Η ετοιμαζόμενη Πανορθόδοξος Σύνοδος και η ευθύνη μας.

Τὰ διάφορα φερέφωνα τοῦ Φαναρίου ἄρχισαν νωρὶς τὴν προπαγάνδα γιὰ τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο τοῦ 2016, ποὺ κατὰ πληροφορίες (ἂν ἡ ἀντίσταση τῶν Ὀρθοδόξων συνεχίσει νὰ εἶναι ὑποτονική) θὰ ἐπισπευθεῖ καὶ ἴσως πραγματοποιηθεῖ κατὰ τὸ 2015(!) πρὸς «δόξαν» τῆς ἀντιστάσεως ποὺ προβάλλουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες!

Διαβάζουμε στὸ «Μήνυμα τῶν Προκαθημένων» «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά συγκληθῇ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 2016, ἐκτός ἀπροόπτου».

Στὴ γραμμὴ αὐτή, τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Φαναρίου, μποροῦμε νὰ ἐντάξουμε καὶ τὸν δρ. Κώστα Μυγδάλη, ὁ ὁποῖος σὲ Διεθνὲς Συνέδριο μὲ θέμα «Χριστιανισμός-Ὀρθοδοξία καὶ μέσα ἐνημέρωσης στὸν σύγχρονο κόσμο» εἶχε τὴν Εἰσήγηση «Σύνοδος Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας 2016-Πολιτική-ΜΜΕ». Στὴν εἰσήγησή του αὐτὴ παραθέτει καὶ τὴν 6^η § τοῦ Μηνύματος τῶν Προκαθημένων, στὴν ὁποία –μεταξὺ ἄλλων– ἀναφέρεται ὅτι: «Ἐπιβεβαιοῦμεν τήν ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν ἔννοιαν τῆς συνοδικότητος, ἥτις τυγχάνει ὑψίστης σημασίας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνωτιζόμεθα τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ...ὅτι "τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα, οὐ χωρισμοῦ ἀλλ’ ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα"».

Οἱ συμβιβασμένοι Ποιμένες καὶ οἱ ἀγνοοῦντες ἢ οἱ μπολιασμένοι μὲ τὸν ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πιστοί, θὰ βρίσκουν σημαντικὴ καὶ ὀρθοδοξότατη τὴν ἔκφραση αὐτή, ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ κ. Μυγδάλης. Πλὴν ὅμως, ἂν ἐνθυμηθοῦν ἢ γνωρίσουν

α) τὶς ἐνέργειες εὐτελισμοῦ τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη καὶ τοὺς συμβούλους του καὶ τὴν ἐκμετάλλευσή του γιὰ τὴν προαγωγὴ τῆς αἱρέσεως, καὶ

β) ἂν συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ προσχώρηση στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη καὶ τοὺς ὁμοίους τους, ἰσοῦται μὲ τὸν πλήρη χωρισμό τους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,

τότε θὰ καταλάβουν τὴν φοβερὴ διαστρέβλωση ποὺ γίνεται στὸ κείμενο τοῦ χρυσορρήμονος πατρός, καθὼς παρουσιάζεται ὁ χωρισμὸς τους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ προσχώρησή τους στὴν αἵρεση, ὡς Ἕνωση ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ!

Ὁ κ. Μυγδάλης, λοιπόν, θεωρεῖ «σπουδαῖο τὸ γεγονὸς» τῆς συγκλήσεως Συνόδου. Καὶ εἶναι. Ὄχι ὅμως ἀπροϋπόθετα. Τοῦτο τὸ παραβλέπει ὁ κ. Μυγδάλης, γιατὶ οἱ προϋποθέσεις του ταυτίζονται μὲ αὐτὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν. Καλεῖ, λοιπόν, τὴν «κοινωνία τώρα με την σειρά της να προσλάβει και να κατανοήσει την σπουδαιότητα της απόφασης, να την αναδείξει και να την διαφυλάξει. Να χτίσει το μέλλον της μέσα από την ενότητά της. Η απόφαση δεν ήταν καθόλου εύκολη και πήρε πολύ χρόνο. Πενήντα χρόνια δύσκολων και επίπονων ετοιμασιών και ενδοορθόδοξων διαλόγων».

Ἀποκρύπτει, ὅμως ὁ κ. Μυγδάλης τὸ γιατί «ἡ ἀπόφαση δὲν ἦταν καθόλου εὔκολη». Τὸ γιατί χρειάστηκαν 50 χρόνια προετοιμασία γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Μήπως, πέρα ἀπὸ τὶς ἀντικειμενικὲς καὶ συγκυριακὲς δυσκολίες, ὑπῆρχε καὶ κάποια «πονηρὴ» σκοπιμότητα; Μήπως τὰ Οἰκουμενιστικὰ σχέδια γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν εἶχαν πραγματοποιηθεῖ; Μήπως (ὅπως εἶχε ἀποκαλύψει, σχετικὰ μὲ τοὺς Διαλόγους, ὁ Μητρ. Ἀχαΐας Ἀθανάσιος διευθυντὴς τοῦ Γραφείου τῆς Εκκλησίας μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση) περίμεναν: «να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα... Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού,  για να  σχηματίσουμε τη συνείδηση  του  κόσμου»!!!  («Ὀρθόδοξος Τύπος», 1444, 1/2/2002).

Στὴ συνέχεια ὁ κ. Μυγδάλης δείχνει ὅτι κάτι φοβᾶται. Τί ἄραγε; Μήπως κάποιοι ἀνατρέψουν τὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν σύγκληση τῆς Συνόδου αὐτῆς; Γράφει: «Να αναδείξουμε από εδώ,
από το συνέδριό μας σε μια πρώτη συμβολική κίνηση, την σπουδαιότητα της απόφασης που ελήφθη στην Κωνσταντινούπολη από τους προκαθημένους. Αναδεικνύοντάς την, την ισχυροποιούμε και την καθιστούμε μη ανατρέψιμη. Όλοι μας γνωρίζουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν»! Ποιοί ἄραγε νὰ εἶναι αὐτοὶ οἱ κίνδυνοι; Ἀπὸ ποῦ μπορεῖ νὰ προέρχονται; Ἀπὸ κάποιους Ἐπισκόπους, κάποιο Πατριάρχη ἢ κάποια ὑπερδύναμη;

Δίνει ὁ ἴδιος τὴν ἀπάντηση. Πρέπει νὰ δώσουμε, ἄραγε, ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του; Ἂν εἶναι βάσιμοι οἱ λόγοι ποὺ ἀναφέρει, ἂς τὴν δοῦνε οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἂς συνειδητοποιήσουν ὅτι ἔχουν τέτοια καὶ τόση δύναμη, ποὺ μποροῦν νὰ ἀνατρέψουν ἀποφάσεις «πονηρευομένων» αἱρετικῶν, ὅταν ὅμως ἐνεργοῦν κατὰ τὸ θεῖο θέλημα κι ἂς ὀργανώσουν δυναμικὰ πλέον τὸν ἀγώνα.

Τὸ πῶς, εὐκρινέστατα καὶ διαγεύστατα μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διδάσκοντάς μας καὶ μὲ τὰ ἔργα τους, καὶ μὲ τὶς θυσίες τους μὲ ποιόν τρόπο θὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεως: Μὲ τὴν θεωρητικὴ ἀνατροπὴ τῆς αἱρέσεως, μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτούς, μὲ τὴν διακοπὴ τῆς κοινωνίας, καὶ κυρίως μὲ τὴν ὕπαρξη πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁμολογιακοῦ καὶ θυσιαστικοῦ πνεύματος.

Ἂς δοῦμε, ὅμως, τὴν ἀπάντηση τοῦ κ. Μυγδάλη στὸ

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2014/05/2016.html

«Στην ιστορία ...μεγάλες αποφάσεις εσκοντάψανε, υπονομεύθηκαν και ενίοτε αναιρέθηκαν από συντηρητικές ομάδες... Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία, ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες στο διάβα των αιώνων και ιδιαίτερα στον σύγχρονο κόσμο έλαβαν ή δεν έλαβαν αποφάσεις που αφορά το παρών και το μέλλον της Εκκλησίας, πιεζόμενες από απόψεις ακραιφνείς και υπο την απειλή να θεωρηθούν ότι προδίδουν την ορθή πίστη και την παράδοση. Στους κόλπους κάθε επισκοπής ελλοχεύουν δυνάμεις έτοιμες να διαβρώσουν κάθε απόφαση και πράξη που βάζει σε κίνηση τα πράγματα και μας βγάζει από μια στασιμότητα που θέλουν να την ονομάζουν Παράδοση. Καιροφυλακτούν διάφοροι απίθανοι ψυχικά διαταραγμένοι τύποι, που εμφανιζόμενοι ως Ηρακλειδείς της καθαρότητας και του ανόθευτου της πίστης, είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν κάθε σύγχρονη φωνή μέσα στην Εκκλησία. Όλοι αυτοί βέβαια θα συνεχίσουν να ζούν και να κινούνται στο περιθώριο, στην σκιά, στο σκοτάδι της ιστορίας της ανθρωπότητας και να καταγράφονται σαν ιδεολογικά σκουπίδια, αν δεν υπάρχει ο τύπος τα ΜΜΕ για να αναδείξει τις παλαβές απόψεις τους. Και εδώ είναι η ευθύνη μας και η ευθύνη σας. Η απόφαση της Πόλης έχει πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να φτάσουμε στην ευλογημένη στιγμή της Συνόδου. Διάφοροι θα αντιπαρατεθούν, διάφορα συμφέροντα θα την υπονομεύσουν. Φοβούμαι πως πέραν του ότι όσοι ασχοληθούν με το θέμα από τις Εκκλησίες, τα στελέχη των Εκκλησιών δηλαδή, θα κατηγορηθούν για αίρεση, για ενδοτισμό και για ξεπούλημα των πατρώων ιστορικών κληροδοτημάτων της πίστης. Θα τους ελεεινολογήσουν και θα τους διαβρώσουν διάφοροι. Φοβούμαι ακόμη ότι παλαιοί εθνικισμοί, σκελετοί και ψευδεπίγραφα παλαιά διλήμματα, κλεισμένα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, θα ξαναεμφανιστούν και θα ζητήσουν μερτικό στην διάβρωση και την υπονόμευση του μεγάλου αυτού γεγονότος. Η Προσπάθεια διοργάνωσης της Συνόδου, κουβαλάει μαζί της διάφορα μεγάλα ή μικρά συμφέροντα πολιτικά και οικονομικά. Το γνωρίζουμε όλοι μας».

Καὶ ἀπευθυνόμενος αὐτὸς ὁ κύριος πρὸς τοὺς δημοσιογράφους τῶν Μ.Μ.Ε. προσπαθεῖ νὰ τοὺς παραπλανήσει, νὰ τοὺς βραχυκυκλώσει, παρουσιάζοντας τὴν ὑπέρασπιση τῆς Ἀλήθειας ὡς “μαύρη ἀντίδραση”. Γράφει:

 «Εάν λοιπόν εσείς, τα μέσα ενημέρωσης, δείτε αυτήν την προσπάθεια με όρους καθημερινότητας, αντιμετωπίσετε την πορεία προς την Σύνοδο με όλους τηλεθέασης ή ακροαματικότητας, αλλά και επιπλέον τείνετε ευήκοον ους σε δήθεν πατριωτικές φωνές που θα εμφανίζονται ως υπερασπιζόμενες τα όσια και τα ιερά των τοπικών εκκλησιαστικών συμφερόντων, αν αυτά συμβούν τότε θα συμβάλετε και εσείς στην αποδυνάμωση και ακύρωση αυτής της προσπάθειας. Πρέπει να έχετε καθαρή την σκέψη σας και συνείδησή σας για τον ρόλο των οποίον καλείστε εν προκειμένω να διαδραματίσετε. Να ουσιαστικοποιήσετε τον ρόλο σας και την λειτουργία σας ως παράγοντες ομαλότητας και σταθερότητας στον σύγχρονο κόσμο. Πρέπει να πληροφορήσετε τον λαό του θεού και όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως, για την σπουδαιότητα αυτής της Συνόδου και να αναδείξετε τα κοσμοσωτήρια στοιχεία της. Να συμβάλετε για μια επιστροφή του κόσμου στην Θεολογία και Εκκλησιολογία με όρους σύγχρονης εποχής».

Ἐμεῖς συνεχίζουμε τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν Ἀλήθεια, ἔχοντας πάντα κατὰ νοῦ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου: «ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ΄ ὁ αὐξάνων Θεός» (Α Κορ. γ' 7), ὅταν καὶ ὅπως Αὐτὸς θέλει.