Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΗ ΟΙΚΤΡΑ

ΘΑ ΓΙΝΗ ΠΗΓΗ ΝΕΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΟΣΜΟ

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΕΣΗ ΘΑ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΑ ΥΠΟΔΙΚΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(†) ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος

«…Ἀπὸ ποιούς, παρακαλῶ, θὰ συγκροτηθῇ ἡ Σύνοδος αὐτή; Ποῦ τὰ μεγάλα πνευματικὰ ἀναστήματα; ποῦ οἱ ἥρωες καὶ ὁμολογηταί, ποὺ θ᾽ ἀποτελοῦν ἐγγύησι Ὀρθοδοξίας; Ἀλλοίμονο, τέτοια πρόσωπα θὰ λείπουν. Κυρίαρχη δὲ θέσι θὰ κατέχουν στὴ Σύνοδο πρόσωπα ὑπόδικα ἐνώπιον τῆς Ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται ἄνευ ποιμνίων, μὲ τίτλος κενούς, ποὺ θὰ ἀγορεύουν ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει, χωρὶς αἴσθημα εὐθύνης. Ὑπὸ τέτοιες συνθῆκες συγκαλουμένη ἡ Μεγάλη Σύνοδος θὰ ἀποτύχῃ οἰκτρὰ καὶ θὰ γίνῃ πηγὴ νέων πνευματικῶν συμφορῶν γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο». (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Χριστ. Σπίθα» (φ. 344/Ἰούλ.-Σεπτ. 1971)

Πηγή

Η ανωμαλία... διχάζει τον τέως και τον νυν Πάπα!

Ἡ ἀνωμαλία (κιναιδισμός) φαίνεται νά ἀποτελεῖ τήν αἰτία μίας ὑποθαλπόμενης  ἁψιμαχίας μεταξύ τοῦ παραιτηθέντος Πάπα Βενέδικτου καί τοῦ  νῦν Πάπα Φραγκίσκου. Μία ἁψιμαχία πού οὐσιαστικά δεικνύει τό πόσο βαθιά ἀκόμη καί σέ ὑψηλά κλιμάκια τῆς ἡγεσίας ἔχει εἰσχωρήσει ἡ ἀνωμαλία-ὁμοφυλοφιλία στόν Παπισμό!      Οἱ καταγγελίες τοῦ τέως Πάπα ὅτι μία ὁμάδα (γκέϊ λόμπι) προσπαθοῦσε νά ἐπηρεάσει καί εἶχε ἐνεργό ρόλο στίς ἀποφάσεις τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες καταγράφονται στά ἀπομνημονεύματά του πού θά κυκλοφορήσουν σέ  βιβλίο μέ τίτλο «οἱ τελευταῖες συζητήσεις» στίς 9 Σεπτεμβρίου, τμήματα τοῦ ὁποίου ἔχει ἀρχίσει νά προδημοσιεύει ἡ ἐφημερίδα«Corriere della Sera» ἦρθαν ἀμέσως μετά τά  νέα περίεργα ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀνοίγματα τοῦ νῦν

Η ανατριχίλα της διαστροφής ή η δαιμονικότητα του Αντίχριστου εν Συνόδῳ!

   Ἡ δολιότητα καὶ ἡ ἀπάτη τῶν Οἰκουμενιστῶν συμπυκνωμένη στὸ χαμογελαστό (δημοσιοσχετίστικο) πρόσωπο τοῦ «γλυκούλη» Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου, ποὺ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα ἔδωσε συνέντευξη στὸν δημοσιογράφο Σωτήρη Πολύζο.

  Οἱ ἀθεόφοβοι καὶ θεομπαῖχτες Οἰκουμενιστές (χαρακτηρισμοὶ ποὺ συνάγονται ἐκ τῶν λόγων καὶ ἔργων τους) ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ Προσυνοδικὰ κείμενα …δεσμεύουν τὴν Σύνοδο καὶ ὅσους τὰ ὑπέγραψαν!!!

  Μὰ τὰ Προσυνοδικὰ κείμενα (ὅπως τὸ λέει καὶ ἡ λέξη) δὲν ἦταν Συνοδικά, δὲν συντάχτηκαν ἀπὸ Σύνοδο Ἀρχιερέων, ἀλλὰ σμιλεύτηκαν-συντάχτηκαν ἀπὸ γραφειοκράτες τῆς “δεκάρας” (ὡς πρὸς τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα), ἀπὸ οἰκουμενιστὲς τεχνοκράτες, ἀπὸ Μητροπολίτες δίχως Ποίμνιο (τύπου Ζηζιούλα) ποὺ ἐξέφραζαν μόνο τὴν αἰσχρὴ καὶ “ἰδιόρρυθμα” κακόδοξη σκέψη τους.

   Ἰσχυρίστηκαν, μὲ θράσος χιλίων πιθήκων ὅτι ἦταν ὑποχρεωμένοι -παρόντες καὶ ἀπόντες Ἐπίσκοποι- νὰ ἀποδεχτοῦν «σώνει καὶ καλὰ» τὰ Προσυνοδικὰ κείμενα ποὺ ὑπέγραψαν ἀκριβῶς μόνο ὡς Προσυνοδικά, καὶ ἄρα ὄχι ὡς συνοδικά. Τὸ τελικὸ ξεκαθάρισμα θὰ γινόταν στὴ Σύνοδο.

  Αὐτὴ ἡ ἀποδοχή, ὅμως, ἰσοῦται μὲ ἀποκήρυξη-ἐκδίωξη τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἀπὸ τὴν πολυδιαφημισμένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» (ὅπως ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἡ ἐν Κολυμπαρίῳ Σύνοδος), ἐφ’ ὅσον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση δρᾶ κατ’ ἐξοχὴν ἐν Συνόδῳ («ἔδοξε τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν», Πράξ. 5, 28), καὶ ὡς ἐκ τούτου θὰ μποροῦσε νὰ διδάξει ἄλλα πράγματα στὴ Σύνοδο, ἀπ’ ἐκεῖνα ποὺ οἱ προσυνεδριακοὶ σύνεδροι συνέταξαν. Ὅμως αὐτοὶ οὐσιαστικὰ ἰσχυρίζονται ὅτι ἦταν ὑποχρεωμένο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἀποδεχτεῖ τὰ φληναφήματα κάποιου Χρυσοστόμου Σαββάτου, τὶς κακοδοξοξίες ἑνὸς Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὶς ἀερολογίες ἑνὸς Κ. Ζορμπᾶ καὶ δὲν ξέρω ποιῶν ἄλλων φαιδρῶν ὡς πρὸς ὀρθόδοξο ἦθος προσώπων!

   Ἂν ἀκόμα καὶ μέσα στὴ Σύνοδο, μπορεῖ καὶ πρέπει κάποιος νὰ ἀλλάξει γνώμη, ἂν πεισθεῖ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἐπισκόπους, κι ἂν λάβει πληροφορία πρὸς τοῦτο ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα (ποὺ ἐπιφαίνεται καὶ φωτίζει κυρίως μέσα στὴν Σύνοδο τοὺς Ἐπισκόπους), πόσο μᾶλλον μπορεῖ ν' ἀλλάξει γνώμη γιὰ ἐκφράσεις ποὺ σὲ Προσυνοδικὰ κείμενα διετύπωσε;

  Νάτη, λοιπόν, ἡ ἀθεοφοβία τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ἐδῶ ἰδιαίτερα

Τῇ Δ´ Ἰουνίου μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου

«Ο Πατριάρχης ενηγκαλίσθη τον Πάπαν και εμολύνθη από το βδέλυγμα της ασεβείας»!

Φώτιος Μιχαήλ:

Ἐπίκαιρος ἐπιστολή Φώτη Κόντογλου πρός πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Ἐστάλη τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1965

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ*

Τοῦ Φώτη Κόντογλου (Ἀπρίλιος 1965)

Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὑμ. Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμῖν νὰ ὑποταχθῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδή, ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν μας ἀφάτου θλίψεως καὶ ἀθυμίας. Τὰ ὦτα μας ἀκόμη συρίζουν ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.

Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη. Οἱ μὲν σᾶς ἠκολούθησαν εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τὸν ἀπάγοντα εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποτροπιαζόμενοι καὶ εἰς μόνην τὴν σκέψιν ὅτι ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη τὸν Πάπαν καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Ἐκεῖνοι, οἵτινες σᾶς ἠκολούθησαν, ἤσαν ἐκ τῶν προτέρων προδικασμένοι νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν, ὄντες ὑλόφρονες, ματαιόδοξοι, ἄπιστοι, καὶ ξενόδουλοι κόλακες καὶ κολακευόμενοι. Ἔσπευσαν λοιπὸν νὰ συνταχθῶσι μὲ τὸν «κόσμον», μὲ τὸν ἁμαρτωλὸν κόσμον τῆς ἐπιγείου ἀνέσεως, τῆς ἄνευ ταλαιπωριῶν καὶ ἀγῶνος ζωῆς, «εἰς τὴν ὧδε μένουσαν πόλιν», μὴ ἐπιζητοῦντες «τὴν μέλλουσαν», ὡς ἀνύπαρκτον καὶ μὴ πιστευτὴν εἰς αὐτούς.

Οἱ ἄλλοι ὅμως, οἱ πιστοί, παρέμειναν ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τὴν χώραν τῆς πενίας, τῶν στερήσεων, τῶν πειρασμῶν, τῶν διωγμῶν, βέβαιοι ὄντες ὅτι ἐν μέσῳ αὐτῶν παρίσταται ὁ Κύριος, ὁ εἰπῶν ὅτι ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ θὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ μαρτύριον, τὴν περιφρόνησιν, τὴν πτωχείαν, τὸν ἐμπαιγμόν, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι ἡ ἀντιμισθία τῆς σθεναρᾶς ὁμολογίας των εἰς τοῦτον τὸν κόσμον.

Εἰς τὰ ὦτα των ἠχοῦν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ παρήγοροι λόγοι τοῦ Χριστοῦ. «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Ὁ διωγμός, ἡ κακοπάθησις καὶ ὁ θάνατος εἶναι ὁ εὐλογημένος κλῆρος τῶν γνησίων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πανάγιον στόμα του εἶπεν ἀκόμη: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν βιασταὶ εἰς τὴν παράταξιν τῶν ἀμάχων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ συνθηκολογήσουν μὲ τὸ ψεῦδος, διὰ νὰ ζήσουν ἐν ἡσυχία καὶ ἀπολαύσει τῶν ἐγκοσμίων ἀγαθῶν;

Καὶ σεῖς οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ τί εἴδους ποιμένες εἶσθε; Τὰ πρόβατα τὰ ὁποῖα σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς τὰ παραδίδετε εἰς τοὺς λύκους. Συναυλίζεσθε μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου τοῦ παρερχομένου, διότι ἐζηλώσατε τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ οὐχὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ὑπετάξατε τὴν πίστιν εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τῶν κοσμικῶν ἐπιθυμιῶν, οἵτινες ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸν σατανᾶν.

Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τὸν κατέχοντα τὴν ὕλην, τὸν χρυσόν, τὰς ἐφευρέσεις καὶ τὰς μηχανᾶς, αἱ ὁποῖαι καταπλήττουν τὰ πλήθη, ὡς θαύματα τοῦ ἀντιχρίστου.

Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν, «τὴν κενὴν ἀπάτην», τὴν διδασκομένην εἰς τὰς χώρας τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀπογνώσεως, ὅπου οὐκ ἔστιν οὐδὲ ὀσμὴ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως, τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Καὶ ταῦτα, διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμώνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς. Σεῖς εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμὴν» (Ἰω. ι’, 12). Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε. Καὶ ἅπαξ εἶσθε οἱ δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὠπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσητε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν.

Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ μακάρια πρόβατα ἀπεκδέχονται τὸ μαρτύριον ὡς λύτρωσιν καὶ ὡς ἀψευδὲς σημεῖον, ὅτι θὰ λάβουν τὸν ἀμάραντον στέφανον ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Ναί! Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσωμεν μετὰ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τὴν ὁποίαν κρατοῦμεν ὡς τὸν μέγιστον θησαυρόν. Μακαρίζομεν τοὺς ἑαυτούς μας, διότι θὰ διωχθῶμεν καὶ θὰ ἀποθάνωμεν ὑπὲρ πίστεως καὶ ἀληθείας.

Ἀκονίσατε τὴν μάχαιραν τῆς αἰσχύνης. Ἀποστείλατε τὰ ὄργανα τῆς βίας, τὰ ὁποῖα σᾶς δορυφοροῦν καὶ μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι πάντοτε πάνοπλος ἡ ἀποστασία. Ἀποστείλατέ τα ἐναντίον μας. Ἤδη εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος ἐνεφανίσθη τὸ αἱματωμένον καὶ ἀποτρόπαιον φάσγανον τῆς βίας, διὰ νὰ ἐνσπείρη τὸν τρόμον εἰς τὰς ἁγίας καρδίας τῶν γερόντων, τῶν ἀσκητῶν καὶ τῶν ἐρημιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἐν δοκιμασίαις, ἐν στερήσει, ἐν τελείᾳ ἀπαρνήσει τοῦ σαρκίου των, διὰ νὰ εὐαρεστήσουν τὸν Κύριον.

Τὸ φρικτὸν πρόσωπον τῆς βίας ἐμφανίζεται ὡς τὸ τῆς μυθικῆς κεφαλῆς τῆς

Μεδούσης εἰς τὸν ἁγιασμένον κῆπον τῆς Παναγίας. Καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ τοῦ

βδελύγματος τῆς βίας εὑρίσκεσθε σεῖς, οἱ «ποιμένες οἱ μισθωτοί», οἱ τρίδουλοι τῶν ἀρχόντων τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου τοῦ χρήματος, τῆς ἀθεΐας, τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ πάσης ἀκολασίας.

Σπαράξατε τοὺς ἀθώους, τοὺς ἁγίους ὁμολογητᾶς, ἀφοῦ ἐγίνατε λύκοι σεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες. Σπαράξατε τὴν Ὀρθοδοξίαν μέσα εἰς τὸ Κολοσσαῖον εἰς τὸ ὁποῖον παρίστανται οἱ Καίσαρες τῆς σημερινῆς κακούργου ἀθεΐας.

Εἶναι καιρὸς ὅμως ν’ ἀποβάλετε τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, καθ’ ὅσον αὔτη δὲν ἀπατᾶ πλέον κανένα.

«Ὁ ποιεῖτε, ποιήσατε τάχιον!».

 _________________________________

 * «Ο.Τ.», Ἀπρίλιος 1965.

ΠΗΓΗ: «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»,         ΑΘΗΝΑΙ 1993

http://www.impantokratoros.gr/dat/storage/dat/589E6AF7/KONTOGLOU.pdf