Σχόλιο στὸ
παρακάτω ἄρθρο π. Παΐσιου:
Τὶ νὰ ἀποφύγουμε στὴν
ἀποτείχιση
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
Ὅταν μᾶς ἐξαπέλυσε
τὴν νέα ἁπανταχοῦσα του, ὡς ἄλλος νεφεληγερέτης Δίας ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος,
ἐπιτιθέμενος ἄλλη μιὰ φορὰ στοὺς ἀδελφούς του ἀποτειχισμένους, σκεφτήκαμε ὅτι
πρέπει νὰ τὴν ἀγνοήσουμε, “δίδοντας τόπο στὴν ὀργή”. Ὅμως αὐτὴ δημοσιεύτηκε σὲ ἄλλα
ἱστολόγια, ὁπότε εἴμαστε πλέον ἀναγκασμένοι νὰ τὴν παραθέσουμε, ἀφοῦ πρῶτα
σχολιάσουμε κάποια σημεῖα της.
Γράφει:
«Κατακρεουργούν
ορισμένοι αποτειχισμένοι τους πνευματικούς τους αδελφούς και γελούν οι Οικουμενιστές… Γράφουν δογματικά, παραθέτουν
αποσπάσματα από τους Αγίους Πατέρες και νομίζουν ότι αυτό είναι η θεολογία και
αυτό είναι η Ορθοδοξία. Όμως το ύφος
τους και το ήθος, τους αποκαλύπτει πολύ ρηχούς
ως προς την ορθόδοξη πνευματικότητα και ξένους
ως προς την Ορθοδοξία!».
Δὲν γνωρίζουν τὸν
Θεό, συνεχίζει, γιατί ὅποιος «γνωρίζει τον Θεό δὲν
εξευτελίζει τον αδερφό του… ορισμένα ιστολόγια προσφέρουν “αίματα” των
αδελφών τους και ο μανιασμένος όχλος τους ακολουθεί. Και αυτό λέγεται
ορθόδοξη πνευματικότητα! Μου θυμίζει
κάτι μουσουλμάνους που πυροβολούν το κοινό σε σχολεία»!
Ἀκοῦστε λόγια πνευματικοῦ πατρὸς ποὺ μᾶς
κάνει διδασκαλία «πνευματικῆς ζωῆς», τὴν ποιότητα τῆς ὁποίας ἐμεῖς
παραδεχόμαστε ὅτι δὲν ἔχουμε, αὐτὸς ὅμως πιστεύει ὅτι ἔχει καὶ ἀπὸ τὰ ὕψη της μᾶς
κρίνει! Πρῶτα-πρῶτα θεωρεῖ ὅτι κάποια πράγματα εὐφραίνουν τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ
τοὺς κάνουν νὰ γελοῦν, κι αὐτὸς παρὰ τὴν συνειδητοποίηση αὐτή, συνεχίζει νὰ τοὺς δίνει αὐτὴ τὴ χαρά! Ἢ μήπως
νομίζει ὅτι μὲ ὅσα γράφει, οἱ Οἰκουμενιστὲς θὰ κλάψουν;
Μᾶς κατηγορεῖ γιὰ τὰ λάθη ποὺ στὸν ἀγώνα
κάνουμε (καὶ ὅσα κατὰ τὴν φαντασία του διαπράττουμε), μᾶς συκοφαντεῖ ὅτι «ἐξευτελίζουμε τοὺς ἀδελφούς
μας»! Ποιούς ἀδελφούς, ἄραγε ἐννοεῖ; Τὴν κριτικὴ τῶν ἀντι-πατερικῶν
θέσεων τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ π.
Μάξιμου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, ποὺ γίνεται ἀπὸ ἀγάπη στὴν ἀλήθεια καὶ πρὸς ἐκείνους ποὺ
τὴν παραβαίνουν; Αὐτὸ ὀνομάζει ἐξευτελισμό; Τελικὰ τὸν καθένα μας τὸν ἐξευτελίζουν
οἱ ἄλλοι ἢ οἱ πράξεις του;
Καὶ ἂν ἐξευτελισμὸς εἶναι ἡ κατάδειξη τῶν
λαθῶν τῶν ἄλλων, τότε γιατί κι αὐτὸς κάνει τὸ ἴδιο; Γιατί ἐξευτελίζει τοὺς ἄλλους
ἀποτειχισμένους ἀδελφούς του δημόσια καὶ σὲ τέτοιο μεγάλο βαθμό, ὥστε νὰ τοὺς παρομοιάζει μὲ ἐγκληματίες «Μουσουλμάνους που πυροβολούν»!
Καὶ ποῦ ἀποδίδεται αὐτὸς ὁ «ἐξευτελισμός»
–τὸ ὁποῖον βέβαια διαπράττουν οἱ ἄλλοι κι ὄχι αὐτός– σύμφωνα μὲ τὴν θεόπνευστη σκέψη
τοῦ «πνευματοφόρου» αὐτοῦ πατρός; Προβαίνουν λέει, κάποιοι ἀποτειχισμένοι,