Απάντηση στον π. Παύλο: Επιτρέπεται η αποτείχιση λαϊκών και απάντηση σε άλλες του θέσεις

ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΖΕΤΕ, π. ΠΑΥΛΕ,

ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΧΑΡΟ ΡΟΛΟ;

Μετὰ τὸ ἄρθρο τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου «Σύντομη ἀπάντηση σὲ σχόλιο τοῦ κ. Παναγιώτη Σημάτη», ποὺ δὲν μοῦ τὸ ἔστειλε, ἀλλὰ τὸ εἶδα δημοσιευμένο σὲ κάποια ἱστολόγια, ἀναγκάζομαι νὰ ἀπαντήσω, διότι ἄλλη μιὰ φορὰ παρερμηνεύει καὶ διαστρέφει λόγους καὶ ἐνέργειές μας. Τὸ ἄρθρο του εἶναι βέβαια, μικρό, ἀλλὰ ἀνοίγει μεγάλα θέματα. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀπάντηση εἶναι μεγάλη, καὶ ἂν δὲν προσέγγιζε ἡ Μ. Βδομάδα θὰ ἀπαιτοῦσε τὴν συγκέντρωση περισσοτέρων στοιχείων. Ὅμως, γιὰ νὰ μὴν θεωρηθεῖ ὅτι ἀρνοῦμαι νὰ ἀπαντήσω, παρουσιάζω ἔστω καὶ αὐτὰ τὰ λίγα στοιχεῖα ποὺ συγκέντρωσα.

Καὶ ξεκινῶ μὲ μία ἀπορία. Γιὰ ποιό λόγο, π. Παῦλε, ἐπιτίθεσθε μὲ ἀνορθόδοξο τρόπο, χρόνο, ὕφος καὶ ἦθος, σὲ ὅσους ἐφαρμόζουν ὀρθοδόξως τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἕνα ὀρθόδοξο Ἱερὸ Κανόνα, ποὺ στηρίζεται καθολικὰ στὶς ἁγιογραφικὲς Ἐντολὲς τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Κ. Διαθήκης καὶ στὰ χιλιάδες παραδείγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων;

Γιατί ἐπιλέξατε μέσα στὴν Μ. Τεσσαρακοστὴ νὰ ἐπιτεθεῖτε ἐναντίον μας, πρῶτα μὲ τὸ ἄρθρο σας «Δὲν συγκλονίζεται λοιπὸν ἡ Ἱεραρχία μας;», στὸ ὁποῖο ἀπαντήσαμε καὶ ἐν συνεχείᾳ μὲ τὸ ἀνωτέρο δεύτερο ἄρθρο σας; Γιατί θυμηθήκατε νὰ ἀσχοληθεῖτε καὶ ἀναφερθεῖτε τώρα, γιὰ ἐνέργειά μας τοῦ 2011; Τότε ποῦ εἴσαστε; Ξεκινήσατε ἐσεῖς στὶς ἀρχὲς Ἀπριλίου τὴν ἐπίθεση, πῆρε τὴν σκυτάλην στὴν συνέχεια (θὰ πιστέψω ὅτι τὸ ἔκανε ἄκων) ὁ κ. Ἄνδραλης ὑποστηρίζων ὅτι ἡ λανθασμένη θέση τοῦ βιβλίου σας εἶναι «διαφωτιστικότατη καὶ γκρέμισε συθέμελα τὶς θεωρίες τοῦ» π. Εὐθυμίου, καὶ τώρα τὴν συνεχίζετε ἐσεῖς, λίγο πρὶν τὴν Μ. Βδομάδα; Νομίζετε ὅτι δὲν ἔχουμε ἄλλο τι νὰ κάνουμε, παρὰ νὰ ἀπαντᾶμε στὶς ἔωλες, ἀστήρικτες καὶ ἐμπαθεῖς ἐπιθέσεις σας;

Ἄραγε, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος καταφέρεται κατὰ τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἡμέρας, δὲν δύναται νὰ περιορίσει τὴν ἐπιθετικὴ αὐτὴ συμπεριφορά σας; Ἢ μήπως, αὐτὸς σᾶς προτρέπει νὰ παίζετε αὐτὸν τὸν ἄχαρο ρόλο;

Γιατί δὲν θέλετε τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Γιατί σᾶς ἀρέσει νὰ κολυμπᾶτε στὴν γούρνα τῆς αἱρέσεως, νὰ τοὺς μνημονεύετε; Θεωρεῖτε ὅτι ἀγωνίζεστε κατὰ τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ φέρατε τὸν ἀγῶνα στὰ μέτρα σας, καὶ ὁ ἀγῶνας σας αὐτὸς εἶναι «ἀκαδημαϊκός», ἀρκεῖσθε δηλ. νὰ ἐκδίδετε ἀπὸ τὸ Γραφεῖο σας χάρτινες πιρουέτες-διαμαρτυρίες ἢ θεωρητικὲς “μελέτες”. Στὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἀρχηγῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅμως, δὲν τολμᾶτε νὰ προχωρήσετε, τὴν ἀποφεύγετε, ὅπως ὁ διάβολος τὸ λιβάνι, παρόλο ποὺ ἀποκαλεῖτε τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση! Ἀφοῦ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀποτειχίζονται οἱ λαϊκοί (σύμφωνα μὲ τὴν νομικιστικὴ καὶ σχολαστικιστικὴ προσέγγιση, ἀλλὰ καὶ ἁγιομαχικὴ κακόδοξη θέση σας) γιατί δὲν ἀποτειχίζεσθε ἐσεῖς, ποὺ ἔχετε ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση; Ποιά λογικὴ ἔχουν οἱ σκέψεις καὶ οἱ πράξεις σας;

Καὶ τί λέγω τὴν διακοπὴ μνημοσύνου· ἐσεῖς καὶ ὁ Μητροπολίτης σας, παρόλο ποὺ κουρασθήκαμε νὰ σᾶς παρακαλοῦμε καὶ νὰ σᾶς τὸ ζητοῦμε –χρόνια τώρα, καὶ πρὶν ἀποτειχιστοῦμε–, φοβᾶσθε ἀκόμη καὶ νὰ ὑποδείξετε ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοί, γιὰ νὰ προφυλάξετε τουλάχιστον ἐμᾶς, τὸ «ἀνεύθυνο» ποίμνιο, ποὺ ἂν δὲν ἀποτειχισθοῦν οἱ ποιμένες μας (κατὰ τὶς θεωρίες σας), πρέπει νὰ πεθάνουμε μέσα στὴν αἵρεση. Καὶ φοβᾶσθε νὰ κατονομάσετε τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἀπὸ συμφέρον καὶ σκοπιμότητες (κι ὄχι ἀπὸ διάκριση, ὅπως διαδίδετε), γιατί ἂν τολμούσατε νὰ πεῖτε ὅτι π.χ. ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ Περγάμου Ἰω. Ζηζιούλας, ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος εἶναι «παλαίμαχοι» Οἰκουμενιστές, πρέπει πάραυτα νὰ παύσετε νὰ ἔχετε ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία μαζί τους. Καὶ τότε θὰ ἀπομονωθεῖτε

Ἀπάντησι στὸν π. Παῦλο Δημητρακόπουλο ἀπὸ τὴν κ. Χριστίνα Νάκου

Ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μᾶς διδάσκει:

«Σύνοδοι τοίνυν, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι Ἱεράρχας τε καί Ἱερεῖς κἄν πολλοί ὦσι. 
Κρείσσων γάρ φησιν εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἐν τῇ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν Κανόνων ἤ μυριάδες παραβαίνοντες· καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ' ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθείᾳ καί τῷ Κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας.... 
Καί ἐξουσία τοῖς Ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος· ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα, καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν».

καί

«Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως.  Ὥστε ὅτε περί Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν, ἐγώ τίς εἰμί;  Ἱερεύς;  ἀλλ' οὐδαμοῦ.  Ἄρχων;  καί οὐ δ’ οὕτως. Στρατιώτης;  καί ποῦ;  Γεωργός;  καί οὐ δ' αὐτό τοῦτο.  Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου.  Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις;» (P.G. 99, 1321 B).

Αὐτό πού ἐμεῖς λοιπόν κάνουμε, τό ἐλάχιστο πού μποροῦμε, εἶναι νά μήν μείνουμε σιωπηλοί, χωρίς νά φροντίζουμε γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστεως καί τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τήν αἵρεση, γιατί οἱ πέτρες θά βροντοφωνάξουν καί θά μᾶς ἐλέγξουν γιά τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀναισθησία μας.

Δυστυχῶς σήμερα φθάσαμε νά παρερμηνεύουμε τούς Ἁγίους γιά νά στηρίζουμε καί νά κατοχυρώνουμε τίς λανθασμένες θέσεις μας καί νά παραπλανοῦμε τούς πιστούς.

 Πρόσφατο παράδειγμα σέ ἱερατική σύναξη στό Βόλο ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στήν ὁποία παρουσιάστηκε ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὁ καθηγητής κ. Τσίγκος δέν δίστασε νά δηλώσει ψευδῶς καί ἀναίσχυντα (ἄκουσον - ἄκουσον) ὅτι  ὁ ἁγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης οὐδέποτε διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τούς προϊσταμένους του!  Οὐδέποτε ἐχωρίσθη ἀπό τήν Ἐκκλησία!

Ἄν αὐτό δέν εἶναι πλήρης διαστρέβλωση τῆς ἀληθείας καί κακοήθεια τότε τί εἶναι;

Τί ἄλλο μποροῦμε νά περιμένουμε πλέον ὅταν ἀλλοιώνεται ἐσκεμμένα ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ὅταν διαστρέφεται ἡ ἴδια ἡ διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς, ἀκόμη καί ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας  σχετικά μέ τήν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν;

Ἔχουμε ἀπαντήσει μέ ἑκατοντάδες ἁγιοπατερικά κείμενα, παραδείγματα ἀλλά καί ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα, ἀλλά δυστυχῶς ἰσχύει τό «οὐ μέ πείσεις κἄν μέ πείσεις».  
 Ὁ καθένας ἄς πράξει κατά συνείδησι λοιπόν, ἔχοντας τήν εὐθύνη τῶν πράξεών του ἄν εἶναι λαϊκός, ἐνῶ ἄν εἶναι κληρικός ἔχοντας τήν εὐθύνη γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν πού κρέμονται ἀπό τό πετραχῆλι του. 
 Ὁ νοῶν νοείτω.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀποτείχισή μας σεβαστέ π. Παῦλε, σᾶς πληροφοροῦμε ὅτι πρῶτα ἀποτειχίσθηκε ὁ πνευματικός μας πατέρας Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς (πολύ πρίν τιμωρηθεῖ ἐκδικητικά, μὲ φανερή ἐμπάθεια, παράνομα, καί ἀντικανονικά ἀπὸ τά Συνοδικά Διακαστήρια) καί κατόπιν ἐμεῖς ὡς λαϊκοί.

 Ἐπίσης εἴχαμε διακόψει τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τόν οἰκεῖο Μητροπολίτη πολύ πρίν ὑπογράψουμε ἐπισήμως και δημοσίως τήν ἀποτείχισή μας.

 Ἄν σᾶς ἐνοχλεῖ ἡ ἐπίκληση τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Α και Β Συνόδου, ἤ ἄν σᾶς ἐνοχλεῖ ἡ λέξη «ἀποτείχιση» τήν ὁποία χρησιμοποιεῖ ὁ ἐν λόγῳ Κανόνας,  τότε ἐπικαλούμαστε σύσσωμη τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς, τῶν Ἁγίων καί Ὁμολογητῶν Πατέρων καθώς καί τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας πού μᾶς προτρέπουν νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τούς αἱρετικούς γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπισκόπους καί νά ἀποκόπτουμε κάθε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αὐτούς.

Ἐμεῖς προβήκαμε σ' αὐτή τήν πράξη ἐλεγχόμενοι ἀπό τή συνείδησή μας καί μᾶς κατηγορεῖτε καί μᾶς λοιδορεῖτε γι' αὐτό.

Ἐσεῖς πράττετε ὅ,τι πράττετε ἀκολουθοῦντες (θέλουμε νά πιστεύουμε) ὄχι τή συνείδησή σας, ἀλλά τόν Δεσπότη σας.

Θά κριθοῦμε ἅπαντες ἀπό τον δικαιοκρίτη Θεό, ὁ ὁποῖος βεβαίως γνωρίζει τά μύχια τῆς καρδίας μας καί θά ἀνταποδώσει ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως ὅ,τι ἀνήκει στόν καθένα.

Δέν σᾶς κρύβουμε ὅμως ὅτι λυπούμαστε ἰδιαίτερα, γιατί ἀντί νά ἀναλώνεσθε στήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως καί τῶν αἱρετικῶν ὀνομαστικά, ὥστε νά προφυλάξετε τό ποίμνιο, ἀσχολεῖσθε μέ ὅλους ἐμᾶς τούς ἀσήμαντους καί ἀνάξιους λόγου ἀποτειχισμένους, γιατί φοβᾶσθε τά σχίσματα καί τίς διαιρέσεις, πλήν ὅμως δέν φοβᾶσθε τήν αἵρεση καί τόν μολυσμό πού αὐτή ἐπιφέρει στίς ψυχές μας.

Ἄς εἶναι λοιπόν εὐλογημένη ἡ κάθε ἐπίπληξη ἀπό μέρους σας εἰς βάρος μας, ἄν εἶναι γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας καί ἄν γίνεται ἀνυστερόβουλα· 
Σκεφθεῖτε, ὅμως, ἁρμόζει τέτοιες μέρες Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἀντὶ γιὰ πνευματικοὺς ἀγῶνες νὰ μᾶς ἀναγκάζετε νὰ ἀπαντοῦμε καί νά ἀντιπαρατιθέμεθα; 
Νά εὔχεσθε γιά τή μετάνοιά μας καί τή σωτηρία μας. 

Καλή Ἀνάστασι

 Απὸ

http://www.apotixisi.blogspot.gr/2013/04/normal-0-false-false-false_22.html#comment-form

Ἄρθρο περὶ ἀποτειχίσεως τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου

Στὸ http://katanixis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2772.html ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα ἱστολόγια δημοσιεύτηκε μιὰ ἀπάντηση τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου σὲ προγενέστερα κείμενα. Τὴν παραθέτουμε καὶ στὴν συνέχεια δημοσιεύουμε τὴν ἀπάντηση πρὸς τὸν π. Παῦλο τῆς κ. Νάκου, θὰ ἀκολουθήσει δὲ ἕνα ἐκτενέστερο ἀπαντητικὸ κείμενο ἀπὸ τὸν κ. Π. Σημάτη.

  Σύντομη απάντηση

σε σχόλιο του κ. Παναγιώτη Σημάτη 

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

πρ. Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιώς.

Απαντώντας σε σχόλιο του κ. Π. Σημάτη με αφορμή την δημοσίευση προσφάτου άρθρου μας με τίτλο «Δεν συγκλονίζεται λοιπόν η Ιεραρχία μας;», το οποίο ανήρτησε κάτωθεν του ως άνω άρθρου, σημειώνουμε με πολλή συντομία τα εξής:  

Αγαπητέ μας κ. Σημάτη, την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 2011 γνωστοποιήσατε με δήλωσή σας, την οποία μάλιστα δημοσιεύσατε σε σχετικό έντυπο, την αποτείχισή σας από τους αιρετίζοντες επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην αποτείχιση αυτή προχωρήσατε, όπως ισχυρίζεσθε στη δήλωσή σας, στηριζόμενοι και εφαρμόζοντες τον 15ο Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου.
Έχουμε την ταπεινή γνώμη, ότι δεν μελετήσατε όσο θα έπρεπε τον εν λόγω Κανόνα καθώς και τις ερμηνείες σ’ αυτόν τόσον του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, όσο και άλλων κανονολόγων, πρίν να προχωρήσετε σε μιά τόσο μεγάλης σημασίας ενέργεια, όπως είναι η απο- τείχιση. Το λέμε αυτό, γιατί πιστεύουμε, ότι σας διαφεύγει κάτι πολύ βασικό και ουσιώδες σχετικά με την ερμηνεία του, όπως θα εξηγήσουμε παρά κάτω. Θα σας συνιστούσαμε να κάνετε τον κόπο, έστω και τώρα, να μελετήσετε εν προσευχή και νηστεία, θα έλεγα, να συλλαβίσετε λέξη προς λέξη για άλλη μιά φορά τον έν λόγω Κανόνα.
Να δώσετε δε ιδιαίτερη προσοχή στην στενή νοηματική συνάφεια (που ούτως ή άλλως υπάρχει), μεταξύ του πρώτου και του δευτέρου μέρους του Κανόνος, αφού και τα δύο μέρη ανήκουν στον ίδιο Κανόνα. Η στενή εξάρτηση των δύο μερών οφείλεται, στο ότι και στα δύο μέρη γίνεται λόγος για διακοπή μνημονεύσεως του οικείου Επισκόπου, ή Μητροπολίτου, ή Πατριάρχου. Η διαφορά έγκειται στην αιτία της διακοπής της μνημονεύσεως. Στο πρώτο μέρος η αιτία είναι ηθικής φύσεως παραπτώματα κληρικών, ενώ στο δεύτερο θέματα αιρέσεων. Ο Κανόνας λοιπόν αναφέρεται στην διακοπή μνημονεύσεως κληρικών και όχι λαϊκών! μελών της Εκκλησίας, αφού αυτοί, και μόνον αυτοί, είναι εντεταλμένοι να μνημονεύουν το όνομα του οικείου Επισκόπου, ή Μητροπολίτου, ή Πατριάρχου, αναλόγως με το εκκλησιαστικό αξίωμα που έχουν, κατά την πρόθεση και κατά τις ιερές ακολουθίες, μάλιστα δε κατά την Θεία Λειτουργία. Μόνον εμμέσως μπορεί να νοηθή αποτείχισις λαϊκών από αιρετίζοντα επίσκοπο. Μόνον δηλαδή υπό την έννοια, ότι τα αποτειχιζόμενα λαϊκά μέλη ακολουθούν τον ποιμένα τους, ο οποίος, κληρικός ών, έχει διακόψει την μνημόνευση του ονόματος του αιρετίζοντος επισκόπου. Θα έπρεπε λοιπόν στην δήλωση της αποτειχίσεώς σας να αναφέρεται υποχρεωτικά και ονομαστικά τουλάχιστον ένας κληρικός, ο οποίος, προχωρώντας στην εφαρμογή του εν λόγω Κανόνος, διακόπτει την μνημόνευση του προϊσταμένου του Επισκόπου, του εμπεσόντος στην αίρεση.
Επειδή δε την δήλωση της αποτειχίσεώς σας δεν υπογράφει κανένας κληρικός ονομαστικά παρά μόνον τρείς λαϊκοί, οι κ. Σημάτης Παναγιώτης, και Γεωργίτσης Κωνσταντίνος και η κ. Ξανθά Νάκου Χριστίνα, είναι πλέον φανερόν, ότι δεν είναι δυνατόν να επικαλείστε τον 15ον Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου, για να στηρίξετε την αποτείχισή σας. Απορώ κ. Σημάτη, πώς δεν μπορέσατε ακόμη, να καταλάβετε αυτή την τόσο σημαντική αλήθεια και προχωρήσατε με τόση επιπολαιότητα σε μιά ενέργεια, που δεν μπορεί να έχει κανένα έρεισμα στον εν λόγω Κανόνα, συμπαρασύροντας και άλλους, με πολύ σοβαρές πνευματικές συνέπειες και για σας και γι’ αυτούς που σας ακολουθούν.

Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα, όλα όσα γράφετε στο σχόλιό σας, βρίσκονται σε λανθασμένη βάση.