Δυστυχώς οι ποιμένες εφαρμόζουν την Εντολή Βαρθολομαίου:

Μὲ τίποτα δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψετε νά ...ξυπνήσει ὁ πιστὸς Λαός!!!

     Οἱ Οἰκουμενιστὲς καθημερινῶς ὑλοποιοῦν τὰ σχέδιά τους, χάρη στὴν προδοτικὴ στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἀδελφοτήτων καὶ τῶν Γερόντων. Πέρασαν τὰ ἀπαραιτήτως ἀναγκαῖα στὴν ληστρικὴ Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, καταλυτικὰ ὅμως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καὶ συνεχίζουν τὴν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τους, ἀφοῦ ἔχουν ἀδρανοποιήσει τὸν πιστὸ Λαό, χρησιμοποιώντας ἐπί μέρους αἱρέσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἐργαζόμενοι ἐπὶ δεκαετίες ἐπέβαλαν ὡς ὀρθόδοξη πίστη: τὸν ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν γεροντοκρατία! Ὁ δεξιὸς βραχίων τοῦ Βαρθολομαίου (καὶ ἀριστερὸς τοῦ Πάπα), ὁ εὐϋπόληπτος στὸ χῶρο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Παπικῶν καὶ ἀνυπόληπτος στὸ χῶρο τῶν Ὀρθοδόξων, μεγάλος αἱρετικὸς Ἰωάννης Ζηζιούλας, θὰ γελάει κάτω ἀπὸ τὰ μουστάκια γιὰ τὴν νίκη του αὐτή.

   Βέβαια, καὶ πρῶτος καὶ τελευταῖος γελάει ὁ Θεός –τὰ ἀνθρώπινα γέλια εἶναι γιὰ κλάματα– ἀφοῦ «ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς»! (Ψαλμ. 2, 4).

  Πάντως τὰ τελευταῖα γεγονότα δείχνουν ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς βιάζονται νὰ πετύχουν τὸ «στοίχημα» ποὺ ἔβαλαν μὲ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ τοὺς κυρίευσε. Γι’ αὐτὸ ἄφησαν τὴν τάχα ἀδιάφορη ἕως εἰρωνικὴ τακτικὴ ποὺ κρατοῦσαν καὶ ἄρχισαν νὰ σκληραίνουν τὴν στάση τους, μεταχειριζόμενοι ἐναλλάξ τὴν κολακεία καὶ τὶς ἀπειλές· κολακεύουν, ἐκφοβίζουν, διώκουν τοὺς ἀντιδρῶντες πιστούς (κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς). Κι αὐτὸ γιατὶ βλέπουν ὅτι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἀντέχει ἄλλο τὴν κοροϊδία ἀπὸ τοὺς ποιμένες ποὺ συμβιβάστηκαν μὲ τὴν αἵρεση, καὶ ἀκολουθοῦν τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς ἀποτειχίσεις καὶ τῆς διακοπῆς μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν Μητροπολιτῶν ποὺ κοινωνοῦν μαζί τους.

  Τὰ τελευταῖα γεγονότα ποὺ μᾶς παρακίνησαν νὰ γράψουμε τὰ παραπάνω εἰσαγωγικά, λοιπόν, δείχνουν ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς ἀλλάζουν στάση ἀπέναντι στοὺς ἐναντιούμενους στὴν Παναίρεση πιστούς. Θέλουν νὰ προλάβουν, νὰ μὴ πληθύνουν, οἱ ἕως τώρα χαλαρὲς καὶ ἄτολμες ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων. Γνωρίζουν ὅτι (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) δὲν ὑπάρχει κοινὴ γραμμὴ στοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν. Εἶναι ἱκανοποιημένοι μὲ τὸν ἐναντίον τους χαρτοπόλεμο, ὁ ὁποῖος τοὺς διευκολύνει ἀφάνταστα γιὰ τὴν ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως, ἀφοῦ ἐκτονώνει τὴν ἀγανάκτηση τῶν πιστῶν κατὰ τῶν κακόδοξων ἐνεργειῶν τους καὶ  ἐμποδίζει τοὺς πιστοὺς νὰ προχωρήσουν σὲ ἀποτειχίσεις, τὸ μόνο μέτρο ποὺ φοβοῦνται. 

   Ἀντελήφθησαν, ὅμως, ὅτι τελευταῖα, τὸ σκηνικὸ ἀλλάζει, ἀφοῦ ἔχουν γίνει κι ἔχουν ἐπίσης δρομολογηθεῖ ἀποτειχίσεις ἱερέων, ἡγουμένων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν πέφτουν στὴν παγίδα τῆς κακῆς ὑπακοῆς σὲ Ἐπισκόπους ποὺ σιγοντάρουν τὴν αἵρεση. Γι' αὐτὸ περνοῦν στὴν ἀντεπίθεση· μιὰ ἀντεπίθεση ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν γύμνια τους καὶ τὴν κακία τους. Πρὸς τοῦτο ἐπιστρατεύθηκαν Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες, Ἐπίσκοποι, πρωτοπρεσβύτεροι, καθηγητὲς Πανεπιστημίων, ἀλλὰ καὶ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» Μητροπολίτες καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι,

 Διδάσκουν: «Ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία» [καὶ ἐννοοῦν: ὑπακοὴ στὸν Οἰκουμενιστὴ ἢ σιωπῶντα Οἰκουμενιστῆ Ἐπίσκοπο καὶ ἀνυπακοὴ στὴν Ἐκκλησία ποὺ διδάσκει ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς].   Διδάσκουν: «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος ἐκεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία» [ἀλλὰ δὲν διευκρινίζουν ὅτι ὁ αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος, μὲ τὴν αἵρεση ἢ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, λειτουργεῖ ὡς ψευδεπίσκοπος καὶ ἐπιμολύνει ὅσους κοινωνοῦν μαζί του, ἀσχέτως ἂν τὰ μυστήρια ποὺ τελεῖ –ἕως ὅτου καθαιρεθεῖ– μεταδίδουν την Χάρη σὲ ὅσους ἀγνοοῦν].  Διδάσκουν: «Ὁ ποιμὴν εἶναι ποιμὴν καὶ τὸ πρόβατο πρόβατο» [χωρὶς νὰ μᾶς λένε ὅτι ὁ αἱρετίζων ποιμήν, δὲν εἶναι κἂν ποιμήν, ἀλλὰ ψευδεπίσκοπος καὶ μισθωτὸς ποιμήν!].  Διδάσκουν: «Οι Αρχιερείς που συμμετείχαν εις τας εργασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης» ἦταν Ὀρθόδοξοι ὁμολογητὲς καὶ ἔπραξαν ὅ,τι καὶ «οι Άγιοι Απόστολοι… και οι άγιοι Θεοφόροι 630 Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος»!!! (ἐδῶ). 

   Διδάσκουν αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά. Κι ὅλα αὐτὰ σὲ διάστημα μιᾶς ἑβδομάδος! Μάλιστα συνέβη καὶ τὸ ἑξῆς:

    Στὴν Κόρινθο πραγματοποιήθηκε μιὰ Σύναξη σὲ σπίτι (ἐν εἴδει κατακόμβης) μὲ θέμα τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος καὶ τὴν τραγικότητα τῆς πτώσεως τῶν Ποιμένων, στὴν ὁποία παρευρεύθηκαν ἀποτειχισμένοι (ἄνδρες καὶ γυναῖκες μοναχοί, θεολόγοι καὶ θεολογοῦντες καὶ λίγοι, ἀλλὰ ζήλῳ πεπληρωμένοι λαϊκοί). Συνάχθηκαν ἐκεῖ ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Πελοποννήσου, τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν –ὁμόδοξοι καὶ ὁμόψυχοι, πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ὑπὸ τὸν φόβο -κάποιοι- διωγμοῦ τους ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Κορίνθου– τὴν πίστη τους. Στὴν σύναξη αὐτὴν διαβάστηκε καὶ ἡ δήλωση ἀποτειχίσεως ἑνός ἀκόμη Μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν παρέδωσε στὸν Μητροπολίτη του καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα θὰ ἀποκαλύψουμε μόλις ὁ Μητροπολίτης τοῦ ἀπαντήσει.

  Τὸ ἴδιο, ὅμως, ἀπόγευμα τῆς συνάντησης αὐτῆς ὁ Δεσπότης τῆς Κορίνθου, ὁ ὁποῖος «ἔμαθε» γιὰ τὴν σύναξη αὐτὴ ἀπὸ ἕνα ἢ δύο καλοθελητὲς ποὺ τὸν πληροφόρησαν, ἐξαπέλυσε τὶς γνωστὲς κορῶνες του. Θὰ θυμᾶσθε πὼς πρὸ μηνῶν ὁ  κ. Διονύσιος εἶπε πὼς δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀνησυχοῦμε γιὰ κάποια Παναίρεση! Παναίρεση εἶναι (εἶπε), «νὰ ἀρνηθεῖ τὸ ποίμνιο τοὺς ποιμένες, διότι τότε, χωρὶς τοὺς ποιμένες» (δηλ. τοὺς ψευδοποιμένες) «δὲν θὰ ἔχουμε κἂν Ἐκκλησία!!!

  Τώρα, συνέχισε στὸ ἴδιο πνεῦμα (ὁ κ. Διονύσιος) καὶ «μίλησε για σχισματικές κινήσεις στὸ χώρο της Εκκλησίας και επανέλαβε πὼς “ο ποιμήν είναι ποιμήν και το πρόβατο πρόβατο”… Τόνισε δέ: “να έχετε εμπιστοσύνη στους ποιμένες σας, στους Πατέρες σας”»! (ἀσχέτως ἂν αὐτοὶ ἀποδέχτηκαν ΣΥΝΟΔΙΚΑ στὴν Κρήτη κακοδοξίες!!!).

Το ανήκουστο ακούστηκε στην Κόρινθο… 

Δείγμα του πόσο έχουν χάσει την ψυχραιμία τους οι καρεκλοκένταυροι της διοικούσας Εκκλησίας!

Την Τετάρτη, 19 Ιουνίου , παραμονή της μνήμης του Προφήτου Ηλιού, ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος χοροστάτησε στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό στην ομώνυμη Ιστορική Ι. Μονή, στην Ζάχολη Κορινθίας, συνοδευόμενος από Ιερείς της Ι. Μητροπόλεως μας και άλλων Ι. Μητροπόλεων.

Την Διακονία του άμβωνος ο Μητροπολίτης την ανέθεσε στον π. Αντώνιο Ρουμελιώτη, εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Και εκεί ακούστηκε το απίστευτο πως «όπου ο Επίσκοπος εκεί και η Εκκλησία»!

Συγκεκριμένα κήρυκας αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα του Επισκοπικού αξιώματος σύμφωνα με την ρήση του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου «όπου ο Επίσκοπος εκεί και η Εκκλησία», αλλά και στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσευχόμαστε.

Υπενθυμίζεται πως προ μηνών σε εκδήλωση της Μητρόπολης ο  κ. Διονύσιος πήρε το λόγο και είπε πως παναίρεση είναι “να αρνηθεί το ποίμνιο τους ποιμένες και τότε να μην έχομε καν Εκκλησία”!

Μίλησε δε για σχισματικές κινήσεις στο χώρο της Εκκλησίας και επανέλαβε πως “ο ποιμήν είναι ποιμήν και το πρόβατο πρόβατο”… Και τόνισε “να έχετε εμπιστοσύνη στους ποιμένες σας, στους Πατέρες σας”

“Όσοι θέλουν να χωριστούν από τον Επίσκοπο μπορούν το κάνουν, αλλά αυτό γίνεται για δύο αιτίες: η κλίση σε προσωπική μετοχή ανηθικότητας και η αίρεση” τόνισε ο Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος. Και είπε ακόμη πως υπάρχει σώμα στην Εκκλησία που κρίνει αν κάποιος είναι αιρετικός, όχι “όποτε του καπνίσει του καθενός”… όπως είπε!

“Μας δένετε τα χέρια και τα πόδια. Δεν θέλετε ελεύθερη Εκκλησία και ζώσα, αλλά δεμένη σε συμφέροντα, στο διαδίκτυο και δεν ξέρω σε ποιον άλλο διάολο” εξερράγη λίγο πριν το τέλος…

Μάλλον κάποιοι κατά πως φαίνεται περνούν τους πιστούς όντως για…πρόβατα!

Οχετός του Μητροπολίτου Μιλήτου κατά της “αγίας ανυπακοής”

Έργο του διαβόλου και πνευματικής διαστροφής και πλάνης, ψευτοαγωνιστές και αυτόκλητοι αμύντορες της Ορθοδοξίας, «ιερείς της αισχύνης»

Την άποψη πως όσοι αντιδρούν στα οικουμενιστικά σχέδια του Φαναρίου και διακόπτουν την μνημόνευση των Επισκόπων τους “έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και διαθέτουν μεν θεολογικές γνώσεις, αλλά δεν διαθέτουν το εκκλησιαστικό ήθος”, εξέφρασε σήμερα ο εκ των Ιεραρχών του περιβάλλοντος του Οικ. Πατριάρχου, Μητροπολίτης Μιλήτου στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Πυλαίας Θεσσαλονίκης.

Σε πραγματικό παραλήρημα κατά όσων υποστηρίζουν την “αγία ανυπακοή” αφού τους χαρακτήρισε ψευτοαγωνιστές και ιερείς της αισχύνης έθεσε το δίλημμα “Εκκλησία ή Ορθοδοξία εκτός Εκκλησίας”;

Την πλέον αλγεινή εντύπωση δημιούργησε η προσπάθειά του να ταυτίσει όσα συμβαίνουν σήμερα με όσα συνέβαιναν την εποχή του Προφήτη Ηλία.

“Το πρόβλημα, για το οποίο άρχισε ο Προφήτης Ηλίας ζηλωτικά να αμύνεται, δημιουργήθηκε, όταν και κάποιοι ιερείς αποφάσισαν να διαχειριστούν το ζήτημα της πίστεως σε προσωπικό επίπεδο” είπε και συνέχισε “Αθέτησαν τις αλήθειες του Θεού, τις παραποίησαν και μάλιστα, αποτειχιζόμενοι από την αληθινή θρησκεία, εκήρυτταν με τον δικό τους τρόπο, ερμήνευαν με τον δικό τους τρόπο, διαλαλούσαν ότι η αληθινή πίστη μόνο από αυτούς μπορεί να διδαχθεί και ότι αυτοί είναι οι φύλακες και οι αμύντορες της θρησκείας.

Στην παράδοση της Εκκλησίας μας, και στην υμνολογία αλλά και στα βιβλικά κείμενα, οι ιερείς αυτοί χαρακτηρίστηκαν ως «οι ιερείς της αισχύνης», δηλαδή «οι ιερείς της ντροπής». Αυτή τη δαιμονική κατάσταση της αποτειχίσεως των κληρικών και αποκοπής τους από τον επίσημο κορμό της πίστεως, τη νοσηρά κατάσταση της δημιουργίας μιάς νέας εκκλησιολογίας, όπως θα λέγαμε με τα σημερινά δεδομένα, της εγωιστικής και προσωπικής ερμηνείας της πίστεως πολέμησε με ζήλο ο Προφήτης Ηλίας”.

Και αμέσως έκανε την… ταύτιση με τη σημερινή κατάσταση: “Δυστυχώς, όπως το διαπιστώνουμε όλοι μας, και σήμερα υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες κληρικοί και λαϊκοί αναλαμβάνουν αυτόκλητα την κρίση της αληθείας και τη διαχείριση της πίστεως και των δογμάτων της Εκκλησίας μας, ξεχνώντας ότι το έργο αυτό δεν είναι δικό τους αλλά έργο των Ιεραρχών της Εκκλησίας και κυρίως της Συνόδου.

Καθημερινά, αγαπητοί μου, πολιορκούμαστε από δημοσιεύσεις και κείμενα που προσπαθούν να «διακηρύξουν» την «αλήθεια» και το «ορθό δόγμα», τα οποία όμως παραπλανούν κυριολεκτικά εν ονόματι του Θεού. Το τραγικό μάλιστα είναι ότι οι πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας, οι οποίοι θεωρούν και τους εαυτούς τους «ομολογητές και ζηλωτές της πίστεως» σαν τον Προφήτη Ηλία, αγωνίζονται να πείσουν απλούς ανθρώπους να μην ακολουθούν την Εκκλησία, αλλά να επαναστατούν και να αντιδρούν, γιατί αυτό, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, επιβάλλεται από τους Ιερούς Κανόνες και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Είναι η ίδια ακριβώς κατάσταση της πνευματικής διαστροφής και πλάνης που υπήρχε την εποχή του Προφήτη Ηλία. Ο καθένας έκανε ο,τι ήθελε τότε. Ο καθένας ερμήνευε το νόμο όπως ήθελε και η πίστη ήταν υπόθεση όχι αποκαλύψεως αλλά συγκυριών και προσωπικών συμφερόντων”.

Εξαπέλυσε δε σφοδρότατη επίθεση κατά των αντιδρώντων υποστηρίζοντας πως “αυτοί που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως «ζηλωτές» της πίστεως, σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με το ζήλο και την αγωνιστικότητα του Προφήτη Ηλία, διότι αυτός αγωνιζόταν να πείσει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην τότε θρησκεία του Ισραήλ, ενώ οι σημερινοί «ζηλωτές», ψευτοαγωνιστές και αυτόκλητοι αμύντορες της Ορθοδοξίας, αγωνίζονται να πείσουν τους πιστούς και τους κληρικούς να αφήσουν την επίσημη Εκκλησία και να αποτειχιστούν, να αποκοπούν, να επαναστατήσουν, να αντιδράσουν, να κηρύξουν πόλεμο κατά των επισκόπων, του ποιμενάρχου τους και του Πατριάρχου. Αυτό, όμως, δεν είναι έργο αγίων, δεν είναι έργο προφητικό και αποστολικό, αλλά έργο του διαβόλου, που παραπέμπει στην εποχή του Προφήτου Ηλία, όταν ο καθένας πίστευε πως μπορεί να διαχειριστεί την πίστη κατά την κρίση του και τις επιθυμίες του. Οι πράξεις αυτές φέρουν ενώπιόν μας τους «ιερείς της αισχύνης», τους οποίους και η ιστορία αλλά και η Εκκλησία κατεδίκασαν, ο δε Θεός έριξε «πυρ εξ ουρανού και κατεύκασεν αυτούς»”.

Συνέχισε δε τονίζοντας πως:

“Πολλές φορές, καλοπροαίρετα ενδεχομένως, κάποιοι αδελφοί μας, επηρεασμένοι είτε από φιλελεύθερο νεοτερισμό είτε από συντηρητικό φανατισμό, κρίνουν και καταδικάζουν αθώους ή αθωώνουν ενόχους, όσον αφορά την πίστη και τα δόγματα της Ορθοδοξίας μας. Και στη μεν δεύτερη περίπτωση της αθωώσεως των ενόχων, δεν δημιουργείται κανένα θέμα – άλλωστε με την ευεργεσία ποτέ δε δημιουργείται ζημιά. Στην περίπτωση, όμως, της κατακρίσεως και καταδίκης των αθώων είμαστε υπόλογοι ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Για σκεφτείτε τι γίνεται με όλους αυτούς που κατηγορούν την ίδια την Εκκλησία, αυτούς που είναι μέλη της Εκκλησίας και όμως κατηγορούν επισήμως και πανηγυρικώς τους Επισκόπους, τους Πατριάρχες και την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Εκκλησίας μας; Ο Ξδ´ Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου αναφέρει τους λόγους του αγίου Γρηγορίου, οι οποίοι πρέπει να προβληματίσουν όλους αυτούς που απερίσκεπτα υψώνουν το ανάστημά τους υπεράνω της Εκκλησίας: «Τι σεαυτόν ποιείς ποιμένα, πρόβατον ων; Τι γίνη κεφαλή, πούς τυγχάνων; Τι στρατηγείν επιχειρείς, τεταγμένος εν στρατιώταις;»”

Δεν δίστασε να μιλήσει και για το ενδεχόμενο σχίσματος:

“Το βασικό υπόβαθρο των σχισμάτων δεν είναι συνήθως δογματικό, όπως οι σύγχρονοι «ζηλωτές» ισχυρίζονται και προβάλλουν, αλλά οι ύπουλες καρδιές, η έπαρση της ψυχής, οι προσωπικές αντιπάθειες με τους Επισκόπους και η άλογος οίηση. Τονίζει ο Ιερός Χρυσόστομος σε μια αποστροφή του λόγου του ότι «ουδέν ούτως αποσχίζει σώμα Εκκλησίας ως αλαζονεία». Έτσι διαπιστώνουμε ότι τα σχίσματα στην πλειονότητά τους δεν δημιουργούνται από απλούς και αγραμμάτους ή καλοπροαίρετους και πιστούς ανθρώπους, αλλά από εκείνους που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και διαθέτουν μεν θελογικές γνώσεις, αλλά δεν διαθέτουν το εκκλησιαστικό ήθος, για να μπορέσουν να διαχειριστούν τις γνώσεις αυτές. Φαίνεται ότι η ύπαρξη των ιερέων της αισχύνης είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο πάντοτε η Εκκλησία θα πρέπει να αντιμετωπίζει”.

Και τέλος έθεσε το εξής δίλημμα:

“Το δίλημμα, λοιπόν, που τίθεται, με αφορμή τη σημερινή εορτή του Προφήτη Ηλία του Θεσβίτη και ζηλωτή, είναι το τι θα επιλέξουμε στη ζωή μας. Τότε το ερώτημα ήταν: Θεός ή Βάαλ; Σήμερα το ερώτημα είναι: Εκκλησία ή Ορθοδοξία εκτός Εκκλησίας;Καλούμαστε να επιλέξουμε, αγαπητοί μου, ή Χριστό ή κόσμο. Ή την υπακοή στο θέλημα του Θεού και της Εκκλησίας ή την υπακοή στη δική μας εγωιστική αυτοπεποίθηση και στην προσωπική ερμηνεία της πίστεως. Αντιλαμβανόμαστε σίγουρα όλοι μας ότι αυτά τα δύο είναι ασυμβίβαστα. Δεν συνδυάζεται να είσαι εκτός Εκκλησίας και να θεωρείς τον εαυτό σου ζηλωτή και αμύντορα της πίστεως. Δεν συνδυάζεται να είσαι μέσα στην Εκκλησία και να μην αποδέχεσαι το θεσμό της Συνόδου, ο οποίος αποτελεί την πιο επίσημη και αυθεντική φωνή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία διά της Συνόδου εκφράζεται. Όχι διά συγκεκριμένων προσώπων. Όχι διά μεμονωμένων ατόμων. Όχι διά οργανώσεων και ομάδων”

www.pentapostagma.gr

 Ο υπέρμαχος του λεγομένου "Π. Σ. Ε", δηλ. αιρέσεων, π. Γεώργιος Τσέτσης

Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»  ΔΗΛ. ΑΙΡΕΣΕΩΝ, π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἐν Πειραιεῖ  20-7-2017

Ὁ οἰκουμενιστής Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης, ἀπαντώντας στό θαυμάσιο καί ἐξαιρετικό, κριτικό τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, καί τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης  κείμενο τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρείου Ἁγίου Ὄρους Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Ἀρχιπελαγίτου μέ τίτλο:

«Τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» [1], δημοσίευσε κείμενο μέ τίτλο : «Πόσα γνωρίζει περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Γρηγόριος ὁ «Ἀρχιπελαγίτης» [2]; μέ τό ὁποῖο προσπαθεῖ νά πείσει γιά τά «καλά», πού προσέφερε τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, χωρίς βέβαια νά ἀντιτάξει κάποια ἰσχυρή καί οὐσιαστική θεολογική ἐπιχειρηματολογία ἐναντίον τῶν θεολογικῶν θέσεων, πού ὑπάρχουν στό κείμενο τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου κατά τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» καί τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης.

Ἀνάμεσα στά ἄλλα, λέγει καί τό ἑξῆς: «Οὐσιαστική πτυχή τῆς συνεργασίας αὐτῆς, ὑπῆρξε καί τό πρόγραμμα ὑποτροφιῶν, χάρις στό ὁποῖο, ἀπό τό 1948 ἤδη, μετεκπαιδεύθηκαν σέ διάφορες ἑτερόδοξες (ἄν θέλετε, «αἱρετικές») Πανεπιστημιακές Θεολογικές Σχολές τῆς Ἑσπερίας, περί τά 150 κληρικά καί λαϊκά στελέχη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται Ἀρχιερεῖς, ἐπώνυμοι Ἁγιορεῖτες, Πανεπιστημιακοί καί καθηγηταί Μέσης Ἐκπαίδευσης, πού ἐπ’ἐσχάτων κράτησαν καί συνεχίζουν νά κρατοῦν ψηλά τό λάβαρο τοῦ «ἀντιοικουμενισμού»! Ὅπως λ.χ. ὁ μακαριστός Γρηγοριάτης Ἡγούμενος Γεώργιος Καψάνης, ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης καί ὁ Μητροπολίτης Γλυφάδος   κ. Παῦλος…».

Ὁ π. Γεώργιος Τσέτσης χρησιμοποεῖ τά ὀνόματα τριῶν ὀρθοδοξοτάτων, ἀξιοσεβάστων καί ἀντιοικουμενιστῶν προσώπων πανορθοδόξου ἐμβελείας, τοῦ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου κυροῦ Γεωργίου Γρηγοριάτη-Καψάνη, τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βάρης, Βουλιαγμένης, Βάρης (Βαρκίζης) κ. Παύλου, καί τήν σχέση τους μέ τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», μέσῳ τοῦ προγράμματος ὑποτροφιῶν, γιά νά καταδείξει τήν ἀγαστή συνεργασία μεταξύ τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.», καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ὄσον ἀφορᾶ τόν Σεβ. Μητρ. Γλυφάδας κ. Παῦλο καί τόν κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, ἀφήνουμε στούς ἰδίους νά ἀπαντήσουν, ἄν ἔχουν ὄντως ἔτσι τά πράγματα.

 Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ, ὅμως, λόγω τῆς προσωπικῆς μας γνωριμίας καί πείρας καί τῆς πολλαπλῆς εὐεργεσίας μας ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα π. Γεώργιο Γρηγοριάτη-Καψάνη, νά καταρρίψουμε τούς ἀνίσχυρους ἰσχυρισμούς τοῦ π. Γεωργίου Τσέτση περί δῆθεν ἀγαστῆς συνεργασίας τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος μέ τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», ἐπισημαίνοντας τά κάτωθι :  

Ὁ μακαριστός Γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης-Καψάνης τό 1965-6 ζήτησε καί ἔλαβε ὑποτροφία ἀπό τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», γιά νά ἐκπονήσει διδακτορική διατριβή στόν Τομέα τῆς Ποιμαντικής Ψυχολογίας σέ προτεσταντική σχολή τῆς Βοστώνης τῶν Η.Π.Α. Αὐτό τό ἔκανε α) ἐπειδή ὁ ἴδιος δέν εἶχε χρήματα, γιά νά σπουδάσει, καί β) γιά νά διοριστεῖ ὡς καθηγητής στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Γιά νά γινόταν καθηγητής, ἔπρεπε ὁ ἴδιος νά παρουσιάσει στούς καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν ἕνα τίτλο διδάκτορος εἴτε ἀπό προτεσταντική εἴτε ἀπό παπική Θεολογική Σχολή τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἔτσι, πήγε στή Βοστώνη, γιά νά κάνει τό διδακτορικό του, διάρκειας τεσσάρων χρόνων. Μετά, ὅμως, ἀπό δύο χρόνια σπουδῶν στή Βοστώνη, δηλ. τό 1966-7, ἀντιλήφθηκε ὁ μακαριστός Γέροντας Γεώργιος τούς ἀληθινούς σκοπούς καί τά σχέδια τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στίς Η.Π.Α., τά ὁποία πρίν ἀγνοοῦσε, καί διέκοψε ἀμέσως τίς σπουδές του. Ἔστειλε, μάλιστα, γράμμα στό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», μέ τό ὁποῖο διαμαρτυρόταν γιά τά σχέδια καί τούς σκοπούς τοῦ Συμβουλίου, καί ἐπέστρεψε τά χρήματα, μέ τά ὁποῖα θά σπούδαζε καί τά ἑπόμενα δύο χρόνια, ὁλοκληρώνοντας τό διδακτορικό του. Τό μόνο πού κατάφερε, ἦταν νά πάρει ἕνα μεταπτυχιακό δίπλωμα Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας γιά τά δύο χρόνια, πού ἤδη εἶχε σπουδάσει. Ἔτσι, στά τέλη τοῦ 1967 ὁ μακαριστός Γέρων ἐπέστρεψε στήν Ἀθήνα καί τό πρῶτο βιβλίο, πού ἐξέδωσε ὡς Ὀρθόδοξος θεολόγος, ἦταν ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.». Ποτέ ὁ μακαριστός Γέρων Γεώργιος δέν συμφώνησε μέ τήν προτεσταντική ἐκκλησιολογία καί θεολογία τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.», γι’αὐτό ἔγραφε, ὁμιλούσε καί ἐνεργοῦσε ἐναντίον αὐτῆς.

Μερικοί διερωτῶνται, κατηγορώντας τόν μακαριστό Γέροντα, γιατί ζήτησε ὑποτροφία ἀπό τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», ἐνῶ ἦταν παραδοσιακός, ὀρθόδοξος θεολόγος. Ὁ μακαριστός Γέρων ζήτησε ὑποτροφία ἀπό τό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.», διότι τότε τό 1965-6 δέν γνώριζε τά κρυφά καί φανερά σχέδια τοῦ Συμβουλίου αὐτοῦ. Μόλις, ὅμως, διεπίστωσε ἰδίοις ὄμμασι τί συμβαίνει μέσα στό Συμβούλιο, διέκοψε τίς σπουδές του καί τήν υποτροφία καί ἐπέστρεψε στήν Ἀθήνα. Ἑπομένως, δέν μποροῦμε νά κατατηγορήσουμε τόν μακαριστό Γέροντα ὡς ὑπέρμαχο τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.», μόνο γιά τό γεγονός ὅτι ζήτησε καί πῆρε ὑποτροφία ἀπ’αὐτό. Περισσότερο πρέπει νά σταθοῦμε στό γεγονός ὅτι ὁ μακαριστός Γέρων ποτέ δέν ἐξυπηρέτησε κανένα σκοπό τοῦ Συμβουλίου αὐτοῦ, ἀντιθέτως ὑπῆρξε δριμύς κατήγορός του. Θά διανοοῦνταν ποτέ κανείς νά κατηγορήσει τόν ἅγιο ἔνδοξο προφήτη Μωϋσῆ, ἐπειδή μεγάλωσε, ἀνατράφηκε καί μεγαλούργησε μέσα στή βασιλική αυλή τοῦ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου; Θά διανοοῦνταν ποτέ κανείς νά κατηγορήσει τόν ἅγιο Ἰωσήφ τόν Πάγκαλο, τόν υἱό τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, ἐπειδή ξεκίνησε ἀπό ὑπηρέτης τοῦ Φαραώ καί τελικά ἔγινε γιά ἕνα διάστημα πρωθυπουργός τοῦ Φαραώ στήν Αἴγυπτο; Τό περιρρέον κλίμα, περιβάλλον καί ἀτμόσφαιρα, μέσα στήν ὁποία ἔζησαν οἱ ἅγιοι, δέν τούς ἐμπόδισε καθόλου στό νά κρατήσουν τήν πίστη τῶν πατέρων τους. Ὁ μακαριστός Γέρων Γεώργιος εἶχε τήν δυνατότητα ἕξι ἤ ἑπτά φορές νά ἐκλεγεῖ Μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἤ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά ἀρνήθηκε καί τίς ἕξι ἤ ἑπτά φορές.  

Ἄς κάνει τόν κόπο ὁ π. Γεώργιος Τσέτσης νά μελετήσει τά ἐξαιρετικά, ἐμβριθῆ, θεολογικώτατα καί ἐπικριτικά τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.», κείμενα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Γεωργίου μέ τίτλο: «Σκέψεις περί τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν καί τό Π.Σ.Ε.» (23-4-1998)[3] καί «Ὑπόμνημα περί τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (18-2-2007)[4], καί, ἄν μπορεῖ, ἄς ἀπαντήσει πειστικῶς στά ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματά τους.

Θεωροῦμε ὅτι οἱ ἀνακρίβειες καί ἡ στρέβλωση τῆς ἀληθείας, πού ἐπιχειρεῖ ὁ π. Γεώργιος Τσέτσης, ἔχουν δύο στόχους: α) τήν σπίλωση τῆς μνήμης καί τοῦ σεπτοῦ προσώπου τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη-Καψάνη, μέ τήν παρουσίασή του ὡς δῆθεν «οἰκουμενιστοῦ», καί β) τήν ἔμμεση προειδοποίηση τῶν διαδόχων τοῦ Γέροντος Γεωργίου γιά τήν στάση, πού τηρεῖ ἡ Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου ἔναντι τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί τοῦ λίαν ἐπιεικῶς ἀπαραδέκτου κειμένου τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους[5] ὑπέρ τῆς ψευδοσυνόδου.

Ἡ προσπάθεια, ὅμως, αὐτή τοῦ π. Γεωργίου Τσέτση πίπτει στό κενό, διότι ἡ Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου ἔχει ἐκφραστεῖ δημόσια ἐπικριτικά ἐπί τῶν κειμένων τῆς ψευδοσυνόδου μέ δύο μελέτες: «Σχόλια καί προτάσεις ἐπί τῶν σχεδίων κειμένων» (4/17-3-2016)[6] καί «Ἐκτιμήσεις περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» (6-19-9-2016)[7]. Τέλος, στήν πρόσφατη Ἔκτακτη Διπλή Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου ἦταν ἕνας ἐκ τῶν τεσσάρων ἐκπροσώπων ἄλλων Ἱερῶν Μονῶν, πού ἀντέδρασαν δυναμικά στήν ἀποδοχή τοῦ Ἱεροκοινοτικοῦ κειμένου ὑπέρ τῆς ψευδοσυνόδου. Ἡ Ἱερά Μονή Γρηγορίου τηρεῖ τήν γραμμή καί τήν παρακαταθήκη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη-Καψάνη. Ἀναμένουμε μέ χαρά κι ἄλλες μορφές καί τρόπους ἀντιδράσεως ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου, ὑπό τήν πεφωτισμένη ποδηγεσία τοῦ Καθηγουμένου αὐτῆς Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου καί τῶν ὑπολοίπων Πατέρων, γιά νά διασωθεῖ τό πεσμένο κῦρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.      

---

[1] http://aktines.blogspot.gr/2017/07/im.html

[2] http://fanarion.blogspot.gr/2017/07/blog-post_49.html

[3] http://www.grigoriou.monastery.gr/Epikaira_arthra/Oikoumenismos/2.%20skepseis.pdf

[4] http://www.monastery.gr/epikaira/Oikoumenismos/YPOMNHMA_EPITROPHS_PERI_PSE.pdf

[5] Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου, 30-6-2017,http://www.amen.gr/article/minyma-tou-agiou-orous-peri-tis-agias-kai-megalis-en-kriti-synodou,  https://www.ekklisiaonline.gr/nea/analytika-to-minyma-tou-agiou-orous-peri-tis-agias-ke-megalis-en-kriti-synodou/

[6]http://www.monastery.gr/epikaira/Synodos/I.M.OSIOY_GRHGORIOY_AGIOY_OROYS_SXOLIA_KAI_PROTASEIS_EPI_TON_SXEDION_KEIMENON.pdf

[7] http://www.monastery.gr/epikaira/Synodos/EKTIMHSEIS_SYNODOY.pdf

Πηγή