Όταν το χέρι του Εισαγγελέα, που κουνούσε τον Άγιο Νεκτάριο, ξεράθηκε…

Πολλά όμως διεσπείροντο από τους κακούς ανθρώπους στην Αθήνα περί του Πενταπόλεως και της ανέγερσης της Μονής (δηλαδή της γυναικείας Μονής της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, της οποίας κατόπιν διετέλεσε εφημέριος και πνευματικός).

Πολύ εδοκιμάσθη από τους διεστραμμένους, τους μοχθηρούς και τους συκοφάντες. Διέδιδαν συκοφαντίες ανηθικότητος ανηκούστους. Ησχολήθη με αυτές και η Ιερά Σύνοδος. Ο δέ τότε Πρόεδρος αυτής, ο Αθηνών Θεόκλητος μετέβη αυτοπροσώπως επιτοπίως το 1908, διά να εξετάση. Φεύγοντας όμως από εκεί αναγκάσθηκε να ομολογήση ότι «ήτο όντως Θείον έργον».
Πολύ τον κατέτρεξε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Αυτός ο δυστυχής ήτανε μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και

Ο Αντίχριστος έρχεται, από τον ανοιγμένο ουρανό:

Αυτή είναι η εικόνα του Αντιχρίστου που υπάρχει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών;

Στην αίθουσα συνεδριάσεων του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (ΠΣΕ), δηλαδή στο Kέντρο το οποίο εργάζεται και συντονίζει την ενoποίηση όλων των εκκλησιών, υπάρχει τεραστίων διαστάσεων ταπισερί με την εικόνα του Αντιχρίστου, ο οποίος θα έρθει για να ενώσει τους πάντες και τα πάντα.

Πριν αναλυθεί η εικόνα του Αντιχρίστου, ας δούμε το έμβλημα του ΠΣΕ το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και αυτό γιατί το τροποποίησαν. Στο προηγούμενο έμβλημα ήταν σχεδιασμένη μια βάρκα στο νερό η οποία για κατάρτι είχε τον σταυρό, και στην

Περιγραφή της εποχής μας!

Πηγή

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΣΧΗ BILDERBERG;

Επληροφορήθημεν από το επίσημον ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Κων/λεως την μετάβασι του Πατριάρχου εις το Μαρόκον προκειμένου να μετάσχη εις διεθνή πολιτικοκοινωνικοοικονομικήν συνδιάσκεψι. Το ανακοινωθέν επιχαίρει ότι ο Πατριάρχης επελέγη «ως ο μόνος εκπρόσωπος εκ του θρησκευτικού κόσμου» και μάλιστα «κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Ἐντιμ. κ. Thierry de Montbrial, Προέδρου τοῦ Ἱδρύματος IFRI (Institut Franҫais de Relations Internationales)».

Ενημερώνουμε τους αναγνώστες του «Ο.Τ.» ότι ο κ. Montbrial υπήρξε μέλος της Διευθύνουσας Επιτροπής των Συνεδριάσεων της Λέσχης Bilderberg διά 35 έτη, από το 1976 ως το 2011. Ανέλαβε

Η Παλαιά Διαθήκη εναντίον του Σιωνισμού και του Ραββίνου Ιωάννη Φριζή

"Τα διάφορα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης

θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως έκφραση

του πιο ακραίου και φανατικού αντισημιτισμού!

Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΦΡΙΖΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Πηγή

  Η Παλαιά Διαθήκη

           εναντίον του Σιωνισμού 

Είναι διάχυτη η αντίληψη ότι τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης εξυμνούν τον λαό των Εβραίων και κακολογούν τους υπόλοιπους λαούς, μεταξύ των οποίων είναι και οι Έλληνες. Ακόμη χειρότερα, κάποιοι πιστεύουν ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι το ιερό βιβλίο των Σιωνιστών και ότι ο Σιωνισμός πηγάζει από την Βίβλο. Άραγε έχουν δίκιο; 

Η αλήθεια είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο! Δεν υπάρχει βιβλίο στον κόσμο, που να μιλάει με σκληρότερη γλώσσα εναντίον του εβραϊκού λαού, από την Παλαιά Διαθήκη. Αναρίθμητες φράσεις μέσα από τα διάφορα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως έκφραση του πιο ακραίου και φανατικού αντισημιτισμού!

Πού οφείλεται αυτή η φαινομενική αντίφαση, το ιερό βιβλίο των Εβραίων να βρίζει τους Εβραίους; Στο ότι πάντα υπήρχαν Εβραίοι οι οποίοι δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά παρέμεναν (είτε κρυφά είτε φανερά) ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές. Επίσης, πάντα υπήρχε ένα τμήμα του εβραϊκού λαού που ήταν αποκρυφιστές, δηλαδή ασχολούνταν με την μαγεία.

Τότε, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί εξέλεξε ο Θεός τον λαό των Εβραίων και τον ονόμασε περιούσιο λαό; Αυτό έγινε λόγω του ότι

Η ελευθερία του λόγου και ο φασισμός της μισαλλοδοξίας στην Ελλάδα του 2017

Η ελευθερία του λόγου και ο φασισμός

 της μισαλλοδοξίας στην Ελλάδα του 2017

Γεώργιος Ναπ. Ρούντας

Η Ελευθερία της Εκφράσεως και η Παρρησία του Λόγου είναι δύο από τις θεμελιώσεις αξίες του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας, του Ρωμαίικου Γένους μας, οι οποίες γεννήθηκαν μέσα στα σπλάχνα της αρχαίας Ελληνικής διανόησης και διατηρήθηκαν αλώβητες μέσα στην μακρόχρονη ιστορία της Ρωμηοσύνης και έφθασαν μέχρι τις μέρες μας. 

Συνδέονται απόλυτα με την έννοια της Αλήθειας, τόσο στο Θεολογικό επίπεδο όσο και στο εθνικό επίπεδο, διότι η Αλήθεια ενυπάρχει μόνο σε καθεστώς Ελευθερίας και Παρρησίας Λόγου, Σκέψεως και Εκφράσεως.

Το Γένος μας θεμελίωσε την Πνευματική του υπόσταση αλλά και όλες τις εθνικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτειακές του δομές πάνω σε αυτό το πρότυπο, της Αγιοπατερικής Αλήθειας και της Πνευματικής και Εθνικής Ελευθερίας. Γι’ αυτό και αντιστάθηκε και νίκησε σε κάθε ολοκληρωτική προσπάθεια καταδυνάστευσης, η οποία έγινε εναντίον του τόσο στο εθνικό όσο και στο Πνευματικό του βίωμα, αυτό της Ορθόδοξης κατήχησης και Σωτηρίας. Αυτή εξάλλου είναι και η ειδοποιός διαφορά της Ρωμαίικης παραδόσεώς μας με την δυτική εκλογικευμένη, πεπερασμένη, χοϊκή και τετράγωνη λογική, από την ουσία της οποία απουσιάζει παντελώς Ο Θεός και η οποία χοΐκή λογική , γέννησε εκ των υστέρων τον δήθεν Διαφωτισμό και την δήθεν ευρώπη των λαών της συναδέλφωσης και της ειρήνης.

Δυστυχώς, όμως για άλλη μία φορά στην ιστορία της η πατρίδα μας αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της τον κίνδυνο της φίμωσης της Ελεύθερης γνώμης, της επιβολής μίας και μόνο άποψης, αυτής της πολιτικής ορθότητος, η οποία εκπορεύεται και επιβάλλεται από τον εγγενή ολοκληρωτισμό της δήθεν ελεύθερης και δημοκρατικής ευρώπης των λαών, αυτής της ευρώπης στην οποία δεν χωρούν οι ελεύθεροι πνευματικά και εθνικά άνθρωποι, γιατί διάφοροι κοσμικά ισχυροί παράγοντες νομίζουν εσφαλμένως, ότι μπορούν να καθορίζουν τις τύχες των ανθρώπων.

Ο νόμος στις ανθρώπινες κοινωνίες εκτός των άλλων ορίζει και το σημασιολογικό

«Δυσωπείτω σε η παράδοσις». Ας σε κάνει να εντραπείς η Παράδοση

Γράφει ὁ Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

    Ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες εἶχαν ἕναν κοινὸ στόχο: Νὰ διαστρέψουν τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ νὰ καταργήσουν τὴν Ἱ. Παράδοση: «Πίστις δέ ἐστι τὸ πολεμούμενον καὶ κοινὸς σκοπὸς ἅπασι τοῖς ἐναντίοις καὶ ἐχθροῖς τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας, τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως κατασεῖσαι, ἐκ τοῦ τὴν ἀποστολικὴν παράδοσιν ἐδαφισθεῖσαν ἀφανισθῆναι» (Μ. Βασίλειος, Περὶ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, 10, 25, 9). Γιὰ νὰ πετύχουν μάλιστα τὸν σκοπό τους δὲν διστάζουν νὰ ἐξαπατήσουν τὸ ποίμνιο, ἐπικαλούμενοι κι αὐτοὶ τὴν Ἱ. Παράδοση, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα διαστρέφοντάς την. Τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ εἶναι φυσικὰ ἐπιτυχές, μόνο ὅταν οἱ Ποιμένες δὲν ἀγρυπνοῦν καὶ δὲν κατηχοῦν ὀρθόδοξα τοὺς πιστοὺς καί, ὡς ἐκ τούτου, ὅταν τὸ ποίμνιο ἀγνοεῖ, τί εἶναι Ἱ. Παράδοση.

    Ὁ ὅρος «Παράδοση» εἶναι παράγωγο τοῦ ρήματος «παραδίδωμι», ποὺ σημαίνει: δίνω κάτι στὰ χέρια κάποιου, ἐμπιστεύομαι κάτι σὲ κάποιον, ἐπιτρέπω. Σημαίνει ὅτι οἱ προγενέστεροί μας, ἀνακάλυψαν καὶ ἐκτίμησαν τὸ ἀληθινό, τὸ οὐσιῶδες, τὸ σωτήριο καὶ μᾶς ἐπέτρεψαν —ἀπόδειξη τοῦ προνομίου καὶ τοῦ καθήκοντος ποὺ ἔχουμε— μέσῳ θυσιῶν καὶ ἀγώνων νὰ τὸ παραλάβουμε καὶ νὰ τὸ διατηρήσουμε ἀναλλοίωτο: «Φυλάξεις, λέγει, ἃ παρέλαβες μήτε προστιθεὶς μήτε ἀφαιρῶν» (Βαρνάβα, Ἠθικ. Καθηκ. κεφ. 19).

    Ἡ Ἱ. Παράδοση λοιπὸν εἶναι τὸ σύνολο τῶν παρακαταθηκῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μὲ

Προς Κύριον Ιησού Χριστό στον παράδεισο: Χριστούλη μου, δεν έχω παπούτσια και ρούχα.

Νεκτάριος:

Ο Άγιος της αγάπης της στοργής

και της συγχώρησης

 ⁺A

Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός του οποίου την μνήμη εορτάζουμε στις 9 Νοεμβρίου είναι ένας από τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπου η Αγιότητα του βίου του συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας. Η ζωή του ήταν μια ιερή πορεία εβδομηντατεσσάρων χρόνων κατάφορτη από καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Μια πορεία πάντως που κάθε άλλο παρά ομαλή ήταν. Ο Άγιος βρέθηκε από ξενιτεμένο φτωχό παιδί, Επίσκοπος της Εκκλησίας. Από εξόριστος, διευθυντής Εκκλησιαστικής Σχολής, Άγιος της Εκκλησίας.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Οι Άγιοι γίνονται οι φορείς της Χάριτος και του ελέους του Κυρίου 

    Η Εκκλησία έλαβε εντολή από τους Αποστόλους να εύχεται για όλο τον κόσμο και να μεσιτεύει στο Χριστό για χάρη του κόσμου.
Η Εκκλησία όταν επικαλείται τις προσευχές των αγίων, πιστεύει ότι οι άγιοι που ζωντανοί παρακαλούσαν το Θεό για την ειρήνη του κόσμου και την ευστάθεια των Εκκλησιών του Χριστού δεν παύουν να κάνουν το ίδιο και στην ουράνια Εκκλησία του Χριστού, την θριαμβεύουσα. Αυτοί ακούν ευνοϊκά τις προσευχές μας όταν τους επικαλούμαστε και εύχονται στο Θεό και γίνονται οι φορείς της χάριτος και του ελέους του Κυρίου.
Η Εκκλησία, στις προσευχές της προς το Θεό, παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί τις δεήσεις της, και αναφέρει τις προσευχές των αγίων και της Θεοτόκου, επειδή πιστεύει στην παρρησία που έχουν στο Θεό και στην αμείωτη και συνεχή αγάπη τους για την στρατευόμενη Εκκλησία του Χριστού. Επίσης σε όλα τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας αναφέρονται οι Άγιοι ως πρεσβευτές προς τον Κύριο Ιησού Χριστό για χάρη μας. Οι παλαιότατοι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι οι Άγιοι μεσιτεύουν για μας προς τον Κύριο και πάντοτε καταφεύγουν στη μεσιτεία τους.
Έτσι, ο Μέγας Βασίλειος σε λόγο του προς τους σαράντα μάρτυρες λέει: «Τι έκανες, ώστε να βρεις τον Κύριο ελεήμονα απέναντί σου; Να, υπάρχουν τώρα για σένα σαράντα, που προσεύχονται συγχρόνως… Ω άγιος χορός! Ω ιερή σύναξη! Ω στερεός συνασπισμός! Ω κοινοί φύλακες του ανθρωπίνου γένους! Αγαθοί μέτοχοι των φροντίδων μας, βοηθοί των δεήσεων μας, δυνατότατοι πρεσβευτές, αστέρες της Οικουμένης, άνθη των Εκκλησιών». Επίσης επικαλείται για τον εαυτό του τις προσευχές των αγίων στους ουρανούς λέγοντας: «Δέχομαι και τους Αγίους Αποστόλους, επικαλούμαι στην ικεσία μου προς το Θεό, με τη μεσιτεία τους να με ελεήσει ο φιλάνθρωπος Θεός και να μου δοθεί η άφεση των αμαρτημάτων μου».
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επίσης στον Επιτάφιό του προς τον Μέγα Βασίλειο λέει στο τέλος: «Εσύ που μας παρακολουθείς από ψηλά, θεία και ιερά κεφαλή, τον μεν σκόλοπα του σώματος που ο Θεός μας έδωσε για να μας παιδαγωγήσει, παρακάλεσέ τον να μας τον αφαιρέσει, ή πείσε μας να τον υπομένουμε καρτερικά, και όλη η ζωή μας να κυλήσει προς το καλλίτερο. Και αν πεθάνουμε, υποδέξου μας στις σκηνές σου».
Επίσης, ο Θείος Χρυσόστομος επικαλείται στην προσευχή του τη Μητέρα του Κυρίου, και διακηρύττει: «… Δεν παρακούει ο Θεός τη Δεβώρα ούτε την Ιαήλ. Όμως εμείς έχουμε την Αγία Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία που προσεύχεται για μας. Και αν μία τυχαία γυναίκα νίκησε, πόσο περισσότερο η Μητέρα του Χριστού θα νικήσει τους εχθρούς της αληθείας;»
Ο Πατριάρχης Ιερεμίας λέει: «Η προσευχή που γίνεται προς τους Αγίους είναι προς τη χάρη που έχουν από το Θεό, γιατί δεν ακούνε όσους τους παρακαλούν ο Πέτρος και ο Παύλος, αλλά η χάρη του Θεού που έχουν, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου: «και εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα ως τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ. 28, 20).
Ως μεσίτες θεωρούμε όλους τους αγίους και εξαιρετικά την Μητέρα του Κυρίου, στην οποία απευθυνόμαστε λέγοντας «Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε για μας τους αμαρτωλούς», καθώς και στους αγίους. (Αποτελεί δε κοινή συνείδηση της Εκκλησίας μας ότι οι πρεσβείες της Μητέρας του Κυρίου είναι σωστικές, «γιατί όσα θέλει, τα μπορεί», γι’ αυτό και η επίκληση που της απευθύνει είναι «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας»).
Ο Θεός των χριστιανών είναι Θεός ζώντων, και οι Άγιοι ενδιαφέρονται για την στρατευόμενη Εκκλησία, ικετεύοντας τον Κύριο γι’ αυτήν… Αυτά λοιπόν γνωρίζοντας τα μέλη της παλαιάς Εκκλησίας και παρακινούμενοι από το Θεό, επειδή τίποτε δεν μπορούσαν να κάνουν χωρίς αυτόν, άρχισαν να παρακαλούν τις ψυχές των Αγίων να μεσιτεύουν, φανερώνοντας ότι οι ψυχές αισθάνονται και χωρίς τα σώματα. Γιατί αν ήταν αναίσθητες, δεν θα τις παρακαλούσαν. Και επειδή πίστευαν ότι το Πανάγιο Πνεύμα που τις κατοικεί τους αποκαλύπτει τις ανάγκες εκείνων που τις παρακαλούν, τις παρακαλούσαν να βοηθήσουν τους αδελφούς· και αυτή η βοήθεια φανερώνει την ενότητα των αγίων με μας.

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο κόσμος της Προσευχής», εκδ. Κάλαμος)

Πηγή