Η "Μηδενιστική" -της διδασκαλίας των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ- τακτική των συγχρόνων Μητροπολιτών και Ποιμένων!

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε, ἔδρασαν τὸν 5^ο αἰῶνα. Ἔχει σημασία νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἐκείνη τὴν μακρυνὴ ἐποχὴ ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ τους ἦταν πρωτόγονη, σὲ σχέση μὲ τὴν δική μας. Στοιχειώδη τὰ μέσα μεταφορᾶς καὶ ἐπικοινωνίας. Μία πληροφορία, ποὺ εἶχε σχέση μὲ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα, ἔφτανε μετὰ ἀπὸ βδομάδες, μῆνες ἢ καὶ χρόνια ἀπὸ τὸν ἕνα τόπο στὸν ἄλλο.

Κι ὅμως ἐκεῖνοι οἱ Πατέρες, ἐπειδὴ τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως ἦταν ἄγρυπνο, ἀγωνίστηκαν κατὰ τῶν αἱρέσεων ποὺ ἐμφανίστηκαν, διώχθηκαν, βασανίστηκαν, καθαιρέθηκαν ἀπὸ ψευτοσυνόδους (ποὺ τότε στὰ μάτια τοῦ λαοῦ εἶχαν τὴν ἐγκυρότητα κανονικῆς Συνόδου), ἀλλὰ κατάφεραν νὰ συγκαλέσουν μέσα σὲ μόλις εἴκοσι (20) χρόνια πολλὲς τοπικὲς καὶ Οἰκουμενικὲς Συνόδους γιὰ τὴν καταδίκη τῶν αἱρετικῶν, γιατὶ γνώριζαν καὶ δίδασκαν ὅτι ἡ αἵρεση ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια!

Ἀντίθετα σήμερα, οἱ μηδενιστὲς σύγχρονοι Πατέρες (ὅπως ἡ πραγματικότητα ἀποδεικνύει), διαβιοῦν καὶ κυκλοφοροῦν μὲ ἄνεση, συναντιοῦνται στὶς πολυέξοδες πανηγύρεις μετὰ συμποσίων ποὺ διοργανώνουν τακτικότατα, συγκαλοῦν Συνόδους δεκάδες φορὲς τὸ χρόνο, πληροφοροῦνται τὰ ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα καὶ τὶς ζυμώσεις ἐπὶ εἰκοσιτετραώρου βάσεως, μαθαίνουν κάθε ἔκτακτο ἐκκλησιαστικὸ γεγονὸς ἐντὸς δευτερολέπτων ἀπὸ τὰ ἠλεκτρονικὰ μέσα, ἀλλὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν σωτηρία τῶν πιστῶν!

 Ζοῦν μέσα στὸ μολυσματικὸ καὶ δυσῶδες περιβάλλον τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἀλλοιώνει καὶ κατατρώγει τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ 100 περίπου χρόνια, καὶ δὲν κουνοῦν τὸ δαχτυλάκι τους νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουν! ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ τῆς ἐποχῆς μας καὶ ἀποφεύγουν ΕΠΙΜΕΛΕΣΤΑΤΑ νὰ ἀπαιτήσουν τὴ σύγκληση Συνόδου γιὰ τὴν καταδίκη τῶν συγκεκριμένων Οἰκουμενιστῶν! 

Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως, πῶς ἀντιμετώπιζαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὶς αἱρέσεις καὶ γιατὶ οἱ σύγχρονοι «διάδοχοί» τους ἔχουν ἐγκαταλήψει-μηδενίσει τὴν διδασκαλία τους (μὲ τὸ νὰ μὴν τὴν ἐφαρμόζουν) καὶ ἀδιαφοροῦν ἂν ἡ αἵρεση ὁδηγεῖ ψυχὲς σὲ ἀπώλεια.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες (ὅπως ἀκούσαμε στὰ σημερινὰ τροπάρια τοῦ Ὄρθρου) ἦσαν «φωστῆρες ὑπέρλαμπροι, τῆς ἀληθείας Χριστοῦ». Κι αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν ἔκρυψαν «ὑπὸ τὸν μόδιον» (ὅπως κάνουν οἱ σύγχρονοι), ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Χριστό, στὸ Ποίμνιό τους, ἀλλὰ καὶ στοὺς αἱρετικούς, ἀμέσως μόλις μιὰ αἵρεση ἐμφανιζόταν, ἐνεργοποιοῦντο. Μιὰ αἵρεση, εἶναι μιὰ ἀσθένεια μολυσματική (γάγγραινα μεταδοτικὴ τὴν ὀνομάζει ὁ ἅγιος Νικόδημος). Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ ἀγαπῶσα καρδία τῶν καλῶν Ποιμένων νὰ ἀδιαφορήσει, ὅταν μιὰ ἀσθένεια προσβάλλει τὸ ποίμνιό του καὶ ὁδηγεῖ ψυχὲς σὲ ἀπώλεια; Ἔτσι λοιπόν, ἀδιαφοροῦντες, ἂν θὰ χάσουν τὸ θρόνο τους (ποὺ δὲν προσπάθησαν νὰ τὸν ἀποκτήσουν μὲ ταπεινωτικὲς ἐκδουλεύσεις, μὲ γλοιώδεις κολακεῖες καὶ συμβιβασμούς, συμβιβαζόμενοι ἀκόμα καὶ μὲ τὶς ἀντίθεες μασωνικὲς καὶ νεοταξικὲς ἐξουσίες) ἀγωνίζοντο νὰ ἀνατρέψουν τὶς κακόδοξες θέσεις τῶν αἱρετικῶν· τοὺς κατονόμαζαν γιὰ νὰ τοὺς γνωρίζει ὁ λαὸς καὶ νὰ φυλάγεται ἀπὸ τὴν σύγχυση τῆς αἱρέσεως.

Στὸ ἴδιο τροπάριο ἀπευθυνόμενος ὁ ὑμνωδὸς πρὸς τοὺς Ἁγίους Πατέρες λέγει: Ἐσεῖς «ἐδείχθητε φωστῆρες ὑπέρλαμπροι …τήξαντες τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις».

Καὶ τί κάνουν σήμερα οἱ Ποιμένες; Ὄχι μόνο δὲν ἀντιτίθενται καὶ δὲν κατονομάζουν τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὑποδέχονται ὡς πάνυ Ὀρθόδοξους, καὶ συλλειτουργοῦν μαζί τους· καὶ ἀντὶ μὲ τὴν ἀποχή τους, νὰ ὑποψιάσουν ἔστω τοὺς πιστούς, νὰ τοὺς προφυλλάξουν ἀπὸ τὴν μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἐπικοινωνία, τοὺς καθησυχάζουν ὅτι ἡ ἐπικοινωνία καὶ ἡ παρουσία στὴν Θ. Λειτουργία ποὺ λειτουργοῦν Οἰκουμενιστές, οὐδὲν πρόβλημα δημιουργεῖ!

Κι αὐτὸ τὸ κάνουν ὄχι μόνο ἀδαεῖς Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ λόγιοι, ὅπως συνέβη στὴν Σουρωτὴ πρόσφατα, κατὰ τὴν Ἀγρυπνία στὴν ἑορτὴ τοῦ ὁσίου Παϊσίου!

Σὲ ἄλλο τροπάριο τοῦ Ὄρθρου διαβάζουμε:

«Ξένην καὶ καινήν, σύγχυσιν τῶν φύσεων, Χριστοῦ τὸ δεινὸν ὄντως συνέδριον, ἐξηρεύξαντο, τὰς διττὰς ἐνεργείας συγχέαντες, εἰς ἐνέργειαν τὴν μίαν καὶ ἀλλόκοτον, ἣνπερ ὀρθοδόξων πλήρωμα, Ἱερῶν περιβόλων ἀπήλασεν».

Οἱ Πατέρες, δηλαδή τότε, διέλυσαν τὴν σύγχυση περὶ τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δίδασκαν οἱ αἱρετικοὶ καὶ ὀρθοτόμησαν τὴν Ἀλήθεια περὶ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

Οἱ σύγχρονοι Πατέρες, ὅμως, ἀρνοῦνται νὰ διαλύσουν τὴν σύγχυση ποὺ δημιουργοῦν οἱ σύγχρονοι αἱρετίζοντες καὶ αἱρετικοί: Πατρ. Βαρθολομαῖος, Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος κ.λπ. Οἰκουμενιστές. Ἂν τότε συνέχεαν τὰ περὶ τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ, σήμερα συγχέουν οἱ παραπάνω τὴν πραγματικότητα περὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!  Ἀποδεχόμενοι ὅτι εἶναι Ἐκκλησία καὶ οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, διδάσκοντες τὰ περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας καὶ κοινοῦ Βαπτίσματος, διαιροῦν τὴν Ἐκκλησία, διαιροῦν τὸν ἕνα Χριστό! Γιατί, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας Ἰουστῖνος (Πόποβιτς):

«Το υποστατικόν μυστήριον του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος περιχωρεί όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, δια τούτο κάθε μυστήριον της Εκκλησίας είναι Χριστολογικόν μυστήριον, πράγμα που σημαίνει ότι ταυτοχρόνως είναι και Εκκλησιολογικόν. Τούτο δε διότι η Εκκλησία είναι αναπόσπαστον σώμα του σαρκωθέντως Υιού του Θεού και κάθε Εκκλησιαστικόν μυστήριον αφορά και το Πρόσωπον του Χριστού και το θεανθρώπινον σώμα Του. Δια τούτο όλα τα μυστήρια ευρίσκονται μόνον εν τη Εκκλησία, αλλά και η Εκκλησία ευρίσκεται ολόκληρος εις έκαστον μυστήριόν Της»!

Οἱ σύγχρονοι «Πατέρες», τέλος, ἀδιαφοροῦν μηδενιστικὰ γιὰ τὴν ἱερὴ Ποιμαντικὴ ἐπιστήμη ποὺ ἐπιτελοῦν (καὶ ἡ ἀναφορά μας ἐδῶ περιορίζεται στὴν ἀντιμετώπισει τῶν αἱρετικῶν).  Διαβάζουμε στοὺς Αἴνους τῆς ἑορτῆς τὸ γνωστὸ ἑπόμενο τροπάριο τοῦ Ὄρθρου:

«Ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐπιστήμην, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ὡς πρὸς θάνατον, καὶ ὡς ἀνιάτως νοσήσαντας, οἱ θεῖοι Ποιμένες, ὡς δοῦλοι γνησιώτατοι Χριστοῦ, καὶ τοῦ ἐνθέου κηρύγματος, μύσται ἱερώτατοι».

Καὶ τι διαπιστώνουμε στοὺς συγχρόνους Ποιμένες; Ἀντὶ νὰ γίνουν μελετητὲς τῶν Πατέρων ποὺ ἐβίωσαν, «ἔπαθαν»  καὶ συνέγραψαν περὶ τῆς Ἱερᾶς Ποιμαντικῆς Ἐπιστήμης, διενεργοῦν Ἡμερίδες στὸν Πειραιᾶ καὶ ἀλλοῦ, γιὰ νὰ τὴν διαστρέψουν! (Ἀδιάψευστο τεκμήριο ἡ κριτικὴ ἐδῶ κι ἐδῶ).
Ἀντὶ νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις, τοὺς διδάσκουν μὲ τὸ κύρος τοῦ διδασκάλου τῆς Πίστεως πὼς αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ δὲν ὑπάρχει καὶ δηλώνουν παπικά: «ποτὲ δὲν σᾶς διδάξω, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση»!!! (Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ἐδῶ).
Ἀντὶ γιὰ ἱερὸ «θυμὸ» ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀνάβουν ἱερὸ θυμίαμα γιὰ νὰ τοὺς λιβανίζουν!
Ἀντὶ νὰ ἐκδιώξουν τοὺς «λοιμώδεις λύκους», διώκουν τὰ πρόβατα! (ἐδῶ).
Ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσουν «τὴν σφενδόνῃ τὴν τοῦ Πνεύματος» ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, χρησιμοποιοῦν κάποιου ἄλλου τὴν σφενδόνη κατὰ ἐκείνων ποὺ ἐναντιόνονται στοὺς Οἰκουμενιστές, διότι μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς τά ἔχουν καλά!

Ἔσχατοι καιροί! Δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, παρὰ νὰ μιμούμαστε τοὺς Πατέρες, τὸ ἔργο τῶν ὁποίων οἱ σύγχρονοι ποιμένες μηδενίζουν, ἀκολουθούμενοι ἀπὸ πολλοὺς θεολόγους,  καὶ ἀκολουθοῦντες τὸν ὑμνωδὸ νὰ ποῦμε:

«Πατέρων θείων σήμερον, τὴν μνήμην ἑορτάζοντες, ταῖς παρακλήσεσι τούτων, δεόμεθα πανοικτίρμον. Πάσης βλάβης αἱρέσεων, ῥῦσαι λαόν σου Κύριε, καὶ πάντας καταξίωσον, Πατέρα, Λόγον δοξάζειν, καὶ τὸ πανάγιον Πνεῦμα».