Επιτέλους, ας τοποθετηθούν απέναντι στους αιρετικούς Οικουμενιστές

Ὅταν πρόκειται γιὰ θέματα Πίστεως, κ. Ἄνδραλη, ποὺ μάλιστα θίγονται ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἔχουμε ὑποχρέωση καὶ νὰ δημοσιεύσουμε τὸ ἄρθρο σας (ὅπως κάναμε), καὶ νὰ ἀπαντήσουμε σ’ αὐτό, ἔχοντας ὡς ὁδηγούς μας τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ἔχουμε, βέβαια, συνείδηση ὅτι ἡ χρήση κειμένων τῶν Πατέρων, δὲν καθιστᾶ τὴν ἀπάντηση –ἐκείνων ποὺ τὰ χρησιμοποιεῖ– Ὀρθόδοξη, ἀφοῦ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει ἀπὸ τὰ κείμενά τους ὅ,τι εὐοδώνει τὶς θέσεις του, καὶ ἔτσι νὰ τοὺς παρερμηνεύσει καὶ νὰ κακοποιήσει τὴ διδασκαλία τους. Ἡ προσπάθειά μας, ὅμως, εἶναι νὰ παραθέσουμε ὄχι μόνο τὸ γράμμα, ἀλλὰ καὶ τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων.

Νὰ ἀρχίσω ἀπὸ τὰ μικρὰ καὶ ἀνώδυνα:
Ἀρνεῖσθε ὅτι ἔχετε ἐπαγγελματικὲς σχέσεις μὲ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς. Ἀπορῶ γιὰ τὴ φράση σας αὐτή. Κανεὶς δὲν σᾶς κατηγόρησε γιὰ κάτι τέτοιο. Ἡ φράση μου, «ὁ μητροπολίτης (Πειραιῶς), τὶς ἀπόψεις τοῦ ὁποίου ὑποστηρίζετε...», δὲν ὑπονοεῖ ὅτι ἔχετε μὲ τὸν κ. Σεραφείμ, ἐπαγγελματικὲς σχέσεις καὶ συμφέροντα, ἀλλὰ μιλᾶ γιὰ τὴν ἀποδοχὴ καὶ ὑποστήριξη τῶν θέσεων τοῦ Πειραιῶς (τὸν ὁποῖον καὶ ἐπαινέσατε γι’ αὐτές), ὅπως  ἐπίσης καὶ τὴν ὑποστήριξη τῶν θέσεων τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς. Ἐξ  ἄλλου ἡ ἔμπλοκή σας στὸν διάλογο αὐτό, ἀπ’ ἐκεῖ ξεκίνησε.

1. Στὸ ἄρθρο σας ἀποφύγατε νὰ πάρετε θέση στὰ κρίσιμα θέματα ποὺ σᾶς ἔθεσα, ὅπως:

α) Ἀφοῦ χαρακτηρίζουν οἱ Ἐπίσκοποι (καὶ ὁ Πειραιῶς) ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ καὶ παναίρεση τὸν Οἰκουμενισμό, γιατί ἀρνοῦνται πεισμόνως νὰ κατονομάσουν τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς αἱρέσεως; Μήπως, γιατὶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ κατονομάσουν ὡς αἱρετικὸ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τότε, ἡ ἀμέσως ἑπόμενη κίνησή τους, εἶναι νὰ μὴν ἔχουν ἐπικοινωνία μὲ ἕνα αἱρετικὸ καὶ δὲν θὰ μποροῦν εἰς τὸ ἑξῆς νὰ παρίστανται στὴν μετὰ βαΐων καὶ κλάδων ὑποδοχή του –κατὰ τὶς ἐδῶ ἐπισκέψεις του– καὶ τότε, οἱ ὅποιες φιλοδοξίες τους καταστρέφονται καί, ἀσφαλῶς, κινδυνεύει ὁ θρόνος τους;

β) Συμφωνεῖτε ἢ ὄχι μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὅτι κάθε αἵρεση μᾶς ἀποκόπτει ἀπὸ τὸν Θεό, κατὰ συνέπεια καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς;  Συμφωνεῖτε μὲ τὴν θέση τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν οὐδεμία χάρη μεταδίδουν, ἀντίθετα μεταδίδουν σκοτασμὸ καὶ κόλαση; (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης).

γ) Σᾶς ρώτησα: Ὑπάρχουν δυνητικὲς θεῖες Ἐντολές; Εἶναι ἄραγε δυνητικὸς ὁ περὶ «δεδιωγμένων ἕνεκα δικαιοσύνης καὶ ἀφορισμένων» μακαρισμός; Ἢ τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθαι»; Εἶναι δυνητικὸ τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· εἶναι δυνητικὸ τὸ «χαίρειν τοῖς αἱρετικοῖς μὴ λέγηται»;

Ἐσεῖς, ὅμως, ἀντὶ νὰ ἐξαντλήσετε τὴν ἀπάντηση σ’ αὐτά, εἰσάγετε νέα θέματα. Ἀλλὰ ἔτσι κάνουμε ἕνα διάλογο κωφῶν! Θὰ πρέπει –στὴν ἀνταπάντησή σας– νὰ ἀσχοληθεῖτε πρωτίστως μὲ αὐτὰ τὰ κρίσιμα θέματα, ὄχι φυσικὰ ὡς ἐκ μέρους τοῦ Πειραιῶς, ἀλλὰ ὡς χριστιανὸς ποὺ ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως. Καθόσον, μάλιστα, βρήκατε ἀπαράδεκτες τὶς θέσεις τῶν Ἁγίων ποὺ προβάλλουμε, καὶ ἀντίθετα, βρήκατε «τὸ βιβλίο της Μητρόπολης Πειραιῶς διαφωτιστικότατο», τὸ ὁποῖο, μάλιστα, «γκρέμισε συθέμελα τὶς θεωρίες τοῦ π. Εὐθύμιου», στὴν ἐξέταση αὐτων τῶν βασικῶν θέσεων ἔπρεπε νὰ ἐπιμείνετε καὶ νὰ ἑρμηνεύσετε.

2. Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν εὐαισθησία σας νὰ ζητήσετε συγγνώμη «γιὰ τὸν (ὅπως γράφετε) ὄντως βαρὺ χαρακτηρισμὸ τοῦ “αἱρετικοῦ”», τὸν ὁποῖον μoῦ ἀποδώσατε, μὲ τὴν ἑξῆς φράση: «Πρῶτα ἀπὸ ὅλα, θέλω νὰ ζητήσω συγγνώμη γιὰ τὸν ὄντως βαρὺ χαρακτηρισμὸ τοῦ αἱρετικοῦ..., ἀνακαλῶ τὴν κατηγορία».

Θὰ παραμείνω λίγο σ’ αὐτό. Μὲ ὀνομάσατε «αἱρετικὸ» καὶ «ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία», χωρὶς νὰ μὲ καταδικάσει κάποια Σύνοδος, χωρὶς νὰ ἐξακριβώσετε κἂν τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία μου, ἁπλῶς καὶ μόνο, ἐπειδὴ νομίζατε ὅτι νοθεύω Ἱ. Κανόνα. Γράψατε: «Αὐτὸς ὅμως ποὺ ἐξουδενώνει τοὺς μὴ ἀποτειχισθέντες καὶ νοθεύει τὸν Ἱερὸ Κανόνα καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία εἶναι αἱρετικὸς καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας»!

Δὲν ἔπρεπε, ὅμως, κ. Ἄνδραλη, γιὰ νὰ ὀνομάσετε κάποιον αἱρετικό, νὰ περιμένετε νὰ καταδικασθεῖ ἀπὸ κάποια Σύνοδο; Τοῦτο ἐξ  ἄλλου γράφουν καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, τοὺς ὁποίους ὑποστηρίξατε μὲ τὴν παρέμβασή σας. Ποιά Σύνοδος, λοιπόν, μὲ κατεδίκασε ὡς αἱρετικό;

Ἀπορῶ, κ. Ἄνδραλη, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε ὅτι τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς «γκρέμισε συθέμελα τὶς θεωρίες τοῦ π. Εὐθύμιου», καὶ ταυτόχρονα ἐσεῖς νὰ συμφωνεῖτε –μὲ ὅσα γράφετε– μὲ τὶς θέσεις τοῦ π. Εὐθυμίου καὶ ὄχι μὲ τὶς θέσεις τοῦ βιβλίου, τὸ ὁποῖο, δῆθεν, γκρέμισε τὶς θέσεις τοῦ π. Εὐθυμίου; Γιὰ νὰ καταλάβετε, πὼς ἄλλα πιστεύετε καὶ ἄλλα ὑποστηρίζετε, παραθέτω τὰ κάτωθι.

* Ἐσεῖς προσωπικὰ ὑποστηρίξετε τὴ θέση ὅτι, ἀφοῦ κατὰ τὴν γνώμη σας διαστρέφω Ἱ. Κανόνα, εἶμαι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

* Ἂς δοῦμε ἀπὸ μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς –τὀ ὁποῖο ἐσεῖς ἐπαινεῖτε– συμφωνεῖ μὲ τὶς θέσεις ποὺ ἐκφέρατε, ἢ ὑποστηρίζει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐσᾶς!

Γράφουν οἱ τοῦ Πειραιῶς: «Δὲν εἶναι ἁρμόδιο τὸ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐπισημάνει καὶ νὰ διαγνώσει μὲ ἀσφάλεια τὴν αἵρεση, διότι δὲν ἔχει τὶς ἀνάλογες πνευματικὲς προϋποθέσεις. Ἡ διάγνωση, δὲν εἶναι ἔργο τοῦ καθενός, ἄλλα μόνον τῶν Ἁγίων Πατέρων... Ὅταν δηλαδὴ πρόκειται γιὰ τὸ σοβαρότατο παράπτωμα τῆς ἐκπτώσεως σὲ κάποια αἱρετικὴ διδασκαλία, θεωρεῖται ἀναγκαία ἡ συνοδικὴ κρίσις... Δὲν εἶναι ὀρθὴ ἡ θέσις ὅτι ὁ αἱρετικός, ποὺ θὰ πλανηθεῖ ἀπὸ μιὰ αἱρετικὴ διδασκαλία, καθίσταται ἀμέσως ξένος πρὸς τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ... Ἐὰν δὲ ὁ αἱρετικὸς ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιμένει πεισματικὰ στὶς αἱρετικές του διδασκαλίες, τότε τὸν ἀποκόπτει ἀπὸ τὸ Σῶμα διὰ τῆς Συνόδου... Ἡ ἀποκοπὴ δὲν γίνεται κατὰ τρόπον αὐτόματο, ἀπὸ μόνη της, μόλις δηλαδὴ ἔκπεσει ὁ αἱρετικὸς στὴν αἵρεση, ὅπως ἀφηνει νὰ ἐννοηθεῖ ὁ π. Εὐθύμιος μὲ τὴν φράση “ὁ φορέας κατεγνωσμένης αἱρέσεως εἶναι, λόγω τῆς αἱρέσεως, ξένος πρὸς τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ”, ἀλλὰ μὲ τὴν συγκεκριμένη καταδικαστικὴ συνοδικὴ ἀπόφαση...

»Πέρα γιὰ πέρα ἄστοχοι καὶ ἐσφαλμένοι εἶναι ἐπίσης καὶ οἱ ἰσχυρισμοί του, ὅτι στὴν “περίπτωση τῶν θεμάτων τῆς πίστεως ὁ κάθε πιστὸς γίνεται κριτὴς καὶ δικαστὴς πρὸ συνοδικῆς κρίσεως τοῦ ἄτακτως περιπατοῦντος ἐπισκόπου...”. Ἀλλοίμονο, ἂν ὁ κάθε πιστὸς μεταβληθεῖ σὲ κριτὴ καὶ δικαστὴ καὶ τοποθετήσει ἔτσι τὸν ἑαυτό του ὑπεράνω Συνόδων καὶ Πατέρων...».

Διαπιστώνετε καὶ ἀπὸ μόνος σας, «ἰδίοις ὄμασι», ὅτι οἱ θέσεις σας συμφωνοῦν μὲ ἐκεῖνες τοῦ π. Εὐθυμίου, κι ὄχι μὲ τὶς ἀντι-αγιογραφικὲς γνῶμες τῶν συγγραφέων τοῦ βιβλίου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς;

Δὲν χρειάζεται, λοιπόν, ὅπως ἐσεῖς γράφετε, ἡ καταδίκη ἀπὸ μιὰ Σύνοδο, γιὰ νὰ ὀνομάσουμε κάποιον αἱρετικὸ καὶ «ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία». Ἀρκεῖ ποὺ νοθεύει κάποιον Ἱερὸ Κανόνα ἀκόμα καὶ ἀσυνείδητα (ὅπως γνωματεύσατε γιὰ μένα).

Τί συμβαίνει τώρα, ἂν ἐκεῖνος ποὺ νοθεύει Ἱ. Κανόνα εἶναι, ὄχι ἕνας θεολόγος (σχεδὸν ἄγνωστος), ἀλλὰ ἕνας  Πατριάρχης; Καὶ τί συμβαίνει, ὅταν αὐτὸν τὸν Πατριάρχη τὸν καλύπτουν οἱ Ἐπίσκοποι;

Δικαιοῦμαι, ὡς ἐκ τούτου, μιᾶς καὶ ἀποδέχεσθε τὸν ὅρο «ὀνοματοκρυπτισμός», ποὺ εἰσήγαγε ὁ «θεολογικὸς γίγαντας τῶν ἡμερῶν μας» (ὅπως τὸν ὀνομάζετε), ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, νὰ σᾶς ἐρωτήσω συγκεκριμένα:

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, τί πιστεύετε· νοθεύει ἕναν ἢ πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ μάλιστα συνειδητά; Ἔτι περισσότερο. Μήπως νοθεύει, ὄχι μόνο Ἱ. Κανόνες, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως; Μήπως τὸν Παπισμό, γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι δὲν ἔχει Μυστήρια καὶ Διαδοχή (ὅπως καὶ ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου, Πειραιῶς κ.ἄ. ἔχουν διακηρύξει), μήπως, λοιπόν, τὸν Παπισμὸ ὁ Πατριάρχης τὸν ἀποδέχεται καὶ τὸν τιμᾶ ὡς Πρεσβυτέρα καὶ Σεβάσμια Ἐκκλησία, τὸν νέον Πάπα ὡς Πρωθιεράρχη θεοπρόβλητον, καὶ τοὺς καρδινάλιους ὡς ἔχοντας ἱερωσύνη; Μήπως ἔτσι, παραβαίνει καὶ καταλύει τὸ 9^ο καὶ 10^ο ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως; Μήπως, ἀκόμη, ὁ Πατριάρχης καταλύει τὸ Εὐαγγέλιο, ἀφοῦ ἀποδέχεται ὡς Ἐκκλησίες καὶ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν ὁμολογιῶν τοῦ Π.Σ.Ε., ποὺ ἀρνοῦνται τὶς ἅγιες εἰκόνες, παραβαίνουν ἀσυστόλως Κανόνες Πίστεως καὶ ἠθικὲς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, καθόσον ἀποστέλει συγχαρητήρια σ’ αὐτοὺς ἀκριβῶς, ποὺ ὄχι μόνο ἀποδέχονται τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἀλλὰ τελευταῖα ἐπιτρέπουν νὰ γίνονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀκόμα καὶ Ἐπισκόποι; Δὲν ἀποτελεῖ αὐτὸ πνευματικὴ μοιχεία μὲ ἀνθρώπους σοδομιστές;

Ἀφοῦ λοιπόν, ἀποδεδειγμένα, ἀποδέχεται καὶ ἐνεργεῖ ὅλα αὐτὰ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, εἶναι ἢ δὲν εἶναι αἱρετικός; (σύμφωνα μὲ τὴν ἐκφρασθεῖσα θέση σας). Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία;

Ἐφ’ ὅσον ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα, γιατί ὁ ἐπαινούμενος ἀπὸ ἐσᾶς κ. Σεραφεὶμ καὶ τὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο του (μὲ τὸ βιβλίο τους), δὲν συμπεριφέρονται πρὸς αὐτὸν ὡς πρὸς αἱρετικὸ καὶ ἀποκομμένο; Ἐπειδὴ εἶναι Πατριάρχης; Μὰ αὐτὸς κάνει τεράστια ζημιά, καὶ αὐτὸν πρέπει νὰ κατονομάσουν ὡς αἱρετικό, κι ὄχι νὰ στραφοῦν πρὸς ἕναν Ἱερομόναχο καὶ ὅσους ἄγνωστους ἀκολουθοῦν τὴν Ὀρθοδοξη Παράδοση ποὺ αὐτὸς παρουσιάζει. Ἐξ ἄλλου ἀπὸ μόνος σας τὸ εἴπατε: Τοὺς ἐπιφανεῖς καὶ ἰσχυροὺς «ἀντιοικουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ ἡγουμένους ὑπολογίζουν σήμερα (οἱ ἰσχυροί), κι ὄχι ἐσᾶς (τοὺς ἀποτειχισμένους)... Ἐσεῖς, γι’ αὐτοὺς τοὺς κοσμικὰ ἰσχυρούς, δὲν ὑπάρχετε». Αὐτὰ γράφετε μὲ κάποια δόση εἰρωνείας ἢ περιφρονήσεως –κι εὐχαριστοῦμε γι’ αὐτό.

Ἐφ’ ὅσον, ἀκόμα, ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς δὲν καταγγέλει ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἶναι αἱρετικός, ἀλλὰ ἀντίθετα, παραπλανᾶ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, δηλώνοντας ἐπίσημα ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι ὀρθοδοξότατος, μήπως κάνει ὅτι πιὸ χειρότερο μποροῦσε νὰ κάνει, συγκαλύπτοντας ἕναν αἱρετικό;

3. Στὴν παράγραφο τοῦ ἄρθρου σας: «1) ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ», σημειώνετε ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς στὸ βιβλίο του, ἀποκρύπτει «ἄλλους ἁγίους Πατέρες ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ὑποχρεωτικότητα τῆς ἀποτειχίσεως» καὶ συμπεραίνετε πώς, ὡς ἐξ αὐτῆς τῆς ἀποκρύψεως «ὁ ὅρος “διαχρονικὴ συμφωνία” ποὺ χρησιμοποιεῖ εἶναι ψευδὴς καὶ παραπλανητικός». Πρὸς ἐπιβεβαίωση δὲ τοῦ συμπεράσματός σας αὐτοῦ, παραθέτετε ἕνα τμῆμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Βασίλειου Γρηγοριάτη. Ἐδῶ ἔχω νὰ παρατηρήσω:

α) Στὸ ἄρθρο σας δίνετε σαφῶς τὴν ἐντύπωση πὼς γνωρίζετε τί ἔχει γράψει ὁ π. Εὐθύμιος εἴτε στὸ βιβλίο του, εἴτε στὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε στοὺς πατέρες τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (ἀφοῦ αὐτοὺς ὑπερασπιστήκατε). Δυστυχῶς, ὅμως, δὲν τὸ ἔχετε διαβάσει. Διότι,

i. ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἀπέκρυψε «ἀπὸ ἄγνοια» κάποιο Ἅγιο, ποὺ δὲν συμφωνεῖ, τάχα, μὲ τὴν ὑποχρεωτικότητα τῆς ἀποτειχίσεως· ἀντίθετα, παρουσίασε ὅσα περισσότερα Πατερικὰ κείμενα συνάντησε στὴν ἔρευνα ποὺ ἔκανε, καὶ παρακάλεσε τὴν Ἀντιαιρετικὴ Ὁμάδα Πειραιῶς (ἡ ὁποία τὸν κατηγόρησε γιὰ τὸ ἴδιο σημεῖο) νὰ τοῦ παρουσιάσουν, ποιοί Ἅγιοι ἀρνοῦνται τὴν ὑποχρεωτικότητα τῆς Ἀποτειχίσεως. (Ἀκόμα δὲν παρουσίασαν κανένα). Ἀφοῦ ἔχετε διαβάσει τὶς θέσεις καὶ τῶν δυὸ πλευρῶν, ἀφοῦ γνωρίζετε ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος δηλώνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν Ἅγιοι μὲ τὶς ἰδέες τῆς Ὁμάδας τοῦ Πειραιῶς, γιατί ἐπανέρχεσθε; Καὶ ἀφοῦ ἐπανέρχεσθε, γιατί δὲν μᾶς παρουσιάσατε τὰ κείμενα αὐτῶν τῶν Ἁγίων;

ii. Τὶς θέσεις τοῦ π. Βασίλειου Γρηγοριάτη ποὺ παρουσιάζετε, αὐτὲς τὶς ἴδιες παρουσίασαν καὶ σ’ αὐτὲς στηρίχτηκαν καὶ οἱ τῆς Ὁμάδος τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς. Ἀφοῦ διαβάσατε τὰ κείμενα τοῦ π. Εὐθύμιου, δὲν εἴδατε ὅτι τὰ συγκεκριμένα σημεῖα τοῦ βιβλίου τοῦ π. Βασιλείου, τὰ ἀνατρέπει μὲ ἀτράνταχτα στοιχεῖα; Δὲν εἴδατε ὅτι μὲ ἱστορικὲς μαρτυρίες ἀποδεικνύει ὅτι ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος, ὁ π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος (ἀλλὰ καὶ ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς ποὺ ἐξέδωσε τὸ βιβλίο τους καὶ τὸ ὑποστήριξε) ἀναπαράγουν ἐσκεμμένα ψεύδη καὶ ἀνέντιμες παραποιήσεις; Διαβάστε τουλάχιστον τώρα τὸ σχετικὸ τμῆμα τοῦ κειμένου τοῦ π. Εὐθύμιου καὶ θὰ δικαιολογεῖστε τὸν π. Εὐθύμιο, ὁ ὁποῖος λέγει γιὰ κάποιον ἀπὸ ἐκείνους ποὺ διέπραξαν αὐτὲς τὶς ἀσχήμιες: «Προφανῶς, δὲν ἤλεγξε τὶς παραπομπὲς αὐτὲς καὶ τὸ ποῦ ἀναφέρονται, εἰδάλλως θὰ ἐντρέπετο διὰ τὴν διαστρέβλωσι τῆς ἀληθείας». Ἡ διεύθυνση εἶναι: http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2.html

β) Ἀσφαλῶς τὴν αἵρεση τὴν καταδικάζει ἡ Σύνοδος (ποιός ἀμφιβάλει γι’ αὐτό;), ἀλλὰ τὴν ἀποτείχιση τὴν κάνουν οἱ πιστοί, πρὶν κατακρίνει καὶ καταδικάσει ἡ Σύνοδος τὴν αἵρεση. Δὲν καταλάβατε ἀκόμα, ὅτι γι’ αὐτὴν τὴν περίπτωση μιλάει ὁ ΙΕ΄ Κανόνας; Ἡ Ἀποτείχιση γίνεται πρὶν τὴν καταδίκη. Μετὰ τὴν καταδίκη δὲν μιλᾶμε γιὰ Ἀποτείχιση, ἀφοῦ πλέον οἱ  αἱρετικοὶ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, ἔχουν ἐπίσημα ἀποκοπεῖ ἀπὸ Σύνοδο. Ἡ Ἀποτείχιση ἀπομονώνει τοὺς αἱρετικούς, δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ δροῦν ἄνετα, διασώζει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, βοηθᾶ στὴν συνειδητοποίηση τῆς αἱρέσεως καὶ ἐπιταχύνει τὶς διαδικασίες γιὰ τὴν σύγκληση Συνόδου. Μετὰ τὶς Ὀρθόδοξες ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, δὲν μιλᾶμε γιὰ Ἀποτείχιση.

γ) Ἀποτελεῖ παραπληροφόρηση αὐτὸ ποὺ λέτε, ὅτι ὁ ἅγιος Μάξιμος διέκοψε τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μετὰ τὶς Συνόδους καὶ μετὰ τὸν ἀναθεματισμὸ τῶν αἱρετικῶν. Ἐφ’ ὅσον μάλιστα ἔχετε διαβάσει αὐτὰ ποὺ ἔχει γράψει ὁ π. Εὐθύμιος, αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ ἐσκεμμένο ψέμα, γιατὶ ἐκεῖ ὁ π. Εὐθύμιος ἀποδεικνύει μὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα καὶ πατερικὰ κείμενα τὸ ἀντίθετο. Κι ἐσεῖς τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ ἀναφέρει δὲν τὰ ἀνατρέπετε.

Ἂν τώρα, δὲν τὰ ἔχετε διαβάσει, τότε παραπλανητικῶς ἀναφέρετε ὅτι «ὁ π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, κάνει λόγο στο περίφημο βιβλίο του...». Πῶς γνωρίζετε ποιά πράγματα ἀναφέρει, ἀφοῦ δὲν τὰ ἔχετε διαβάσει;

Σᾶς παραπέμπουμε γιὰ νὰ διαβάσετε καὶ τὸ σχετικὸ τμῆμα τοῦ κειμένου τοῦ π. Εὐθύμιου στὴν διεύθυνση:

http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5854.html

δ) Στὴν προσπάθεια νὰ ἀνατρέψετε τὴν Πατερικὴ περὶ Ἀποτειχίσεως διδασκαλία, μεταφέρετε ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο ἀνιστόρητες πληροφορίες. Βέβαια, δηλώσατε ὅτι δὲν εἶσθε θεολόγος, καὶ ὅσα γράφετε, τὰ γράφετε ὡς ἁπλὸς πιστός, ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια πρέπει νὰ λέγεται. Ὅσα ἀναφέρετε, λοιπόν, περὶ ἀναθεμάτων κατὰ τῶν Στουδιτῶν, περὶ ἁγίου Ταρασίου, Νικηφόρου, Ἰωαννικίου, ἀποτελοῦν πάλι ἀποκυήματα φαντασίας καὶ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ἀντίθετα υἱοθετώντας αὐτά, προσβάλλετε καὶ τὴν μνήμη τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου καὶ γίνεσθε ἄθελά σας ἁγιομάχος. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅσα ἐν συνεχείᾳ παραθέτετε ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο.

ε. Γιὰ τὴν περίπτωση τοῦ Μ. Βασιλείου καὶ τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, μελετῆστε τὰ κείμενα ποὺ παραθέτει ὁ π. Εὐθύμιος, καὶ εἶμαι σίγουρος ὅτι θὰ ἀλλάξετε  τοποθέτηση καὶ σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἡ πραγματικότητα  εἶναι ἐναντίον ὅσων θέλουν νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ παίξουν  (γιὰ τοὺς περισσότερους ἐν ἀγνοίᾳ τους) τὸ παιχνίδι τῶν Οἰκουμενιστῶν.

http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_23.html

στ. Μᾶς λέτε τὸ ἑξῆς «πρωτότυπο» γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Λέτε ὅτι ὁ μητροπολίτης «Ναυπάκτου κατέδειξε δημόσια τὶς κακοδοξίες τοῦ Περγάμου, βρίσκοντας φανερὸ σύμμαχο στὸ πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου Πειραιῶς».

Συνειδητοποιεῖτε τὴν σημασία αὐτῆς σας τῆς προτάσεως; Ἀπέδειξε ὁ Ναυπάκτου, ἰσχυρίζεσθε, ὅτι ὁ Περγάμου εἶναι αἱρετικός. Καὶ ἀφοῦ τὸ ἀπέδειξε μὲ τὴν ὑποστήριξη καὶ τοῦ Πειραιῶς, κατόπιν, ὡσὰν τὰ θέματα τῆς Πίστεως νὰ ὁμοιάζουν μὲ μιὰ ἀκαδημαϊκὴ κοκορομαχία, συνεχίζουν νὰ ἀποδέχονται τὸν αἱρετικὸ Ἐπίσκοπο, νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, νὰ ἀποδέχονται τὸν αἱρετικὸ ὡς ἐκπρόσωπο τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (καὶ μάλιστα συμπρόεδρο) στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς. Καὶ ὁ Πειραιῶς, ποὺ στήριξε ἐμμέσως τὸν Ναυπάκτου κατὰ τοῦ Περγάμου (Ζηζιούλα), στήριξε ἐμμέσως καὶ τὸν Ζηζιούλα, μὲ ὅσα εἶπε ὑπὲρ τοῦ Πατριάρχη κατὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα, κατὰ τὴν ὁποία, ὁ μὲν Πατριάρχης «κατεφίλησε» τὸν Πάπα, ὁ δὲ Ζηζιούλας κατησπάσθη τὸ χέρι τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα Φραγκίσκου ἐπίσημα, ὑπὸ τὰ βλέμματα καὶ ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, κατὰ τὴν ἐνθρόνισή του!

Ἔτσι ὁ Πειραιῶς ἦρθε ἰσοπαλία μὲ τὸν ἑαυτό του!

4. Ἀναφέρεσθε στὸν π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ ὁποῖος χρησιμοποίησε τὸν ὅρο «ὀνοματοκρυπτισμός», καὶ τὸν ἀποκαλεῖτε «θεολογικὸ γίγαντα τῶν ἡμερῶν μας».

α) Θὰ ἀγνοεῖτε, μᾶλλον, ὅτι ὁ ὅρος «ὀνοματοκρυπτισμός» ἀφορᾶ καὶ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ κατονομάσει τὸν Βαρθολομαῖο ὡς ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ τὸν ἐπαινεῖ κιόλας! Ἔχουμε γράψει γι’ αὐτό, καὶ δὲν θὰ τὰ ἐπαναλάβω. Ἂν διαφωνεῖτε, μπορῶ νὰ σᾶς ἀπομαγνητοφωνήσω τὴν σχετικὴ ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου. Ἔπειτα ὁ π. Θεόδωρος σὲ ὁμιλία του, εἶπε, φωτογραφίζοντας τὸν Πειραιῶς, ὅτι στὴν Ἡμερίδα γιὰ τὸ Παπικὸ Πρωτεῖο (στὸ Στάδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας Πειραιᾶ), εἶπε στοὺς ὁμιλητὲς νὰ μὴ ἀναφέρουν ὀνόματα (τοῦ Πατριάρχη, Ζηζιούλα κ.λπ.). Αὐτὸ τὸ καταγράψαμε στὸ περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» (τ. 13^ο-14^ο, σελ. 35, στ. β΄) καὶ ὁ Πειριαῶς, ἐνῶ ἀπάντησε σὲ ἄλλα θέματα, αὐτὸ δὲν τὸ διεύψευσε· τὸ ἀποδέχτηκε!

β) Πρέπει, ὅμως, νὰ σᾶς θυμίσω καὶ κάποια ἄλλα –ἔστω ὀλίγα– περὶ Ἀποτειχίσεως, ποὺ εἶπε ὁ «θεολογικὸς γίγαντα τῶν ἡμερῶν μας», ὅπως ὀνομάσατε τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, ἀποφεύγοντας νὰ σᾶς παρουσιάσω, ὅσα παρόμοια λέγει ὁ π. Εὐθύμιος, ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ προκατάληψη δὲν ἀποδέχεσθε, παρόλο ποὺ ἐφαρμόζετε θέσεις του.

«Ὑπομείναμε, ὑπομείναμε, ὑπομείναμε τοὺς οἰκουμενισμοὺς καὶ τοὺς ἐκσυγχρονισμοὺς ἐπὶ ἕνα αἰῶνα. Κάναμε ὑπομονὴ καὶ ὑπακοή». (Τώρα) «ἐνιστάμεθα καὶ διαμαρτυρόμεθα. Θὰ διακόψουμε τὴν κοινωνία μὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ τὸν ἀκοινώνητο, αἱρετικὸ καὶ σχισματικὸ πάπα» (Ζήση Θ., “Μὲ τὸ ἀρνίο ἢ μὲ τὸ θηρίο; Μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν πάπα;”, Θεοδρομία, Ἰανουάριος‒Μάρτιος 2001).

Κι αὐτὲς οἱ ἐκφράσεις ἐπαναλήφθηκαν μὲ τὴν «Διακήρυξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν» τὴν ὁποία προσυπογράφουν πλὴν τοῦ π. Θ. Ζήση καὶ  ὁ Μητροπ. Ράσκας Ἀρτέμιος, ὁ π. Γ. Μεταλληνὸς καὶ πολλοί ἄλλοι: «Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συνεχείᾳ κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ἀκοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον καὶ ἐπεῖγον θέμα στὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νοσεῖ  ἐπικίνδυνα· ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν νόσο εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς κοινωνοῦντες· ἡ ἐκτροπὴ καὶ ἡ παράβαση μοιάζει μὲ τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα…» (“Μαρτυρία ἢ ἀποστασία; Σκέψεις καὶ ἐκτιμήσεις μετὰ τὴ Ραβέννα”, Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 1466, 12.7.2002).

Καὶ λίγο ἀργότερα ὁ π. Θεόδωρος ἔδειχνε τὸ δρόμο, γράφοντας: «Ἔγγαμος ἱερεύς, πολύτεκνος, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἀποφασισμένος νὰ διακόψῃ τὸ μνημόσυνο τοῦ συμφωνοῦντος μὲ ὅλα αὐτὰ ἐπισκόπου του, ὅταν διακριτικὰ τοῦ ὑπενθύμισα τὶς πιθανὲς διώξεις καὶ ποινὲς μοῦ εἶπε:

“Προτιμῶ  νὰ  καλλιεργῶ  τὰ  χωράφια  μου,  ὡς  ἁπλὸς  ἀγρότης,  καὶ  νὰ  κρατήσω  τὴν  πίστη  μου,  παρὰ  νὰ  συνεργήσω  στὴν  κατεδάφισή  της  καὶ  νὰ  πάω  στὴν κόλαση  μαζὶ  μὲ  τὸν  πατριάρχη  καὶ  τοὺς  ἐπισκόπους”... Αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ ὀλιγογράμματος ἱερεὺς ...ἐκφράζουν τὴν διαχρονικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν στάση ὅλων τῶν πιστῶν καὶ τῶν λαϊκῶν ἀπέναντι τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πρεσβυτέρων σὲ περίπτωση ποὺ δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας...» (περιοδ. “Θεοδρομία”, καὶ www.theodromia.gr/87D26F7F.print.el.aspx).

Στὸ ἴδιο κείμενο, λίγο παρακάτω, ὁ π. Θεόδωρος ἐπαινεῖ ἱερομόναχο ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο του Πατριάρχη. Γράφει: Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγει, πὼς «στὴν περίπτωση ποὺ ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, συμπεριφέρονται κακῶς καὶ σκανδαλίζουν τὸν λαό, πρέπει νὰ ἐκδιώκονται, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχῃ κίνδυνος νὰ μείνουν οἱ πιστοὶ χωρὶς ποιμένα. Εἶναι καλύτερα, συμφέρει, χωρὶς ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς νὰ γίνονται οἱ συνάξεις στοὺς ναούς, παρὰ νὰ ριφθοῦν οἱ πιστοὶ μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ἱερεῖς στὴν κόλαση, ὅπου πῆγαν οἱ Ἑβραῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τους...

Αὐτὸ ἔπραξε στὶς ἡμέρες μας ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Γαβριὴλ καὶ μὲ μία ὀλιγόλογη καὶ θαρραλέα Δήλωση καὶ Ὁμολογία διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, μετὰ τὶς συμπροσευχὲς καὶ τὶς κοινὲς δηλώσεις μὲ τὸν προηγούμενο πάπα...».

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: «Αὐτὰ γράφονται ἐν πλήρει συνειδήσει τῶν ἱστορικῶν ὄντως στιγμῶν ποὺ ζοῦμε, ἀπὸ τὶς ἀρνητικὲς καὶ καταστροφικὲς τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνέργειες καὶ ἐκδηλώσεις. Ἐν πλήρει συνειδήσει ἐπίσης τῶν εὐθυνῶν καὶ τῶν συνεπειῶν αὐτῆς μας τῆς στάσεως. Προτιμοῦμε νὰ διωκόμεθα καὶ νὰ συκοφαντούμεθα...». Πολλοί πλέον «διαπιστώνουν ὅτι κινδυνεύει πλέον ἡ ἀκεραιότητα τῆς ἀλήθειας, ὅτι οἱ μνημονευόμενοι στὴ Θ. Λειτουργία ἐπίσκοποι, ὡς ἐγγυητὲς τῆς ἐν τῇ πίστει ἑνότητος δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, δὲν εὑρίσκονται σὲ κοινωνία μὲ τοὺς πρὸ αὐτῶν Ἁγίους, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι ἀκοινώνητοι, ὡς κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους» (Ζήση Θεόδ., Κακὴ Ὑπακοή, σελ. 23).

Ἀλλὰ καὶ στὰ Πορίσματα τοῦ Συνεδρίου γιὰ τὸν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ: «Γένεσις–Προσδοκίαι–Διαψεύσεις» καὶ στὴν § 8 διαβάζουμε: «Νὰ διατρανωθεῖ πρὸς τὶς Ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες ὅτι σὲ περίπτωση ποὺ ἐξακολουθήσουν νὰ συμμετέχουν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ, ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικὸς καὶ ἁγιοπατερικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἡ διακοπὴ δηλαδὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται συνυπεύθυνοι καὶ συγκοινωνοὶ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης. Δὲν πρόκειται περὶ σχίσματος, ἀλλὰ περὶ θεαρέστου ὁμολογίας, ὅπως τὸ ἔπραξαν παλαιοὶ Πατέρες, ἀλλὰ καὶ στὶς ἡμέρες μας ὁμολογηταὶ ἐπίσκοποι, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ γεραρὸς καὶ σεβαστὸς μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος…» (περιοδ. “Θεοδρομία” καὶ theodromia.gr/0A96DE2C.el.aspx).

Βλέπετε νὰ κάνουμε ἐμεῖς κάτι διαφορετικό;  Ἀσφαλῶς ὄχι.

Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ ἄλλο κείμενό τοῦ π. Θεόδωρου, τὸ ὁποῖον ἐξετάστε σοβαρὰ μήπως σᾶς ἀφορᾶ. Γράφει: «Ἂς μᾶς ξεκαθαρίσουν λοι­πὸν μερικοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες ὅτι ἔχουν προσχωρήσει σ' αὐτὴν τὴν «προ­οδευτικὴ» ἄποψη, γιὰ νὰ καθορίσουμε καὶ ἐμεῖς τὴν στάση μας ἀπέναντί τους, τὴν ὁποία οὕτως ἢ ἄλλως  εἴμαστε ὑποχρεωμένοι  νὰ καθορίσουμε, διότι δια­φορετικά,  κοινωνοῦμε  καὶ ἐμεῖς «τοῖς ἔργοις αὐτῶν τοῖς πονηροῖς» (Β' Ἰω. 11). Ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχουμε κοινωνία ὄχι πρὸς τοὺς ἀκοινωνήτους, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἁγίους καὶ πιστοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, νὰ πιστεύουμε ὅπως ἐπίστευαν ὅλοι οἱ πρὸ ἡμῶν Ἅγιοι Πατέρες, στοὺς ὁποίους πειθόμεθα καὶ ὑπακούουμε» (Ζήση Θ., Διαθρησκειακὲς Συναντησεις, Ἄρνησις τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων».

Δὲν θὰ ἐξετάσω ἐδῶ, γιατί ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ πέρα, ὁ π. Θεόδωρος ἀναγκάστηκε, νὰ ἐκφέρει συγκρατημένες ἢ διαφοροποιημένες ἀπόψεις περὶ τοῦ θέματος.

Ἀρκοῦμε σ’ αὐτά, μετὰ μάλιστα τὴν διαπίστωση ὅτι δὲν ἔχετε διαβάσει οὔτε τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου, οὔτε τὴν ἀπάντησή του στὴν Ἀντιαιρετικὴ Ὁμάδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, καὶ ὅμως ἀπαντᾶτε σὲ ἐκεῖνα ποὺ δὲν διαβάσατε, ὡς ἐὰν τὰ ἔχετε διαβάσει. Ἔτσι δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἡ παρέμβασή σας ἦταν σκόπιμη καὶ ἐσκεμμένη, ὥστε νὰ πελαγοδρομοῦμε ἄσκοπα, νὰ  χρονοτριβοῦμε χωρίς λόγο καὶ νὰ ἐξαντλούμαστε σὲ διάλογο ποὺ δὲν ὁδηγεῖ πουθενά. (Ἂν βέβαια τὰ ἔχετε διαβάσει καὶ ἐπαναλαμβάνετε τὰ ἴδια, σὲ θέματα ποὺ ἔχουν ἀπαντηθεῖ, ἀκόμα χειρότερα).

Ἐπειδὴ ἕνας τέτοιος διάλογος κωφῶν, δὲν ὁδηγεῖ πουθενά, καὶ ἀκόμα εἶναι πιθανὸ δι’ αὐτοῦ νὰ καθυστερεῖ ἡ ἀπάντηση στὰ καίρια έρωτήματα ποὺ ἔχουν τεθεῖ, ἀντιγράφουμε τὴν πρόταση διαλόγου ποὺ ὁ π. Εὐθύμιος ἀπηύθυνε στὴν Ἀντιαιρετικὴ Ὁμάδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, καὶ ἀναμένουμε τὴν ἀπάντηση ἐκ μέρους τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς· ἂν δηλαδὴ συμφωνοῦν νὰ γίνει ἕνας διάλογος, κατὰ τὸν ὁποῖο καὶ οἱ δυὸ πλευρὲς θὰ ἀπαντοῦν μόνο στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν τεθεῖ καὶ μετὰ θὰ τίθενται –ἂν κρίνεται ἀναγκαῖο– ἄλλα. Διαφορετικὰ δὲν θὰ ὑπάρχει κανένα ἀποτέλεσμα, οὔτε θὰ ὠφελήσει ἡ περαιτέρω ἀντιπαράθεση τῶν ἴδιων ἐπιχειρημάτων καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς κατὰ τὸ «οὐ μὲ πείσεις κἄν μὲ πείσεις».

Ἡ πρόταση τοῦ π. Εὐθυμίου πρὸς τὴν Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ποὺ δημοσιεύσαμε, ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ὡς ἐκ τούτου, ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως, θά θέλαμε πατέρες, νά μᾶς ἀπαντήσετε σέ δύο ἐρωτήσεις, τίς ὁποῖες ἐπί τοῦ προκειμένου ζητήματος θεωροῦμε ἄκρως σημαντικές καί καίριες, καί ἐσεῖς μέ τή σειρά σας, ἐφ’ ὅσον ἀπαντήσετε, θά θέλαμε νά μᾶς θέσετε ἀνάλογες συγκεκριμένες ἐρωτήσεις εἰς τί ὁποῖες θά ἀπαντήσωμε ἐμεῖς. Οἱ ἐρωτήσεις λοιπόν, τίς ὁποῖες σᾶς θέτομε, εἶναι οἱ ἑξῆς:

1. Ποιά εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς καί τῶν ἁγίων Πατέρων, ἡ ὁποία συνηγορεῖ –ἤ ἔστω ταιριάζει– μέ τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος; Μέ ἄλλα λόγια πρός κατανόησι, ποῦ διδάσκεται εἰς τήν ἁγ. Γραφή καί τούς ἁγ. Πατέρες ἡ παραμονή τῶν πιστῶν εἰς τούς αἱρετικούς ποιμένες, ἡ ἀναγνώρισίς των εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κλπ. μέχρι δηλαδή ἀποφάσεως τῆς Συνόδου;

2. Ποῦ διδάσκεται στήν ἁγ. Γραφή καί στούς ἁγ. Πατέρες ὅτι μέ τήν παραμονή μας εἰς τούς αἱρετικούς ποιμένες, μέχρις ἀποφάσεως τῆς Συνόδου, δέν ταυτιζόμεθα μέ τήν πίστι των, δέν συνοδοιποροῦμε μέ τήν αἵρεσι καί δέν μολυνόμεθα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική αὐτή ἐπικοινωνία, ἔστω δηλαδή καί ἄν ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα;

Οἱ ἀπαντήσεις σας αὐτές, πατέρες, πέραν τοῦ ὅτι πρέπει νά ἀποτελοῦνται ἀπό λόγια τῆς ἁγ. Γραφῆς καί τῶν ἁγ. Πατέρων καί ὄχι δικές σας σκέψεις καί ἀπόψεις, θά δημοσιευθοῦν στά ἱστολόγια καί στόν ἐκκλησιαστικό τύπο, διά νά λάβουν γνῶσι ὅλοι οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἐπί τῶν θεμάτων αὐτῶν καί, βεβαίως, νά κρίνουν τίς ἀπαντήσεις σας. Τό ἴδιο φυσικά θά γίνη καί στίς ἐρωτήσεις πού ἐσεῖς θά μοῦ θέσετε». 

Σημάτης Παναγιώτης