Η Ελλάδα στο καμίνι

  

H Ελλάδα έχει ριχθεί σε καμίνι για να καεί.

Όπως κάποτε τρία παλικάρια ρίχθηκαν σε παρόμοιο καμίνι και σώθηκαν με θαύμα μεγάλο.

Ας προσευχηθούμε και εμείς οι σημερινοί Έλληνες την προσευχή των νέων εκείνων…

Anastasia

«Δοξασμένος είσαι, Κύριε, ό Θεός των προγόνων μας.

Εσένα πρέπει να υμνούν καί τ’ όνομά Σου νά δοξάζουν στους αιώνες.

Είσαι δίκαιος σέ όλα όσα έκανες εναντίον μας κι όλα τά έργα Σου είναι σωστά· οι τρόποι πού ενεργείς είναι άψογοι, κι όλες σου οι άποφάσεις ορθές.

Ορθά αποφάσισες για όλες τις τιμωρίες που έφερες πάνω μας και πάνω στην άγια πόλη, τήν πόλη των προγόνων μας, τήν Ιερουσαλήμ· όρθά καί δίκαια τα έκανες όλα αυτά εξαιτίας των αμαρτιών μας.

Γιατί αμαρτήσαμε καί παρανομήσαμε, φεύγοντας μακριά Σου.

Αμαρτήσαμε σέ όλα όσα κάναμε.

Στις εντολές Σου δεν υπακούσαμε, ούτε τις τηρήσαμε, ούτε τις εφαρμόσαμε όπως μάς διέταξες για να ευτυχήσουμε.

Ετσι, όλες οί τιμωρίες πού έφερες πάνω μας και όλα όσα μας
έκανες, ήταν αποτέλεσμα ορθής απόφασής Σου.

Μας παρέδωσες στα χέρια απαίσιων εχθρών που δεν σέβονται τον νόμο Σου, και στον πιο άδικο καί κακό βασιλιά όλης της γης.

Τώρα, λοιπόν, δεν τολμούμε ούτε τό στόμα μας ν’ άνοίξουμε.

Ντροπιασμένοι καί κατάπτυστοι καταντήσαμε για τους δούλους Σου που σε σέβονται.

Μην επιτρέψεις όμως τον άφανισμό μας, ώστε νά συνεχίσουμε νά επικαλούμαστε τό όνομά Σου, καί μήν ακυρώσεις τη διαθήκη Σου μαζί μας· μη μας στερήσεις την αγάπη σου γιά χάρη του Αβραάμ που τόν αγάπησες, του Ισαάκ που τόν εξέλεξες γιά δούλο σου καί του Ισραήλ που τόν ξεχώρισες, αυτούς που τούς υποσχέθηκες να πληθύνεις τους απογόνους τους σαν τ’ άστρα του ουρανού καί σαν την άμμο στην ακροθαλασσιά.

Τώρα όμως, Δέσποτα, έχουμε γίνει ο πιό μικρός απ' όλους τούς λαούς κι εχουμε σήμερα εξευτελιστεί

σ' ολόκληρη τή γη, εξαιτίας των άμαρτιών μας.

Τά χρόνια αυτά δέν εχουμε άρχοντα, ουτε προφήτη, ούτε άρχηγό· ολοκαυτώματα δέν γίνονται, ουτε άλλη θυσία, ούτε προσφορές, ούτε θυμίαμα· ουτε ιερό νά θυσιάσουμε σ’ εσένα υπάρχει, ώστε νά μάς σπλαχνιστείς.

Αλλά μέ τήν ψυχή μας συντετριμμένη καί τό πνεύμα μας ταπεινωμένο σέ παρακαλούμε νά μάς δεχτείς, όπως άν ερχόμασταν μέ ολοκαυτώματα κριαριών καί ταύρων ή μέ μυριάδες παχιά αρνιά, έτσι ας γίνει σήμερα δεκτή από Σένα τούτη ή θυσία μας, κι ας αποκαταστήσει τίς σχέσεις μας μαζί Σου· πράγματι δεν θα ντροπιαστούν όσοι σ’ εμπιστεύονται.

Τώρα, λοιπόν, Σ’ ακολουθούμε μ’ όλη μας τήν καρδιά, Σέ σεβόμαστε καί Σέ αποζητάμε·

μήν αφήσεις να ντροπιαστούμε, αλλά φέρσου μας όπως ταιριάζει στή συμπόνια Σου καί στή μεγάλη Σου ευσπλαχνία.

Με τις θαυμαστές Σου ενέργειες ελευθέρωσέ μας καί κάνε τ’ όνομά Σου ένδοξο, Κύριε.

Ας ντροπιαστούν όλοι αύτοί πού τούς δούλους Σου κακομεταχειρίζονται, καί, αφου χάσουν κάθε εξουσία τους, κατάπτυστοι ας γίνουν, ή δύναμή τους ας συντριφτεί.

Ετσι θά μάθουν ότι Εσύ είσαι ό Κύριος, Θεός μοναδικός καί ένδοξος σ' όλη τήν οικουμένη».