Αυτά έλεγαν οι Πατέρες, π. Βασίλειε Βολουδάκη;

 Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης μὲ μιὰ ἀνάρτηση στὸ ἱστολόγιο τῆς Ἐνορίας του καὶ μὲ τίτλο «Ἀπάντηση σὲ ἐπικριτάς», ἀσχολήθηκε μὲ τὶς δημοσιεύσεις μας ἐκεῖνες, μὲ τὶς ὁποῖες ἐλέγχαμε ὅσα ἀντιπατερικὰ εἶπε γιὰ ἕνα κρίσιμο καὶ ἐπεῖγον θέμα τῆς ἐποχῆς μας. (Ἡ δημοσίευσή τοῦ ἄρθρου του ἐδῶ).

Τὸ θέμα, ὡς γνωστόν, ἦταν ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι θρασύτατοι καὶ ἀσύδοτοι (λόγῳ τῆς ἀδράνειας, τῆς δειλίας καὶ τοῦ συμβιβασμοῦ τῶν Ποιμένων) λυμαίνονται τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπάντησή του, ἐμᾶς μὲν λύπησε καὶ ἀπογοήτευσε, γιὰ τὸν ἴδιο δέ, νομίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ ἄλλο ἕνα λάθος, ποὺ προστίθεται στὸ προηγούμενο. Ἐλπίζουμε νὰ μὴν ὑπάρξει ἑπόμενο.

Κατ’ ἀνάγκην θὰ σχολιάσουμε τὸ ἄρθρο του αὐτό, ἀφοῦ ἀναφέρεται σὲ θέμα Πίστεως καὶ δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ προσωπικὴ διαφορά.

Δημοσιεύουμε σήμερα τὸ πρῶτο μέρος.

Α΄ Μέρος

Α) ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ. Ξεκινᾶ τὴν ἀπάντησή του ὁ π. Βασίλειος: «Ἐπειδὴ κάποιοι, πού αὐτοαποκαλοῦνται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἐπέκριναν τὸ ἀπόσπασμα προσφάτου ὁμιλίας μου (πού ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο, μὲ τίτλο: ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΥΣΗ;»), ἰσχυριζόμενοι ὅτι τὰ λεγόμενά μου ἀντιβαίνουν στοὺς Ι. Κανόνας καὶ ἰδίως στὸν ΙΕ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας, καταθέτω τὰ ἑξῆς»:

1. Ἀρχίζετε, π. Βασίλειε, τὴν ἀπάντησή σας αὐτή, ἀναφερόμενος σὲ «κάποιους, πού αὐτοαποκαλοῦνται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ». Κατὰ τὴν ἴδια λογική, θὰ ἔπρεπε κι ἐμεῖς νὰ γράψουμε ὅτι «ἀπαντᾶμε σὲ κάποιον ποὺ αὐτοαποκαλεῖται ἱερέας». Ὅπως εἶστε ἱερέας, ἔτσι κι ἐμεῖς εἴμαστε ἀποτειχισμένοι. Καὶ ἐπειδὴ παίζετε μὲ τὶς λέξεις, σᾶς τὸ λέμε μὲ ἄλλα λόγια: Ἔχουμε, ὅπως ἀκριβῶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, μετὰ τῶν ὁποίων ἐσεῖς κοινωνεῖτε, χωρὶς ἔστω καὶ λεκτικὰ νὰ τοὺς ἐλέγχετε καὶ νὰ τοὺς πολεμᾶτε, ὅπως ἁρμόζει σὲ Ποιμένα!

2. Γράφετε –γιὰ νὰ δείξετε πὼς τάχα δεχθήκατε ἐπίθεση καὶ μὲ τὴν ἀπάντησή σας ἀμύνεσθε– ὅτι κάποιοι «ἐπέκριναν τὸ ἀπόσπασμα προσφάτου ὁμιλίας μου»! Ἔτσι, ὅποιος δὲν ἔχει παρακολουθήσει ἐξ ἀρχῆς τὸ «διάλογό» μας, δὲν γνωρίζει ὅτι ἐσεῖς κακόβουλα, ὕπουλα καὶ ἀνέντιμα (θὰ ἐξηγήσουμε στὴ συνέχεια τοὺς χαρακτηρισμούς) μᾶς ἐπιτεθήκατε πρῶτος κι ἐμεῖς (ὄχι τόσο γιὰ νὰ ὑποστηρίξουμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ τὴν κακοποιούμενη ἀλήθεια), παραθέσαμε στοιχεῖα, ποὺ ἡ «πατρική» σας διάθεση, ἀπαξίωσε νὰ τὰ ἐξετάσει. Ὅμως, scripta manent (τὰ γραπτὰ μένουν) καὶ ὑπάρχουν ἀναρτημένα γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια. Ἀκόμα καὶ γιὰ σᾶς.

Καὶ ἐξηγοῦμε δι’ ὀλίγων τὰ γεγονότα:

i. Ὅταν πρὸ μηνῶν γράψατε πάλι κάτι ἐναντίον τῶν ἀποτειχισμένων, σᾶς ἐρώτησε ὁ κ. Τσολογιάννης (ὅπως εἴδαμε νὰ ἀναφέρει) καὶ μὲ e-mail τὸν διαβεβαιώσατε «ότι οσα έχω γραψει δεν αφορουσαν τους Αποτειχισμενους αλλα … καποιους αλλους»!

ii. Τώρα ποὺ ἀλλάξατε ἄποψη (καὶ δικαίωμά σας), ποὺ φάνηκε δηλαδὴ ἡ πραγματική σας τοποθέτηση γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους, κάναμε τὴν παρακάτω ὑπόθεση καὶ περιμένουμε νὰ τὴν διαψεύσετε: Τότε, μᾶς διαβεβαιώσατε ὅτι –ὅσα γράψατε– δὲν ἀναφέρονταν ἐναντίον τῶν ἀποτειχισμένων. Ἀλλὰ τότε, εἴμαστε σὲ περίοδο ἐκλογῶν κι ἐσεῖς ἀποτελούσατε τὸν πνευματικὸ καθοδηγητὴ ἑνὸς πολιτικοῦ κόμματος ποὺ ὀνομαζόταν «Κοινωνία», παρὰ τὴν πάγια ἐκκλησιαστικὴ θέση, ὅτι οἱ κληρικοὶ δὲν κομματίζουν. Κρύψατε τὴν θέση σας, λοιπόν, γιὰ νὰ μὴ χάσετε ψήφους; Κι ὄχι μόνο τὶς ψήφους, ἀλλὰ καὶ στελέχη; μιᾶς κι εἴχατε προτείνει σὲ κάποιους ἀποτειχισμένους (ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύτηκαν) νὰ κατέβουν ὡς στελέχη σας στὶς ἐκλογές. Τώρα λοιπόν, ποὺ πέρασαν οἱ ἐκλογές, καὶ οὐσιαστικὰ διαλύθηκε καὶ τὸ κόμμα σας, ἐκφράσατε τὶς πραγματικές σας θέσεις;

iii. Ἄρα, ὅσα εἴπατε τότε καμουφλαρισμένα, θεωροῦμε ὅτι ἀφοροῦσαν καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους.

Συμπέρασμα: Ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω φαίνεται ὅτι δὲν ἐπικρίναμε ἐμεῖς ἐσᾶς, ἀλλὰ ἐσεῖς τὴν ἐνέργειά μας νὰ ἀποτειχιστοῦμε. Κι ἐμεῖς ἀπαντήσαμε μὲ κείμενα καὶ ἐπιχειρήματα. Ἐνῶ ἐσεῖς μὲ ὀρθολογισμὸ καὶ μηδὲν ἁγιοπατερικὰ κείμενα. Μὴ μᾶς πεῖτε πὼς παραθέτετε ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Ἐπιφάνιου. Διότι τὰ ἐπιχειρήματά του ἔχουν (δυστυχῶς γιὰ τὸν σεβαστὸ κατὰ τὰ ἄλλα π. Ἐπιφάνιο) κονιορτοποιηθεῖ ἀπὸ τρία τουλάχιστον βιβλία μὲ ἑκατοντάδες ἁγιοπατερικὰ κείμενα καὶ πολλὰ ἄρθρα.

iv. Κάνατε κι ἄλλη μιὰ παραπλανητικὴ κίνηση. Στὴν εἰσαγωγή σας ἐπισημαίνετε ὅτι ἰσχυριστήκαμε πὼς «τὰ λεγόμενά σας ἀντιβαίνουν στοὺς Ι. Κανόνας καὶ ἰδίως στὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας». Ὅμως, ξεχνᾶτε (σκοπίμως;) δυὸ πράγματα:

α) ὅτι ἐμεῖς δὲν ἀναφερόμαστε καὶ δὲν ἀναφερθήκαμε μόνο στὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἄλλους Ι. Κανόνες, στὴν σύνολη πατερικὴ γραμματεία καὶ τὴν διαχρονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας (ἕνα σημεῖο τῶν ὁποίων εἶναι ὁ ΙΕ΄ Κανόνας) καὶ

β) ὅτι ἐσεῖς μὲ τὴν ἀπάντησή σας προσπαθεῖτε, ἀνεπιτυχῶς βέβαια, νὰ ἀποδείξετε λανθασμένη ἐνέργεια τὴν ἀποτείχιση, ἀναφερόμενος καὶ ἑρμηνεύοντας μόνο τὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ χρησιμοποιώντας τὰ λόγια τοῦ Κανόνα, παραμερίζοντας τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς ὑπόλοιπους Ἱ. Κανόνες καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες στοὺς ὁποίους στηρίχτηκε ἡ διατύπωση τοῦ Κανόνα. Ξεχνᾶτε ὅτι τὸν Ἱ. Κανόνα ἑρμηνεύουν τὰ κείμενα τῶν Πατέρων ποὺ τὸν ἐφάρμοσαν! Καὶ δυστυχῶς γιὰ σᾶς, οἱ Ἅγιοι ἀποδέχονται αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς ἀρνεῖσθε.

Β) ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ τῆς ἀπαντήσεώς σας: Γράφετε στὴν συνέχεια: «Αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται στὸ ἀναρτηθὲν ἠχητικό τῆς ὁμιλίας μου, εἶναι ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα. Ἐλέχθησαν κατόπιν ἐρωτήματος ποὺ μοῦ ἐτέθη ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο καί, βεβαίως, δὲν μειώνουν οὔτε κατ’ ἐλάχιστον τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμησή μου πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς ἀδελφούς μας, ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ὀνομάζονται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἀλλὰ σημαίνουν μόνο τὸ ὅτι διαφωνῶ ἀπολύτως μὲ τὴν ἑρμηνεία καὶ μὲ τὴν πρακτικὴ ποὺ συνοδεύει τὴν ἐπιλογὴ τους αὐτήν».

Ἀγαπητὲ πάτερ Βασίλειε. Κανέναν ἀληθινὸ πιστὸ δὲν ἐνδιαφέρει ἂν διαφωνεῖτε ἢ συμφωνεῖτε μαζί μας. Τοῦτο θὰ ἐνδιέφερε μόνο ἂν ἔχετε κάποιους ὡς ὑποτακτικούς σας ἢ ὀπαδούς. Γιὰ προσέξτε.

Ἔχει ἀνοίξει, μὲ τὴν ραγδαία ἐπέκταση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἕνα μεγάλο θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας, τὴν διατήρηση ἀκεραίας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἔχουν πρόσφατα γραφεῖ (ὅπως προαναφέραμε) χιλιάδες σελίδες κι ἔχουν καταχωρηθεῖ σ’ αὐτὲς ἑκατοντάδες Πατερικὰ κείμενα γιὰ τὴν διαχρονικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων· πράξη ποὺ ἔγινε ἀπὸ χιλιάδες πιστοὺς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ἔγινε, ἄλλοτε ἀμέσως, μόλις ἐκφράστηκε ἡ βλάσφημη καὶ κακόδοξη διδασκαλία, ἄλλοτε μετὰ ἕνα εὔλογο μικρὸ χρονικὸ διάστημα μερικῶν μηνῶν ἢ ἐτῶν, κατὰ τὸ ὁποῖο, οἱ Πατέρες δὲν ἀδρανοῦσαν, δὲν ἠσχολοῦντο μὲ τὴν "πολιτική ποιμαντική", ἀλλὰ προσπαθοῦσαν νὰ μεταπείσουν καὶ νὰ μεταστρέψουν τοὺς αἱρετικούς.

Στὴν περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅμως, μιλᾶμε γιὰ μιὰ αἵρεση ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ ἁγίους ἄνδρες ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ καὶ ὡς ἡ ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας, κι ἐσεῖς μᾶς λέτε ὅτι «διαφωνεῖτε ἀπολύτως», χωρὶς νὰ ἀποδεικνύετε ἁγιοπατερικὰ τὴν διαφωνία σας, παρὰ μόνο ἀποφαινόμενος ἀπόλυτα καὶ ἰδιόγνωμα μὲ ὀλιγόλογους αὐτοσχέδιους συλλογισμούς! 

Πάτερ Βασίλειε· γιὰ τὸ πατρονάρισμα τοῦ κόμματός σας εἴχατε καὶ διαθέσατε ἄφθονο χρόνο, γιὰ τὴν καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν πόσο χρόνο διαθέσατε; Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀποπροσανατολίσετε τὴν συζήτηση στὸ ἀναγκαῖο ἢ ὄχι, στὸ νόμιμο ἢ ὄχι τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης ἑνὸς κόμματος, σᾶς ἐρωτοῦμε εὐθέως: ποιό εἶναι τὸ πρώτιστο καθῆκον ἑνὸς λόγιου, μάλιστα, Ποιμένα, ἡ καθοδήγηση ἑνὸς κόμματος ἢ ἡ καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν;

Γνωρίζουμε πού μας έχουν οδηγήσει οι Οικουμενιστές; Και τι άλλο είναι ικανοί να κάνουν;

 

Η μία θλίψη διαδέχεται την άλλη. Και ελπίδα από τους αντι-Οικουμενιστές καμιά!

Τί ἔχει νὰ πεῖ ἡ ἡγεσία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν γι’ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια τοῦ π. Σαράντη;

Πράγματι βρισκόμαστε σὲ ἀποκαλυπτική-ἐσχατολογικὴ ἐποχή. Τὴ μιὰ μέρα τὸ μέλος τῆς «Συνάξεως κληρικῶν καὶ μοναχῶν» π. Βασ. Βολουδάκης δογματίζει ὅτι «ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας». Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι ἐπὶ χρόνια οἱ συνάδελφοί του συζητοῦν καὶ ἐπιχειρηματολογοῦν ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ κόστους ποὺ συνεπάγεται δὲν τὴν πραγματοποιοῦν!
Λίγο νωρίτερα ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἀπελογεῖτο στὴν κατηγορία κάποιων ὅτι συλλειτουργεῖ μὲ τὸν Ζηζιούλα, πὼς τὸ κάνει ὄχι κατ' ἐπιθυμίαν του, ἀλλά: "ἀφοῦ μοῦ τὸν στέλνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, τί νὰ κάνω;"!

Σήμερα, ἕτερο κορυφαῖο μέλος τῆς ἀντι-Οἰκουμενιστικῆς Συνάξεως, ἡ ὁποία τόσα χρόνια καταγγέλλει τὸν Πατριάρχη γιὰ τὶς συμπροσευχές, ὁ π. Σαράντος Σαράντης, συμπροσεύχεται μὲ παπικὸ ἱερέα!!!

Παραθέτουμε μὲ λύπη καὶ ἔκπληξη τὸ ἄρθρο ἀπὸ τὶς «Ἀκτίνες» (καὶ θὰ ἐπανέλθουμε), ἐνῶ καὶ ἀπὸ τὴν μεριὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ἡ ἔκπληξη εἶναι μεγάλη καὶ ἡ χαρὰ ἄφατη, ὅπως τὴν ἐξέφρασε Οἰκουμενιστικὸ ἱστολόγιο:

Στην Αθήνα είχαμε και μια απρόσμενη έκπληξη! Καλύτερα ένα θαύμα, θα έλεγα!Ο γνωστός «ζηλωτής» κληρικός π. Σαράντης Σαράντος τέλεσε αγιασμό με συμπροσευχόμενο δίπλα του καθολικό ιερέα! ...Εμείς, όμως, χαιρόμαστε που ο εν λόγω κληρικός τόλμησε το μέχρι χθες απίθανο γι’ αυτόν. Ελπίζουμε να έχει καταλάβει ότι ο καταγγελτικός λόγος, το ανελέητο σφυροκόπημα των όποιων αιρετικών και οι παρόμοιες εξαλλοσύνες δεν οδηγούν πουθενά. Όπως και να έχει το πράγμα – γιατί δεν ξέρουμε πώς ακριβώς φτάσαμε στην «συμπροσευχή» - ο π. Σαράντος επέδειξε σωφροσύνη την συγκεκριμένη στιγμή. Ας ελπίσουμε το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι «αντιοικουμενιστές», οι οποίοι στο όνομα της «αυθεντικής πίστης» βιώνουν την κόλασή τους απ’ αυτή τη ζωή. Οι τάλαινες… Π.Α.Α. http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_97.html

11 Σεπ 2014

 Πηγή: "Ακτίνες"

Σοβαρότατος προβληματισμός

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

            Σοβαρότατος είναι ο προβληματισμός από τη συμπροσευχή με παπικό ιερέα του Αρχιμ. π. Σαράντη Σαράντου, άτεγκτου κριτή κάθε προσέγγισης με τους παπικούς και ζηλωτή των Ιερών Κανόνων και της Ορθοδόξου Πίστεως. 

Πέμπτη πρωί, 11η Σεπτεμβρίου 2014, ελληνογαλλικά  σχολεία Ουρσουλινών στο Μαρούσι. Τέλεση Αγιασμού.  Ιερουργός ο π. Σαράντης Σαράντος. Δίπλα του συμπροσευχόμενος ο παπικός ιερέας, φορώντας την ιερατική του στολή. Ο π. Σαράντης στις ευχές ή στις αιτήσεις που διάβαζε έκαμε τον Σταυρό του κατά το Ορθόδοξο δόγμα και μαζί του ταυτόχρονα ο παπικός ιερέας κατά το παπικό. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν «μια όμορφη ατμόσφαιρα, ενωτική, ειρηνική, αγαπητική».

Στη συνέχεια ο π. Σαράντης απευθύνθηκε στους μαθητές και στους γονείς με έναν θεολογικού περιεχομένου λόγο, ακατάληπτο σε όλους. Ο παπικός ιερέας μίλησε με απλά λόγια και κατέληξε με την προτροπή τα παιδιά, σχεδόν όλα Ορθόδοξων οικογενειών, να προσεύχονται γι’ αυτόν, ως ιερέα του σχολείου, δηλαδή ως ιερέα τους! Ο Ορθόδοξος ιερέας απευθυνόταν στο ποίμνιο του, αφού το σχολείο βρίσκεται στην ενορία του, ως ξένος και με παράξενο λόγο, ο παπικός ιερέας απευθυνόταν στα παιδιά των Ορθοδόξων, καλώντας τα να προσεύχονται γι’ αυτόν, ως τον ποιμένα τους!  Στο τέλος ο π. Σαράντης ευλόγησε με τον Αγιασμό και τις παπικές Ουρσουλίνες μοναχές, όπως νωρίτερα τους Ορθοδόξους διδάσκοντες!

Ο σοβαρότατος προβληματισμός προέρχεται από το γεγονός ότι η συμπροσευχή δεν συνέβη με κληρικό που θεωρείται «οικουμενιστής», αλλά με κληρικό ζηλωτή  της τήρησης των Κανόνων της  Πίστεως! Όταν το πλήθος των γονέων και των παιδιών βλέπουν δύο κληρικούς μαζί, που και οι δύο φορούν  την ιερατική τους αμφίεση και είναι γύρω από το τραπέζι που τελείται ο Αγιασμός να κάνουν το Σταυρό τους, ο καθένας με τον τρόπο του, ευλόγως μπορούν να παρασυρθούν στην ιδέα  ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές, κι επομένως ντε φάκτο  να νιώθουν ότι έχει επέλθει η ένωση των εκκλησιών… Ο παρών στον Αγιασμό των Ουρσουλινών Ορθόδοξος πιστός ασφαλώς διερωτήθηκε τι παραπάνω από τον π. Σαράντη κάνει λ.χ.  ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τον Πάπα; 

Η επιδίωξη των παπικών σχολείων είναι να αποτελούν μιαν όαση πνευματική στην παρακμή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας γενικότερα.  Παράλληλα φαίνεται ότι γίνεται μια προσπάθεια να πείσουν ότι οι παπικοί δεν έχουν διαφορές με την Ορθόδοξη  Εκκλησία και επομένως προωθείται μια έμμεση απόπειρα προσηλυτισμού με την, ακούσια ή εκούσια,  βοήθεια Ορθοδόξων κληρικών.

Ένας κληρικός που δεν θα ήθελε να συμβάλει στη σύγχυση ως προς τις σχέσεις και τις διαφορές μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού θα μπορούσε να ζητήσει να γίνουν ξεχωριστά οι τελετές για την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Αν δηλαδή υπήρχαν στο σχολείο και μουσουλμανόπαιδα θα ήταν μαζί και ο ιμάμης και όλοι μαζί θα συμπροσηύχοντο; Μα αυτή δεν είναι η εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της ισοπέδωσης κάθε διαφοροποίησης θρησκευτικής και εθνικής, που ισχυρότατα ιδεολογικά κέντρα επιδιώκουν να επιβάλουν και στην Ελλάδα;   

Σημειώνεται ότι οι Ουρσουλίνες, που έχουν ως κύριο έργο τους την προώθηση της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, ήρθαν στην Ελλάδα και πρώτα στη Νάξο το 1670, με την προτροπή των Ιησουιτών μοναχών και την προστασία της Γαλλίας. Έκτοτε και έως σήμερα συντηρούν σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Πώς συμπληρώνεται το πάζλ. Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης και Μασωνία

Ἐπειδή, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πρίν λίγες ἡμέρες ἑορτάσθηκε καί πάλι, ὅπως κάθε χρόνο κατά τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στή Ν. Ἰωνία τοῦ Βόλου (Μητρόπολη Δημητριάδος) και συγκεκριμένα στόν ἱερό Ναό Εὐαγγελιστρίας, ἡ μνήμη τοῦ νεόκοπου κατασκευασμένου «Ἁγίου» Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ ἀναιρεθέντων  Ἐπισκόπων καί λαϊκῶν τῆς Μ. Ἀσίας κατά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, ὀφείλουμε νά συνεχίσουμε τήν ἔντονη διαμαρτυρία μας γιά τήν παράνομη αὐτή ἁγιοποίηση, παρουσιάζοντας ὅλο καί περισσότερα στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τίς ἐνστάσεις μας καί τούς ἰσχυρισμούς  μας γιά τήν μεθόδευση αὐτῆς τῆς ἁγιοποίησης ἀπό τήν πλευρά τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας (Δ.Ι.Σ. 4/11/1992) καί τά ὁποῖα πιστεύουμε ὅτι πρέπει νά προβληματίσουν τόν κάθε συνειδητό ὀρθόδοξο χριστιανό.

Στό βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο «Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ – ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ ΑΥΤΗΣ» παρουσιάζονται ὅλα τά στοιχεῖα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τόν σκοπό της παρανόμου αὐτῆς ἁγιοποιήσεως,  ὅπως καί ὅλα τα ἐπιχειρήματα πού μᾶς πείθουν: ὅτι ὁ Χρυσόστομος Καλαφάτης, μητροπολίτης Σμύρνης θυσιάστηκε γιά τήν λατρευτή του πατρίδα καί ὄχι γιά τήν ὀρθόδοξο πίστη του· ὅτι πρέπει νά τιμᾶται ὡς Ἐθνομάρτυς, ὅπως ἐξάλλου γινόταν πρίν τό 1992, καί ὄχι ὡς ἱερομάρτυς· ὅτι ἦταν μέγας Οἰκουμενιστής, Μέλος τῆς μασονικῆς στοᾶς «ΙΩΝΙΑ» τῆς Σμύρνης, ὀπαδός τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καί ὑπέρ τῆς ἑνώσεως, ὄχι μόνο τῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, ἀλλά καί τῶν Θρησκειῶν καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα ἔχουμε κατά καιρούς ἀποσπασματικά δημοσιεύσει καί πού εἶναι στή διάθεση τοῦ κάθε καλοπροαίρετου ἐρευνητοῦ τῆς ἀληθείας  καί τῆς ὑπεράσπισης τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

Αὐτή ἀκριβῶς τή σχέση  τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης μέ τή μασονία καί τόν Οἰκουμενισμό καταγγέλλουμε ἐδῶ καί τόσα χρόνια καί δέν θά σταματήσουμε, μέ τή βοήθεια καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅσο ζοῦμε νά ἀγωνιζόμαστε καί νά ἐνημερώνουμε τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἐγκλωβισμένος στήν αἵρεση εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό ἀδιαφορία, εἴτε ἀπό σκοπιμότητα καί συμβιβασμό τῶν ποιμένων πού ἀκολουθεῖ.

Στό τελευταῖο φύλλο (2035) τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος»  (5/9/2014) διαβάσαμε στήν 4^η σελίδα τό πρῶτο μέρος μίας καταπληκτικῆς μελέτης–ἔρευνας τοῦ λίαν σεβαστοῦ καί πολυγραφότατου μοναχοῦ π. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐπικαλούμενος καί ξένη βιβλιογραφία,  μᾶς καταθέτει ἄφθονο ὑλικό καί ἀποδεικνύει περίτρανα τήν σχέση τοῦ Π.Σ.Ε., ἐκτελεστικό ὄργανο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  μέ τήν Μασονία, τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τήν Παγκοσμιοποίηση.

Δέν μᾶς ἐκπλήσσουν, βεβαίως, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, πού μᾶς παρουσιάζει ὁ σεβαστός πατήρ, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ὅταν συγκεντρώναμε ὑλικό γιά τήν ἁγιοποίηση τοῦ Σμύρνης καί συλλέγαμε πληροφορίες γιά τήν σχέση του μέ τόν Οἰκουμενισμό καί τή Μασονία, βρήκαμε παρόμοια στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά ἐκθέσουμε ἐν συντομίᾳ καί θά ἀφήσουμε τόν κάθε ἀναγνώστη νά βγάλει τά συμπεράσματά του καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὅμμασι πόσο καλά εἶναι στημένο το παιγνίδι στό παγκόσμιο γίγνεσθαι ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους, ὄχι μόνο στόν πολιτικό χῶρο ἀλλά, δυστυχῶς ἀδελφοί μου, κυρίως στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Ἐργάζονται πυρετωδῶς

Συγχαρητήριος Επιστολή για Αποτείχιση π. Ευθυμίου Χαραλαμπίδη, από τον π. Σταύρο Βάϊο

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΥΡΟΥ, του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά

        Δέν εἶχα σκοπό νά ἀσχοληθῶ μέ ὁ,τιδήποτε ἀφορᾶ τούς

Ἐπισκόπους, ὡς πρός τήν νοοτροπία, τά κόμπλεξ πού ἔχουν, τό πῶς θεωροῦν τό ἐπισκοπικό τους ἀξίωμα καί κυρίως τήν σχέσι πού ἔχουν μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, διότι τό θεωρῶ ματαιοπονία καί, ἐπιπλέον, ὅτι εἶναι ἡ μόνιμη καί ἀνθρωπίνως ἀθεράπευτη πληγή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν τά ὁποῖα ὑφίσταται ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἄν δέν ἐλάβαινα γνῶσι γιά μία χαρακτηριστική ἀντίδρασι τοῦ συγκεκριμένου Ἐπισκόπου Σύρου, τήν ὁποία ἄκουσα ἀπό πρῶτο, κατά τό δή λεγόμενο χέρι, καί πρέπει ὡς ἐκ τούτου νά θεωρηθῆ ἀληθινή ἀπό τούς ἀναγνῶστες τοῦ κειμένου  αὐτοῦ. Ἐγώ ἐπειδή γνωρίζω, ὡς παθών, τήν νοοτροπία τῶν Ἐπισκόπων καί τά κόμπλεξ τά ὁποῖα ἔχουν, ἐθεώρησα φυσική αὐτήν τήν ἀντίδρασι τοῦ Μητροπολίτου Σύρου καί τήν καταγράφω πρός διαφώτισι τῶν ἀφελῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καί, βεβαίως, ἐνημέρωσι τοῦ ἀτυχοῦς καί δυστυχοῦς Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος, ἄν μή τί ἄλλο, νομίζω θά ἐδικαιοῦτο νά ἔχη καλύτερους ποιμένες.

          Εἶναι γεγονός ὅτι ὅταν «τά πᾶς καλά» μέ τόν Ἐπίσκοπό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι εἰς αὐτόν ἀδιακρίτως καί χειραφετεῖσαι κατά τόν τύπο τοῦ τυφλοῦ, ὅταν ὄχι μόνο δέν τόν ἐλέγχεις, ἀλλά ἀπεναντίας ἐπικροτεῖς τίς πράξεις του, ὅταν τέλος πάντων σκύβεις τό κεφάλι καί τόν προσκυνᾶς, κατά τόν τύπο τοῦ Χατζιαβάτη τοῦ θεάτρου σκιῶν, τότε ἔχεις καί ὅλες τίς ἀπολαβές, τίς τιμές, τίς καλύψεις, τήν ἐπισκοπική ὀμπρέλλα νά σέ προστατεύη, τούς ἐπαίνους γιά τό ἔργο πού ἐπιτελεῖς καί, βεβαίως, ἔχεις καί τήν ἐλπίδα προαγωγῆς λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀνικανότητός σου νά ἐκφέρης λόγο καί νά ὑποβάλλης ἔνστασι γιά οἱοδήποτε θέμα.

      

Εἶναι χαρακτηριστικό ἐν προκειμένῳ αὐτό πού εὐρέως κυκλοφορεῖ μεταξύ τῶν κληρικῶν, ὅτι δηλαδή ἀλοίμονό σου, ἄν πέσης στήν δυσμένεια τοῦ δεσπότη!  Στήν περίπτωσι αὐτή, ἔχει τήν δύναμη νά σέ ξεκάνη σέ χρόνο ρεκόρ καί, ἐπί πλέον, τήν ἱκανότητα νά τό κάνη αὐτό ἀπό θέσεως ἰσχύος, ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἁρμόδιος νά καθαρίση τόν ἀγρό τοῦ Κυρίου ἀπό τά ζιζάνια κ.λπ.

          Στό σημεῖο αὐτό καταθέτω τήν προσωπική μου ἐμπειρία καί ἀναφέρω ὅτι, ὅσο χρονικό διάστημα τά ἐπήγαινα καλά μέ τόν τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο, μέ ἐκθείαζε, μοῦ παρεῖχε κάθε ἐξυπηρέτησι, ὑπεστήριζε τήν μονή μου, μοῦ ἔστελνε ἀνθρώπους μέ διάφορα προβλήματα πρός πνευματική των καθοδήγησι, μέ παρακαλοῦσε νά προσεύχωμαι δι’ αὐτόν κ.λπ. Ὅταν, κατά τό

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΔΕΙΛΙΑ ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ;

Στὴν τελευταία «Θεοδρομία» (τ. 2, 2014, σελ. 195-198) δημοσιεύεται ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα, μὲ τὴν ὁποίαν ζητοῦν τὴν «Διακοπὴ Ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης» κ. Μπουτάρη, διότι «προσπαθεῖ καί πάλι νά παγιώσει τόν αἰσχρό θεσμό τῆς ἐτησίου δημοσίας θριαμβεύσεως τῆς σοδομιτικῆς ἁμαρτίας στίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς» λεγομένης “ὑπερηφανείας”».

Δὲν μπορεῖ κανεὶς παρὰ νὰ ἐπικροτήσει τὸ αἴτημα αὐτὸ τῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀλλὰ ὅποιος τὸ διαβάσει, ἀντιλαμβάνεται ὅτι σὲ αὐτὸ ὑπάρχει μιὰ μεγάλη ἀντινομία. Οἱ δραστηριότητες τοῦ Μπουτάρη, ποὺ εἶναι Δήμαρχος τέσσαρα χρόνια, σκανδάλισε καὶ πείραξε τοὺς Ἁγιορεῖτες. Ὁ ἄλλος, χειρότερος «Μπουτάρης» τοῦ Φαναρίου, δὲν τοὺς πείραξε;

Δὲν πῆραν εἴδηση ὅτι ἐπὶ δεκαετίες (κι ὄχι γιὰ τέσσερα χρόνια) τὸ Φανάρι, εἴτε μὲ τὸν Ἀθηναγόρα, εἴτε μὲ τὸν Δημήτριο, εἴτε μὲ τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο (ποὺ ἔχει ὑπερβεῖ ὅλους σὲ ἀσέβεια, ἀσφαλῶς καὶ τὸν ὅποιο Μπουτάρη), ἀσχημονοῦν στὸ Σῶμα τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας; Δὲν κατάλαβαν ὅτι διέστρεψε τὸ «Σύμβολο» τῆς Πίστεως (καταλύοντας τὰ 9^ο καὶ 10^ο ἄρθρα του) καὶ κατέλυσαν τὴν μοναδικότητα τῆς «Μίας» Ἐκκλησίας; Δὲν γνωρίζουν ὅτι οἱ μόλις πρὸ πεντηκονταετίας Ἁγιορεῖτες (γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στοὺς ἐπὶ Βέκκου) διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα γιὰ μικροτέρας ἐκτάσεως παρανομίες;

Καὶ ἀφοῦ τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτά, ἐξήντλησαν ὅλη τὴν αὐστηρότητά τους στὸν Μπουτάρη, ποὺ στὸ κάτω κάτω εἶναι πολιτικὸς καὶ δεδηλωμένος ἄθεος; Θίχτηκαν ἐπειδή ὁ Μπουτάρης θέλει νὰ παγιώσει τὸν αἰσχρὸ θεσμὸ τῆς παρελάσεως τῶν σοδομιτῶν στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης καὶ δὲν ἐξανίστανται κι ἀγανακτοῦν ποὺ ὁ Πατριάρχης ἔχει καταλύσει ὅλους τοὺς ἱεροὺς Θεσμούς, Κανόνες καὶ Παραδόσεις τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας;

Γιατί δὲν διακόπτουν τὴν ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο; Καὶ μάλιστα

Παρουσιάζουν τα αντι-Οικουμενιστικά ιστολόγια τα αίσχη των Οικουμενιστών, αλλά συγχρόνως επικοινωνούν μαζί τους!

Πηγή: "Ἀκτίνες", "Τελεβάντος"

 Μόναχο: Οικουμενιστική Ημέρα της Δημιουργίας 2014 (Φωτογραφίες)

Η Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας συμμετείχε και στην φετινή κεντρική εκδήλωση για την Ημέρα της Δημιουργίας, που διοργάνωσε το Συμβούλιο των "Εκκλησιών" της Γερμανίας στις 5 Σεπτεμβρίου 2014 στο Μόναχο.

Όπως αναφέρει ο Αρχιερατικός Επίτροπος Βαυαρίας της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, Απόστολος Μαλαμούσης Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου "Ο αείμνηστος Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος είχε προτείνει την 1η Σεπτεμβρίου (αρχή του εκκλησιαστικού έτους), ως ημέρα προσευχής των εκκλησιών για τη δοξολόγηση του Θεού και τη συνειδητοποίηση της δικής μας ευθύνης για τη δημιουργία. Το Συμβούλιο των Εκκλησιών της Γερμανίας (ACK) υιοθέτησε με ενθουσιασμό την πρόταση

Η μέθοδος του "Οικουμενιστικού Μιθριδατισμού" συνεχίζεται, με την συμπαράσταση των αντι-Οικουμενιστών και των χριστιανικών ιστολογίων! (Θα ακολουθήσει σχετικό άρθρο).

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρακολούθησε λειτουργία Μονοφυσιτών στην ανατολική Τουρκία, στο νησί Ακνταμάρ.

 Πηγή: "Ἀκτίνες"

Σχόλιο ΑΚΤΙΝΩΝ:

Παραθέτουμε το δημοσίευμα για την  παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε λειτουργία Μονοφυσιτών για να γίνει κατανοητό πόσο μεγάλη σύγχυση μπορεί να προέλθει από τέτοιες ενέργειες. Το δημοσίευμα μιλά για «ελληνική, αρμενική και ασσυριακή ορθόδοξη εκκλησία» και για «ορθόδοξες κοινότητες». Τελικά οι μονοφυσίτες έπαψαν να είναι αιρετικοί για τον Οικουμενικό Πατριάρχη;

Έλληνες, Ασσύριοι και Αρμένιοι σε κοινή λειτουργία

Παρουσία και του Οικουμενικού Πατριάρχη στην ανατολική Τουρκία, στο νησί Ακνταμάρ της λίμνης Βαν. 

Την Κυριακή η αρμενική ορθόδοξη εκκλησία του Σταυρού στο νησί Ακνταμάρ της λίμνης Βαν γέμισε και πάλι από πιστούς που ήρθαν να προσευχηθούν από κάθε γωνιά της Τουρκίας αλλά και από το εξωτερικό. 

Φέτος όμως, σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, η κυριακάτικη λειτουργία κατόρθωσε κάτι μοναδικό: για πρώτη φορά βρέθηκαν μαζί οι πνευματικοί ποιμένες από την ελληνική, την αρμενική και την ασσυριακή ορθόδοξη

π. Αναστ. Γκοτσόπουλος τόλμησε νὰ το πει: Κανονικό εκκλησιαστικο δικαίωμα το της Αποτειχίσεως

 Ἐπιστολὴ π. Ἀναστάσιου Γκοτσόπουλου
γιὰ τὸν ἀποτειχισμένο Ἱερομόναχο π. Ευθύμιο Χαραλαμπίδη καὶ τὸν Σύρου Δωρόθεο 

κ. Κωστόπουλε,

      Δημοσιεύσατε άρθρο στο οποίο ο  Σεβ. Σύρου αναφέρεται, χωρίς να τον μνημονεύει ονομαστικά –γιατί άραγε;–  στον πανοσιολ. Αρχιμ. Ευθύμιο Χαραλαμπίδη της Ι. Μ. Αγ. Νικολάου Άνδρου.

     Ο  π. Ευθύμιος Χαραλαμπίδης έκανε χρήση του κανονικού δικαιώματος που παρέχει η κανονική εκκλησιαστική παράδοση (15^ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) και διέκοψε το μνημόσυνο του ονόματος του  Επισκόπου του (του Σεβ. Σύρου Δωροθέου)  για συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους με εξαιρετική σαφήνεια εκθέτει στην από Ιουλίου 2014 επιστολή του.

Αγαπητέ Αναστάσιε (Κωστόπουλε), νομίζω ότι μετά τη δημοσίευση των καταγγελιών του Σεβ. Σύρου επιβάλλεται να δημοσιεύσεις και την επιστολή του π. Ευθυμίου Χαραλαμπίδου, ώστε οι αναγνώστες σου να μπορούν να σχηματίσουν αντικειμενική άποψη (σας την αποστέλλω συνημμένως).

Πάντως, για να είμαι ειλικρινής,

1. στην επιστολή του π. Ευθυμίου δεν μπόρεσα να διαπιστώσω τίποτα απ’ όσα του καταμαρτυρεί ο Σεβ. Σύρου: «Όποιος απροκατάληπτος διαβάσει κείμενά τους, θα διαπιστώσει με πόση εμπάθεια, με πόσο μίσος στρέφονται καθ` όσων, κατά την αλάθητη άποψή τους, προδίδουν την Ορθοδοξία, ιδιαιτέρως δε αν αυτοί είναι Επίσκοποι, και καθ` όσων ευρίσκονται εκτός της Ορθοδοξίας, ένα μίσος και μια εμπάθεια, που απάδουν σε γνήσιο Χριστιανό, και μάλιστα Ορθόδοξο... Συνέπειες και αυτά του υπέρμετρου εγωισμού και της τάσεως αυτοπροβολής, που τους διακρίνει, και, έτσι,  χωρίς να το συνειδητοποιούν, οδηγούνται εκτός Εκκλησίας, … τοποθετώντας τον εαυτό τους πάνω από την Εκκλησία, ή και ταυτίζοντάς τον - βαβαί της βλασφημίας - μ` Αυτήν !» και

2. θα περίμενα από το Σεβ. Σύρου να αναφερθεί κυρίως στα συγκεκριμένα σοβαρά εκκλησιολογικά και κανονικά ζητήματα τα οποία θέτει ο π. Ευθ. Χαραλαμπίδης.

                  

                       Πάτρα 8.9.2014   

        π. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

  Εφημέριος  Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

τηλ. 6945-377621  -  agotsopo@gmail.com

Πηγή:  anastasiosk

Στὀ ἴδιο ἱστολόγιο καὶ τὸ παρακάτω σχόλιο:

Ο πατερ Αναστασιος Γκοτσοπουλος ειναι γνωστης της Πατερικης Παραδοσεως και εχει το δικαιωμα να εκφερει την γνωμη του νομιζω. Εχει

ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΥΡΟΥ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ

Ο κ. Δωρόθεος δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεώς του (διαβάστε το εδώ) ένα άρθρο με τίτλο "l'église c'est moi" ("Η Εκκλησία είμαι εγώ"), στο οποίο στηλιτεύει την "νοοτροπία και πρακτική ενίων Χριστιανών, Κληρικών  και Λαϊκών" να ασκούν κριτική στον Επίσκοπο και έτσι να υποκαθιστούν, κατά την γνώμη του συγγραφέως, την Εκκλησία.

Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει τις προσωπικές απόψεις του κ. Δωροθέου, οι οποίες όμως δεν υποστηρίζονται από καμία σχετική γραφική ή πατερική παραπομπή, πέραν δύο ευαγγελικών ρήσεων, άσχετων με το θέμα, και ενός ατυχούς παραλληλισμού, ο οποίος μάλλον αποβαίνει εναντίον του, όπως θα δούμε παρακάτω.

Κακίζει λοιπόν ο κ. Δωρόθεος όσους ασκούν κριτική για θέματα πίστεως και δεν αναγνωρίζει ένα τέτοιο δικαίωμα σε όσους το κάνουν γιατί τάχα "δεν είναι, ούτε μπορούν να λέγονται, Ορθόδοξοι όσοι διεκδικούν για τον εαυτό τους το Παπικό αλάθητο και διέπονται από την  προτεσταντική  αντίληψη ότι ο κάθε ένας φωτίζεται απευθείας από το Άγιο Πνεύμα!".

Επομένως συνιστά τη σιωπή των Ορθοδόξων, αφού σε αντίθετη περίπτωση "αναιρούν αυτό τούτο το Συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας, το οποίο θεόπνευστοι Οικουμενικές Σύνοδοι και Θεοφόροι Πατέρες θέσπισαν, και οικειοπούνται ρόλο, έργο και λόγο υπερ-Εκκλησίας και υπέρ-Συνόδου!".

Ας δούμε όμως τι λένε οι Θεοφόροι Πατέρες περί του θέματος.

Ο Μέγας Βασίλειος: "πας φιλόθεος άνθρωπος προς διδασκαλίαν αυτεπάγγελτος" (P.G. 32, 1037).

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: "Ταύτα και λαϊκοίς νομοθετώ, ταύτα και πρεσβυτέροις εντέλλομαι, ταύτα και τοις άρχειν πεπιστευμένοις. Βοηθήσατε τω λόγω πάντες όσοις το δύνασθαι βοηθείν εκ Θεού" (P.G. 36, 308).

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης:

"Εντολή γάρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως... Ώστε, ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ εστιν ειπείν, εγώ τίς ειμί; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά οι λίθοι κεκράξουσι και συ σιωπηλός και άφροντις;» (P.G. 99, 1321).

Δηλαδή "Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπούμε όταν κινδυνεύει η πίστης... Συνεπώς, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν πρέπει να πει κανείς: ποιός είμαι εγώ; Ιερέας, άρχοντας, στρατιώτης, γεωργός, πτωχός; Δεν μου πέφτει εμένα λόγος και φροντίδα για το ζήτημα. Τι λες, οι πέτρες θα φωνάξουν, και συ θα μείνεις σιωπηλός και άπραγος;".

Ο Άγιος Θεόδωρος μάλιστα αναφερόμενος στο "φοβερόν της σιωπής κρίμα" (P.G. 99, 1072) προειδοποιεί ότι

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΤΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ!

Ἑτοιμάζοντας τὴν “ἀπολογία”  του ὁ μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος γιὰ τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως ποὺ ἐξουσιαστικὰ ἀποφάσισε νὰ ἐπιβάλει (ὡς ἄλλος ἀλήστου μνήμης Λουδοβίκος ΙΔ΄) καὶ προανήγγειλε στὸν ἱερομόναχο Εὐθύμιο Χαραλαμπίδη, προσπαθεῖ νὰ ἐνοχοποιήσει τὸ θύμα καὶ νὰ ἐπιρρίψει στρεψόδικα σ’ αὐτὸν τὴν δική του εὐθύνη, καὶ αὐθαίρετη ποινή, ἀποδίδοντας στοὺς ὑπερασπιζόμενους τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας παραποιημένη τὴ φράση τοῦ Λουδοβίκου “l'église c'est moi”, ἡ Ἐκκλησία εἶμαι ἐγώ!

π. Εὐθ. Χαραλαμπίδης

Ἀλήθεια, πῶς νὰ ταιριάξει, κ. Δωρόθεε, Πολυκανδριώτη, σὲ ἕνα διωκόμενο ἱερομόναχο ἡ φράση “l'église c'est moi”; Σὲ ἕνα ἱερομόναχο πού, ἐπειδὴ ἀντέδρασε ἁγιοπατερικὰ στὶς αὐθαιρεσίες σου καὶ διέκοψε τὴν Μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σου, ἐφαρμόζοντας εἰρηνικὰ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ Ἱερὸ κανόνα, τὸν ἀπειλεῖς, ὡς ἄλλος αὐτοκράτωρ, πὼς θὰ τοῦ κόψεις τὸ μισθὸ καὶ θὰ τὸν καθαιρέσεις, ἂν μέχρι τὰ μέσα Σεπτεμβρίου δὲν μετανοήσει ἐγγράφως καὶ δὲν ἐπαναλάβει τὴν μνημόνευση τοῦ "θείου" ὀνόματός σου;

Ξέχασε ὁ κ. Δωρόθεος ὅτι πληθώρα Ἱερῶν Κανόνων ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς; Ξέχασε ὅτι πληθώρα Ἱερῶν Κανόνων ἀπαγορεύουν τὴν παρουσία σὲ χειροτονία αἱρετικοῦ; Ξέχασε ὅτι ἡ Ἁγία γραφὴ καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὁρίζουν, ὡς πρώτιστο καθῆκον τῶν Ἐπισκόπων, νὰ φροντίζουν τὸ ποίμνιό τους, νὰ τὸ προφυλάσσουν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐνημερώνοντας τοὺς πιστοὺς γιὰ τὶς βλάβες ποὺ ἐπιφέρουν οἱ αἱρετικοὶ Παπικοί;  Ξέχασε τὸ καθῆκον του ὡς Ἐπισκόπου εἶναι νὰ ἐκδιώκει ἀπὸ τὴν ποίμνη τοὺς αἱρετικούς, κι ὄχι νὰ διευκολύνει τὸ ἔργο τους;

Καὶ τί κάνει ὁ κ. Δωρόθεος; Τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα!  Συγχρωτίζεται, συμπροσεύχεται εὐκαίρως ἀκαίρως μὲ τοὺς Παπικούς, καὶ τὸ ἐξωφρενικό, πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστο στὴν Ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ Ἐκκλησία, δώρισε παπική μίτρα (διπλανή φωτογραφία) στὸν νέο παπικὸ Ἐπίσκοπο Σύρου!!! 

Ἡ Ἁγία γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες ὀνομάζουν τοὺς αἱρετικοὺς λύκους, καὶ ὁ μητροπολίτης Δωρόθεος τοὺς ἀντιμετωπίζει ὡς ἤμερα πρόβατα. Ὡς ἄλλος Λουδοβίκος, νομίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι δικιά του “l'église c'est moi”, καὶ ὡς ἄλλος Πάπας στὴν Μητρόπολή του, μπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει, καὶ ἀντὶ νὰ φροντίζει νὰ μὴ πέσουν οἱ πιστοὶ στὰ χέρια τῶν αἱρετικῶν, κυνηγᾶ καὶ διώκει τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ τοῦ ὑπενθυμίζουν τὸ καθῆκον του ὡς συμποιμένες καὶ συνυπεύθυνοι ἀπέναντι στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς πιστούς!

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ "ὀρθόδοξος" ἐπίσκοπος Σύρου, ἐργάζεται γιὰ τὴν οὐνιτοποίηση τῆς Μητροπόλεώς του, ἀλλὰ κανένας Ἐπίσκοπος καὶ καμιὰ Σύνοδος δὲν ἐνδιαφέρεται γι' αὐτό. Κανεὶς δὲν ἐνδιαφέρεται ἂν γίνονται μικτοί γάμοι, ἂν οἱ βαπτίσεις ἀντικαταστάθηκαν μὲ τὸ χρίσμα· ἂν ἡ Θ. Κοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μεταδίδεται στοὺς Παπικούς, ἂν  οἱ δικοί μας «κοινωνοῦν» τὴν “ὄστια” ἀπὸ τοὺς παπικούς, ὅπως εἶχε ἀποκαλύψει