Ποιά η διαφορά της εορτής της Πεντηκοστής με την εορτή του Αγίου Πνεύματος;

Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος έγινε κατά την ημέρα της Κυριακής. Την ημέρα αυτή, ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού. Ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί την Πεντηκοστή τελευταία εορτή από πλευράς αναπλάσεως και ανακαινίσεως του ανθρώπου: «Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία».

Οι αγώνες του Ναυπάκτου ...δικαιώνονται! --"Δικαίωσε" την Κολυμπάριο, δικαιώνει και το σχίσμα και περιμένει την ...αμοιβή του!

Ο Σχισματικός Επιφάνιος επικαλείται τον Ναυπάκτου Ιερόθεο:

Οι Εκκλησίες που δεν δέχονται την OCU,

δεν δέχονται την δική τους αυτοκεφαλία !

    Ο επικεφαλής της OCU είναι πεπεισμένος ότι η κατάσταση της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας «εξαρτάται κυρίως από την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της OCU».  

    Όποιος δεν αναγνωρίζει την αυτοκεφαλία της OCU αμφισβητεί ολόκληρο τον μηχανισμό με τον οποίο οι άλλες Eκκλησίες έλαβαν αυτοκεφαλία, είπε σε μια συνέντευξη στο Ukrinform ο επικεφαλής της νέας θρησκευτικής οργάνωσης Επιφάνιος Ντουμένκο. 

     Σύμφωνα με τον ίδιο, η OCU σήμερα «κινείται εντατικά προς την κατεύθυνση αναγνώρισης της αυτοκεφαλίας της από την Εκκλησία της Ελλάδος». Πιστεύει ότι αν κάποιος αναγνωρίσει πρώτος την ΟCU, οι υπόλοιποι «θα είναι ευκολότερο να το κάνουν».    

     Απαντώντας στην ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το γιατί καθυστερεί τόσο η διαδικασία αναγνώρισης της αυτοκεφαλίας, ο Ντουμένκο σημείωσε ότι «σε αυτό το θέμα η Μόσχα εμποδίζει», η οποία «προσπαθεί σθεναρά να επηρεάσει τους ιεράρχες όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, να αποδείξει ότι η ενέργεια αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι ‘αντικανονική’, ‘άκυρη’ κλπ.» 

     Παρά το εμπόδιο ο Επιφάνιος είναι πεπεισμένος ότι «εν ευθέτω χρόνω, οι Εκκλησίες, η μία μετά την άλλη, θα αναγνωρίσουν το αυτοκέφαλό μας».  

   Η γνώμη του είναι ότι «αν ορισμένες Eκκλησίες δεν αναγνωρίσουν αυτήν την ενέργεια, τότε, ακολούθως, θέτουν υπό αμφισβήτηση την αυτοκεφαλία τους, η οποία δόθηκε σε μια συγκεκριμένη Εκκλησία με τον ίδιο τρόπο, και αυτό διατυπώθηκε ξεκάθαρα από έναν από τους ιεράρχες στον οποίον είχε αναθέσει η Εκκλησία της Ελλάδος να διερευνήσει αυτό το ζήτημα. Είπε ότι δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα να συζητήσουμε το θέμα αυτό, πρέπει απλά να υποστηρίξουμε και να αναγνωρίσουμε την ενέργεια αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη να αναγνωρίσει την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας, διότι αν δεν το κάνουμε, αμφισβητούμε ολόκληρο τον μηχανισμό που υπήρχε μέχρι τώρα, και αμφισβητούμε ακόμη και την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας μας.»

   Όπως έγραψε νωρίτερα η Ένωση Ορθόδοξων Δημοσιογράφων, ο Μιχαήλ Σαακασβίλι συζήτησε με τον Επιφανιο την αναμενόμενη πορεία αναγνώρισης της OCU από άλλες Τοπικές Εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένης και της Εκκλησίας της Γεωργίας.

Μετάφραση Φαίη

Πηγή

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ιω. 7, 37-52 και 8,12)

  

          «Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος (:Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής [της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για πνευματικά και αιώνια, για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έλθει κοντά Μου μέσω της πίστεως και ας πίνει την αλήθεια που προσφέρω, για να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον μύχιοι και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει σε Εμένα,  σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό, για να ξεδιψά όχι μόνο ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι έρχονται σε επικοινωνία με αυτόν)» [:Ιω.7 ,37-38] [Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

    Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάπτουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

Ετοιμάζουν το Βατικανό της Ανατολής

                                          orthodoxostypos

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Ντοκουμέντο ἀποκαλύπτει ὅτι ἑτοιμάζουν τὸ Βατικανὸν τῆς Ἀνατολῆς: «Ἵδρυσις ἐκκλησιαστικοῦ κράτους ἀναγνωρισμένου διὰ διεθνοῦς συμβάσεως κατὰ τὸ σταθερὸν καὶ διεθνῶς ἐπιβεβλημένον ἤδη ὑπόδειγμα τοῦ ἰσοτίμου ἐν τῇ Δύσει πρώτου θρόνου τῆς Ἁγίας Ἕδρας»!

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, Θεολόγος

Πατριάρχης ἐφ’ ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Μέ τίς διαδικασίες πού ἀκολουθήθηκαν ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἀλ­λά καί ἀπό τό κείμενο τοῦ Τόμου τῆς ψευδο-αὐκεφαλίας τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἔγινε κατανοητό ὅτι ἡ κρίση πού ἔχει ξεσπάσει μεταξύ τῶν Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως καί Μόσχας δέν ὑποκρύπτει μόνο τόν ἀνταγωνισμό τῶν δύο Ἐκκλησιῶν οὔτε τῶν δύο ὑπερδυνάμεων Ἀμερικῆς καί Ρωσίας, ἀλλά τίς παγκόσμιες βλέψεις τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ἐφ’ ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κάτι τὸ ὁποῖο ἔχει σχεδιασθῆ δεκαετίες τώρα καὶ ἀποκαλύπτεται μὲ ἀδιάσειστα στοιχεῖα. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (:Πράξ. 2,1-11)

                                                

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

  

«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό (:το πρωί της ημέρας της Πεντηκοστής -καθώς ολοκληρωνόταν η ημέρα αυτή η οποία άρχισε από το απόγευμα της παραμονής της- όλοι οι πιστοί με μια καρδιά ήταν συναγμένοι στο ίδιο μέρος)» [Πράξεις 2,1].

   Ποια είναι αυτή η Πεντηκοστή; Όταν το δρεπάνι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την συγκομιδή από το θερισμό· όταν έπρεπε να συναθροίζει τους καρπούς. Είδες τον τύπο; Βλέπε πάλι την αλήθεια. Όταν έπρεπε να

Περί του Αγίου Πνεύματος

Αγίου Γρηγορίου  του Θεολόγου 

Τό Άγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει ούτε  αρχή ούτε τέλος, άλλ' είναι πάντοτε ενωμένο καί αριθμείται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ο Υιός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη η θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γί­νει τέλεια. 

 Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται, δεν μεταλαμβάνει· οδηγεί στην τελείωση, δεν τελειώνεται· παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως· αγιάζει, δεν αγιάζεται· κάνει θεούς, δεν θεώνεται αυτό πρός Εαυτό, και προς έκείνους με τους όποίους είναι ενωμένο· είναι πάντοτε το ίδιο και απαράλλακτο-αόρατο, άχρονο, αχώρητο, αναλλοίωτο, υπεράνω από κάθε έννοια ποιότητας, ποσότητας και μορφής, αψηλάφητο, κινούμενο αφ' Εαυτού, κινούμενο συνεχώς, έχοντας αφ' Εαυτού εξουσία, έχοντας αφ' Εαυτού δύναμη, παντοδύναμο (αν και ως προς την πρώτη αρχή, όπως ακριβώς όλα τα αναφερόμενα εις τον Μονογενή Υιό, έτσι και του Πνεύμα­τος ανάγεται εις τον Θεό Πατέρα). Είναι ζωή και πρόξενος ζωής, το φώς και χορηγεί φως, αφ' Εαυτού αγαθό και πηγή αγαθότητας. Πνεύμα ευθές, ηγεμονικό, κύριο, αποστέλλει, θέτει όρια, κάνει τους ανθρώπους ναούς οίκους Του, οδη­γεί, ενεργεί όπως θέλει, διανέμει χαρίσματα. Είναι Πνεύμα υιοθεσίας, αληθείας, σοφίας, συνέσεως, γνώσεως, ευσέβειας, βουλής, δυνάμεως, φόβου, όσων έχουν απαριθμηθεί. Διά του Αγίου Πνεύματος γνωρίζεται ο Πατήρ και δοξάζεται ο Υιός, και από Αυτούς μόνο γνωρίζεται Αυτό, είναι δηλαδή τα τρία πρό­σωπα Εν, μία είναι η λατρεία καί η προσκύνηση, μία η δύναμη, η τελει­ότητα, ένας ο αγιασμός. Και γιατί να μακρολογώ; 

 Όλα όσα έχει ο Πατήρ, είναι του Υιού, εκτός από την αγεννησία.

Όλα όσα έχει ο Υιός, είναι του Αγίου Πνεύματος, εκτός από την γέννηση.

 Αυτά (τα ιδιώματα) όσο μπορώ βέβαια να εκφρασθώ με τον λόγο μου, δεν ξεχωρίζουν ουσίες, αλλ' ορίζουν την μία και ενιαία ουσία της θεότητας.

  

 Από το βιβλίο«Μιλάει ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος (Αποστ.Διακονία)

Πηγή