«Ἔστω δέ ὁ λόγος ὑµῶν τό ναί, ναί, καί τό οὔ, οὔ»
π. Γεώργιος Χάας
Oἱ ἐξελίξεις στά Ἐκκλησιαστικά θέµατα τόν τελευταῖο καιρό δίδουν τήν ἐντύπωση, ὅτι πλέον ἔχει ἀνατραπεῖ ἡ ἀνωτέρῳ διαπίστωση. Καί αὐτό µᾶς ἐκπλήττει, διότι παραβαίνει πλέον τήν κοινή λογική.
Oἱ πολιτικοί ἔχουν ὡς ἀποστολἠ τήν διακυβέρνηση κρατῶν, ἀποτελουµένων ἀπό ἑτερόκλητα στοιχεῖα. Ὁ συµβιβασµός αὐτῶν τῶν στοιχείων ἀπαιτεῖ τέχνη, ἀπαιτεῖ µιά ἰσορροπία µεταξύ ὑποχωρήσεως καί ἐπιβολῆς. Αὐτή ἡ τέχνη εἶναι ἡ διπλωµατική. Σ’ αὐτήν πολλές φορές ἐντάσσονται καί ὡραιοποιήσεις καταστάσεων καί πραγµάτων ἀπό τήν µία πλευρά καί ἐκφοβισµοί ἀπό τήν ἄλλη.
Ἀντιθέτως οἱ Ἐπίσκοποι καί κατ’ ἐπέκτασιν ὅλοι οἱ Κληρικοί ἔχουν ὡς ἀποστολή τήν διαποίµανση τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἄρα ἀνθρώπων µέ κοινή πίστη καί κοινή κεφαλή, τόν Χριστόν, ὅπως µᾶς διασαφηνίζει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς1:
«Ὅτι εἶναι δικό σου ἐνσαρκώνεται µέ τό Δικό Του, ἡ καρδιά σου µέ τήν καρδιά Του, ἡ ψυχή σου µέ τήν ψυχή Του, τό θέληµά σου µέ τό θέληµά Του, ἡ ζωή σου µέ τήν ζωή Του, γιά νά ἑνωθεῖ κεχαριτωµένα µέ Αὐτόν καί ἔτσι νά καταστεῖ ἕνα πνεῦµα, µιά ψυχή µέ τόν Κύριο. Γιατί ὁ κολλώµενος τῷ Κυρίῳ ἕν Πνεῦµα ἐστί, µιά καρδιά, µιά ψυχή, ἕνα θέληµα, ἕνα σῶµα κάτω ἀπό µιά κεφαλή. Καί ὅλο αὐτό εἶναι, µάλιστα, ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία!»
Ἑποµένως ἔχοµε νά κάνουµε µέ διαφορετικές ἀφετηρίες, τίς ἰδεολογίες καί τήν Ἀλήθεια, τούς συµβιβασµούς καί τήν ὁµολογία, τά πιστεύω καί τήν πίστη, τίς ἐµπροϋπόθετες ἀνακαλύψεις καί τήν ἀπροϋπόθετη ἀποκάλυψη.
