Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση

ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις

 “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

 Θεσσαλονίκη, 6/3/2012

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες

                                 τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΡΙ ΜΗΝΥΣΕΩΣ

ΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ παρελθόντος χρόνου ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, διαμαρτυρήθηκε μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (ΦΕΚΦ), γιὰ ἕνα ἄρθρο ποὺ δημοσιεύσαμε μὲ τίτλο: «Ὁ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ὁ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ καὶ “Ο ΣΩΤΗΡ”» καὶ μᾶς ζητοῦσε νὰ δώσουμε ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις, ἐντὸς 15 ἡμερῶν, γιὰ κάποια σημεῖα τοῦ ἄρθρου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θεωρεῖ ὅτι θίγεται κατάφωρα. Σὲ ἐναντία περίπτωση, μᾶς ἀπειλοῦσε, θὰ κατέφευγε στὴν Δικαιοσύνη!

Περισυλλέξαμε, λοιπόν, τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς ζήτησε ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ὁποίων παραθέτουμε.

Κατ’ ἀρχὰς τὸ τμῆμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, στὸ ὁποῖο ἀπαιτεῖ νὰ ἀπαντήσουμε εἶναι:

«Ἀγανάκτησιν μοῦ προκαλοῦν ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixis.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου... Μᾶς ἀδικεῖτε καταφώρως. Παρακαλῶ, λοιπόν, ὅπως εὐαρεστηθῆτε καὶ ἐντὸς προθεσμίας 15 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς λήψεως τῆς παρούσης νὰ μοῦ ἀποδείξετε ὡς ἀντικειμενικοὺς τοὺς ἰσχυρισμούς σας, οἵτινες ὑποκρύπτονται εἰς τὰς κατωτέρω φράσεις ἢ καὶ λέξεις:

1. Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας,“ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου,

2. συμβαίνουν τὰ ἑξῆς “εὐχάριστα” πράγματα,

3. δὲν θέλει οἱ πιστοὶ νὰ ἀνακατεύονται καὶ νὰ ἔλεγχουν τὰ κακῶς πεπραγμένα τῆς Μητροπόλεως του ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ,

4. δὲν ἄντεξε δίπλα στὸν κ. Ἀμβρόσιο καὶ ἔφυγε,

5. καὶ θὰ πρέπει νὰ μάθει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὰ μυστικὰ τῆς χρηστῆς “διαχειρίσεως” τῆς Μητροπόλεως,

6. μὲ τὸν ἀέρα τοῦ “ἰδιοκτήτη” τῆς ἐπισκοπῆς.

Θεωρῶν ἄκρως ὑβριστικά, καὶ μάλιστα διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ Τύπου διαδιδόμενα, τὰ ἀνωτέρω, μετὰ τὴν λῆψιν τῆς ἀπαντήσεως σας, ἐὰν δὲν μὲ ἱκανοποιῆ αὕτη, θὰ καταφύγω εἰς τὴν προστασίαν τοῦ Νόμου, τούθ' ὅπερ ἀπεύχομαι».

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ  ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ

Ἀρχίζουμε, διορθώνοντας τὴν πρώτη ἀνακρίβειά σας, Σεβασμιώτατε· ἀνακρίβεια ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ διατυπώνει ἕνας ἐπίσκοπος, ὅταν μάλιστα αὐτὸς εἶναι καλὸς γνώστης τοῦ διαδικτύου, διευθύνει ἱστολόγιο πολὺ πρὶν ἀπὸ μᾶς καὶ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ τοὺς δημοσιογράφους «ὁ πρῶτος bloger ἐπίσκοπος». Τὰ κείμενά μας, καὶ τὸ κείμενο ποὺ σᾶς ἐνόχλησε, δημοσιεύονται ὄχι μόνο στὸ ἱστολόγιο apotixisi, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀρκετὰ ἄλλα ἱστολόγια. Σεῖς, ὅμως, ἀπευθυνόμενος στὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (ΦΕΚΦ), ἀναφέρετε ἀνακριβῶς (γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ψευδῶς) πὼς ἡ ἱστοσελίδα apotixisi μᾶς ἀνήκει. Γράφετε συγκεκριμένα:

«Ἀγανάκτησιν μοῦ προκαλοῦν ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixisi.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου» (Οἱ ὑπογραμμίσεις ὅλων τῶν κειμένων δικές μας).

Ἀπαντήση: Οὐδὲν τούτου ἀναληθέστερον. Ἡ ἀνωτέρω ἱστοσελίδα δὲν εἶναι δική μας καὶ εἴμαστε βέβαιοι πὼς τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά, διότι στὸ παρελθὸν κάποιες φορὲς εἴχατε «ἐπικοινωνία» μὲ τὸν ἰδιοκτήτη της διὰ μέσου σχολίων ποὺ δημοσιεύτηκαν εἴτε στὴ δική σας ἱστοσελίδα εἴτε στὴ δική του. Ἄρα σκοπίμως (καὶ γιὰ λόγους ποὺ φανταζόμαστε) θέλετε νὰ μᾶς παρουσιάσετε ὡς διαχειριστὲς μιᾶς ἱστοσελίδας, τῆς ὁποίας δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν ἰδιοκτησία, οὔτε τὴν διαχείριση, ἁπλῶς ἐκεῖ φιλοξενοῦνται κείμενά μας, ὅπως καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες ἱστοσελίδες. Δηλώνουμε δέ, ὅτι δὲν μᾶς ἐκφράζουν ὅλα ὅσα δημοσιεύονται σ’ αὐτήν, ὅπως καὶ ἐκεῖνα ποὺ δημοσιεύονται σὲ ἄλλες ἱστοσελίδες.

Καὶ ἐρωτοῦμε μὲ τὴν σειρά μας: πῶς ἐσεῖς, καθ’ ὃν χρόνον μᾶς ἀπειλεῖτε μὲ μήνυση, ἐπειδὴ τάχα  δὲν ἐλέγξαμε τὶς πηγὲς (παρακάτω θὰ ἀποδείξουμε πὼς ἐλέγχουμε πλήρως τὶς πηγές μας), πῶς μᾶς βαπτίζετε ψευδῶς ὡς ἰδιοκτῆτες ἢ διαχειριστὲς ἱστοσελίδας, ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει; Γιατί ἀλλοιώνετε σκοπίμως τὴν ἀλήθεια; Τὸ καταγγελτικὸ κείμενό σας, λοιπόν, τὸ ξεκινήσατε μὲ μιὰ σκόπιμη ἀνακρίβεια. Ἂν εἴχατε ἀμφιβολίες μπορούσατε νὰ μᾶς ρωτήσετε ἢ νὰ ρωτήσετε τὸν ἐπώνυμο ἰδιοκτήτη τοῦ ἱστολογίου.

(Ἐδῶ σημειώνουμε, ὅτι ἡ Ἕνωσή μας, ἔχει τὴν δική της ἱστοσελίδα πού, λόγῳ ἐλλείψεως προσωπικοῦ καὶ χρόνου, δὲν μπορούσαμε μέχρι καὶ τὸ τέλος τοῦ 2011 νὰ ἐνημερώνουμε).

Μετὰ τὸ πρῶτο κακὸ ξεκίνημα, συνεχίζετε μὲ ἥκιστα πατρικὸ ἦθος, ὅπως ὀφείλατε νὰ δείξετε ὡς ποιμένας καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος. Χρησιμοποιεῖτε ὕφος καὶ ἦθος μᾶλλον δεσποτικό, εἰσαγγελικὸ καὶ λαϊκίστικο. Γράφετε: «Σᾶς προκαλῶ καὶ σᾶς προσκαλῶ... ἐντὸς 15 ἡμερῶν... νὰ προσκομίσετε ὅσα ἐπιβαρυντικὰ –πραγματικὰ καὶ ὄχι φανταστικὰ ἢ ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες– στοιχεῖα ἔχετε εἰς τὴν διάθεσιν σας» ἐναντίον τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος κ. Θεοκλητοῦ Κουμαριανοῦ (Θ.Κ.) «καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ λάβω τὰ ὅποια μέτρα ἐπιβάλλονται ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων. Ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν προέβημεν δημοσίως εἰς ἐπανόρθωσιν τῆς γενομένης ἀδικίας».

Ἀπαντήση: Σὲ τί νὰ πρωτοαπαντήσουμε; Μήπως ἐπιχειρεῖτε νὰ φοβήσετε ἢ νὰ διαβάλετε ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ νὰ στείλετε μήνυμα σὲ κάποιους, κ. Ἀμβρόσιε; Νὰ ἐξηγήσουμε τί ἐννοοῦμε:

α) Ζητᾶτε ἀπὸ μᾶς νὰ ἔχουμε ὄχι φῆμες, ἀλλὰ ἠλεγμένα στοιχεῖα. Ἐπειδὴ ἐσεῖς ποὺ ζητᾶτε αὐτά, δὲν εἶστε ἕνας τυχαῖος ἄνθρωπος τῆς πιάτσας, ἀλλὰ ἕνας ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ὡς ἐκ τοῦ λειτουργήματός σας πρέπει νὰ εἶναι πρότυπο ἠθικῆς γιὰ τοὺς πιστούς, εἶναι λογικό, αὐτὸ ποὺ ζητεῖτε ἀπὸ μᾶς, νὰ τὸ τηρεῖτε ἐσεῖς πρῶτος ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι οἱ δικές σας δημοσιεύσεις ἔπρεπε νὰ πληροῦν τοὺς ὅρους ποὺ θέτετε γιὰ ἐμᾶς, νὰ στηρίζονται οἱ δημοσιεύσεις σας σὲ ἠλεγμένα στοιχεῖα. Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως· ἐσεῖς ἐλέγχετε πλήρως τὰ στοιχεῖα κάθε δημοσιεύσεώς σας; Δυστυχῶς ὄχι· τὰ γραπτὰ κείμενά σας ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν τηρεῖτε αὐτὴ τὴν διαδικασία ποὺ ἀπαιτεῖτε ἀπὸ μᾶς. Ἕνα πρόσφατο συγκεκριμένο παράδειγμα (κι ἂν μᾶς ἀναγκάσετε θὰ φέρουμε κι ἄλλα).

Μὲ τὸ ἄρθρο σας «Δρυὸς πεσούσης....» ποὺ δημοσιεύσατε στὸ προσωπικό σας ἱστολόγιο τὴν 1/12/2011 (δηλ. μετὰ τὴν συμβουλή σας πρὸς ἐμᾶς, ὅτι πρέπει νὰ ἐλέγχουμε τὶς πηγές μας) καταφέρεσθε κατὰ τοῦ πρ. Πρωθυπουργοῦ Γ. Παπανδρέου χωρὶς νὰ εἶστε σίγουρος, ὅπως ὁ ἴδιος λέτε, γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῶν στοιχείων ποὺ παραθέτετε, ἄρα μὲ ἀνεξέλεγκτα στοιχεῖα!!![1] Χρησιμοποιεῖτε πληροφορίες ἀπὸ ἐφημερίδες καὶ μιλᾶτε γιὰ «πολυδάπανα ταξίδια χλιδῆς στὸ ἐξωτερικό, ...ἀπὸ τὰ μυστικὰ κονδύλια. Τὸ κρυφὸ πρόγραμμα στὶς ΗΠΑ» κ.λπ.; Ἀπὸ ποιά ἔγγραφα ἢ δημόσια ἀρχὴ ποὺ διαπίστωσε τὰ γεγονότα, πήρατε τὶς πληροφορίες γιὰ νὰ καταγγέλετε τὸν Γ.Α.Π.; Κάποια (καὶ ποιά) ἐξεταστικὴ ἐπιτροπή ἔχει ἐπιβεβαιώσει αὐτὰ τὰ «πολυδάπανα ταξίδια χλιδῆς»; Κι ἂν εἶναι κακόβουλες φῆμες τῶν ἐχθρῶν του, δουλειὰ ἑνὸς Ἐπισκόπου εἶναι νὰ ἀναπαράγει φῆμες καὶ ἀνευθύνως θρυλούμενα στὸ ἱστολόγιό του; Κι αὐτὸ τὸ κάνετε τὴν στιγμὴ ποὺ ἀπειλεῖτε τὴν «Φιλορθόδο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» μὲ μήνυση, ποὺ μᾶς κατηγορεῖτε ὅτι τάχα στηριζόμαστε σὲ δημοσιεύσεις ἐφημερίδων κι ὄχι σὲ γεγονότα! Κι ἐσεῖς, λοιπόν, τὶς πληροφορίες σας ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες δὲν τὶς παίρνετε; Ἄρα, ὅταν χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ ἐσᾶς οἱ ἐφημερίδες, ἀποτελοῦν ἔγκυρη πηγὴ πληροφόρησης, ἐνῶ ὅταν τὶς χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς ἢ ὅσοι σκανδαλίστηκαν ἀπὸ τὰ ἀποδιδόμενα στὸν Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, ἀποτελοῦν μὴ ἔγκυρη πηγὴ πληροφόρησης καὶ «φανταστικὰ στοιχεῖα, ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες»;

Ἔπειτα ξεχάσατε ὅτι μὲ παρόμοιες πληροφορίες ἀπὸ ἐφημερίδες, ἔχετε δημοσιεύσει κριτικὲς κατὰ δεκάδων δημοσίων προσώπων στὸ ἱστολόγιό σας καὶ στὰ «Δελτία» τῆς Ἱ. Μ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας καί, ἐπικαλούμενος αὐτές, ἔχετε καταφερθεῖ κατὰ καιροὺς ἐναντίον συνδικαλιστῶν, ὑπουργῶν, Πρωθυπουργῶν, Ἐπισκόπων, Πατριαρχῶν, κ.λπ.; Γιατί ἀπὸ μᾶς ζητᾶτε (ὅταν κάνουμε μία καταγγελία ἐναντίον σας καὶ ἐναντίον τῶν φίλων σας) νὰ ἔχουμε στὰ χέρια μας κάτι σὰν καταδικαστικὴ ἀποφάση, ἐπικυρωμένη ἴσως ἀπὸ δικαστήριο (εἰ δυνατὸν τοῦ Ἀρείου Πάγου); Θεωρεῖτε ἀσήμαντες τὶς εἰδήσεις τῶν ἐφημεριδῶν γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Θ.Κ.; Θεωρεῖτε ἀνυπόστατες τὶς κατὰ τοῦ κ. Θ.Κ. καταγγελίες ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ πιστούς, οἱ ὁποῖες ἐπώνυμα κατατέθηκαν στὸν ἐκκλησιαστικὸ ἀνακριτή; Κι ἄν, αὐτὲς τὶς καταγγελίες ἐναντίον τοῦ Θ.Κ. ποὺ ἔγιναν ἐπίσημα, φυλάσσονται στὰ Ἀρχεῖα τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ ἀποτελοῦν πρωτογενῆ πηγή, δὲν τὶς δέχεσθε, τότε ποιά καινούργια στοιχεῖα ζητᾶτε νὰ σᾶς προσκομμίσουμε; Τὴν ἐξακρίβωση τῶν στοιχείων τὴν κάνουν τὰ δικαστήρια κι ὄχι οἱ ἰδιῶτες. Καὶ γιατί ἐσεῖς, πρὶν ἀποδεχθῆτε τὸν πρ. Θεσσαλιώτιδος, δὲν ζητήσατε νὰ γίνει ἐκκλησιαστικὴ δίκη, ὥστε νὰ ἐκλείψει (ὅσο μπορεῖ νὰ ἐκλείψει) ὁ σκανδαλισμός τῶν πιστῶν;

Ὑπ’ ὄψιν, πὼς δὲν ἔγιναν ἀπὸ τὸν Θ.Κ. μηνύσεις κατ΄ αὐτῶν ποὺ κατάθεσαν τὶς κατ’ αὐτοῦ φοβερὲς γιὰ ἱερωμένο κατηγορίες (πρᾶγμα ἀναμενόμενο, ἂν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἡ σοβαρότητα τῶν ἐναντίον του καταγγελιῶν), οὔτε ἐκδόθηκαν καταδίκες, ὅταν δημοσιεύτηκαν ἢ κατατέθηκαν στὸ ἐκκλησιαστικὸ Δικαστήριο οἱ καταγγελίες. Ἐσεῖς λοιπόν, μπορεῖτε νὰ καταγγέλετε μὲ ἀνεύθυνες καὶ ἀνώνυμες πληροφορίες, ἢ νὰ ἀθωώνεται, ἐπικαλούμενος νέες πληροφορίες ποὺ δὲν καταθέτετε, ἐμεῖς δέ, ἀπαγορεύεται νὰ κάνουμε χρήση ὑπεύθυνων καὶ ἐπώνυμων καταγγελιῶν καὶ νὰ τὶς ἐπικαλούμεθα σήμερα! Εἶναι ἢ δὲν εἶναι αὐτὴ δεσποτικὴ συμπεριφορά;

Τὸ ἄκρον ἄωτον, ὅμως, τῆς ὑποκρισίας ὑπάρχει στὴν καταλήξη τοῦ παραπάνω ἄρθρου σας. Δηλώνετε ἐκεῖ, πὼς ὅσα γράφετε καὶ ἀφοροῦν τὸν πρώην πρωθυπουργὸ (Γ.Α.Π.), στηρίζονται σὲ κείμενα κάποιων πολιτῶν, τὰ ὁποῖα, λέτε,  δὲν μπορεῖτε  νὰ ἐπιβεβαιώσετε  γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἀλήθεια ἢ ὄχι! Παρόλα αὐτὰ ὅμως, ἐναντιούμενος στὸν ἑαυτό σας, τὰ δημοσιεύετε!!! Καταπληκτική συνέπεια! Δεοντολογία πρὸς μίμησιν!

Γράφετε ἐκεῖ συγκεκριμένα: «Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποσιωπήσουμε κείμενα, τὰ ὁποῖα καταφθάνουν στὸν ὑπολογιστή μας, ὅπως τὸ παρακάτω (ποὺ μιλᾶ περὶ «χλιδῆς Παπανδρέου»). Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι δὲν μποροῦμε οὔτε νὰ τὰ ἐπιβεβαιώσουμε, οὔτε ὅμως καὶ νὰ τὰ ἀποσιωπήσουμε. Γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς ἐνημερώσεώς σας καὶ μόνο τὰ ἀναδημοσιεύουμε καὶ ἀφήνουμε τὸν καθένα ἀπὸ σᾶς νὰ συναγάγει τὰ δικά του συμπεράσματα... Εἶσθε ἐλεύθεροι... νὰ τὰ ἀποδεχθῆτε» ἢ «νὰ τὰ ἀπορρίψετε»! (http://mkka.blogspot.com/2011/12/2.html 1/12/20011).

Ἐσεῖς, λοιπόν, χρησιμοποιεῖτε στὸ ἱστολόγιό σας καὶ ἀναδημοσιεύετε στὶς τοπικὲς ἐφημερίδες στοιχεῖα, ποὺ ὁ ἴδιος ὀνομάζετε ἀνεξακρίβωτα· ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν ἀποδειχθεῖ ἀνακριβῆ, γιατί δὲν πρέπει νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε;

Καὶ ἀκόμα: ποιός σᾶς εἶπε ὅτι κι ἐμεῖς ὑποχρεώσαμε κάποιον νὰ συνταχθεῖ μαζί μας; Παραθέτουμε τὴν εἴδηση, τὶς κρίσεις καὶ ἐκτιμήσεις μας κι ἀφήνουμε τὸν καθένα νὰ βγάλει τὰ συμπεράσματά του· μάλιστα στὴν περίπτωσή μας, ἀσφαλῶς καὶ δὲν βαρύνει ἐπάνω στὸν ἀναγνώστη ἡ γνώμη μας, λόγω τῆς ἐλαχιστότητάς μας, ὅπως βαρύνει ἐπάνω στοὺς πιστοὺς ἡ «γκουρουϊστικὴ» γνώμη ἑνὸς δεσπότη, ὅπως ἐκλαμβάνουν σήμερα οἱ πιστοὶ τὴ γνώμη ἑνὸς ἐπισκόπου, παραπληροφορούμενοι περὶ τῆς ὀφειλομένης σὲ πραγματικὸ ποιμένα ὑπακοῆς!

Ἂν λοιπόν, αὐτὴ τὴν ἠθικὴ δεοντολογία διαθέτετε, μὲ ποία λογικὴ ἀπαιτεῖτε νὰ ἰσχύουν γιὰ μᾶς ἄλλα κριτήρια, ἂν –καθ’ ὑπόθεσιν– σᾶς μιμηθήκαμε; Χρησιμοποιεῖτε, κ. Ἀμβρόσιε, δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά; Ποιό Εὐαγγέλιο σᾶς τὰ δίδαξε αὐτά;

Παρόλα αὐτά, θὰ σᾶς καταδείξουμε, ὅτι ἐμεῖς διαθέτουμε στοιχεῖα γιὰ ὅλα ὅσα γράφουμε, γιατὶ προσπαθοῦμε νὰ ἔχουμε ἄλλα κριτήρια, παρὰ τὸ κακὸ παράδειγμα ποὺ ἐσεῖς μᾶς δίνετε.

β) Γνωρίζατε (καὶ τὸ γράφετε σὲ δημοσίευμά σας) ὅτι ὅλα τὰ ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα ποὺ εἶχαν κατατεθεῖ εἰς βάρος τοῦ Θ.Κ., ἡ Ἱ. Σύνοδος μὲ τὸ πόρισμα τῆς ἐπιτροπῆς ὑπὸ τὸν μητροπ. Ξάνθης τὰ ἔβαλε στὸ Ἀρχεῖο, καὶ δὲν προχώρησε σὲ ἐκκλησιαστικὴ δίκη. Τοῦτο, ὅμως, δὲν εἶναι μιὰ καινούργια τακτική. Μᾶς ἔχει συνηθίσει ἡ Ἱ. Σύνοδος  στὴν χρησιμοποίηση αὐτῆς τῆς μεθόδου. Παραδείγματα πολλά: αὐτὸ ἔκανε καὶ μὲ τὸν μητροπολίτη πρ. Ἀττικῆς Παντελεήμονα· αὐτὸ ἔκανε μὲ δύο καταγγελίες τῆς Ἑνώσεώς μας (ΦΕΚΦ) κατὰ τῶν μητροπολιτῶν Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου καὶ Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα· αὐτὸ ἔκανε (ἡ Ἱ. Σύνοδος) καὶ μὲ μιὰ δική σας καταγγελία πρὸς αὐτήν· ἦταν τότε ποὺ καταγγείλατε τὸ κατάπτυστο ἐκεῖνο ἔγγραφο τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου, μὲ τὸ ὁποῖο  ζητοῦσε ἀπὸ τὴν Ἀρχὴ Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων, νὰ μπορεῖ νὰ γίνεται  κάποιος ἐπίσκοπος, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ...ὁμοφυλόφιλος!!!

Αὐτά, λοιπόν, τὰ ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα ἐναντίον τοῦ Θ.Κ. (ὁ φάκελος τῆς ἀνακρίσεως ἔφτασε στὰ χέρια μας) μιλᾶνε μὲ καταθέσεις λαϊκῶν καὶ ἱερέων γιὰ τόσα καὶ τέτοια «κατορθώματα» τοῦ προστατευομένου σας Θ.Κ., ποὺ ἂν βγοῦν στὴ φόρα (ὅπως ἐπιζητεῖτε) θὰ φρίξει καὶ ὁ πλέον ἀδιάφορος Ἕλληνας. Ἐκτιμοῦμε δέ, ὅτι γι’ αὐτὸ καὶ ὁ κ. Θεόκλητος δὲν κατέφυγε στὴν δικαιοσύνη  γιὰ τὶς ἐναντίον του καταγγελίες, ποὺ ἔγιναν ἀπὸ τὸν προκάτοχό του στὴν μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντῖνο (τῆς περιοχῆς ὅπου ἡ ἕδρα τῆς μητροπόλεως του). Φυσικά, ὁ ἴδιος διέψευσε τὶς κατηγορίες (καὶ τί ἄλλο νὰ ἔκανε;), προφασιζόμενος «ὅτι δὲν ἐστράφη ἐναντίον τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου, γιατὶ σέβεται τὴν ἰδιότητά του ὡς προκατόχου του καὶ τὴν ἡλικία του»![2]

Ἡ δική μας ἐκτίμηση, λοιπόν, εἶναι, ὅτι κάποια ἀπ’ ὅσα κατήγγειλαν γιὰ τὸν Κ.Θ. συνέβησαν, γιατί ἂν δὲν εἶχαν συμβεῖ, θὰ εἶχε ἐπιδιώξει ὁ Κ.Θ. νὰ δικασθεῖ, ὥστε νὰ ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση. Καὶ στὸ κάτω-κάτω ἀμφισβητοῦμε τὴν ἀξιοπιστία μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἀνάκρισης ποὺ στερεῖται διαφάνειας (ἀφοῦ δὲν διεξάγεται ἐνώπιον ἀκροατηρίου) καὶ ποὺ ἡ ἀπόφαση νὰ τεθεῖ τὸ ἀνακριτικὸ ὑλικὸ στὸ Ἀρχεῖο, δὲν ἐλήφθη μετὰ ἀπὸ δικαστικὴ ἐξέταση.

Πῶς, ὅμως, ζητᾶτε νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἐσεῖς, ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖτε ἀποφάσεις δικαστηρίων καὶ δὴ ἐκκλησιαστικῶν; Νὰ βοηθήσουμε λίγο τὴν μνήμη σας νὰ θυμηθεῖ ὅτι: ἐσεῖς δὲν δεχθήκατε τὸ ἀποτέλεσμα, ὄχι μιᾶς ἀνάκρισης (ποὺ διενεργήθηκε ἀπὸ ἕνα μητροπολίτη), ἀλλὰ τὴν ἀπόφαση ποὺ ἐλήφθη ἀπὸ κανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ Δίκη ἐπ’ ἀκροατηρίῳ ἐν πλήρει συνθέσει, καὶ μὲ παρόντα λαϊκὸ δικηγόρο! Πράγματι, ὅταν βγῆκε ἡ ἀπόφαση τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης κατὰ τοῦ μητροπολίτη Ζακύνθου, ὁ ὁποῖος δικάστηκε κατηγορούμενος «ἐπὶ ἑτεροδιδασκαλίᾳ», ἐσεῖς κ. Ἀμβρόσιε, τὴν ἀπορρίψατε καὶ κατηγορήσατε τοὺς δικαστές-συνεπισκόπους σας ὡς ἄδικους!!! Καὶ καλὰ κάνατε, (κατὰ τὴν γνώμη μας) ἀφοῦ ἐκείνη ἡ δίκη ἦταν παρωδία δίκης. Ἂν λοιπόν, πλανήθηκαν (ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ τους) οἱ πολλοὶ «ἅγιοι» συνεπίσκοποί σας, γιατί νὰ μὴν «πλανήθηκε» ὁ ἕνας ἀνακριτὴς ἐπίσκοπος, ποὺ ἐξέτασε τὴν ὑπόθεση τοῦ κ. Θεόκλητου Κουμαριανοῦ;

Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, ξέρατε ὅτι ὑπάρχει πλούσιο ὑλικὸ κατὰ τοῦ νῦν προστατευομένου σας Θ.Κ., ἀρκετὸ νὰ ὁδηγήσει σὲ δίκη, τὸ ὁποῖο ἐτέθη στὸ Ἀρχεῖο, πῶς αὐτὸ τὸ ὑλικὸ τὸ ὑποτιμᾶτε ἢ τὸ ὀνομάζετε «φῆμες» καὶ ὅ,τι ἄλλο; Γιὰ ποιά ἄλλα στοιχεῖα (καινούργια;), λοιπόν, μιλᾶτε καὶ πόσα περισσότερα στοιχεῖα ζητᾶτε, ἀφοῦ τὰ καταγγελθέντα δὲν ἐξετάστηκαν ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο; Μήπως πρέπει νὰ γίνουμε ντέντεκτιβς γιὰ νὰ βγοῦμε σὲ ἀναζήτηση στοιχείων καὶ νὰ ἐξετάσουμε καινούργιους μάρτυρες; Σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι αὐτὸ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει, οὔτε εἶναι αὐτὸς ὁ ρόλος μας. Μᾶς ἀρκοῦν ὅσα ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες, ὅσα εἶπαν καὶ ἐννόησαν τότε μητροπολίτες καὶ ὅσα περιλαμβάνουν τὰ Πρακτικὰ τῆς ἀνακρίσεως ἐναντίον τοῦ κ. Κουμαριανοῦ, τὰ ὁποῖα ἀναγκαστήκαμε νὰ ἀναζητήσουμε, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ μᾶς ἀπειλήσατε μὲ μήνυση, καὶ  δυστυχῶς γιὰ σᾶς καὶ τὸν Θ.Κ., γίνατε ἀφορμὴ νὰ τὰ βροῦμε[3].

γ) Στὴ συνέχεια, δηλώνετε ὅτι θὰ λάβετε μέτρα ἐναντίον τοῦ κ. Θεοκλητοῦ, ἂν σᾶς φέρουμε στοιχεῖα: «Σᾶς προκαλῶ νὰ προσκομίσετε ὅσα ἐπιβαρυντικὰ ...στοιχεῖα ἔχετε εἰς τὴν διάθεσιν σας» ἐναντίον τοῦ Θ.Κ. «καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ λάβω τὰ ὁποῖα μέτρα ἐπιβάλλονται ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ...».

Ἔχετε, ὅμως, ἁρμοδιότητα νὰ λάβετε μέτρα ἐναντίον τοῦ κ. Θεοκλήτου ἐσεῖς, ἕνας συνεπίσκοπός του; Μπορεῖ ἐπίσκοπος νὰ τιμωρήσει ἐπίσκοπο; Ἀσφαλῶς ὄχι. Οὔτε βοηθός σας εἶναι, οὔτε καμιὰ ἁρμοδιότητα ἔχετε σὲ ἕνα «φιλοξενούμενο» ἐπίσκοπο. Ἂν θέλετε νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια τὰ ἐνοχοποιητικὰ στοιχεῖα ὑπάρχουν ἐκεῖ ποὺ τὰ ἔβαλαν οἱ συνεπίσκοποί σας: στὸ βάθος τοῦ Ἀρχείου τῆς Ἱ. Συνόδου. Καὶ τὰ ἔβαλαν στὸ Ἀρχεῖο, φερόμενοι συναδελφικὰ καὶ χαριστικὰ στὸν συνεπίσκοπό σας καὶ κυρίως στὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο, τοῦ ὁποίου ἦταν ὁ Θ.Κ. εὐνοούμενος.

Ἔχετε ἰσχυρισθεῖ (τὸ ἀναφέρουμε παρακάτω) πὼς τότε, πλανηθήκατε κι ἐσεῖς, καὶ νομίζατε πὼς πράγματι ὁ Θ.Κ. ἦταν ἔνοχος τῶν κατηγοριῶν ποὺ τοῦ ἀποδίδονταν. Ἀφοῦ, λοιπόν, πιστεύατε πὼς ἦταν ἔνοχος, γιατί δὲν διαμαρτυρηθήκατε γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ἀνακριτῆ μητροπολίτη Ξάνθης νὰ ἀθωώσει ἕναν «ἔνοχο» ἐπίσκοπο (τὸν Θ.Κ.), καθόσον μάλιστα ἡ διαμαρτυρία σας, δὲν μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ κακοπροαίρετη, ἀλλὰ προσπάθεια νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια; Πῶς ἐσεῖς, τὸν ὁποῖο ἐνδιαφέρει ἡ ἀλήθεια, ὁ ὁποῖος θέλατε νὰ μὴ σκανδαλίζεται ὁ λαός, πῶς δεχθήκατε τὴν «ἀθώωση» –κάποιου ποὺ κατασκανδάλισε τὶς συνειδήσεις μας– χωρὶς διεξαγωγὴ δίκης; Καὶ ποιά εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ σᾶς ἔκαναν νὰ πιστεύετε πὼς εἶναι ἔνοχος; Κι ἂν δὲν ὑπῆρχαν τέτοια στοιχεῖα, πῶς πιστεύσατε σὲ στοιχεῖα «φανταστικὰ ἢ ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες»; Δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά!

Θὰ ἀναφέρουμε, ὅμως, καὶ θὰ ἐπιμείνουμε ἀναλυτικὰ σὲ κάποια γεγονότα, α) γιατὶ καταδεικνύουν (μαζὶ μὲ πλεῖστα ὅσα ἕτερα παραδείγματα) τὴν μεροληψία τῶν σημερινῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστῶν (τελευταῖες δεκαετίες κυρίως), οἱ ὁποῖοι ἔχουν χάσει τὴν ἀξιοπιστία τους, βγάζοντας ἄδικες ἀποφάσεις β) γιὰ νὰ ἐνισχύσουμε τὴν τοποθέτησή μας, ὅτι τὰ στοιχεῖα ἐναντίον τοῦ Θ.Κ. ἦταν ἀληθινά. Ἂν δὲν ἦταν ἀληθινά, ἡ ἀπόφαση ἀθώωσής του θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρει τὴν ἀκριβοδίκαιη συνείδησή σας, ὡς ἄδικη ἀπόφαση, ὅπως σᾶς ἐξήγειρε ἡ περίπτωση τῆς ἀπόφασης ἀθώωσης τοῦ μητροπολίτη πρ. Ζακύνθου Χρυσοστόμου.

Καὶ ἐρχόμαστε στὴν περίπτωση τοῦ πρ. Ζακύνθου ποὺ ἔχει ὡς ἑξῆς: Κάποιες δηλώσεις του, ποὺ κρίθηκαν ἀντιευαγγελικές, ξεσήκωσαν τέτοιο σάλο, ποὺ ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀναγκάστηκε (καθὼς μάλιστα ὁ Ζακύνθου ἀντιπολιτευόταν τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο) νὰ προχωρήσει σὲ  ἐκκλησιαστικὴ δίκη ἐναντίον του. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη ἀπὸ πολλοὺς δικαστὲς-ἐπισκόπους, μὲ κανονικὲς διαδικασίες καὶ παρόντος λαϊκοῦ δικηγόρου τοῦ πρ. Ζακύνθου καὶ ἦταν (ἡ ἀπόφαση) σχεδὸν ἀθωωτική: ἐπίπληξη! (Ἄρα ἐδῶ, εἴχαμε ἀπόφαση πολλῶν ἐπισκόπων καὶ ὄχι ἑνός,  ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Θ.Κ.).

Ὅταν, λοιπόν, πληροφορηθήκατε τὴν σχεδὸν ἀθωωτικὴ ἀπόφαση γιὰ ἐπίπληξη τοῦ Ζακύνθου, ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ πολλοὺς δικαστὲς συνεπισκόπους σας, τὴν ἀμφισβητήσατε πλήρως καὶ μὲ ὀξύτατο τρόπο (κάτι ποὺ δὲν κάνατε στὴν περίπτωση τοῦ Θ.Κ.) καὶ ὀνομάσατε τοὺς συνεπισκόπους σας «κακοὺς δικαστάς»(!), καταγγέλοντας μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν μεροληπτικὴ δικαιοσύνη τῶν ἐκκλησιαστικῶν –ἀδίκων κατὰ τὴν κρίση σας– δικαστῶν, ποὺ κινήθηκαν ἀπὸ σκοπιμότητες.

Ὁπότε, ἂν οἱ πολλοὶ ἐπίσκοποι ἀποδείχτηκαν «κακοὶ δικαστές» (παρόλο πού, ἐπειδὴ στὴ δίκη τοῦ Ζακύνθου ἦταν παρὼν καὶ λαϊκὸς δικηγόρος-συνήγορος, τὰ συμβάντα θὰ ἐγίνοντο γνωστὰ στὸ λαό), γιατί νὰ πιστεύσουμε ὅτι στὴν προανάκριση τοῦ μητροπολίτη Ξάνθης γιὰ τὸ θέμα τοῦ Θ.Κ., ὅπου δὲν ὑπῆρχε ἔλεγχος καὶ ἀκροατήριο, τὰ πράγματα «ἦσαν ὄμορφα κι ἀγγελικὰ πλασμένα»; Γιατί κι ἐκεῖ νὰ μὴν ὑπῆρξαν σκοπιμότητες; Ἦταν γνωστὸ τοῖς πᾶσι, ἐξ’ ἄλλου, ὅτι ὁ Θ.Κ. ἦταν τὸ ἀγαπημένο παιδὶ τοῦ κυριαρχοῦντος τότε Χριστόδουλου!

Αὐτή μας τὴν καχυποψία στὴν ἐκκλησιαστικὴ «δικαιοσύνη» τὴν ἐνισχύουν ἔτι περαιτέρω καὶ οἱ ἴδιοι οἱ συνεπίσκοποί σας. Ἀναφέρουμε μιὰ χαρακτηριστικὴ δήλωση τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου, ποὺ ἔγινε μέσα στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας καὶ δείχνει –σὺν τοῖς ἄλλοις– ποιούς ἔχουμε ὡς ποιμένες: «”Στὶς σχέσεις μας, μέσα μου καὶ γύρω μου (σ.σ. στὴν Ἱεραρχία) διακρίνω προσχηματικὲς καταστάσεις καὶ βλέπω τὰ δαιμόνια τοῦ φατριασμοῦ, τῶν μηχανορραφιῶν, παρασκηνιακῶν ἰδιοτελῶν ἐνεργειῶν, ἀντιπαθειῶν, συκοφαντιῶν, ἀσπλαχνίας, ἐκμετάλλευσης, ὑπερηφάνειας, φαρισαϊσμοῦ, σκληροκαρδίας, ὑπεροψίας, φιλαργυρίας, πολυτέλειας ζωῆς, ἀρχομανίας ποὺ  μᾶς κατατρύχουν... (σ.σ. ἐννοεῖ: ἐμᾶς τοὺς ἐπισκόπους!). Εἴδαμε τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν πιστῶν μας νὰ κλονίζεται. Κλονίζεται ἀπὸ τὶς ἴντριγκες καὶ τὶς μεθοδεύσεις μας. Τὰ ὑποστηριζόμενα ἐκ μέρους μας, ὅτι δῆθεν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα λειτουργεῖ μέσα καὶ ἀπ' αὐτοὺς τοὺς τρόπους, εἶναι λόγια ἀποενοχοποίησης”. Ὅσο γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη: ”Τὴν ἀναζητῶ, ἔχω ὅμως τὴν αἴσθηση, μακάρι νὰ κάνω λάθος, ὅτι δὲν ὑπάρχει. Ὑπνώττει, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι πολλὲς φορὲς  καταντᾶ  διατεταγμένη  ὑπηρεσία”»  (Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 19/10/2002)[4].

Μετὰ ἕνα χρόνο ἐπανέρχεται ὁ κ. Ἱερώνυμος στὴν ἐφημ. «Βραδυνὴ τῆς Κυριακῆς» (26-1-2003) καὶ δηλώνει: «Τὸ ἐπαναλαμβάνω: Ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη εἶναι σχεδὸν ἀνύπαρκτη. Δὲν τολμῶ νὰ κάνω λόγο γιὰ τὴν ἀνακριτικὴ διαδικασία καὶ τὸν τρόπο διεξαγωγῆς τῆς δίκης. Παρακολουθῆστε μία προσωπικὴ ἐμπειρία». Ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος «στὸ περίφημο πλέον “οἰκονομικὸ σκάνδαλο τῶν 4 δισ.”, εἶναι ὁ καταγγέλων, ὁ κατήγορος. Ὁ ἴδιος δὲν διστάζει νὰ γίνει, στὴ συνέχεια, ὁ εἰσαγγελεύς. Μετὰ ἐνδύεται τὴν ἰδιότητα ἀνακριτοῦ μας. Σὲ λίγο, γίνεται ὁ δικαστής μας καί, συγχρόνως, ὁ γραμματεὺς τῆς ὅλης διαδικασίας, μὲ ἄνθρωπο δικό του καὶ τῆς ἐπιλογῆς του. Τέλος, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ συντάκτης τῶν ἀνακοινωθέντων πρὸς ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ. Ἀναρωτιέμαι, κύριε Δήμτσα, σὲ ποία δικαιοσύνη καὶ σὲ ποῖον ἄλλο χῶρο μποροῦν νὰ συμβοῦν τέτοια πράγματα; Τέτοιες δίκες-παρωδία δὲν γίνονται οὔτε σὲ στυγνὰ καθεστῶτα!».

Αὐτὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ «Δικαιοσύνη» ποιός μπορεῖ νὰ ἐμπιστευθεῖ;

Γιὰ τὴν ποιότητα τῆς κακῆς δικαιοσύνης ἢ καλύτερα τὴν ἀπουσία δικαιοσύνης στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, εἴχαμε (ἤδη τὸ ἀναφέραμε) τὴν τύχη νὰ γευθοῦμε κι ἐμεῖς: δύο καταγγελίες ἐπὶ αἱρέσει –πλήρως κατοχυρωμένες– τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» κατὰ τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, ἀλλὰ καὶ τοῦ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα ἐξαφανίστηκαν, χάθηκαν τὰ ἴχνη τους. Οὔτε κἂν μᾶς ἐνημέρωσαν ἂν τὶς ἔλαβαν, ἂν τὶς συζήτησαν, γιὰ ποιούς λόγους δὲν τὶς συζήτησαν, γιατί τὶς ἀπέρριψαν κ.λπ. Ἀμφιβάλλουμε ἂν ὑπάρχει κἂν στὸ Ἀρχεῖο τους, ἂν δηλαδὴ καταδέχτηκαν ἔστω νὰ τὶς πρωτοκολλήσουν!

Τὸ συμπέρασμα: ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀποφεύγει νὰ ἐξετάζει ὑποθέσεις εἰς βάρος μελῶν της, ὅταν αὐτὲς προβλέπονται καταδικαστικές! Γιὰ τοὺς ἁπλοὺς παπάδες, ὅμως, καὶ μοναχούς, κάθε τόσο διαβάζουμε στὰ ἐπίσημα περιοδικὰ τῆς Ἱ. Συνόδου δεκάδες καταδίκες!

Μετὰ καὶ ἀπὸ αὐτὰ τὰ φοβερὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἱ. Σύνοδο, ρωτᾶμε μὲ εὔλογη ἀπορία: Μήπως ἡ ὑπόθεση «κουκουλώθηκε» καὶ μὲ τὴν συγκατάθεσή σας, καὶ γι’ αὐτὸ τότε δὲν διαμαρτυρήθηκατε, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Ζακύνθου; Μήπως ὑπῆρχε κάποια σκοπιμότητα, κάποια συμφωνία; Καὶ ρωτᾶμε, γιατὶ ἐνθυμούμεθα, ὅτι ἐσεῖς πρῶτος ἀναγγείλατε, ἐξερχόμενος τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Γραφείου, πὼς ὁ μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος θὰ παραιτηθεῖ, δίνοντας τὴν ἐντύπωση, ὅτι ἦταν ἔνοχος. Καὶ ἀφοῦ ἦταν ἔνοχος, ὅλοι περίμεναν τὴν διελεύκανση τῆς ὑποθέσεως, τὴν ἀπόδειξη τῆς ἐνοχῆς του καὶ ὄχι τὴν πονηρὴ μέθοδο τῆς παραιτήσεώς του καὶ τῆς «μὴ δίκης», μὲ σκοπιμότητα τὴν ἐν καιρῷ ἀποκατάστασή του, ποὺ ὅμως, ἀπὸ πνευματικῆς σκοπιᾶς, σήμαινε τὴν ἐσαεὶ σπίλωση τῆς προσωπικότητός του.

Πῶς, ἀλήθεια, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλήθειας ἀρνήθηκε νὰ ἀποδώσει Δικαιοσύνη; Γιατί τὸν ἀφήσατε ἀκάλυπτο, ἔκθετο καὶ γυμνὸ στὴν κακόπιστη καὶ σαρκοβόρα κριτικὴ τῶν Μ.Μ.Ε.; Γιατί ἐπιτρέψατε στὸ πρόσωπό του τὸν διασυρμὸ τοῦ θεσμοῦ τοῦ ἐπισκόπου; Τί προβλέπουν οἱ Ἱ. Κανόνες γιὰ τὴν περίπτωση κατηγορίας ἐπισκόπου; Γιατί δὲν τοὺς ἐφαρμόσατε; Γιατί τοὺς καταπατήσατε; Πῶς νὰ μὴ συμπεραίνει κάθε λογικὸς ἄνθρωπος, ὅτι ἔγιναν ὅλα ἔτσι, γιατὶ ἡ παραίτησή του σᾶς βόλευε –ἀφοῦ ὁ «ἔνοχος» εἶχε ἤδη αὐτοτιμωρηθεῖ «θυσιαστικά»(!) παραιτούμενος–, καὶ ἔτσι θὰ ἱκανοποιεῖτο μὲν ὁ λαός, παίρνοντας τὸ μήνυμα ὅτι ἡ κάθαρση ποὺ ὅλοι τότε ζητοῦσαν, ἄρχισε, ἀλλὰ ταυτόχρονα, μὲ τὴν «παραίτηση χωρὶς δίκη», θὰ ἀποφεύγατε τὴν πίεση γιὰ μιὰ περαιτέρω ἔρευνα τοῦ θέματος, ποὺ θὰ ἀποκάλυπτε κι ἄλλους ἐνόχους;

δ) Τέλος, γράφετε, νὰ σᾶς ἀποδείξουμε τὴν ἐνοχή του, ὥστε «νὰ λάβετε μέτρα ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Ἱ. Κανόνες». Πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν «δικαιοσύνη» σας, μετὰ τὰ ὅσα σᾶς καταμαρτυροῦν; Θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μιὰ μεγάλη ἀδικία καὶ κατὰ συρροὴν ἄλλα ἀδικήματα ποὺ γνωρίζουμε ὅτι συνδέονται μὲ αὐτὴ (μιὰ καὶ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ «πρῶτο χέρι»), ὅταν ἀφορίσατε τρεῖς φορὲς πιστοὺς τῆς μητροπόλεώς σας, μὲ τελευταῖο θύμα σας ἕνα θεολόγο, ποὺ ἀφορίσατε παρανόμως, παρατύπως καὶ ἀντικανονικῶς, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν Γνωμάτευση τοῦ καθηγητῆ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Παν. Χριστινάκη. Γράφει: «Ἡ πράξη αὐτὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου κατὰ τὸ μέτρο ποὺ συνιστᾶ μεγάλο ἀφορισμὸ εἶναι ἀκυρωτέα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος». (Φυσικά, ἡ Δικαιοσύνη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν ἀντέχει νὰ ἀκυρώσει ἀντικανονικὲς ἐνέργειες μελῶν της· καὶ δὲν τὴν ἀκύρωσε!).

Στὴν τελευταία μάλιστα περίπτωση, ὅταν ἐσεῖς προσπαθήσατε νὰ δικαιολογήσετε τὸν ἀφορισμό, φτάσατε νὰ χρησιμοποιήσετε ψεύδη, συκοφαντίες καὶ ἀπειλὲς ἐναντίον του. Τὰ στοιχεῖα τοῦ ψεύδους σας ἀποδεικνύονται (ὅπως διαπιστώσαμε) ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα ἐφημερίδων ποὺ ἐκδίδονται στὴν μητροπολιτική σας περιφέρεια) καὶ ἀπὸ κείμενα τοῦ ἀδικηθέντος[5].

Ὅπως δὲν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, δὲν ἔχουμε καὶ στὴν δική σας, κ. Ἀμβρόσιε, γιατὶ ὁ τελευταῖος ἀφορισθεὶς ἀπὸ σᾶς, ἐν ἔτει 2006, κατέφυγε στὴν δικαιοσύνη καὶ μὲ ἔκπληξη διαπιστώσαμε διαβάζοντας τὸ σχετικὸ ἔγραφο ποὺ μᾶς προσκόμισε, πὼς ὁ Εἰσαγγελέας γνωμάτευσε ὅτι στοιχειοθετοῦνται κατηγορίες ἐναντίον σας, γι’ αὐτὸ σᾶς παρέπεμψε νὰ δικαστεῖτε τὴν 10/12/2010, κατηγορούμενος γιὰ τέσσερις ἐγκληματικὲς πράξεις· συγκεκριμένα τὸ Βούλευμα ἐναντίον σας λέγει ὅτι παραπέμπεται ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων:

«ὡς ὑπαίτιος τοῦ ὅτι στο Αἴγιο στοὺς κατωτέρω ἀναφερομένους χρόνους, ἐνεργώντας μὲ πρόθεση, μὲ περισσότερες ἀπὸ μία πράξεις, διέπραξε περισσότερα ἐγκλήματα καὶ συγκεκριμένα: α) καταμήνυσε ἄλλον ψευδῶς..., β) διατύπωσε γραπτῶς ψευδεῖς ἰσχυρισμούς..., ἐνῶ τελοῦσε ἐν γνώσει τῆς ἀναλήθειάς τους... γ) προσέβαλε μὲ λόγο τὴν τιμὴ ἄλλου δ) ἀπείλησε ἄλλον μὲ παράνομη πράξη»!!!

Μεγαλύτερη δὲ ἔκπληξη δοκιμάσαμε, ὅταν μάθαμε ὅτι, ἀντὶ νὰ ἐπιδιώξετε νὰ δικαστεῖτε, γιὰ νὰ ἀποδείξετε ὅτι οἱ ἐναντίον σας κατηγορίες δὲν εὐσταθοῦν, προτιμήσατε νὰ ἀποφύγετε τὴν δοκιμασία τοῦ δικαστηρίου, φυγοδικήσατε, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι εἴσαστε σὲ ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο στὴ Βουλγαρία(!!!) τὴν ἡμέρα τῆς δίκης, ἐνῶ γνωρίζατε 5 μῆνες νωρίτερα τὴν ἡμερομηνία τῆς διεξαγωγῆς της! Ὁποῖος σεβασμὸς στὴν Δικαιοσύνη! Καὶ φτάσαμε στὸ 2012 καὶ μὲ ὑπαιτιότητά σας, δὲν δικαστήκατε! Γιατί; Μήπως ἐπιδιώκετε νὰ ἐπιτύχετε τὴν παραγραφή;

Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐξηγήσεις, λοιπόν, θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ἔλθουμε καὶ σὲ ἄλλες λεπτομέρειες καὶ ἀναλύσεις, ὥστε, ὅταν μᾶς καλέσει τὸ δικαστήριο νὰ καταθέσουμε –ἐὰν ἔχετε πραγματοποιήσει μήνυση ἐναντίον μας ἢ θὰ πραγματοποιήσετε τὴν ἀπειλή σας γιὰ μήνυση– νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ προτείνουμε ὡς πρῶτο καὶ βασικὸ μάρτυρα ὑπέρ μας, τὴν Σεβασμιότητά σας. Ἔτσι ἐκεῖ, θὰ εἶσθε ἕτοιμος κι ἐσεῖς νὰ μᾶς ἀποκαλύψατε-μαρτυρήσετε τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ εἴχατε ὑπ’ ὄψιν σας τότε, ὅταν τὴ δεκαετία τοῦ 1990 χαρακτηρίζατε τὸν κ. Κουμαριανὸ ὡς «πρόσωπο ἀκατάλληλο» γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος, ἐφ’ ὅσον γιὰ νὰ καταλήξουμε στὴν γνώμη ποὺ σχηματίσαμε, λάβαμε ὑπ’ ὄψιν καὶ τὴν δική σας μαρτυρία.

Δὲν πρέπει νὰ σᾶς διαφεύγει, ὅτι μὲ ἐκεῖνο τὸν χαρακτηρισμὸ κι ἐκείνη τὴν ἐτυμηγορία «κάψατε» (ὅσον ἐξηρτᾶτο ἀπὸ ἐσᾶς) τὴν ὑποψηφιότητα τοῦ κ. Θ. Κουμαριανοῦ καὶ συντελέσατε νὰ μὴ γίνει τότε ἐπίσκοπος, ἀλλὰ καὶ εἴχατε πείσει κι ἐμᾶς (μαζὶ μὲ ἄλλους ποὺ εἶχαν τὴν ἴδια μὲ σᾶς γνώμη) γιὰ τὴν ἀκαταλληλότητά του, ὥστε ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύουμε ὅτι σ’ ἐκείνη τὴν ὑπόθεση τουλάχιστον, εἴχατε δίκιο.

Πιστεύαμε, δηλαδὴ τότε, πὼς ἕνα πρόσωπο ποὺ κατέχει μιὰ τόσο σοβαρὴ καὶ ὑπεύθυνη θέση, ὅπως ἐσεῖς, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξέφρασε δημοσίως καὶ ἐπιπολαίως ἕνα τόσο βαρὺ χαρακτηρισμὸ γιὰ ἕνα συνεπίσκοπό του, χωρὶς νὰ τὸν ἐρωτήσει, χωρὶς νὰ ἐξετάσει τὰ γεγονότα καὶ μάλιστα νὰ ἐπαναλάβει τὴν ἀπαξίωσή του κατὰ τοῦ προσώπου τοῦ Κ.Θ. δυὸ φορές. Πιστεύαμε, ὅτι ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ διαβεβαιώνει: «διακρίνομαι τόσον διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ χαρακτῆρος μου, ὅσον καὶ διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ λόγου μου», ὅπως ἐσεῖς, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν του στοιχεῖα «φανταστικὰ ἢ ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες», ἀλλὰ ἀντίθετα εἶχε στοιχεῖα χειροπιαστὰ καὶ ἔγκυρα, τὰ ὁποῖα τὸ ὁδήγησαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ Θ.Κ. ἦταν «ἀκατάλληλος» γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος. Γιατὶ εἶναι γνωστό, ὅτι τὰ κωλύματα ἱερωσύνης εἶναι συγκεκριμένα, ὁ δὲ Θ.Κ. εἶχε τὴν μαρτυρία τοῦ τότε μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλου, ὁ ὁποῖος τὴν γνώριζε καὶ τὸν προωθοῦσε (ὡς πνευματικό του τέκνο), ὁ ἴδιος δὲ ὁ ἀρχιεπ. Χριστόδουλος, ἦταν πνευματικὸς ἀδελφός σας στὴν «Χρυσοπηγή». Δὲν μπορέσαμε, ἐπίσης, νὰ φανταστοῦμε ὅτι ὁ χαρακτηρισμὸς ἐκεῖνος ἦταν προϊὸν συκοφαντίας σας.

Βέβαια, ταυτόχρονα, δυσκολευόμαστε νὰ κατανοήσουμε, πῶς ἕνα πρόσωπο τῆς δικῆς σας εὐφυΐας καὶ ἐντιμότητος, ποὺ στὴν ἀρχὴ κατηγόρησε «ὡς ἀκατάλληλο» τὸν κ. Θ.Κ., στὴ συνέχεια συμπορεύτηκε καὶ συνεργάστηκε στὰ πλαίσια τῆς Συνόδου, μὲ αὐτόν, ποὺ θεωροῦσε «ὡς ἀκατάλληλο» γιὰ ἐπίσκοπο καὶ πῶς δὲν ἀντελήφθη –ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα– περὶ τίνος ἐπρόκειτο καὶ ξαφνικά, ὡς ἀπὸ θείας ἀποκαλύψεως, ἀντελήφθη ὅτι ἔπεσε θῦμα πλάνης, ἀφοῦ παρῆλθαν πάνω ἀπὸ δέκα ὁλόκληρα χρόνια; Καὶ αὐτὸν ποὺ χαρακτηρίσατε ἔτσι τότε, τὸν θεωρεῖτε κατάλληλο τώρα, παρὰ τὰ νέα ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα, κι αὐτά, γιὰ ἕνα διάστημα ἀποδεχθήκατε ὡς ἀληθινά.

Ἡ «πλάνη» σας, λοιπόν, περὶ τοῦ Κ.Θ. ἐπαναλήφθηκε. Πλανηθήκατε δυὸ φορὲς  ὡς πρὸς τὸ πρόσωπο του. Μιὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1990, ὅταν χαρακτηρίζατε ὡς «ἀκατάλληλο πρόσωπο» τὸν Θ.Κ. γιὰ νὰ γίνει Ἀρχιερέας καὶ μία τὴν περίοδο τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων τοῦ 2005.

Στὴν πρὸς τὴν ΦΕΚΦ ἀπειλητικὴ πρὸς ἐμᾶς ἐπιστολή, δηλώνετε ὅτι «ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν προέβημεν δημοσίως εἰς ἐπανόρθωσιν τῆς γενομένης ἀδικίας». Γιὰ ποιά ἀπὸ τὶς δύο περιπτώσεις, ὅμως, εἴχατε πλανηθεῖ; Γιὰ τὴν πρώτη ἢ γιὰ τὴν δεύτερη; Ἡ δήλωσή σας ἀναφέρεται στὴν περίοδο τοῦ 2005, δηλαδὴ εἰς τὸ «ζήτημα, τῆς ἀναμείξεως τοῦ Σεβ. κ. Θεοκλήτου εἰς τὸ ἐπικληθὲν  “παραδικαστικὸν κύκλωμα”... Κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην θύμα τῆς ἐντόνου φημολογίας καὶ τῆς γενομένης παραπληροφορήσεως ὑπῆρξα καὶ ἐγώ, ὁ ὑποσημειούμενος! Τὸ “σφάλλειν ἀνθρώπινον”! Μὲ τὴν συμπεριφοράν μου σήμερα διαγράφεται αὐτομάτως πᾶσα ἀντίθετος ἐνέργεια τοῦ χθὲς ἐκ μέρους μου... ἔλαχεν ὁ κλῆρος εἰς ἐμέ... νὰ προστατεύσω ἕναν ἀδικηθέντα, τὸν ὁποῖον καὶ ἐγὼ ἀθελήτως εἶχον ἀδικήσει κατὰ τὴν περίοδον τῆς δοκιμασίας του. “Mea culpa”!»[6].

Γιὰ τὴν πρώτη πλάνη σας, ὅμως, δὲν ὑπῆρξε κάποιο “mea culpa”» κ. Ἀμβρόσιε. Τὸ περιμένουμε κι αὐτὸ γιὰ νὰ «πειστοῦμε» πλέον πλήρως περὶ τῆς καταλληλότητος τοῦ Θ.Κ. καὶ νὰ ἡσυχάσουμε!

Βέβαια, ἐμεῖς τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, πὼς δὲν πιστεύουμε ὅτι τὶς δύο προηγούμενες φορὲς τὸν συκοφαντήσατε. Ἐκτιμοῦμε (μετὰ τὰ ὅσα γνωρίσαμε) ὅτι τότε γνωρίζατε καλὰ τί λέγατε· τότε λέγατε τὴν ἀλήθεια, κι ὄχι τώρα, ποὺ τὸν ἀθωώνετε. Ἔτσι ἢ ἀλλιῶς, ὅμως, εἶστε ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς ἀποκαλύψατε τὰ στοιχεῖα ποὺ σᾶς ὁδήγησαν τότε νὰ χαρακτηρίσετε τὸν ἀδελφό σας «ἀκατάλληλο γιὰ τὴν ἀρχιερωσύνη», ἢ τὰ στοιχεῖα ποὺ σᾶς ὁδήγησαν τώρα νὰ τὸν χαρακτηρίσετε ὡς κατάλληλο. Καὶ ἐπαναλαμβάνουμε: τὰ κωλύματα τῆς ἱερωσύνης, μὲ βάση τοὺς Ἱ. Κανόνες εἶναι συγκεκριμένα. Εἶστε, λοιπόν, ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς ἐξηγήσετε, πῶς ἐσεῖς, ἕνας πνευματικὸς ὁδηγὸς χιλιάδων ψυχῶν πλανηθήκατε δυὸ φορές, ὥστε μὲ τὴ σειρά μας νὰ ἐκτιμήσουμε, ἂν ἡ ἐνέργεια σας ἐκείνη καθοδηγεῖται ἀπὸ μία πλάνη τοῦ τότε, ἢ ἀπὸ μία προσπάθεια συγκάλυψης τοῦ σήμερα καὶ νὰ βγάλουμε τὰ συμπεράσματά μας ποὺ βέβαια ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν πρὸς ἐμᾶς ἀπειλή σας καὶ τὴν αἰτιολόγηση ὅσων γράψαμε στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο μας.

Διότι, ἂν πράγματι συνέβη αὐτό, ἂν –δηλαδὴ– παραπλανηθήκατε καὶ δώσατε βάση σὲ συκοφάντες τοῦ Θ.Κ., τί πιὸ ἔντιμο νὰ σπεύδατε (ὅταν ἀνακαλύψατε τὴν συκοφαντία, ἀφοῦ γίνατε κι ἐσεῖς διακινητής της) νὰ καταγγείλετε τοὺς συκοφάντες (ἂν θέλατε νὰ μὴν ἀποδοθεῖ σὲ σᾶς ἡ μομφὴ τῆς συκοφαντίας), νὰ ζητήσετε συγγνώμη καὶ νὰ ἀποκαταστήσετε δημοσίως τὸ παράπτωμα σας; Δὲν τὸ κάνατε, ὅμως, αὐτό, παρὰ μόνο τὸ 2011, ὅταν ἀποκαλύφθηκε διὰ τῶν αἰγιώτικων Μ.Μ.Ε. ὅτι φιλοξενεῖτε στὸ Αἴγιο τὸν Θ.Κ. καὶ ὅτι τὸν ὑποστηρίζετε καὶ ἀφοῦ ἀφήσατε σὲ ὅλους (καὶ σὲ μᾶς) νὰ πλανιέται (ἢ ἐγκαθιδρύεται) ἡ θέση περὶ τῆς ἀκαταλληλότητος, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐνοχῆς τοῦ Θ.Κ. Καὶ ὑπόψιν ὅτι ἡ συγγνώμη ἰσχύει γιὰ τὴν δεύτερη «ἀδικία», ὄχι γιὰ τὴν πρώτη.

Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν ἄλλη παράμετρο. Ὁ Θ.Κ. παραιτήθηκε μὲν ἀπὸ τοῦ ἐπισκοπικοῦ του θρόνου, χωρὶς νὰ ἐπιμείνει ἀνυποχώρητα στὴν ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεώς του στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἢ καὶ ποινικὰ δικαστήρια. Τοῦτο, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, προβληματίζει, διότι ἡ μὴ διεξαγωγὴ δίκης, ὁδηγεῖ τὴν σκέψη μας στὴν ὑπόθεση, ὅτι ἀποδέχτηκε τὴν «ρετσινιὰ» τῶν κατηγοριῶν, γιατὶ ἀδυνατοῦσε νὰ ἀντικρούσει τὶς κατηγορίες.

Ἀποτελεῖ, πράγματι, γεγονὸς σπάνιο στὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικά, ἐπίσκοπος νὰ κατηγορεῖται γιὰ ἠθικὰ καὶ ποινικὰ ἀδικήματα, καὶ νὰ ἀρκεῖται σὲ χλιαρὲς ἐνέργειες ἀποπροσανατολισμοῦ ὡς πρὸς τὰ πρῶτα. Κι ἂν μὲν δὲν ἐπεδίωκε νὰ γίνει καὶ πάλι ἐν ἐνεργείᾳ μητροπολίτης, ἐναπέκειτο στὴν ἐλευθερία του νὰ θέλει νὰ μείνει μὲ τὴ «ρετσινιὰ» αὐτή, ἔστω ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ σκανδαλισμὸ πιστῶν καὶ ἀπίστων. Ἐφ’ ὅσον, ὅμως, ἐπεδίωξε τρεῖς φορὲς νὰ καταλάβει μητροπολιτικὴ ἕδρα, χωρὶς νὰ ἀποσείσει αὐτὴν τὴν «ρετσινιά», αὐτὸ ἀποδεικνύει πὼς δὲν ἐνήργησε γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ τὸ δικό του συμφέρον καὶ ἴσως μὲ δόλο, ἀφοῦ ἐγνώριζε ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δὲν ἐπιτρέπουν, μὲ τέτοιες ὑποψίες καὶ ἀνεξέταστες τὶς ἐναντίον του κατηγορίες, νὰ ἀναλάβει πάλι ἐπισκοπή.

Ἐφ’ ὅσον, λοιπόν, εἶχε ἀποφασίσει (ὅπως δείχνουν οἱ πράξεις του) νὰ διεκδικήσει μητρόπολη, ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ φρονοῦμε, ὅτι ἦταν οὐσιώδης ὑποχρέωσή του νὰ ἀποκαταστήσει τὸν ἑαυτό του, διότι ἡ δημοσιότητα ποὺ εἶχε λάβει ἡ περίπτωσή του, ἐπέβαλε τὴν δημόσια (διὰ ἐκκλησιαστικῆς, ἔστω, δίκης) ἀποκατάσταση τῶν πραγμάτων, ἐὰν πράγματι ἀγαποῦσε τὴν Ἐκκλησία· κι αὐτὸ γιὰ τὸν ἕνα ἀκόμα λόγο: γιὰ νὰ μὴ ἐπιτρέψει νὰ διασύρεται ὁ θεσμὸς καὶ τὸ κύρος τῶν Ἐπισκόπων, ἀφοῦ πνευματικὸς πατέρας, καὶ δὴ ἐπίσκοπος μὲ ὑποψίες ἀποτελεῖ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, σκάνδαλο φοβερό.

Μετὰ ἀπ’ αὐτά, γίνεται ἀντιληπτὸ στὸν καθένα, πόσο δίκιο εἴχαμε, ὅταν διαμαρτυρόμαστε ἐναντίον τῆς ἐπιλογῆς σας νὰ «χρίσετε» ὡς μελλοντικὸ μητροπολίτη στὴν ἐπαρχία Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας τὸν κ. Θεόκλητο Κουμαριανό. Γίνεται ἐπίσης ἀντιληπτό, πόσο ἄδικο ἔχετε νὰ μᾶς κατηγορεῖτε καὶ ἀπειλεῖτε γιὰ τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ἐπιθυμία μας νὰ κοσμοῦν τὴν Ἐκκλησία ἄμεμπτοι –κατὰ τὸ δυνατὸν– ἐπίσκοποι καὶ ὄχι κατηγορημένοι γιὰ ἠθικὰ σκάνδαλα, νὰ ἔχουμε πνευματικοὺς πατέρες, ὅπως τοὺς θέλει ὁ Χριστός, καὶ ὄχι ὅπως τοὺς θέλει ἡ ἐκκοσμικευμένη ἐποχή μας.

Τώρα, ἔτσι ὅπως ἐξελίσσονται τὰ πράγματα, τὰ πρῶτα μέτρα ποὺ πρέπει νὰ λάβετε κ. Ἀμβρόσιε, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, εἶναι κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ σας, παραιτούμενος ἀπὸ τὴ θέση τοῦ πνευματικοῦ πατρός, ἐφ’ ὅσον παραδέχεσθε ὅτι συνεργήσατε στὴν ἀδικία τοῦ ἀδελφοῦ σας· ἀδικία ποὺ εἶχε ἀποτέλεσμα καὶ συνετέλεσε νὰ μὴ γίνει τότε ἐπίσκοπος. Ἐφ’ ὅσον συνεργεῖτε πάλι στὴν δικαίωσή του, παρὰ τὶς κατηγορίες ἐναντίον του, καὶ ἔτσι δείχνετε ὅτι δὲν ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὴν μετάνοιά του καὶ τὴ σωτηρία του καὶ γιὰ τὴν ἐξασφάλιση στοὺς πιστοὺς τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας ἀκατηγόρητου ἐπισκόπου-διαδόχου σας. Ἐπίσης, ἀδικεῖτε καὶ σήμερα τοὺς πιστοὺς τῆς τοπικῆς μητροπόλεως, ἀφοῦ τοῦ ἐπιτρέπετε νὰ ἱεροπρακτεῖ στὴν περιοχὴ τῆς μητροπόλεως, νὰ ἐπισκέπτεται Γυμνάσια καὶ Λύκεια τοῦ Αἰγίου, νὰ ἔχει ἐκπομπὴ στὸν ἐκκλησιαστικὸ σταθμὸ κ.λπ., κατασκανδαλίζοντας τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἔφτασε μάλιστα στὸ σημεῖο, νὰ ἐπισκέπτεται φοιτητὲς τοῦ ΑΤΕΙ Αἰγίου καὶ νὰ παίζει πίνγκ, πόνγκ μὲ τὰ παιδιά, νομίζοντας ὅτι ἔτσι θὰ γίνει ἀποδεκτὸς στὴν Αἰγιώτικη κοινωνία!

(Δεῖτε στὴν διεύθυνση http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=8510).

Στὴν συνέχεια θὰ παράσχουμε ἐξηγήσεις, οἱ ὁποῖες πιστεύουμε θὰ διευκρινίζουν ἱκανοποιητικὰ τὴν λέξη «ἰδιοκτησία» ποὺ χρησιμοποιήσαμε στὸ ἄρθρο μας καὶ γιὰ τὴν ὁποία μᾶς ζητᾶτε ἐξηγήσεις. Γράφαμε: «Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, “ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου...».

Ι) Σὲ κείμενό σας ἀναφέρεσθε σὲ καθηγητή, μέλος τῆς ΦΕΚΦ, ὁ ὁποῖος σᾶς ἤλεγξε γιὰ τὴν προώθηση τοῦ κ. Θεόκλητου Κουμαριανοῦ σὲ ἄτυπο βοηθό σας. Γράφετε ἐκεῖ: «Ἂς μᾶς ἀφήση λοιπὸν ἡσύχους (ὁ καθηγητής), ὥστε νὰ πορευώμεθα τὴν πορείαν μας. Κριτὴς τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ὁ Ἀρχιποίμην Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ δὲν τὸ ἔχει» ὁ συγκεκριμένος καθηγητὴς (Ἐπιστολή σας πρὸς τὴν ἐφημ. "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011).

Μὲ αὐτὲς τὶς δυὸ φράσεις σας ἀποδεικνύεται ποιό εἶναι τὸ φρόνημά σας. Θεωρεῖτε ὅτι στὴν Ἱ. Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας εἶσθε ἀνεξέλεγκτος. Κανένας πιστὸς δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς ἐλέγξει καὶ νὰ σᾶς κρίνει. Κι ὄχι μόνο κανεὶς πιστός, ἀλλ’ οὔτε σὲ ἐπίσκοπο, οὔτε στὴ Σύνοδο ἀφήνετε περιθώρια νᾶ σᾶς ἐλέγξουν! Πόσο μᾶλλον ἕνας ἄσημος θεολόγος καθηγητής. Ἀνθρωπίνως εἶστε ἀνεξέλεγκτος. «Κριτής» σας, λέτε, εἶναι μόνον ὁ «Χριστός»!!! Καὶ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ παραδρομὴ τῆς γλῶσσας σας, εἶναι πεποίθησή σας.

Τὸ ἴδιο εἴπατε καὶ σὲ Συνέντευξη τὸ 2001 στὸ τηλεοπτικὸ σταθμὸ «ΑΞΙΟΝ TV» τοῦ Αἰγίου: «Ἐμεῖς λέμε (εἴπατε) πὼς ὁ κάθε ἐπίσκοπος λογοδοτεῖ εἰς τὸν Θεόν. Εἶναι ἀπέναντι εἰς τὸν Θεὸν ὑπεύθυνος, στὴ συνείδησή του καὶ στὸν Θεό. Ἔχει κριτήν του τὸν Θεόν, καὶ ἑπομένως αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο προνόμιο καὶ ἡ μεγάλη εὐθύνη». Ἡ ρήση τοῦ Λουδοβίκου "L' État, c' est moi" (Τὸ κράτος, εἶμαι ἐγώ), σὲ μιὰ παραλλαγή της, ὡς φάρσα! Δίκιο εἶχε ὁ καθηγητὴς Δογματικῆς Μέγας Φαράντος, ὅταν ἔλεγε: Ὁ παπισμὸς ἔχει ἕνα Πάπα, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος 80 Παπίσκους!

Γιὰ τὸν ἴδιο καθηγητὴ –μέλος τῆς ΦΕΚΦ– γράψατε, ἐπίσης, ὅτι –ἀφοῦ ἐφάρμοσε τὸν 15^ο Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου περὶ διακοπῆς μνημοσύνου– «διὰ τὴν Ἱ. Μητρόπολιν τυγχάνει ἀνύπαρκτον πρόσωπον!».

Οὔτε αὐτὸ δὲν θέλετε νὰ καταλάβετε· πὼς ὁ συγκεκριμένος ἀποτειχίστηκε μόνο ἀπὸ σᾶς, ἀκριβῶς γιὰ ἀντορθόδοξες ἐνέργειες ἢ λόγους σας, καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν κατέφυγε σὲ παλαιοημερολόγιτικες παρατάξεις, ἔμεινε στὴν Ἐκκλησία ἐφαρμόζοντας Ἱερὸ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Καὶ ἡ Ἱ. Μητρόπολη δὲν εἶναι ἰδιοκτησία σας. Ἐσεῖς δὲ ὡς πρόσωπο, δὲν εἶστε οὔτε ἡ Μητρόπολη, οὔτε ἡ Ἐκκλησία. Δὲν διοικεῖτε τὴν Ἐκκλησία ἐξ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ μόνο βάσει τῆς Εὐαγγελικῆς διδαχῆς καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων της.

Ἀντὶ νὰ ἐξετάσετε, λοιπόν, τοὺς λόγους ποὺ ὁδήγησαν τὸν συγκεκριμένο θεολόγο σὲ ἀπομάκρυνση (ἀποτειχίση) ἀπὸ σᾶς, ἀποδεχθήκατε ἀμέσως τὴν ἀποτείχισή του, ἀνακουφιστήκατε φαίνεται γιατὶ τὸν ξεφορτωθήκατε, νομίζοντας, ἴσως, ὅτι ἀπηλλάγητε ἀπὸ κάποιον ποὺ θὰ ἐλέγχει τὶς πράξεις σας, κάποιον πού, ὅπως γράψατε, θέλει νὰ «συνδιοικεῖ»(!) μαζί  σας τὴν Μητρόπολη! «Ἀπ’ ἐδῶ καὶ ἐμπρὸς τὸ τί θὰ πράξω διὰ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεόκλητον δὲν θὰ τὸ συζητήσω μὲ τὸν “ἀποτειχισθέντα”! ...Οὔτε συν-διοικητὴς εἰς τὰ τῆς Μητροπόλεως εἶναι, οὔτε κριτὴς τοῦ Ἐπισκόπου του» (Ἑορτολόγιον 2012, Ἐκδ. Ἱ. Μ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, σελ. 87)[7]. Ἄρα, ὅλα τὰ ἀποφασίζετε μόνος σας, χωρὶς συζήτηση οὔτε μὲ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἡ ὁποία δὲν σᾶς ἔδωσε ἄδεια νὰ χρησιμοποιεῖτε ὡς βοηθό σας τὸν Θ.Κ.

Καὶ μετὰ διαμαρτύρεστε ποὺ γράψαμε ὅτι φέρεσθε ὡς ὁ «ἰδιοκτήτης» τῆς Μητροπόλεως!

ΙΙ. Ἔχουμε, ὅμως, κι ἄλλα στοιχεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύεται σωστὴ ἡ ἄποψή μας πὼς «στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, “ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου, συμβαίνουν τὰ ἑξῆς “εὐχάριστα” πράγματα». Μ’ αὐτά, ἐλπίζουμε ὅτι θὰ διαφωτιστεῖ καλύτερα τὸ θέμα, ἀφοῦ μᾶς τὸ ζητήσατε. Διαβάστε, λοιπόν, μὲ ὑπομονή, ὅσα μᾶς προκαλέσατε νὰ γράψουμε (τὰ ὁποῖα μὲ πολὺ κόπο τὰ συγκεντρώσαμε)· ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀρτιότερη αἰτιολόγηση τῶν ὅσων ὣς τώρα παρουσιάσαμε· ἔχουν σχέση μὲ τὴν προώθηση ἐτσιθελικὰ ὡς ἄτυπου βοηθοῦ ἐπισκόπου στὸ Αἴγιο τοῦ Θ.Κ., κάτι ποὺ κάνατε παρακάμπτοντας μάλιστα τὴν Ἱ. Σύνοδο.  (Ἂν χρειαστεῖ θὰ ἐπανέλθουμε μὲ περισσότερα).

Χρησιμοποιήσαμε τὴν λέξη «ἐτσιθελικά», γιατὶ ὁ προηγούμενος βοηθός σας, ἦρθε μὲ τὴν ἔγκριση τῆς Ἱ. Συνόδου, καὶ ἀφοῦ ἐπιμόνως τὸ ζητήσατε. Μετά, ὅμως, τὴν περίεργη ἀποχώρηση τοῦ τοποθετηθέντος ἀπὸ τὴν Σύνοδο βοηθοῦ σας ἐπισκόπου κ. Προκοπίου, καὶ καθὼς φαίνεται δὲν ὑπῆρχε περίπτωση νὰ σᾶς στείλουν ἄλλον, ἀποφασίσατε (ἀντικαθιστώντας τὴν Σύνοδο, ἢ -ἂν προτιμᾶτε- καταργώντας την) νὰ φέρετε ὡς ἄτυπο βοηθὸ ἐπίσκοπο τὸν κ. Θ.Κ. καὶ ὡς μελλοντικὸ μητροπολίτη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, ὅπως «μάντεψαν» κάποιοι, τὸ ἔγραψαν καὶ τὸ ἀποδεχτήκατε.

Κάποιος, λοιπόν, ἐκπαιδευτικὸς ἀπὸ τὸ Αἴγιο ἐπώνυμα κατήγγειλε τὴν ἐνέργειά σας, νὰ καλέσετε ὡς μόνιμο «φιλοξενούμενο» στὸ Αἴγιο τὸν Θ.Κ. (ἀλλὰ καὶ ἄλλον ἕνα ἐπίσκοπο περιστασιακά, τὸν πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομο). Ἦσαν δυὸ ἐπίσκοποι ποὺ εἶχαν σκανδαλίσει τὸ πανελλήνιο· τὸ ἐκπληκτικὸ δέ, ἦταν πὼς αὐτοὺς τοὺς δύο ἐπισκόπους (ὅπως ἤδη ἀναφέραμε) τοὺς εἴχατε στὸ παρελθὸν καταγγείλει κι ἐσεῖς ὁ ἴδιος δημοσίως, εἴτε διότι «ἑτεροδιδασκαλοῦσαν», εἴτε διότι ἦταν «ἀκατάλληλοι» γιὰ ἐπίσκοποι. Τότε, ἐσεῖς, ἀντὶ νὰ συνειδητοποιήσετε τὸ σφάλμα σας, ἀλλὰ καὶ τὸ σκανδαλισμὸ ποὺ προκαλέσατε σὲ πολλοὺς πιστούς, ὑπεραμυνθήκατε τῆς ἀποφάσεώς σας καὶ γράψατε: «Μὲ κατηγορεῖ (ὁ καθηγητής) διὰ τὴν ἀλλαγὴν πορείας εἰς τὰς σχέσεις μου μὲ τοὺς ἐν Χριστῷ Ἀδελφούς μου Σεβ. Μητροπολίτας Ζακύνθου κ. Χρυσόστομον καὶ Βρεσθένης κ. Θεόκλητον καὶ τὴν ἐπικοινωνίαν μου μετ’ αὐτῶν». Τοῦ ἀπαντῶ: “Εἰς τὰ θέματα τῆς συνειδήσεώς μου δὲν ἔχει δικαίωμα ἐπεμβάσεως!”» (Ἐπιστολὴ κ. Ἀμβροσίου πρὸς "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011).

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο γράφετε: πράγματι «μὲ τὸν Σεβ. Ζακύνθου κ. Χρυσόστομον εἴχομεν διαφορὲς ἐπὶ θεμάτων ἐκκλησιαστικῆς φύσεως... Ἦλθεν λοιπὸν ἡ ὥρα νὰ δώσωμεν ἀμοιβαίας ἐξηγήσεις..., νὰ συγχωρήσωμεν ὁ εἷς τὸν ἕτερον..., ἐφαρμόζοντες τὸ “ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν”... Συμβαίνει λοιπὸν εἰς τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας ἐνίοτε καὶ οἱ Ἐπίσκοποι νὰ ἔχουν διαφορετικὴν ἀντίληψιν καὶ γνώμην ἐπί τινος ζητήματος, νὰ διαφωνοῦν, νὰ ὑψώνουν τοὺς τόνους, νὰ μάχωνται ἀλλήλους κλπ. Αὐτὸ εἶναι ἀνθρώπινον! Αὐτά, λοιπόν, τὰ στοιχειώδη» ὁ κατήγορός μου «δὲν μπορεῖ νὰ τὰ κατανοήση. Ἡ καρδία του ἔχει ὑποστῆ ἀρτηριοσκλήρυνσιν!». Ὡς πρὸς δὲ τὸν Θ.Κ. δηλώνω ὅτι «τὸν τιμῶ ὑπερβαλλόντως! Εἶναι ἱκανὸς καὶ νεώτατος!» (Ἐπιστολὴ κ. Ἀμβροσίου πρὸς "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011).

Ἐδῶ κ. Ἀμβρόσιε, διαστρεβλώνετε τὴν πραγματικότητα, ἀποκαλύπτετε ἔλλειψη θεολογικῆς παιδείας καὶ δείχνετε τὴ δεσποτική σας νοοτροπία, γιὰ τὴν ὁποία γράψαμε τὴ φράση ποὺ σᾶς ἔθλιψε: τῆς πνευματικῆς «ἰδιοκτησίας» τῶν τῆς Μητροπόλεως. Καὶ αὐτὸ γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους.

α) Πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν, ἂν νομίζετε πῶς εἶναι «θέμα μόνο τῆς δικῆς σας συνειδήσεως» ἡ συμφιλίωσή σας μὲ δύο ἐπισκόπους, ποὺ εἶχαν κατασκανδαλίσει τὸ πανελλήνιο. Ἀπὸ μόνος σας γράφετε πὼς μὲ αὐτοὺς δὲν εἴχατε προσωπικὲς διαφορές, ἀλλὰ «διαφορὲς ἐπὶ θεμάτων ἐκκλησιαστικῆς φύσεως». Γι’ αὐτά, ὅμως, τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα, δὲν ἐξεδήλωσαν δημοσίως τὴν μετάνοιά τους, συνεχίζουν νὰ τὰ ὑποστηρίζουν, ἐμμένουν στὶς δικαιολογίες τους ἢ στὶς πράξεις τους, καὶ μάλιστα τὶς ὑπερασπίζονται ἢ καὶ κομπάζουν καὶ ὑπερηφανεύονται γι’ αὐτές, γι’ αὐτὸ ὁ σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν συνεχίζεται. Αὐτὴ σας ἡ πράξη εἶναι αὐθαίρετη, εἶναι πάνυ ἀντίθετη μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ μιὰ ἀκόμα ἀπόδειξη, ὅτι θεωρεῖτε «τσιφλίκι» σας καὶ ἰδιοκτησία σας τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας. Στὸ σπίτι σας, κ. Ἀμβρόσιε, μπορεῖτε νὰ προσκαλέσετε ὁποιονδήποτε, ὄχι ὅμως καὶ στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἀνήκει σὲ ὅλους. Ὅταν κανείς βλάψει ἐσᾶς προσωπικά ἔχετε τό δικαίωμα νά τόν συγχωρήσετε, ὅταν ὅμως βλάψει τήν Ἐκκλησία τότε τά πράγματα ἀλλάζουν.

Γνωρίζετε πολὺ καλὰ ὅτι δὲν ἦταν ἀποδεκτὸς στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, π.χ. ὁ μητροπολίτης πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομος. Ἀλλὰ κι ἂν ἦταν ἀποδεκτός, λόγῳ τῆς ἐλλείψεως κατηχήσεως τοῦ λαοῦ, δὲν τὸ ἐπιτρέπει –καὶ ὀφείλατε νὰ τὸ γνωρίζετε καὶ νὰ τὴν ἐφαρμόσετε– ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση  ἀπ’ αὐτῆς τῆς ἐποχῆς τῶν Ἀποστόλων, γιατὶ ὁ Ζακύνθου δὲν μετανόησε γιὰ ὅσα εἶπε καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ Ἱ. Σύνοδος τὸν ἐκάλεσε σὲ Ἀπολογία, καὶ ἐσεῖς χαρακτηρίσατε τὶς δηλώσεις του «ἑτεροδιδασκαλία». (Ἐκτὸς ἂν παραδεχθῆτε, ὅτι καὶ στὴν περίπτωσή του σφάλατε, πὼς καὶ αὐτὸν τὸν συκοφαντήσατε). Οἱ ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως ἐν σώματι τὸν ὀνόμασαν «ἀναθεματισμένο» καὶ «ἔνοχο διδασκαλίας “ἀντιβαινούσης εἰς τὸν Εὐαγγελικὸν Νόμον καὶ τὸ Καν. Δίκαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”». (Τὸ κείμενο τῶν ἱερέων παρακάτω). Αὐτὴ ἡ ἐτυμηγορία τῶν ἱερέων, ἀκόμα κι ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι προέρχεται ἀπὸ πίεση ἄνωθεν, εἶναι ἀποδεκτὴ ὡς ἀπόφαση, γιατὶ συμφωνεῖ μὲ τὴν φωνὴ καὶ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν διὰ τοῦ Μ. Βασιλείου:

«Σᾶς παρακαλοῦμεν, νὰ ...τοῦ ἀναπτύξετε μὲ ἀκρίβειαν τὰ δόγματα τῆς ὀρθοδοξίας, ὥστε καὶ ἐκείνου ἡ διόρθωσις νὰ γίνῃ φανερὰ καὶ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς νὰ γίνῃ γνωστὴ ἡ μεταμέλειά του»[8]. Καὶ ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος: «Ὅσοι ἂν μετανοήσαντες ἔλθωσιν ἐπὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, προσδέχεσθε αὐτοὺς μετὰ πάσης πραότητος... οὔτε γὰρ εὐσεβῶν ἀφίστασθαι χρή, οὔτε δυσσεβέσιν συγκεῖσθαι δεῖ. εἴ τις ἐν ἀλλοτρίᾳ γνώμῃ περιπατεῖ, οὗτος οὐκ ἔστιν Χριστοῦ... τῷ τοιούτῳ μὴ συναναμίγνυσθε, ἵνα μὴ συναπόλησθε αὐτῷ, κἂν πατὴρ ᾖ..., νουθετεῖν δὲ αὐτοὺς καὶ ἐπὶ μετάνοιαν παρακαλεῖν, ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν, ἐὰν ἄρα ἐνδῶσιν»[9].

Ἀκόμη, οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ συγχωροῦμε ἐκείνους ποὺ παραβαίνουν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ «ἑτεροδιδασκαλοῦν» καὶ δὲν μετανοοῦν γιὰ ὅσα ἀντιευαγγελικὰ κήρυξαν φανερά. Γιατὶ αὐτοὺς δὲν τοὺς ἔχει συγχωρήσει ὁ Θεός. Ἔτσι, ὅποιος συγχωρεῖ ἐκεῖνον ποὺ δὲν τὸν ἔχει συγχωρήσει ὁ Θεός, πέφτει σὲ διπλὸ ἁμάρτημα· τὸ ἕνα, διότι συγχώρησε κάποιον ποὺ δὲν μετανόησε καὶ δὲν διόρθωσε ἐπισήμως τὴν ἑτεροδιδασκαλίαν του· καὶ τὸ ἄλλο, διότι μὲ αὐτὴ τὴν συμφιλίωση-συγχώρηση τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι σὰν νὰ λέει, πὼς αὐτὸς εἶναι περισσότερο φιλάνθρωπος ἀπὸ τὸ Θεό: «Ὁ γάρ συγγνώμην νέμων τῷ ἀμεταμελήτῳ φθάνει ἑαυτὸν συγγνώμης ἐκβάλλων. Ἀλλὰ καὶ ὁ προχείρως τούτῳ γε ταύτην νέμων χωρὶς τῆς ἐκείνου ἐπανόδου καὶ ἐπιστροφῆς καὶ πρὶν τῆς εἰς τὸ θεῖον παροινίας ἀποσχέσθαι διπλῶς ἐξαμαρτάνει, τῷ τε ἀφιέναι τῷ μὴ ἀφιέντι τὴν ὕβριν καὶ τὴν εἰς Θεὸν παροινίαν καὶ ἔτι ἀμεταμελήτως ἔχοντι, τῷ τε φιλανθρωπότερον ἑαυτὸν τοῦ θείου καθιστᾶν» (Ἰωσὴφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρὰ Δημητρίου Τσάμη, τόμ. 1, Λόγος 2, σελ. 138)[10].

Καὶ σ’ αὐτὴν, λοιπόν, τὴν περίπτωση, ἀποδεικνύεται ὅτι συμπεριφέρεσθε ὡς «ἰδιοκτήτης» καὶ ὄχι ὡς ὑπηρέτης τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας· ὄχι ὡς ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει τὴν κοινὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν του καὶ τὴν γνώμη τῶν μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ· φαίνεται κι ἐδῶ καθαρὰ ὅτι ποδοπατήσατε τὴν θέληση καὶ τὴ γνώμη τῶν ἱερέων «σας», οἱ ὁποῖοι ἀποφάνθηκαν μὲ ψήφισμα (τὸ τραγελαφικόν: ψήφισμα ποὺ ἐσεῖς προωθήσατε ἢ ἐγκρίνατε!!!) ὅτι ὁ πρ. Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, εἶναι «ἀναθεματισμένος» καὶ ἀνάξιος «νὰ ἁγιάζῃ τὸν Λαό, νὰ διδάσκη τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ εἶναι εἰς Τύπον καὶ Τόπον Χριστοῦ»!!! (Δελτίο Τύπου Ἱ. Μ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, φύλ. 277, 1999).

Τόσο εὔκολα, λοιπόν, ξεχνᾶτε ὅσα δὲν σᾶς συμφέρουν; Ξεχάσατε, ὅτι τὸ ψήφισμα τῶν Ἱερέων μὲ τὶς παραπάνω θέσεις καὶ χαρακτηρισμούς, δημοσιεύσατε στὸ ΔΕΛΤΙΟ τῆς Μητροπόλεως; Κι ὅμως, μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια, χωρὶς νὰ ἀλλάξει τίποτα, δεχθήκατε τὸν πρ. Ζακύνθου στὸ Αἴγιο, γιὰ νὰ ἁγιάσει πιστοὺς καὶ ἱερεῖς! Καὶ οἱ ἱερεῖς σας τὸν ἀποδέχτηκαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, αὐτὸν ποὺ ὀνόμασαν «ἀναθεματισμένο», φοβούμενοι ἴσως καὶ μὴ τολμῶντες νὰ σᾶς θυμίσουν τὸ ψήφισμα ἐναντίον του, ἀλλὰ καὶ ὅσα, πρὶν ἀπ’ αὐτούς, εἴχατε κι ἐσεῖς πεῖ κατὰ τοῦ πρ. Ζακύνθου. Ὅταν δηλ. σᾶς εἶχε κατηγορήσει ὅτι εἶστε «νυμφαγωγὸς ἀνηθίκων κληρικῶν» καὶ ὅτι «κάνετε ἐξαγωγὴ κιναίδων (ἱερέων) στὴ Συγγροῦ», εἴχατε ἀπαντήσει ὅτι ὁ μητροπολίτης πρ. Ζακύνθου «ἔχει εἰσαγάγει τὴν ἀλητεία στὴν Ἐκκλησία»![11] Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἔδωσε ἐκείνη τὴν συνέντευξη στὸ Πεντχάουζ, εἴχατε πεῖ: «Ὁ κατηγορούμενος πρ. Μητρ. Ζακύνθου ὑπέπεσε στὸ ἀδίκημα τῆς “ἑτεροδιδασκαλίας” ὅπως λέγεται στὴν ἐκκλησ. ὁρολογία. Ὅσα ἐγγράφως διετύπωσε …εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸν εὐαγγελικὸ Νόμο» καὶ ἰσοδυναμοῦν «μὲ θανάσιμο ἁμάρτημα»![12]

Εἶναι ἀλήθεια, Σεβασμιώτατε, ὅτι ὄχι ἐνίοτε, ἀλλὰ συχνὰ ὑψώνετε τοὺς τόνους τῆς φωνῆς σας, καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πρ. Ζακύνθου καὶ ἄλλους ἔχετε χαρακτηρίσει μὲ ἀπίθανους χαρακτηρισμούς· διάφορα πολιτικὰ πρόσωπα καὶ δὴ Ἀρχιερεῖς. Καὶ ἀποροῦμε ποὺ σᾶς πείραξε ὁ δικός μας ἤπιος καὶ εὐπρεπὴς ἔλεγχος γιὰ κάτι ποὺ μᾶς ἀφορᾶ: τὴν ὀρθὴ λειτουργία τῶν εὐαγγελικῶν κανόνων, μάλιστα ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς, ἀλλὰ σὲ ὑπερθετικὸ βαθμὸ αὐτοί, τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν κατάπτωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

Ἐδῶ θὰ παραθέσουμε τρεῖς ἀκόμα περιπτώσεις· γιατὶ εἶναι ἄδικο, ἐσεῖς, ὁ διδάσκαλος καὶ πνευματικὸς Πατέρας, νὰ μᾶς ἀπειλεῖτε μὲ μήνυση, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ σᾶς μιμηθοῦμε στοὺς χαρακτηρισμοὺς καὶ στὰ ὑπονοούμενα οὔτε στὸ νυχάκι σας, κι ἐκεῖνο ποὺ κάνουμε, εἶναι νὰ καταγγέλλουμε ὅ,τι θεωροῦμε ἀντι-ἐκκλησιαστικό.

Πρώτη περίπτωση ὕβρεων, ἐναντίον ἄλλου ἄτυπου «βοηθοῦ» σας ἐπισκόπου ποὺ παλαιότερα εἴχατε καὶ ἔφυγε κακὴν κακῶς ἀπὸ τὸ Αἴγιο (ἐφημ. Αἰγίοχος, 11/7/1995): «"Ἔκρηξη" τοῦ Μητροπολίτη κ. Ἀμβροσίου εἴχαμε τὴν περασμένη ἑβδομάδα μὲ ἀφορμὴ τὶς διαστάσεις ποὺ πῆρε ἡ "ἡρωϊκὴ ἔξοδος" τοῦ τιτουλάριου ἐπισκόπου Εἰρηναίου. Ἡ σχετικὴ ἀνακοίνωση τῆς Ἱ. Μητρόπολης αἰφνιδίασε τοὺς πάντες κυρίως γιὰ τὸ ὕφος της καὶ τὸ λεξιλόγιο της:

“Μετὰ τὴν ἀναστάτωση πού, χωρὶς λόγο, προκάλεσε στὴν Ἱ. Μ. Ταξιαρχῶν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Πατάρων κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ καὶ τὴν καθαίρεσή του ἀπὸ τὴν Ἡγουμενία, τελικῶς τὴν 28ην Ἰουνίου ἐ.ἐ. ἀνεχώρησε ἀτάκτως ἐκ τῆς Μονῆς πρὸς ἄγνωστον κατεύθυνσιν! Στὰ κηρύγματά του ἦτο κουραστικὸς καὶ ἀνούσιος! Καὶ ὅμως τὸν ἀνεχθήκαμε. Στὴν ἐν γένει συμπεριφορά του ἦτο παράξενος. Μυθομανὴς καὶ φαντασιόπληκτος! Ὁραματιστὴς καὶ φιλοκατήγορος! Τὸν ἀνεχθήκαμε ...ἀπὸ οἶκτον! Ἀλλὰ ὁ Θεοφιλέστατος κ.κ. Εἰρηναῖος ...ἔγινε καὶ καταδότης, ...ἀπεδείχθη ἀνώριμος! Ἀγνώμων καὶ μοχθηρός. Ἡ μορφή του..., μόνον θεοειδὴς δὲν εἶναι! Ἀπωθητικὸς στὴν ψυχὴ καὶ στὴν ὄψη... Ἡ θύμησή του θὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἐφιάλτη... Στὸ καλό, ἀκατάστατε ἄνθρωπε! Στὰ γηρατειὰ μὲν ἔφθασες, ἄφιλος ὅμως καὶ ἀνέστιος παραμένεις ἀκόμη!”».

Δεύτερη περίπτωση, οἱ σκληρότατοι χαρακτηρισμοὶ γιὰ τὸν Θηβῶν Ἱερώνυμο καὶ νῦν Ἀρχιεπίσκοπο. Γράψατε σὲ ἐπιστολὴ γι’ αὐτόν: «Ἀλήθεια, πῶς κατώρθωσες καὶ ἔκρυβες ἕνα τόσον ἀπαίσιον χαρακτῆρα... Κάτω ἀπὸ ἕνα προσωπεῖον, μὲ πολλὴν τέχνην πράγματι, ἔκρυβες ἕνα μοχθηρὸν πρόσωπον καὶ ἕνα ἀδίστακτον χαρακτῆρα!… Ὅταν ἕνας Ἱεράρχης ψεύδεται, συκοφαντῆ, συλλαμβάνεται ἐπὶ κλοπῇ πνευματικῆς ἰδιοκτησίας, νέμεται τὴν Ἐξουσίαν, δέχεται ἀντιπαροχὰς ἀπὸ τοὺς ἐπενδυτάς, πραγματοποιεῖ κρουαζιέρας μαζί των, ὑποκρίνεται, ὠθεῖ εἰς πλαστογραφίας, συνομολογεῖ χαριστικὰς συμβάσεις, χωρίζει τοὺς Ἀρχιερεῖς εἰς ἡμετέρους καὶ μή, διορίζει τὰ μέλη Ἐπιτροπῶν κατὰ βούλησιν, ἀναθέτει εἰς ταῦτα ἄνευ διαγωνισμοῦ Μελέτας ἔργων τῆς τάξεως τῶν 4 δισεκατομμυρίων δρχμ., διασπαθίζει τὸ χρῆμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σκανδαλίζει τὸν Λαὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τί διαφέρει ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι λατρεύουν τὸ χρῆμα καὶ διοικοῦν τὸν τόπον χωρὶς φόβον Θεοῦ;» (Ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθ. φύλ. 1240, 19/9/1997, σελίδα 6η).

Τρίτη περίπτωση τὰ ὑπονοούμενα κατὰ τοῦ βοηθοῦ σας ἐπισκόπου Προκοπίου: «Μέσῳ τοῦ προσωπικοῦ του ἱστολογίου ὁ Μητρ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ.κ. Ἀμβρόσιος, “ἐξαπολύει” δριμὺ κατηγορῶ κατὰ τοῦ πρώην Βοηθοῦ Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Προκόπιου, (λέγων) ὅτι «ἐπιζητοῦσε μόνο τὸν τίτλο καὶ τὸ ...χρῆμα», γράφοντας μάλιστα εἰρωνικά, ὅτι τὸ χρῆμα θὰ τὸ ἐξασφαλίσει στὴ νέα του θέση» (Δημήτρης Ζωϊτσούδης, στὸ ἱστολόγιο thebest.gr/news/index/viewStory/28356 καὶ ἐπίσης στὸ amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3298

(Σὲ ποιά στοιχεῖα, ἄραγε, στηρίξατε αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμούς; Σὲ πραγματικὰ ἢ σὲ ἐμπάθειες καὶ σὲ «φανταστικὰ στοιχεῖα, ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες»; Ποῦ τὰ δημοσιεύσατε; Ποιός τὰ ἤλεγξε; Πότε ἀποδείχτηκαν;)

Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπαναλάβουμε ἐδῶ, πὼς ὅ,τι γράφουμε, ἐκκινεῖ ἀπὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὸ τίμιο ράσο ποὺ δεινοπαθεῖ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς ἐνέργειες καὶ –ἂν θέλετε τὸ δέχεσθε– γιὰ τοὺς ἀναφερομένους Μητροπολίτες καὶ γιὰ σᾶς προσωπικά, ἀφοῦ ἡ μετάνοιά μας καὶ ἡ ἀλλαγὴ πλεύσεως ἀποτελεῖ ἀφορμὴ χαρᾶς μεγάλης «ἐν τῷ οὐρανῷ ...καὶ ἐν τῇ γῇ», σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου «ὅτι χαρὰ γίνεται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». Καὶ βέβαια, δὲν ἐννοοῦμε μόνο τὶς προσωπικὲς ἁμαρτίες, δηλ. ἐκεῖνες ποὺ ἐξομολογεῖται κανεὶς στὸν πνευματικό του, ἀλλὰ τὶς δημοσίως πραττόμενες, καθόσον αὐτὲς ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως καὶ τὸ σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν.

Ἂς ἀνακεφαλαιώσουμε.

i) Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν (ὁ κ. Κουμαριανὸς) εἴχατε δηλώσει ὅτι εἶναι «ἀκατάλληλος» γιὰ ἐπίσκοπος· ἄρα εἶχε κάποια συγκεκριμένα κωλύματα (ποιά, περιμένουμε νὰ μᾶς τὰ ἀποκαλύψετε. ii) Ὁ ἄλλος (σύμφωνα μὲ καταγγελία σας) α) «ἑτεροδιδασκαλεῖ» (=εἰσάγει αἱρετικές, ἀντίθετες μὲ τὸ εὐαγγέλιο διδασκαλίες) καὶ β) (σύμφωνα μὲ δηλώσεις σας) «ἔχει εἰσαγάγει τὴν ἀλητεία στὴν Ἐκκλησία»!

ii) Ἀλλὰ δὲν εἴχατε μόνο ἐσεῖς ἐκθέσει τὸν Ζακύνθου Χρυσόστομο στὸ πανελλήνιο, γιὰ ὅσα ἀντιχριστιανικὰ διέπραττε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς σᾶς τὰ εἶχε ἀνταποδώσει· εἶχε πει γιὰ σᾶς, ὅτι εἶστε «νυμφαγωγὸς ἀνηθίκων κληρικῶν» καὶ πὼς «κάνετε ἐξαγωγὴ κιναίδων (ἱερέων) στὴ Συγγροῦ»! (Ὄμορφος κόσμος [ἀρχιερέων] ἠθικός, ἀγγελικὰ πλασμένος!).

Αὐτές, λοιπόν, τὶς σοβαρὲς καταγγελίες τὶς εἴχατε κάνει (ὑποθέτουμε) ὡς ὑπεύθυνοι ἐκκλησιαστικοὶ ἄνδρες καὶ ὄχι ὡς κουτσομπόληδες καφενόβιοι. Ἔτσι, τουλάχιστον, μᾶς διαβεβαιώνετε γιὰ τὸν ἑαυτό σας πρόσφατα (Ἐπιστολὴ κ. Ἀμβροσίου Λενῆ πρὸς "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011). Γράφατε ἐκεῖ: «διακρίνομαι τόσον διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ χαρακτῆρος μου, ὅσον καὶ διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ λόγου μου». Περιμένουμε τὴν ἐπιβεβαίωσή τους, ἂν καὶ ὅσο ψάχνουμε, τὰ κείμενά σας δὲν μᾶς πείθουν γιὰ ὅσα μᾶς διαβεβαιώνετε. Διαβάζουμε στὸν Τύπο: 

«Ἀργὰ τὴν Τρίτη ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος ἀναφέρθηκε στὴ φράση «Μιλᾶς ἐσὺ ποὺ ἀποκαλεῖς τὸν Πατριάρχη Τοῦρκο;» ποὺ φέρεται νὰ τοῦ ἀπηύθυνε κατὰ τὴ συνεδρίαση τῆς Δευτέρας ὁ μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος» καὶ τονίζει:

«“Ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων δηλῶ ὅτι οὐδέποτε ἀπεκάλεσα ἔτσι τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη... Ἀλλωστε ὁ τρόπος αὐτὸς δὲν ταιριάζει στὸ χαρακτῆρα μου. Διαμαρτύρομαι λοιπὸν καὶ συγχρόνως καταγγέλλω τὸν μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο” σημειώνει ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων. “Στὴ συγκεκριμένη αὐτὴ περίπτωση ὁ κ. Χρυσόστομος ψεύδεται καὶ μάλιστα ψεύδεται συνειδητά. Τὸν καλῶ δημόσια νὰ προσκομίσει τὰ πειστήρια καὶ νὰ ἀποδείξει τὸν ἰσχυρισμὸ του. Ἀλλιῶς, θὰ ἀποδείξει ὅτι ψεῦτες καὶ συκοφάντες ὑπάρχουν παντοῦ καὶ ὄχι μόνο στὶς τάξεις τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων” καταλήγει ὁ κ. Ἀμβρόσιος» (news.in.gr, μὲ πληροφορίες ἀπὸ ΑΠΕ 27/4/2004 http://archive.in.gr/news/europeanelections/Article.aspx?lngEntityID=533682).

ΙΙΙ) Θὰ ἀναφερθοῦμε καὶ σὲ ἕνα ἄλλο ἐπίσκοπο, ποὺ κι αὐτὸν χρησιμοποιήσατε ὡς «βοηθὸ» καὶ χωρὶς ἄδεια τῆς Ἱ. Συνόδου (ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζουμε). Αὐτὸς στέριωσε στὴν Μητρόπολή σας· ἦταν ὁ οἰκουμενιστὴς μητροπολίτης Σηλυβρίας Αἰμιλιανός. «Φιλοξενήθηκε» κι αὐτὸς πολλὰ χρόνια ἀπὸ σᾶς στὸ Αἴγιο, καὶ ἡ Ι. Μητρόπολη ἀπὸ αὐτὸν ὠφελήθηκε οἰκονομικὰ ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια δραχμές[13], ἀλλὰ ἔχασε σὲ πνευματικότητα, μιᾶς καὶ ὁ Αἰμιλιανὸς ἦταν παλαίμαχος Οἰκουμενιστὴς καὶ δίδασκε μὲ τὸν τρόπο του αὐτὲς τὶς ἰδέες.

Ἀρχιμανδρίτης τῆς μητροπόλεώς σας, θεολόγος, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ ἄλλοι πιστοὶ εἶχαν διαμαρτυρηθεῖ γιὰ τὴ δράση του, ἐσεῖς ὅμως πεισματικὰ τοὺς ἀγνοήσατε, ἀφοῦ μόνο ἐσεῖς εἴχατε τὴν διοίκηση τῆς Μητροπόλεως[14].

Ὁ Σηλυβρίας, ἦταν μοναχός(!) τῆς παπικο-οικουμενιστικῆς κοινότητας τοῦ Bose στὴν Ἰταλία (http://www.monasterodibose.it/index.php/content/view/2002/122/lang,fr). Ἐσεῖς δέ, στὶς 17/1/2004, μεταβήκατε στὴν Ἰταλία μὲ ὁμάδα ἱερέων ποὺ εἴχατε φροντίσει νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν, καὶ παρακολουθήσατε στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία τοῦ ἁγίου Νικολάου Μπάρι (παπική), τὴν βράβευση ἑνὸς Δομικανοῦ θεολόγου καὶ τοῦ Σηλυβρίας Αἰμιλιανοῦ διὰ τὴν Οἰκουμενιστική τους δράση!!! (περιοδ.  Bollettino di san Nicola).

Αὐτὸ τὸ  γεγονὸς μάλιστα, τὸ θεωρήσατε ἄξιο προβολῆς καὶ τὸ δημοσιεύσατε σὲ ἐφημερίδα τοῦ Αἰγίου («ΕΡΕΥΝΑ» Αἰγίου, 24/8/2005), μὲ τρόπο μάλιστά ποὺ προκάλεσε σύγχυση ὄχι μόνο στοὺς πολλοὺς ἐκκοσμικευμένους χριστιανοὺς μὰ καὶ στοὺς πιστούς, ποὺ κάτι περισσότερο γνωρίζουν. Χαρακτηρίζει ἡ Ἀνακοινώση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως τοὺς τιμηθέντας, ὡς «δύο ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας». Ἀλήθεια ἕνας Δομικανὸς θεολόγος καὶ ὁ Σηλυβρίας ἀνήκουν καὶ οἱ δύο στὴν ἴδια Ἐκκλησία; Ἢ μήπως ἐκλαμβάνετε καὶ ἐσεῖς τὴν Ἐκκλησία ὡς διηρημένη, ὅπως ὁ Μεσσηνίας; Ὁ Παπισμὸς μὲ τὰ παρακλάδια του καὶ ἡ «Μία, Ἁγία, Ἀποστολικὴ» Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ταυτίζονται;

Παρὰ τὶς ἀντιδράσεις, λοιπόν, πιστῶν ὡς πρὸς τὸν Συληβρίας, ἀφιερώσατε σ’ αὐτὸν –τὸν οἰκουμενιστὴ ἐπισκοπο– τὸ Ἑορτολόγιο τῆς Μητροπόλεως τοῦ ἔτους 2005. Θεωρήθηκε τόσο ἐξωφρενικὸ αὐτὸ τὸ γεγονός, ὥστε ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν κ. Ἰωάννης Κορναράκης ἔγραψε:

«Ὁ τιμώμενος κ. Αἰμιλιανός, κατακοσμεῖται ἀπὸ τὸν κ. Ἀμβρόσιο μὲ οὐρανομήκεις τιμητικὲς προσαγορεύσεις, ποὺ ἀνυψώνουν τὸ προσωπο του ὑπεράνω τοῦ ὕψους μεγάλων ἁγίων Ἱεραρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας». Τὸν ἀποκαλεῖ «Καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησεν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη στο Π.Σ.Ε. προσφέροντας “Λόγον Ὀρθόδοξον”, Μεγάλη μορφή–Ἀστὴρ τῆς Ἐκκλησίας πολύφωτος, κόσμημα τῆς Ὀρθοδοξίας, Φάρος τηλαυγὴς τοῦ ποιμνίου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως!!!  ...Ἂν ὅμως ὁ κ. Αἰμιλιανὸς ὑπηρέτησε ἐπὶ σαράντα χρόνια στὸ Π.Σ.Ε., στὸ χῶρο αὐτό, δὲν “διεξῆλθεν ἀγωνιζόμενος πνευματικά”, ὅπως ψευδῶς ἰσχυρίζεται ὁ κ. Ἀμβρόσιος... ἀλλὰ ὑπηρέτησε πιστὰ τὰ οἰκουμενιστικὰ ὁράματα τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα..., ἀπεδείχθη περιφρονητὴς καὶ πολέμιος δύο βασικῶν Ἀποστολικῶν Κανόνων· τοῦ ΜΕ'· “Ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω...” καὶ τοῦ ΞΕ'· “Εἴ τις κληρικὸς ἢ λαϊκὸς εἰσέλθει εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν προσεύξασθαι καὶ καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω”.

»Κατόπιν τῶν πιὸ πάνω στοιχείων, ποὺ βεβαιώνουν τὴν στράτευση τοῦ κ. Αἰμιλιανοῦ στὴν πραγμάτωση οἰκουμενιστικῶν στόχων, ὁ φιλοξενῶν τὸν κ. Αἰμιλιανό, μαζὶ μὲ τὰ ὁράματά του, Σεβ. κ. Ἀμβρόσιος, ἀποδεικνύεται λίαν ἐκτεθειμένος ἀπέναντι στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Μητροπόλεώς του. Ἡ πρόσκλησή του “νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὰ πνευματικά του τέκνα τὴν παρουσία, στὴν Μητρόπολή του... τοῦ Ἁγίου Γέροντος Μητροπολίτου Σηλυβρίας” (σ. 8), τὰ σκανδαλίζει, ὅσο καὶ ἡ γνωστὴ ἀνόσια εἰρωνεία του πρὸς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα!» (Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 1579, 7/1/2005).

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, κ. Ἀμβρόσιε, ἐπιμένετε ὅτι εἶναι θέμα μόνο τῆς δικῆς σας συνειδήσεως, τὸ ἂν πρέπει νὰ δέχεσθε ἢ νὰ μὴ δέχεσθε, νὰ φιλοξενεῖτε ἢ νὰ μὴ φιλοξενεῖτε τοὺς ἐν λόγῳ Μητροπολίτες στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας; Ἐπιμένετε ὅτι αὐτὸ δὲν ἀφορᾶ καὶ τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, ποὺ εἶναι κατασκανδαλισμένοι μὲ τὰ πρωτοφανῆ αὐτὰ γεγονότα; Δὲν φτάνει ποὺ σκανδαλίσατε μὲ ἐκεῖνες τὶς δηλώσεις τὸ λαό, ἔχετε τὸ θάρος νὰ ὑποδέχεσθε καὶ φιλοξενεῖτε στὸ Αἴγιο, ἐκείνους ποὺ τότε χαρακτηρίζατε μὲ βαρύτατους χαρακτηρισμούς, καὶ νὰ μᾶς λέτε πὼς αὐτὸ εἶναι θέμα τῆς συνειδήσεώς σας, δηλ. προσωπικό σας θέμα; Κι ἐμεῖς, ἀφελεῖς πρὶν μερικὰ χρόνια, σᾶς πιστεύαμε, ἀφοῦ πάντα διαφημίζατε τὸν ἑαυτό σας: «διακρίνομαι τόσον διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ χαρακτῆρός μου, ὅσον καὶ διὰ τὴν εὐθύτητα τοῦ λόγου μου», ἀλλὰ καὶ λόγῳ τοῦ τιμημένου ράσου καὶ τῆς ἐπισκοπικῆς ράβδου ποὺ φέρετε!

Ὅσον ἀφορᾶ, τώρα, στὸν κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, καὶ πάλι μᾶς παρουσιάζετε τὰ πράγματα ὅπως θέλετε. Παραιτήθηκε, λέτε, ὁ κ. Θεόκλητος «γιὰ νὰ σώσει τὸ κλυδωνιζόμενον ἀρχιεπισκοπικὸν θρόνον», δηλαδὴ τὸν κυρίως ὑπεύθυνο γιὰ τὴν «μὴ κάθαρση» στὴν Ἐκκλησία, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Παραιτήθηκε γιὰ νὰ δώσει τὴν εὐκαιρία στὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἔγινε ἡ κάθαρση, ἐνῶ ἡ κάθαρση δὲν εἶχε ἀρχίσει κἀν! Εἶχε παραδεχθεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τὸ 2005 (καὶ ἡ Ἱεραρχία εἶχε ἀποδεχθεῖ) τὸ ἑξῆς τρομερό: εἶχε πεῖ ὅτι «εἴμαστε ὑπεύθυνοι (ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι, διότι) ὄχι μόνον ἐπροστατεύσαμε, ἀλλὰ καὶ ἀνεχθήκαμε νὰ ὑπάρχουν στὴν τοπική μας Ἐκκλησία κληρικοὶ ἀσυνεπεῖς πρὸς τὴν ἀποστολήν των, “ἐπίορκοι” Μητροπολῖται ποὺ κατελήφθησαν ἀπὸ “φιληδονία”, καὶ μετατρέψαμε τὶς Μητροπόλεις μας σὲ θερμοκηπία ἀθλιοτήτων... καὶ σὲ ἀπυρόβλητο ὀχυρό, ποὺ κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ τὸ παραβιάσει, ἔστω καὶ ἂν ἐκεῖ μέσα διαπράττονται κανονικὰ καὶ ποινικὰ ἀδικήματα… Ἀνεχθήκαμε ἱερεῖς ἢ καὶ λαϊκοὺς νὰ κατακλέπτουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ ταμεῖα».

Ἐφ’ ὅσον, λοιπόν, παραιτήθηκε ὁ Θ.Κ. γιὰ νὰ σώσει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε διάθεση νὰ προχωρήσει στὴν κάθαρση, ὅσων παναθλίων διεζωγράφισε ὅτι συνέβαιναν στὶς Μητροπόλεις (γιατὶ ἦταν κι αὐτὸς ἐμπλεκόμενος), πῶς ἐσεῖς μᾶς λέτε ὅτι ἡ παραίτηση τοῦ Θ.Κ. γιὰ ἕνα τέτοιο ἀνέντιμο σκοπό, ἦταν παραίτηση ἡρωϊκή, θυσιαστική; Μήπως, θὰ ἦταν ὀρθότερο νὰ τὴν ὀνομάσουμε «παραίτηση κουκουλώματος» τῶν «θερμοκηπίων ἀθλιότητος» καὶ τῶν «διαπραττομένων κανονικῶν ποινικῶν ἀδικημάτων στὶς Μητροπόλεις»;

Τελικά, ἡ κατὰ τὴν ἄποψή σας παραίτηση «θυσίας» τοῦ Θ.Κ., ὅλους αὐτοὺς τοὺς «ἐπίορκους», «φιλήδονους», ποινικὰ κολάσιμους κληρικούς, τοὺς ἐκάλυψε! Ἔτσι, στὸ μυαλὸ ὅλων πέρασε τὸ μήνυμα, ὅτι ὁ κ. Κουμαριανὸς ἦταν ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου, ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐννοοῦσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Θεωρήθηκε ὅτι ἡ παραίτησή του ἦταν μονόδρομος, ἀφοῦ ἂν καὶ καλύψαν ὅλα τὰ ἄλλα γνωστὰ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Συνοδικοὺς γεγονότα ἀνηθικότητας καὶ κλεψιᾶς ἐκκλησιαστικοῦ χρήματος ἀπὸ ἱερωμένους, τὴν δική του περίπτωση δὲν μποροῦσαν μὲ τίποτα νὰ καλύψουν. Μιὰ τέτοια συγκάλυψη, λοιπόν, τὴν θεωρεῖτε ἐσεῖς θυσία; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική-ἠθική σας συνείδηση;

Ξεχάσατε, ὅμως, καὶ ἄλλες περιπτώσεις συγκάλυψης, ἔργο κι αὐτὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου γιὰ τὸν ὁποῖο θυσιάστηκε ὁ φιλοξενούμενός σας. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἀρχιερεῖς, εἶχαν στὰ χέρια τους αἰσχρότατες κασσέτες γιὰ τὸν πρώην Ἀττικῆς, καὶ δὲν τὶς χρησιμοποίησαν γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, γιατί, τάχα, ἦσαν προϊὸν ὑποκλοπῆς! Ὥσπου μετὰ μερικὰ χρόνια, καὶ ἐνῶ ἐν τῷ μεταξὺ διεσύρετο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ –ἐξ αἰτίας τῶν δικῶν σας χειρισμῶν καὶ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου–, ὅταν ξέσπασαν τὰ μεγάλα σκάνδαλα, ἀναγκαστήκατε νὰ τὸν ἀπομακρύνετε ἀπὸ τὸ θρόνο. Γι’ αὐτὸν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο θυσιάστηκε ὁ κ. Θ. Κ. (αὐτάδελφός σας στὴν «Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς»), ποὺ ἀργότερα δρομολόγησε τὴν αἴτηση πρὸς τὴν Ἀρχὴ Προσωπικῶν Δεδομένων, ὥστε νὰ μὴ θεωρεῖται τὸ «κουσούρι» τῆς ὁμοφυλοφιλίας στοιχεῖο ἀπάδον πρὸς τὴν ἀρχιερωσύνη! (Καὶ ξεχάσατε ὅτι γι’ αὐτὸ διαμαρτυρηθήκατε καὶ ἐσεῖς, καταγγέλλοντας τὴν πράξη πανελληνίως!). Αὐτὸν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον «διέσωσε», ποὺ ἐψεύσθη δημοσίως, λέγων πὼς δὲν ἐγνώριζε τὸν κ. Γιοσάκη ἢ τὸν Βαβύλη(!) καὶ τόσα ἄλλα.

Ἀλλά, ἐπαναλαμβάνουμε: ποῦ ἀκούστηκε, ποῦ ὑπάρχει παρόμοιο γεγονὸς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, νὰ πιέζεται ἐπίσκοπος ἀπὸ τοὺς συνεπισκόπους του νὰ παραιτηθεῖ, χωρὶς νὰ ἔχει ἀποδειχθεῖ ἡ ἐνοχή του, ἀφοῦ δὲν διεξήχθη ἐκκλησιαστικὴ δίκη, καὶ ἀφοῦ ὁ ἀνακριτὴς ποὺ ἤλεγξε τὴν ὑπόθεση ἀποφάνθηκε ὅτι εἶναι ἀθῶος; Δὲν εἶναι σὰν νὰ ἀποδέχεται ἔτσι τὴν ἐνοχή του;

Ἀκούγεται καὶ εἶναι τερατῶδες, ἡ Ἱ. Σύνοδος νὰ δέχεται τὴν παραίτηση ἑνὸς ἀθώου, ἀρνούμενη νὰ προχωρήσει σὲ ἐκκλησιαστικὴ δίκη γιὰ νὰ διελευκάνει τὴν ὑπόθεση (ὅπως ἔχει καθῆκον κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη), στιγματίζοντας ἔτσι τὸν Θ. Κ. διαπαντός, ἀφοῦ δὲν θὰ ἔχει εἰς τὸ ἑξῆς τὴν δυνατότητα νὰ ἀποδείξει τὴν ἀθωότητά του  –ὅπως θὰ εἶχε ἐὰν ἐδικάζετο–, χάνοντας τὴν «ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία» (ἀποδοχὴ κλήρου καὶ λαοῦ, Α΄ Τιμ. γ' 7). Ποῦ ἀκούστηκε, λοιπόν, Σύνοδος Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν νὰ ἀφήνουν ἔκθετο καὶ τὸν συγκεκριμένο ἐπίσκοπο, καὶ ταυτόχρονα νὰ καταρρακώνουν στὶς συνειδήσεις πιστῶν καὶ ἀπίστων τὸν θεσμὸ τοῦ ἐπισκόπου;

Ποῦ ἀκούστηκε, νὰ γράφουν οἱ ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς, ὅτι παραιτήθηκε γιὰ νὰ ἀποφύγει τότε τὴν δίκη ποὺ θὰ τὸν κατεδίκαζε, κατόπιν συμβουλῆς τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου; Νὰ ἐξηγοῦν μάλιστα, ὅτι ὑπάρχει ἡ ἑξῆς μεθόδευση: παραίτηση τώρα, καὶ ὅταν ἠρεμήσουν τὰ πράγματα καὶ ξεχαστοῦν τὰ γεγονότα νὰ ἐπανέλθει σὲ ἄλλη ἐπισκοπικὴ θέση. Καὶ νά, λοιπόν, ἐκεῖνα ποὺ τότε παρουσίαζαν οἱ γνῶστες τῶν ἐκκλησιαστικῶν παρασκηνίων δημοσιογράφοι καὶ τὰ Μ.Μ.Ε. ἀποδείχτηκαν «προφητικά»!

Φυσικά, αὐτὰ δὲν τὰ δέχεται ὁ κ. Θ. Κ., ὅπως κι ἐσεῖς· ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα τὰ ἐπιβεβαιώνει. Ἀκριβῶς ἐκεῖνα ποὺ τότε ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες (οἱ φῆμες, ὅπως τὶς ὀνομάζετε), μετὰ ἀπὸ ἐλάχιστα χρόνια, πραγματοποιοῦνται. Δὲν προτάθηκε μόλις ἕνα χρόνο μετὰ ὁ Θ. Κ. νὰ καταλάβει τὴν θέση τοῦ μητροπολίτη Κορίνθου; (Ἀσχέτως ἂν τοῦτο δὲν κατέστη δυνατόν, λόγῳ τῆς σφοδρῆς ἀντίδρασης τῶν πιστῶν καὶ τῶν τοπικῶν παραγόντων, πρᾶγμα ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ρετσινιὰ παρέμεινε)[15]. Δὲν προτάθηκε πάλι, τρία χρόνια μετὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ σκάνδαλα, ὡς μητροπολίτης Μεσσηνίας, χωρίς κι αυτή ἡ δεύτερη προσπάθεια νὰ καρποφορήσει; Καὶ αὐτό, βέβαια, ὀφείλεται στὴν ἀντίδραση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν Μητροπολιτῶν, στοὺς ὁποίους τηλεφωνοῦσε ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος γιὰ νὰ ψηφίσουν τὸν κ. Θ. Κ. (ὅπως ἐκμηστηρεύτηκε Μητροπολίτης, τὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου ἂν χρειαστεῖ θὰ καταθέσουμε). Δὲν ἀποτελοῦν αὐτὲς οἱ ἀποτυχίες τρανὴ ἀπόδειξη τοῦ τεράστιου λάθους τῆς Ἱ. Συνόδου νὰ μὴν τὸν δικάσει –ἀδίκως φερόμενη, ἐπειδὴ ἐφαίνετο σίγουρη ἡ καθαίρεσή του– ἀφοῦ ἄφησε νὰ αἰωροῦνται καὶ νὰ ἀνακυκλώνονται οἱ κατηγορίες καὶ ἔτσι ἔχασε ὁ Θ. Κ. τὴν «ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία»;

Ἔτσι, ἀφοῦ ἀπέτυχαν αὐτὲς οἱ προσπάθειες ἐπισκοποιήσεώς του, φτάσαμε σ’ αὐτὴ τὴν τελευταία: ὡς «φιλοξενούμενος» δικός σας, στὴν οὐσία βοηθός σας, νὰ ἐπανέλθει ὄχι ἐπίσημα, ἀλλ’ ἀφοῦ μὲ τὴ δική σας στήριξη γίνει ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας. Μ’ αὐτὴ τὴν μεθόδευση ἐλπίζατε, ὅτι δὲν θὰ προκαλοῦσε καὶ πάλι ἀντιδράσεις!

Γράφετε στὴν ὡς ἄνω δημοσίευση γιὰ τὸν κ. Θ.Κ.: «Ὅταν τελικῶς ἦλθεν εἰς τὸ Αἴγιον ἄνοιξα τὴν ἀγκάλην μου καὶ τὸν ἐδέχθην μὲ περισσείαν ἀγάπης. Εἶναι εὐπρόσδεκτος καὶ ὁμοτράπεζος! Τὸν τιμῶ ὑπερβαλλόντως! Εἶναι ἱκανὸς καὶ νεώτατος! Δὲν ἠμπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ παραμένη εἰς τὸ περιθώριον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ μάλιστα εἰς περίοδον μεγάλης κρίσεως...»[16].

Εἶναι ὅλες αὐτὲς θεάρεστες πράξεις; Εἶναι εὐαγγελικές; Εἶναι «”εὐχάριστα” πράγματα»; Δὲν δείχνουν προσπάθεια νὰ διοικεῖτε τὴν Μητρόπολη κατὰ τὴν ἐπιθυμίας σας, ὡς «ἰδιοκτησία» σας καὶ μάλιστα καθὼς ἀποκρύπτεται ὅλο αὐτὸ τὸ παρασκήνιο ἀπὸ τὸ λαό καὶ διαστρεβλώνεται ἔτσι ἡ πραγματικότητα;

Ἂς ἐξετάσουμε, ὅμως –ἀφοῦ ἐπιμένετε στὴν ἀθωότητα τοῦ κ. Θ. Κ. καὶ θέλετε νὰ σᾶς παραθέσουμε στοιχεῖα καὶ ὄχι φῆμες–, ποιά εἶναι τὰ σχετικὰ μὲ τὸν κ. Κουμαριανὸ γεγονότα.

Ἀνατρέχουμε ὡς πηγή, στὰ δημοσιεύματα ἐκείνου τοῦ καιροῦ, τὶς μαρτυρίες καὶ δηλώσεις ἐπισκόπων (ὅπως ἡ δική σας), καὶ στὶς καταθέσεις μαρτύρων, ὅπως φαίνονται στὰ Πρακτικὰ τῆς Ἀνακρίσεως ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ξάνθης, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱ. Συνόδου. Μήπως ἐσεῖς ἔχετε πιὸ ἐπίσημα στοιχεῖα ἀπ’ αὐτά, στὰ ὁποῖα στηρίζεστε καὶ ἀποδεικνύουν τὴν ἀθωότητα τοῦ κ. Θ.Κ.;  Περιμένουμε νὰ τὰ καταθέσετε.

Διαβάζουμε στὴν “Ἐλευθεροτυπία”:

«Ἡ καταγγελία τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου ἐναντίον τοῦ μητροπολίτη Θεόκλητου Κουμαριανοῦ ἦρθε στὴ δημοσιότητα ἀπὸ τὸ ραδιόφωνο τοῦ «Φλάς». Σύμφωνα μὲ τὶς πληροφορίες ποὺ μεταδόθηκαν, ὁ μητροπολίτης Κωνσταντῖνος κατέθεσε ἔνορκη βεβαίωση, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2003 “δύο κληρικοὶ εἶχαν προσαχθεῖ στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα Τρικάλων ὡς ὕποπτοι γιὰ διακίνηση ναρκωτικῶν. Τοὺς δύο κληρικοὺς κλήθηκε νὰ ἀναγνωρίσει, σύμφωνα μὲ τὸν πρώην μητροπολίτη, ὁ μητροπολίτης Τρίκκης Ἀλέξιος, ὁ ὁποῖος διαπίστωσε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὸν μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητο καὶ τὸν πρώην διευθυντῆ τοῦ γραφείου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, Σεραφεὶμ Κουλουσούσα”...

Ὁ μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος, ὅταν πληροφορήθηκε ὅσα ἀκούστηκαν εἰς βάρος του, ἔσπευσε νὰ διαψεύσει τὸν πρώην Θεσσαλιώτιδος. “Ἁρμόδιος νὰ ἀπαντήσει γι’ αὐτὸ εἶναι ὁ σεβ. μητροπολίτης Τρίκκης καὶ Σταγὼν κ. Ἀλέξιος ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸ ρεπορτάζ, δῆθεν ἐκλήθη στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα Τρικάλων νὰ ἀναγνωρίσει καὶ δῆθεν ἀναγνώρισε ἐμένα καὶ ἕτερο κληρικό! Ἁπλᾶ σημειώνω ὅτι ὁ σεβασμιώτατος Τρίκκης ἐγγράφως ἔχει διαψεύσει τὶς χυδαῖες αὐτὲς φημολογίες, τὶς ὁποῖες λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἄκριτα υἱοθέτησαν…”, λέει στὴ γραπτὴ δήλωση ὁ Θεόκλητος. Ὁ ἴδιος ὑποστηρίζει ὅτι κατέθεσε τὰ ἀσφαλιστικὰ μέτρα στὸ Πρωτοδικεῖο Πειραιᾶ, ἐπειδὴ ὅταν ἔρχεται στὴν Ἀθήνα φιλοξενεῖται σὲ φιλικά του σπίτια, ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα βρίσκεται στὸν Πειραιᾶ. Τέλος, ἐπισημαίνει ὅτι δὲν ἐστράφη ἐναντίον τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου, γιατὶ σέβεται τὴν ἰδιότητά του ὡς προκατόχου του καὶ τὴν ἡλικία του»[17].

Γιὰ τὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι εἰκασίες, ὅτι δὲν ἦταν ἀθῶος τελικά, ὁ Θ.Κ., θὰ φέρουμε ἕνα τελευταῖο πρὸς τὸ παρὸν τρανταχτό παράδειγμα, τὸ ὁποῖο δὲν τοποθετεῖται χρονικὰ τὴν περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ «τσουναμιοῦ», ἀλλὰ πολλοὺς μῆνες ἀργότερα. Προέρχεται ἀπὸ τὸν πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομο. Μὲ ἐπιστολή του (11/3/2007) τάσσεται κατὰ τῆς ἐκλογῆς τοῦ κ. Θεοκλήτου Κουμαριανοῦ ὡς μητροπολίτου Μεσσηνίας, θεωρώντας «ἀδιανόητο θράσος» οἱ ἔνοχοι καὶ οἱ σκανδαλοποιοὶ νὰ νομίζουν πὼς τὰ σκάνδαλα ξεχάστηκαν. Ἂν ὑποκύψουμε (γράφει πρὸς τοὺς συνεπισκόπους του) καὶ τὸν ψηφίσουμε γιὰ ἐπίσκοπο «δικαίως» ὁ λαὸς θὰ ἐπιρρίψει καὶ σὲ μᾶς τὶς ἴδιες ρετσινιὲς καὶ θὰ μουρμουρίζει φωναχτὰ πλέον «Ἄστους μωρέ, ὅλοι τους τὰ ἴδια εἶναι»[18]. «Ὁ Ζακυνθινὸς Ἱεράρχης ὑποστηρίζει συγκεκριμένα ὅτι ὁ Μητροπολίτης Βρεσθένης καὶ διατελέσας Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος εἶχε παραιτηθεῖ "ἐξαιτίας τῶν σκανδάλων, τὰ ὁποῖα ξεσπάσαν καὶ ταλάνισαν ἐπὶ μακρὸν τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ κέντρου τοῦ 'τσουναμιοῦ', τὸ ὁποῖο ἔπληξε ἀποκλειστικῶς τὸ περιβάλλον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου...", προσθέτει» (Θ. Τσάτση, Ἐλευθεροτυπία, 12/03/2007).

Προσέξτε. Μητροπολίτης τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὡς ἐκλεκτὸς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ ἤξερε πολλά, καταδεικνύει ὡς τὸ κέντρο τῶν σκανδάλων («τσουνάμι» τὸ ὀνομάζει) τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο καὶ τὸν κ. Κουμαριανό. Καὶ ὅταν πέρασε ὁ κίνδυνος τοῦ «τσουναμιοῦ», οἱ δύο κατήγοροι τοῦ κ. Κουμαριανοῦ ὁ Ζακύνθου καὶ ὁ Καλαβρύτων (ὁ ὁποῖος μὲ ἕνα mea culpa καθαρίζει) ἀποδίδουν λευκὸ τὸν κ. Κουμαριανὸ στὴν κοινωνία καὶ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν μᾶς ἀποκαλύπτουν ὅμως τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ προέκυψαν καὶ τοὺς ἀνάγκασαν νὰ ἀλλάξουν γνώμη. Ἀλλ’ οὔτε μᾶς ἀποκαλύπτουν, ποιά ἦταν τὰ πρῶτα στοιχεῖα, ποὺ τοὺς «παρέσυραν» καὶ ἀπεδείκνυαν τὰ περὶ τὸν κ. Κουμαριανό. Φαίνεται πὼς τὸ ἐπισκοπικὸ ἐξουσιαστικὸ ἀξίωμα, τοὺς δίδει τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν –μὲ ποιά κριτήρια ἄραγε;– πότε εἶναι «ἀκατάλληλος γιὰ ἐπίσκοπος» καὶ πότε κατάλληλος, ἢ πότε εἶναι «τὸ κέντρο τοῦ τσουναμιοῦ» τῶν σκανδάλων ὁ κ. Κουμαριανός, καὶ πότε «λευκὴ περιστερά»! Οἱ ὑπήκοοι δὲν χρειάζεται νὰ γνωρίζουν. Τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουν εἶναι νὰ ρίχνουν τὸν ὀβολό τους στὸ παγκάρι καὶ νὰ κάνουν ὑπακοὴ στοὺς ποιμένες τους, οἱ ὁποῖοι «ἀποφασίζουν πρὶν ἀπ’ αὐτούς, γι’ αὐτούς». Αὐτοὶ ξέρουν!!!

Ὁ ἴδιος ἐπίσης (πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομος) «εἶχε κατηγορήσει τὸν ἀρχιεπίσκοπο, πὼς εἶναι βουτηγμένος στὸ παραδικαστικὸ μέχρι τὸ καλυμαύχι του. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος τότε ἀπείλησε πὼς θὰ τὸν παραπέμψει στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη γιὰ τὶς συκοφαντίες» αὐτές, ὅπως τὶς χαρακτήρισε. Ὅμως, «ὅπως προκύπτει ἀπὸ σημερινὸ δημοσίευμα  τῆς Ἐλευθεροτυπίας (Θ. Τσάτσης, 28/02/2007), δὲν πραγματοποίησε τὴν ἀπειλή του κι ἔτσι αἰωρεῖται ἐναντίον του μία τόσο βαρειὰ κατηγορία, ποὺ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ὑποθέσεις Γιοσάκη, Θεόκλητου, Βαβύλη δείχνει ἀληθινή. Εἶναι περίεργο πῶς ἕνας ἀνώτατος κρατικὸς ὑπάλληλος ὅπως ὁ κ. Παρασκευαΐδης, ἀνέχεται κατηγορίες ποὺ θὰ ἀνάγκαζαν νὰ καταφύγει στὴ Δικαιοσύνη καὶ τὸν τελευταῖο πολίτη», τὴν στιγμὴ μάλιστα, ποὺ στὸ ἄκουσμα τῶν κατηγοριῶν δήλωσε πὼς θὰ τὸν παραπέμψει στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη. «Προφανῶς ΦΟΒΑΤΑΙ, καὶ οἱ προφάσεις πὼς εἶναι γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας νὰ αἰωροῦνται τέτοιες κατηγορίες κατὰ τοῦ προκαθημένου της, εἶναι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=663538 καὶ Θ. Τσάτση, “Ἐλευθεροτυπία”, 28/02/2007.

Νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴ τὴν καταγγελία, ὡς γνωστόν, ὁ κ. Θ.Κ. κατηγορήθηκε καὶ γιὰ ἐμπλοκὴ στὸ παραδικαστικό. Τὸ ἀναφέρουμε καὶ αὐτό, ἁπλᾶ γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ παρακάτω δήλωσή του.

«Στὸ μεταξύ, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος, σὲ συνέντευξή του, στὴν ἐφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, ἐξαπολύει βαριὲς καταγγελίες ἐναντίον τῆς Χρυσοπηγῆς. Μάλιστα, κάνει λόγο γιὰ 20ετῆ πόλεμο ἐναντίον του ἀπὸ τοὺς ἱεράρχες τῆς ἀδελφότητας καὶ ἀναφέρει, ὅτι στὴν προσπάθεια κάποιων ἱερωμένων νὰ βροῦν ἐνοχοποιητικὰ στοιχεῖα ἐναντίον του, εἶχαν ἐμπλέξει ἕως καὶ στελέχη τῆς ΕΥΠ!»

Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱεράρχες τῆς ἀδελφότητας, ἡγετικὸ μάλιστα μέλος τῆς “Χρυσοπηγῆς” εἶσθε κ. Ἀμβρόσιε, κι ἐσεῖς, καὶ σᾶς φωτογραφίζει ἐδῶ εὐκρινῶς ὁ κ. Θ. Κ., ὁ ὁποῖος δηλώνει:

«"Δὲ μοῦ συγχώρεσαν ποτέ, ὅτι ἔφυγα ἀπὸ τὸ Μοναστήριο (τῆς ἀδελφότητας) στὸ ὁποῖο ἄντεξα μόνο τέσσερις μῆνες. Δὲν μοῦ συγχώρεσαν, ὅτι βρέθηκα κοντὰ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, στὸ στενό του περιβάλλον. Τοὺς πείραξε τὸ ἀριστερό μου παρελθόν. Εἴκοσι χρόνια μοῦ ἔχουν κηρύξει τὸν πόλεμο… Ἔψαχναν ὁτιδήποτε, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ ἐναντίον μου" τονίζει χαρακτηριστικὰ ὁ μητροπολίτης, ἐνῶ παράλληλα ἀρνεῖται, ὅτι γνώρισε ὁτιδήποτε σχετικὰ μὲ τὴ παραδικαστικὴ δραστηριότητα τοῦ Ἰάκωβου Γιοσάκη.

Σημειώνεται, ὅτι ὁ κ. Θεόκλητος ἔχει κληθεῖ νὰ καταθέσει τὴν Τρίτη, στὸν ἀρεοπαγίτη ἐπιθεωρητὴ Χρῆστο Μπαλτά, στὸ πλαίσιο τῆς πειθαρχικῆς ἔρευνας γιὰ τὸ κύκλωμα δικαστῶν, μὲ ἐπίκεντρο τὸν ἀρχιμανδρίτη Γιοσάκη. Μάλιστα, ὁ κ. Θεόκλητος ἔχει κατηγορηθεῖ, ὅτι μετέφερε στὰ δικαστήρια τοῦ Πειραιᾶ δικαστικὴ διαμάχη του μὲ τὸν πρώην μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος προκειμένου νὰ ἐπωφεληθεῖ τῶν γνωριμιῶν τοῦ Γιοσάκη»[19].

Παραθέτετε τὴν παρακάτω πρόταση τοῦ ἐπίμαχου ἄρθρου μας καὶ ζητᾶτε νὰ τὴν αἰτιολογήσουμε: «Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, «ἰδιοκτησίας» τοῦ κ. Ἀμβροσίου, συμβαίνουν τὰ ἑξῆς «εὐχάριστα» πράγματα. Ὁ κ. Ἀμβρόσιος (ὁ ὁποῖος δὲν θέλει οἱ πιστοὶ νὰ ἀνακατεύονται καὶ νὰ ἐλέγχουν τὰ κακῶς πεπραγμένα τῆς Μητροπόλεώς Του ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ) ζήτησε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἐπιμόνως βοηθὸ ἐπίσκοπο, τὸν ὁποῖο μάλιστα ὁ ἴδιος ὑπέδειξε».

Ἐκτὸς ὅσων ἕως τώρα παραθέσαμε, μὲ τὰ ὁποῖα δικαιολογεῖται ἡ λέξη «ἰδιοκτησία» ποὺ σᾶς ἐνόχλησε, παραθέτουμε καὶ τὰ ἀκόλουθα:

Τὴν λέξη «ἰδιοκτησία», τὴν ἔχουμε τοποθετήσει ἐντὸς εἰσαγωγικῶν καὶ ἐννοοῦμε, ὅτι μὲ κάποιες ἐνέργειές σας φέρεσθε ὡς νὰ εἶναι δική σας ἡ Μητρόπολη. Δὲν θὰ χρησιμοποιήσουμε ἄλλα κείμενα τώρα τὰ ὁποῖα τὸ ἀποδεικνύουν (θὰ τὰ συγκεντρώσουμε γιὰ τὸ δικαστήριο, ἂν χρειαστεῖ). Ἀναφέρουμε ἐδῶ, προχείρως τὴν προσπάθειά σας νὰ δώσετε ἱερὸ ναὸ ἢ αἴθουσα τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας σὲ παπικούς, παρὰ τὴν ἀναμενόμενη ἀντίδραση τῶν πιστῶν (ὅπως ἀπέδειξε ἡ συγκέντρωση 1.200 ὑπογραφῶν)· κι ὅταν ὁ λαὸς ἀντέδρασε, ὑπῆρξαν ἐκ μέρους σας ἀπειλὲς γιὰ τιμωρία, ποὺ ἄρχισαν νὰ ὑλοποιοῦνται μὲ τὸν ἀφορισμὸ ἑνὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀντέδρασαν. Καὶ βέβαια, αὐτὰ δὲν εἶναι καθόλου «εὐχάριστα πράγματα». Ἐπίσης, στὸν θεολόγο ποὺ ἀφορίσατε, εἴπατε (ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτετε μὲ τὴν  ὑπ’ ἀριθ. 882/19-4-2006 Ἐγκύκλιό σας):

 «Σήμερα τυγχάνω ὁ Ἐπίσκοπός σας, σεῖς δὲ εἶσθε μέλος τῆς Ἐπισκοπῆς μας. Ἡ θέσις τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ὑπεροχική. Ἡ δική σας εἶναι θέσις καὶ σχέσις ὑπακοῆς». Καὶ στο μὲ ἀ.ἀ 65/2008/17-8-2008 Δελτίο «Ἐνημέρωσις» τῆς Μητροπόλεως γράφετε: «Ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει ἐξ ὁρισμοῦ ... τὸ δικαίωμα τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ἢ μήπως δὲν εἶναι ἀδιαπραγμάτευτον τὸ δικαίωμα τοῦτο;». «Ὡς ἐπίσκοπος ρυθμίζων τὰ τοῦ» θεολόγου «προέβην εἰς ρύθμισιν τῶν ἀφορώντων εἰς» αὐτόν. Δὲν φαίνεται νὰ γνωρίζετε τὶς θεολογικὲς προϋποθέσεις «τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν», κ. Ἄμβρόσιε, γι’ αὐτὸ κατὰ τὴν ρύθμιση ποὺ κάνατε παρανομήσατε ποικιλοτρόπως. Καὶ βέβαια, αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου «εὐχάριστο πρᾶγμα».

Στὴν «Ἀνωμοτὶ Ἐξέταση τοῦ Μηνυομένου» τῆς 9/2/2007 ὡς Ἀμβρόσιος Λενῆς, σελ. 4, δηλώσατε: «Ἀκόμη καὶ ἂν εἶχε παραχωρηθεῖ Ναὸς στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς οἰκονομικοὺς μετανάστες δὲν θὰ ὑπῆρχε πρόβλημα, ἐξ ἀπόψεως δογματικῆς διδασκαλίας, οὔτε καὶ θὰ εἶχε λόγο, ἐν προκειμένῳ, ὁ κ. ............ εἴτε ἄλλος τις. Τὸ ζήτημα ἀνάγεται στὴν σφαῖρα τῆς ἁρμοδιότητός μου καὶ τῆς εὐθύνης μου ὡς Ἐπισκόπου τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας»! Καὶ μετὰ διαμαρτύρεσθε γιὰ τὴν λέξη «ἰδιοκτησία»! Ἐπιμένετε νὰ λέτε ὅτι εἶσθε ὁ μοναδικὸς ἁρμόδιος νὰ λύνετε τὰ τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, παρόλο ποὺ σᾶς ὑποδείχθηκε μὲ εἰδικὴ μελέτη, ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται ἡ παραχώρηση ναοῦ, ἀπὸ τὴ δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς πρὸς τὸν πρώην βοηθό σας ἐπίσκοπο κ. Προκόπιο, καὶ τὴν φράση μας: ὁ Θ.Κ. «θὰ πρέπει νὰ μάθει ἀπὸ τὸν ἴδιο (δηλ. ἐσᾶς) τὰ μυστικὰ τῆς χρηστῆς “διαχειρίσεως” τῆς Μητροπόλεως», γιὰ τὰ ὁποῖα ἐπίσης ζητᾶτε διευκρινήσεις, σημειώνουμε τὰ ἑξῆς:

Ὁ βοηθὸς ἐπίσκοπος κ. Προκόπιος ἦταν ἐπιλογή σας ποὺ μετὰ ἀπὸ μακροχρόνια, ἐπίμονη ἀναζήτηση καὶ πολλὲς ὀχλήσεις ἀποκτήσατε· τὸν δεχθήκατε δὲ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων. Ὅμως, πέπλος μυστηρίου καλύπτει τὴν φυγή του, καὶ οἱ δικαιολογίες ἐκ μέρους σας δὲν πείθουν γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγματικῶν αἰτιῶν ποὺ τὸν ἔκαναν νὰ ἀπομακρυνθεῖ, καθὼς μάλιστα εἴχατε χρησιμοποιήσει γι’ αὐτόν, ἐσεῖς ὁ ἴδιος μιὰ ἔκφραση μὲ ὑπονοούμενα (καὶ γιατὶ ὄχι καὶ συκοφαντική), ποὺ δὲν κατοχυρώσατε μὲ ἀποδείξεις (ὅπως ζητᾶτε ἀπὸ μᾶς). Γράψατε ὅτι ὁ κ. Προκόπιος «ἐπιζητοῦσε μόνο τὸν τίτλο καὶ τὸ ...χρῆμα». Αὐτὰ μᾶς ἔκαναν νὰ ἐκφράσαμε τὴν δική μας ἐκτιμήση γιὰ τὸ γεγονός.

Θυμίζουμε, λοιπόν, τί χαρακτηριστικὰ γράφατε πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, χρησιμοποιώντας κι ἕνα ἀτυχὲς λογοπαίγνιο:

«”Μακαριώτατε, θὰ ἤθελα νὰ κάνω μιὰ προσωπικὴ ἐξομολόγηση, δημόσια. Μεγάλωσα καὶ ζητῶ βοήθεια. Συμπληρώνω τὸ 71ο ἔτος τῆς ἡλικίας μου. Γερνάω καὶ ζητῶ βοήθεια. Γι' αὐτὸ θὰ πῶ: δῶσε ἡμῶν τὸν βοηθὸν τὸν ἐπιούσιον αὔριον” (Ἐκκλησιολόγος 1-5-2009).

»Ἐξ’ ἄλλου, σύμφωνα μὲ σημερινὸ ρεπορτὰζ τοῦ κ. Κώστα Ζαφειρίου στὴν Ἐσπρέσο: “Σὲ τέσσερα χρόνια ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος θὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸ θρόνο του, μὲ τὴ βασικὴ προϋπόθεση ὅμως μέχρι τότε, ὅπως ἐξομολογεῖται σὲ ἐπιστολή του, νὰ ἔχει ἐκπαιδευτεῖ στὰ ποιμαντικὰ καὶ διοικητικὰ καθήκοντά του ὁ ἀντικαταστάτης του, ποὺ θὰ προέλθει ἀπὸ τὴ θέση τοῦ βοηθοῦ ἐπισκόπου, θέμα ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ θέσει ἐκ νέου στὴν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου»! (Aigio.org, 30.6.09).

                             
                        Μετὰ τιμῆς

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

---

[1] Ἂς θυμήσουμε καὶ τὴν ἀνακολουθία σας ἐδῶ, πὼς τὸ πρόσωπο τοῦ Γ.Α.Π. ποὺ μὲ τὸ δημοσίευμα αὐτὸ κατηγορεῖτε, μόλις πρὶν 5 μῆνες, τὸ καλοκαίρι τοῦ 2011, τὸ εἴχατε παρασημοφορήσει στὰ Καλάβρυτα μὲ χρυσὸ μετάλλιο»! (ἐφημ. «Πρώτη τῆς Αἰγιάλειας» 2/6/2011) καὶ μετὰ τὴν παρασημοφόρηση κατεβήκατε στὸ Αἴγιο καὶ διαμαρτυρηθήκατε ...ἐναντίον του(!) μαζὶ μὲ τοὺς «Ἀγανακτισμένους»!!! Παραβλέποντας τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ μία πράξη σας ἐναντιώνεται στὴν ἄλλη, ρωτᾶμε: Μέχρι τότε δὲν εἴχατε καταλάβει τίποτε;

[2] Ἀπὸ δημοσίευμα τοῦ κ. Θ. Τσάτση στὴν “Ἐλευθεροτυπία”, μὲ τίτλο “Ναρκωτικά, σεξ, χρῆμα καὶ ἡδονή”, ποὺ ἀναφέρεται στὸν πρώην Θεσσαλιώτιδος κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, πληροφορούμαστε ὅτι ὁ Θ.Κ. δὲν κατέθεσε στὸν οἰκεῖο Εἰσαγγελέα μήνυση κατὰ τοῦ προκατόχου του μητροπολίτη Κων/νου, ποὺ τὸν κατήγγειλε στὴν Ἱ. Σύνοδο. Οἱ δικαιολογίες γιὰ τὴν μὴ κατάθεση μήνυσης ἦταν τουλάχιστον ἀστεῖες. Διαβάζουμε στὸν Τύπο τῆς ἐποχῆς: Ὁ κ. Θεόκλητος «ὑποστηρίζει ὅτι κατέθεσε τὰ ἀσφαλιστικὰ μέτρα στὸ Πρωτοδικεῖο Πειραιᾶ, ἐπειδὴ ὅταν ἔρχεται στὴν Ἀθήνα φιλοξενεῖται σὲ φιλικά του σπίτια, ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα βρίσκεται στὸν Πειραιᾶ. Τέλος, ἐπισημαίνει ὅτι δὲν ἐστράφη ἐναντίον τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου, γιατὶ σέβεται τὴν ἰδιότητά του ὡς προκατόχου του καὶ τὴν ἡλικία του»! Δηλαδή, ἀποδέχεται ὅτι ἕνας μητροπολίτης ἡλικιωμένος μπορεῖ νὰ διασύρει πρόσωπα, νὰ κατασκανδαλίζει συνειδήσεις, νὰ σπιλώνει τὴν ἄσπιλη νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἰσχυριζόμενος ὅτι ἔχει στοὺς κόλπους της ἀνήθικους λειτουργούς, ἀτιμώρητα;

[3] Ἀλήθεια, γιατί ἀπειλεῖτε μὲ μήνυση ἐμᾶς καὶ δὲν κάνατε μήνυση ἐναντίον τῶν δημοσιεύσεων τῆς 22.4.2011 στὸ «dete.gr» (ἢ σὲ κατοπινὲς δημοσιεύσεις τοῦ 2011 ποὺ ἔγιναν ἀπὸ τὸ «aigio.org», δηλ. ἱστολόγιο τοῦ Αἰγίου); Νά, τί δημοσίευθηκε ἐκεῖ: «ΑΙΓΙΟ: Ἀναστάτωση γιὰ τὴν ἔλευση Κουμαριανοῦ, 22/4/2011. Ἀναστάτωση στὸ Αἴγιο ἀπὸ τὴν ἔλευση στὴν πόλη (γιὰ τὶς ἡμέρες τοῦ Πάσχα) τοῦ πρώην μητροπολίτη Καρδίτσας Θεόκλητου Κουμαριανοῦ! Ὁ ὁποῖος ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Μακαριστοῦ Χριστόδουλου εἶχε ἀναγκασθεῖ σὲ παραίτηση γιὰ μία σειρὰ σκανδάλων. Ὅπως γράφει τὸ aigio.org “ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων εἶναι νωπὲς οἱ μνῆμες ἀπὸ τὴν ἐμπλοκὴ τοῦ Θεόκλητου στὸ παραδικαστικό, ἐμπλοκὴ σὲ ὑποθέσεις ναρκωτικῶν ἀλλὰ καὶ στὸν ξεσηκωμὸ τοπικῶν κοινωνιῶν ὅταν ὁ Χριστόδουλος ἀποπειράθηκε νὰ τὸν ἀποκαταστήσει τοποθετώντας τον στὴν μητρόπολη Μεσσηνίας”»! (www.dete.gr/news.php?article_id=36728).

[4] Ὑπάρχουν κι ἄλλες δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου, ὅπως οἱ ἑξῆς: «Εἶναι αἰσθητὴ ἡ δαιμονικὴ προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται, τὸ “Σῶμα Χριστοῦ” νὰ γίνει παρέες... που μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν παράκεντρο ἐξουσίας μὲ ἰσχυρὸ λόγο στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα, ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ δηλαδὴ Ἐπισκόπων μέχρι τὶς ἀποφάσεις ἐπὶ δογματικῶν, ποιμαντικῶν καὶ νομοκανονικῶν ζητημάτων» (“Ἔθνος” 21/10/06, Π. Παπαβασιλείου). Ἀλλὰ ἔχουμε κι ἄλλη δήλωση τοῦ κ. Ἱερωνύμου: «Ἀφοῦ ἡ Δικαιοσύνη ἡ ἐκκλησιαστικὴ χωλαίνει, εἶναι ἀνάγκη να ὑπάρχει καὶ δικηγόρος λαϊκὸς καὶ οἱ πόρτες νὰ εἶναι ἀνοιχτές...» (“Ἐλευθεροτυπία”, 13/11/99, www.apopsy.gr/2008/t_212/apo_01.htm). Καὶ μία ἀκόμα: «Ὅταν διάβαζα τὰ τῆς οἰκονομικῆς σκανδαλολογίας, ἤλπιζα ὅτι στὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας θὰ ξεκαθάριζαν τὰ πράγματα. Ἔφυγα ἀπογοητευμένος, γιατὶ διαπίστωσα, γιὰ μία ἀκόμα φορά, ὅτι οἱ κοσμικὲς μεθοδεύσεις ὠχριοῦν μπροστὰ στὶς ἐκκλησιαστικές» (ΝΟΕ 1998, συνεντεύξη στὸ περιοδικὸ “ΜΕΝ”).

[5] Γράφει ἕνας ἐκ τῶν ἀφορισθέντων ἀπὸ ἐσᾶς: «Ποιά εἶναι ἡ ποινὴ ποὺ μοῦ ἐπέβαλε ὁ Σεβ/τος; Μικρὸς Ἀφορισμός, Μεγάλος Ἀφορισμὸς ἢ ἁπλὸ Ἐπιτίμιο; Οὔτε κι αὐτὸς (ὁ Καλαβρύτων) γνωρίζει. Πάντως κι ἐδῶ δὲν ἀπέφυγε τὴ στρεψοδικία. Ἐξηγῶ γιατί:

α) Τὸ Ἔγγραφο ποὺ μοῦ ἀπέστειλε καὶ ἀναγγέλλει τὴν ποινή μου, τιτλοφορεῖται ΜΙΚΡΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ (ποὺ σημαίνει: στέρηση τῆς Θ. Κοινωνίας). β) Ἐπειδὴ ξεσηκώθηκε ὅλο τὸ Αἴγιο ἐναντίον του, ἀναγκάστηκε νὰ στείλει ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐφημερίδα  “ΑΙΓΙΟΧΟΣ” (2/5/2006). Ἐκεῖ γράφει πὼς στὸν θεολόγο καθηγητὴ ἐπεβλήθη ἕνα ἐπιτίμιο, δηλ. «στέρηση τῆς θείας Κοινωνίας. Τίποτε περισσότερο». γ) Ὅμως, αὐτὸ ποὺ ἐπέβαλε δὲν ἦταν ...ΜΕΓΑΛΟΣ Ἀφορισμός, ὅπως φαίνεται ὁλοκάθαρα ἀπὸ τὴν ὑπ΄ ἀριθμ. 882 Ἐγκύκλιο (19/4/06) πρὸς τοὺς ἱερεῖς: τοῦ ἐπιβάλλουμε “στέρησιν τῆς θείας Κοινωνίας καὶ τῶν λοιπῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ...καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ τέλεσιν τῶν λοιπῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς  Ἐκκλησίας”. Καὶ παρακάτω γράφει: «Ἡ ἄρνησίς σας νὰ ἀνταποκριθῆτε εἰς τὴν πρόσκλησίν μου (διὰ νὰ συζητήσουμε εἰς τὸ Γραφεῖον μου) αὐτομάτως σημαίνει ἀποκοπήν σας ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐπισκοπῆς μας…». Γνωματεύει ο καθηγητὴς Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν Παν. Χριστινάκης (7/12/2006): «Πράγματι τὸ ἐπιβληθὲν ἐπιτίμιο δὲν περιορίζεται μόνο σὲ ἀποχὴ ἀπὸ τὴ Θεία Εὐχαριστία, …ἀλλὰ περιέχει καὶ στοιχεῖα ποὺ προσιδιάζουν μόνο στὸ Μεγάλο ἀφορισμό... Ἡ πράξη αὐτὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου κατὰ τὸ μέτρο ποὺ συνιστᾶ μεγάλο ἀφορισμὸ εἶναι ἀκυρωτέα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος».  Πότε, λοιπόν, λέτε τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ποινὴ ποὺ ἐπιβάλατε: στὸ ἀφοριστικὸ ἔγγραφο, στὴν Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐφημερίδα ἢ στὴν Ἐγκύκλιο;

[6] Ἐφημερίδα «Το Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας», 13 Ἰουνίου 2011 καὶ http://mkka.blogspot.com/2011/06/32-251-00.html «ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!», 13/6/ 2011.

[7] Μητροπολίτης Καλαβρύτων, “ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!”, 13 Ἰουνίου 2011 http://mkka.blogspot.com/2011/06/32-251-00.html καὶ Ἐφημ. "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011. Ὁ ἴδιος θεολόγος μᾶς παρουσίασε e-mail ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται πὼς σᾶς ἔστειλα ἄρθρο μὲ τὴν ἐπισήμανση, ὅτι δὲν εἶναι καλὸ νὰ ἀνταλλάσσονται ἀπόψεις μέσῳ τῶν κοσμικῶν ἐφημερίδων γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα, ἀλλὰ διὰ τῆς ἱστοσελίδας τῆς Μητροπόλεως. Τὸ ἄρθρο δημοσιεύθηκε σὲ τοπικὴ ἐφημερίδα καὶ κατέληγε ὡς ἑξῆς: «Ἐλπίζω ὁ Σεβ/τος νὰ τηρήσει τὴν δημοσιογραφικὴ δεοντολογία καὶ νὰ ἀναρτήσει καὶ τὴ δική μου ἀπάντηση στὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, ξεκινώντας πάλι (ἂν ἐπιθυμεῖ), ἕνα ἰδιότυπο  Διάλογο ἐκεῖ, στὸν οἰκεῖο τόπο καὶ ὄχι διὰ μέσου τῶν ἐφημεριδῶν. Ἐξ ἄλλου ἡ ἱστοσελίδα δὲν ἀποτελεῖ “βήμα” προσωπικῶν του μόνο Ἀνακοινώσεων, ἀλλὰ χῶρο ἀντικειμενικῆς πληροφόρησης τῶν πιστῶν» (Ἐφημ.  “ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ  ΑΙΓΙΟΧΟΣ”, 8  Ἰανουαρίου  2008). Ὅταν δημοσιεύτηκε τὸ ἄρθρο, τοῦ ζητήσατε νὰ τὸ ἀποστείλει καὶ σὲ σᾶς μὲ e-mail. Ὁ θεολόγος ἀπέστειλε τὸ ἄρθρο, ὅπως ζητήσατε, κι ἐσεῖς τὴν 17/1/2008 τοῦ ἀπαντήσατε ὡς ἑξῆς: «Σᾶς εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὴν ἐνημέρωση. Ἔχω λάβει ἤδη γνῶσιν + Ὁ Κ & Αι. Α»! Ἐνῶ λοιπόν, ὁ ἴδιος ζητήσατε τὸ ἄρθρο, οὔτε τὸ δημοσιεύσατε –δημοκρατικότατα!!!–, ἀλλὰ τὴν ἑπομένη μέρα, κ. Ἀμβρόσιε, –παραδόξως, κάνοντας ἀλλαγὴ 180^ο– μὲ κείμενο στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως (ἀπευθυνόμενο πρὸς τὸν θεολόγο) γράφατε μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Ἀλλὰ πῶς, ἀγαπητέ μοι, νὰ ἀναρτηθῆ ἕνα κείμενον, τὸ ὁποῖον οὐδέποτε ἐλάβομεν ἐπισήμως ἐκ μέρους τοῦ συντάκτου του; Ποῖος μᾶς ἐγγυᾶται, ὅτι αὐτὸ εἶναι ἰδικόν σας κείμενον;»!!! Ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ γράφει τέτοιες φαιδρολογίες καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ τέτοια ἐπιχειρήματα ἕνας ἐπίσκοπος! Πόσο σοβαρὰ εἶναι ὅλα αὐτά, κ. Ἀμβρόσιε; Μὲ ποιὰ λογικὴ ἀμφισβητεῖτε, ὅτι ἕνα κείμενο ποὺ δημοσιεύτηκε σὲ τοπικὴ ἐφημερίδα ἐπωνύμως (καὶ φυσικά, ὄχι μόνο δὲν ἀναιρέθηκε, ἀλλὰ σᾶς τὸ ἀπέστειλε ὁ ἴδιος μὲ e-mail) νὰ ἀμφιβάλετε ἂν ἀνήκει στὸν ὑπογράφοντα; Ἡ ἄρνηση νὰ τὸ δημοσιεύσετε ἀποδεικνύει ἄραγε, ὅτι δὲν θεωρεῖτε «ἰδιοκτησία» σας τὴν Μητρόπολη;

[8] Μτφρ. Μ. Νικόδημου Μπιλάλη, τόμ. 7^ος, σελ. 134. Τὸ κείμενο: «Διὸ παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, … πειραθῆναι αὐτὸν ἐπαναγαγεῖν πρὸς τὴν εὐταξίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ πεῖσαι αὐτὸν καταφρονῆσαι τῆς πολυφωνίας τῶν συνταγμάτων…στενῶς δὲ αὐτῷ προβάλλειν τὰ τῆς ὀρθοδοξίας δόγματα, ἵνα κἀκείνου ἡ ἐπανόρθωσις φανερὰ γένηται καὶ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ γνωρισθῇ ἡ μεταμέλεια» (Μ. Βασιλείου, Εὐλογίῳ Ἀλεξάνδρῳι Ἀδελφοκρατίωνι Ἐπισκόποις Αἰγυπτίοις ἐξορισθεῖσιν, τομ. 7, επιστ. σξε΄, κεφ. 2, στιχ. 64-72, PG 32).

[9] Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ἐπιστολὴ Πρὸς Φιλαδελφεῖς.

[10] Σ’ ἕνα ἔργο του ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, παραθέτει κείμενο τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, διὰ τοῦ ὁποίου προτρέπονται οἱ ἀκροατὲς ὁμιλίας του νὰ κάνουν σ’ ἕνα «ἑτεροδιδασκαλοῦντα» μιὰ ἐρώτηση· νὰ τὸν ρωτήσουν τί πιστεύει ὡς πρὸς ἕνα ξεκαθαρισμένο θέμα πίστεως. Καὶ ἂν ὁ ἐρωτηθεὶς δώσει ἀπάντηση ποὺ εἶναι ἀντίθετη μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, τότε «ἀπόστηθι λοιπόν, καὶ στῆσον αὐτὸν κάτω μετὰ τοῦ διαβόλου, μᾶλλον δὲ κακείνου κατωτέρω» (Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια Θεολογικὰ καὶ Πολεμικά, Ἐκδ. “Γρ. ὁ Παλαμᾶς”, τ. 15α, σελ. 212). Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει: «Ἂν βέβαια δὲν μετανόησαν, οὔτε ἐγὼ τοὺς δέχομαι. Θὰ τοὺς δεχθῶ μόνο ἂν σκύψουν, ἂν προσέλθουν ἀξίως, ἂν διορθώσουν τὸ κακὸ ποὺ ἔκαναν». Καὶ ὁ μητροπολίτης πρ. Ζακύνθου, δὲν διόρθωσε τὴ συνέντευξη, ποὺ σᾶς ἔκανε νὰ τὸν ὀνομάσετε «ἑτεροδιδασκαλοῦντα».

[11] Μὲ ποιόν συμφιλιωθήκατε κ. Ἀμβρόσιε; Μὲ τὸν ἐμμένοντα στὶς ἰδέες του Ζακύνθου, ὁ ὁποῖος σᾶς κατηγόρησε σὲ ἐπιστολή του «ὡς νυμφαγωγὸ ἀνηθίκων κληρικῶν» («Ἐλ. Τύπος» 27.8.1995, καὶ «Ὀρθ. Τύπος» 1.9.1995). Σεῖς, τότε, ἀνταπαντήσατε: «Ἂν ὑπάρχει κάτι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀγγίξει εἶναι (ἡ κατηγορία) ὅτι “παράγουμε“ ...κληρικοὺς μὲ “εἰδικὴ συμπεριφορά”». Καὶ ἀφήνοντας ἔκπληκτο τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα δηλώνατε: «Μέχρι τώρα εἴχαμε τὴν ὑποψία ὅτι ἡ ἀλητεία ἔχει εἰσέλθει στὸν ἱ. χῶρο τῆς Ἐκκλησίας... Τώρα ὅμως ὑπάρχει ἡ ἀπόδειξις. Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ κ. Χρυσόστομου εἶναι ὑπόδειγμα καὶ ὁδηγὸς ἀλητείας»! (ὅπ. παρ.). Τί συμβαίνει ἐδῶ; Κάποιος ἀπὸ τοὺς δυό σας λέγει ψέματα; Κάποιος συκοφαντεῖ; Καὶ ποιός; Ζήτησε συγγνώμη δημόσια ὅποιος ἦταν ψεύτης ἢ συκοφάντης; (Αὐτὸ εἶναι τὸ ἦθος τοῦ ἁπλοῦ χριστιανοῦ, πόσο μᾶλλον θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ ἦθος τοῦ Ἐπισκόπου). Πότε; Ποῦ δημοσιεύτηκε αὐτὴ ἡ ἐπανόρθωση, ὥστε νὰ πάψει ὁ σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν, νὰ πάψουν νὰ ὑπάρχουν ὑπόνοιες; Καὶ ἀφοῦ τίποτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἔγινε, ἀφοῦ ἀκόμα ἰσχύει ἡ ἀπόφαση τῶν κληρικῶν σας, ὅτι ὁ Ζακύνθου εἶναι «ἀναθεματισμένος» καὶ δὲν θέλουν τὴν εὐλογία ἀπὸ τέτοιο ἐπίσκοπο, πῶς τὸν δεχθήκατε στὸ Αἴγιο νὰ τοὺς εὐλογήσει; Δεχθήκατε αὐτὸν ποὺ σᾶς προσῆψε (νὰ ὑποθέσουμε ἀδίκως; σύμφωνα μὲ τὰ γραφόμενά σας) μιὰ τόσο βαριὰ κατηγορία, ποὺ τοῦ τὴν ἀνταποδώσατε ἀκαριαίως; Δὲν σκεφτήκατε ὅτι ἦταν πολύ φυσικὸ πολλοὶ νὰ σκεφθοῦν καὶ νὰ ὑποθέσουν, ὅτι ἐπῆλθε κάποια συμφωνία μεταξύ σας γιὰ συμψηφισμὸ τῶν ἀλληλοκατηγοριῶν; Κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι οἱ τότε ἀλληλοκατηγορίες ἐξυπηρετοῦσαν σκοπιμότητες τῆς ἐποχῆς, (γιὰ κάποιους αὐτὸ εἶναι τὸ πιθανότερο) δὲν σκεφτήκατε, ἔστω κι αὐτὸ ἂν ἰσχύει, ὅτι καὶ πάλι τοὺς σκανδαλίσατε, παρουσιάζοντας τους τὴν εἰκόνα ἑνὸς ποιμένα ἀδίστακτου, ποὺ χρησιμοποιεῖ μεθόδους ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλους χώρους κι ὄχι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Θὰ σᾶς θυμίσουμε καὶ κάτι ἄλλο ἀπὸ τὶς κόντρες σας μὲ τὸν ἐν λόγῳ μητροπολίτη: «Ὁ ἴδιος μάλιστα ὁ μητροπολίτης (Ζακύνθου), εἶχε ἀπευθύνει μέσα στην ἱερὰ Σύνοδο ἕναν λόγο μὲ σεξουαλικὸ ὑπονοούμενο, πρὸς τὸν μητροπολίτη Γλυφάδας, λέγοντας του «νὰ πάει νὰ παίξει μὲ τὶς κοῦκλες του»! Στὸ ἴδιο δὲ πνεῦμα (τῶν σεξουαλικῶν ὑπονοουμένων) ἀπάντησε ἀμέσως στὸν Ζακύνθου (μέμφοντας τόν, καὶ στιγματίζοντας τὸν προφανῶς γιὰ «σεξουαλικὴ ἰδιαιτερότητα» καὶ ἐκεῖνον), ἐκεῖ στὴ Σύνοδο, ὁ μητροπολίτης Αἰγίου Ἀμβρόσιος λέγοντάς του ὅτι «καλυτέρα νὰ παίζει μὲ τὶς κοῦκλες κανείς, παρὰ μὲ τὰ στρατιωτάκια  του»!!! http://natapoume.pblogs.gr/2008/02/199645.html

[12] Συγκεκριμένα, ἐνῶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο ἀθώωσε τὸν πρ. Ζακύνθου, δὲν δεχτήκατε τὴν ἀπόφαση αὐτή, καὶ μὲ πύρινο ἄρθρο στὸ ΔΕΛΤΙΟ τῆς Μητροπόλεως (φύλ. 277 τοῦ 1999) μὲ τίτλο «ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ», κατηγοροῦσατε τοὺς ἐπισκόπους, πὼς «ἐπέδειξαν μιὰ ἀνερμήνευτη ποιμαντικὴ δειλία, μιὰ ἐκπλήσσουσα ἀτολμία… Αὐτοὶ οἱ Μητροπολῖτες συνεβίβασαν μέσα τους τὰ ἀσυμβίβαστα». Ὁ κατηγορούμενος Μητρ. Ζακύνθου «ὑπέπεσε στὸ ἀδίκημα τῆς “ἑτεροδιδασκαλίας”  ὅπως λέγεται στὴν ἐκκλησ. ὁρολογία. Ὅσα ἐγγράφως διετύπωσε…εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸν εὐαγγελικὸ Νόμο» καὶ ἰσοδυναμοῦν «μὲ θανάσιμο ἁμάρτημα».

Καὶ παρακάτω, καταλογίζωντας <ἀμετανοησία> στὸ Μητροπολίτη Ζακύνθου, γράφατε:

«Ὅταν ἐξῆλθε τῆς αἰθούσης (ὁ Ζακύνθου) ἐδήλωσε, ὅτι αἰσθάνεται δικαιωμένος· ...ὁ ἴδιος ἐδήλωνε συνεχῶς πὼς ἐμμένει στὶς ἀπόψεις του, δηλ. στὸ ἁμάρτημα τῆς ἑτεροδιδασκαλίας. ...Ἡ στάση του αὐτὴ δὲν μᾶς ἐκπλήττει. Βλέπετε, ὅ,τι ἔχει κανείς, αὐτὸ καὶ πωλεῖ!  Οἱ ἅγιοι μεταδίδουν τὴν ἁγιότητά τους…, οἱ φιλήδονοι τὴν φιληδονία τους διαφημίζουν!». Καὶ κατέληγε:  «…Καλοῦμε τὰ πνευματικά μας παιδιὰ νὰ κλείσουν τὰ αὐτιά τους στὶς στρεβλώσεις καὶ τὶς ἀλλοιώσεις τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους»!!! ...“Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω…”».

Μετὰ τὸ κείμενο αὐτὸ Σεβ/τε, μὲ τὸ ὁποῖο προτρέπατε νὰ κλείνουν οἱ πιστοὶ τὰ αὐτιά τους στὶς “ἑτεροδιδασκαλίες”, φιλοξενήσατε (στὸ ἴδιο τεῦχος) ΨΗΦΙΣΜΑ τῶν ἱερέων τῆς Μητροπόλεως. Μὲ αὐτὸ οἱ ἱερεῖς –«συμπαραστεκόμενοι» σὲ σᾶς– διαμαρτύρονταν γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, ἐδήλωναν δὲ στὴν § 6 τοῦ ψηφίσματος, πὼς δὲν ἀποδέχονται τὴν ἀστεία τιμωρία τῆς ἐπίπληξης κατὰ τοῦ Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσοστόμου· ὁ Ζακύνθου, ἔλεγαν, δὲν εἶναι τιμωρημένος μὲ «ἐπίπληξη»,  ἀλλὰ  εἶναι  «ἀναθεματισμένος»! «Διαγγέλλομεν (δήλωναν) ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος εὑρίσκεται ἤδη  καὶ  διατελεῖ  ὑπὸ τὸ ἐπιτίμιο   τοῦ  Ἀναθέματος». Καὶ συνέχιζαν: «Τὸ ἐρώτημα, τὸ ὁποῖον σήμερα τίθεται εἶναι: Μπορεῖ πλέον ἕνας Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος ἔχει ἤδη καταδικασθῆ ὡς ἔνοχος διδασκαλίας  “ἀντιβαινούσης εἰς τὸν Εὐαγγελικὸν Νόμον  καὶ τὸ Καν. Δίκαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”, ὡς ἐκ τούτου δὲ εὑρίσκεται  ὑπὸ τὸ Ἀποστολικὸν Ἀνάθεμα, μπορεῖ λέγομεν, νὰ ἀσκῇ  πλέον τὰ  ἀρχιερατικά του  καθήκοντα, δηλ. νὰ ἁγιάζῃ τὸν Λαό, νὰ διδάσκῃ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ εἶναι εἰς Τύπον καὶ Τόπον Χριστοῦ;»!!!

[13] Ἕνα μεγάλο δὲ μέρος τῶν χρημάτων ποὺ στὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα τῆς Βιένης ἐθησαύρισε, χρησιμοποιήθηκαν γιὰ τὴν κατασκευὴ Συνεδριακοῦ Κέντρου στὴν περιοχὴ Αἰγίου, οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν! Βέβαια, τὸ κέντρο αὐτὸ μὲ τὴν ὀνομασία ΜΕΤΟΧΙ Α.Ε. ἢ ΣΗΜΑΝΤΡΟ τελικὰ μετατράπηκε σὲ ξενοδοχεῖο.

[14] «ΒΗΜΑ τῆς Αἰγιάλειας», 22/1/2005· «ΒΗΜΑ τῆς Αἰγιάλειας» 13/05/2005· «ΒΗΜΑ τῆς Αἰγιάλειας» 24/3/05· «Ἔρευνα» Αἰγίου,  24/8/2005· «Ἔρευνα» Αἰγίου, 14 ΣΕΠ 2005.

[15] «Οἱ Κορίνθιοι ἐπιθυμοῦν ἕναν ἱεράρχη ποὺ τὸ ὄνομά του νὰ μὴν ἔχει ἀναμειχθεῖ, δικαίως ἢ ἀδίκως, σὲ σκάνδαλα» (Κυριακάτικη, 20/08/06).

[16] Μητροπολίτης Καλαβρύτων, “ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!”, 13 Ἰουνίου 2011 http://mkka.blogspot.com/2011/06/32-251-00.html καὶ Ἐφημ. "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011

[17] Θ. Τσάτση, «Τὰ ἱερωμένα τὰ ἄπλυτα», archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=28.01.2005,id=36909520 καὶ http://roides.wordpress.com/2011/08/02/2aug11. «Μάλιστα, ὁ κ. Θεόκλητος ἔχει κατηγορηθεῖ, ὅτι μετέφερε στὰ δικαστήρια τοῦ Πειραιᾶ δικαστικὴ διαμάχη του μὲ τὸν πρ. μητροπ. Θεσσαλιώτιδος προκειμένου νὰ ἐπωφεληθεῖ τῶν γνωριμιῶν τοῦ Γιοσάκη. http://news.pathfinder.gr/greece/news/166615.html, ΝΕΤ 105.8, ἐφημ. “Τὰ Νέα” Δέσποινα Χριστοπούλου.

[18]

[19] «Συναινετικὸ κλίμα στὴν Ἀρχιεπισκοπή», Σήμερα ἡ συνεδρίαση τῆς ΔΙΣ, 28 Φεβ. 05, ΝΕΤ 105.8, ἐφημ. ΤΑ ΝΕΑ, Δέσποινα Χριστοπούλου, http://news.pathfinder.gr/greece/news/166615.html.