Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Περί Αναστάσεως και Θωμά

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ Ιωάννης ο Α', αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο Χρυσόστομος, όπως επονομάστηκε για την απαράμιλλη ευγλωττία του, είναι η εξοχότερη εκκλησιαστική μορφή όλης της οικουμένης από τη μεταποστολική εποχή μέχρι σήμερα...
Από την πλουσιότατη συγγραφική παραγωγή του ιερού Χρυσοστόμου ξεχωρίζουν οι υπέροχες ομιλίες του, στις οποίες αναλύει με σαφήνεια και πειστικότητα ζητήματα ηθικά, κοινωνικά, ερμηνευτικά, δογματικά.
Λαμπρά δείγματα της εκπληκτικής ρητορείας του κορυφαίου ιεράρχη είναι και τα ακόλουθα αποσπάσματα από διάφορες ομιλίες του, όπου, με επιχειρηματολογία αμάχητη, απαντά πειστικά σ' όσους αμφισβητούν την ανάσταση του Χριστού, για να διακηρύξει στο τέλος θριαμβευτικά ότι «αληθώς ανέστη» ο Κύ­ριος!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Αληθώς  Ανέστη!

Η ΠΛΑΝΗ πάντα αυτοκαταστρέφεται και, χωρίς να το θέλει, στηρίζει σε όλα την αλήθεια. Πρόσεξε: Έπρεπε ν' αποδειχθεί ότι ο Χριστός πέθανε και τάφηκε και αναστήθηκε. Ε, λοιπόν, όλα αυτά τα κατοχυρώνουν οι ίδιοι οι εχθροί! Εφόσον έφραξαν με το βράχο και σφράγισαν και φρούρησαν τον τάφο, δεν ήταν δυνατό να γίνει καμιά κλοπή. Αφού όμως, μολονότι δεν έγινε κλοπή, ο τάφος βρέθηκε άδειος, είναι ολοφάνερο και αναντίρρητο πως ο Χριστός αναστήθηκε. Είδες πώς, και μη θέλοντας, στηρίζουν την αλήθεια;

Αλλά και πότε θα Τον έκλεβαν οι μαθητές; Το Σάββατο; Μα αφού δεν επιτρεπόταν από το νόμο ούτε να κυκλοφορήσουν. Κι αν υποθέσουμε ότι θα παραβίαζαν το νόμο του Θεού, πώς θα τολμούσαν αυτοί, οι τόσο δειλοί, να βγουν έξω απ' το σπίτι; Και με ποιο θάρρος θα ριψοκινδύνευαν για ένα νεκρό; Προσμένοντας ποιαν ανταπόδοση; Ποιαν αμοιβή;

Και στ' αλήθεια, που στηρίζονταν; Στη δεινότητα του λόγου τους; Αλλά ήταν απ' όλους αμαθέστεροι. Στα πολλά τους πλούτη; Αλλά δεν είχαν ούτε ραβδί ούτε υποδήματα.

Ηττοπαθείς θέσεις περί των Θεολογικών Διαλόγων του μητρ. Εδέσσης κ. Ιωήλ.

Στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τῆς 18 Ἀπριλίου 2014, δημοσιεύτηκε συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Ἰωήλ. Ὅπως γράφει ὁ «Ο.Τ.», στὴν συνέντευξή του αὐτὴ ὁ Ἐδέσσης «τονίζει ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὸ Ἰσλὰμ ἢ ἀπὸ τὰς αἱρέσεις, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνσίν της ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐπισημαίνει ἀκόμη ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῶν διαλόγων (διαθρησκειακῶν καὶ μή) ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι αὐτοὶ γίνονται εἰς τὸ πλαίσιον τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων».

Παραθέτουμε τὶς ἀπαντήσεις του στὰ δύο κρίσιμα αὐτὰ ἐρωτήματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται ὁ συμβιβασμὸς καὶ ἡ δειλία τῶν συγχρόνων Ἐπισκόπων, κι αὐτῶν ποὺ εἶναι πνευματικὰ τέκνα τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου ἀκόμα καὶ αὐτῶν ποὺ κατατάσσονται στοὺς διακριτικοὺς καὶ συντηρητικοὺς Ἱεράρχες.

Ὁ Μητροπ. Ἐδέσσης Ἰωήλ ἐρωτᾶται καὶ ἀπαντᾶ:

–Ποιὰ εἶναι ἡ γνώμη σας γιὰ τὸν διαθρησκειακὸ διάλογο;

−Ἐφόσον ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος γίνεται μέσα στὰ πλαίσια τῶν συνοδικῶν ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὰ πλαίσια τῶν Ἱερῶν Κανόνων, μπορεῖ νὰ ἔχει κάποια θετικὰ ἀποτελέσματα, σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο κυρίως. Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅμως ὅτι καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἡ Ἐκκλησία φανερώνει τὴν ἱεραποστολική Της διάσταση.

Παρουσιάζει καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν τὴν ἀλήθειά Της καὶ δὲν ἀποκλείει τὴν ὁδὸ τῆς ἐπιστροφῆς σὲ αὐτὴν ἀκόμη καὶ στοὺς αἱρετικοὺς ἢ στοὺς ἀλλοθρήσκους.

−Πῶς κρίνετε τὴν ἰσλαμικὴ ἀπειλὴ μέσα ἀπὸ τὴν ἀραβικὴ ἄνοιξη; Κινδυνεύει ἡ Ἑλλάδα καὶ κάθε χριστιανικὴ χώρα ἀπὸ τοὺς ἰσλαμιστές;

−Δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τί ἀκριβῶς βρίσκεται πίσω ἀπὸ τέτοια κινήματα. Ὅταν βέβαια ἐκδηλώνονται διώξεις κατὰ τῶν χριστιανῶν καὶ γίνονται φρικαλεότητες ἀνησυχοῦμε καὶ συμπάσχουμε καὶ συνεχόμεθα ἀπὸ λύπη. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Πατρίδα μας πάλι, ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος ποὺ τὴν ἀπειλεῖ δὲν εἶναι τὸ ἰσλάμ, κάποια ἄλλη θρησκεία ἢ αἵρεση. Ἡ μεγαλύτερη ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅσο πιστεύουμε καὶ ὅσο ζοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι, δὲν κινδυνεύουμε ἀπὸ κανένα θρησκευτικὸ ἢ ἄλλο παράγοντα. Ὅπως τόνιζε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πάνω ἀπὸ ὅλα πρέπει νὰ φροντίσουμε νὰ μὴ χάσουμε –ὡς λαὸς καὶ ὡς προσωπα– τὴν ψυχή μας».

 Ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴ συμπεριφορὰ αὐτῶν τῶν ποιμένων, οἱ ὁποῖοι τρέμουν μήπως καὶ ἐκφράσουν κάποια γνώμη ποὺ θὰ θίξει τὸν ἄρχοντα τοῦ Φαναρίου, ἀρχηγέτη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τὰ κατὰ τόπους «παπάκια» του. Αὐτή τους ἡ στάση ὅμως, δηλώνει Ὁμολογία ἢ ἄρνηση Χριστοῦ! Ἀντὶ νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν εὐκαιρία τῶν συνεντεύξεων, γιὰ νὰ καταγγείλουν τὴν ἀνακολουθία καὶ διαστροφικὴ λογικὴ ποὺ ἐνέχουν αὐτοὶ οἱ Διάλογοι, κυρίως, ὅμως, νὰ καταδείξουν τὴν –δι’ αὐτῶν– καταπάτηση τῶν Ἐντολῶν ἐκείνων ποὺ καθορίζουν τὴ στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι σὲ ἀμετανόητους αἱρετικούς, αὐτοὶ διατυπώνουν ἀνώδυνες δεοντολογικὲς ἀκαδημαϊκὲς ἀπαντήσεις, ὅπως αὐτὴ τοῦ Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ:

«Ἐφόσον ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος γίνεται μέσα στὰ πλαίσια τῶν συνοδικῶν ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὰ πλαίσια τῶν Ἱερῶν Κανόνων, μπορεῖ νὰ ἔχει κάποια θετικὰ ἀποτελέσματα, σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο κυρίως». Δηλαδή, κ. Ἰωήλ, μᾶς λέτε ὅτι,

1.  ὁ θεολογικὸς Διάλογος πρέπει νὰ διεξάγεται σὲ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια γιὰ νὰ ἔχει ἀποτελέσματα, (καλῶς)

2. Καὶ ταυτόχρονα μᾶς λέτε (ἐπειδὴ γνωρίζετε τὴν ἀποτυχία τῶν Διαλόγων σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο) ὅτι τὰ θετικὰ ἀποτελέσματα τὰ περιμένετε ΚΥΡΙΩΣ σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο»!

Α) Νὰ ἀρχίσω ἀπὸ τὸ δεύτερο. Δηλ, κοινωνικῆς τάξεως εἶναι τὸ ΚΥΡΙΩΣ ζητούμενο τῶν Διαλόγων καθ' ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε; Γι’ αὐτὸ γίνονται οἱ Διάλογοι; Ὄχι πρωτίστως καὶ ΚΥΡΙΩΣ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν; Ἀκατανόητη ἡ λογική σας!

Διαβάζει κανεὶς αὐτὲς τὶς ἀπίστευτες ἀπαντήσεις ἀπὸ τὰ τέκνα τοῦ π. Ἐπιφάνιου, πρόσφατα ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἐδέσσης (παλαιότερα ἀπὸ τὸν Κυθήρων κ. Σεραφείμ) καὶ λυπᾶται βαθύτατα. «Ἡ Ἑλλάς, λοιπόν, ἰσχυρίζεται ὁ κ. Ἰωήλ, δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὸ Ἰσλὰμ ἢ ἀπὸ τὰς αἱρέσεις, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνσίν της ἀπὸ τὸν Θεόν»! Ὡσὰν τὸ ἕνα νὰ μὴ συνδέεται μὲ τὸ ἄλλο! Ὡσὰν νὰ μὴ διάβασε ποτέ του ὅτι τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων θυσιάστηκαν γιὰ τὴν Πίστη, πολέμησαν τὶς αἱρέσεις, ἔστω κι ἂν αὐτὸ τὸ πλήρωσαν μὲ τὴν ζωή τους, ἀφοῦ γνώριζαν καλὰ ὅτι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἐξαρτᾶται ἡ παραμονή μας κοντὰ στὸ Θεό· ὅτι οἱ αἱρέσεις εἰσάγουν τὸ ψεῦδος στὴν ἐκκλησιαστική ζωή, ἀπονευρώνουν τὴν Πίστη, συντελοῦν στὴν διάβρωση τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, στὴν ἐκκοσμίκευση, στὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸ Θεό· ὅπως συμβαίνει καὶ τὸ ἀντίθετο, ἡ ἔλλειψη πνευματικῆς ζωῆς ὁδηγεῖ στὶς αἱρέσεις. Ὡσὰν νὰ ἀγνοεῖ ὅτι «ὁ τῆς θεοσεβείας τρόπος ἐκ δύο τούτων συνέστηκε εὐσεβῶν δογμάτων καὶ πράξεων ἀγαθῶν. Καὶ οὔτε τὰ δόγματα, χωρὶς ἔργων ἀγαθῶν εὐπρόσδεκτα τῷ Θεῷ· οὔτε τὰ μὴ μετ’ εὐσεβῶν δογμάτων ἔργα τελούμενα προσδέχεται ὁ Θεός» (Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων). Ὁ Θεὸς θέλει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ Δόγματα τῆς Πίστεως νὰ φυλάττει, ἀλλὰ καὶ νὰ ἔχει ἀγαθὲς πράξεις, ἠθικὸ βίο.

Β) Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο θέμα, τῶν Διαλόγων, πρέπει νὰ μιλήσουμε ἐκτενέστερα. Εἶναι ἐπὶ δεκαετίες ἀποδεδειγμένο ὅτι οἱ Διάλογοι διεξάγονται κατὰ τρόπον ἀντι-ἁγιογραφικόν, ἀντι-πατερικὸ καὶ σχιζοφρενικό, καὶ ὁ «καλὸς» Ἐπίσκοπος ἀπαντᾶ ὡς καριερίστας διπλωμάτης ἢ λαοπλάνος πολιτικός, γιὰ τὸ δέον τῶν Διαλόγων. Τουλάχιστον δὲν ἔχει διαβάσει ποτέ του τὶς ἀπαντήσεις γιὰ τοὺς διαλόγους τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, π. Ἐπιφανίου; Ἔγραψε ὁ π. Ἐπιφάνιος τὸ 1980. (Σημειῶστε το: τὸ 1980!):

«Λοιπόν, εἴμεθα ὑπὲρ τοῦ Διαλόγου μετὰ τῶν Παπικῶν; Καὶ ναί, καὶ ὄχι! Ναί, ἂν πρόκειται νὰ διαλεχθῶμεν ὑπὸ τὴν ὡς ἄνω προϋπόθεσιν. Χιλιάκις ὄχι, ἂν ὑπὸ τὸν “Διάλογον” νοήσωμεν ζήτησιν (=ἔρευναν)  τῆς ἀληθείας, δηλαδὴ ἐκκινήσωμεν ἐκ τῆς προϋποθέσεως ὅτι οὐδεὶς ἔχει ἀπόλυτον καὶ ἀκεραίαν τὴν ἀλήθειαν... Ὁ δὲ νῦν διεξαγόμενος ”Διάλογος” ἔχει ἆράγε ὀρθὰς βάσεις καὶ ὑγιεῖς προϋποθέσεις; Ἀπαντῶμεν ἀπεριφράστως:  Οὐδ΄ ἐπ’ ἐλάχιστον!  Οὔτε καλῶς ἐξεκίνησεν οὔτε καλῶς ἐξελίχθη... Ἐν δὲ τῇ πορείᾳ τοῦ ”Διαλόγου” ἐσημειώθη σωρεία ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν. Τί δέ ποτε προέκυψεν ἐκ τῆς παραβιάσεως τῶν ἱερῶν Κανόνων; Ὁ Παπισμὸς θὰ ...εὕρῃ μυρίους τρόπους, ὥστε ὁ ”Διάλογος” νὰ ἀτονήσῃ καὶ νὰ ἐκφυλισθῇ» (Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, Τὰ Δύο Ἄκρα, σελ. 43-44).

Βλέπετε τί ἔλεγε τὸ 1980 ὁ πνευματικός σας, π. Ἐπιφάνιος, Σεβασμιώτατε; Δεν μιλάει μόνον δεοντολογικά, ἀλλὰ ψηλαφεῖ τὴν πραγματικότητα. Βλέπει τὴν ἀντικανονικότητα τῶν Διαλόγων ἀπὸ τότε. Καὶ ἀναφωνεῖ: Ὅπως γίνονται, εἴμαστε ἐναντίον τῶν Διαλόγων. Νὰ σταματήσουν. «Χιλιάκις ὄχι» στὸν Διάλογο.

Ἐσεῖς ὅμως, Σεβασμιώτατε, σήμερα —παρότι ἔχουμε νωπὴ τὴν ἐμπειρία τῆς κοροϊδίας καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἑταίρους μας, σ’ αὐτὰ τὰ 35 χρόνια Διαλόγων— μᾶς λέτε ὅτι εἶστε ὑπὲρ τῶν Διαλόγων, ἀντὶ νὰ τοὺς καταγγείλετε μετ’  ἱερᾶς ἀγανακτήσεως. Σπέρνετε ἔτσι τὴ σύγχυση στοὺς ἐλάχιστα περὶ αὐτῶν γνωρίζοντας πιστοὺς καὶ ἀφήνοντας νὰ καταλάβουν οἱ ἀγνοοῦντες ὅτι οἱ Διάλογοι πραγματοποιοῦνται μέσα στὰ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια! Ταυτόχρονα, σιγοντάρετε τοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἀνάγκη τῶν Διαλόγων! Καλά, δὲν διαπιστώσατε ἀκόμα, ὅτι αὐτὴ ἡ διπλωματία ἐξυπηρεῖ τὰ σχέδια τοῦ Παπικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὸ αἱρετικὸ ἅρμα τοῦ ὁποίου εἶναι δεμένος ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὸν ὁποῖον μνημονεύετε ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ;

Δυστυχῶς ἔλλειψε ἡ ἀνδρεία ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς Ἐπισκόπους. Ἀπὸ σᾶς καὶ ἀπὸ τὸν ἀδελφό σας, ποὺ ἐκφράζεται παρομοίως, τὸν Κυθήρων κ. Σεραφείμ. Δὲν ἀντέχει τὸ βάρος τοῦ χαρακτηρισμῶν. Γι’ αὐτὸ κατηγορούμενος ἀπὸ τοὺς καθηγητὲς τοῦ ΑΠΘ, ἔσπευσε νὰ ἀποσείσει αὐτὸ τὸ βάρος, ὅτι δηλ. ἀρνεῖται τὴν διεξαγωγὴ τῶν Διαλόγων, γράφων: «Οὐδεμία γραπτή ἤ προφορική μου μαρτυρία ὑφίσταται, ἡ ὁποία τάσσεται  κατά τῶν διαχριστιανικῶν μετά τῶν ἑτεροδόξων  διαλόγων.  Βασική μου, ὅμως, θέσις, ὡς καί παντός ὀρθοδόξου πιστοῦ, εἶναι ὅτι οἱ ἐν θέματι διάλογοι δέν πρέπει νά εἶναι ἀπροϋπόθετοι, δηλ. χωρίς τάς ἀναγκαίας καί ἀπαραιτήτους θεολογικάς προϋποθέσεις, ὅπερ συμμερίζεται ἀπολύτως καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἑλλαδική Ἐκκλησία. Οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι δέον νά εἶναι τίμιοι, εἰλικρινεῖς καί ἀληθινοί» (http://aktines.blogspot.com/2012/05/blog-post_7227.html).

i. Ἀλήθεια, γιατί δὲν ὑφίσταται καμία διαμαρτυρία σας κατὰ τῶν Διαχριστιανικῶν Διαλόγων, Σεβασμιώτατε. Εἶστε ἱκανοποιημένος ἀπ’ αὐτούς;

ii. Ἀπὸ ποῦ συμπεράνατε, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία (δηλ. οἱ Δεσποτάδες κι ἐσεῖς) ἀγρυπνεῖ καὶ φροντίζει ὥστε οἱ Διάλογοι νὰ διεξάγονται μὲ «τὰς ἀπαραιτήτους θεολογικὰς προϋποθέσεις»; Δὲν συμμετέχετε ἄραγε ἀπροϋπόθετα στοὺς Διαλόγους αὐτούς; Δὲν ἀγνοεῖτε τὶς Πατερικὲς προϋποθέσεις; Δὲν προβαίνουν οἱ ἐκπρόσωποί σας σε συμπροσευχές; Δεν ἀρνοῦνται συγκεκριμένα Δόγματα τῆς Πίστεως; Δὲν παραβαίνουν τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ περὶ τῆς Ἱεραποστολῆς καὶ Ὀρθόδοξης Ὁμολογίας ἐνώπιον τῶν αἱρετικῶν; Δὲν διαπραγμάτευονται τὰ τῆς Πίστεως; Δὲν συμβιβάζονται συνεχῶς; Ξεχάσατε τὶς ἀποφάσεις στὸ Μπάλαμαντ, στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (μεταγενεστέρως καὶ στὸ Πουσάν);

Εἶναι φανερό, λοιπόν, ποιές εἶναι οἱ θέσεις, ὄχι κάποιων Οἰκουμενιστῶν ἐξ Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἀλλὰ τῶν χαρακτηριζομένων ὡς συντηρητικῶν καὶ ὑπεύθυνων Ἐπισκόπων! Διεξάγονται ἐπὶ δεκαετίες οἱ Διάλογοι, κι αὐτοὶ ὁμιλοῦν, ὡσὰν νὰ συζητοῦμε ἕνα πρῶτο ξεκίνημα κάποιου ἄγνωστου στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωὴ γεγονότος! Ὡσὰν νὰ πρόκειται γιὰ Διαλόγους ποὺ ΚΑΠΟΤΕ στὸ ΜΕΛΛΟΝ θὰ ξεκινήσουν! Σὰν νὰ μὴν ἔχουμε ἐμπειρία τῆς δολιότητος τῶν Παπικῶν κατὰ τὴν διεξαγωγὴ Διαλόγων ἐπὶ 1000 χρόνια περίπου! Σὰν νὰ μὴν μᾶς ξεγέλασαν οἱ πρωτεργάτες (μὲ πρῶτο τὸν Ἀθηναγόρα), παραμυθιάζοντάς μας ὅτι, ὅτι τάχα πᾶμε νὰ κάνουμε Ἱεραποστολὴ στοὺς ἑτερόδοξους ἀπὸ ἀγάπη! Σὰν νὰ μὴν εἶναι ὁλοφάνερη ἡ ἀδιαφορία Ἐπισκόπων καὶ Ἱ. Συνόδου γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς Πίστεως! Σὰν νὰ μὴ ἔχει ἀρκούντως καταδειχθεῖ ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς ξεπουλᾶνε τὴν Ἐκκλησία!

Δὲν ἀξίζει νὰ γράψει κανεὶς κάτι ἄλλο γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι οἱ σύγχρονοι «Ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι πορεύονται ἀμετανόητα τὸν δρόμο τῶν βετεράνων πλέον Οἰκουμενιστῶν  στὴν πορεία πρὸς τὴν πλήρη ὑποταγὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ στὴν Πανθρησκεία ἢ γιὰ νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀλλάξουν πορεία. Ὅλα, ἔχουν πολλάκις λεχθεῖ, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἀκούει. Καὶ ὅσοι ἀκοῦνε, εἶναι ἐγκλωβισμένοι στὶς Δεσποτικὴ αὐθαιρεσία.

Ὅμως, γιὰ ὅσους νέους ἢ καλοπροαίρετους θὰ ἤθελαν κάποια ἀκόμα στοιχεῖα, ἀντιγράφω ἀπὸ τὸ βιβλίο «Διαχριστιανικοὶ καὶ Διαθρησκειακοὶ διάλογοι, Στιγμὲς καὶ σταθμοί», λίγες, ἀλλὰ καίριες διαπιστώσεις καὶ γνῶμες θεολόγων γιὰ τὸ θέμα τῶν Διαχριστιανικῶν καὶ Διαθρησκειακῶν Διαλόγων:

Γράφει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (“Ὀρθ. Τύπος”, 27-4-2001, φ. 1409): Ὅταν  ἄρχισε  ὁ Διάλογος, «ἀποφασίστηκε -κατὰ παγκόσμια ἱστορικὴ πρωτοτυπία- νὰ