτέμιος συλλειτούργησε πρόσφατα μὲ τὸν π. Εὐθύμιο καὶ ἐπισκέφτηκε τὴν ἀποτειχισμένη ἐνορία του στὸ Βόλο, ὁ δὲ π. Θεόδωρος Ζήσης μνημονεύει τὸν Ράσκας Ἀρτέμιο.

Ἐπὶ πλέον ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει δηλώσει ἐνώπιον ἑκατοντάδων ἀκροατῶν, σὲ ὁμιλία του στὸ Βόλο τὴν «συμπαράσταση πρὸς τὸν ταλαιπωρούμενο ἀδελφὸ καὶ πατέρα, πρὸς τὸν ἀδίκως τιμωρηθέντα π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε καὶ ἐσήκωσε μόνος ἐπὶ ἔτη τὸ «βάρος τῆς ἡμέρας», τὸ βάρος τῆς ἀντιπαραθέσεως μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἐπισκόπους». 

Ὡς ἐκ τούτου, οἱ ἀνώνυμοι ὀρθολογιστικοὶ σχολιασμοί σας ἐκφράζουν μόνο ἐσᾶς καὶ δείχνουν ἐμπάθεια. Φτάνουν μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ συκοφαντοῦν ἀστήρικτα τὸν π. Εὐθύμιο, ἀκόμα καὶ ὅτι εἶναι ὀπαδὸς ἀποβιώσαντος ἤδη ...παλαιοημερολογίτη ἱερωμένου(!), τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ παλαιοημερολογῖτες ...κατηγοροῦν τὸν π. Εὐθύμιο, διότι τοὺς ἐλέγχει στὰ βιβλία του, ἀφοῦ ἀντιτίθεται στὴν δογματοποίηση τῶν 13 ἡμερῶν καὶ στὶς ἀντιμαχόμενες παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ. Εἶναι, ἐπίσης, γνωστὸ πὼς ἀκολουθεῖ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἑστιάζοντας ὅλο τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς ἡγέτες του.

Ἀντίθετα ὁ Πειραιῶς ποὺ ὑποστηρίζετε, ἀνώνυμε, ἀκόμα καὶ στὴν σημερινὴ σημαντικὴ κατὰ τὰ ἄλλα ἐπιστολή του, ἀρνεῖται νὰ χαρακτηρίσει ὡς αἱρετικὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν θεωρεῖ ὀρθόδοξο, τοῦ μιλᾶ, ὡσὰν νὰ ἀνακάλυψε μόλις χθὲς τὶς καινοτομίες του, καινοτομίες καὶ στὸ κήρυγμα καὶ στὶς πράξεις του, ποὺ μὲ πεῖσμα, ἐπιμονὴ καὶ βία ἐπὶ δεκαετίες ἐπιβάλλει, ὅπως ἔκαναν ὅλοι οἱ αἱρετικοί, καὶ χωρὶς νὰ ἔχει δείξει κανένα δεῖγμα ἐπιστροφῆς στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

5. Εὐχόμαστε ἡ Ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς, παρὰ τὸ ἔλλειμμά της, νὰ γίνει ἀφετηρία ἀλλαγῆς πορείας γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Πειραιῶς καὶ ἐγερτήριο σάλπισμα ποὺ θὰ ξυπνήσει τὶς κοιμισμένες συνειδήσεις καὶ θὰ τὸν ἀναδείξει ὡς ἡγέτη γιὰ ὅλους ὅσους ἀγωνιοῦμε καὶ εἴμαστε «ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα».

Θὰ δοῦμε τὶς ἀντιδράσεις τοῦ Πατριάρχη, τὶς περαιτέρω κινήσεις τοῦ Πειραιῶς καὶ θὰ τὸν ἀκολουθήσουμε, ἂν ὅλα αὐτὰ εἶναι εἰλικρινῆ καὶ ἀνυστερόβουλα. Ἡ μέχρι τώρα πορεία τοῦ Πειραιῶς, ὅμως, μᾶς κάνει νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακτικοί, καθόσον δὲν εἴδαμε πουθενὰ καὶ ἀπὸ κανένα μετάνοια, συγγνώμη ὡς πρὸς τὴν μέχρι τώρα ἀκολουθητέα γραμμή. Καὶ καθὼς ἐπίσης, ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπὸ τοὺς Πατέρες ὅτι κάθε αἵρεση θέλει νὰ κερδίσει χρόνο γιὰ νὰ ἀνακόψει τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν καὶ τὶς ἀποστασιοποιήσεις τους ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· κάθε αἱρετικὸς δρᾶ μὲ ὑπουλότητα, ὑπόγειες διαβουλεύσεις, ὑποσχέσεις, ἐκδουλεύσεις καὶ συμφωνίες, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ ἐπιβάλλει τὶς θέσεις του. Πόσο μᾶλλον ἡ ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας, ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ἀμετανόητοι ἡγέτες της, ποὺ ἀκόμα μέχρι καὶ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα συμπροσεύχονταν μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς Ἀγγλικανούς, καὶ ἀντάλλασσαν εὐχὲς καὶ δῶρα!

Α΄ Μέρος


ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

    Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε εὐλαβῶς πρός τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ τήν κάτωθι ἐπιστολήν:

  

᾿Αριθμ. Πρωτ. 722                  ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Ἰουνίου 2013

 Τῆ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι,

τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντινουπόλεως,

Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικῶ Πατριάρχῃ

Κυρίῳ μοι κ. Βαρθολομαίῳ Α΄,

Rum Patrikhanesi

34.220 Fener - Haliç – Instabul

TURKIYE

Παναγιώτατε, Θειότατε καί Πάνσεπτε Δέσποτα,

Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ καί εἰλικρινοῦς υἱϊκῆς ἀγάπης, προαγόμεθα νά γνωρίσουμε εἰς Ὑμᾶς τά κάτωθι˙ ταπεινῶς φρονοῦμεν, ὅτι ὡς ἔσχατο μέλος τοῦ Παναγίου καί Παναχράντου Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί δή ὡς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, πέραν τῆς ὑπαγωγῆς μας στήν οἰκεία Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἁγιωτάτης καί Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική μας Ἀρχή, ἀνήκουμε ἐν ταυτῶ καί στήν καθόλου καί Ἀδιαίρετο Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία καί ἔχουμε ταπεινό λόγο γιά τά θεολογικά, δογματικά καί ἐκκλησιολογικά θέματα. Γι’αὐτό, στήν ὀψέποτε συγκληθησομένη Οἰκουμενική ἤ Πανορθόδοξο ἤ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ἐάν δέν εὑρισκόμεθα ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου ἐπιθυμοῦμε νά συμμετέχουμε, ὡς διαποιμαίνοντες Ὀρθόδοξο ποίμνιο. Ἡ ἀναφορά στά θέματα αὐτά δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς παρέμβαση στά ἐσωτερικά ἄλλης Ὁμοδόξου Ἐκκλησίας καί δή τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μετά τοῦ ὁποίου, ὅμως, ὅπως καί μεθ’ὅλων τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, κοινό εἶναι τό Εὐαγγέλιο, κοινή ἡ θεολογική καί ἐκκλησιαστική παράδοση, κοινόν τό Ἱερό Πηδάλιο τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, κοινή ἡ δογματική διδασκαλία, κοινή ἡ Ἱερά καί ἡ Πατερική Παράδοση.

Υἱϊκῶς καί ταπεινῶς ἐπικοινωνοῦντες μεθ’ Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, οὐδέποτε λησμονοῦμεν ὅτι ὀφείλουμε τήν Ἀρχιερωσύνη κατ’ ἄνθρωπον στήν ἐγνωσμένη Ὑμετέρα ἀγάπη καί ὅτι ἔχουμε γευθεῖ τῆς εὐγενείας καί τῆς  Ὑμετέρας στοργῆς. Διά τοῦ παρόντος ὅμως Ἐπισκοπικοῦ γράμματος, ἐπιθυμοῦμεν ὡς υἱός πρός τόν Πατέρα αὐτοῦ νά ἐκφράσουμε, τήν ἄφατη ἀγωνία καί συνοχή, θλίψη καί ἔκπληξη, πού δοκιμάσαμε ἐξ αἰτίας τῶν δηλώσεων, ἐκδηλώσεων καί ἐν γένει κινήσεων τῆς Ὑμετέρας Πανσέπτου Παναγιότητος, κατά τήν πρόσφατη πατριαρχική ἐπίσκεψη Ὑμῶν στό Μιλᾶνο τῆς Ἰταλίας, ἀλλά καί εἰς Κωνσταντινούπολιν, μέ ἀφορμήν τόν ἑορτασμόν τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπό τήν ὑπογραφή τοῦ «Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων», καθώς καί γιά τήν πρότριτα γενομένη ἐπίσκεψη Ὑμῶν στήν Τσεχία καί Σλοβακία, κατά τίς ὁποῖες ἐκφράζονται θέσεις, ἐκτιμήσεις καί ἀπόψεις, ἐλάχιστα συμβιβαζόμενες πρός τό Ὀρθόδοξο δόγμα, ἦθος καί ἔθος καί οἱ ὁποῖες προκαλοῦν καί ἐμποιοῦν ἀπορία στό πλήρωμα τῶν πιστῶν, ἐγκυμονοῦν δέ καί κινδύνους καί ἀπροβλέπτες συνέπειες διά τήν ἑνότητα

2. Επιστολή μητροπολίτη Πειραιώς προς Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο

Β΄ Μέρος

 Ε) Οἱ πραγματικές αἰτίες τῆς ἁλώσεως τῆς Κων/λεως

Στήν ὁμιλία Ὑμῶν, κατά τήν ἄφιξη Ὑμῶν στό Μιλᾶνο, ἀναφερόμενος στήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1453, εἴπατε, Παναγιώτατε Δέσποτα:  «Μετά τήν πτῶσιν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν Κύριος, τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας…» .

Ἐδῶ νομίζουμε ὅτι εἰσηγεῖσθε ἀγνωστικισμό ἐπί τοῦ θέματος, ἰσχυριζόμενος ὅτι μόνον ὁ Κύριος γνωρίζει γιατί ἔπεσε ἡ Πόλις. Διατί Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/λεως καί Νέας Ρώμης, δέν εἴπατε γυμνή τήν ἀλήθεια περί τῶν πραγματικῶν αἰτιῶν τῆς πτώσεως τῆς Κων/λεως ἐνώπιον τῶν Παπικῶν;

Ἄς εἰπωθοῦν, λοιπόν τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας.

Ὁ Παπισμός, πειθήνιο ὄργανο τοῦ Σατανᾶ, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ , δέν ἀρκεῖται στή διατύπωση αἱρέσεων καί πλανῶν, ἀλλά ἐπιχείρησε καί ἐπιχειρεῖ νά τίς ἐπιβάλλει διά τῆς βίας, φθάνοντας μέχρι τέτοιου σημείου μίσους ἐναντίον ὅσων δέν δέχονται τίς αἱρέσεις του, ὥστε

3. Επιστολή μητροπολίτη Πειραιώς προς Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο

Γ΄ Μέρος

ΙΖ) Τό σχίσμα καί ἡ «διηρημένη Ἐκκλησία»

Στήν ὁμιλία Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, στή βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, διατυπώνετε τήν οἰκουμενιστική θεωρία περί διῃρημένης καί βαινούσης πρός τήν ἑνότητα Ἐκκλησίας. Ἀναφέρατε: «Εἶναι δέ τοσοῦτον ἀναγκαία ἡ ἐπίτευξις τῆς ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ πόθος αὐτός εἶναι πανανθρώπινον αἴτημα  ἀρχαιόθεν, εὑρών ὅμως τήν πραγματικήν σημασίαν καί διάστασιν αὐτοῦ εἰς τήν ἀποκεκαλυμμένην πίστιν τοῦ Χριστοῦ, τήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς διῃρημένης καί βαινούσης πρός τήν ἑνότητα, κατά τό πρόσταγμα Κυρίου». Και παρακάτω εὔχεσθε ὅπως ὁ Κύριος «καταξιώσῃ τῆς ἑνώσεως μετ' Αὐτοῦ ἐν τῇ ἡνωμένῃ Ἐκκλησίᾳ Του». Παρόμοιες θέσεις διατυπώνετε καί στήν Πατριαρχική καί Συνοδική ἐγκύκλιο γιά τά 1700 ἔτη ἀπό τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων: «Δυστυχῶς, ὅταν οἱ Χριστιανοί κατέστησαν πλειονοψηφία εἰς τήν κοινωνίαν, ὑπῆρξαν περιπτώσεις τινές ὑπερζηλωτικῆς τάσεως μεταξύ αὐτῶν. Ἐκ τῶν πλέον ἀξιοκατακρίτων συμπεριφορῶν τῆς μισαλλοδοξίας χριστιανῶν κατ᾿ ἀλλήλων ὑπῆρξε τό μεταξύ αὐτῶν σχίσμα καί ἡ διαίρεσις τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, λησμονησασῶν τῶν ἐπακολουθησασῶν γενεῶν ὅτι "οὐ μεμέρισται ὁ Χριστός" (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 13) καί ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα "γῆ καί σποδός" (Σοφ. Σειράχ. ι΄, 9) καί ἠγνοήσαμεν καί παραβλέπομεν τήν ἀγωνίαν τῆς διαιρέσεως τοῦ ἀρράφου χιτῶνος τοῦ Kυρίου, τῆς Ἐκκλησίας, κατά τόπον καί ἐπί μέρους ὡς Μιᾶς καί Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς. Καί ὡς ἄλλη "κάμινος κακίας" (πρβλ. Παροιμ. ις΄ 30), δέν ἔχομεν ἀγάπην καί εἰρήνην καί ἀνεκτικότητα, καί  δέν ὑποβάλλομεν εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους τό καίριον ἐρώτημα μήπως "ὁ κρίνων πᾶσαν τήν γῆν οὐ ποιήσει κρίσιν" (Γεν. ιη΄, 25-26) καί δι' ἡμᾶς»; Στήν πρόποση Ὑμῶν κατά τό γεῦμα μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ Παπισμοῦ στό Παπικό Ἀρχιεπισκοπικό Μέγαρο τῆς Πράγας σημειώσατε : «ἅπαξ ἔτι ὅτι τό ἔργον καί ὁ ρόλος τῶν Ἁγίων (Κυρίλλου και Μεθοδίου) ἦσαν πάντοτε ἑνωτικά καί μᾶς καλοῦν εἰς βαθεῖαν ἑνότητα καί ὑπέρβασιν τῶν διαιρέσεων» καί ὅτι «ἡ Ἐκκλησία… πρέπει νά εἶναι καί ἡνωμένη». Τέλος, στήν ὁμιλία Ὑμῶν πρός τούς Ἀντιπροσώπους τοῦ Παπικοῦ Ἐπισκοπικοῦ Συμβουλίου καί τά μέλη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου τῆς Σλοβακίας, παρουσία Παπικῶν, Λουθηρανῶν καί Μεταρυθμισμένων, εἴπατε :  «τήν ὁποίαν (οἰκουμένην) ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας θέλει Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, ἡνωμένην».

Εἶναι ἡλίου φαεινότερον, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὅτι Ὑμεῖς, ἐκφράζετε καί υἱοθετεῖτε τή θεωρία περί «διῃρημένης Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τήν ὁποία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι διῃρημένη σὲ ἐπὶ μέρους «ἐκκλησίες»