«Εκκλησία και ομοφυλοφιλία: Η άλλη όψη του νομίσματος»

     Ὅταν ἡ ὁμοφυλοφιλία πληθυνθεῖ καθ’  ὑπερβολὴν καὶ ξεχυθεῖ εἰς τοὺς δρόμους, χωρίς ντροπή… τότε θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος. (π. Ἀθ. Μυτιληναίου, ὁμιλ. εἰς Ἀποκάλυψη, ἀρ. 45, 1982).

      Άγγελος Κυρίου θανατώνει τους ομοφυλόφιλους πριν την Γέννηση Του Χριστού μας.  (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἐδῶ).

«Εκκλησία και ομοφυλοφιλία: Η άλλη όψη του νομίσματος»[1]

 Πορφυρίτης

    «Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». (Απόστολος Παύλος)

     «Ἀλλ' ἀκόμη δέν ἀνέφερα τό ἀποκορύφωμα τῶν κακῶν, οὔτε τό κυριώτερον μέρος τῆς συμφορᾶς ἀπεκάλυψα, διότι πολλάκις, πού ἡτοιμάσθην νά τό εἰπῶ ἐκοκκίνησα, πολλάκις δέ ἐντράπηκα… Ποῖον λοιπόν εἶναι τό κακόν; Κάποιος παράδοξος καί παράνομος πόθος εἰσῆλθεν εἰς τήν ζωήν μας. Ἐπέπεσεν ἀσθένεια βαρεία καί ἀθεράπευτος καί ἐνέσκηψε πανώλης χειροτέρα ὅλων.   Ἐπενοήθη κάποια νέα καί φοβερά παρανομία, διότι ἀνατρέπονται ὄχι μόνον οἱ ἀνθρώπινοι, ἀλλά καί οἱ φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πρᾶγμα ἡ πορνεία θεωρουμένη ὡς συνήθης ἀσέλγεια. Καί ὅπως εἰς τάς ὀδύνας, τό τυραννικώτερον πάθος, ὅταν ἐπέλθη, καλύπτει τήν ἐντύπωσιν τοῦ προηγουμένου, ἔτσι καί τό ὑπερβολικόν μέγεθος αὐτῆς τῆς ὕβρεως κάμνει τό ἀνυπόφορον, νά μή φαίνεται πλέον ὡς ἀνυπόφορον, δηλαδή τήν ἀκολασίαν περί τήν γυναίκα.    Διότι φαίνεται ὅτι εἶναι εὐχάριστον τό νά ἠμπορέση νά διαφύγη κανείς ἀπό τά δίκτυα αὐτά καί κινδυνεύει εἰς τό ἑξῆς νά γίνη περιττόν τό γυναικεῖον φύλον, ἐφ' ὅσον οἱ νέοι ἀναπληρώνουν ἀντί ἐκείνων, ὅλα τά εἰς ἐκείνας ἀνήκοντα. Καί δέν εἶναι μόνον αὐτό τό κακόν, ἀλλ' ὅτι μέ πολλήν ἐλευθερίαν ἀποτολμᾶται τοιαύτη ἀκολασία καί ἐνομιμοποιήθη ἡ παρανομία. Κανείς λοιπόν δέν φοβεῖται καί δέν τρέμει.  Κανείς δέν ἐντρέπεται οὔτε κοκκινίζει, ἀλλά καί ὑπερηφανεύεται διά τήν γελοίαν αὐτήν πράξιν καί θεωροῦνται παράφρονες οἱ σώφρονες καί ὅτι δῆθεν παραπλανῶνται οἱ νουθετοῦντες. Καί ἄν μέν τύχη νά εἶναι κατώτεροι σωματικῶς, δέρονται, ἄν δέ εἶναι ἰσχυρότεροι χλευάζονται, καταγελῶνται, περιλούονται μέ μυριάδας ἐμπαιγμούς». (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

   Με αυτές τις φράσεις δύο μεγάλων Αγίων ανδρών όλης της Οικουμένης, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, αρχίζω το παρόν άρθρο, προσπαθώντας να παραθέσω το αυτονόητο θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού γι’ αυτούς που θέλουν συνειδητά να είναι παιδιά του Αληθινού Αγίου Τριαδικού Θεού. Πολύ απλό κι εύκολο ζήτημα που προωθείται παγκοσμίως, μανιακώς και συγκεχυμένως στην επικαιρότητα, με
όχι αγνές προθέσεις. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό, όταν παρατηρεί σε χώρες που δεν έχουν ούτε τα χρειώδη, να τίθενται συναφή θέματα με την ομοφυλοφιλία, π.χ., ομοφυλοφιλικός γάμος (βλέπε Ινδία, Αλβανία κλπ.). Γι’ αυτό ακριβώς, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε με διάθεση να κατανοήσουμε, όχι το τι θέλει ο άλλος, ή το τι θέλω εγώ, αλλά το τι πραγματικά θέλει ο Θεός από εμάς, για να μπορέσουμε να γίνουμε γνήσια και αληθινά τέκνα Του.

              Η ομοφυλοφιλία δεν μας είναι άγνωστη. Ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων, διότι οἱ Σοδομῖτες, ἀπό νεωτέρου μέχρι τοῦ γεροντοτέρου, ὅλοι ἀνεξαιρέτως, είχαν καταντήσει τους εαυτούς τους σάρκες και είχαν επιδοθεί στο φοβερό πάθος της ομοφυλοφιλίας. Τι είναι αυτό όμως που εμφανίζει την ερωτική έλξη ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φύλου; Το γράφει ο μέγας Επιστήμων, ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους: «Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε. τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,  διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,  καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,  ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.». Αυτά τα «σκληρά», τα αυστηρά αλλά τόσο αληθινά, θεόπνευστα λόγια λέγει, όχι ο τάδε ή ο δείνα ψυχίατρος ή κληρικός (φυσικά ούτε η αφεντιά μου), αλλά ο Απόστολος Παύλος!

              Εδώ είναι και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη διοικούσα και «νόμιμη» εκκλησία: η εκκοσμίκευση! Φαίνεται πως παρασύρεται και υποτάσσεται στον κόσμο, αψηφώντας την Αλήθεια, τον λόγο και Λόγο του Θεού, τον λόγο των Αγίων Πατέρων μας. Αυτοί είναι πραγματικά οι σωστικοί Φάροι που οδηγούν με ασφάλεια το καράβι στον προορισμό του. Αυτοί είναι που θερμαίνουν την ψυχή μας εν μέσω χειμώνος! Αυτή είναι η πορεία του κάθε Χριστιανού, όπως την δίδαξε ο Χριστός, η απάρνηση του παλαιού μας εαυτού, η άρση του σταυρού μας (σταυρός είναι και κάποια τυχόν «ανωμαλία των γονιδίων»), και η μαθητεία μας σε Αυτόν!

              Ας αφήσουμε λοιπόν, την διοίκηση της Εκκλησίας να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει το θέμα της ομοφυλοφιλίας, όπως δυσκολεύεται και με όλα τα θέματα που αφορούν στην Πίστη μας, κυρίως τις αποκλίσεις απ’ Αυτήν, διότι έχουμε και αγίους Κληρικούς, έχουμε τον ζωντανό λόγο του Θεού, των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων, που δεν είναι απλώς κάποια ξερά συντηρητικά «στερεότυπα», αλλά Ύδωρ ζων. Μπορεί άραγε κάποιος λογικός να υποστηρίξει ότι ο λόγος του Θεανθρώπου Χριστού δεν είναι πάντοτε επίκαιρος, αιώνιος, διαχρονικός;

              Οποιοσδήποτε λόγος για Επισκόπους που «ασχημονούν» και προβαίνουν σε δηλώσεις που τάχα δε συμβαδίζουν με το Ευαγγέλιο, όταν αυτοί καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία, δεικνύει, τουλάχιστον, άγνοια του Ευαγγελίου. Οι Επίσκοποι αυτοί λένε την αλήθεια σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο και δεν υπολογίζουν το κόστος των λεγομένων τους, δεν θέλουν να γίνουν αρεστοί στον κόσμο αλλά μόνο στον Χριστό. Η μη γνώση του Ευαγγελίου ή η παρερμηνεία Αυτού, οδηγεί σε φαύλη ζωή και σε αλλοιωμένα δόγματα. Οι καλοπροαίρετοι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι αμαρτωλοί, στο άκουσμα τέτοιων αληθινών λόγων των Εκκλησιαστικών ταγών, έρχονται σε συναίσθηση της αμαρτίας τους, καταφεύγουν στο πετραχήλι του πνευματικού και κάνουν τον πνευματικό τους αγώνα με μετάνοια. Όλοι οι μαθητές του Χριστού, αγαπάμε κατ’ εντολή του Ιδίου, όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους, άλλωστε και εμείς οι ίδιοι «παλεύουμε» με την αμαρτία! Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι είμαστε ρατσιστές επειδή, κατ’ εντολή του Κυρίου μας, πρέπει να μισούμε την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό. Ποιος νοήμων άνθρωπος θέλει να λέγεται Χριστιανός, ενώ συνειδητά θέλει να πράττει τα αντίθετα απ’ όσα λέει ο Χριστός;

              Όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι στους εαυτούς μας, στην κοινωνία αλλά και στον Κύριό μας. Σε Αυτόν πρέπει να αρέσουμε πρώτα απ’ όλους. Εάν πρέπει να αποδοθεί κάποιος ψόγος σε λειτουργούς της Εκκλησίας που προβαίνουν σε δηλώσεις αντίθετες από αυτές του Ευαγγελίου, αυτός πρωτίστως θα πρέπει να είναι ότι, τουλάχιστον, αδικούν, υποβαθμίζουν τον εαυτό τους και διαστρεβλώνουν, ακουσίως ή εκουσίως, με τις δηλώσεις τους τη μεγαλοσύνη και την αστείρευτη αγάπη που υπάρχει στα λόγια του Χριστού! Αγάπη που δε ζητά ανταλλάγματα, δε φοβάται την ειρωνεία και τον χλευασμό, αλλά είναι ευεργετική για την ανακαίνιση της ψυχής και οδηγεί, μετά την άρση του οποιουδήποτε σταυρού μας, στην πολυπόθητη Ανάσταση!

              Ως άνθρωπος που κάνω ένα μικρό πνευματικό αγώνα, προσπαθώντας να αγαπήσω τον Χριστό και να καταλάβω όλα όσα λέει και μου φαίνονται δύσκολα και σκληρά, θλίβομαι όταν ακούω ανθρώπους που κουβαλούν την Ιερωσύνη Του, να υψώνουν εαυτούς και να μη συντάσσονται με το Άγιο Θέλημά Του. Οι Ιερείς που σέβονται τον εαυτό τους και αγαπούν τον Κύριο, όταν λένε την αλήθεια του Κυρίου, έλκουν τους ομοφυλόφιλους, όπως και όλους τους αμαρτωλούς που πραγματικά ποθούν για τη σωτηρία τους, ποθούν να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον Χριστό. Αυτοί που ελκύονται δεν ψάχνουν στην Πίστη απαντήσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους, αλλά απαντήσεις που εκφράζουν τη γνήσια στοργή μιας μάνας όπως είναι αυτή της Εκκλησίας. Η μάνα μας, προκειμένου να θεραπεύσει την αρρώστια μας ή τον πόνο μας ή να μας προστατεύσει από κακοτοπιές, καταφεύγει ενίοτε,  εκτός από τις συμβουλές και σε οδυνηρές λύσεις. Είτε αυτές είναι κάποιο πικρό φάρμακο, κάποιο μη θελκτικό αλλά ωφέλιμο φαγητό, κάποια τιμωρία! Σε αντίθετη περίπτωση, αυτοί που λένε αυτά που «χαϊδεύουν» τα αυτιά των ανθρώπων, γκρεμίζουν τον οποιοδήποτε αληθινό δεσμό με τον Χριστό και επωμίζονται και τις ψυχές που έβλαψαν.

              Αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν, στον 21ο αιώνα, που υπάρχουν τόσα αντίτυπα Αγίων Γραφών, τόσα αγιοπατερικά βιβλία, τόσα ορθόδοξα ιστολόγια, τόσα ορθόδοξα περιοδικά και γενικά ελευθερία διακίνησης του Λόγου του Θεού, να υπάρχουν άνθρωποι, που να μη γνωρίζουν τι λέει ο Χριστός για την ομοφυλοφιλία; Είναι πράγματι λυπηρό· ας ταπεινωθούμε και ο Χριστός θα έρθει να μας βρει, να μας ψιθυρίσει τον λόγο Του γλυκά στο αυτί μας και θα φθάσει στην καρδιά μας.

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της εποχής μας, που τραγουδούν γλυκά αλλά απατηλά και να επιλέξουμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Θέλουμε τον στενό και δύσκολο δρόμο του Χριστού που οδηγεί στη Ζωή ή τον ευρύχωρο δρόμο τού αντί του Χριστού και της απωλείας; Υπάρχουν πολλές ζώσες φωνές, ώριμες και αγαπητικές μέσα στην Εκκλησία μας, που βροντοφωνάζουν γνήσια μηνύματα αγάπης και Ανάστασης, καλώντας μας όμως, να άρουμε τον σταυρό μας με κόπο και πόνο και με τη βοήθεια Εκείνου, του γλυκύτατου Χριστού μας, και όχι κοιτώντας την ευκολία και την άνεση που μας προσφέρει ο Άλλος! Η επιλογή που πρέπει να γίνει είναι κρίσιμη. Δική μας είναι η απόφαση: εάν θα εισέλθουμε στο στάδιο όπου θα σιγήσουν οι φωνές, θα κατασταλούν τα πάθη και θα καθαρίσει η καρδιά ή θα διασκορπίσουμε το είναι μας στις ψεύτικες «χαρές» αυτού του προσωρινού κόσμου, του απατεώνα!

Με πραγματική αγάπη Χριστού!

Πορφυρίτης

………………………………………………………………………………………………………

[1] «Εκκλησία και ομοφυλοφιλία: Η άλλη όψη του νομίσματος»,

http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/133701

Πηγή