Ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος στο Βόλο

Ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος σὲ Κατακόμβη τῆς Σερβίας

Λαϊκὸ προσκύνημα σήμερα στὶς Σταγιάτες Πηλίου. Ἀδιαχώρητο στὸ ναό, στὸ προαύλιο τοῦ ναοῦ, στὸ ἀρχονταρίκι, ὅπου οἱ πιστοὶ ὑποδέχτηκαν ἕνα καταδεκτικό, χαμογελαστό, ἁπλό, ταπεινὸ Ἐπίσκοπο.

Σὰν μελίσσια οἱ πιστοὶ κατέκλυσαν τὸ παλαιὸ μοναστηράκι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου» γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐλογία τοῦ δεδιωγμένου ἀγωνιστοῦ καὶ ὁμολογητοῦ ἐπισκόπου τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.

Κάποιο πρόβλημα ὑγείας δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ λειτουργήσει καὶ αὐτός. Συλλειτούργησαν ὅμως οἱ κληρικοὶ ποὺ τὸν συνόδευαν ἀπὸ τὴν Σερβία μὲ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ. 

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ ἀφοῦ τὸν προσφώνησε ὁ π. Εὐθύμιος, ὁ Σεβασμιώτατος μὲ ἁπλὰ λόγια (καὶ μιλώντας στὰ ἑλληνικά), ἐξέφρασε τὴ χαρά του ποὺ βρέθηκε στὸν μικρὸ αὐτὸ Ναό, ὁ ὁποῖος τοῦ θυμίζει τὶς κατακόμβες τῆς Σερβίας, στὶς ὁποῖες ἀναγκάζονται νὰ λειτουργοῦν, ὡς διωκόμενοι ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἱεραρχία. Διετύπωσε δὲ τὴν θέση ὅτι «μᾶς ἑνώνει ἐμᾶς ἀπὸ τὴν Σερβία, κι ἐσᾶς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα» ἡ «χωρὶς φόβο ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας», ἡ ὁποία –ὡς γνωστόν– κακοποιεῖται κυρίως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους.

Παρουσιάζουμε τὴν Προσφώνηση τοῦ π. Εὐθύμιου καὶ τὴν Ἀντιφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλὰ καὶ φωτογραφικὸ ὑλικό.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτεμίου

ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ.

Σεβασμιώτατε ἅγιε Ἐπίσκοπε ἐν διωγμῷ, Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιε, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

Ἡ χαρά μας εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη, σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐκδηλώσουμε, ὄχι μόνο γιατὶ εἴσαστε ἀνάμεσά μας γιὰ νὰ μᾶς εὐλογήσετε, ὄχι μόνο γιατὶ στὴ Θ. Λειτουργία ποὺ ἐπιτελέσαμε καὶ πρὶν ἀπὸ λίγο ἐτελειώσαμε εἴσαστε νοερὰ παρὼν σὰν θύτης τοῦ μυστηρίου εἰς τὸ ὁποῖον πραγματικὰ καὶ νοερὰ εἶναι θύτης καὶ θύμα ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ γιατὶ ἐπὶ πλέον, Σεβασμιώτατε, ταυτιζόμαστε στὴν Πίστι καί, ὅπως ἐσεῖς εἴσαστε ἐν διωγμῷ, δεδιωγμένος ἀπὸ τὴν Μητρόπολη σας καὶ τὰ πνευματικά σας τέκνα, ἔτσι κι ἐμεῖς ἐδῶ, κάποιο μικρὸ διωγμὸ ὑφιστάμεθα, εἰς τρόπον ὥστε νὰ θεωρούμεθα κι ἐμεῖς δεδιωγμένοι καὶ νὰ σᾶς ἀκολουθοῦμε στὰ ἴχνη σας, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον, Σεβασμιώτατε, εἶναι καὶ τὸ δεῖγμα –σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες– ὅτι ἀκολουθοῦμε τὸ Χριστό, ἂν καὶ εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ὅμως, λένε οἱ Πατέρες –καὶ εἰδικὰ ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης– ὅτι ὅταν διώκεται ἡ Πίστις, πρέπει νὰ διώκονται καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Ἂν διώκεται ἡ Πίστις καὶ δὲν διώκονται οἱ Ὀρθόδοξοι, αὐτὸ σημαίνει ὅτι κάπου τἄχουν βρεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς, γι’ αὐτὸ δὲν διώκονται. Καὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν Ὀρθοδοξία, πολὺ τὴν κατηγόρησε ὁ ἅγιος στὴν ἐποχή του μὲ τὴν Εἰκονομαχία καὶ τὶς ἄλλες αἱρέσεις ποὺ ὑπῆρχαν. Ἄρα, λοιπόν, ἕνα δεῖγμα ὅτι εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστὸ ἐν καιρῷ αἱρέσεως, εἶναι καὶ τὸ ὅτι εἴμεθα δεδιωγμένοι ἕνεκα τῆς Πίστεως. Καὶ αὐτό, νομίζω, Σεβασμιώτατε, ὅτι θὰ μᾶς δίνει μιὰ κάποια χαρὰ καὶ παρηγοριὰ στὸ δύσκολο δρόμο ποὺ διαβαίνουμε.

Θέλω νὰ πῶ, ὅμως, καὶ ἐπὶ πλέον, Σεβασμιώτατε, ὅτι δὲν ταυτιζόμαστε μόνο στὴν Πίστι θεωρητικά, δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ἀλλὰ καὶ πρακτικά, διότι ἡ θεωρητικὴ πλευρὰ τῆς Πίστεως νομίζω ὅτι εἶναι νὰ συμφωνήσουμε στὰ Δόγματα, στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, στοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ στὴν Ἁγία Γραφή. Ἡ πρακτική, ὅμως, πλευρὰ εἶναι στὸ νὰ συμφωνήσουμε στὸν διωγμὸ ἕνεκα τῆς Πίστεως. Δηλαδή, συμφωνοῦμε καὶ θεωρητικὰ ὡς πρὸς τὴν Πίστι καὶ πρακτικά.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ἡ χαρά μας σήμερα εἶναι πολὺ μεγάλη σὲ ἀφάνταστο σημεῖο, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν περιγράψουμε, καὶ θὰ μᾶς συχωρέσετε, ποὺ λόγο τῆς χαρᾶς αὐτῆς, εἴχαμε κάποιες μικρὲς ἀτέλειες, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὑποδοχή σας σήμερα ἐδῶ, καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὴν Θ. Λειτουργία ποὺ τελέσαμε μὲ τὰ πνευματικά σας τέκνα, γιατὶ στὰ ἑλληνικὰ καὶ στὰ σερβικὰ κάποια μικρὰ λάθη θὰ ἔγιναν. Ἡ οὐσία, ὅμως, νομίζω ὅτι ἐπετεύχθη.
Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, σήμερα ποὺ εἴσαστε ἀνάμεσά μας, θέλαμε νὰ μᾶς εὐλογήσετε καὶ νὰ μᾶς πεῖτε καὶ τὶς πατρικές σας συμβουλές, τὴν διδασκαλία σας, νὰ ἀκούσουν οἱ ἀδελφοὶ ἀπὸ τὸ στόμα σας τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ αὐτὸ περιμένουμε, καὶ νὰ ἐνισχυθοῦμε στὸν ἀγῶνα μας, καὶ νὰ σᾶς θεωροῦμε, νὰ σᾶς ἔχουμε σὰν πνευματικό μας πατέρα, ὅπως ἔγινε αὐτό, γιατὶ μᾶς ἀντιμετωπίσατε μὲ πάρα πολὺ μεγάλη ἀγάπη· στὴν δύσκολη περίσταση ποὺ εὑρισκόμεθα, δείξατε μεγάλη κατανόηση καὶ ἐσεῖς, καὶ οἱ πατέρες ποὺ σᾶς περιστοιχίζουν, σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ ἐμεῖς νὰ μένουμε ἐκστατικοὶ γι’ αὐτή σας τὴν ἀγάπη, γιατὶ δὲν τὴ βρήκαμε ἐδῶ στοὺς πνευματικοὺς ἀδελφοὺς στὴν Ἑλλάδα. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε, καὶ νὰ τὸ ὁμολογήσουμε αὐτό, καὶ νὰ καταγραφεῖ αὐτό, τὸ βρήκαμε σὲ πατέρες, ποὺ εἶναι κι αὐτοὶ δεδιωγμένοι καὶ εἶναι λίγο πιὸ ἔξω ἀπὸ τὰ ὁρατὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος.
Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς δείχνει ὅτι, ἐφ’ ὅσον ταυτιζόμεθα στὴν Πίστι, εἴμαστε ταυτισμένοι καὶ στὸν διωγμὸ ποὺ ὑφιστάμεθα καὶ ταιριάζουμε καὶ ταυτιζόμεθα σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ σημεῖα, καὶ γι’ αὐτὸ βρήκαμε κι ἐμεῖς τὴν κατανόηση κοντά σας καὶ σᾶς θεωροῦμε πνευματικό μας πατέρα, ὁδηγὸ καὶ συνοδοιπόρο στὸ δύσκολο δρόμο ποὺ διαβαίνουμε.
Θὰ ἤθελα νὰ πεῖτε, Σεβασμιώτατε, τὶς πατρικές σας συμβουλὲς στοὺς ἀδελφούς, νὰ σᾶς ἀκούσουν· καὶ ἐπίσης νὰ μᾶς συγχωρέσετε τὰ λάθη μας, νὰ μᾶς εὐλογήσετε καὶ ἂν κάποια στιγμὴ θεωρήσετε ὅτι πρέπει, νὰ μᾶς λειτουργήσετε στὸ θυσιαστήριο αὐτὸ τοῦ «Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου», τοῦ μικροῦ αὐτοῦ Μοναστηριοῦ. Ἅμα τὸ θεωρήσετε ὅτι ἀξίζουμε νἀρθεῖτε νὰ μᾶς εὐλογήσετε, θὰ τὸ πράξετε αὐτό, πιστεύω, μὲ μεγάλη χαρὰ κι ἐσεῖς, κι ἐμεῖς θὰ τὸ δεχθοῦμε μὲ πολὺ μεγάλη εὐγνωμοσύνη.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴν ἀγάπη σας.

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Εὐχαριστῶ πάρα πολύ, ἅγιε πάτερ, καὶ τὶ νὰ σᾶς πῶ γιὰ τόσα ὡραῖα κι ὄμορφα λόγια ποὺ μᾶς ἀπευθύνατε, ἐκ μέρους σας καὶ ἐκ μέρους τῶν πιστῶν ἐδῶ. Θέλω νὰ ὁμολογήσω, ὁ σκοπὸς ἦταν νὰ εἶμαι σήμερα ἐδῶ μαζί σας, καὶ στὴν Θ. Λειτουργία, ἀλλὰ γιὰ λόγους ὑγείας, δὲν μποροῦσα νὰ ἔρθω στὴ Θ. Λειτουργία, ἀλλὰ ὑπόσχομαι –πρῶτα ὁ Θεός– ὅτι ἄλλη φορὰ ἐρχόμενος ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν ἅγιο τόπο αὐτό, θὰ ἔχω δύναμη, θὰ μοῦ δώσει ὁ Θεὸς πιστεύω, γιὰ νὰ κάνουμε μαζὶ τὴν Θ. Λειτουργία, σ’ αὐτὸ τὸν ὡραῖο Ναό.

Αὐτὰ ποὺ εἴπατε, ἅγιε πάτερ, τί μᾶς ἑνώνει ἐμᾶς ἀπὸ τὴν Σερβία, κι ἐσᾶς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, καὶ σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, ὁποιαδήποτε χώρα νὰ εἶναι, ξέρουμε καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, ὅτι ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι ποὺ χωρὶς φόβο ὁμολογοῦν σωστὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀγωνίζονται γιὰ τὴν καθαρὴ Πίστη, γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ ἔτσι ζοῦν καὶ ἀγωνίζονται, κάνουμε, νομίζω, ἕνα ποίμνιο, ἔστω καὶ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ προσπαθοῦμε νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε, ὅπως εἶπε ὁ Ἴδιος, ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, νὰ πάρει τὸ σταυρό του καὶ νὰ μὲ ἀκολουθήσει.

Αὐτοὶ ποὺ μᾶς διώκουν εἶναι λυπηροὶ ἄνθρωποι, διότι δὲν διώκουν ἐμᾶς ὡς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὴν ἀλήθειαν, τὴν Ἐκκλησίαν, τὸν Χριστόν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τρομερὸ πρᾶγμα. Ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουμε μεγάλη σημασία, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν χάρη, τὸ χάρισμα, τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος, αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἔχουμε τὴν δυνατότητα καὶ δύναμη νὰ ἀντέξουμε ὅλα αὐτά.

Τί νὰ κάνουμε καὶ τί νὰ ποῦμε, γιὰ τοὺς διώκοντας ἡμᾶς; Εἶπε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, ὁ ἅγιος Νικόλαος ἀπ’ τὴν Σερβία, σὲ μία ἐπιστολή του:  
«Κύριε, εὐλόγησον τοὺς ἐχθρούς μου. Κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταρῶμαι. Γιὰ ποιό λόγο; Διότι αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ ποὺ μᾶς διώκουν, μᾶς κάνουν μεγαλύτερη εὐεργεσία ἀπὸ τοὺς φίλους μας. Διότι οἱ φίλοι προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ Ἐσένα, Κύριέ μου, δηλαδὴ νὰ μᾶς πλησιάσουν στοὺς ἑαυτούς τους. Ἐνῶ οἱ ἐχθροί, μᾶς σπρώχνουν ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ μᾶς πᾶνε πιὸ κοντὰ στὸν Θεόν. Γι’ αὐτὸ εὐλόγησον τοὺς ἐχθρούς μου, διότι κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ, δὲν τοὺς καταρῶμαι».

Αὐτὸ νομίζω ἔχει μεγάλη σημασία σήμερα, γιὰ ὅλους μας ποὺ αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε διωκόμενοι γιὰ χάρη τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὀρθοδόξου. Καὶ γι’ αὐτὸ νὰ ἐνθυμούμεθα στὶς προσευχές μας, νὰ εὐχόμαστε καὶ διὰ τοὺς ἐχθρούς μας ποὺ μᾶς διώκουν, ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἐπαναφέρει στὸ σωστὸ δρόμο, νὰ γίνουνε καὶ αὐτοὶ ὁμολογηταὶ τῆς Πίστεως, τῆς καθαρότητας καὶ νὰ γίνουν ὄντως συνεργάτες τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ καὶ δοῦλοι Του.

Αὐτὸ μᾶς ἑνώνει ὅλους. Ὅμως ἐγὼ ἐρχόμενος ἐδῶ, βλέπω ὅτι βρίσκομαι ἐδῶ, σὰν ἐμᾶς ἐκεῖ στὴν δικὲς μας κατακόμβες, γιατὶ αὐτὸ τὸ ἐκκλησάκι εἶναι σὰν μία κατακόμβη, ποὺ ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ κοντὰ καὶ ἀπὸ μακριά, γιὰ νὰ βροῦνε ἐδῶ ἀνακούφιση πνευματικὴ καὶ καθοδήγηση σωστὴ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Αὐτὸς ὁ κόσμος, ὁ τόσος πολὺς ποὺ εἶναι παρών, εἶναι ὄντως μαρτυρία ὅτι παντοῦ ὁ Θεὸς καὶ Κύριος θὰ βρεῖ τοὺς δούλους του καὶ θὰ τοὺς ἑλκύσει πρὸς τὸν οὐρανόν.

Βρισκόμαστε τώρα καὶ στὴν περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Εἶναι ἡ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ὅρισε ἡ Ἐκκλησία γιὰ νὰ σκεπτόμαστε περισσότερο τὸν οὐρανό, παρὰ τὴν γῆν. Νὰ φροντίζουμε περισσότερο γιὰ τὴν ψυχήν, παρὰ γιὰ τὸ σῶμα μας, καὶ μὲ τὴν νηστεία καὶ προσευχὴ καὶ τὰ μυστήρια, ἰδιαίτερα τῆς ἐξομολογήσεως καὶ μετανοίας, νὰ προετοιμάσουμε τὴν ψυχή μας γιὰ τὴν συνάντηση τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, ποὺ ἡ ἑορτή του, τὸ Ἅγιο Πάσχα πλησιάζει.

Σήμερα, αὐτὴ τὴν Κυριακή, τελεῖται ἡ μνήμη τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ποὺ νομίζω τὸν βίον της ὅλοι γνωρίζουμε καὶ ἔχουμε διαβάσει. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο καὶ καλύτερο παράδειγμα, γιὰ τὸ πόση δύναμη ἔχει ἡ σωστὴ μετάνοια. Ἡ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς δύναται νὰ κάνει ἁγίους, ὅπως ἔκαναν καὶ τὴν ἁγία Μαρία.

Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι, ὁ Θεὸς νὰ μᾶς δώσει τὴν δύναμή Του καὶ τὴν Χάρη Του, σὲ ὅλους μας, νὰ συνεχίσουμε τὸ δρόμον τῆς ὁμολογίας τῆς Πίστεως, χωρὶς φόβο, χωρὶς δυσκολία, ὅτι καὶ νὰ μᾶς συμβεῖ. Νὰ ξέρουμε ὅτι ὁ Θεὸς τὰ ἐπιτρέπει γιὰ τὸ δικό μας καλό, γιὰ τὴ σωτηρία μας, καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε τὸν Θεόν, καὶ τὴν Παναγίαν, ποὺ αὐτὸς ὁ Ναὸς εἶναι ἀφιερωμένος στὸ ὄνομά της, στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παναγίας. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς εὐλογήσει ὅλους καὶ νὰ μᾶς δώσει δύναμη νὰ φτάσουμε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ στὴν δική μας ἀνάσταση καὶ νὰ βρεθοῦμε στὴν Βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ στὸν οὐρανό, ὅπου μὲ ὅλους τοὺς Ἀγγέλους καὶ  Ἁγίους, κι ἐμεῖς θὰ δοξάσουμε τὸν Ἀναστάντα Κύριο, μὲ τὸν Πατέρα Του καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.