Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ἐγώ, μιὰ Ρωμαιοκαθολικὴ καλόγρια,
θὰ ὑποστηρίξω τὴν Ἑλλάδα

τς Κατρν Μαρτν

Ζντας ἐδῶ κι κτ χρόνια στὴν λλάδα τν κατάσταση τς χώρας κα τς ντιδράσεις ποὺ ατ προκαλε, νιώθω ποχρεωμένη νὰ παρέμβω. Ἐδῶ κα μνες δίδεται γιὰ τν λλάδα εκόνα μις χώρας που βασιλεύει διαφθορά, που φοροδιαφυγ εναι θνικ θλημα κι που τ σκάνδαλα ξεσπον κα λληλοδιαδέχονται τ να τ λλο μ πυρετώδη ρυθμό. Τίποτα π λα τ παραπάνω δεν εναι ντελς ψέμα -κα προθεσή μου δὲν εναι νὰ ξωραΐσω τν πραγματικότητα. π τν λλη, συχν νοηματοδότηση καποίου πράγματος ξαρτται κα π τ πς ατ λέγεται.

μως, γνωρίζω:
πρτον μεῖς, ο πόλοιποι Ερωπαῖοι, δὲν εμαστε δὰ κα παράδειγμα ρετς κα δ δικαιούμαστε νὰ δίνουμε μαθήματα σ λλους·
δεύτερον, δεν κερδίζουμε τίποτα μ τ νὰ ξευτελίζουμε ναν ταρο μας πο εναι δη ποδυναμωμένος, πόσο μλλον ταν πρόκειται γιὰ ἕναν λόκληρο λαό· τρίτον, μου φαίνεται πὼς τριάντα χρόνια συμβίωσης δὲν ρκοσαν γιὰ νὰ γνωρίσουμε πραγματικ κα νὰ κατανοήσουμε τος λληνες «ξαδέλφους» μας, πο δὲν εναι ταυτόσημοι μ μς.
Πρόκειται γιὰ κάτι ατονόητο, πο μως συχν τ λησμονομε: ο λληνες δὲν εναι δυτικοευρωπαῖοι -κα μ τ χάρη το Θεο δ θ γίνουν ποτέ.
πέναντι στ νομοθεσία δὲν χουν τ δια ντανακλαστικ μ μς: δ διαθέτουν ατν τν προδιάθεση πρς τὴ νομιμοφροσύνη, πο δίχως λλο μᾶς χει κληροδοτηθε π τ Ρώμη κα χαρακτηρίζει τὴ δύση. Στὴν λλάδα κανόνας δὲν εναι ποχρεωτικός· τ πράγματα δὲν ξελίσσονται σύμφωνα μ τ νόμο, πο ἐδῶ χει μλλον νδεικτικ ρόλο.
Θυμᾶμαι συχν τί μᾶς εχε πεῖ καθηγητής μας τν λληνικν στὸ πρτο μας μάθημα: μεγαλοφυΐα τς λατινικς γλώσσας εναι λογική της αστηρότητα· μεγαλοφυΐα τν λληνικν μως ἔγκειται στὴν εελιξία τους, στὴν τέχνη τν ποχρώσεων. πάρχουν σαφς γραμματικο κανόνες, λλ ο ξαιρέσεις, ο ποχρώσεις, ο διαφοροποιήσεις, ο νώμαλες κλίσεις εναι τόσο πολυάριθμες! Μετ π τόσο καιρὸ ποὺ ζ ἐδῶ, τείνω νὰ πιστέψω πὼς ,τι σχύει στ γλσσα σχύει κα στὶς νοοτροπίες τν νθρώπων.
Τ πρωτεον ἐδῶ εναι ο οκογενειακο κα κοινωνικο δεσμοί. Δὲν ρνούμαστε ποτὲ μία χάρη σ ναν φίλο κα συγγεν, στω κι ν χάρη ατ πισύρει κάποιο βαθμ παραβίασης το νόμου. Βοηθομε τν πλησίον, τ φίλο, νοιαζόμαστε γιὰ τς ναγκες τν νθρώπων, χωρς κατ' νάγκη νὰ κατανοομε παρ πολ καλ τν ννοια το «γενικο συμφέροντος». νόμος παρακάμπτεται χωρς συνειδησιακ προβλήματα. Ο λληνες ξάλλου παραδέχονται πὼς προσπαθον «νὰ κάνουν τ δουλειά τους» χωρς νὰ νοιάζονται γιὰ τ νόμο: «δὲν εναι καλ μέν, λλ τσι εμαστε ο λληνες, καὶ ποτέ μας δ θ λλάξουμε!». ν περηφανευόμαστε πράγματι γιὰ τὴ διαφορετικότητα, πο τ θεωρομε τν πλοτο τς Ερώπης, θ πρέπει νὰ σεβαστομε κι ατ τ διαφορά, χωρς νὰ κπλησσόμεθα δθεν ποὺ ο λληνες δ συμπεριφέρονται σν Γερμανο Γάλλοι. Γιὰ νὰ ξίζει τν νομασία της Ερωπαϊκ Ἕνωση (ΕΕ) χρειάζεται σοι τὴ συναποτελον νὰ γνωρίζονται πραγματικά, κα χι μόνο πιφανειακά, στὴ βάση στερεοτύπων.
Πρν τελειώσω, θ θελα πλ νὰ σημειώσω κάτι σχετικ μ μία κφραση ποὺ στὰ ατιά μου κούγεται παράξενα: μιλᾶμε γιὰ «χρέος τς λλάδας πρς τν Ερώπη». Πάντοτε συναισθανόμουν τ ντίθετο: πς εναι Ερώπη ποὺ χρωστάει στὴν λλάδα. Πρόκειται γιὰ να δάνειό ποὺ παραχωρήθηκε ἐδῶ κα πάνω π εκοσι πέντε αἰῶνες κι κτοτε χουν δοθε μέτρητες δόσεις, πο δ καταμετρνται μν σ δραχμς σ εὐρώ, λλά ποὺ ξιοποίησή τους παρήγαγε νεκτίμητους θησαυρούς.
λοι σοι δ θ μαστε κριβς ,τι εμαστε, ν δεν εχαμε συναντηθε στὴν πορεία τς ζως μας μ τν δυσσέα, τν χιλλέα, τν Οδίποδα, τν ντιγόνη, τν Προμηθέα, ν δὲν εχαμε κούσει νὰ γίνεται λόγος γιὰ τν Σωκράτη, τν Πλάτωνα, τν ριστοτέλη, γιὰ νὰ μν ναφερθ σ λίγα μόνο π τ πι διάσημα σχετικ παραδείγματα, ν λοι ο ατρο θυμοῦνταν τν πποκράτη κι λοι ο δημοκράτες τν θνα, ν λοι κάναμε σωστ τος λογαριασμούς μας, σως θ ναγνωρίζαμε τ γεγονός πὼς μες χρωστᾶμε στὴν λλάδα καὶ πὼς τ δισεκατομμύρια ερὼ το λληνικο χρέους δὲν εναι τίποτα σ σύγκριση μ τ δικό μας χρέος, πο κανες δ μᾶς ζητᾶ ποτ νὰ ποπληρώσουμε. 
Κι ς μν ναφερθομε σ λους τος θησαυρος γιὰ τος ποίους καυχῶνται τ μουσεα μας, προϊόντα λεηλασίας τς λληνικς γς.

* Η Catherine Martin εναι Ρωμαιοκαθολικ μοναχή. Τ ρθρο τς δημοσιεύθηκε στὴ γαλλικ φημερίδα La Croix κα ναδημοσιεύθηκε π τ site "Προοδευτικ Πολιτική".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.