«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ἐρήμην τοῦ Λαοῦ, γραφειοκράτες θεολόγοι καὶ οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοποι, σχεδιάζουν καὶ διαμορφώνουν τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες τῆς Συνόδου
Εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ θέτει ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἐρωτήματα καὶ νὰ ἐκφράζει προβληματισμοὺς δημόσια, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ σωτηρία, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζηλότυπα ἀπαιτοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὸ ρόλο τοῦ «ἐκπροσώπου» τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ὅλους μας ὑπακοὴ ὡς πνευματικοὶ Πατέρες, νὰ μὴ καταδέχονται νὰ δώσουν μιὰν ἀπάντηση.
Μὰ ἂν ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτούς, εἶναι γιατὶ ἀναγνωρίζουμε τὴν θεόθεν δοθεῖσα ἐξουσία. Κι ἂν ὁμιλοῦμε πολλὲς φορὲς μὲ αὐστηρὴ γλώσσα, εἶναι γιατὶ αὐτὴ τὴν ἐξουσία τὴν διαχειρίζονται εἰς βάρος τῆς ἀκεραιότητας τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας μας, καὶ ἄρα καὶ εἰς βάρος μας.
Ἀναγκαζόμαστε λοιπὸν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα τῆς ἑτοιμαζόμενης Πανορθοδόξου Συνοδοῦ, ἀφοῦ —ὅπως ἀνεκοίνωσε ὁ Πατριάρχης— μπῆκε στὴν τελικὴ εὐθεία ὁ ὁρισμὸς τοῦ χρόνου συγκλήσεώς της. Ἤδη, ἡ τελευταία, «Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Διάσκεψη» γιὰ τὴ Πανορθόδοξο Σύνοδο, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σαμπεζὺ τῆς Ἑλβετίας ἀπὸ 21 ἕως 27 Φεβρουαρίου 2011.
Ἔχουν τεθεῖ, ὅμως, κάποια ἐρωτήματα μὲ τὰ ὁποῖα δὲν ἀσχολήθηκε κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ἐπισκόπους, ὡσὰν νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα, ὡσὰν νὰ εἶναι ὑπόθεση προσωπικὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν πέριξ αὐτοῦ.
Καὶ τὰ ἐρωτήματα ποὺ παρουσιάσαμε ―ὅπως σχεδὸν πάντα κάνουμε― δὲν ἦσαν δικά μας, ἀλλὰ Ὀρθοδόξων θεολόγων καὶ Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ζώντων ἢ τεθνεώτων. Ἂς ὑπενθυμίσουμε τὰ ἐρωτήματα:
1. Πόσοι καὶ ποιοί ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν τὰ θέματα τῆς μελλούσης νὰ συγκληθεῖ Πανορθοδόξου Συνόδου;
2. Ἀφοῦ ἀγνοοῦνται ―τῇ εὐθύνῃ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν― τὰ θέματα καὶ ἡ προβληματική τους ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ποιά θεολογικὴ ζύμωση ἔγινε, πέρα ἀπὸ ἐκείνη τῶν γραφειοκρατῶν θεολόγων καὶ Ἐπισκόπων (μερικῶν ἐξ αὐτῶν χωρὶς ποίμνιο);
3. Ἀφοῦ καταγγέλλεται καὶ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ μερίδα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡ οἰκουμενιστικὴ πολιτικὴ τοῦ Φαναρίου ὡς αἱρετίζουσα, ποιά ἀποδοχὴ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ συμπεράσματα καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ποὺ αὐτὸ προετοιμάζει, πρὶν δοθοῦν ἀπαντήσεις καὶ συζητηθοῦν τὰ καταγγελλόμενα; Μήπως, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὁδηγήσουν σὲ σχίσμα;
4. Μήπως, γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν ἀποφασίζουν ―ὑπὸ τὴν πίεση τοῦ Φαναρίου― οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες γιὰ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν καταδίκη τῶν ἡγετῶν του, ὅπως π.χ. τῶν Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Περγάμου Ἰωάννη, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, κ.ἄ.;