Σχόλιο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά για τη διένεξη με το Παλαιό Ημερολόγιο

Καὶ δυὸ λόγια γιὰ τὸ νέο βιβλίο τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου

      

           Ἐπειδή ἐνημερώθηκα ἀπό κείμενα τά ὁποῖα ἀναρτήθηκαν στό διαδίκτυο καί πού μοῦ ἔδωσαν ἀδελφοί σχετικά μέ  κάποιες διαμαρτυρίες ἤ καί σκανδαλισμούς ἀποτειχισμένων πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν γνώμη ὅτι δέν χρειάζονται τώρα αὐτές οἱ συζητήσεις καί ἀντιπαραθέσεις μέ τούς ΓΟΧ  ἤ ὅτι δέν ἔχουν νά ὠφελήσουν σέ τίποτα κλπ., ἐνημερωτικά ἀναφέρω ὅτι ἐγώ προσωπικά δέν ἄρχισα τώρα αὐτές τίς δημόσιες συζητήσεις.

Οὔτε εἶναι πρόσφατη αὐτή ἡ ἀντιπαράθεσις, ἀλλά ἡ ἀρχή της τοποθετεῖται πρίν ἀπό πολλά ἔτη καί μάλιστα στήν δεκαετία τοῦ 1980-1990, ὅταν δηλαδή ὁ γέροντάς μου κατετάγη εἰς τίς τάξεις τῶν ΓΟΧ καί ἐγώ ἀπομακρύνθηκα ἀπό αὐτόν.  Ἀπό τότε εὐκαίρως -ἀκαίρως διαλέγομαι μέ τούς ΓΟΧ, προσπαθώντας μέ τίς φτωχές μου γνώσεις νά πείσω καί διαφωτίσω γιά τό ποῦ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια ὡς πρός αὐτό τό ζήτημα τοῦ Ἡμερολογίου.

Ἐπί πλέον, ἔχω τή γνώμη ὅτι, ἐφ’ ὅσον διαλεγόμεθα περί τῆς ἀληθείας τῶν πραγμάτων καί μάλιστα σέ μία περίοδο κατά τήν ὁποία πολλοί προβληματίζονται, ἄν θά πρέπει στήν ἀποτείχισι ἀπό τήν αἵρεσι νά προσθέσουν καί τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου, πρᾶγμα τό ὁποῖο διδάσκουν οἱ ΓΟΧ, εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἀνάγκη, ἀλλά ἀδήριτη καί ὁλοφάνερη καί ἐπιτακτική ἡ ἐνημέρωσις τῶν ἀδελφῶν, ὥστε νά μή δυσκολεύσωμε τήν ἀποτείχισί των καί τήν ἀκυρώσωμε, προσθέτοντας βάρη μή ἀναγκαῖα καί περιττά. Ἄν πάλι θά πρέπει ἐπί  τοῦ θέματος τούτου νά τηρηθῆ μία ἄλλη στάσις, ὡς προσωρινή λύσις αὐτοῦ, νομίζω ὅτι αὐτό θά πρέπει νά εἶναι ἀπόφασις τῆς Συνάξεως τῶν Ἀποτειχισμένων καί ὄχι ἐπιβολή τῆς γνώμης κάποιων πατέρων.

Ἡ δέ ὁριστική λύσις τοῦ θέματος τοῦ Ἡμερολογίου, ἄν δηλαδή θά πρέπει ν’ ἀκολουθήσωμε τό Νέο ἤ τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, θά δοθῆ ἀπό  μία Πανορθόδοξο καί ὄντως Ὀρθόδοξο Σύνοδο. Αὐτό σημαίνει ὅτι τό θέμα τοῦ Ἡμερολογίου ξεφεύγει ἀπό τίς δικές μας ἁρμοδιότητες καί εὐθύνες καί δι’ αὐτό ἀκριβῶς διαλεγόμεθα μέ τούς ΓΟΧ, οἱ ὁποῖοι τό ἔχουν ἤδη λύσει καί θέλουν νά τό ἐπιβάλλουν σέ ὅλους τούς Ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσι καί μάλιστα σέ σημεῖο πού νά τό θεωροῦν ὡς βασική προϋπόθεσι ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, πρᾶγμα τό ὁποῖο στήν πρᾶξι σημαίνει ὅτι τό θεωροῦν θέμα πίστεως.

Ἐν τέλει, ἐπί τοῦ θέματος τούτου, ἔχω τήν γνώμη ὅτι θά πρέπει νά χαιρώμεθα, ὅταν μέ ἁγνή πρόθεσι γίνεται προσπάθεια ἐνημερώσεως τῶν ἀδελφῶν σέ ἕνα τόσο βασικό θέμα, εἰς τό ὁποῖο πιθανῶς ὅλοι μας νά μήν ἔχωμε ὁλοκληρωμένη καί σαφῆ γνῶσι.

Προσφάτως ἐπίσης, ἔλαβα καί τό νέο βιβλίο τοῦ ἀδελφοῦ καί συναγωνιστοῦ Ἰωάννου Ρίζου μέ τίτλο «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες», τό ὁποῖο πιστεύω ὅτι ἐξεδόθη διά τούς ἰδίους λόγους. Ὄντως τό βιβλίο αὐτό μέ ἐνθουσίασε καί μέ ἐκάλυψε πλήρως, ἐπειδή ἀποδεικνύει τήν ἀπό ἱστορικῆς, κανονικῆς καί πατερικῆς πλευρᾶς  διαχρονική τοποθέτησι τοῦ θέματος. Νομίζω ὅτι θά συμβάλλη πολύ περισσότερο, μέ τά στοιχεῖα τά ὁποῖα παραθέτει, εἰς τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο καί ἐμεῖς κατά καιρούς διαλεγόμεθα μέ τούς ΓΟΧ.

Ἄν τώρα κάποιοι θιχτοῦν ἤ καί σκανδαλισθοῦν ἀπό αὐτό, πέραν τῶν ΓΟΧ εἰς τούς ὁποίους ἀναφέρεται, νομίζω ὅτι αὐτό θά ὀφείλεται σέ λάθος κριτήρια, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται, πέραν δηλαδή τῶν προσωπικῶν μας ἀδυναμιῶν.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς