Καταγγελία για την χρήση μεταφράσεως Ευχών Θ. Λειτουργίας στην Δημοτική στην Μητρόπολη Δημητριάδος

Κοι­νο­ποί­η­σις:

1.  Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος καὶ Ἁλ­μυ­ροῦ.

2.  Ἱ­ε­ράς Μη­τρο­πό­λεις Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.

3.  Ἱ­ε­ράν Κοι­νό­τη­τα Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους.

4.  Κα­θη­γου­μέ­νους τῶν 20 Ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν Ἁγ. Ὄ­ρους

5.  Σκῆ­τες καὶ κε­λί­α Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους.

6.   Ἱεράς Μονάς.

7.  Σύ­να­ξιν Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν Ἀν­τι­οι­κου­με­νι­στῶν Πα­τέ­ρων εἰς τήν Ἱ­ε­ρὰν Μο­νὴν Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος Ἄ­νω Γατ­ζέ­ας.

8.  Θρη­σκευ­τι­κὰ ἔν­τυ­πα καὶ ἐ­φη­με­ρί­δας.

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε καὶ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
χαί­ρε­τε ἐν Κυ­ρί­ῳ καὶ εὐ­λο­γεῖ­τε.

Δι­ά τῆς πα­ρού­σης ἀ­να­φο­ρᾶς–κα­ταγ­γε­λί­ας–δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας μας προ­α­γό­με­θα ἵ­να γνω­στο­ποι­ή­σω­μεν εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Σύ­νο­δον τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος τὴν αὐ­θαί­ρε­τον καὶ πα­ρά­νο­μον καὶ ἀν­τι­συ­νο­δι­κὴν και­νο­το­μί­αν, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πε­βλή­θη ἐ­πὶ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος ὑ­πὸ τοῦ οἰ­κεί­ου αὐ­τῆς Μη­τρο­πο­λί­του κ. Ἰ­γνα­τί­ου Γε­ωρ­γα­κο­πού­λου, καὶ ἡ ὁ­ποί­α συ­νί­στα­ται εἰς τὴν χρῆ­σιν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν, ἀρ­χι­κῶς ―ἀ­πὸ δι­ε­τί­ας πε­ρί­που― τῶν ἀ­να­γνω­σμά­των καὶ εὐ­χῶν τῶν ἱ­ε­ρῶν Ἀ­κο­λου­θι­ῶν καὶ Μυ­στη­ρί­ων, ἐ­νῶ τε­λευ­ταί­ως ἐ­προ­χώ­ρη­σεν εἰς τὴν χρῆ­σιν με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν καὶ τῶν τε­λε­στι­κῶν εὐ­χῶν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας. Καὶ μά­λι­στα προ­έ­βη ὁ Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνά­τι­ος εἰς τὴν ἀ­νω­τέ­ρω και­νο­το­μί­αν, πα­ρὰ τὴν ἀ­πὸ 14 Ἀπριλίου 2010 ρη­τὴν ἀ­πό­φα­σιν τῆς Δ. Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ὅ­τι οὐ­δε­μί­α χρῆ­σις με­τα­φρά­σε­ως κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἶ­ναι ἐ­πι­τρε­πτὴ ἄ­νευ προ­η­γου­μέ­νης ἐγ­κρί­σε­ως τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου!­.­..

Γνω­ρί­ζο­μεν κα­λῶς ὅ­τι ἡ χρῆ­σις με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος ἐ­γέ­νε­το ἐ­ρή­μην καὶ ἐν οὐ­δε­μί­ᾳ ἐγ­κρί­σει ἢ συγ­κα­τα­θέ­σει τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος. Ἀ­πο­ροῦ­με δὲ δι­ὰ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι δύ­να­ται ἕ­νας Μη­τρο­πο­λί­της νὰ και­νο­το­μῆ εἰς τὰ ἱ­ε­ρὰ Μυ­στή­ρι­α καὶ τὴν λει­τουρ­γι­κὴν Τά­ξιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ νὰ μὴν ἀ­να­κα­λῆ­ται
πά­ραυ­τα εἰς τὴν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴν Τά­ξιν ―οἵ­αν κα­τα­φώ­ρως πα­ρε­βί­α­σεν― ὑ­πὸ τῶν ὑ­πο­λοί­πων ἱ­ε­ραρ­χῶν, συ­να­δέλ­φων καί συλ­λει­τουρ­γῶν αὐ­τοῦ καὶ ὑ­πὸ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας ἐν σώ­μα­τι, ὡς ὑ­πευ­θύ­νου οὔ­σης δι­ὰ τὰ θέ­μα­τα τῆς Πί­στε­ως καὶ τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Τά­ξε­ως. Ἔ­τι δὲ πε­ρισ­σό­τε­ρον ἀ­πο­ροῦ­με δι­ό­τι δὲν ἐ­λέγ­χε­ται ὑ­πὸ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου ἐ­ὰν τη­ρῆ­ται ἀ­πα­ρα­σα­λεύ­τως καὶ ἀ­νο­θεύ­τως ἡ δογ­μα­τι­κὴ ἀ­κρί­βει­α καὶ ἐγ­κυ­ρό­της εἰς τὴν ἐν χρή­σει με­τά­φρα­σιν καὶ τὸ δό­κι­μον κα­τὰ τὸν γλωσ­σι­κὸν πλοῦ­τον καὶ τὴν ποι­η­τι­κὴν ἀ­ξί­αν καὶ τὴν κα­τα­νυ­κτι­κὴν ὑ­πο­βο­λὴν αὐ­τῆς τῆς με­τα­φρά­σε­ως ἀ­να­λό­γως τοῦ πρω­το­τύ­που τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων.

Κα­τ’ αὐ­τὸν τὸν τρό­πον, ὡ­στό­σο ―τῆς ἀ­νο­χῆς ἐκ μέ­ρους τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς πα­ρα­νό­μως τε­λου­μέ­νης αὐ­θαι­ρέ­του ἀλ­λὰ καὶ πο­νη­ρᾶς δι­α­τα­ρά­ξε­ως καὶ ἀλ­λα­γῆς τῆς ἀπ’ αἰ­ώ­νων ὑ­πὸ τῶν Ἁ­γί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὁ­ρι­σθεί­σης λει­τουρ­γι­κῆς Τά­ξε­ως καὶ Γλώσ­σης― δι­δά­σκε­ται ἐν τῇ πρά­ξει εἰς τό χρι­στε­πώ­νυ­μον Ποί­μνι­ον ἡ ἀ­νυ­πα­κο­ή καί ἡ ἀν­ταρ­σί­α καὶ ἡ νό­θευ­σις καὶ ἡ δι­α­στρέ­βλω­σις τῆς ἰ­σο­κύ­ρου τοῦ ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ἱ­ε­ρᾶς Πα­ρα­δό­σε­ως, κα­θ’ ὅ­σον ἔ­νι­οι Μη­τρο­πο­λί­ται φέ­ρον­ται τοι­ου­το­τρό­πως, μὴ ὑ­πο­λο­γί­ζον­τες τοὺς ἱ­ε­ρούς Κα­νό­νας, τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ αὐ­τὸ τοῦ­τον ἀ­κό­μη τὸ Σύν­ταγ­μα τῶν Ἑλ­λή­νων(ἄρθ.3 & 1,3), τὸ ὁ­ποῖ­ον αὐ­στη­ρῶς καὶ πε­ρι­ο­ρι­στι­κῶς ὁ­ρί­ζει ὡς λει­τουρ­γι­κὴν γλῶσ­σαν τῆς κρα­τού­σης Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­κεί­νην τὴν εἰς τὸ πρω­τό­τυ­πον τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων χρη­σι­μο­ποι­ου­μέ­νην ὑ­πὸ τῶν Πα­τέ­ρων. Ση­μει­ω­τέ­ον, μά­λι­στα, ὅ­τι τὸ ἐγ­χεί­ρη­μα τῆς χρή­σε­ως με­τα­φρά­σε­ως τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἶ­ναι ἐν­τε­ταγ­μέ­νον εἰς τὰ πλαί­σι­α καὶ τοὺς στό­χους τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τοῦ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ Συγ­κρη­τι­σμοῦ, προ­κει­μέ­νου μέ­σῳ αὐ­τῆς νὰ νο­θευ­θῆ καὶ νὰ δι­α­στρα­φῆ ἡ δογ­μα­τι­κὴ ἀ­κρί­βει­α τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας, ἀλ­λὰ καὶ νὰ ἀ­πο­κο­πεῖ τὸ πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πὸ τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν αὐ­τῆς.

Γνω­στὸν τυγ­χά­νει τοῖς πᾶ­σιν, ἄλ­λω­στε, ὅ­τι ἡ συγ­γρα­φὴ αὕ­τη τῶν εὐ­χῶν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας ἐ­γέ­νε­το ὑ­πὸ τῶν Ἁ­γί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων δι­ὰ θεί­ας ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως καὶ θεί­ας ἐμ­πνεύ­σε­ως, ὡς τοῦ­το μαρ­τυ­ρεῖ­ται εἰς τοὺς χα­ρι­το­βρύ­τους βί­ους αὐ­τῶν. Θε­ω­ροῦ­με δὲ τὴν τέ­λε­σιν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν ὡς ὀρ­θο­λο­γι­στι­κὴν βε­βή­λω­σιν τοῦ ἱ­ε­ροῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Πί­στε­ως καὶ συγ­χρό­νως ὡς συμ­πό­ρευ­σιν καὶ ὑ­πο­τα­γὴν τῆς στρα­τευ­ο­μέ­νης Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας εἰς τὰ πολ­το­ποι­η­τι­κὰ καὶ ὁ­μο­γε­νο­ποι­η­τι­κὰ κε­λεύ­σμα­τα τῆς ἑ­ω­σφο­ρι­κῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς καὶ τῆς κα­τ’ αὐ­τὰς καὶ κα­θ’ ἡ­μᾶς ἀ­περ­γα­ζο­μέ­νης Παν­θρη­σκεί­ας τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ἀλ­λὰ καὶ ὡς ἕ­να μέ­γα καὶ κα­θο­ρι­στι­κὸ βῆ­μα εἰ­σέ­τι πρὸς τὸν ἐ­κμον­τερ­νι­σμὸν αὐ­τῆς κα­τά τά δυ­τι­κά πρό­τυ­πα τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν πα­πι­στῶν καὶ πά­σης φύ­σε­ως προ­τε­σταν­τῶν, κα­θὼς ἐ­πί­σης καὶ πρὸς τὴν πλή­ρην πλέ­ον ἐκ­κο­σμί­κευ­σίν της. Τὸ δὲ πρό­σχη­μα ὅ­τι ἡ με­τά­φρα­σις τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων ἐ­πι­βάλ­λε­ται δι­ὰ τὴν δῆ­θεν «κα­τα­νό­η­σιν» αὐ­τῶν, ψευ­δὲς καὶ κα­κό­πι­στον ἐ­πι­χεί­ρη­μα ἐ­στί, δι­ό­τι ἀ­κρι­βῶς αὐ­τὸ τοῦ­το εἶ­ναι τὸ ἔρ­γον τοῦ κη­ρύγ­μα­τος καὶ τῆς κα­τη­χή­σε­ως πρὸ καὶ με­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν, μά­λι­στα δὲ ἡ πρω­τί­στη δι­α­κο­νί­α καὶ μέ­ρι­μνα καὶ εὐ­θύ­νη ἑ­κά­στου ἐ­πι­σκό­που!­.­..

Ὅ­θεν σᾶς ἀ­πο­στέλ­λο­μεν τὴν πα­ροῦ­σα κα­ταγ­γε­λί­α μας, με­τὰ τοῦ πε­ρὶ αὐ­τὴν συ­νημ­μέ­νου ὀ­πτι­κο­α­κου­στι­κοῦ ὑ­λι­κοῦ (d­vd), ἐλ­πί­ζον­τες ὅ­τι θὰ λά­βε­τε τὰ κα­θ’ Ὑ­μᾶς ἁρ­μο­δί­ως ἐ­πι­βαλ­λό­με­να μέ­τρα ἐ­πί τῶν ἀ­νω­τέ­ρω κα­ταγ­γε­λι­ῶν μας κα­τὰ τοῦ Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνα­τί­ου, ἐκ­δί­δον­τες τὴν εὔ­λο­γον καὶ ἀ­ναγ­καί­αν ἐ­πὶ αὐ­τῶν κα­τα­δι­κα­στι­κὴν ἀ­πό­φα­σιν Ὑ­μῶν, ὡς Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.

Ἡ δι­α­τή­ρη­σις δὲ καὶ συ­νέ­χι­σις, εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος αὐ­τῆς τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς καὶ λει­τουρ­γι­κῆς και­νο­το­μί­ας θὰ ἔ­χη ὡς ἀ­πο­τέ­λε­σμα τὴν πε­ραι­τέ­ρω ἐκ μέ­ρους μας κλι­μά­κω­σιν τῶν ἀν­τί­δρα­σε­ων ―κα­τὰ τὴν ἁ­γι­ο­Πα­τε­ρι­κὴν Δι­δα­σκα­λί­αν καὶ τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας, αἱ ὁ­ποῖ­αι ἐ­πι­βάλ­λουν ὡς κα­θῆ­κον τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τὴν στερ­ρὰν ἀν­τί­δρα­σιν κα­τὰ τῶν αἱ­ρέ­σε­ων καὶ κα­τὰ τῶν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶν ἐ­κτρο­πῶν― τῶν ὁ­ποί­ων ἀν­τι­δρά­σε­ων τὴν συ­νέ­χι­σιν δι­ά τῆς πα­ρού­σης σᾶς γνω­στο­ποι­οῦ­με καί συγ­χρό­νως σᾶς κα­θι­στοῦ­με πλέ­ον ὑ­πευ­θύ­νους ἐ­πὶ τῶν οἱ­ων­δή­πο­τε συ­νε­πει­ῶν ἐκ τῶν ἀν­τι­δρά­σε­ων αὐ­τῶν, ἐ­ὰν ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας δὲν θέ­ση ρη­τῶς καὶ ἀ­πο­φα­σι­στι­κῶς ὁ­ρι­στι­κὸν τέ­λος εἰς τὴν κα­κό­δο­ξον και­νο­το­μί­αν τῆς πα­ρα­νό­μου καὶ πο­νη­ρᾶς καὶ κα­κο­βού­λου με­τα­φρά­σε­ως τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων, τῆς ἐκ τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἐ­πι­βαλ­λο­μέ­νης καὶ κα­τευ­θυ­νο­μέ­νης δι­ὰ τῶν ἐκ­προ­σώ­πων αὐ­τοῦ ἐν­τὸς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ἀ­να­μέ­νον­τες, ἐν­τός εὐ­λό­γου χρο­νι­κοῦ δι­α­στή­μα­τος,  τὴν ἀ­πάν­τη­σιν καί το­πο­θέ­τη­σιν Ὑ­μῶν ἐ­πὶ τοῦ ζω­τι­κοῦ καὶ ζέ­ον­τος θέ­μα­τος τού­του ὑ­πο­ση­μει­ού­με­θα ἐ­νυ­πο­γρά­φως.

Ἐν Βό­λῳ τῇ 15ῃ Ὀ­κτω­βρί­ου 2013

Δι’ εὐ­χῶν τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν

Ἐπικοινωνία:
Γιὰ τὴν ΦΕΚΦ: Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο, Τ.Θ. 135, 421 00 Τρίκαλα, Τηλ. 243 10 43 622, 697 21 76 314.
Γιὰ τὸν Σύλλογο: Χριστίνα Ξανθᾶ-Νάκου, Γαλλίας 4, Βόλος.