Η παραβολή των μυρίων ταλάντων & περί συγχωρήσεως

π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ 

-"Ἡ παραβολή τῶν μυρίων ταλάντων & περί συγχωρήσεως"

Το ευαγγέλιο της συγχώρησης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου

(Ματθ. ιη΄ 23-35)

Όταν ο Κύριος Ιησούς άφηνε την τελευταία Του πνοή στο σταυρό, ακόμα και τη στιγμή αυτή της επιθανάτιας αγωνίας Του, προσπαθούσε να κάνει καλό στους ανθρώπους. Δε σκεφτόταν τον εαυτό Του. Στους ανθρώπους ήταν ο νους Του, γι’ αυτό και παράδωσε ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έδωσε ποτέ στο ανθρώπινο γένος. Κι αυτό είναι η διδασκαλία Του για τη συγχώρηση. «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ΄ 34).

Ποτέ ως τότε δεν είχαν ακουστεί τέτοια λόγια στους τόπους εκτέλεσης. Αντίθετα μάλιστα, εκείνοι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με τον ίδιο τρόπο, είτε αθώοι ήταν είτε ένοχοι, συνήθως επικαλούνταν θεούς και ανθρώπους για εκδίκηση. «Εκδικηθείτε», ήταν ο λόγος που ακουγόταν συχνά μπροστά στο ικρίωμα και δυστυχώς ακούγεται ως τις μέρες μας από τους μελλοθάνατους, ακόμα κι από εκείνους που προτού θανατωθούν κάνουν το σταυρό τους.
Ο Χριστός, προτού παραδώσει την τελευταία Του πνοή, συγχώρεσε όλους εκείνους που τον βασάνισαν, τον μυκτήρισαν και τον θανάτωσαν. Προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα Του να τους συγχωρέσει, αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα. Τους δικαιολόγησε, βρήκε ελαφρυντικό γι’ αυτούς. Είπε, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.
Γιατί επανέλαβε ιδιαίτερα o Κύριος τη διδαχή Του για τη συχώρεση, την ώρα που βρισκόταν πάνω στο σταυρό; Από το τεράστιο πλήθος των διδαχών που έκανε ενόσω ζούσε, γιατί διάλεξε αυτήν κι όχι κάποια άλλη να προφέρουν τα άγια χείλη Του, στο τέλος ακριβώς της επίγειας ζωής Του; Αναμφίβολα επειδή ήθελε η διδασκαλία Του αυτή να παραμείνει στη μνήμη όλων, να λειτουργήσει σαν παράδειγμα προς μίμηση. Στο πάθος Του πάνω στό σταυρό, σ’ αυτό το μεγαλειώδες πάθος που ξεπερνά κάθε

Να πώς, μαζί με τις κορώνες του για την Ορθοδοξία περνάει και τον Οικουμενισμό ο Καλαβρύτων!!! --Αλλά τα παπαγαλάκια βλέπουν μόνο ό,τι τους έπεισε ότι είναι! Η φαιδρότητα της «αντιστάσεως» των αντι-Οικουμενιστών και ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος!

Παρουσία του Καλαβρύτων Αμβροσίου η ετήσια ιερατική σύναξη στο ΚΕΔΙΚ

 Δεῖτε ἐδῶ. 

   Ἡ φαιδρότητα τῆς «ἀντιστάσεως» τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἔχει καὶ ἕνα κεφάλαιο ποὺ λέγεται Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος. Τὸ ἱστολόγιο τοῦ π. Νικόλαου Μανώλη (καὶ τῶν ἄλλων συνεργαζομένων δυνάμεων, π. Θεοδώρου Ζήση καὶ π. Φ. Βεζύνια, π. Μάξιμου κ.λπ.), παρὰ τὶς ἀποκαλύψεις τῶν Οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν τοῦ μητροπολίτου Καλαβρύτων Ἀμβροσίου, ποὺ τελευταῖα, ὅπως ἐκτιμοῦμε, γιὰ λόγους ἐντυπωσιασμοῦ τὸ παίζει ἀντι-Οἰκουμενιστής, τὸν προβάλλουν ἀνελλιπῶς.

      Ἔτσι καταλαβαίνουν τὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

     Μήπως, προβάλλοντας τὸν κ. Ἀμβρόσιο ὡς ἀντι-Οἰκουμενιστή, θέλουν νὰ στείλουν τὸ ὑποσυνείδητο μήνυμα ὅτι οἱ λίγοι πιστοί, ποὺ ἀποτειχιστήκαμε καὶ ἀνήκαμε στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, ἔχουμε κάνει λάθος, γιατὶ ἔχουμε ἕνα ἄξιο “εὐσεβῆ” Ἱεράρχη ἀντι-Οἰκουμενιστή, στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ πᾶμε νὰ βάλουμε μετάνοια καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε ἐν ταπεινώσει καὶ ὑπακοῇ ὑπὸ τὶς εὐλογίες του;

    Ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψουμε τὸ παρόν, εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων νὰ τιμᾶ καὶ νὰ προβάλλει πρὸς μίμηση, ἕναν Οἰκουμενιστῆ «μὲ πατέντα», τὸν μητροπολίτη Σηλυβρίας Αἰμιλιανό!

    Διαβάζουμε σὲ σημερινὴ ἀνάρτηση μὲ τίτλο «Παρουσία του Καλαβρύτων Αμβροσίου η ετήσια ιερατική σύναξη στο ΚΕΔΙΚ» (ἐδῶ) καὶ τὰ ἑξῆς:

Η αληθινή Εκκλησία είναι αυτή που θα ενωθεί με τους ...Παλαιοημερολογίτες!!!

Νά, λοιπόν, ποὺ ὅταν τὸ λέγαμε μᾶς πολεμοῦσαν λυσσωδῶς ἀκόμα καὶ φίλοι μας, ἐπειδὴ προειδοποιούσαμε γιὰ τὰ σχέδιά τους. Οἱ Παλαιοημερολογίτες καὶ κάποιοι Ἁγιορεῖτες, εἶχαν κάνει τὰ κρυφὰ σχέδιά τους γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸ Παλαιό. Ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, ἀφοῦ τὸ ἀπέκρυψε μαζί τους ἐπὶ χρόνια, τώρα τὸ ξεφουρνίζει:

    «Ὁ νέος Ἰσραὴλ τῆς Χάριτος, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», εἶναι αὐτὴ «τῶν ἀποτειχισμένων πιστῶν τοῦ νέου ἡμερολογίου ποὺ θὰ ἑνωθοῦν σὲ σωστὲς βάσεις μὲ ἐκείνους τοῦ παλαιοῦ»!

Τί νὰ ποῦμε; Ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος. Κι ἐμεῖς ἐλεύθεροι νὰ μείνουμε στὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων, τὶς μόνες σωστὲς βάσεις, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς στὰ πλαίσια τῆς διδασκαλίας τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως.

Ἂς ἑνωθοῦν μὲ τὶς ἀπροϋπόθετες-ἄγνωστες "σωστὲς βάσεις" ποὺ θὰ τοὺς ἐπιβάλουν οἱ Παλαιοημερολογίτες! Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν δογματοποιήσει τὸ Ἡμερολόγιο καὶ δὲν μᾶς ὀνομάζουν κἂν Ὀρθόδοξους, ἀλλὰ σχισματοαιρετικούς, ἐφ' ὅσον δὲν δεχόμαστε τὸ ὑπ' ἀριθμὸν ἕνα Δόγμα Πίστεως, ποὺ γι' αὐτοὺς εἶναι τὸ Ἡμερολόγιο!

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΩΣΤΑ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Η αποτείχισις μετά την ψευτοσύνοδο του κολυμβαρίου έγινε για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Όποιος από τους αποτειχισμένους λησμονεί ή αποπροσανατολίζεται απ’ αυτόν τον στόχο της αποτείχισις, σαφώς, είναι εκτός της εκκλησιαστικής πραγματικότητος αλλά και της δυνατότητας της σωτηρίας! Δεν κάναμε αποτείχιση για να χάσουμε

Άγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

 (11 Αὐγούστου)

    Ὁ ἅγιος Νήφων ἔζησε στά μέσα τοῦ 15ου καί τίς ἀρχές τοῦ 16ου αἰώνα μ.Χ. Καταγόταν ἀπό τήν Πελοπόννησο, ἀπό γονεῖς εὐγενεῖς καί κυρίως εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους, τόν Μανουήλ καί τήν Μαρία. Τό ὄνομά του ἦταν Νικόλαος καί κατά τήν μοναχή του κουρά ἔλαβε τό ὄνομα Νήφων.
      Πρῶτος Γέροντάς του ἦταν ὁ μοναχός Ἀντώνιος. Μετά τήν κοίμησή του ὑποτάχθηκε στόν ἐνάρετο Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο Ζαχαρία, μαζί μέ τόν ὁποῖο ἐγκαταστάθηκε στήν Ἱερά Μονή τῆς Θεοτόκου στήν Ἀχρίδα. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ἱερομόναχος Ζαχαρίας ἐκλέχθηκε Μητροπολίτης Ἀχρίδος, ὁ Νήφων ἀνεχώρησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐγκαταβίωσε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Διονυσίου. Κατόπιν κλήθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία νά γίνη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, καί πράγματι ἀνῆλθε στόν θρόνο τῆς

MIA OΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Αρχ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου

   Δημοσιεύθηκε το ΦΕΚ με στοιχεία: ΦΕΚ Α΄ 142/3.8.2018 (Νόμος 4559/2018, με τίτλο: «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις»). Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, οι “άλλες” διατάξεις αφορούν τους Μουφτήδες, τον διορθόδοξο διάλογο και την κατάλυση της αυτοτέλειας και του αυτοδιοίκητου των Ιερών Ησυχαστηρίων. Ο νόμος, λοιπόν, πέρασε∙ και το θέμα είναι η ουσιαστική κατάλυση της ιδρυτικής πράξεως των Ησυχαστηρίων. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι πολυπαραγοντικό. Έχει τη νομική του πλευρά, αλλά φυσικά δεν είμαι αρμόδιος να αναλύσω όλες εκείνες τις πτυχές, που αποδεικνύουν την κατάφωρη αντισυνταγματικότητα του νόμου. Υπάρχουν οι ειδήμονες, έγκριτοι νομικοί, οι οποίοι, πιστεύω ως φιλομόναχοι και φύλακες της δικαιοσύνης, θα εργασθούν, για να αναδείξουν όλες αυτές τις αντισυνταγματικές πτυχές του νόμου.

Προς σχολιογράφους τινές

  Κάποιοι ἀδελφοί, ἔχουν ἐπιλέξει νὰ συντάσσονται μὲ τοὺς ὑποστηρίζοντες τὶς κακόδοξες θεωρίες περὶ «ἀχρικαιρισμοῦ», περὶ κακῆς «οἰκονομίας», περὶ δυνητικότητας τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου, περὶ μὴ ἰσχύος τῆς Πατερικῆς διδασκαλίας ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἐστί», περὶ τοῦ ὅτι δὲν νοεῖται ἀποτείχιση, χωρὶς τὴν ἔνταξη τῶν ἀποτειχισμένων στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο.

         Δικαίωμά τους.

     Τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση» ἔχει παρουσιάσει χιλιάδες Πατερικὰ κείμενα, ἱστορικὰ στοιχεῖα, μελέτες καὶ ἄρθρα, διὰ τῶν ὁποίων καταδεικνύεται ὅτι αὐτὲς τὶς θεωρίες καὶ τοποθετήσεις τὶς καταδικάζουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Ἄρα εἶναι κακόδοξες θεωρίες ποὺ ἀντίκεινται στὴν Ἱερά μας Παράδοση καὶ ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ κριτικὴ κατ’ αὐτῶν, εἶναι ἐξίσου ἐπιβεβλημένη, ὅπως καὶ ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ κριτικὴ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ ἡ ἀνοχὴ πρὸς αὐτές, οὐσιαστικὰ σημαίνει τὴν σιωπηρὴ υἱοθέτησή τους καὶ τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ ἀγώνα ποὺ κάνουμε ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ μέθοδοι εὐνοοῦν τὴν περαιτέρω ἀνάπτυξη, καὶ ἐπέκταση, καὶ ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

     Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ καταλάβουν οἱ ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἐπηρεάσουν ἢ ἐκβιάσουν μὲ ἀστήρικτες σκέψεις-σχόλια, μὲ ἐπανάληψη θέσεων ποὺ ἔχουμε πολλάκις ἀναιρέσει, μὲ ἐκβιαστικὰ διλήμματα, μὲ ὑβριστικὰ σχόλια, μὲ ἀπειλές, μὲ σχόλια-κατάρες-ἐκφοβισμό, ὥστε νὰ παραιτηθοῦμε τοῦ ἀγῶνος ποὺ κάνουμε (καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο τέτοια σχόλιά τους δὲν δημοσιεύουμε).

     Ὅσο ἐπιτρέπει ὁ Θεός, καὶ ἐφ’ ὅσον ἀρνοῦνται νὰ ἀπαντήσουν ἐπώνυμα μὲ ἄρθρα ἀναιρετικὰ σὲ βασικὲς ἐσφαλμένες θέσεις ποὺ τυχὸν διατυπώσαμε, θὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μας.

    Δυστυχῶς οἱ ἡγέτες-πατέρες τοὺς ὁποίους ὑποστηρίζουν, ἀποφεύγουν νὰ ἀρθρώσουν θεολογικὰ λόγο σὲ ὅσα λάθη τους καταδείξαμε, ἀντίθετα τὰ ἐπαναλαμβάνουν, χωρὶς νὰ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη ἀναίρεσής τους (ὡσὰν νὰ ἔχουν τὸ παπικὸ ἀλάθητο), καὶ ἐπὶ πλέον ἀποφεύγουν νὰ μᾶς συναντήσουν, παρὰ τὶς ἐπὶ χρόνια ἐκκλήσεις μας –ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ διαχωρίσαμε τὴν θέση μας ἀπὸ αὐτούς καὶ ἀποτειχιστήκαμε. Καὶ ἀντὶ ὡς ποιμένες –ποὺ θέλουν τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίες καὶ φροντίζουν πατρικὰ τὸ καλὸ τῶν κατ’ αὐτοὺς πλανωμένων– νὰ σπεύσουν πρῶτοι αὐτοὶ νὰ μᾶς συναντήσουν καὶ νὰ διορθώσουν τὰ λάθη γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς κατηγοροῦν (ὅπως ὁ "καλὸς Ποιμήν"), ἀντίθετα, ἀποφεύγουν πεισμόνως μιὰ τέτοια προσωπικὴ ἐπικοινωνία καὶ ταυτόχρονα ἀνέχονται καὶ ἐπιτρέπουν νὰ διασπείρονται φῆμες ἀνυπόστατες καὶ κατηγορίες ἐναντίον μας.

Σημάτης Παναγιώτης