Απάντησις 4η του Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά πρὸς το ιστολόγιο «Εν τούτω Νίκα»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ,

Θά σχολιάσω κάποια πράγματα τά ὁποῖα ἀναφέρατε εἰς τήν τελευταία ἀπάντησί σας, καθώς καί τίς ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες ἐδώσατε εἰς τίς ὑποβληθεῖσες ἐρωτήσεις μας. Θά προσπαθήσω νά εἶμαι σύντομος, ἐκεῖ πού δέν χρειάζονται περαιτέρω ἐπεξηγήσεις. Τό ὅτι θά σχολιάσω τά κυριότερα σημεῖα τῆς ἀπαντήσεώς σας, δέν σημαίνει ὅτι συμφωνῶ μέ τά ὑπόλοιπα, ἀλλά ὅτι δέν εἶναι δυνατόν ὅλα νά σχολιαστοῦν χωρίς να μακρυγορήσωμε, καί ἴσως γίνωμε κουραστικοί. Ἐν τέλει θά σᾶς θέσωμε καί τίς ἰδικές μας ἐρωτήσεις. Συνοψίζω λοιπόν τούς σχολιασμούς καί παρατηρήσεις εἰς τά ἑξής, ἀκολουθώντας τήν σειρά μέ τήν ὁποία γράφετε.

Ἐν σχέσει μέ τίς ἐπισημάνσεις μας ὅτι ἀπαντᾶτε ἐκτός θέματος καί γράφετε ἄλλα ἀντ’ ἄλλων ὡς πρός τίς ἐρωτήσεις μας, γράφετε τά ἑξῆς:

«…Το ορθόν βέβαια είναι όχι ότι γράφουμε ψεύδη, αλλά ότι γράφουμε όσα εσείς δεν αποδέχεσθε! Λέτε ότι δεν λαμβάνετε απαντήσεις επί των ερωτήσεών σας· μήπως όμως η αλήθεια είναι ότι οι απαντήσεις που δίνουμε δεν ταιριάζουν εις το δικό σας φρόνημα; Μήπως οι απαντήσεις που δίνουμε (τις οποίες εσείς χαρακτηρίζετε ως ''ἄλλα ἀντί ἄλλων'') δεν ήταν οι αναμενόμενες προς εσάς;».

Ἐδῶ ἔχω νά ἀναφέρω ὅτι, ἀντιθέτως, οἱ ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες δίδετε ἦταν ἀκριβῶς οἱ ἀναμενόμενες ἀπό ἐμᾶς. Καί τοῦτο διότι σέ ἕνα διάλογο μέ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις, δέν δύναται ἑκάστη πλευρά νά κινῆται ὅπως θέλει καί νά ἐπιχειρηματολογῆ μέ αὐτά τά ὁποῖα τήν ἐξυπηρετοῦν, ἀλλά  ἑκάστη πλευρά ἑστιάζει τόν λόγον εἰς τό πρόβλημα τό ὁποῖον διά τῆς ἐρωτήσεως ἐτέθη καί πρέπει ἡ ἀπάντησις νά εἶναι συγκεκριμένη καί ξεκάθαρη. Ὡς ἐκ τούτου οἱ ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες δίδετε λέγοντας ἄλλα ἀντί ἄλλων, ἢ ἀπαντώντας δι’ ἐρωτήσεων ἢ μή ἀπαντώντας οὐδόλως, ἐπειδή δῆθεν ἀπαντήσατε στήν προηγούμενη ἐρώτησι ἤ, τέλος πάντων, οἱ ἀπαντήσεις τοῦ τύπου «ἥξεις ἀφίξεις», νομίζω ὅτι ἔχουν σκοπιμότητα, οὐδόλως συμβάλλουν εἰς τήν διευρεύνησι τῆς ἀληθείας καί αὐτές εἶναι οἱ, ὅπως γράφετε, «γνωστές ΓΟΧ-ικές ἀπαντήσεις».

Κατωτέρω γράφετε, διά νά δικαιολογήσετε τά ἀδικαιολόγητα, ἐπί τοῦ ἰδίου θέματος:

«Εμείς π. Ευθύμιε στις απαντήσεις μας κεντράρουμε απ΄ ευθείας εις την ουσία των πραγμάτων και όχι εις το να αποδείξουμε ποιός έχει το λάθος και ποιός όχι, ποιός έχει επιχειρήματα και ποιός όχι κ.λπ. Εδώ δεν κάνουμε ανταγωνισμό ώστε να λάβουμε κάποιο βραβείο επιχειρημάτων, αλλά συνομιλούμε μαζί σας για την ουσία των πραγμάτων!».

Ἐδῶ ἀδελφοί, πρέπει νά κατανοήσετε αὐτά τά ἁπλά πράγματα, ὅτι δηλαδή εἰς τήν οὐσία τῶν πραγμάτων κεντράρουμε ὄχι μέ τίς ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες δίδομε, ἀλλά μέ τίς ἐρωτήσεις τίς ὁποῖες θέτουμε. Διότι ἄν καί μέ τίς ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες δίδετε κεντράρετε, ὅπως γράφετε, εἰς τήν οὐσία τῶν πραγμάτων, τότε αὐτομάτως στερεῖται τό δικαίωμα νά κεντράρη καί ἡ ἄλλη πλευρά μέ τήν ἐρώτησι τήν ὁποία ὑποβάλλει εἰς τήν οὐσία τῶν πραγμάτων, ἐφ’ὅσον ἀπαντᾶτε ἄλλα ἀντί ἄλλων κλπ. Ἐννοεῖται βεβαίως ὅτι γιά τήν κάθε πλευρά ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων ἑστιάζεται διαφορετικά, καί δι’ αὐτό ἄλλωστε γίνεται καί ὁ διάλογος. Τέλος, ἐπί τοῦ θέματος τούτου, νομίζω ὅταν δέν δίδονται συγκεκριμένες ἀπαντήσεις ἐπί τῶν ἐρωτήσεων, δέν εἶναι δυνατόν νά πείσετε κάποιον προβληματισμένο, ἀλλά ἀντιθέτως νά προβληματίσετε καί τοὺς πεπεισμένους καί εὑρισκομένους εἰς τούς Γ.Ο.Χ. Ἐφ’ ὅσον δέ, δέν δέχεστε τίς ἐνστάσεις μας ἐπί τοῦ θέματος τούτου, σᾶς ἀναφέρομε τελικά ὅτι οἱ ἀπαντήσεις αὐτές, τοῦ τύπου «ἄλλα ἀντί ἄλλων», ἤ τοῦ «ἥξεις ἀφίξεις» καί τοῦ ὅτι «κεντράρετε εἰς τήν οὐσίαν τῶν πραγμάτων» κλπ., μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι, ὄχι ὅπως ἀναφέρουν οἱ Γ.Ο.Χ., ἔγιναν κάποια ἀνθρώπινα λάθη ἀπό ἀδυναμίες κλπ., ἀλλά ὅτι ἀντιθέτως ἔχετε διολισθήσει εἰς αὐτήν τήν οὐσίαν τῶν πραγμάτων μέ τήν δογματοποίησι τοῦ Ἡμερολογίου καί τήν δημιουργία τῶν Συνόδων καί τῶν σχισμάτων στήν θέσι τῆς Ἐκκλησίας.

2. Γράφετε κατωτέρω στήν ἀπάντησί σας  τά ἑξῆς:

«Αυτό που μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι όταν ξεκινήσαμε τον διάλογο μαζί σας, δεν είχαμε στον νού μας τι θα πεί ο κόσμος, ενώ εσάς το μέλημά σας συνεχώς είναι ''οι αναγνώστες''! Λησμονείτε όμως ότι ο καθένας κρίνει βάση των όσων έχει εσωτερικά μέσα του. Εμείς ενθυμούμενοι το: «Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες·» (Ψαλ. 126,1) δεν μας ενδιαφέρει ο κάθε αναγνώστης, και ούτε σκοπό έχουμε να πείσουμε κανέναν, διότι ο Κύριος είναι Αυτός που φωτίζει κάθε άνθρωπο και όχι εμείς! Η εν λόγω σελίδα μας είναι καθαρά ενημερωτική και προσωπική, εκφράζοντας προσωπικές μας σκέψεις και αγωνίες!». Καί ἐπίσης κατωτέρω: «Και πάλιν οι αναγνώστες στο προσκήνιο! Τελικά π. Ευθύμιε γράφετε ώστε να κάνετε διάλογο μαζί μας ή γράφετε μόνον και μόνον δια τους αναγνώστες; Με εμάς κάνετε διάλογο ή με τους αναγνώστες;».

Εἶναι ἄξιον ἀπορίας, ἀδελφοί, πῶς θίγεσθε μέ πράγματα ἁπλά καί αὐτονόητα καί πῶς αὐτά τά ἁπλά καί αὐτονόητα σᾶς ἐνοχλοῦν. Ἐφ’ ὅσον κάνουμε δημόσιο καί ὄχι ἰδιωτικό διάλογο, ὅπως προκαταρκτικῶς συνεφωνήθη, καί ἐφ’ ὅσον δέν θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας Ἐκκλησία κατά τόν Παπικό τύπο, ἀλλά μέλη τοῦ σώματος καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος καί κυρίως ἐφ’ ὅσον διαφωνοῦμε καί ἐπιχειρηματολογοῦμε ὑπέρ τῆς ἀληθείας, τί πιό φυσικό νά κρίνουν οἱ ἄλλοι τά ἐπιχειρήματά μας καί τίς ἀπόψεις μας, καί ἄλλες ἀπ’ αὐτές νά ἐπιδοκιμάσουν καί ἀποδεχθοῦν, καί ἄλλες νά τίς ἀποδοκιμάσουν καί ἀπορρίψουν; Ἂν ἀδελφοί, δέν εἴμεθα ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε κριτική τῶν ἄλλων εἰς τίς ἀπόψεις μας, τότε νομίζω δέν ἔχουμε περιθώρια διορθώσεως, πρᾶγμα τό ὁποῖο δέν σᾶς κρύβω ὅτι
παρατηρεῖται διά τοῦ φανατισμοῦ και τῆς ὅλης νοοτροπίας εἰς τούς Γ.Ο.Χ. Ἐπί πλέον δέ, ἂν ὁ λόγος μας δέν εἶναι γνήσιος, καί ἀληθινός καί Ὀρθόδοξος, ἔχουμε εὐθύνη διά τούς ἀναγνῶστες, τούς ὁποίους θά βλάψουμε ἤ καί θά σκανδαλίσουμε. Παραδόξως λοιπόν, ὅταν γράφετε «…δεν μας ενδιαφέρει ο κάθε αναγνώστης, και ούτε σκοπό έχουμε να πείσουμε κανέναν κλπ.», ἀντιλαμβάνομαι ὅτι δεν ἀντιμετωπίζετε ἐκκλησιολογικά τά πράγματα, ἀλλά ἰδιωτικά, καί τίς ἀπόψεις σας τίς θεωρεῖτε αὐθεντικές καί πέρα ἀπό κάθε κριτική. Ἐξυπακούεται βεβαίως τό ὅτι ἡ κριτική τῶν ἀνθρώπων μᾶς ἐνδιαφέρει καί μᾶς βοηθεῖ καί μᾶς ταπεινώνει, ἐφ’ ὅσον στηρίζεται σέ Ὀρθόδοξα κριτήρια καί εἶναι πέρα ἀπό ἐμπάθειες καί προκαταλήψεις.

3) Γράφετε γιά νά δικαιολογήσετε τό χάος τῶν Συνόδων τῶν Γ.Ο.Χ. καί τήν ἐκκλησιολογική διαστροφή τήν ὁποία δημιουργοῦν, τά ἑξῆς:

«Εσείς π. Ευθύμιε που δεν ανήκετε σε κάποια Σύνοδο είτε Γ.Ο.Χ. είτε οπουδήποτε αλλού αλλά είσθε μόνος, δεν ανήκετε στην Εκκλησία του Θεού; δεν έχετε Χάρη Θεού;». Ὡς ἐπίσης κατωτέρω: «Το γιατί οι Συνόδοι των Γ.Ο.Χ. δεν αναγνωρίζουν η μία την άλλη, υπάρχουν ιστορικά στοιχεία τα οποία έχουμε δημοσιεύσει και τα οποία εξηγούν το γιατί ξάστερα. Πιστεύουμε ότι και εσείς γνωρίζετε! Επίσης δεν έγινε καμία ''αναγνώριση ιερωσύνης'' ή ''συγχώρεση του καθαιρεθέντος''! Τουλάχιστον εμείς δεν είδαμε καμία πράξη επίσημης ''αναγνωρίσεως'' αλλά και ''συγχωρέσεως''!».

Ἐδῶ πάλι χρησιμοποιεῖτε τήν ἴδια τακτική τοῦ «ἄλλα ἀντί ἄλλων». Διότι τό πρόβλημα δέν εἶναι τοῦ τί πιστεύω ἐγώ γιά τόν ἑαυτό μου, ἀλλά τί πιστεύουν οἱ Γ.Ο.Χ. γιά ἐμένα καί εἰδικά οἱ Σύνοδοι, οἱ ὁποῖες τούς ἐκπροσωποῦν καί τούς κατευθύνουν. Ἐσεῖς ὅμως ἀδελφοί, προκειμένου νά μή θίξετε τό χάος αὐτό καί νά τοποθετήσετε τό θέμα μέ βάσι τήν Ὀρθόδοξο διδασκαλία καί Παράδοσι, μεταθέτετε τό θέμα ἀλλοῦ, δηλαδή στό τί πιστεύω ἐγώ γιά τόν ἑαυτό μου. Ἐπίσης μεταθέτετε τό θέμα καί λέτε ἄλλα ἀντί ἄλλων, ὅταν, ἀντί νά ἀναφερθῆτε στό «διά ταῦτα», δηλαδή τί γίνεται καί τί ἰσχύει ἐξ Ὀρθοδόξου ἀπόψεως μέ τήν δημιουργηθεῖσα αὐτή κατάστασι τῶν Συνόδων τῶν Γ.Ο.Χ., ἀναφέρεστε στα ἱστορικά στοιχεῖα τά ὁποῖα τήν ἐδημιούργησαν. Ἂν πάλι, ὅπως ἀναφέρετε, δέν ἔγινε ἀπό τήν μεγάλη Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ. καμμία ἀναγνώρισι ἱερωσύνης, συγχώρησι τοῦ καθαιρεθέντος κλπ., τότε οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων λόγια τοῦ ἀέρος ἢ καλύτερα λόγια τῆς πλώρης, τά ὁποῖα δέν ἔχουν καμμία ἰσχύ, ὄχι μόνο δι’ αὐτούς εἰς τούς ὁποίους ἀναφέρονται, ἀλλά καί δι’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι τά ἐκδίδουν. Καί τί νόημα τέλος πάντων εἶχε τό μνημόσυνο στόν τάφο τοῦ καθαιρεθέντος Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ἐνισταμένων ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς μεγάλης Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ.

4) Γράφετε κατωτέρω δογματοποιώντας τό Ἡμερολόγιο καί θέτοντάς το τοιουτοτρόπως ὡς τό μόνο σημεῖο ἑνότητος τῶν Γ.Ο.Χ.:

«Βεβαίως και είναι θέμα ενότητος (σημ. τό ἡμερολόγιο)  διά τούτο οι Πατέρες ηθέλησαν να υπάρξει ΜΙΑ ΤΑΞΙΣ! Για εμάς σήμερα είναι ζήτημα ενότητος όχι διότι είναι μείζων ζήτημα πίστεως αλλά διότι γνωρίζουμε κ.λπ.».

Κατ’ ἀρχάς, ἀδελφοί, ἡ μία τάξις τήν ὁποία ἀναφέρει ὁ ΝΣΤ΄ κανόνας τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρεται στόν τρόπο τῆς νηστείας κι ὄχι στὀν χρόνο και δι’ αὐτό ὁμιλεῖ γιά τυρί και αὐγά κ.λπ. Αὐτά τηροῦνται ἀπαράλλακτα ὅπως καί στό Π. Ἡμερολόγιο ἔτσι καί στό Ν.Η.  Ἀλλά καί στόν χρόνο ἂν θέλαμε να τόν ἀναφέρωμε, ἐφ’ ὅσον δέν εἶναι θέμα Πίστεως, ἔπρεπε καί οἱ Γ.Ο.Χ. ἐξ ἴσου νά τόν τηρήσουν καί νά νηστεύουν μαζί μέ ὅλους τούς ἄλλους και ὄχι νά ἀπαιτοῦν τήν τήρησι τοῦ κανόνος αὐτοῦ ἀπό τούς ἄλλους, διότι αὐτό ἀπαιτεῖται  μόνο γιά τά θέματα τῆς πίστεως. Ἐδῶ παρατηρεῖται τό ὀξύμωρο, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν τό πρόβλημα νά ἀπαιτοῦν νά διορθωθοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δέν τό ἔχουν.

Τό κυριώτερο ὅμως εἶναι ὅτι τήν «ΜΙΑΝ ΤΑΞΙΝ» τήν ἀπαιτοῦν γιά τό Ἡμερολόγιο, γιά τό ὁποῖο οὐδείς οὐδέποτε ὁμίλησε καί μάλιστα Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας ἢ ἐγκεκριμένη Σύνοδος κ.λπ. Δέν τήν ἀπαιτοῦν ὅμως καί τήν ἀποσιωποῦν γιά τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, γιά τήν ὁποία ὁμίλησαν καί οἱ ἱεροί Κανόνες, καί οἱ Ἅγιοι, καί οἱ Σύνοδοι. Ἐπειδή λοιπόν αὐτήν  δέν τήν ἔχουν, λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν Συνόδων καί τῶν σχισμάτων, προβάλλουν την ἡμερολογιακή κοινωνία καί ἑνότητα. Τά ὑπόλοιπα νομίζω ὅτι εἶναι αὐτονόητα.

5) Γράφετε κατωτέρω γιά νά δείξετε μέ ποιους ἔχετε ἐκκλησιαστική κοινωνία:

«Εμείς τονίζουμε (η σελίδα μας δηλαδή), ότι για να έχουμε εκκλ. επικοινωνία με κάποιον ζητούμε:

1. να απέχει από τους αιρετικούς

2. το φρόνημά του να είναι υγιές και Ορθόδοξο

3. να ακολουθεί το Π.Η.».

Ἐδῶ φαίνεται καθαρά, ἀδελφοί, ἡ δογματοποίησις τοῦ Ἡμερολογίου, διότι τό συναριθμεῖτε ξεκάθαρα μέ τά θέματα τῆς πίστεως, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦνται γιά νά ἔχουμε μέ κάποιον ἐκκλησιαστική κοινωνία. Ἡ γραμμή ὅμως ὡς πάγια πλέον τακτική σας τοῦ «ἥξεις ἀφίξεις» εἶναι εἰς τόν ὑπερθετικόν βαθμό, διότι ἀνωτέρω στο ἴδιο κείμενο τῆς ἀπαντήσεώς σας γράφετε τά ἑξῆς:

«Βεβαίως το ημερολόγιο δεν είναι θέμα πίστεως, αλλά πως είναι δυνατόν να έχουμε κοινωνία με αδελφούς οι οποίοι ενώ εμείς νηστεύουμε αυτοί τρώγουν, ενώ εμείς νηστεύουμε αυτοί εορτάζουν Χριστούγεννα κ.λπ.!».

Παραδόξως ἔχει ἀναφερθῆ ἀπό τούς Γ.Ο.Χ. ὅτι τό θέμα τοῦ Ἡμερολογίου θά λυθῆ ἀπό κάποια Ὀρθόδοξο Σύνοδο καί, ἐπίσης, ἔχει κατ’ ἐπανάληψι λεχθῆ ἀπό τούς Γ.Ο.Χ. ὅτι, ἂν ἡ ἀλλαγή αὐτή εἶχε γίνει σωστά ἀπό Πανορθόδοξο Σύνοδο καί δέν εἶχε ἐπιβληθῆ μονομερῶς κ.λπ., θά τήν ἀπεδέχοντο καί δέν θά εἶχαν πρόβλημα. Πῶς ὅμως δύνανται νά ἰσχύουν αὐτά καί νά μήν εἶναι κυριολεκτικά πομφόλυγες (σαπουνόφουσκες) τῶν Γ.Ο.Χ., ὅταν τό Ἡμερολόγιο συναριθμεῖται στά θέματα τῆς πίστεως, τά ὁποῖα ἀπαγορεύεται κάποια Σύνοδος νά ἀλλάξη; Καί πῶς θα λύση μία Πανορθόδοξος Σύνοδος αὐτό τό θέμα, ὅταν ἐμεῖς τό ἔχουμε λυμένο, ἔχουμε τοποθετηθῆ ἐπ’ αὐτοῦ καί μάλιστα τό ἔχουμε ἀναγάγει στά θέματα τῆς πίστεως. Ἡ πρώτη π.χ. Οἰκουμενική Σύνοδος ἔλυσε τό θέμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τό ὁποῖο ὑπῆρχε μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως, πλήν ὅμως δέν τό εἶχαν ἀναγάγει σέ θέμα πίστεως, καί δι’ αὐτό, ἐνῶ ἑόρταζαν διαφορετικά, εἶχαν συγχρόνως κανονική καί πλήρη ἐκκλησιαστική κοινωνία. Ἐσεῖς ἀντιθέτως μέ τό νά ἀναγάγετε στά θέματα τῆς πίστεως καί μέ τό νά μήν ἔχετε ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅποιον δέν ἀκολουθεῖ τό Π.Η., ἔχετε λυμένο τό θέμα κι ἂς ἰσχυρίζεσθε ὅτι δὲν εἶναι θέμα πίστεως καί ὅτι θά τό λύση μία Πανορθόδοξος Σύνοδος! Κατ’οὐσίαν λοιπόν ἐνεργεῖτε ὡς Πανορθόδοξος ἤ Οἰκουμενική Σύνοδος μέ τήν ἐπίλυσι τοῦ θέματος καί θεωρητικά δείχνετε ὅτι ἀναμένετε τήν Σύνοδο διά νά τό ἐπιλύση.

Ἐμεῖς δέ ἀντιθέτως μέ τό νά μή τό συναριθμοῦμε στά θέματα τῆς πίστεως, μέ τό νά ἔχουμε ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅποιον ἀκολουθεῖ τό Π.Η. (π.χ. μέ τούς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχισμένους πατέρες), ὄντως ἀκολουθοῦμε μέ τά ἔργα, αὐτά πού μέ τά λόγια  ἰσχυρίζονται οἱ Γ.Ο.Χ., ὅτι δηλαδή τό θέμα αὐτό θά λυθῆ ἀπό μιά Πανορθόδοξο καί ὄντως Ὀρθόδοξο Σύνοδο.

Ἕνα ἄλλο σημεῖο τό ὁποῖο πρέπει νά τονισθῆ στό θέμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας εἶναι τό ὅτι στούς τρεῖς (3) ὅρους τούς ὁποίους ἐθέσατε γιά νά ἔχετε μέ κάποιους ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἀποσιωπήσατε τεχνηέντως καί τόν ὅρον τοῦ ὅτι πρέπει νά ἀνήκη καί στήν Σύνοδο τήν ὁποίαν ἀνήκετε κι ἐσεῖς. Ἂν δηλαδή ἐσεῖς ἀνήκετε στήν Σύνοδο τοῦ Καλλίνικου καί θελήσετε νά μεταλάβετε σέ μιά ἐκκλησία τῶν Ματθαιϊκῶν ἢ τοῦ Μακαρίου κ.λπ., κανονικά φερόμενος ὁ ἱερεύς αὐτός, νομίζω ὅτι δέν θά σᾶς μεταλάβη. Αὐτό εἶναι τό κακό καί ἡ πληγή τῶν Συνόδων τοῦ Π.Η., οἱ ὁποῖες οὐσιαστικά ἐδίχασαν καί κατακερμάτισαν τούς Γ.Ο.Χ. καί κατ’ οὐσίαν ἔδειξαν καί ἀπέδειξαν στήν πράξι ὅτι καί τό ὄνομα τό ὁποῖο προσέδωσαν στούς ἑαυτούς των, ὡς Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι καί αὐτό κατ’ ἐπίφασι καί δέν τούς ταιριάζει, ἐφ’ ὅσον ἀκολουθοῦν πλέον ἕνα παραταξιακό Χριστιανισμό, μέ τίς ἀλληλομαχόμενες Συνόδους, οἱ ὁποῖες εἶναι πέρα ἀπό κάθε Ὀρθόδοξο Παράδοσι. Ἂν ὅμως γιά ἐσᾶς, ἀδελφοί, τό πρόβλημα τῶν Συνόδων δέν ἰσχύη καί δέν εἶναι ὅρος ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, τότε νά μᾶς τό ἀναφέρετε καί ἀσφαλῶς τότε, ἐφ’ ὅσον τό μόνο πρόβλημα εἶναι τό Π.Η., θά ἔχετε ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχισμένους, τόν π. Σταῦρο Βάϊο καί τόν π. Γεώργιο Ἀγγελακάκη ἤ ἀκόμα καί τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο τῆς Σερβίας.

Συνεχίζω κάνοντας ἕνα σχολιασμό … ἀπαντήσεών σας στίς τρεῖς τελευταῖες ἐρωτήσεις μας. Ἡ πρώτη ἐρώτησις ἦταν ἡ ἑξῆς:

«1) Γιατί τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο ἀκολουθεῖτε, σταματήσατε νά τό ὀνομάζετε Ἰουλιανό καί τό ὀνομάζετε «Πάτριο»; Μήπως τό ἐθέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἢ κάποια Σύνοδος; Μήπως ἡ Ἁγία Γραφή ἢ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡμίλησαν δι’ αὐτό; Μήπως οἱ ἱεροί Κανόνες ὡμίλησαν δι’ αὐτό, ἢ μήπως ἐπεβλήθη σταδιακά διά τῆς πολιτείας καί τό ὀνομάζετε «Πάτριο», διά νά ἀποσιωπήσετε τήν εἰδωλολατρική του προέλευσι; Ἂν ἡ ὀνομασία αὐτή, τήν ὁποία τοῦ ἀποδώσατε, δέν εἶναι τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά αὐθαίρετη καί σκόπιμη, τότε θά ἠδυνάμεθα νά ὀνομάσωμε μέ περισσότερη προσέγγισι στήν ἀλήθεια τό Μακεδονικό Ἡμερολόγιο ὡς Ἀποστολικό καί τό Αἰγυπτιακό Ἡμερολόγιο ἐξ ἴσου «Πάτριο», ἐφ’ ὅσον τό ἀκολουθοῦσαν οἱ μεγάλοι φωστῆρες καί Οἰκουμενικοί διδάσκαλοι, Ἀθανάσιος ὁ Μέγας καί ὁ ἅγιος Κύριλλος, μετά μάλιστα τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, καί βέβαια ἐπί αἰῶνες ὅλη ἡ μοναχική πολιτεία τῆς Αἰγύπτου μέ τοὺς καθηγητάς τῆς ἐρήμου Μ. Ἀντώνιο, Παχώμιο κ.λπ.;».

Ἡ ἀπάντησις τήν ὁποία ἐδώσατε εἶναι ἡ ἑξῆς:

«π. Ευθύμιε εμείς της σελίδος ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' δεν το ονομάζουμε ''Πάτριο'' αλλά παλαιό ημερολόγιο. Όμως δεν έχετε δίκαιο διότι έχουμε δει και πολλούς Γ.Ο.Χ. να το ονομάζουν και πάτριο, και Ιουλιανό αλλά και παλαιό στις δικές τους σελίδες. Πάνω σε αυτό το ημερολόγιο εστήριξαν οι Άγιοι Πατέρες της Α΄ Οικ. Συνόδου τον Πασχάλιο Κανόνα. Η άθέτησις καί παραβίασις του Ιουλιανού εορτολογίου είναι αθέτησις καί παραβίασις μιας Εκκλησιαστικής παραδόσεως καί επομένως υπόκεινται οί αθετούντες αυτήν εις τό ανάθεμα τής Ζης Οικουμενικής Συνόδου, ορίζουσα έν τή 8η Αυτής πράξει τά εξής: «είτις παράδοσιν έκκλησιαστικήν έγγραφον ή άγραφον άθετεί ανάθεμα» καί άλλαχού «Μή καινοτομίαν καί άφαίρεσιν ποιείσθαι τής ευσεβώς εν ημιν κεκρατηκυίας συνήθειας. Τά γάρ παραδοθέντα έν τή Καθολική Εκκλησία ούτε προσθήκην ούτε μείωσιν επιδέχεται. Μεγίστη γάρ τόν προστιθέντα ή αφαιρούνται τιμωρία δεσμοί· έπικατάρατος γάρ φησίν ός μετατίθησιν όρια Πατέρων αυτού». (Ζη Οικ. Σύνοδος πράξις 8η)».

Τα ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα καταθέτετε ὑπέρ τῆς πατρότητος τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου εἶναι δύο καί βέβαια εἶναι λάθος ἐξ ἀποψεως ἱστορικῆς καί κανονικῆς.  Ἀλλά καί σωστά νά ἦταν πάλι, νομίζω  δέν θά προσέδιδε καμία πατρότητα εἰς το Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, ὅπως δέν προσέδωσαν καμία πατρότητα στό Αἰγυπτιακό Ἡμερολόγιο οἱ μεγάλοι Οἰκουμενικοί διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι ἐπί αἰῶνες μετά τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο τό ἀκολουθοῦσαν, καθώς καί ὅλη ἡ μοναχική πολιτεία τῆς Αἰγύπτου μέ τούς  ἀρχηγούς τοῦ μοναχισμοῦ Ἀντώνιο, Παχώμιο κ.λπ. Ἐπίσης δέν προσέδωσε καμμία ἀποστολικότητα καί πατρότητα στό Μακεδονικό Ἡμερολόγιο τό ὅτι τό ἀκολουθοῦσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἐνῶ ὑπῆρχε ἤδη τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο.

Τά δύο λοιπόν ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα προσκομίσατε ὑπέρ τῆς πατρότητας τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου εἶναι Α) ὅτι «Πάνω σε αυτό το ημερολόγιο εστήριξαν οι Άγιοι Πατέρες της Α΄ Οικ. Συνόδου τον Πασχάλιο Κανόνα» και Β) ὅτι «αθέτησις καί παραβίασις του Ιουλιανού εορτολογίου είναι αθέτησις καί παραβίασις μιας Εκκλησιαστικής παραδόσεως καί επομένως υπόκεινται οί αθετούντες αυτήν εις τό ανάθεμα τής Ζ΄ης Οικουμενικής Συνόδου, ορίζουσα κ.λπ.».

Ὡς πρός τήν πρώτη πρότασι ἔχομε νά ἀναφέρομε τά ἑξῆς. Κατ’ ἀρχάς εἶναι λάθος ὁ ἰσχυρισμός σας ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐστήριξαν τόν Πασχάλιο Κανόνα εἰς τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο·  ἁπλῶς τόν προσάρμοσαν στό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο, ὅπως καί οἱ Αἰγὐπτιοι Πατέρες τόν προσάρμοσαν (και ὄχι τόν ἐστήριξαν) στό Αἰγυπτιακό Ἡμερολόγιο. Ἂν ἰσχυριστοῦμε ὅτι τόν ἐστήριξαν σημαίνει ὅτι τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο εἶναι ἀναντικατάστατο, διότι ἄνευ αὐτοῦ ὁ Πασχάλιος Κανόνας (Κανόνιον ὀρθότερον) εἶναι ἀστήρικτος, μετέωρος καί ἕωλος. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ὅτι στό Πασχάλιο Χρονικό (P.G. 92, 719-720) ὑπάρχει ὁ Πασχάλιος Κανόνας προσαρμοσμένος σέ ὅλα τά Ἡμερολόγια ( Ἰουλιανό, Αἰγυπτιακό, Μακεδονικό μέ βάσι τήν Ἐννεακαιδεκατηρίδα (κύκλο τοῦ Μέτωνος).

Οἱ λόγοι πού πιστεύομε ὅτι προσάρμοσαν οἱ πατέρες τό Πασχάλιο Κανόνιο εἰς τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο εἶναι δύο, ἐπειδή πρῶτον τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο στήν ἐποχή ἐκείνη τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἦτο τό τελειότερο καί, δεύτερον, ἐπειδή αὐτό ἀκολουθοῦσε τότε ἡ πολιτεία, ἦτο δηλαδή τό πολιτικό Ἡμερολόγιο τοῦ κράτους Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Αὐτά ὅμως σήμερα ταιριάζουν ἀπόλυτα μέ τό Νέο Ἡμερολόγιο, διότι εἶναι τελειότερο τοῦ Ἰουλιανοῦ καί δι’ αὐτό τό ἀκολουθεῖ ἡ πολιτεία. Θά ἠδυνάμεθα δέ νά τό ὀνομάσωμε τό Ν.Η. τέλειο ὑπό τήν ἔννοια τοῦ ὅτι δύναται κάθε ἑκατό (100) χρόνια νά διορθώνει τό λάθος του, ἐνῶ αὐτό δέν συμβαίνει εἰς τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο. Παρ’ ὅλα αὐτά οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οὔτε Ἡμερολόγιο ἐθέσπισαν, οὔτε εὐλόγησαν κάποιο Ἡμερολόγιο και κυρίως δέν ἐπέβαλαν τήν τήρησι κάποιου συγκεκριμένου Ἡμερολογίου. Ἀπόδειξις ἐξόφθαλμη καί ἀναντίρρητη εἶναι ὅτι ἐπί αἰῶνες μετά τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο οἱ Αἰγύπτιοι Πατέρες καί φωστῆρες τῆς Οἰκουμένης μέ ὅλη τήν μοναχική πολιτεία ἀκολουθοῦσαν τό Αἰγυπτιακό Ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο μάλιστα εἶχε τόσες ἐλλείψεις καί ἀτέλειες, ὥστε νά χρειάζεται ἐμβόλιμος μήνας διά νά διορθώνεται τό λάθος. Ὁ Χρυσόρρήμων δέ καί Χρυσόστομος Ἅγιος φαίνεται ὅτι ἀκολουθοῦσε τό Μακεδονικό Ἡμερολόγιο, ὀγδόντα (80) χρόνια μετά τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο.

Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί, νομίζω ὅτι ἀποδεικνύουν ἕωλη καί ἀστήρικτη τήν πρώτη σας πρότασι, διότι τό κάθε Ἡμερολόγιο λειτουργεῖ σάν τό ξύλο τῆς εἰκόνος, τό ὁποῖον δέν ἔχει καμμία ἀξία καί ἁγιότητα, ἐπειδή ἐπάνω του εἶναι ζωγραφισμένη ἡ εἰκόνα, ἀλλά ἡ ἀξία εὑρίσκεται εἰς τήν εἰκόνα, δηλαδή εἰς τό ἑορτολόγιο, κινητῶν καί ἀκινήτων ἑορτῶν, τό ὁποῖο τεχνηέντως οἱ Γ.Ο.Χ. ταυτίζουν μέ τό Ἡμερολόγιο γιά προφανεῖς λόγους. Τό ἑορτολόγιο ὅμως ἐν προκειμένῳ, προσαρμόζεται  σέ ὅλα τά Ἡμερολόγια καί μάλιστα καλύτερα προσαρμόζεται στό Ν.Η., διότι δέν δημιουργεῖ σύγχυσι στίς δύο μεγάλες δεσποτικές ἑορτές, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ δηλαδή τῆς Θεοτόκου ἢ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου. Τόν ἑπόμενο χρόνο π.χ. (2018) πού τό Πάσχα μέ τό Π.Η. εἶναι στίς 26 Μαρτίου ἡ ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ συμπίπτει μέ τό Μ. Σάββατο, ὁπότε ἔχουν οἱ Γ.Ο.Χ. χαρές καί δάκρυα μαζί, ἐπιταφίους θρήνους, ἐγκώμια κλπ. μαζί μέ τό «Εὐαγγελίζου γῆ χαρά μεγάλη», κατάλυσι οἴνου καί ἐλαίου, σύμφωνα μέ τά ἁγιορείτικα τυπικά  καί βέβαια πρίν τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου  τό 1924 εἴχαμε καί παρελάσεις, καταθέσεις στεφάνων γιά τήν ἐθνική ἑορτή καί ὅλα αὐτά τό Μ. Σάββατο. Αὐτά τά προβλήματα δέν ὑπάρχουν μέ τήν προσαρμογή τοῦ ἑορτολογίου στό Ν. Η.  Αὐτά ὡς πρός τήν πρώτη σας πρότασι.

Ὡς πρός τήν δεύτερη πρότασι τῆς πρώτης ἐρωτήσεως ἔχουμε νά  ἀναφέρωμε τά ἑξῆς.

Α) Δέν ὑπάρχει Ἰουλιανό ἑορτολόγιο παρά μόνο στήν φαντασία τῶν ΓΟΧ. Ὑπάρχει ἐκκλησιαστικό ἑορτολόγιο καί Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο.  Τό ἐκκλησιαστικό ἑορτόλογιο προσαρμόζεται σέ ὅλα τά ἡμερολόγια.  Ἄν δεχθοῦμε ὅτι ὑπάρχει Ἰουλιανό ἑορτολόγιο, σύμφωνα μέ τήν πρότασί σας, τότε θά ὑπάρχη καί Αἰγυπτιακό ἑορτολόγιο καί Μακεδονικό ἑορτολόγιο κλπ. τά ὁποῖα καί αὐτά θά εἶναι ἐξ ἴσου εὐλογημένα, ἐφ’ ὅσον τά ἀκολουθοῦσαν οἱ  ἅγιοι  Ἀπόστολοι καί μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

  Β) Ἄν σύμφωνα μέ τήν πρότασί σας ἡ ἀθέτησις τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου συνιστᾶ ἀθέτησι καί παραβίασι ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τότε οἱ πρῶτοι οἱ ὁποῖοι ὑπόκεινται στό ἀνάθεμα τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι οἱ διδάξαντες αὐτήν τήν ἀθέτησι, δηλαδή οἱ μεγάλοι Πατέρες καί Οἰκουμενικοί διδάσκαλοι, δηλαδή ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἅγ. Κύριλλος, ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, καθώς καί ὅλη ἡ μοναχική πολιτεία τῆς Αἰγύπτου.  Ἀντιθέτως ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι οἱ μεγάλοι αὐτοί φωστῆρες μέ τό νά μή ἀκολουθοῦσαν τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο ἀπέδειξαν ἐμπράκτως ὅτι αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστική παράδοσι. Ἀπέδειξαν δέ ἐπί πλέον ὅτι δέν ὑπάρχει Ἰουλιανό ἑορτολόγιο ἀλλά ἐκκλησιαστικό.

Γ) Ἄν οἱ Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς  Συνόδου

καί οἱ μετά ἀπό αὐτούς ἀπέδιδαν κάποια ἐκκλησιαστικότητα σέ κάποιο Ἡμερολόγιο, ἤ τό ἐθεωροῦσαν ἔστω πιό εὐλογημένο, ἀσφαλῶς θά ἀκολουθοῦσαν ἀναντίρρητα τό Μακεδονικό Ἡμερολόγιο, διότι αὐτό ἀκολουθοῦσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι καί ἐδίδαξαν νά κρατοῦμε τίς προφορικές καί γραπτές Παραδόσεις (Β΄ Θεσσαλ. 2,15 –Α΄Κορ. 11,2 κλπ).

   Δ. Τέλος ὁ προσδιορισμός μιᾶς παραδόσεως ὡς ἐκκλησιαστικῆς δέν δύναται νά γίνη ἀπό τόν καθένα, διότι αὐτό εἶναι αὐθαιρεσία.  Εἰς αὐτήν τήν αὐθαιρεσία ἔχουν ὑποπέσει οἱ ΓΟΧ μέ τό νά ἀναγάγουν τό Ἡμερολόγιο, ὄχι ἁπλῶς ὡς μία ἐκκλησιαστική παράδοσι, ἀλλά ὡς μέγα θέμα πίστεως, ἄνευ τῆς τηρήσεως τοῦ ὁποίου δέν δέχονται καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία.

   Αὐτά ὡς πρός τήν πρώτη ἀπάντησι, τήν ὁποία ἐδώσατε. Ἡ δεύτερη ἐρώτησι τήν ὁποία σᾶς ὑποβάλαμε εἶναι ἡ ἑξῆς:

«2) Γιατί ταυτίζετε τὸ Ἡμερολόγιο μὲ τὸ Ἑορτολόγιο, τὰ ὁποῖα εἶναι σαφῶς διαφορετικὰ πράγματα, καὶ ὁμιλεῖτε δι’ ἀλλαγὴ τοῦ Ἑορτολογίου, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὑπάρχει ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου μόνο καὶ ὄχι τοῦ Ἑορτολογίου κινητῶν καὶ ἀκινήτων ἑορτῶν;».

 Καί ἡ ἀπάντησί σας εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Πως π. Ευθύμιε δεν υπάρχει αλλαγή του εορτολογίου; Δεν έχετε το νέο δια τας ακινήτους εορτάς, και το παλαιό δια το Πάσχα και τας κινητάς; Πως γράφετε ότι «ὑπάρχει ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου μόνο καὶ ὄχι τοῦ Ἑορτολογίου κινητῶν καὶ ἀκινήτων ἑορτῶν»; Οι μεν βαπτίζουν τον Χριστό στον Ιορδάνη, και οι άλλοι δεν εόρτασαν ακόμη τα Χριστούγεννα, διανύοντας το στάδιο της τεσσαρακοστής και της μετάνοιας!!! Αλλά δεν θα κάτσουμε π. Ευθύμιε δια άλλην μία φορά να κάνουμε το λάθος να γίνουμε εκκλ. αστρονόμοι και πόσο μάλλον όταν ομιλούμε περί της ουσίας των πραγμάτων!».

   Οἱ προτάσεις τίς ὁποῖες καί ἐδῶ ἀντιπαραθέσατε ὡς ἀπάντησι στήν ἐρώτησί μας εἶναι πάλι δύο. Α) «Δέν ἔχετε τό νέο διά τάς ἀκινήτους ἑορτάς καί τό παλαιό διά τό Πάσχα καί τάς κινητάς;» καί Β) «Οἱ μέν βαπτίζουν τόν Χριστό στόν Ἰορδάνη καί οἱ ἄλλοι δέν ἑόρτασαν ἀκόμη τά Χριστούγεννα, διανύοντας τό στάδιο τῆς Τεσσαρακοστῆς καί τῆς μετάνοιας».

   Μία πρώτη ἐκτίμησι τῆς ἀπαντήσεως αὐτῆς εἶναι τό ὅτι εἶναι πολύ πρόχειρη μέ στοιχεῖα λανθασμένα καί ἁπλῶς ἀναμασᾶτε ἀδελφοί, κάποια ἐπιχειρήματα τῶν ΓΟΧ, χωρίς νά πολυπραγμονῆτε περί τῆς ἀληθείας των, ἄν καί ἀνωτέρω στό ἴδιο κείμενό σας ἀναφέρατε ὅτι δέν θά δώσετε τίς γνωστές ΓΟΧικές ἀπαντήσεις.

   Ἡ ἀλήθεια λοιπόν εἶναι ὅτι τό ἴδιο ἀκριβῶς ἑορτολόγιο προσαρμόστηκε στό Ν.Η. χωρίς τήν παραμικρή ἀλλαγή σέ ἡμερομηνίες, νηστεῖες, Κυριακοδρόμιο, ἑορτές κλπ. Τό ὅτι τό Πάσχα καί ὅλες οἱ κινητές ἑορτές συμπίπτουν μέ τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο αὐτό συμβαίνει διότι ἀκριβῶς δέν ἄλλαξε τό ἑορτολόγιο καί τηροῦνται οἱ τέσσαρες (4) σταθεροί διορισμοί περί τῆς εὑρέσεως τοῦ Πάσχα καί ἰδίως ὁ τέταρτος διορισμός, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι τό Πάσχα δέν πρέπει νά τελῆται οὔτε μαζί, οὔτε πρίν ἀπό τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Οἱ ἡμερομηνίες ὅμως ἄλλαξαν, ἐπειδή ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο καί δι’ αὐτό παρατείνονται μέχρι τίς 8 Μαΐου. Ὁ διορισμός ἐπίσης περί τῆς νηστείας τῶν ἁγ. Ἀποστόλων δέν ἄλλαξε καί δι’ αὐτό καί μέ τό Ν.Η. ἀρχίζει μετά τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων, ἡ δέ μείωσις τῆς νηστείας συμβαίνει ἀκριβῶς διότι ἄλλαξε, ὄχι τό ἑορτολόγιο ἀλλά τό ἡμερολόγιο. Ἡ ἔναρξις δηλαδή τῆς νηστείας προσδιορίζεται ἀπό τίς κινητές ἑορτές, στίς ὁποῖες, ὅπως ἀναφέραμε, ἔχει παραταθῆ ἡ ἡμερομηνία καί ἡ λῆξις ἀπό τίς ἀκίνητες, οἱ ὁποῖες εἶναι ἴδιες μέ τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, διότι ὅπως ἀναφέραμε, τό ἑορτολόγιο δέν ἄλλαξε. Τό ὅτι τέλος, δέν συμπίπτουν οἱ ἑορτές τοῦ Παλαιοῦ καί τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, αὐτό συμβαίνει ὄχι διότι ἄλλαξε τό ἑορτολόγιο, ἀλλά τό Ἡμερολόγιο, ἐνῶ δηλαδή οἱ ἡμερομηνίες τῶν ἑορτῶν εἶναι ἴδιες.

   Ἕνα δεῖγμα ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου θά σᾶς παρουσιάσω ἀπό τό Παπικό ἑορτολόγιο, ἐπειδή, ὅπως φαίνεται ἀδελφοί δέν θέλετε ἤ δέν δύνασθε νά κατανοήσετε αὐτό τό θέμα. Τό Παπικό λοιπόν ἡμερολόγιο αὐτοῦ π.χ. τοῦ ἔτους ἔχει τό Ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο ἀπό τήν μία πλευρά καί τό Παπικό ἀπό τήν ἄλλη, ἐνῶ οἱ ἡμερομηνίες τῶν δύο ἑορτολογίων συμπίπτουν.  Σᾶς παρουσιάζω λοιπόν τό Κυριακοδρόμιο δύο μηνῶν (Ἰανουαρίου καί Δεκεμβρίου) διά νά διαπιστώσετε τήν ἀλλαγή τοῦ ἑορτολογίου, ἐνῶ τό ἡμερολόγιο εἶναι τό ἴδιο.

     Εἰς τό Παπικό λοιπόν Ἡμερολόγιο ὑπάρχουν σέ δύο στῆλες ἀντίστοιχα τό Ὀρθόδοξο καί τό Παπικό ἑορτολόγιο μέ τίς ἴδιες ἡμερομηνίες, ἐνῶ ἄν π.χ. κοιτάξουμε ἕνα ἁγιορείτικο Ἡμερολόγιο θά ἰδοῦμε τό ἀντίθετο, τό ἑορτολόγιο δηλαδή νά εὑρίσκεται σέ μία στήλη καί σέ δύο στῆλες νά εἶναι ἀντίστοιχα οἱ ἡμερομηνίες τοῦ Παλαιοῦ καί τοῦ Νέου. Αὐτό ἀποδεικνύει ἐμφανέστατα ὅτι τό ἑορτολόγιο μεταξύ Παλαιοῦ καί Νέου Ἡμερολογίου δέν ἄλλαξε, ἐνῶ τό ἑορτολόγιο μεταξύ Ὀρθοδόξων–Παπικῶν ἄλλαξε καί στίς κινητές καί στίς ἀκίνητες ἑορτές.

Τέλος ἐπ’ αὐτοῦ, ἄν γιά ἐσᾶς εἶναι πρόβλημα τό νά νηστεύετε, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἑορτάζουν π.χ. τά Χριστούγεννα καί τά Φῶτα ἀκολουθῆστε τους, ἐφ’ ὅσον βεβαίως δέν εἶναι θέμα πίστεως, ὥστε νά ἑορτάζετε μαζί.  Διότι εἶναι τουλάχιστον παράδοξο, ἄν ὄχι παράλογο, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν τό πρόβλημα, νά ἀπαιτοῦν ἀπό τούς ἄλλους πού δέν τό ἔχουν τήν διόρθωσι.

Αὐτά ὡς πρός τήν δεύτερη ἀπάντησι.

Ἡ τρίτη ἐρώτησις, τήν ὁποία σᾶς ὑποβάλαμε εἶναι ἡ ἑξῆς:

«3) «Γιατί δὲν ὡμιλήσατε καὶ δὲν ὁμιλεῖτε οἱ Γ.Ο.Χ. διὰ τὴν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἐνῶ ἔχετε καταφερθῆ δριμύτατα γιὰ ἄλλες πρόσφατες ἁγιοποιήσεις (π.χ. π. Παϊσίου, π. Πορφυρίου) καὶ ἔτσι μᾶς ἀφήσατε νὰ πολεμοῦμε μόνοι μας δι’ αὐτὴν τὴν Μασωνικὴ καὶ αἱρετικὴ ἁγιοποίησι μὲ τὰ θηρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Εἰς τὴν περίπτωσι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης σᾶς προσφέραμε ἄφθονα καὶ ἀναρίθμητα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα χωρὶς κόπο θὰ μπορούσατε νὰ τὰ χρησιμοποιήσετε καὶ νὰ ἀποδείξετε μὲ ἀδιάσειστα ἐπιχειρήματα τὶς προθέσεις καὶ τὴν γραμμὴ τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἔτσι μᾶς δίδετε τὴν ἐντύπωσι ὅτι πολεμᾶτε ἐπιλεκτικὰ καὶ προγραμματισμένα καὶ κυρίως κατευθυνόμενα καὶ μόνο ὅσα ἐσεῖς ἀνακαλύψατε καὶ δι’ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν δίδετε σημασία».

Ἡ ἀπάντησίς σας εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Σε αυτό το ερώτημά σας, έχετε απόλυτο δίκιο και ήδη εζητήσαμε τα εν λόγω στοιχεία από τους συνεργάτες σας προς έρευνα και θα σας ενημερώσουμε δια το πόρισμα όταν τα λάβουμε και τα μελετήσουμε προσεκτικά».

Ἐδῶ κατ’ ἀρχάς δέν μᾶς ἀναφέρετε τί ἔκαναν μέχρι σήμερα οἱ ΓΟΧ εἰς τό θέμα τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, ἀλλά τί ἐκάνατε καί ἐσεῖς καί τό ἱστολόγιό σας. Δηλαδή γνωρίζετε τήν ἁγιοποίησι αὐτή καί δέν ἐδώσατε σημασία, ἤ δέν ἐγνωρίζατε καί τώρα τήν ἐμάθατε καί δι’ αὐτό ἐζητήσατε ἐσπευσμένως τά στοιχεῖα πρός μελέτη κλπ. Πάντως τό νά μή γνωρίζετε τίποτε μέχρι σήμερα ἐπί τοῦ θέματος τούτου μᾶς φαίνεται λίγο ἀπίθανο καί θά ἐδικαιολογεῖτο μόνον ἐάν ἐζούσατε μακριά ἀπό τόν κόσμο καί μάλιστα γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα. Ἔτσι μέ τήν ἀπάντησί σας αὐτή δείχνετε ὅτι θέλετε νά μαζέψετε τά ἀσυμμάζευτα καί δέν μᾶς βοηθᾶτε νά βγάλουμε τόν κακό λογισμό, τόν ὁποῖο σᾶς ἀναφέραμε στήν ἐρώτησί μας, ὅτι δηλαδή  «μᾶς δίδετε τὴν ἐντύπωσι ὅτι πολεμᾶτε ἐπιλεκτικὰ καὶ προγραμματισμένα καὶ κυρίως κατευθυνόμενα καὶ μόνο ὅσα ἐσεῖς ἀνακαλύψατε καὶ δι’ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν δίδετε σημασία».

Θά ἀπαντήσω ἐν συνεχείᾳ τό κατά δύναμιν εἰς τίς ὑποβληθεῖσες ἐρωτήσεις σας, ἐνῶ εἶναι ἀναγκαῖο νά κάνω μία γενική ἀνασκόπησι πρίν ἀπαντήσω σέ κάθε μία ἀπό αὐτές. Ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἐρωτήσεις καταφαίνεται ὁ διακαής πόθος σας νά ἀκολουθήσω τό Π. Η. Γιά νά γίνη ὅμως αὐτό θά ἔπρεπε νά ἔχω πεισθῆ ἀπό τήν ὅλη συζήτησι καί ἐπιχειρηματολογία σας γιά δύο πράγματα: 1) Ὅτι εἶναι ἀνάγκη σωτηριολογική νά τό πράξω αὐτό καί 2) Ὅτι εἶναι ἀνάγκη ποιμαντική, δηλαδή νά τό κάνω αὐτό, ἐπειδή θά βοηθήση τόν ὅλο ἀγῶνα κατά τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θά βοηθήση τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν κλπ.

Ἀπό τήν ὅλη ὅμως συζήτησι καί τήν δι’ ἐρωτήσεων ἀντιπαράθεσι, ὄχι μόνο δέν ἐπείσθηκα σέ τίποτα ἀπό αὐτά, ἀλλά ἀπεναντίας ἐπείσθηκα ὅτι ὅλα στούς ΓΟΧ εἶναι συγκεχυμένα καί ὅτι ἀκόμη καί αὐτό τό Ἡμερολόγιο τό ὑπερασπίζονται καί τό θεωροῦν μεῖζον θέμα πίστεως, χωρίς ὅμως νά δύνανται νά ὑποστηρίξουν τήν ἄποψι αὐτήν. Ἔτσι λοιπόν καταντᾶ ἡ ὑπεράσπισίς του ἕνας φανατισμός καί μία τυφλή ἐξάρτησι καί ἀποδοχή, ἡ δέ ἡμερολογιακή ἑνότης, γιά τήν ὁποία ἀγωνίζονται καί τήν ὁποία προβάλλουν καί διακηρύττουν, καταντᾶ μία πλάνη ἤ στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων μία βιτρίνα, μή ὑπαρχούσης τῆς ὄντως πατερικῆς καί κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καί κοινωνίας. Ἔπειτα ἀπό αὐτά τά προκαταρκτικά ἀναφέρω συγκεκριμένα τά ἑξῆς εἰς τίς τρεῖς τεθεῖσες ἐρωτήσεις σας.

1) Ἡ πρώτη ἐρώτησις εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Σας είναι δύσκολο να εφαρμόσετε ότι εφάρμοσε και ο Μ. Βασίλειος όταν εδέχθη επίσκεψη αυστηρών Ορθοδόξων που ηθέλησαν διευκρινίσεις από τον ίδιο ώστε να ενωθούν με τους υπολοίπους της Ταρσού Ορθοδόξους; Τι να εφαρμόσετε; Αυτό που λέγει ο ίδιος: «Όταν προταθή από την ευσπλαχνίαν σας αυτή η διαβεβαίωσις προς αυτούς, είναι και αυτοί έτοιμοι να προσφέρουν την απαιτούμενην υποταγήν. Διότι εγγυώμαι εγώ εκ μέρους των ότι δεν πρόκειται να αντείπουν εις τίποτε, αλλά θα επιδείξουν υπερβολικήν ευταξίαν εις σας, όταν παρασχεθή εις αυτούς προθύμως από την τελειότητά σας αυτό το μοναδικό στοιχείον που ζητούν» (Επιστολή 114).

Τι ζητούμε; Αυτό το μοναδικόν στοιχείον π. Ευθύμιε, να ακολουθήσετε το Π.Η. για τους λόγους που προαναφέραμε! Δεν νομίζουμε ότι τα πνευματικά σας τέκνα είναι τόσον ημερολάτρες ώστε να μην δεχθούν την ένωσιν μαζί μας λόγω ημερολογίου!».

Κατ’ ἀρχάς, ἀδελφοί, τό παράδειγμα αὐτό τό ὁποῖο προσκομίσατε τοῦ Μ. Βασιλείου ἀπό τήν ἐπιστολή πρός τούς ἐν Ταρσῷ Ὀρθοδόξους δέν ταιριάζει καθόλου εἰς τήν προκειμένη περίπτωσι, διότι ἐκεῖ ὑπῆρχε πλήρης συμφωνία εἰς τά περί πίστεως θέματα, ἐνῶ ἐδῶ δέν ὑπάρχει. Καί μάλιστα, ἐνῶ τό βλέπετε καί ἐσεῖς ὅτι δέν ὑπάρχει, προσπαθεῖτε νά μᾶς πείσετε νά προσχωρήσουμε εἰς τό Π. Η. χωρίς νά ἔχετε ἀπαντήσει εἰς τά ἐρωτήματά μας, χωρίς νά προβάλλετε κάποιον οὐσιαστικό λόγο, πλήν μιᾶς ἑνότητος ἡμερολογιακῆς, ξένης πρός τήν πραγματική καί πατερική ἐκκλησιαστική ἑνότητα, ἡ ὁποία καί αὐτή κατ’ οὐσίαν δέν θά προσφέρη τίποτε, ἤ μᾶλλον θά προσφέρη ὅ,τι προσφέρει σήμερα στούς ΓΟΧ, δηλαδή ἕνα ἐπικάλυμμα καί μία στέγη γιά νά στεγάζωνται τά σχίσματα καί οἱ παρατάξεις.

  Ὁ Μ. Βασίλειος ἀντιθέτως ἀναφέρει εἰς τήν ἐπιστολή αὐτήν τά ἑξῆς: ««Συντυχῶν  τοίνυν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ θεασάμενος αὐτῶν πολὺ μὲν τὸ φιλάδελφον καὶ τὸ περὶ ὑμᾶς ἀγαπητόν, πολλῷ δὲ ἔτι πλέον  τὸ φιλόχριστον καὶ τὸ περὶ τὴν πίστιν ἀκριβές τε καὶ εὔτονον. καὶ ὅτι πολλὴν ἀμφοτέρων ποιοῦνται σπουδήν, τῆς τε ὑμετέρας ἀγάπης μὴ χωρίζεσθαι, καὶ τὴν ὑγιαίνουσαν πίστιν μὴ καταπροδοῦναι, ἀποδεξάμενος αὐτῶν  τὴν ἀγαθὴν προαίρεσιν ἐπιστέλλω τῇ σεμνότητι ὑμῶν, παρακαλῶν πάσῃ ἀγάπῃ ἔχειν αὐτοὺς ἡνωμένους γνησίως, καὶ πάσης ἐκκλησιαστικῆς φροντίδος κοινωνούς, ἐγγυησάμενος καὶ αὐτοῖς τὴν ὑμετέραν ὀρθότητα ὅτι καὶ αὐτοὶ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι τῷ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας ζήλῳ πρὸς πάντας ἐστὲ παρατεταγμένοι, ὅσαπερ ἂν δεῃ παθεῖν ὑπὲρ τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας».  Δηλαδή ἐγγυᾶτο μεταξύ δύο πλευρῶν, οἱ ὁποῖες  εἶχαν ὀρθόδοξο πίστι, διά νά ἔχουν ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἡ ὁποία βεβαίως εἶναι ἡ μόνη Ὀρθόδοξος ἑνότης, διότι εἶναι ἡ ἐνσωμάτωσις τῶν μελῶν στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐσεῖς ἀντιθέτως τό μοναδικό στοιχεῖο τό ὁποῖο ἦτο ἡ διαβεβαίωσις περί τῆς θεότητος τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, τό μεταστρέφεται ἀπό ὑπάρχον σέ ζητούμενο, δηλαδή εἰς τό νά προσχωρήσωμε ἐμεῖς εἰς τό Π. Η. διά μία ἡμερολογιακή τύπου ΓΟΧ ἑνότητα. Ἐπί πλέον δέ δέν μᾶς λέτε, ποῖος θά παίξη τόν ρόλο τοῦ Μ. Βασιλείου, θά εἶναι δηλαδή ὁ ἐγγυητής εἰς αὐτήν τήν ΓΟΧική ἑνότητα. Ἐπειδή ὅμως ἐν τέλει ἐμεῖς δέν ἀποσκοποῦμε σέ τέτοιες ἑνότητες, οὔτε τίς θεωροῦμε πατερικές, παραδοσιακές καί κανονικές δέν δυνάμεθα νά προσχωρήσωμε εἰς τό Π. Η. τήν στιγμή μάλιστα κατά τήν ὁποία ὑπάρχουν τόσα καί τόσα μεσολαβοῦντα ἐμπόδια.

2)Ἡ δεύτερη ἐρώτησις-πρότασις εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Εάν λοιπόν εμείς σας διαβεβαιώσουμε ότι το ημερολόγιον δεν το θεωρούμε θέμα πίστεως (αν και θίγει την ενότητα της Μίας Αγίας Καθολικής Εκκλησίας διότι μας διασπά σε δύο μερίδες αντικρουόμενες), όπως ούτε και εσείς, αλλά ζητήσουμε μία ''αλληλοπεριχώρησι'' όπως αναφέρατε, θα δεχθείτε; Για ποιάν ''αλληλοπεριχώρησι'' ομιλούμε; Ακολουθήστε μαζί μας το Π.Η. και μην ενταχθείτε σε καμία Σύνοδο των Γ.Ο.Χ.! Ο συμβιβασμός δηλαδή που ζητούμε είναι ότι εσείς θα υποχωρήσετε δεχόμενος το παλαιό, και εμείς υποχωρούμε δεχόμενοι εσάς μη εντάσσοντας εαυτόν σε κάποια Σύνοδο. Θα σας έχουμε πνευματικό αδελφό και πατέρα, επικοινωνώντας πνευματικά μαζί σας, όπως είχαμε και τον αείμνηστο ομολογητή π. Χρυσόστομο των Σπετσών ο οποίος δεν εντάχθηκε σε κάποια Σύνοδο, όμως και πατέρα, και αδελφό (εάν μας επιτραπεί ο όρος), και Πνευματικό πολλοί από εμάς τον είχαν! Και όχι μόνον αυτό, αλλά και ο ίδιος έστελνε πνευματικά του τέκνα στα μοναστήρια μας να δοκιμασθούν.  Τα πνευματικά σας τέκνα θα γίνουν ενεργεία και αδελφοί δικοί μας και δεν νομίζουμε ότι έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να μην θέλουν την ένωσιν μαζί μας! Εδώ ομιλούμε για το μείζων! Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα! Δέχεσθε;».

Μέχρι τώρα ἀδελφοί, ὅλα ὅσα μᾶς ἀναφέρατε μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι τό Ἡμερολόγιο εἶναι γιά ἐσᾶς θέμα πίστεως, ἐφ’ ὅσον δέν δέχεσθε κανένα συμβιβασμό περί αὐτοῦ καί ἐφ’ ὅσον ἀνωτέρω τό συγκαταριθμήσατε στούς ὅρους καί στίς προϋποθέσεις, τίς ὁποῖες πρέπει νά ἔχη κάποιος, προκειμένου νά ἔχετε μαζί του ἐκκλησιαστική κοινωνία. Τώρα μέ διαβεβαιώνετε ὅτι δέν τό θεωρεῖτε θέμα πίστεως. Τό ὀρθόν  νομίζομε πώς εἶναι ὅτι τό Ἡμερολόγιο γιά τούς ΓΟΧ ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι θέμα πίστεως, ἐφ’ ὅσον τό προϋποθέτουν ὡς ὅρο ἀπαράβατο, προκειμένου νά ἔχουν μέ κάποιον ἐκκλησιαστική κοινωνία.  Ἔπειτα αὐτή ἡ συμφωνία καί ἡ ἀλληλοπεριχώρησις θά γίνη μέ ἐσᾶς καί τό ἱστολόγιό σας, ἤ ἴσως καί μέ κάποιους ἀκόμη μεμονωμένους ἤ καί μέ τίς παρατάξεις τῶν ΓΟΧ, οἱ ὁποῖες καί ἀποτελοῦν τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Αὐτές οἱ παρατάξεις τῶν ΓΟΧ ὀνόμαζον τόν π. Χρυσόστομο τῶν Σπετσῶν ἀκέφαλο, ἐπειδή δέν προσχωροῦσε εἰς αὐτές καί τώρα ἐμᾶς θά μᾶς θεωρήσουν ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ;

Κατά δεύτερο λόγο, τί εἴδους συμφωνία καί ἀλληλοπεριχώρησις εἶναι αὐτή, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἐμεῖς ἀλλάζουμε κάτι γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί σας, ἐνῶ ἐσεῖς ἁπλῶς μᾶς δέχεσθε χωρίς νά ἀλλάξετε τίποτε; Ἐμεῖς ἀντιθέτως σᾶς προτείνουμε κάτι πιό ἁπλό καί δίκαιο. Ἐφ’ ὅσον ἰσχυρίζεσθε ὅτι τό ἡμερολόγιο δέν εἶναι γιά ἐσᾶς θέμα πίστεως, νά ἑνωθοῦμε χωρίς νά ἀλλάξη κανείς τίποτε. Ἄν αὐτό δέν τό δέχεσθε, τότε σημαίνει ὅτι προσπαθεῖτε νά μᾶς ἐξαπατήσετε με ψεύδη καί νά μᾶς βάλετε στό στρατόπεδο τῶν παρατάξεων.

  Τό ὅτι ἐπίσης γράφετε ὅτι «τά πνευματικά σας τέκνα θά γίνουν ἐνεργείᾳ καί ἀδελφοί δικοί μας» σημαίνει ὅτι τώρα λόγῳ τοῦ Ἡμερολογίου δέν εἶναι ἀδελφοί σας, ὁπότε τό Ἡμερολόγιο πάλι μεσολαβεῖ ὡς θέμα πίστεως διά τήν μεταξύ μας ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ἄλλωστε ποία ἀναγνώρισι καί ἀδελφοποίησι ἔγινε μέχρι σήμερα μεταξύ τῶν ΓΟΧ καί τοῦ π. Σταύρου Βάϊου καί τοῦ π. Γεωργίου Ἀγγελακάκη; Τήν ἴδια ἀσφαλῶς τύχη εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι θά ἔχωμε καί ἐμεῖς καί μάλιστα ἱκανοποιώντας τό θέλημά σας, τό ὁποῖο δέν ἔχει οὔτε ἁγιογραφικό, οὔτε κανονικό, οὔτε πατερικό ἔρεισμα.

  Νομίζομε ἐν τέλει, ἀδελφοί, ὅτι ἄν δέν ἀπαγγιστρωθῆτε ἀπό τήν Ἡμερολογιακή αὐτή ἀρρώστια δέν θά δυνηθῆτε νά εἴστε εἰλικρινεῖς οὔτε μέ τούς ἑαυτούς σας, οὔτε μέ τούς ἄλλους. Πάντως ἡ πρότασίς μας ἰσχύει, σέ ἀντιπαράθεσι τῆς δικῆς σας, τήν ὁποία κρίνομε ὡς μεροληπτική καί ἄδικη. Αὐτά διά τήν δεύτερη ἐρώτησι.

3) Ἡ τρίτη ἐρώτησις εἶναι ἡ ἑξῆς, ἀποσιωπώντας τά δικά μας παρενθετικά κείμενα:

«Ποιους σοβαρούς λόγους έχετε διά να ακολουθείτε  τό νέον ημερολόγιον;».

Καί ἀναφέρετε ἐν συνεχείᾳ κάποιους λόγους τούς ὁποίους εἴχαμε ἐπικαλεσθῆ, λέγοντας συγχρόνως ὅτι αὐτά δέν εἶναι προβλήματα κλπ.

Τούς λόγους ὅμως γιά τούς ὁποίους ἀκολουθῶ τό Ν. Η. τούς ἔχω ἀναφέρει σέ ἄλλη ἐρώτησί σας μάλιστα συνοπτικά καί μέ ἀρίθμησι, ἀλλά φαίνεται, ἀδελφοί, ὅτι αὐτό τό ἐλησμονήσατε καί δι’ αὐτό ἀναφέρετε ἄλλα σποραδικά καί σκόρπια λόγια, τά ὁποῖα περιστασιακά ἔχουν εἰπωθῆ ἀπό ἐμᾶς καί τά χρησιμοποιεῖτε προσπαθώντας νά μᾶς εἰσαγάγετε δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὄχι στήν ἐκκλησιαστική ἀλλά εἰς τήν ἡμερολογιακή ἑνότητα. Σᾶς μεταφέρω λοιπόν τήν ἴδια ἀπάντησι, ἡ ὁποία περιέχει ὅλους τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἀκολουθῶ τό Ν.Η.

«Συνεχίζοντας τήν ἀπάντησι τῆς τρίτης ἐρωτήσεως ἀναφέρω τά ἑξῆς, ἐξηγῶντας τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἀκολουθῶ τό Νέο Ἡμερολόγιο καί ἐφ’ ὅσον σαφῶς τό διεχώρισα ἀπό τό ἑορτολόγιο.

      1. Ἀκολουθῶ τό Νέο Ἡμερολόγιο, διότι στήν πάροδο τοῦ χρόνου ἀπό τῆς ἀλλαγῆς του διεστράφη καί ἐκακοποιήθη, τρόπον τινα, ἀπό τούς Γ.Ο.Χ. μέ τήν δογματοποίησί του, τήν ταύτησί του μέ τό ἑορτολόγιο, τήν ἱερότητα τήν ὁποία τοῦ προσέδωσαν, μέ τούς μύθους πού περιέπλεξαν ὅτι δῆθεν τό ἐθέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος κλπ.

         2. Ἀκολουθῶ τό Νέο Ἡμερολόγιο διότι, αὐτό καθ’ ἑαυτό, δέν μᾶς προσεγγίζει μέ τούς αἱρετικούς, ὅπως ἀπεδείχθη ἀπό τήν πορεία τῆς ἀλλαγῆς του μέχρι τώρα καί, ὅπως ἀποδεικνύεται σαφῶς ἀπό τούς πέντε (5) καί πλέον αἰῶνες μετά τό σχίσμα μέ τούς Παπικούς, (συγκεκριμένα ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1054 ἕως τό 1580) πού ὑπῆρχε σαφῶς διαχωρισμός ἐκκλησιαστικός Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, ἐνῶ συγχρόνως ὑπῆρχε τό ἴδιο ἡμερολόγιο καί κυρίως τό ἴδιο ἑορτολόγιο κινητῶν καί ἀκινήτων ἑορτῶν.

         3. Ἀκολουθῶ τό Νέο Ἡμερολόγιο διότι, ἐπειδή δέν ἀποτελεῖ θέμα πίστεως, οὔτε μέ βλάπτει ὡς πρός τήν εὐσέβεια, μέ βοηθᾶ συγχρόνως νά μήν χρησιμοποιῶ δύο ἡμερολόγια (ἄλλο για τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί ἄλλο γιά τήν πολιτική, καθημερινή κλπ.), τό ὁποῖο ἀναγκάζονται νά κάνουν οἱ ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο.

         4. Ἀκολουθῶ τό Ν. Ἡμερολόγιο διά νά μήν δώσω ἀφορμή πρός κατηγορία εἰς τούς Οἰκουμενιστές καί διά τοῦ ἡμερολογίου παραπλανήσουν τόν λαό ὅτι ἀνήκω στά σχίσματα τοῦ Π. Ἡμερολογίου στίς παρατάξεις κλπ. Ἐπειδή, καλῶς ἤ κακῶς, ἔτσι ἔχει ἐπικρατήσει νά θεωρῆται σήμερα τό Π. Ἡμερολόγιο.

         5. Ἀκολουθῶ τό Ν. Ἡμερολόγιο, ἐπειδή σήμερα αὐτό βοηθᾶ τόν λαό στήν ἀποτείχισι ἀπό τήν αἵρεσι, συνδυαζόμενο μέ τήν καθημερινή του ζωή καί μέ τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας.  Ἄν δηλαδή ἀκολουθοῦσα τό Π. Ἡμερολόγιο θά ἤμουν ὑποχρεωμένος νά τό ἀπαιτήσω καί ἀπό τούς πιστούς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι ἀποτειχίζονται ἀπό τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί, τοιουτοτρόπως, θά ἐδυσκόλευα ἀφάνταστα τήν ἀποτείχισί των σέ σημεῖο, πιστεύω, ἀκυρώσεώς της. Διότι οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό τήν αἵρεσι εἶναι ὅλοι οἱ ἀκολουθοῦντες σήμερα τό Ν. Ἡμερολόγιο και, πρακτικά, ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου θά ἦτο μᾶλλον δυσκολότερη παρά ἡ ἀποτείχισι ἀπό τήν αἵρεσι.

         6. Ἀκολουθῶ, τέλος, τό Ν. Ἡμερολόγιο διά νά καταδείξω καί ἀποδείξω ἐμπράκτως ὅτι αὐτό δέν ἀποτελεῖ θέμα πίστεως, οὔτε μέ βλάπτει εἰς τό ἐλάχιστο εἰς τήν εὐσέβεια, ἐφ’ ὅσον διώκομαι ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς τοῦ Ν. Ἡμερολογίου καί προσέτι κατηγοροῦμαι ἀπό τούς ἀκολουθοῦντας τό Π. Ἡμερολόγιο. Διά νά καταδείξω ἐμπράκτως, ἐπί πλέον, ὅτι ἡ προσέγγισις σήμερα καί ἕνωσις τῶν Ὀρθοδόξων δέν πρέπει νά συσχετισθῆ μέ κάποιο ἡμερολόγιο, ἐφ’ ὅσον οἱ Οἰκουμενιστές μέ κακό σκοπό τό ἄλλαξαν καί οἱ Γ.Ο.Χ. τό ἐκακοποίησαν σέ σημεῖο πλάνης καί αἱρέσεως, ἀλλά μέ τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διά τούς ἀκολουθοῦντας τό Ν. Ἡμερολόγιο καί τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τίς Συνόδους καί τά σχίσματα διά τούς τοῦ Π. Ἡμερολογίου».

Ἄν τώρα ἀδελφοί, οἱ λόγοι αὐτοί διά τούς ὁποίους ἀκολουθῶ τό Ν. Η. γιά ἐσᾶς δέν εἶναι σοβαροί, γιά ἐμᾶς ὅμως εἶναι. Ἄν πάλι εὑρισκόμουν εἰς τό ἅγιον Ὄρος, τό Σινᾶ ἤ τά Ἱεροσόλυμα, ἀσφαλῶς θά ἀκολουθοῦσα τό Π. Ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο ἀκολουθοῦν καί οἱ ἄλλοι, διότι γιά ἐμένα αὐτό δέν εἶναι θέμα πίστεως. Ἄν ὅμως αὐτό τό πράξω τώρα, χωρίς νά ὑπάρχη λόγος πίστεως καί ὑπαρχόντων τῶν ἕξι (6) λόγων πού προανέφερα, νομίζω ὅτι αὐτό θά ἦτο ὄχι μόνον ἄσκοπο, ἀλλά καί ἀνόητο, διότι θά προσέβλεπα σέ μία ἑνότητα ἐπίπλαστη ἡμερολογιακή καί θά ἀδιαφοροῦσα γιά ὅλα τά ἄλλα, τά ὁποῖα ἀνέλυσα προηγουμένως. Ἐδῶ τό «μεῖζον» εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική ἑνότητα καί ὄχι ἡ ἡμερολογιακή γιά τήν ὁποία, ὅπως φαίνεται, δέν ἐνδιαφέρεστε τουλάχιστον τόσο ὅσο γιά τήν ἡμερολογιακή.

Θά σᾶς θέσωμε ἐν τέλει τίς ἰδικές μας τρεῖς ἐρωτήσεις:

  1. Γιατί ὁ ἐκκλησιαστικός χρόνος δέν ταυτίζεται μέ τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο, ἀλλά ἡ ἔναρξίς του συμπίπτει μέ τήν 1^η Σεπτεμβρίου; Ὡς γνωστόν ὁ πρῶτος μήνας τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου εἶναι ὁ Ἰανουάριος, ἐνῶ γιά τόν ἐκκλησιαστικό χρόνο ὁ Ἰανουάριος εἶναι ὁ πέμπτος μήνας. Τήν 1^η λοιπόν Σεπτεμβρίου ἐκκλησιαστικῶς ἔχουμε ἀρχή τοῦ νέου χρόνου μέ τροπάρια, κανόνες, αἴνους, ἐκκλησιαστική ἀργία κλπ. ἀναφερόμενα στήν ἀρχή τοῦ νέου ἔτους. Παρεπιπτόντως ἀναφέρομε ὅτι ἡ ἀρχή τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ταιριάζει μέ τό Αἰγυπτιακό Ἡμερολόγιο, τοῦ ὁποίου ὁ πρῶτος μήνας εἶναι  ὁ Θώθ καί ἀντιστοιχεῖ μέ τόν Σεπτέμβριο.

2. Πῶς θεωροῦν οἱ ΓΟΧ ἕναν ἀποτειχισμένο ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, ἀλλά ἀκολουθοῦντα τό Ν.Η.; Τόν θεωροῦν αἱρετικό, σχισματικό, παρασυνάγωγο, ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐλλιπῆ, ἄπιστο κλπ. τήν στιγμή μάλιστα κατά τήν ὁποία δέν ἔχει μαζί τους ἐκκλησιαστική κοινωνία;

3. Πῶς θεωροῦν οἱ ΓΟΧ τόν π. Σταῦρο Βάϊο, τόν π. Γεώργιο Ἀγγελακάκη καί τούς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχισμένους, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τό Π.Η.; Τούς θεωροῦν ἐντός Ἐκκλησίας λόγῳ Ἡμερολογίου, ἤ ἐκτός, λόγῳ τοῦ ὅτι δέν ἔχουν μαζί των ἐκκλησιαστική κοινωνία;

  Σᾶς παρακαλῶ ἀδελφοί, οἱ ἀπαντήσεις νά εἶναι συγκεκριμένες καί νά μήν εἶναι ἐκτός θέματος.

Εὐχόμενος τά βέλτιστα σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη.

                   Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς