Γιατί τους Οικουμενιστές, τους ἀντιμετωπίζετε ως Εκκλησία, Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος κ. Ιερεμία;

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΓΕΝΙΚΑ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 20 Ὀκτωβρίου 2013

http://aktines.blogspot.gr/2013/10/blog-post_15.html

Ἔχουμε καὶ ἄλλη φορὰ σχολιάσει τὶς ἀντιφάσεις τοῦ μητροπολίτη Γόρτυνος. Καὶ θὰ τὸ κάνουμε πάλι, ἀγνοώντας τὶς «συμβουλὲς ἐκείνων ποὺ μᾶς λέγουν: «ἕνα δύο ἐπισκόπους ἔχουμε ποὺ μιλοῦν ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ αὐτοὺς τοὺς πολεμᾶτε»;

Δυστυχῶς, μιὰ τέτοια διδασκαλία, λόγια μόνο χωρὶς δράση, ἀποτελοῦν «ἔπεα πτερόεντα» (=φτερωτὰ λόγια) χωρὶς ἀποτέλεσμα, διδασκαλία γιὰ κλάματα. Ὁμολογῶ μέν, λέγει ὁ Γόρτυνος, ὅτι εἶναι παναίρεση ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλὰ ἐγώ (ὁ Μητροπολίτης σας) σᾶς δίνω ἀντίθετο παράδειγμα, τηρῶ ἄλλη στάση, ἀπὸ αὐτὴ ποὺ δίδασκαν νὰ τηροῦμε οἱ Πατέρες, ὅταν διαπίστωναν ὅτι διδάσκεται μιὰ κακοδοξία. Ἂν καὶ διαπιστώνω (εἶναι σὰ νὰ λέγει) ὅτι ὑπάρχει αἵρεση, ἂν καὶ ἐκτιμῶ καὶ διακηρύττω ὅτι ἡ αἵρεση αὐτὴ δὲν εἶναι μηδαμινή, ἀλλὰ εἶναι ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ, παρόλα αὐτὰ ἐγὼ ἐπικοινωνῶ ἄνετα μετὰ τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων, δὲν κατονομάζω τοῦς αἱρετικούς, συμμετέχω μετὰ τῶν ἄλλων Ἐπισκόπων στὴν Μνημόνευση τοῦ ἀρχι-αιρεσιάρχη, ἀρνοῦμαι νὰ σᾶς ἀποκαλύψω τὸ ὄνομά του, γιὰ νὰ μὴν ἐμπλακῶ σὲ περιπέτειες, «κοινωνῶ» ἐπιπλέον καὶ συλλειτουργῶ μετὰ τοῦ πρεσβευτοῦ τῆς κακοδοξίας περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας», δηλ. τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, ποὺ εἶναι τὸ δεξὶ χέρι
τοῦ Πατριάρχη στὴν Ἑλλάδα καὶ ποὺ κάθε τρεῖς καὶ λίγο βρίσκεται στὸ Φανάρι καὶ συλλειτουργεῖ μετὰ τοῦ Βαρθολομαίου.

Νά, λοιπόν, σεβ. Γόρτυνος, γιατὶ οἱ συνάδελφοί σας (καὶ οἱ καλοί, καὶ οἱ λόγιοι, καὶ οἱ ὁμιλοῦντες ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ, νὰ γιατὶ δὲν ὁμιλοῦν περὶ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ διακινδυνεύσουν τὴν προαγωγή τους, τὸ «καπέλο» τους, γιὰ νὰ μὴν τοὺς πάρει ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία τὴ μίτρα τους καὶ τὴ μπαστούνα τους.

Ἂς δοῦμε τὸ κείμενο τοῦ Μητροπολίτη:

«...Ἡ πίστη μας εἶναι σάν τό μάτι. Δέχεται τό μάτι μας μία τρίχα μέσα του;

Ἔτσι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, καί κατά μίμηση αὐτῶν καί οἱ μετέπειτα Πατέρες. Ἔκαναν πολλούς ἀγῶνες καί στάθηκαν φρουροί, γιά νά μήν μπεῖ στήν πίστη μας καμμιά ξένη διδασκαλία, οὔτε ἡ παραμικρή.

Χριστιανοί μου, ὅταν στά κηρύγματά μου σᾶς λέω γιά «Οἰκουμενισμό», εἶναι αὐτό πού εἴπαμε παραπάνω. «Οἰκουμενισμός» σημαίνει τό, μαζί μέ τήν πίστη μας νά βάλουμε καί τόν Ἰουδαϊσμό καί τά ἀνατολικά θρησκεύματα καί τήν φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων καί τόν Παπισμό καί ὅλες τίς αἱρέσεις καί νά κάνουμε ἕνα κράμα, γιά νά ἀγκαλιάσουμε τάχα ὅλο τόν κόσμο. Πέστε μου, παρακαλῶ: Εἶναι ἤ δέν εἶναι «παναίρεση» αὐτό;

Χριστιανοί μου, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, ἄν καί ἀπειλούμενοι ἀπό τό μαχαίρι τοῦ Καίσαρα, καί παλεύοντες μέ χίλιες δυό δυσκολίες, ἀγωνίστηκαν νά κρατήσουν καθαρή τήν πίστη μας καί ἔτσι μᾶς τήν παρέδωσαν. Θά εἶναι λοιπόν ντροπή γιά μᾶς καί θά εἶναι μεγάλη προδοσία μας τό νά ἀλλοιώσουμε τήν πίστη μας μέ τά σοφίσματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι, ἤπιαμε ὀρθόδοξο γάλα καί θά πεθάνουμε, ναί, θά πεθάνουμε Ὀρθόδοξοι.

Πολλές φορές σᾶς μιλάω γιά Οἰκουμενισμό, γιατί εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε αὐτό σήμερα ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, ἐπειδή κινδυνεύουμε ἀπό τό σατανικό αὐτό κατασκεύασμα περισσότερο σήμερα. «Συγκρητισμός» λεγόταν ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός στά παλαιά ἐκεῖνα χρόνια τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων.

Ὅσοι ὑποστηρίζουν σήμερα τόν Οἰκουμενισμό καί μάλιστα μερικοί ἀπό αὐτούς εἶναι ρασοφόροι, μικρόσχημοι καί μεγαλόσχημοι, αὐτοί ἄς διαβάσουν τούς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς ἐποχῆς τους, δηλαδή τοῦ Συγκρητισμοῦ».

Ἀσφαλῶς καὶ εἶναι σοφὴ ἡ συμβουλὴ τοῦ μητροπολίτη, ποὺ παροτρύνει τοὺς ἄλλους συναδέλφους του ἱερωμένους «νὰ διαβάζουν γιὰ τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων (καὶ φυσικὰ καὶ τὴ διδασκαλία ὅλων τῶν Πατέρων) ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς ἐποχῆς τους, δηλαδή τοῦ Συγκρητισμοῦ»,.

Ἀγνοεῖ, ὅμως, ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου Έπίσκοπος, πῶς  ἔκαναν  τοὺς  ἀγῶνες  οἱ  Πατέρες;

Μήπως ἔβγαζαν ἕνα διαφωτιστικὸ κήρυγμα μόνο, κι ἐκεῖ σταματοῦσαν, στὰ «ἔπεα πτερόεντα» ἢ σὲ ἕνα χαρτοπόλεμο;

Ἢ μήπως, κυρίως καὶ πρωτίστως, κατήγγειλαν ὀνομαστικὰ τοὺς αἱρετικούς (ἀφοῦ χωρὶς αἱρετικὸ δὲν ὑπάρχει αἵρεση) καὶ διέκοπταν τὴν ἐπι-κοινωνία μὲ αὐτούς;

Σᾶς θυμίζουμε, λοιπόν, καθηγητὰ κ. Ἱερεμία Φοῦντα, ἐμεῖς οἱ μαθητές σας, τί διδάσκουν τοὺς πιστοὺς π.χ. οἱ Ἀποστολικές Διαταγές:

Διαβάζουμε ἐκεῖ: «ὥσπερ γάρ τῷ καλῷ ποιμένι τό μή ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκειται εἰς διαφθοράν, οὕτῳ τῷ πονηρῷ ποιμένι  τό ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τόν θάνατον, ὅτι κατατρώξεται αὐτό! διό φευκτέον ἀπό τῶν φθορέων ποιμένων». Δηλαδή οἱ Χριστιανοί πρέπει ἀμέσως νά ἀπομακρυνθοῦν ἐκκλησιαστικῶς ἀπό τόν διεφθαρμένο ποιμένα, διότι ὡς λύκος, θά τούς κατασπαράξη. Ἢ μήπως κάθε αἱρετικός, δὲν εἶναι λύκος; Γιὰ ἄκακο πρόβατο ἐκλαμβάνετε, ἐσεῖς, κ. καθηγητὰ καὶ Ἐπίσκοπε, τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο; Αὐτὸ διδάσκετε στοὺς πιστοὺς τῆς Μητροπόλεώς σας, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ μοναχές καὶ λαϊκούς; Κι ἂν δὲν τὸν θεωρεῖτε πρόβατο, ἀλλὰ λύκο, πῶς ἀφήνετε τὰ πρόβατα νὰ τὸν ἐπισκέπτονται ἢ νὰ παίρνουν βρώμικη παναιρετικὴ τροφὴ ἀπὸ τὸ λύκο;

Εἶναι δυνατὸν νὰ συμπορεύεσθε μὲ τοὺς σιγονταροΟικουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναμένουν ἀπόφαση Συνόδου γιὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸν λύκο;

Θυμηθεῖτε τί λέει καὶ ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος: «πᾶς ἄνθρωπος ὁ τὸ διακρίνειν παρὰ Θεοῦ εἰληφώς, κολασθήσεται, ἀπείρῳ ποιμένι ἐξακολουθήσας καὶ ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος» (Πρὸς Ἐφεσίους ΒΕΠΕΣ 2,291)· καὶ «πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῆ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος»  (Ἁγ. Ἰγνατίου Θεοφόρου πρός Ἥρωνα, ΒΕΠΕΣ 2,330).

Ἀλλὰ ἂς πᾶμε καὶ στὸν Μ. Βασίλειο κι ἂς ἀναζητήσουμε ἀπὸ αὐτὸν τὴ διδασκαλία του, γιὰ τὸ πῶς νὰ ἀγωνιζόμαστε, ποιά στάση πρέπει νὰ κρατᾶμε, ὄχι κυρίως ἀπέναντι σὲ καταδικασμένους αἱρετικούς (ὅπως τότε οἱ Ἀρειανοί), ἀλλὰ ἀπέναντι σὲ αἵρεση ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμα καταδικασθεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὁ φωστὴρ τῆς Καισαρείας ἐπολέμησε (ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό) καί τήν αἵρεσι τῶν Πνευματομάχων, ἡ ὁποία τότε ἐνεφανίσθη καὶ ἐπεκτείνετο (ὅπως σήμερα ὁ Οἰκουμενισμός) καὶ δὲν εἶχε καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο, στὴν διδασκαλία του δὲ ἐκείνη ἐστηρίχθησαν οἱ Πατέρες τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν ἀγῶνα διὰ τῆς διδασκαλίας, παρότρυνε τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς συγκεκριμένους αἱρετικοὺς κι ὄχι κάποιους ἀόριστους καὶ ἄγνωστους: ὅτι «προσήκει φεύγειν τὰς κοινωνίας (αὐτῶν) καὶ ἐκτρέπεσθαι τοὺς λόγους ὡς δηλητήρια ὄντα ψυχῶν» (ΕΠΕ 2,372)· καὶ ἀλλοῦ: «ἐπερωτῶμεν καὶ τὸ μὴ δεῖν λέγεσθαι κτίσμα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μηδὲ κοινωνικοὺς αὐτῶν εἶναι τοὺς λέγοντας» (ΕΠΕ 3,252), «μὴ μέντοι μηδὲ τοῖς λέγουσι κοινωνεῖν, ἵνα καθαρὰ ᾖ τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μηδὲν ζιζάνιον ἑαυτῇ παραμεμιγμένον ἔχουσα» (ΕΠΕ 3, 256).

Ὁ Μ. Βασίλειος ἐπίσης, στήν πρός Μονάζοντας ἐπιστολή του, ὅπως μᾶς τά μεταφέρει ὁ ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, λέγει: «Οἵτινες (σ.σ. ὁποιουσδήποτε κι ὄχι τοὺς ἀπὸ Σύνοδο καταδικασμένους) τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία,CFDS, Ser.A.τόμ.Χ, fasc.II, σελ.133 (24-28).

Τέλος νὰ σᾶς θυμίσουμε (κι ὅλα αὐτὰ πρόχειρα) χωρίο τοῦ Μ. Ἀθανασίου ποὺ ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Βαδίζοντες δὲ τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα· μὴ τὸν αἰσθητόν, ἀλλὰ τὸν νοητόν· οἷον ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. Ὁμοίως καὶ ἡ χεὶρ ὁ διάκονος, ἐὰν ἀνάξιόν τι πράττῃ, χωριζέσθω τοῦ θυσιαστηρίου» (P.G. 35,33 – BEΠΕΣ 33,199).