Σχόλιο στο ρεπορτάζ για την σημερινή «Ιεραρχία» της «εκκλησίας» της Δεσποτοκρατίας (27 Ιουν. 2017)

Γιὰ ποιάν «ἱεραρχία» καὶ γιὰ ποιούς «ἱεράρχες» μιλᾶτε ἀκόμα, καλοὶ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί;

Οἱ καταπατητὲς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ σφετεριστὲς τοῦ ἀρχιερατικοῦ διακονήματος —ποὺ τὸ μετήλλαξαν σὲ ἐξουσιολαγνικό-ἐξουσιοκρατικό-ἐξουσιολατρικὸ καθεστώς— ἔχουν προδώσει τὸν Χριστὸ κι ἔχουν προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο!!!

Μετὰ τὴν Κολυμπάριο ληστρικὴ «σύνοδο» καὶ τὴν ἀποδοχή της ἀπὸ τὴν «ἱεραρχία», κάθε πρόσχημά τους ἀλλὰ καὶ ὅποια αὐταπάτη μας ἐξέλιπαν. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐκλαμβάνετε ἀκόμη καὶ τώρα ὡς Ἱεραρχία καὶ Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;

Εἶναι οἱ ριψάσπιδες ποὺ αὐτομόλησαν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἵδρυσαν τὴν «ἐκκλησία» τῆς ἀντίχριστης Δεσποτοκρατίας τους· συνεπικουρούμενοι καὶ στηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς φλύαρους ἀλλὰ ἀδρανεῖς καὶ πλάνους «ἀντὶ-οἰκουμενιστές», οἱ ὁποῖοι τοὺς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μετ’ αὐτῶν, ἀποδεχόμενοι τοιουτοτρόπως στὴν πράξη τὸν Οἰκουμενισμὸ ποὺ καταδικάζουν στὰ λόγια!!!

Κάθε λόγος, κάθε κείμενο, κάθε πράξη τῆς Δεσποτοκρατίας καὶ τῶν συνοδοιπόρων της εἶναι, κάθε φορά, μία βαρύτερη τῆς προηγουμένης βλασφημία καὶ ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας!!!

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀντισταθοῦν στὰ σατανικὰ σχέδια ποὺ ὁ Σιωνισμὸς ἐξυφαίνει κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καὶ τῆς Ἑλληνίδος Πατρίδος μας; Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ «ἱεραρχία» καὶ αὐτοὶ οἱ «ἱεράρχες» εἶναι οἱ ἐκλεκτοὶ τῆς Μασωνίας, ποὺ ἔχουν ἀναρριχηθεῖ στὰ ἀξιώματα τῆς «ἐκκλησίας» τους ἐλέῳ

            αὐτῆς  τῆς  σατανιστικῆς  ἐλίτ,  προσφέροντες  γῆν  (=τὴν

            συνείδησή τους) καὶ ὕδωρ (=τὴν ψυχή τους)!!!

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀντισταθοῦν στὴν πολιτικὴν ἡγεσία (κατ’ ἐπίφασιν) καὶ στὴν μασωνικὴν ὑπερεξουσία (κατ’ οὐσίαν), ὅταν εἶναι ὅμηροι τῶν ἀβυσσαλέων παθῶν τους καὶ ὑπόχρεοι τῶν δουλειῶν ποὺ ἔχουν ὁμώσει ἔναντι πινακίου δεσποτοκρατικῆς ἐξουσίας;

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀρθρώσουν ὀρθόδοξο λόγο καὶ πατριωτικὸ φρόνημα καὶ ἐθνικὸ ἀνάστημα; Αὐτοὶ ποὺ —συνειδητὰ ἀπόντες τῆς χάριτος καὶ ἐθελοδούλως καθεύδοντες— ἔχουν θυσιάσει καὶ Ὀρθοδοξία καὶ Πατρίδα καὶ Ἔθνος στὶς νεοεποχίτικες δοξασίες καὶ στὶς νεοταξικὲς ἐπιβουλές;

Ἀλλὰ σημασία πλέον δὲν ἔχει τί κάνουν αὐτὰ τὰ ἀνδρείκελα τῆς ἑωσφορικῆς οἰήσεως καὶ τῆς σατανικῆς ἐπάρσεως...

Σημασία ἔχει τί κάνουμε καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς· ὅσοι τέλος πάντων ἐπιμένουμε κι ἐμμένουμε νὰ παραμείνουμε εἰς τὴν μία ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Πολὺ φοβᾶμαι, καλοὶ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅτι περὶ πολλῶν τυρβάζουμε ἐνῶ ἑνὸς ἐστὶ χρεία!...

Τὸν τελευταῖο καιρὸ πολλὰ μπαϊράκια ὑψώθηκαν, πολλὰ καπετανάτα προέκυψαν, πολλὲς «ἑρμηνεῖες» καὶ παρερμηνεῖες διαδίδονται ὡς «ἔγκυρες» στὸν χῶρο τῆς Ἀποτειχίσεως· ὅλες ἐπικαλούμενες τὸ ἱερὸν Εὐγγέλιον, τὴν ἱερὰ Παράδοση, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, τὴν ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία καὶ πρακτική!!!

Ὅλοι οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν Ἀποτείχιση γέροντες καὶ ἱερεῖς διεκδικοῦν καθεὶς τὴν ὀρθόδοξο αὐθεντικότητα τῆς «διδασκαλίας του»· γι’ αὐτὸ δὲν συμφωνοῦν καὶ δὲν ὁμονοοῦν μεταξύ τους!!! Δίνουν τοιουτοτρόπως τὴν ἐντύπωση ὅτι καθεὶς ἐξ αὐτῶν πασχίζει παντὶ τρόπῳ νὰ διατηρήσει τὴν αὐτονομία του, τὴν αὐθεντία του, τὴν ἐπιρροή του, τὴν φήμη του, τὴν ἐξουσία του ἐπὶ τοῦ μικροτέρου ἢ μεγαλυτέρου ποιμνίου, τὸ ὁποῖο τελὸν ὑπὸ τὴν γεροντοκρατικὴ ψυχαναγκαστικὴ ἐπιρροή τοῦ «γέροντός του» τὸν ἀκολουθεῖ. Εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς Δεσποτοκρατίας, ποὺ ὑπούλως παρεισφρύει καὶ τρανεύει μεταξὺ τῶν ἀποτειχισμένων!!! Ἀλλὰ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ ἐπάρατο καθεστὼς τῆς Δεσποτοκρατίας εἶναι ἡ γενεσιουργὸς αἰτία καὶ ὁ σαπρόκηπος ὅπου φυτρώνει καὶ καλλιεργεῖται καὶ ἀναπτύσσεται πᾶσα αἵρεση καὶ κακοδοξία καὶ σκάνδαλο!!!

Παρόλη τὴν πολυετὴ κι ἐπισταμένη ἐντριβὴ τῶν ἀποτειχισμένων γερόντων καὶ ἱερέων μας εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, φαίνεται ὅτι ἐν τέλει δὲν κατανοοῦν καὶ δὲν ἐννοοῦν τὴν θεόπνευστο παύλειο ρήση: «λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλὠ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» Ὡς ἐκ τούτου, ἀδελφοί μου: τίς γέρων ἐσταυρώθη ὑπὲρ ἡμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα τίνος γέροντος ἐβαπτίσθημεν;

Ὡστόσο παρατηρεῖται τὸ γενικευμένο φαινόμενο νὰ βάζουμε τὸν γέροντα ὑπεράνω τοῦ Χριστοῦ· νὰ δεχόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ καὶ ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία μόνον μέσῳ τῆς «ἑρμηνείας-διδασκαλίας» τοῦ γέροντός μας, χωρὶς νὰ κάνουμε τὸν κόπο νὰ μελετήσουμε οἱ ἴδιοι, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκουμε διὰ τῆς προσευχῆς καὶ προαιρέσεώς μας νὰ φωτισθοῦμε ἀπὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ὥστε καρδιακῶς νὰ κατανοήσουμε τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη μας ἀπὸ τὶς πηγές της.

Πῶς ἀλλιῶς θὰ ἐλέγξουμε τὴν διδασκαλία τῶν γερόντων καὶ ἱερέων μας καὶ πῶς θὰ προστατευθοῦμε ἀπὸ τὶς τυχὸν «ἑρμηνεῖες» καὶ παρερμηνεῖες τους; Ἡ Πίστη μας συγκροτεῖται ἀπὸ δόγματα κι αὐτὰ τὰ δόγματα εἶναι οἱ νόμοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ γνωρίζουμε τὰ δόγματα-νόμους της. Καὶ ἄγνοια νόμου δὲν δικαιολογεῖται, δὲν συγχωρεῖται!!! Οἱ αἱρέσεις κραταιώνονται καὶ τρανεύουν ὅπου ὑπάρχει δογματικὴ ἄγνοια, προσωπολατρεία καὶ προσωποληψία, ποὺ τυφλώνουν τὸν νοῦ καὶ σκληραίνουν τὴν καρδιὰ καὶ ἀποξηραίνουν τὴν ψυχὴ, κι ἔτσι καθιστοῦν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ Χριστιανοὺς σὲ «χριστιανούληδες»· ἕρμαια καὶ σκύβαλα στὶς ἐπιβουλὲς κάθε αἱρετικοῦ καὶ κάθε πλανεμένου: κἂν ἐπισκόπου, κἂν γέροντα, κἂν πνευματικοῦ, κἂν ἱερέα, κἂν μοναχοῦ, κἂν λαϊκοῦ θεολόγου ἢ μή!!!

Ἡ στάση μας κατὰ τῆς αἱρέσεως, καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συνεπάγεται καὶ προϋποθέτει τὸν ἐπανευαγγελισμό μας: νὰ γίνουμε ἀπὸ «χριστιανούληδες» Χριστιανοί, στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, φρουρὶ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ μαχητὲς τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.

Ἡ Ἀποτείχιση δὲν εἶναι σκοπός· εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα, τὸ ἐφαλτήριο πνευματικῶν ἀγώνων: τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ μας, ὥστε νὰ καταστοῦμε ἀπολογητὲς καὶ ὁμολογητὲς καὶ κήρυκες· ὄχι μόνιμως παθητικοὶ ἀκροατὲς ἐπαναλαμβανομένων κι ἐνίοτε κουραστικῶν κηρυγμάτων, ποὺ δὲν μεταρσιώνουν μέσα μας τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ σὲ ἔγερση τῆς ψυχῆς μας κι ἀφύπνιση τῆς καρδιᾶς μας!...

Συγχωρέστε με, ποὺ ξέφυγα ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ ἄρθρου, ἀλλὰ σπανίως πλέον ἔχω τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσω...

  

Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο