Κοσμική και Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά, Νικολάου Πανταζή

Είναι ανάγκη να τονιστεί με διάκριση κάτι πολύ σημαντικό, όσον αφορά την Κοσμική Πρωτοχρονιά.

Δεν μπορούμε να δικαιολογούμαστε και συνεχώς να επικαλούμαστε αμάθεια και αγνωσία. Ως Ορθόδοξοι έχουμε υποχρέωση να καταρτιζόμαστε, καθήκον να ερευνούμε.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν εορτάζουμε την Κοσμική Πρωτοχρονιά. Την δεχόμαστε απλά σαν κοσμικό εργαλείο μετρήσεως χρόνου. Χρώμενοι τω κόσμω, δεχόμαστε να χρησιμοποιούμε αυτό το εργαλείο και να ακολουθούμε τις όποιες εξελίξεις και εναλλαγές, "ως μη καταχρώμενοι" (Α' Κορινθ. 7, 31).

Ζούμε μέσα στον κόσμο. Δεν αγαπάμε τον κόσμο, κι' αυτό εννοεί όχι τους ανθρώπους, αλλά την κοσμική νοοτροπία και ζωή. "Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, ουκ έστιν η αγάπη του Πατρός εν αυτώ" (Α' Ιωάν. 2, 15).

Κόσμος θα πει "κόσμημα, στολίδι". Ο Πιστός Κόσμος αποτελεί κόσμημα-στολίδι του Θεού, ενώ ο άπιστος κόσμος σχηματίζει κακό,

κακάσχημο κόσμημα-στολίδι του κάκιστου διαβόλου. Ο αρχέκακος διάβολος διαστρέφει την πλασθείσα ωραιότητα της Δημιουργίας, η οποία και αυτή συνιστά Στολίδι Θεϊκό.

Δεν γινόμαστε λοιπόν κόσμος. Δεν ζηλεύουμε την ακοσμία του απομακρυνσμένου εκ Θεού κόσμου. Πάνω απ' όλα δεν γινόμαστε φίλοι του κόσμου διότι η φιλία του κόσμου μας καθιστά εχθρούς του Θεού (Ιακωβ. 4, 4).

Συμπάσχουμε με τους κοσμικούς. Χαιρόμαστε στη χαρά των άλλων. Δεν ακολουθούμε όμως τον κόσμο στον "επίσημο" ειδωλοποιημένο και παρατραβηγμένο εορτασμό της Κοσμικής Πρωτοχρονιάς διότι αυτό καταντά κατάχρηση του κόσμου και συνιστά την θεομίσητη εκκοσμίκευση.

Η εκκοσμίκευση είναι ένας μικρόκοσμος του Οικουμενισμού. Η ένωση των πιστών με τον άπιστο κόσμο, η ένωση κι υποταγή του κόσμου σε κοσμικούς άρχοντες και η δική τους με τη σειρά τους υποδούλωση σε σκοτεινές δυνάμεις σκιαγραφεί τον φαύλο κύκλο του Αντιχρίστου. Επίκεντρο αυτού του κύκλου η λατρεία του Εωσφόρου.

Η εκκοσμίκευση επιφέρει την αποστασία, παγειώνει τον παγανισμό και θεσμοθετεί την επάρατη Πανθρησκεία με κοινούς εορτασμούς, κοινά έθιμα και παραδόσεις. Δεν δαιμονοποιούμε τις ανθρώπινες δια-κοινωνικές εκδηλώσεις.

Δεν απαγορεύεται η χαρά. Δεν κατακρίνεται η εκδήλωση αγάπης και ελπίδας κι' η ανταλλαγή διαφόρων ευχών. Δεν πνίγεται ο ενθουσιασμός της αναμονής ευχαρίστων γεγονότων. Δεν καταστέλλεται η προοπτική και δεν περιορίζεται η προσδοκία για καλύτερες ημέρες.

Ναι, δεχόμαστε την κοσμική/πολιτική αλλαγή του Έτους. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να ανταλλάξουμε ευχές. Να εκφράσουμε ελπίδες. Αλλά δεν  γιορτάζουμε, δεν πανηγυρίζουμε. Δεν βγαίνουνε έξω και "τα πίνουμε" και δεν τελούμε "ρεβεγιόν" και άλλα παρατράγουδα και παρεμφερεί διότι όπως είπαμε παραπάνω, αυτό αποτελεί όχι μόνο αμαρτία αλλά -το χειρότερο- έχθρα εναντίον του Θεού...

Δεν επιτρέπεται ο εορτασμός της κοσμικής Πρωτοχρονιάς με πανηγύρια, ορχήστρες και χορούς, με τελετές και "πάρτυ" που προωθούν τα πάθη και με αμαρτωλές, μαγικές, τελετουργικές τυμπανοκρουσίες. Με μέθες, ασωτίες και ανομίες. Καφετζούδες, χαρτορίχτες και πανδαιμόνιους μέντιουμ που δαιμονίζουν τους ανύποπτους-πονόπληκτους πελάτες.

Μα, τότε γιατί η Εκκλησία συμπεριλαμβάνει ευχές και δοξολογίες επί τη αρχή του Νέου Ετους;

Από συγκατάβαση και φιλανθρωπία. Για τη δική μας ασθένεια και αδυναμία. Άλλο πράγμα η αναγνώριση και χρήση του κοσμικού εργαλείου μετρήσεως χρόνου με διατύπωση ευχών και προσευχών, και άλλο πράγμα ο κοσμικός εορτασμός, οι χοροί και τα πανηγύρια.

Δυστυχώς όμως, ακόμη και η Εκκλησία από επάρατη εκκοσμίκευση και εφάμαρτο οικονομικό συμφέρον, συχνά παραπίπτει σε αυτό το αμάρτημα, και καταντά, αλλοίμονο, "για τα πανηγύρια!".

Ο Ορθόδοξος και Θεάρεστος τρόπος εορτασμού της Πρωτοχρονιάς είναι η Αγρυπνία και Θεία Λειτουργία, (φυσικά από Ιερέα που δεν μνημονεύει και δεν κοινωνεί με αιρετικούς Οικουμενιστές επισκόπους) η άσκηση, προσευχή και περισυλλογή, η αγάπη, η ΚΡΥΦΗ ελεημοσύνη, ενίσχυση, παρηγοριά κι' ελπίδα.

Ο άφρων και έξαλλος αυτός διαπλανητικός, πολυ-πολυτισμικός εορτασμός της κοσμικής Πρωτοχρονιάς με ορχηστρικά συγκροτήματα και ολονύκτια ξεφαντώματα αποκαλύπτει σχέδιο αποκλίσεως και επισκιασμού, καταργήσεως και αφανισμού της Ορθοδόξου Παραδόσεως και Νοοτροπίας.

Ο εορτασμός της Κοσμικής Πρωτοχρονιάς αποτελεί συμμετοχή στη Πολυκοσμική συμπροσευχή του Οικουμενισμού, κοινωνία με την Άθεη Λειτουργία του κόσμου τούτου, θυσία στο θεό του κόσμου τούτου (πάντοτε με μικρό "θ") που είναι ο διάβολος. "Ο θεός του αιώνος τούτου ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι (λάμψαι) αυτοίς τον φωτισμόν του Ευαγγελίου" (Β' Κορινθ. 4, 4).

Οι Ορθόδοξοι απέχουμε από κάθε είδους κοσμικών, οικουμενιστικών εορτασμών διότι αυτοί όλοι σκοπεύουν σε μιαν άνομη, αντίθεη ενοποίηση του κόσμου και των εθνών, μέσω κοινών εθίμων και εορτών που δεν έχουν σχέση με το Ευαγγέλιο της δόξης του Χριστού.

Κατ' επέκτασιν, το κάθε έτος που παρέρχεται και η κάθε νέα χρονιά που επέρχεται σηματοδοτούν την διάβαση στο λυκόφως (λυκοσκότος) των εσχάτων χρονών και αντιχρίστων καιρών που ζούμε. Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την έλευση (παρουσία μάλλον) του Αντιχρίστου.

Υπό βαθυτέρα πνευματική σκοπιά, ας μην ξεχνούμε πως το κάθε έτος που περνά φέρνει όλο και πιο κοντά την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και Θεού μας και πρέπει να προετοιμαζόμαστε προς προϋπάντηση του Νυμφίου "εις αέρα" (Α' Θεσ. 4, 19).

Η Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά συνδέεται άμεσα με αυτό το κοσμο-γονικό, έσχατο ιστορικό γεγονός. Η κοσμική πρωτοχρονιά συνδέεται μόνο με την έλευση του Αντιχρίστου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πλούσια και πανέμορφα διατρανώνει:

"Ου λατρεύομεν τω χρόνω. Ουχ έστηκε γαρ, αλλ' αφίσταται. Ου σεβόμεθα την ημέραν, διατάξει γαρ δουλεύει. Πάντα χρόνος γηρά, και χρόνος μετά πάντα γηρά. Θεός δε μόνος παλαιότητος ανώτερος, και δείκνυσιν η της συντελείας ημέρα!"

Για αυτό πρέπει οι εκκλησιαστικοί παράγοντες να προσέχουν πάρα πολύ και να γίνονται πιο διακριτικοί και διδακτικοί, όχι κοσμικοί "όπως κάνει όλους ο κόσμος..." Τα Εκκλησιαστικά Ιστολόγια, Εφημερίδες, Περιοδικά, να αναγράφουν ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ:

"Ευχόμαστε", όχι "το Νέο Έτος" αλλά να το τονίζουν: "το Νέο Κοσμικό Έτος" ή "η Νέα Κοσμική Πρωτοχρονιά" σε Αγία, ασύγκριτη αντιδιαστολή με την Εκκλησιαστική, κατά την 1η Σεπτεμβρίου, Αρχή της Ινδίκτου.

(Σχετική Ομιλία του Αρθρογράφου):

http://paterikiparadosi.blogspot.com.au/2014_09_01_archive.html?m=1

Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς "σοβαρούς" Μητροπολίτες να εκδίδουν και εξαγγέλλουν "επίσημες" Εγκυκλίους Πρωτοχρονιάς, όπως αυτή του θ π
Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμία, όπου δεν κάνει καμία μα καμία αναφορά στην κοσμική πρωτοχρονιά.

Έπειτα, στην παράγραφο 4, ξεκινά τις ευχές του με μια πάρα πολύ σοβαρή ευχή, τόσο σοβαρή που υπογραμμίζει την δέουσα σοβαρότητα και ο ίδιος:

"Ως Επίσκοπός σας, σε σας εύχομαι το νέο έτος να σκεφθούμε όλοι μας σοβαρά και να πάρουμε όλοι μας, και εμείς οι ιερείς και σεις, να πάρουμε απόφαση να ξαναγυρίσουμε στην γραμμή των πατέρων μας".

Μόνο που από την πολλή σκέψη και την πολλή σοβαρότητα καταντά το θέμα σκέτη γελοιότητα! "Να πάρουμε, λέει,  απόφαση (ΑΜΠΟΤΕ ΔΕΣΠΟΤΑ!!!) να ξαναγυρίσουμε στην γραμμή των πατέρων μας".

Πρώτον, σας παρακαλώ κύριοι Μητροπολίτες, όταν αναφερόμαστε στους Πατέρες, με Κεφαλαίο "Π" ΠΑΝΤΟΤΕ, σε απολύτως αναγκαία αντιδιαστολή με εσάς τους μικρούς κοσμικούς "πατέρες" και μεταπατέρες, πάντοτε με "π" μικρό.

Δεύτερον, κύριοι Γόρτυνος, Πειραιώς και η λοιπή ΑΠΡΑΚΤΗ και ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ιεραρχία, όταν αναφέρεστε "στην γραμμή των πατέρων", έχετε καθήκον ιερό από εντιμότητα και αξιοπρέπεια μονο:

Α) Να μας δηλώσετε αφόβως και απεριφράστως ποιά ακριβώς είναι η γραμμή των Πατέρων έναντι της κοινωνίας μετά αιρετικών και δη της ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ του Οικουμενισμού, και

Β) Εφ' όσον εκ των πραγμάτων αποδειχθεί (ίδε Μέγα Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να μην αναφερθώ στον Μέγα Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη διότι ενοχλεί...) πως η Μόνη Θεαρχική και Θεόσδοτη Πατερική Γραμμή, είναι η ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑ (για να μην πω "Αποτείχιση" διότι πάλι ενοχλεί...) και επίσης αποδειχθεί πως είναι η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΔΙΑΚΟΠΗ, τότε:

Γ) υποχρεούσθε, ω κύριοι Δεσποτοκράτες που ΔΕΙΛΙΑΖΕΤΕ αυτοπροσώπως και Συνοδικώς, ΥΠΟΧΡΕΟΥΣΘΕ λέγω, να εφαρμόσετε εσείς οι ίδιοι αυτήν την Αγία και Αποκλειστική Πατερική Γραμμή, υποδειγματικώς και εμπράκτως, ΠΡΙΝ μας την συστήσετε ως καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη ευχή διότι τότε καταντά πρωτοχρονιάτικο ΑΝΕΚΔΟΤΟ και δεν είμαστε για γέλια, αλλά για κλάματα....

Ας μην εορτάζουμε εις βάρος της Εκκλησιαστικής μας Πρωτοχρονιάς με το να αποδίδουμε περισσότερο σημασία και βάρος στην κοσμική πρωτοχρονιά. Καλό είναι να υπενθυμίζουμε σε όλους, όχι με έπαρση και αλαζονεία αλλά με σεμνότητα και παρρησία πως η δική μας αληθινή, πραγματική Πρωτοχρονιά, η μόνη Θεάρεστη, Πανίερη και Πανηγυρική, είναι η ανωτέρα, υπερέχουσα Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά, η οποία πάλι πρέπει να εορτάζεται με περισσότερη αγάπη, πίστη, ελπίδα και χαρά.

Αυτήν την Αγία, Χριστιανική Χαρά του Χριστού, ας κάνουνε να λάμπει περισσότερο στην δική μας Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά, "ίνα η χαρά υμών ή πεπληρωμένη" (Ιωαν. 16, 24). Η χαρά της Κοσμικής Πρωτοχρονιάς, είναι ελλειπής, πρόχειρη, μάταιη, κενή.

Εάν κάνουνε μια αναλογία ενδεικτική, η τραγική αλήθεια είναι, πως οι Ορθόδοξοι Έλληνες όπου γης γιορτάζουν 99% την κοσμική πρωτοχρονιά και 1% την Εκκλησιαστική.

Κρίνεται λοιπόν εύλογο να γίνονται πιο πυκνά τέτοιες διδακτικές παρατηρήσεις οι οποίες στοχεύουν όχι στην εμπαθή καταδίκη των ανενημέρωτων πιστών αλλά στη συνειδητοποίηση και ευαισθητοποίηση όσων δεν γνωρίζουν. Ορθή γνώση σημαίνει Ορθή Δόξα και Ορθή Δόξα συνεπάγεται Ορθή Λατρεία.

Χρόνια πολλά,
Ορθόδοξα, Θεάρεστα
και Ομολογιακά!