Επίκαιρη Ομι­λί­α

«Γι­ὰ τοῦ Χρι­στοῦ τὴν Πί­στη τὴν Ἁ­γί­α
καὶ τῆς Πα­τρί­δος τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α»

Ὁ­μι­λί­α τοῦ Λαυ­ρεν­τί­ου Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο,
Προ­έ­δρου τῆς «Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος»

Στὴν ἐκ­δή­λω­ση ποὺ συν­δι­ορ­γά­νω­σαν οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι Σύλ­λο­γοι «Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Θε­ο­λό­γου» (Παι­α­νί­ας, Ἀ­λε­ξαν­δρου­πό­λε­ως καὶ Κα­βά­λας), μὲ τὴ συ­νερ­γα­σί­α τοῦ Συλ­λό­γου «Ἅ­γι­ος Θε­ό­δω­ρος ὁ Στου­δί­της» (Νο­μοῦ Μα­γνη­σί­ας) καὶ μὲ θέ­μα­τα: α) Οἱ νέ­ες Ἠ­λε­κτρο­νι­κὲς ταυ­τό­τη­τες, καὶ οἱ ἐ­πι­πτώ­σεις τῆς Ἠ­λε­κτρο­νι­κῆς Δι­α­κυ­βέρ­νη­σης. β) Ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός, ἡ μά­στι­γα τοῦ αἰ­ῶ­να. γ) Ἡ με­τα­πα­τε­ρι­κή Θε­ο­λο­γί­α, κα­κο­δο­ξί­α ἢ ὀρ­θό­δο­ξη θέ­ση; ● Βό­λος, Πα­νε­πι­στή­μι­ο Θεσ­σα­λί­ας (αἴ­θου­σα «Κο­δρά­του»­), Κυ­ρι­α­κή, 16 Δε­κεμ­βρί­ου 2012, Ὥ­ρα 16:30.

«Ἕλ­λη­νες Ρω­μη­οί! Ἂς ἀ­να­λο­γι­σθοῦ­με ποι­οί ἤ­μα­σταν καὶ ποι­οί κα­ταν­τή­σα­με νὰ εἴ­μα­στε!­!! Μό­νον ἐ­ὰν συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με τὴν ἔκ­πτω­σή μας καὶ τὴν πτώ­ση μας, ὑ­πάρ­χει ἐλ­πί­δα ν’ ἀ­να­νή­ψου­με καὶ ν’ ἀ­να­κάμ­ψου­με· ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως νὰ σω­θοῦ­με στὴν Βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν!»

Εἶ­ναι κα­τα­στρο­φή; εἶ­ναι συμ­φο­ρά; εἶ­ναι ὄ­λε­θρος; αὐ­τὸ ποὺ βι­ώ­νου­με στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὡς πρό­σω­πα, ὡς λα­ός, ὡς ἀν­θρω­πό­τη­τα; Ἢ μή­πως πρό­κει­ται γι­ὰ εὐ­λο­γί­α, ποὺ ὁ Κύ­ρι­ος καὶ Θε­ός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς οἰ­κο­νο­μεῖ γι­ὰ τὴ σω­τη­ρί­α μας;

Βι­ώ­νου­με σή­με­ρα τὴν ἐγ­κα­τά­λει­ψή μας ἀ­πὸ τὸν Θε­ό, ὡς τι­μω­ρί­α γι­ὰ τὴν πο­λυ­ε­τὴ ἀ­πο­στα­σί­α μας ἀ­πὸ Αὐ­τόν; Ἢ μή­πως ζοῦ­με μέ­σα στὴ χά­ρη Του, στὴν ἀ­πέ­ραν­τη ἀ­γά­πη Του καὶ στὴ μα­κρο­θυ­μί­α Του; ποὺ πλού­σι­α μᾶς ἐ­πι­δα­ψι­λεύ­ει μὲ τὶς φο­βε­ρὲς δο­κι­μα­σί­ες τὶς ὁ­ποῖ­ες ἐ­πι­τρέ­πει νὰ μᾶς συμ­βοῦν, ἀ­πο­σκο­πών­τας στὸν συ­νε­τι­σμό μας καὶ στὴν ἐ­πι­στρο­φή μας, τῶν ἀ­σώ­των καὶ ἀ­γνω­μό­νων τέ­κνων Του; 

Αὐ­τὸ εἶ­ναι τὸ μέ­γα καὶ ἐ­να­γώ­νι­ο ἐ­ρώ­τη­μα ποὺ πρέ­πει σή­με­ρα νὰ μᾶς ἀ­πα­σχο­λεῖ ἀ­δι­α­λεί­πτως. Αὐ­τὴ τὴν ἀ­πάν­τη­ση κα­λού­με­θα ὡς Χρι­στι­α­νοὶ νὰ δώ­σου­με, ὥ­στε ἀ­να­λό­γως ν’ ἀ­πο­φα­σί­σου­με πῶς θὰ πο­ρευ­θοῦ­με.­..

Δι­ό­τι —Ἅ­γι­ε Κα­θη­γού­με­νε τῆς μαρ­τυ­ρι­κῆς ἁ­γι­ο­ρεί­τι­κης Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς τοῦ Ἐ­σφιγ­μέ­νου, Σε­βα­στοὶ Πα­τέ­ρες καὶ Σε­βα­στὲς Μη­τέ­ρες, ἐν Χρι­στῷ ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ ἀ­γα­πη­τὲς ἀ­δελ­φὲς— δὲν πρέ­πει ἁ­πλῶς νὰ σᾶς εὐ­χα­ρι­στή­σω τοὺς δι­ορ­γα­νω­τὲς αὐ­τῆς τῆς ὡ­ραί­ας ἐκ­δη­λώ­σε­ως γι­ὰ τὴν τι­μη­τι­κὴ πρό­σκλη­σή τους καὶ νὰ σᾶς με­τα­φέ­ρω μό­νον τὸν ἀ­δελ­φι­κὸ καὶ ἀ­γω­νι­στι­κὸ χαι­ρε­τι­σμὸ τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος· ἀλ­λὰ καὶ νὰ θέ­σω τὸ ζή­τη­μα τοῦ δέ­ον γε­νέ­σθαι: γι­ὰ νὰ δι­α­σφα­λί­σου­με τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας, γι­ὰ νὰ δι­α­φεν­τεύ­σου­με τὴν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς στρα­τευ­ο­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, γι­ὰ νὰ προ­στα­τεύ­σου­με τὴν ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­σή μας, τὴν ἱ­στο­ρί­α καὶ τὸν πο­λι­τι­σμὸ τοῦ Γέ­νους μας· ἐν τέ­λει γι­ὰ νὰ δι­α­τη­ρή­σου­με τὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης μας, ἐ­φ’ ὅ­σον —βε­βαί­ως— ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ τὴ δι­α­τη­ρή­σου­με!­!!

Ἡ Πα­τρί­δα μας σή­με­ρα εἶ­ναι πλέ­ον μί­α κα­τε­χό­με­νη χώ­ρα· καὶ ὁ ὀρ­θό­δο­ξος ἑλ­λη­νι­κὸς Λα­ὸς εἶ­ναι ἕ­νας ὑ­πό­δου­λος λα­ός!

Βε­βαί­ως ὁ Τό­πος μας ὑ­πῆρ­ξε πολ­λὲς φο­ρὲς καὶ γι­ὰ με­γά­λες ἱ­στο­ρι­κὲς πε­ρι­ό­δους κα­τε­χό­με­νος καὶ τὸ Ἔ­θνος μας ὑ­πό­δου­λο! Ὅ­μως γι­ὰ πρώ­τη φο­ρὰ στὴν ὑ­περ­τρι­σχι­λι­ό­χρο­νη ἱ­στο­ρί­α μας ὑ­πο­δου­λω­θή­κα­με χω­ρὶς ἀν­τί­στα­ση!­!! Κι αὐ­τὸ συμ­βαί­νει γι­α­τὶ ἡ ἑλ­λη­νί­δα Πα­τρί­δα μας, ἡ ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη μας, ἡ ἔν­δο­ξη Ἱ­στο­ρί­α μας, ὁ φω­το­βό­λος Πο­λι­τι­σμός μας, ἡ θρυ­λι­κὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας, δὲν βρί­σκον­ται πλέ­ον μέ­σα στὴν καρ­δι­ά μας!­!!

Ἡτ­τη­θή­κα­με, πα­τρι­ῶ­τες· χω­ρὶς νὰ πο­λε­μή­σου­με, χω­ρὶς νὰ πέ­σει μι­ὰ του­φε­κι­ά· κι αὐ­τὸ συ­νέ­βη γι­α­τὶ πά­ψα­με νὰ εἴ­μα­στε Ὀρ­θό­δο­ξοι Ἕλ­λη­νες (Ρω­μη­οί)· συ­νέ­βη γι­α­τὶ «γί­να­με Εὐ­ρω­παῖ­οι»­!­!!

Ἀ­πεμ­πο­λή­σα­με ἀ­πὸ τὴν καρ­δι­ά μας καὶ ἀ­πο­βά­λα­με ἀ­πὸ τὴ ζω­ή μας ἐ­κεῖ­να ποὺ ὁ Ἡ­ρό­δο­τος, ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χαι­ό­τη­τα ἀ­κό­μη, εἶ­χε ὁ­ρί­σει ὡς τὰ στοι­χεῖ­α ποὺ συν­θέ­τουν τὸ Ἔ­θνος· κι αὐ­τὰ εἶ­ναι: τὸ «ὅ­μαι­μον», δη­λα­δὴ ἡ φυ­λε­τι­κὴ ὁ­μοι­ο­γέ­νει­α καὶ ἡ βι­ο­λο­γι­κὴ συ­νέ­χει­α· τὸ «ὁ­μό­θρη­σκον», δη­λα­δὴ ἡ κοι­νὴ πί­στη, ἡ Ἁ­γί­α Ὀρ­θο­δο­ξί­α μας· καὶ τὸ «ὁ­μό­γλωσ­σον», δη­λα­δὴ ἡ κοι­νὴ γλῶσ­σα, ὁ ἑλ­λη­νι­κὸς πο­λι­τι­σμός μας!­!!

Καὶ γι­ὰ τὰ τρί­α αὐ­τὰ στοι­χεῖ­α ἀ­με­λή­σα­με, ἀ­δι­α­φο­ρή­σα­με, δὲν φρον­τί­σα­με νὰ τὰ δι­α­φεν­τεύ­σου­με καὶ νὰ τὰ προ­στα­τεύ­σου­με· γι­α­τὶ θε­λή­σα­με νὰ γί­νου­με «σύγ­χρο­νοι» ἀλ­λὰ χω­ρὶς ὑ­πο­δο­μές, καὶ «προ­ο­δευ­τι­κοὶ» ἀλ­λὰ χω­ρὶς ἦ­θος· γι­α­τὶ θε­λή­σα­με ν’ ἀ­πο­κτή­σου­με εὐ­η­με­ρί­α χω­ρὶς κό­πο καὶ πλοῦ­το, χω­ρὶς μό­χθο. Καὶ βλέ­πε­τε τώ­ρα, ἀ­δελ­φοὶ καὶ ἀ­δελ­φές μου, πῶς καὶ πό­σο προ­κό­ψα­με!­.­..

Ἂν κι ἐ­μεῖς ἀ­δι­α­φο­ρή­σα­με γι­ὰ ὅ,τι συ­νι­στᾶ τὸ Ἔ­θνος μας, ὁ πο­λὺς σι­ω­νι­στὴς καὶ μα­σῶ­νος Χέν­ρυ Κίσ­σιν­γκερ ὡ­στό­σο —ὅ­πως καὶ πολ­λοὶ ἄλ­λοι στη­λο­βά­τες καὶ ὑ­πη­ρέ­τες τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας πρὶν καὶ με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὸν— ἐ­πέ­δει­ξε ἰ­δι­αί­τε­ρο ἐν­δι­α­φέ­ρον· τὰ με­λέ­τη­σε ἐμ­βρι­θῶς καὶ κα­τέ­λη­ξε στὸ πο­λὺ πρα­κτι­κὸ συμ­πέ­ρα­σμα ὅ­τι γι­ὰ νὰ ἐ­λεγ­χθεῖ ὁ ἀ­τί­θα­σος καὶ ἀ­νυ­πό­τα­κτος ἑλ­λη­νι­κὸς λα­ὸς ἔ­πρε­πε νὰ χτυ­πη­θοῦν ἡ πί­στη του, ἡ γλῶσ­σα του καὶ ὁ πο­λι­τι­σμός του!

Βε­βαί­ως ἀμ­φι­σβη­τή­θη­κε ἀ­πὸ τοὺς γραι­κύ­λους, ὅ­τι μί­λη­σε ἔτ­σι ὁ Κίσ­σιν­γκερ· ἀλ­λὰ ἡ συ­στη­μα­τι­κὴ καὶ ἐ­πι­τυ­χὴς πραγ­μα­το­ποί­η­ση τῶν ὑ­πο­δεί­ξε­ών του ἀ­πὸ τὶς συγ­κε­κρι­μέ­νες σι­ω­νι­στι­κὲς καὶ μα­σω­νι­κὲς δυ­νά­μεις, οὐ­δε­μί­α ἀμ­φι­βο­λί­α ἐ­πι­τρέ­πει γι­ὰ τοῦ λό­γου του τὸ ἀ­λη­θὲς καὶ τὸ ἀ­κρι­βές!­!!

Θυ­μη­θεῖ­τε, ὅ­τι τῆς δι­α­γρα­φῆς τοῦ θρη­σκεύ­μα­τος ἀ­πὸ τὶς ταυ­τό­τη­τές μας προ­η­γή­θη­κε ἐ­πί­σκε­ψη τοῦ Ἑ­βρα­ϊ­κοῦ Συμ­βου­λί­ου τῆς Νέ­ας Ὑ­όρ­κης μὲ αὐ­τὴ τὴν ἀ­παί­τη­ση, τό­σο στὸν τό­τε πρω­θυ­πουρ­γὸ Κώ­στα Ση­μί­τη ὅ­σο καὶ στὸν ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καὶ πρό­ε­δρο τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας Χρι­στό­δου­λο.

Καὶ μί­α χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὴ «λε­πτο­μέ­ρει­α»: τὸ Κρά­τος τοῦ Ἰσ­ρα­ὴλ ἐ­πι­βάλ­λει νὰ ἀ­να­γρά­φε­ται τὸ θρή­σκευ­μα τοῦ πο­λί­τη στὶς ταυ­τό­τη­τες καὶ μά­λι­στα μὲ κόκ­κι­να γράμ­μα­τα!­!!

Ἐ­πι­τρέ­ψα­με, λοι­πόν, σὲ ξέ­νους ἐ­πι­βου­λεῖς —μὲ ὅ­λη τὴν ἐ­πι­στη­μο­σύ­νη τους— καὶ σὲ ντό­πι­ους ἐκ­συγ­χρο­νι­στὲς γραι­κύ­λους —μὲ ὅ­λη τὴν ἀ­ναλ­γη­σί­α τους—, δη­λα­δὴ ἐ­πι­τρέ­ψα­με σὲ «φι­λο­σό­σφους ἀ­σό­φους» καὶ σὲ «τε­χνο­λό­γους ἀ­λό­γους» νὰ συ­κο­φαν­τή­σουν, νὰ δι­α­στρέ­ψουν, νὰ ἀλ­λοι­ώ­σουν καὶ ἐν τέ­λει νὰ με­ταλ­λά­ξουν στὴ «νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τα» καὶ στὴ «με­τα­νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τά» τους τὰ στοι­χεῖ­α ποὺ συγ­κρο­τοῦν τὸ ἔ­θνος μας: τὸ «ὅ­μαι­μον», τὸ «ὁ­μό­θρη­σκον» καὶ τὸ «ὁ­μό­γλωσ­σον».

Κι ἐ­μεῖς, γι­ὰ νὰ ἐκ­συγ­χρο­νι­στοῦ­με τά­χα, τὰ ἀν­τι­κα­στή­σα­με μὲ τὴν ὕ­που­λη φρε­νο­βλά­βει­α τῆς «εὐ­ρω­πα­ϊ­κῆς προ­ο­πτι­κῆς» καὶ τῶν «ἀ­νοι­κτῶν συ­νό­ρων», μὲ τὴν πα­ναί­ρε­ση τοῦ δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τοῦ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ Συγ­κρη­τι­σμοῦ, μὲ τὴν πο­λυ­πο­λι­τι­σμι­κὴ ἀλ­λο­φρο­σύ­νη τῆς ἑ­ω­σφο­ρι­κῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς.

Ἀλ­λὰ ὁ ἅ­γι­ος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λὸς μᾶς εἶ­χε ἤ­δη προ­ει­δο­ποι­ή­σει: «Ἀ­δελ­φοί μου, τοῦ­το σᾶς λέ­γω καὶ πα­ραγ­γέλ­λω. Κἂν ὁ οὐ­ρα­νὸς κα­τε­βῆ κά­τω, κἂν ἡ γῆ νὰ ἀ­νε­βῆ ἐ­πά­νω, κἂν ὁ κό­σμος ὅ­λος χα­λά­ση, κα­θὼς μέλ­λει νὰ χα­λά­ση, σή­με­ρον, αὔ­ρι­ον, νὰ μὴ σᾶς μέλ­λει τί ἔ­χει νὰ κά­μη ὁ Θε­ός. Τὸ κορ­μί σας ἂς τὸ καύ­σουν, ἂς τὸ τη­γα­νί­σουν, τὰ πράγ­μα­τά σας ἂς τὰ πά­ρουν, μὴ σᾶς μέλ­λει. Δώ­σα­τέ τα. Δὲν εἶ­ναι δι­κά σας. Ψυ­χὴ καὶ Χρι­στὸς σᾶς χρει­ά­ζον­ται. Αὐ­τὰ τὰ δύ­ο ὅ­λος ὁ κό­σμος νὰ πέ­ση δὲν ἠμ­πο­ρεῖ νὰ σᾶς τὰ πά­ρη. Ἐ­κτὸς καὶ τὰ δώ­σε­τε μὲ τὸ θέ­λη­μά σας. Αὐ­τὰ τὰ δυ­ὸ νὰ τὰ φυ­λάτ­τε­τε, νὰ μὴ τὰ χά­σε­τε».

Ὅ­μως δὲν ἀ­κού­σα­με τὸν Ἅ­γι­ο, ἀ­δελ­φοὶ καὶ ἀ­δελ­φές μου: οἰ­κει­ο­θε­λῶς δώ­σα­με τὴν ψυ­χή μας καὶ αὐ­το­βού­λως ἐγ­κα­τα­λεί­ψα­με τὸν Χρι­στό!­!!

Μέ­σα σὲ δύ­ο δε­κα­ε­τί­ες, οἱ Ἕλ­λη­νες, ἀ­πὸ ὁ­μοι­ο­γε­νὴς λα­ὸς γί­να­με παν­σπερ­μί­α ἀλ­λο­δό­ξων καὶ ἀλ­λο­γλώσ­σων φυ­λῶν ἀ­πὸ κά­θε γω­νι­ὰ τῆς γῆς προ­ερ­χο­μέ­νων· ἀ­πὸ Ὀρ­θό­δο­ξοι Χρι­στι­α­νοὶ γί­να­με οὐ­νί­τες καὶ οἰ­κου­με­νι­στές, πα­γα­νι­στὲς καὶ παν­θρη­σκει­α­στές, ἕρ­μαι­α τοῦ ἀ­πο­κρυ­φι­σμοῦ καὶ τῆς μα­γεί­ας κ.π.ἄ.· ἀ­πὸ ἑλ­λη­νό­γλωσ­σοι κα­ταν­τή­σα­με ἄ­γλωσ­σοι καὶ πα­ρὰ λί­γο ἀγ­γλό­φω­νοι καὶ τουρ­κό­φω­νοι!­.­..

Ἡ ἑλ­λη­νί­δα Πα­τρί­δα μας σή­με­ρα εἶ­ναι πλέ­ον μί­α κα­τε­χό­με­νη χώ­ρα· ὁ ὀρ­θό­δο­ξος ἑλ­λη­νι­κὸς Λα­ὸς εἶ­ναι ἕ­νας ὑ­πό­δου­λος λα­ός· καὶ μά­λι­στα ὑ­πό­δου­λος πά­λι στὸν γερ­μα­νι­κὸ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμό, ποὺ μὲ οἰ­κο­νο­μι­κὰ καὶ πο­λι­τι­κὰ μέ­σα —γι­ὰ τὴν ὥ­ρα— ἀλ­λὰ πάν­το­τε μὲ τὴν ἴ­δι­α ἑ­ω­σφο­ρι­κὴ μα­νί­α καὶ μὲ τὴν ἴ­δι­α να­ζι­στι­κὴ βαρ­βα­ρό­τη­τα, τὶς ὁ­ποῖ­ες γνώ­ρι­σε ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα κα­τὰ τὸν πρῶ­το καὶ τὸν δεύ­τε­ρο Παγ­κο­σμί­ους Πο­λέ­μους, ἔ­χει ἤ­δη ἐ­ξα­πο­λύ­σει τὸν τρί­το Παγ­κό­σμι­ο Πό­λε­μο, ποὺ κα­λὰ κρα­τεῖ καὶ ρη­μά­ζει τοὺς λα­οὺς τῆς Εὐ­ρώ­πης ―καὶ πρῶ­τον ἀ­π’ ὅ­λους τὸν ἑλ­λη­νι­κὸ λα­ὸ― μὲ τὴ φτώ­χει­α, τὴν ἐ­ξα­θλί­ω­ση, τὴν ἀ­πα­ξί­ω­ση καὶ τὴν ὑ­πο­τέ­λει­α!­.­..

Σὲ ἄλ­λους και­ροὺς ἡτ­τη­θή­κα­με ἀ­πὸ ὑ­πέρ­τε­ρες δυ­νά­μεις ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ ἡ­ρω­ϊ­κὴ καὶ πο­λύ­χρο­νη ἀν­τί­στα­ση. Κα­τα­κτη­θή­κα­με πολ­λὲς φο­ρές, ἀλ­λὰ πο­τὲ δὲν ὑ­πο­τα­χθή­κα­με! Ἡ ἀν­τί­στα­σή μας προ­δι­έ­γρα­φε κά­θε φο­ρὰ τὸν ἐ­πι­κεί­με­νο Ἀ­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ Ἀ­γῶ­να μας καὶ τὴν Πα­λιγ­γε­νε­σί­α μας, γι­α­τὶ ὁ πό­θος τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας καὶ ἡ ἐλ­πί­δα τῆς Σω­τη­ρί­ας βρί­σκον­ταν μέ­σα στὶς καρ­δι­ές μας.

Ὁ θρύ­λος τοῦ Μαρ­μα­ρω­μέ­νου Βα­σι­λι­ᾶ ἐ­ξέ­θρε­ψε τὴν Πα­λιγ­γε­νε­σί­α τοῦ 1821 καὶ τὸ Ἀλ­βα­νι­κὸ Ἔ­πος γέν­νη­σε τὴν Ἐ­θνι­κὴ Ἀν­τί­στα­ση. Ὅ­πως εἶ­πε ὁ στρα­τη­γὸς τοῦ Ἔ­θνους μας Θε­ό­δω­ρος Κο­λο­κο­τρώ­νης, οἱ Ἕλ­λη­νες ἀ­γω­νι­στή­κα­με πάν­τα «γι­ὰ τοῦ Χρι­στοῦ τὴν Πί­στη τὴν Ἁ­γί­α καὶ τῆς Πα­τρί­δος τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α».

Σή­με­ρα, πρῶ­τα ὑ­πο­τα­χθή­κα­με καὶ με­τὰ κα­ταχ­τη­θή­κα­με! Κα­τα­κτη­θή­κα­με χω­ρὶς ἀν­τί­στα­ση, γι­α­τὶ μή­τε ὁ πό­θος τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας μη­δὲ ἡ ἐλ­πί­δα τῆς Σω­τη­ρί­ας βρί­σκον­ται πλέ­ον μέ­σα στὶς καρ­δι­ές μας!­!!

Ἀν­ταλ­λά­ξα­με τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α μὲ τὸν κα­τα­να­λω­τι­σμὸ μι­ᾶς ἀ­κό­ρε­στης καὶ ἀν­τί­χρι­στης εὐ­η­με­ρί­ας καὶ ἀν­τι­κα­τα­στή­σα­με τὴ Σω­τη­ρί­α μὲ τὴν οἴ­η­ση τοῦ ὀρ­θο­λο­γι­μοῦ μας καὶ τῆς αὐ­το­θε­ώ­σε­ώς μας. Μὲ ποι­ές προ­ϋ­πο­θέ­σεις λοι­πὸν θὰ ἐ­λευ­θε­ρώ­σου­με τὴν Πα­τρί­δα μας; Μὲ ποι­ές ἀ­να­φο­ρὲς καὶ μὲ ποι­ά ὁ­ρά­μα­τα, ὅ­ταν ἔ­χου­με προ­δώ­σει τὴν Πα­τρί­δα κι ἔ­χου­με ἀρ­νη­θεῖ τὸν Χρι­στό;

Εἶ­ναι ντρο­πή μας, εἶ­ναι κα­ται­σχύ­νη μας, εἶ­ναι προ­δο­σί­α μας πρὸς τὰ ἰ­δα­νι­κὰ καὶ τὰ πι­στεύ­μα­τα τοῦ Γέ­νους μας, πρὸς τὴν ἔν­δο­ξη ἱ­στο­ρί­α μας καὶ τοὺς ἡ­ρω­ϊ­κοὺς προ­γό­νους μας, πρὸς τοὺς πα­τέ­ρες μας καὶ τοὺς πα­ποῦ­δες μας:

Στὴν κή­ρυ­ξη τοῦ πο­λέ­μου ἀ­πὸ τὸν ἰ­τα­λι­κὸ φα­σι­σμὸ κα­τὰ τῆς Ἑλ­λά­δας ἐ­κεῖ­νοι ἀν­τέ­δρα­σαν πα­νη­γυ­ρί­ζον­τας στὶς πλα­τεῖ­ες καὶ στοὺς δρό­μους· δη­μι­ούρ­γη­σαν τὸ ἔ­πος τοῦ Ἀλ­βα­νι­κοῦ Με­τώ­που τὸ 1940 καὶ τὸ ἔ­πος τῆς Ἐ­θνι­κῆς Ἀν­τι­στά­σε­ως 1941-44 στὰ βου­νὰ καὶ στοὺς κάμ­πους, στὰ χω­ρι­ὰ καὶ στὶς πό­λεις τῆς Πα­τρί­δας μας, πο­τί­ζον­τας ὅ­λη τὴν ἑλ­λη­νί­δα γῆ μὲ τὸ αἷ­μα τους γι­ὰ ν’ ἀν­θί­σει ἡ λευ­τε­ρι­ά.

Ἐ­μεῖς σή­με­ρα, στὴν εἰ­σβο­λὴ τῶν το­κο­γλύ­φων, ποὺ κρύ­βον­ται πί­σω ἀ­πὸ τὸν γερ­μα­νι­κὸ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμὸ καὶ τὴ δω­σι­λο­γι­κὴ Κυ­βέρ­νη­ση τῶν Ἀ­θη­νῶν, στε­κό­μα­στε «μοι­ραῖ­οι καὶ ἄ­βου­λοι ἀν­τά­μα»: δει­λοί, ἀλ­λά.­.. «νοι­κο­κυ­ραῖ­οι»· ἄ­κα­πνοι, ἀλ­λά.­.. «εὐ­ϋ­πό­λη­πτοι»· θε­α­τές, ἀλ­λά.­.. «ἐ­νη­με­ρω­μέ­νοι»· ὡ­στό­σο μι­ξο­κλαῖ­με, αἰ­σθα­νό­με­νοι ἐ­νο­χὴ γι­ὰ τὴν ἀ­προ­νο­η­σί­α καὶ τὴν ἀ­νο­η­σί­α μας· αὐ­το­κτο­νοῦ­με, ἀρ­νού­με­νοι νὰ ἐμ­πι­στευ­θοῦ­με τὸν Θε­ὸ καὶ ν’ ἀ­γω­νι­στοῦ­με τὸν ἀ­γῶ­να τὸν κα­λό!­.­..

Μι­λᾶ­με σή­με­ρα γι­ὰ τὴν Κάρ­τα τοῦ Πο­λί­τη καὶ τὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ φα­κέ­λω­μα· τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον μας ἐ­πι­κεν­τρώ­νε­ται στὶς συ­ρι­κνού­με­νες συν­τά­ξεις καὶ στοὺς φθί­νον­τες μι­σθούς, στὴν πε­ρι­κο­πὴ τῶν ἐ­πι­δο­μά­των καὶ στὴν ὑ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση τῶν εἰ­σο­δη­μά­των, στὴν ὑ­πο­α­πα­σχό­λη­ση καὶ στὴν ἀ­νερ­γί­α, στὶς ἀ­να­κε­φα­λαι­ο­ποι­ή­σεις τῶν τρα­πε­ζῶν καὶ στὰ μὴ ἐ­ξυ­πη­ρε­τού­με­να δά­νει­α, στοὺς ἐ­κτά­κτους φό­ρους καὶ στὰ χα­ράτ­σι­α, στὸ ἀ­δι­έ­ξο­δο τῆς ζω­ῆς μας καὶ στὶς τρα­γι­κὲς αὐ­το­κτο­νί­ες ἀ­πελ­πι­σμέ­νων ἀ­δελ­φῶν μας· μι­λᾶ­με ἀ­κό­μα γι­ὰ τὴν κα­τάρ­γη­ση τοῦ ὁ­μο­λο­γι­α­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα τοῦ μα­θή­μα­τος τῶν θρη­σκευ­τι­κῶν καὶ γι­ὰ τὴν ἀ­πο-ὀρ­θο­δο­ξο­ποί­η­ση τῆς κοι­νω­νί­ας καὶ τοῦ κρά­τους· μι­λᾶ­με ἐ­πί­σης γι­ὰ τὰ ἐ­θνι­κὰ θέ­μα­τα καὶ τὶς πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κὲς πη­γὲς τῆς Ἑλ­λά­δας, γι­ὰ τὴν ὑ­φα­λο­κρηπί­δα καὶ τὴν Α­ΟΖ.­..

Μι­λᾶ­με γι­ὰ ὅ­λα αὐ­τὰ καὶ γι­ὰ πολ­λὰ ἄλ­λα προ­βλή­μα­τα καὶ μὲ κον­τό­φθαλ­μες συν­τε­χνι­α­κὲς κι­νη­το­ποι­ή­σεις ζη­τᾶ­με λύ­σεις· καὶ τί «λύ­σεις»! Νὰ ἐ­πα­νέλ­θου­με καὶ νὰ δι­αι­ω­νί­σου­με συν­θῆ­κες καὶ πρα­κτι­κὲς ποὺ μᾶς ὁ­δή­γη­σαν στὴν κα­τα­στρο­φή· δη­λα­δὴ τὴν κα­θο­λι­κὴ δι­α­πλο­κή, τὴ γε­νι­κευ­μέ­νη δι­α­φθο­ρὰ καὶ ― κυ­ρί­ως― τὴν ἀ­νε­πί­στρο­φη ἀ­πο­στα­σί­α μας ἀ­πὸ τὸν Θε­ό!­!! Χω­ρὶς νὰ ἔ­χου­με συ­ναί­σθη­ση ὅ­τι εἴ­μα­στε πλέ­ον μί­α κα­τε­χό­με­νη χώ­ρα καὶ ἕ­νας ὑ­πό­δου­λος λα­ός. Χω­ρὶς νὰ ἀν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε ὅ­τι, σὲ μί­α κα­τε­χό­με­νη χώ­ρα μὲ δω­σι­λο­γι­κὴ Κυ­βέρ­νη­ση καὶ ἐγ­κα­θέ­τους Γκα­ου­λά­ι­τερ στὸν κρα­τι­κὸ μη­χα­νι­σμό, κα­νέ­να ἐ­πι­μέ­ρους με­γά­λο ἢ μι­κρὸ πρό­βλη­μα δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἐ­πι­λυ­θεῖ, ἐ­φ’ ὅ­σον ἀν­τί­κει­ται στὰ συμ­φέ­ρον­τα, στὶς ἐ­πι­θυ­μί­ες καὶ στοὺς σχε­δι­α­σμοὺς τῶν κα­τα­κτη­τῶν.

Ἰ­δι­αι­τέ­ρως ὅ­ταν οἱ ρε­βαν­σι­στὲς (μνη­σί­κα­κοι, ἐκ­δι­κη­τι­κοὶ καὶ ζη­λό­φθο­νες) νε­ο­να­ζὶ τοῦ Βε­ρο­λί­νου ἔ­χουν ἀ­νοι­κτοὺς πα­λι­οὺς «λο­γα­ρι­α­σμοὺς» μὲ τοὺς Ἕλ­λη­νες. Ἔ­χουν ἐγ­κα­τα­στα­θεῖ ἐ­δῶ, ὄ­χι, βε­βαί­ως, γι­ὰ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψουν τὰ λη­στρι­κὰ ἀ­ναγ­κα­στι­κὰ κα­το­χι­κὰ δά­νει­α καὶ νὰ ἀ­πο­δώ­σουν τὶς πο­λε­μι­κὲς ἀ­πο­ζη­μι­ώ­σεις ποὺ μὲ δι­ε­θνεῖς Συν­θῆ­κες τοὺς ἔ­χουν ἐ­πι­δι­κα­στεῖ, γι­ὰ τὰ ἀ­να­ρίθ­μη­τα ἐγ­κλή­μα­τά τους κα­τὰ τῆς Ἑλ­λά­δας καὶ τοῦ λα­οῦ της καὶ τὰ ὁ­ποῖ­α, ὡς αὐ­θεν­τι­κοὶ εἰ­δε­χθεῖς καὶ ἀ­με­τα­νό­η­τοι ἐγ­κλη­μα­τί­ες, ἀρ­νοῦν­ται νὰ μᾶς κα­τα­βά­λουν· ἀλ­λὰ γι­ὰ νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν!­!!

Ποι­οί; Αὐ­τοὶ ποὺ ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρα δὲν μπο­ροῦν νὰ θέ­σουν ἐ­κτὸς νό­μου τὴν κτη­νο­βα­σί­α ―στὴν ὁ­ποί­α ἐ­πι­δί­δον­ται οἱ «ἄ­ρι­οι τῶν εὐ­ρω­παί­ων» ποὺ μᾶς πλασ­σά­ρον­ται ὡς «πρό­τυ­πα»― δι­ό­τι ἀν­τι­δροῦν οἱ ἄ­ρι­οι κτη­νο­βά­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἔ­χουν συγ­κρο­τή­σει μά­λι­στα καὶ σύλ­λο­γο ποὺ ἀ­ριθ­μεῖ πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ 100.000 μέ­λη, ἰ­σχυ­ρι­ζό­με­νοι ὅ­τι προ­βαί­νουν στὴν κτη­νο­βα­σί­α μὲ τὴ συ­ναί­νε­ση τῶν ζώ­ων!­!! Με­γά­λο τὸ πλῆ­θος τῶν ἀ­ρί­ων κτη­νο­βα­τῶν στὴν «πο­λι­τι­σμέ­νη» Γερ­μα­νί­α τοῦ χὲρ Σό­ιμ­πλε, ποὺ ἡ­γεῖ­ται τῆς Εὐ­ρώ­πης· τό­σο ποὺ νὰ ἐ­πη­ρε­ά­ζει τὸ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῶν ἐ­πι­κει­μέ­νων ἐ­κλο­γῶν, ὥ­στε ἡ φρά­ου Μέρ­κελ νὰ ὑ­πο­λο­γί­ζει στὴν ὑ­πο­στή­ρι­ξη τῶν ἀ­ρί­ων κτη­νο­βα­τῶν καὶ νὰ μὴν ἀ­πα­γο­ρεύ­ει τὴν κτη­νο­βα­σί­α στὴν οἰ­κο­νο­μι­κὰ καὶ πο­λι­τι­κὰ «ἰ­σχυ­ρὴ» Γερ­μα­νί­α!­.­..

Καὶ μί­α «λε­πτο­μέ­ρει­α» μὲ πο­λὺ με­γά­λη ση­μα­σί­α: οἱ Ἕλ­λη­νες, ποὺ οἱ «ἄ­ρι­οι εὐ­ρω­παῖ­οι» ἀ­πα­ξι­ώ­νουν σή­με­ρα, πρὸ 2500 ἐ­τῶν ἀ­νή­γει­ραν με­τα­ξὺ ἀ­να­ριθ­μή­των μνη­μεί­ων καὶ τὸν Παρ­θε­νώ­να· προ­σέ­φε­ραν τὴν Ποί­η­ση καὶ τὴ Φι­λο­σο­φί­α, ἔ­θε­σαν τὶς βά­σεις τῆς Ἐ­πι­στή­μης, ἔ­δω­σαν νό­η­μα στὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ ἐ­φηῦ­ραν τὴν ἀ­λη­θι­νὴ Δη­μο­κρα­τί­α, ἔ­κα­ναν τὸν ἄν­θρω­πο πο­λί­τη κι ἔ­κτο­τε παι­δα­γώ­γη­σαν τὴν Ἀν­θρω­πό­τη­τα!­!!

Καὶ οἱ «ἄ­ρι­οι εὐ­ρω­παῖ­οι» προ­σέ­φε­ραν στὸν κό­σμο: δύ­ο Παγ­κο­σμί­ους Πο­λέ­μους μὲ πά­νω ἀ­πὸ 75 ἑ­κα­τομ­μύ­ρι­α νε­κρούς, μὲ τρο­μα­κτι­κὲς ὑ­λι­κὲς κα­τα­στρο­φὲς καὶ μὲ τρο­μα­κτι­κό­τε­ρες ἠ­θι­κὲς συμ­φο­ρές· σή­με­ρα δὲ ἀ­περ­γά­ζον­ται τὸν τρί­το Παγ­κό­σμι­ο Πό­λε­μο, ὑ­πο­σχό­με­νοι πολ­λα­πλά­σι­α καὶ χει­ρό­τε­ρα τῶν προ­τέ­ρων δει­νὰ κα­τὰ τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τας!­!!

Αὐ­τοὶ οἱ ἐγ­κλη­μα­τίες ἐ­πι­κά­θον­ται τῶν τρα­χή­λων μας· ὄ­χι γι­α­τὶ αὐτοὶ εἶ­ναι δυ­να­τοί, ἀλ­λὰ γι­α­τὶ ἐ­μεῖς ἐ­πι­λέ­ξα­με νὰ εἴ­μα­στε ἀ­δύ­να­μοι, ἀ­πο­ποι­ού­με­νοι τὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας!­.­..

Θέ­λουν νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν, γι­α­τὶ ὁ ἑλ­λη­νι­κὸς Στρα­τὸς ἀν­τι­στά­θη­κε νι­κη­φό­ρα κα­τὰ τῶν Ἰ­τα­λῶν καὶ κα­θή­λω­σε στὰ ἑλ­λη­νο­βουλ­γα­ρι­κὰ σύ­νο­ρα τὶς γερ­μα­νι­κὲς σι­δη­ρό­φρα­κτες με­ραρ­χί­ες, κα­θυ­στε­ρών­τας τὴν ἐ­πί­θε­σή τους κα­τὰ τῆς Ρω­σί­ας· ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας ὅ­τι ὁ ἰ­σχυ­ρό­τε­ρος ἕ­ως τό­τε στρα­τὸς τῆς ἱ­στο­ρί­ας δὲν ἦ­ταν ἀ­ήτ­τη­τος καὶ δη­μι­ουρ­γών­τας τὶς προ­ϋ­πο­θέ­σεις τῆς συν­τρι­βῆς τοῦ προ­α­λει­φο­μέ­νου χι­λι­ε­τοῦς Τρί­του Ρά­ιχ!­!!

Θέ­λουν νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν γι­α­τὶ δυ­ὸ Ἑλ­λη­νό­που­λα, κα­τε­βά­ζον­τας τὴ γερ­μα­νι­κὴ ση­μαί­α ἀ­πὸ τὴν Ἀ­κρό­πο­λη τῆς κα­τε­χο­μέ­νης Ἀ­θή­νας, ἔ­δω­σαν τὸ σύν­θη­μα καὶ τὸ πα­ρά­δειγ­μα στοὺς εὐ­ρω­πα­ϊ­κοὺς λα­οὺς ν’ ἀν­τι­στα­θοῦν στοὺς να­ζι­στο­φα­σί­στες· γι­α­τὶ ξέ­ρουν καὶ φο­βοῦν­ται ὅ­τι ὅ­σο ὑ­πάρ­χουν Ἕλ­λη­νες, θὰ ὑ­πάρ­χουν πάν­τα καὶ δυ­ὸ Ἑλ­λη­νό­που­λα ποὺ θὰ ση­μαί­νουν τὸ προ­σκλη­τή­ρι­ο στὸν Ἀ­γῶ­να γι­ὰ τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ τὴ Δι­και­ο­σύ­νη!­!!

Θέ­λουν νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν γι­α­τὶ ἕ­νας «ξε­βρά­κω­τος» καὶ λι­μο­κτο­νῶν λα­ὸς ἀ­πα­σχό­λη­σε μὲ τὴν ἀν­δρεί­α του καὶ τὴν αὐ­τα­πάρ­νη­σή του στὴν Ἑλ­λά­δα, κα­θ’ ὅ­λη τὴ δι­άρ­κει­α τῆς γερ­μα­νι­κῆς κα­το­χῆς τοῦ 1941-44, 300 χι­λι­ά­δες ἐ­πί­λε­κτους στρα­τι­ῶ­τες τοῦ γερ­μα­νι­κοῦ στρα­τοῦ, κά­νον­τας τὸν ἀν­θέλ­λη­να Οὐ­ίν­στον Τσῶρ­τσιλ νὰ πα­ρα­δεχ­τεῖ ὅ­τι «Οἱ ἥ­ρω­ες πο­λε­μοῦν σὰν τοὺς Ἕλ­λη­νες»­!­.­..

Θέ­λουν νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν, γι­α­τὶ συμ­βά­λα­με κα­θο­ρι­στι­κὰ στὴν ἀ­πο­τρο­πὴ τῆς ἐ­πι­κρα­τή­σε­ως τοῦ φα­σι­σμοῦ καὶ τοῦ να­ζι­σμοῦ καὶ γι­α­τὶ δώ­σα­με μί­αν ἀ­κό­μα φο­ρὰ τὴν εὐ­λο­γί­α καὶ τὴν εὐ­και­ρί­α τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας στὸν κό­σμο.

Θέ­λουν νὰ μᾶς τι­μω­ρή­σουν, γι­α­τί κα­θυ­στε­ρή­σα­με τὴν ἐ­πι­κρά­τη­ση τοῦ Σι­ω­νι­σμοῦ, τῆς Μα­σω­νί­ας καὶ τῆς Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των στὴν ὑ­φή­λι­ο.

Οἱ Γερ­μα­νοὶ ―ἀν­τί­θε­τα ἀ­πὸ ἐ­μᾶς― ἔ­χουν πο­λὺ κα­λὴ μνή­μη καὶ δι­δά­σκον­ται ἀ­πὸ τὴν ἱ­στο­ρί­α: στὴν τω­ρι­νὴ ἰμ­πε­ρι­α­λι­στι­κὴ ἐ­πέ­κτα­σή τους ἤ­ξε­ραν ὅ­τι ἔ­πρε­πε πρῶ­τα νὰ ἐ­ξου­δε­τε­ρώ­σουν τοὺς ἀ­τί­θα­σους καὶ ἀ­νυ­πό­τα­κτους Ἕλ­λη­νες, αὐ­τὸν τὸν ἀ­στάθ­μη­το πα­ρά­γον­τα στὸ ἱ­στο­ρι­κὸ γί­γνε­σθαι· γι’ αὐ­τὸ μᾶς κα­τέ­στη­σαν τὸ πει­ρα­μα­τό­ζω­ο, ὅ­που πει­ρα­μα­τί­ζον­ται ―στὰ χνά­ρι­α τοῦ δο­λο­φό­νου Μέν­γκε­λε― τὸν τρό­πο ποὺ θὰ με­ταλ­λά­ξουν τὴν Εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ Ἕ­νω­ση σὲ Γερ­μα­νι­κὴ Εὐ­ρώ­πη, πραγ­μα­το­ποι­ών­τας τε­λι­κὰ τὸ ὅ­ρα­μα τοῦ Ἀ­δόλ­φου Χί­τλερ!­!!

Καὶ τὸ ἐ­πι­χει­ροῦν δι­α­πι­στώ­νον­τας τὴν κα­τάν­τι­α στὴν ὁ­ποί­α βρι­σκό­μα­στε σή­με­ρα· χω­ρὶς τὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης μας, χω­ρὶς τὴν ἱ­στο­ρι­κὴ συ­νεί­δη­σή μας, χω­ρὶς τὴ γλῶσ­σα μας, χω­ρὶς τὸν πο­λι­τι­σμό μας, χω­ρὶς τὴν ἀ­παν­το­χὴ καὶ τὴν εὐ­λο­γί­α νὰ μνη­μο­νεύ­ου­με, «ὅ­που μᾶς βρί­σκει τὸ κα­κὸ κι ὅ­που θο­λώ­νει ὁ νοῦς μας Δι­ο­νύ­σι­ο Σο­λω­μὸ καὶ Ἀ­λέ­ξαν­δρο Πα­πα­δι­α­μάν­τη» [Ἐ­λύ­της], τὸν ἐ­θνε­γέρ­τη ἅ­γι­ο Κο­σμᾶ τὸν Αἰ­τω­λὸ καὶ Πα­πα­φλέσ­σα τὸν τουρ­κο­χα­λα­στή.

Μᾶς ἔ­φε­ραν σ’ αὐ­τὴ τὴν ἐ­ξευ­τε­λι­στι­κὴ κα­τά­στα­ση ―μὲ τὴ συ­ναί­νε­σή μας, βε­βαί­ως― ὥ­στε οἱ ἀ­πό­γο­νοι τῶν εὐ­κλε­ῶν ἡ­ρώ­ων ὄ­χι μό­νον νὰ μὴν εἴ­μα­στε πλέ­ον ἥ­ρω­ες, ἀλ­λὰ νὰ δί­νου­με τὴν εἰ­κό­να ἐ­νε­ῶν ρι­ψά­σπι­δων!­!!

Μι­λᾶ­με γι­ὰ ὅ­λα τὰ ἄλ­λα· δὲν μι­λᾶ­με ὅ­μως γι­ὰ τὴν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὴ ἀ­πεμ­πό­λη­ση ἀ­πὸ τοὺς αἱ­ρε­τοὺς πο­λι­τι­κοὺς ἐκ­προ­σώ­πους τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ λα­οῦ ―ποὺ τοὺς ἐ­ξέ­λε­ξε ἐ­νῶ γνώ­ρι­ζε ποι­οί ἦ­ταν καὶ τί θὰ ἔ­κα­ναν!― τῆς Ἐ­θνι­κῆς Ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­ας, τῆς Λα­ϊ­κῆς Κυ­ρι­αρ­χί­ας καὶ τῆς Ἐ­δα­φι­κῆς Ἀ­κε­ραι­ό­τη­τας τῆς Ἑλ­λά­δας. Μό­λις πρὶν λί­γες ἡ­μέ­ρες, μὲ πρά­ξη νο­μο­θε­τι­κοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου, στὰ μου­λωχ­τὰ ἀ­πο­φα­σί­στη­κε ἀ­πὸ τοὺς γραι­κύ­λους ἡ τρο­πο­ποί­η­ση τοῦ Μνη­μο­νί­ου ἐ­πὶ τὰ χεί­ρω. Ἀ­πὸ τὰ ὅ­σα προ­δο­τι­κὰ ὑ­πέ­γρα­ψε ἡ δω­σι­λο­γι­κὴ τρι­με­ρὴς Κυ­βέρ­νη­ση τῶν Ἀ­θη­νῶν, θὰ ἀ­να­φέ­ρω μό­νον αὐ­τό:

«Το Δι­και­ού­χο Κρά­τος Μέ­λος (Ελ­λά­δα), η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος και το Ελ­λη­νι­κό Τα­μεί­ο Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας πα­ραι­τούν­ται με την πα­ρού­σα α­με­τά­κλη­τα και α­νε­πι­φύ­λα­κτα α­πό κά­θε δι­καί­ω­μα α­συ­λί­ας που ή­δη έ­χουν ή μπο­ρεί να δι­και­ούν­ται σε σχέ­ση με τους ί­δι­ους και τα πε­ρι­ου­σι­α­κά τους στοι­χεί­α έ­ναν­τι δι­κα­στι­κών ε­νερ­γει­ών σχε­τι­κά με την πα­ρού­σα Σύμ­βα­ση Τρο­πο­ποί­η­σης, συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων εν­δει­κτι­κά, α­πό κά­θε δι­καί­ω­μα α­συ­λί­ας έ­ναν­τι ά­σκη­σης α­γω­γής, έκ­δο­σης δι­κα­στι­κής α­πό­φα­σης ή άλ­λης δι­ά­τα­ξης, κα­τά­σχε­σης, ε­κτέ­λε­σης ή α­σφα­λι­στι­κού μέ­τρου και έ­ναν­τι κά­θε ε­κτέ­λε­σης ή α­ναγ­κα­στι­κού μέ­τρου σε βά­ρος των πε­ρι­ου­σι­α­κών τους στοι­χεί­ων στο μέ­τρο που τα α­νω­τέ­ρω δεν α­πα­γο­ρεύ­ον­ται α­πό α­ναγ­κα­στι­κό νό­μο». (Τρο­πο­ποί­η­ση Δα­νει­α­κῆς Σύμ­βα­σης, ΦΕΚ 240/12-12-2012)

Μι­λᾶ­με γι­ὰ πολ­λά, λοι­πόν, ἀλ­λὰ δὲν μι­λᾶ­με γι­ὰ τὴν ὑ­φι­στα­μέ­νη κα­τά­λυ­ση τοῦ Δη­μο­κρα­τι­κοῦ Πο­λι­τεύ­μα­τος καὶ τὸ κου­ρέ­λι­α­σμα τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Συν­τάγ­μα­τος, τῶν δι­ε­θνῶν Συμ­βά­σε­ων καὶ τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς Νο­μο­θε­σί­ας.

Δὲν μι­λᾶ­με γι­ὰ τὴν ὑ­φι­στα­μέ­νη κα­τάρ­γη­ση τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Βου­λῆς· ἡ χώ­ρα κυ­βερ­νᾶ­ται δι­κτα­το­ρι­κὰ μὲ πρά­ξεις νο­μο­θε­τι­κοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου, χω­ρὶς νὰ ἐ­νη­με­ρώ­νον­ται καὶ νὰ ψη­φί­ζουν οἱ αἱ­ρε­τοὶ βου­λευ­τές, ἐ­νῶ ὅ­ταν κα­λοῦν­ται νὰ ψη­φί­σουν τοὺς ἐ­πι­βάλ­λε­ται ἡ κα­τάρ­γη­ση τῆς συ­νει­δή­σε­ώς τους.

Δὲν μι­λᾶ­με γι­ὰ τὴν ὑ­φι­στα­μέ­νη πο­δη­γέ­τη­ση τῆς Δι­και­ο­σύ­νης, ἰ­δι­αι­τέ­ρως τοῦ Συμ­βου­λί­ου τῆς Ἐ­πι­κρα­τεί­ας καὶ τοῦ Ἀ­ρεί­ου Πά­γου, ἐ­νῶ δί­και­ες καὶ φι­λο­λα­ϊ­κὲς ἀ­πο­φά­σεις τῶν κα­τω­τέ­ρων δι­κα­στη­ρί­ων ἁ­πλῶς δὲν ἐ­φαρ­μό­ζον­ται.

Δὲν μι­λᾶ­με γι­ὰ τοὺς πο­λυ­πλη­θεῖς μνη­μο­νι­α­κοὺς ἐγ­κα­θέ­τους ―τύ­που Τόμ­σεν, Ρά­ι­χεν­μπαχ, Φοῦχ­τελ― ποὺ σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ τὴν τρι­με­ρὴ δω­σι­λο­γι­κὴ Κυ­βέρ­νη­ση δι­οι­κοῦν τὴν κα­τε­χό­με­νη Ἑλ­λά­δα ἐ­ρή­μην καὶ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ ὑ­πο­δού­λου ἑλ­λη­νι­κοῦ λα­οῦ.

Δὲν μι­λᾶ­με γι­ὰ τὸν ἔν­τυ­πο καὶ ἰ­δι­αι­τέ­ρως τὸν ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ Τύ­πο, ποὺ μὲ ἀ­σύ­στο­λα ψεύ­δη καὶ μὲ τὴν γκαιμ­πε­λι­κὴ δε­ξι­ο­τε­χνί­α ἀ­πο­προ­σα­να­το­λί­ζουν, κα­τα­τρο­μο­κρα­τοῦν, πα­νι­κο­βάλ­λουν τὸν λα­ὸ καὶ συ­χνὰ τὸν σπρώ­χνουν στὸν αὐ­το­χει­ρι­α­σμό· μέ­σα στὰ σπί­τι­α μας ἔ­χου­με βά­λει τὶς τη­λε­ο­ρά­σεις, δη­λα­δὴ τοὺς ὀ­χε­τοὺς τῶν βό­θρων τῆς νε­ο­τα­ξί­τι­κης προ­πα­γάν­δας, κα­θι­στών­τας τὶς ἑ­στί­ες μας χα­βού­ζα τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας!­!!

Βε­βαί­ως δὲν αἰ­σθα­νό­μα­στε, δὲν σκεφ­τό­μα­στε καὶ δὲν ἐ­νερ­γοῦ­με ὅ­λοι ἔτ­σι, ὅ­πως προ­η­γου­μέ­νως πε­ρι­έ­γρα­ψα. Ἀλ­λὰ ἐ­κεῖ­νοι ποὺ ἀν­τι­στε­κό­μα­στε εἴ­μα­στε πο­λὺ λί­γοι.

Καὶ δὲν ἐν­νο­ῶ ἐ­κεί­νους ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζον­ται ὡς ἀν­τὶ-μνη­μο­νι­α­κοί, πά­σης ἀ­πο­χρώ­σε­ως καὶ κα­τη­γο­ρί­ας· ποὺ εἴ­τε υἱ­ο­θε­τοῦν τὴν ἰ­δε­ο­λο­γί­α τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας εἴ­τε ―ἐ­σχά­τως― «ἀ­να­κά­λυ­ψαν» τὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη καὶ χα­μαι­λε­ον­τί­ζον­τες τὴν κα­πη­λεύ­ον­ται πρὸς ἄ­γραν ψή­φων ἢ πρὸς ὑ­πο­νό­μευ­σή της, γι­ὰ νὰ ὁ­λο­κλή­ρω­σουν τὸν ἀ­φα­νι­σμὸ τοῦ Γέ­νους τῶν Ἑλ­λή­νων τό­σο πο­λι­τι­σμι­κὰ ὅ­σο καὶ βι­ο­λο­γι­κά.

Ἐν­νο­ῶ ἐ­κεί­νους ποὺ ἐμ­μέ­νου­με στὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας καὶ πο­θοῦ­με μι­ὰν ὀρ­θό­δο­ξη, ἐ­λεύ­θε­ρη καὶ δη­μο­κρα­τι­κὴ ἑλ­λη­νί­δα Πα­τρί­δα μὲ δι­και­ο­σύ­νη καὶ εὐ­η­με­ρί­α· πό­θοι καὶ ὁ­ρά­μα­τα ποὺ μό­νον μέ­σα ἀ­πὸ ἕ­ναν Ἐ­θνι­κὸ καὶ Χρι­στι­α­νι­κὸ Ἀ­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ Ἀ­γῶ­να μπο­ροῦν νὰ πραγ­μα­το­ποι­η­θοῦν, ὅ­ταν μὲ τὴν πα­ρου­σί­α μας ὡς πο­λι­τῶν στὸ ἱ­στο­ρι­κὸ γί­γνε­σθαι καὶ μὲ τὴ δρά­ση μας δι­α­μορ­φω­θοῦν οἱ κα­τάλ­λη­λες συν­θῆ­κες. Ἀλ­λὰ ἕ­νας τέ­τοι­ος Ἀ­γῶ­νας σή­με­ρα φαί­νε­ται ἀ­νέ­φι­κτος, γι­α­τὶ οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι Χρι­στι­α­νοὶ ἀ­δι­και­ο­λο­γή­τως καὶ ἀ­πα­ρα­δέ­κτως κα­θεύ­δου­με!­.­..

Καὶ ἐ­δῶ πρέ­πει νὰ ἐ­πι­ση­μά­νου­με καὶ νὰ στη­λι­τεύ­σου­με τὸ ἀν­τὶ-Χρι­στο καὶ ἀν­τὶ-Πα­τε­ρι­κὸ γε­γο­νός, ὅ­τι ἡ συν­τρι­πτι­κὴ πλει­ο­ψη­φί­α τῶν γε­ρόν­των καὶ τῶν πνευ­μα­τι­κῶν ―ὁ­μνύ­ον­τας στὴν ἐ­πά­ρα­τη Δε­σπο­το­κρα­τί­α― συμ­βου­λεύ­ουν τὴν ἀ­πο­χή μας ἀ­πὸ τὰ τε­κται­νό­με­να καὶ τὴν ἀ­πο­κλει­στι­κὴ ἐ­να­σχό­λη­σή μας μὲ τὰ τοῦ οἴ­κου μας, συ­νι­στών­τας ἁ­πλῶς τὴν αὐ­το­νό­η­τη προ­σευ­χή. Δι­α­στρο­φι­κὰ ἀ­να­φε­ρό­με­νοι στὶς προ­φη­τεῖ­ες δι­δά­σκουν ὅ­τι πρέ­πει νὰ πε­ρι­μέ­νου­με ἐκ Θε­οῦ τὴ λύ­ση, χω­ρὶς τὴ δι­κή μας συμ­με­το­χὴ καὶ δρά­ση στὸ ἱ­στο­ρι­κὸ γί­γνε­σθαι τῆς ἐ­πο­χῆς μας!­.­..

Ἀλ­λὰ ἡ Πα­ρά­δο­ση τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης δὲν εἶ­ναι ἡ φυ­γο­μα­χί­α καὶ ὁ ρα­γι­α­δι­σμός. Προ­σευ­χή, βε­βαί­ως ναί! Ἀλ­λά, πῶς; Ση­κώ­νου­με τὸ λά­βα­ρο τοῦ Ἀ­γῶ­να, ἁρ­πά­ζου­με τὸ γι­α­τα­γά­νι καὶ τὸ κα­ρι­ο­φί­λι, καὶ ζη­τᾶ­με ἀ­πὸ τὸν Θε­ὸ νὰ εὐ­λο­γή­σει τὰ ὅ­πλα μας καὶ νὰ μᾶς βο­η­θή­σει στὸν ἀ­γῶ­να μας. Ἔτ­σι ξε­κί­νη­σαν καὶ δι­ε­ξή­χθη­σαν χι­λι­ά­δες ἐ­ξε­γέρ­σεις κα­τὰ τὴ δι­άρ­κει­α τῆς μα­κραί­ω­νης τουρ­κο­κρα­τί­ας· ἔτ­σι ξε­κί­νη­σε καὶ δι­ε­ξή­χθη ἡ Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821· ἔτ­σι ἔ­γι­νε πάν­τα!­.­..

Ἡ Πα­να­γί­α προ­στά­τευ­σε τὴν Πό­λη κα­τὰ τῶν Ἀ­βά­ρων καὶ τῶν Περ­σῶν καὶ τὴν εἶ­δαν πά­νω στὰ τεί­χη· ἀλ­λὰ ποι­οί τὴν εἶ­δαν; οἱ μα­χη­τές! Ἀν­τα­πο­κρί­θη­κε στὴν προ­σευ­χὴ τῶν Χρι­στι­α­νῶν· ἀλ­λὰ ποί­ων Χρι­στι­α­νῶν; τῶν μα­χο­μέ­νων Χρι­στι­α­νῶν!

Ἡ ποι­μαν­τι­κὴ τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας εἶ­ναι μι­ὰ «μι­κρο­α­στι­κὴ» ποι­μαν­τι­κὴ γι­ὰ φο­βι­σμέ­νους καὶ πα­νι­κό­βλη­τους «νοι­κυ­ραί­ους»! Δὲν οἰ­κο­δο­μεῖ ἀ­γω­νι­στὲς Χρι­στι­α­νούς, ποὺ θὰ μι­μη­θοῦν τοὺς μάρ­τυ­ρες καὶ τοὺς ἁ­γί­ους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας· δι­α­μορ­φώ­νει ἐ­ξαρ­τη­μέ­νους καὶ ἀ­νη­κά­στους ἁ­μαρ­τω­λοὺς καὶ ἀλ­λο­τρι­ω­μέ­νους χρι­στι­α­νού­λη­δες, κα­τάλ­λη­λους γι­ὰ τὸν ρό­λο τοῦ κό­λα­κα στὶς «αὐ­λὲς» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας καὶ γι­ὰ τὸν ρό­λο τοῦ πα­ρα­τρε­χα­μέ­νου στοὺς «θι­ά­σους» τῆς Γε­ρον­το­κρα­τί­ας.

Γι­ὰ ἐ­μᾶς, λοι­πόν, μέ­σα στὶς συν­θῆ­κες τῆς κα­το­χῆς καὶ τῆς ὑ­πο­δου­λώ­σε­ως, καὶ μά­λι­στα ἐν ὄ­ψει τῆς ἀρ­νή­σε­ώς μας νὰ πα­ρα­λά­βου­με τὴν Κάρ­τα τοῦ Πο­λί­τη ἢ ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε ἄλ­λο μέ­σον ἐ­λέγ­χου καὶ πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ώς μας (ἂν καὶ ὅ­λοι μας ἔ­χου­με κι­νη­τὰ τη­λέ­φω­να στὶς τσέ­πες μας καὶ τη­λε­ο­ρά­σεις στὰ σπί­τι­α μας, δη­λα­δὴ τὸ μά­τι τοῦ Με­γά­λου Ἀ­δελ­φοῦ μᾶς ἀ­κο­λου­θεῖ παν­τοῦ καὶ τὸ στό­μα του μᾶς κα­θο­δη­γεῖ ἀ­δι­α­λεί­πτως!­!­!­), γι­ὰ ἐ­μᾶς λοι­πόν, τί­θε­ται ἄ­με­σα ἡ ἀ­νάγ­κη καὶ τὸ κα­θῆ­κον νὰ ἐ­πι­βι­ώ­σου­με, ὥ­στε νὰ δι­α­φεν­τεύ­σου­με τὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας καὶ νὰ με­τα­λαμ­πα­δεύ­σου­με τὰ ἰ­δα­νι­κὰ καὶ τὰ πι­στεύ­μα­τά της στοὺς ἀ­πο­γό­νους μας.

Τί πρέ­πει νὰ κά­νου­με; Τὴν ἀ­πάν­τη­ση μᾶς τὴ δί­νουν ἡ ἱ­στο­ρί­α καὶ ἡ πα­ρά­δο­ση τοῦ Ἔ­θνους μας.

Ἡ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας πρὶν καὶ με­τὰ τὸν Χρι­στὸ γα­λου­χή­θη­κε, με­γα­λούρ­γη­σε καὶ δι­α­σώ­θη­κε ὡς Κοι­νό­τη­τα.

Πρὶν τὸν Χρι­στὸ μὲ τὴ μορ­φὴ τῆς Πό­λε­ως καὶ δι­οι­κή­θη­κε μὲ τὴν ἐκ­κλη­σί­α τοῦ δή­μου.

Στὴν ἀρ­χαί­α Ἐκ­κλη­σί­α ἡ Χρι­στι­α­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα υἱ­ο­θέ­τη­σε τὸ συ­νο­δι­κὸ σύ­στη­μα.

Στὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τά τους ἐ­πέ­λε­ξαν τὴν δι­ὰ κλή­ρου συμ­με­το­χὴ καὶ ἀ­νά­δει­ξη τό­σο ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Δή­μου γι­ὰ τὰ ὑ­πουρ­γή­μα­τα, ὅ­σο καὶ ἡ Χρι­στι­α­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα γι­ὰ τὰ δι­α­κο­νή­μα­τα (μά­λι­στα μὲ θεί­α πα­ρέμ­βα­ση κα­τὰ τὴν ἐ­κλο­γὴ τοῦ δω­δε­κά­του ἀ­πο­στό­λου στὴ θέ­ση τοῦ ἀ­πο­στά­του Ἰ­ού­δα).

Ἡ Κοι­νό­τη­τα μὲ τὴ δη­μο­γε­ρον­τί­α δι­έ­σω­σε τὴν ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση στὰ χρό­νι­α τῆς τουρ­κι­κῆς σκλα­βι­ᾶς.

Ἡ Κοι­νό­τη­τα ἕ­νω­σε, ὀρ­γά­νω­σε, δι­έ­σω­σε καὶ προ­έ­βα­λε τὴν ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ τῆς Δι­α­σπο­ρᾶς.

Ἡ Κοι­νό­τη­τα ὀρ­γά­νω­σε, χρη­μα­το­δό­τη­σε καὶ ἡ­γή­θη­κε τῆς Πα­λιγ­γε­νε­σί­ας τοῦ 1821.

Ἡ Χρι­στι­α­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα ὅ­πως πάν­τα πρέ­πει νὰ παί­ξει πά­λι σή­με­ρα καὶ στὰ δύ­σκο­λα χρό­νι­α ποὺ ἔρ­χον­ται τὸν ρό­λο της κι ἐ­μεῖς ὡς Ἐκ­κλη­σί­α νὰ κα­τα­στοῦ­με πά­λι ἡ Κι­βω­τὸς τοῦ Γέ­νους τῶν Ἑλ­λή­νων.

Εἶ­ναι κα­τα­φά­νε­ρο, ὅ­τι γι­ὰ νὰ δι­α­τη­ρή­σου­με τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη μας καὶ νὰ τὴ δι­α­φυ­λά­ξου­με ἀ­πὸ τὴν πα­ναί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ πρέ­πει νὰ υἱ­ο­θε­τή­σου­με τὴν κα­τὰ Χρι­στὸν ζω­ὴ καὶ ὄ­χι μό­νον ἀ­πο­σπα­σμα­τι­κὰ τὴ λα­τρευ­τι­κὴ ζω­ὴ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς καὶ τῶν με­γά­λων ἑ­ορ­τῶν.

Ὅ­σο ἡ Πα­τρί­δα μας ἦ­ταν ὀρ­θό­δο­ξη χώ­ρα ―μὲ ὅ­λες τὶς τα­ξι­κὲς ἀ­νι­σό­τη­τες καὶ συγ­κρού­σεις, τὴ συ­νε­πα­γο­μέ­νη ἀ­δι­κί­α, τὴν αὐ­ταρ­χι­κό­τη­τα, τὶς πο­λι­τι­κὲς δι­ώ­ξεις κ.λπ.― ἡ κοι­νω­νι­κὴ καὶ δη­μό­σι­α ζω­ὴ τε­λοῦ­σε, σὲ γε­νι­κὲς γραμ­μές, ὑ­πὸ τὴν εὐ­λά­βει­α τοῦ λα­οῦ καὶ τῶν πο­λι­τει­α­κῶν καὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν λει­τουρ­γῶν της, στὰ πλαί­σι­α μι­ᾶς δι­ευ­ρυ­μέ­νης Χρι­στι­α­νι­κῆς Κοι­νό­τη­τας μὲ ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξη Παι­δεί­α, ποὺ λί­γο-πο­λὺ δι­α­κρα­τοῦ­σε τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως μας, ὅ­πως μὲ τὴ δι­δα­σκα­λί­α τους καὶ τὴν πρα­κτι­κή τους δι­α­μόρ­φω­σαν καὶ μᾶς πα­ρέ­δο­σαν οἱ ἅ­γι­οι καὶ θε­ο­φό­ροι Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, καὶ ὅ­που οἱ ἐ­νο­ρί­ες λει­τουρ­γοῦ­σαν κα­τὰ τὸν τρό­πο τοῦ προ­ο­ρι­σμοῦ τους.

Μπο­ροῦ­με νὰ ποῦ­με ὅ­τι δὲν ὑ­πῆρ­χε ἰ­δι­αί­τε­ρα σο­βα­ρὸ πρό­βλη­μα γι­ὰ τὴν πο­λι­τι­σμι­κὴ ὑ­πό­στα­ση καὶ τὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης, τῶν Ἑλ­λή­νων. Με­μο­νω­μέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις κα­κο­δό­ξων ἐγ­χει­ρη­μά­των ἢ ὀρ­γα­νω­μέ­νες προ­σπά­θει­ες αἱ­ρε­τι­κῶν (χι­λι­α­στῶν, προ­τε­σταν­τῶν, πα­πι­στῶν κ.ἄ.) ἀν­τι­με­τω­πί­ζον­ταν σχε­τι­κὰ εὔ­κο­λα καὶ ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κά, ἐ­νῶ οἱ δυ­τι­κό­φρο­νες σκε­πτι­κι­στὲς τῆς «νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας» καὶ τῆς «με­τα­νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας» δὲν τολ­μοῦ­σαν νὰ ἐκ­δη­λω­θοῦν ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸν στε­νὸ κύ­κλο τῶν ὁ­μο­ϊ­δε­α­τῶν τους· καὶ ὅ­ταν χρει­α­ζό­ταν ἔ­παιρ­ναν τὶς δέ­ου­σες ἑλ­λη­νι­κὲς καὶ ὀρ­θό­δο­ξες ἀ­παν­τή­σεις. Ὁ Ρω­μη­ὸς εἶ­χε τὴ δυ­να­τό­τη­τα νὰ παι­δα­γω­γη­θεῖ ἐ­παρ­κῶς καὶ νὰ στη­ρι­χθεῖ ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κὰ στὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη του καὶ στὸ Ἐ­θνι­κὸ Φρό­νη­μά του.

Δυ­στυ­χῶς, σή­με­ρα ἡ Πα­τρί­δα μας ἔ­πα­ψε νὰ εἶ­ναι μί­α ὀρ­θό­δο­ξη χώ­ρα· κι ἂς δί­νουν οἱ στα­τι­στι­κὲς καὶ οἱ δη­μο­σκο­πή­σεις ὑ­ψη­λὰ πο­σο­στὰ στοὺς ὀρ­θο­δό­ξους Χρι­στι­α­νούς. Αὐ­τὰ τὰ στοι­χεῖ­α εἶ­ναι πλα­σμα­τι­κὰ καὶ δὲν ἀ­φο­ροῦν στοὺς συ­νει­δη­τοὺς ὀρ­θο­δό­ξους Χρι­στι­α­νούς. Ἀ­φο­ροῦν γε­νι­κὰ στοὺς βα­πτι­σμέ­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἔ­χουν μί­αν ἀ­το­μι­κὴ (ἀ­λὰ-κὰρτ) «ὀρ­θό­δο­ξη» πί­στη, πι­στεύ­ον­τας ὁ κα­θέ­νας τὶς δι­κές του δο­ξα­σί­ες, ποὺ ἐ­κτεί­νον­ται ἀ­πὸ τὴ δει­σι­δαι­μο­νί­α, τὸν ἀ­πο­κρυ­φι­σμὸ καὶ τὴ μα­γεί­α ἕ­ως τὴν προ­σαρ­μο­γὴ τῆς πί­στε­ως στὰ πά­θη μας καὶ στὶς ἁ­μαρ­τί­ες μας, ἀ­κό­μη καὶ στὴ συ­νει­δη­τὴ ἐ­πι­λο­γὴ καὶ υἱ­ο­θέ­τη­ση αἱ­ρέ­σε­ων καὶ κυ­ρί­ως τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ.

Οἱ συ­νει­δη­τοὶ ὀρ­θό­δο­ξοι Χρι­στι­α­νοὶ —αὐ­τὸ τὸ μι­κρὸ λῆμ­μα ποὺ προ­σπα­θεῖ νὰ δι­α­κρα­τή­σει, νὰ δι­α­φυ­λά­ξει καὶ νὰ ἐ­φαρ­μό­σει τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη μας ὅ­πως μᾶς τὴν πα­ρέ­δω­σαν οἱ ἅ­γι­οι καὶ θε­ο­φό­ροι Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας— βρι­σκό­μα­στε δι­ά­σπαρ­τοι καὶ ἀ­πο­μο­νω­μέ­νοι με­τα­ξὺ κα­κο­δό­ξων καὶ ἀλ­λο­δό­ξων, ἀ­θέ­ων καὶ πα­γα­νι­στῶν, ἀ­πο­κρυ­φι­στῶν καὶ μά­γων, αἱ­ρε­τι­κῶν καὶ ἀλ­λο­πί­στων, χα­μέ­νοι σὲ μί­αν παν­σπερ­μί­α πο­λι­τι­σμι­κῶν ἐ­ποί­κων ποὺ σύν­το­μα θὰ κα­τα­στοῦν ἡ πλει­ο­ψη­φί­α τῶν κα­τοί­κων τῆς χώ­ρας μας ―κι ἔτ­σι θὰ πά­ψει πλέ­ον νὰ εἶ­ναι ἡ «χώ­ρα» μας.

Τό­σο ἡ χρι­στο­μά­χος καὶ ἐκ­κλη­σι­ο­μά­χος Πο­λι­τεί­α ὅ­σο καὶ ἡ αἱ­ρε­τί­ζου­σα κι αἱ­ρε­τι­κὴ δι­οι­κοῦ­σα Ἱ­ε­ραρ­χί­α δι­ε­ξά­γουν λυ­σώ­δη καὶ ἀ­νέν­τι­μο πό­λε­μο κα­τὰ τῆς Ἁ­γί­ας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας μας. Σή­με­ρα βρι­σκό­μα­στε σὲ ἕ­ναν πα­ρό­μοι­ο ἐ­χθρι­κὸ κα­τὰ τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του κό­σμο —ἐν­δε­χο­μέ­νως καὶ χει­ρό­τε­ρο— μὲ ἐ­κεῖ­νον ποὺ μαρ­τυ­ρι­κὰ βί­ω­σε ἡ ἀρ­χαί­α Ἐκ­κλη­σί­α. Καὶ εἶ­ναι τό­τε ποὺ ἡ Χρι­στι­α­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα δι­έ­σω­σε, δί­δα­ξε καὶ δι­έ­δω­σε τὴν Ἀ­λή­θει­α Του, ἔ­στω καὶ ὑ­πὸ δι­ωγ­μὸ τε­λοῦ­σα στὶς κα­τα­κόμ­βες καὶ σὲ ἄλ­λα κα­τα­φύ­γι­α.

Γι­ὰ νὰ δι­α­κρα­τή­σου­με τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη μας, λοι­πόν, καὶ γι­ὰ νὰ ἐ­πι­βι­ώ­σου­με, πρέ­πει νὰ συγ­κρο­τή­σου­με Χρι­στι­α­νι­κὲς Κοι­νό­τη­τες, τὴ μορ­φὴ καὶ τὴν ὀρ­γά­νω­ση τῶν ὁ­ποί­ων ―μὲ τὸ ἔ­λε­ος καὶ τὴ χά­ρη τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ καὶ μὲ τὴ φώ­τι­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος― ἀ­πὸ κοι­νοῦ, συλ­λο­γι­κὰ καὶ συ­νο­δι­κά, θὰ βροῦ­με. Ἀλ­λὰ πρέ­πει αὐ­τὸ νὰ κα­τα­στεῖ πρώ­τη καὶ ἄ­με­ση προ­τε­ραι­ό­τη­τά μας. Οἱ ἐ­ξε­λί­ξεις, ἄλ­λω­στε, προ­χω­ροῦν μὲ ρα­γδαί­ους ρυθ­μοὺς καὶ μὲ γε­ω­με­τρι­κὴ πρό­ο­δο.

Τὸ ἐγ­χεί­ρη­μα δὲν εἶ­ναι εὔ­κο­λο, ἀλ­λὰ εἶ­ναι ἐ­ξό­χως ἀ­πα­ραί­τη­το καὶ ση­μα­τι­κό. Εἶ­ναι ἡ μό­νη δι­έ­ξο­δος ποὺ μᾶς ἀ­πο­μέ­νει, γι­α­τὶ δὲν πρέ­πει νὰ ξε­γε­λι­ό­μα­στε: οἱ πρό­νοι­ες γι­ὰ τὶς μει­ο­νό­τη­τες ποὺ προ­βλέ­πον­ται σὲ δι­ε­θνεῖς Συμ­βά­σεις, στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ Σύν­ταγ­μα καὶ στὴν ἐ­θνι­κὴ Νο­μο­θε­σί­α καμ­μί­α ἰ­σχὺ δὲν ἔ­χουν ὅ­ταν συγ­κρού­ον­ται μὲ τὰ συμ­φέ­ρον­τα καὶ τοὺς σχε­δι­α­σμοὺς τῶν κα­τα­κτη­τῶν. Αὐ­τό, βε­βαί­ως, δὲν ση­μαί­νει ὅ­τι δὲν πρέ­πει νὰ συ­νε­χί­σου­με καὶ μά­λι­στα νὰ ἐν­τεί­νου­με τὴ δι­εκ­δί­κη­ση τῶν ἀν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των μας καὶ τῶν πο­λι­τι­κῶν ἐ­λευ­θε­ρι­ῶν μας.

Ἡ συμ­με­το­χή μας στὴν Χρι­στι­α­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα συ­νε­πά­γε­ται τὴν ἐ­πι­λο­γὴ τῆς ἐν Χρι­στῷ ζω­ῆς, συ­νε­πά­γε­ται τὴν ἀλ­λα­γὴ τοῦ τρό­που τῆς ζω­ῆς μας· κι αὐ­τὸ ση­μαί­νει τὴν ἐγ­κα­τά­λει­ψη τοῦ ἐ­κμαυ­λι­στι­κοῦ κα­τα­να­λω­τι­σμοῦ καὶ τοῦ ἐ­γω­πα­θοῦς ἀ­το­μι­σμοῦ. Βε­βαί­ως εἶ­ναι πο­λὺ δύ­σκο­λο, ἀλ­λὰ ὄ­χι ἀ­νέ­φι­κτο.

Ση­μαί­νει ρή­ξεις μέ­σα μας καὶ μὲ τὸ πε­ρι­βάλ­λον μας· τὸ οἰ­κο­γε­νει­α­κό, τὸ κοι­νω­νι­κό, τὸ ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κό.

Ση­μαί­νει ἁ­πλού­στε­ρη ζω­ὴ καὶ στε­ρή­σεις, σὲ σχέ­ση μὲ ὅ,τι ἔ­χου­με συ­νη­θί­σει ἕ­ως τώ­ρα· ἀλ­λὰ ση­μαί­νει καὶ ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­ση ἀ­πὸ ἀ­νού­σι­ες ἐ­ξαρ­τή­σεις καὶ ἀ­πα­ξί­ες.

Ση­μαί­νει ποι­ο­τι­κὰ κα­λύ­τε­ρη καὶ πνευ­μα­τι­κὰ ἀ­νώ­τε­ρη ζω­ή, ποὺ προ­σφέ­ρει πραγ­μα­τι­κὴ χα­ρὰ καὶ εὐ­τυ­χί­α.

Ἄλ­λω­στε οἱ κα­το­χι­κὲς συν­θῆ­κες ποὺ μᾶς ἐ­πι­βάλ­λον­ται κα­ταρ­γοῦν τὴν ψευ­δαί­σθη­ση τῆς εὐ­η­με­ρί­ας, μὲ τὴν ὁ­ποί­α ζή­σα­με τὶς τε­λευ­ταῖ­ες δε­κα­ε­τί­ες, ὥ­στε ἡ ζω­ὴ ἔ­ξω ἀ­πὸ τὶς Χρι­στι­α­νι­κὲς Κοι­νό­τη­τες νὰ μὴν προ­σφέ­ρει πλέ­ον τὶς ἀ­νέ­σεις καὶ τὶς ἀ­πο­λαύ­σεις στὶς ὁ­ποῖ­ες ἔ­χου­με συ­νη­θί­σει· ἀν­τι­θέ­τως ἡ ζω­ὴ ἐ­κτὸς τῶν Χρι­στι­α­νι­κῶν Κοι­νο­τή­των θὰ εἶ­ναι χει­ρό­τε­ρη καὶ δι­αρ­κῶς βαί­νου­σα ἐ­πὶ τὰ χεί­ρω.

Ἀλ­λὰ σὲ αὐ­τὸ τὸ ση­μεῖ­ο πρέ­πει νὰ δι­α­πι­στώ­σου­με τὴν οἰ­κο­νο­μί­α καὶ τὴν πρό­νοι­α τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ποὺ μᾶς ἀ­φαι­ρεῖ τὰ πε­ριτ­τὰ γι­ὰ νὰ ὁ­δη­γη­θοῦ­με στὰ χρή­σι­μα καὶ ση­μαν­τι­κά, τὰ ὁ­ποῖ­α εἶ­ναι οἱ ἀ­πα­ραί­τη­τες προ­ϋ­πο­θέ­σεις τῆς σω­τη­ρί­ας μας στὴ Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ!­.­.. Γι’ αὐ­τὸ πρέ­πει νὰ δε­χθοῦ­με τὴν ἐ­θνι­κὴ συμ­φο­ρὰ τῆς ση­με­ρι­νῆς κα­το­χῆς ―ἀ­πὸ τὴν ἄ­πο­ψη τῆς ὄν­τως ζω­ῆς― καὶ ὡς εὐ­λο­γί­α, ποὺ μπο­ρεῖ νὰ μᾶς συ­νε­γεί­ρει πνευ­μα­τι­κὰ καὶ ἐν τέ­λει νὰ μᾶς σώ­σει. Στὸ χέ­ρι μας βρί­σκε­ται ἡ ἐ­πι­λο­γή!­.­..

Βε­βαί­ως αὐ­τὴ ἡ ἐ­πι­λο­γὴ ἔ­πρε­πε νὰ εἶ­ναι ἔρ­γο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας· ἐ­ὰν ἐ­πρό­κει­το γι­ὰ πραγ­μα­τι­κὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α, μὲ τὴν εὐ­λο­γί­α τοῦ Χρι­στοῦ καὶ ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι ἀ­να­δε­δειγ­μέ­νη καὶ λει­τουρ­γοῦ­σα· εἰς τό­πον καὶ εἰς τύ­πον Χρι­στοῦ εὑ­ρι­σκο­μέ­νη καὶ ὀρ­θο­το­μοῦ­σα τὸν λό­γον τῆς Ἀ­λη­θεί­ας Του.

Ἀλ­λὰ δυ­στυ­χῶς δὲν πρό­κει­ται γι­ὰ πραγ­μα­τι­κή, ἐν Χρι­στῷ καὶ ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι Ἱ­ε­ραρ­χί­α· πρό­κει­ται γι­ὰ τὴ Δε­σπο­το­κρα­τί­α, ποὺ σφε­τε­ρί­ζε­ται τὴν ἱ­ε­ρω­σύ­νη καὶ τὴν ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νη.

Πρό­κει­ται δη­λα­δὴ γι­ὰ τὸ αὐ­θαί­ρε­το, αὐ­ταρ­χι­κὸ καὶ ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τι­κὸ κα­θε­στώς, πού, ἐ­νῶ βρί­σκε­ται ἐ­κτὸς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως, ἐ­χει ἐ­πι­βλη­θεῖ ἐν­τὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ ἀ­σχη­μο­νεῖ ἐ­πὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας: γεν­νᾶ, ὑ­πο­θάλ­πει καὶ καλ­λι­ερ­γεῖ κα­κο­δο­ξί­ες καὶ αἱ­ρέ­σεις, ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας λ.χ. τὸν Πα­πι­σμὸ ὡς ἀ­δελ­φὴ «Ἐκ­κλη­σί­α» καὶ συμ­με­τέ­χον­τας στὸ προ­τε­σταν­τι­κὸ Παγ­κό­σμι­ο Συμ­βού­λι­ο τῶν «Ἐκ­κλη­σι­ῶν»· δη­μι­ουρ­γεῖ ἠ­θι­κὰ καὶ οἰ­κο­νο­μι­κὰ σκάν­δα­λα.

Ἔ­φθα­σε μά­λι­στα στὸ ση­μεῖ­ο νὰ ζη­τή­σει ἀ­πὸ τὴν Ἀρ­χὴ Προ­στα­σί­ας Προ­σω­πι­κῶν Δε­δο­μέ­νων τὴν προ­στα­σί­α τῶν με­λῶν καὶ θι­α­σω­τῶν τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας ἀ­πὸ τὸν ἔ­λεγ­χο τῆς ὁ­μο­φυ­λο­φι­λί­ας τους!­!! Δὲν κά­νε­τε λά­θος, κα­λὰ τὸ ἀ­κού­σα­τε· αὐ­τὸ συ­νέ­βη ἐ­πὶ ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Χρι­στο­δού­λου καὶ μά­λι­στα ἀ­πὸ τὸν ἴ­δι­ο μὲ τὴ συ­νερ­γί­α τῶν ὑ­πό­λοι­πων ἐ­πι­σκό­πων, ποὺ συγ­κρο­τοῦ­σαν ἐ­κεί­νη τὴν πε­ρί­ο­δο τὴν κα­τ’ εὐ­φη­μι­σμὸν Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δο!­.­..

Αὐ­τὸ τὸ δε­σπο­το­κρα­τι­κὸ κα­θε­στὼς ὄ­χι πε­ρὶ τὴν Πί­στη, ἀλ­λὰ πε­ρὶ ἀλ­λο­τρί­ων τυρ­βά­ζει μὲ ἑ­ω­σφο­ρι­κὴ ἀ­λα­ζο­νεί­α καὶ οἴ­η­ση.­.. Καὶ κυ­ρί­ως ταυ­τί­ζε­ται, συ­νερ­γά­ζε­ται καὶ ἀλ­λη­λο­ϋ­πο­στη­ρί­ζε­ται μὲ τὴν κο­σμι­κὴ ἐ­ξου­σί­α· ὄ­χι μό­νον μὲ τὶς ἑ­κά­στο­τε κυ­βερ­νή­σεις ―δη­μο­κρα­τι­κὲς ἢ δι­κτα­το­ρι­κές, ἐ­θνι­κὲς ἢ κα­το­χι­κὲς― ἀλ­λὰ καὶ μὲ τὰ ἀ­φεν­τι­κὰ αὐ­τῶν τῶν κυ­βερ­νή­σε­ων, τοὺς σι­ω­νι­στὲς καὶ μα­σώ­νους παγ­κο­σμι­ο­κρά­τες, ποὺ πα­ρεμ­βαί­νουν κα­θο­ρι­στι­κὰ στὴν ἀ­νά­δει­ξη τῶν με­λῶν καὶ στε­λε­χῶν τοῦ δε­σπο­το­κρα­τι­κοῦ κα­θε­στῶ­τος.

Βε­βαί­ως καὶ ὑ­πάρ­χουν ἐ­ξαι­ρέ­σεις, ἀλ­λὰ ἀ­φο­μοι­ώ­νον­ται ―θέ­λον­τας καὶ μὴ― στὶς δο­μὲς καὶ στὴν ἰ­δε­ο­λο­γί­α τοῦ φι­λα­δέλ­φου τῆς δε­σπο­το­κρα­τί­ας. Στὴν προ­σε­χὴ Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας ἔ­χει ἤ­δη ἀ­πο­φα­σι­σθεῖ νὰ ἀ­πο­κα­τα­στα­θεῖ ὁ πρώ­ην Ἀτ­τι­κῆς κ. Παν­τε­λε­ή­μων Μπε­ζε­νί­της, κα­τα­δι­κα­σθεὶς τε­λε­σι­δί­κως ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ Δι­και­ο­σύ­νη καὶ μά­λι­στα ἐ­κτεί­σας ποι­νὴ κα­θείρ­ξε­ως στὶς φυ­λα­κές!­.­..

Ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α ἔ­χει ἀ­πο­δε­χθεῖ ἀ­σμέ­νως τοὺς τρεῖς πει­ρα­σμοὺς ποὺ ὁ δι­ά­βο­λος ἀ­πηύ­θυ­νε στὸν Χρι­στό: ἐ­ξου­σί­α, δό­ξα, πλοῦ­το. Ἰ­δι­αι­τέ­ρως ἡ ἐ­ξου­σί­α εἶ­ναι αὐ­τὸ ποὺ ὁ­δή­γη­σε τὸν Ἑ­ω­σφό­ρο στὴν ἀν­ταρ­σί­α κα­τὰ τοῦ Θε­οῦ καὶ στὴν ἔκ­πτω­σή του ἀ­πὸ τὸν Οὐ­ρα­νό· ἀλ­λὰ καὶ τὸν ἄν­θρω­πο ὁ­δή­γη­σε στὴν ἀ­νυ­πα­κο­ὴ καὶ στὴν πτώ­ση του ἀ­πὸ τὸν Πα­ρά­δει­σο. Δη­λα­δὴ ἡ ἐ­ξου­σί­α εἶ­ναι αὐ­τὸ τοῦ­το τὸ προ­πα­το­ρι­κὸ ἁ­μάρ­τη­μα, ποὺ ἀ­να­πα­ρά­γει κά­θε γε­νι­ὰ καὶ κά­θε ἄν­θρω­πος, κρα­τών­τας τὸ γέ­νος στὴν πτώ­ση καὶ στὴν ἀ­με­τα­νο­η­σί­α δι­ὰ τῆς οἰ­ή­σε­ως, τῆς αὐ­το­δι­και­ώ­σε­ως καὶ τῆς αὐ­το­θε­ώ­σε­ως!­.­..

Γι’ αὐ­τὸ συμ­βαί­νει τὸ ἀ­συλ­λή­πτου αἰ­σχρό­τη­τος γε­γο­νός: ἐν­τὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ νὰ δι­οι­κεῖ ἡ ἱ­ε­ραρ­χί­α τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου!­!! Κι αὐ­τὸ δὲν εἶ­ναι αὐ­θαί­ρε­το συμ­πέ­ρα­σμα, ἀλ­λὰ ἡ μαρ­τυ­ρί­α τῶν γε­γο­νό­των· τῶν λό­γων καὶ τῶν ἔρ­γων τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας!

Σε­βα­στοὶ Πα­τέ­ρες, ἐν Χρι­στῷ ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ ἀ­γα­πη­τὲς ἀ­δελ­φές,

Ἐκ­κλη­σί­α δὲν εἶ­ναι μό­νον ὁ ἐ­πί­σκο­πος, ὅ­πως δι­α­τεί­νε­ται ὁ Περ­γά­μου Ἰ­ω­άν­νης (Ζη­ζι­ού­λας) καὶ ἄλ­λοι οἰ­κου­με­νι­στὲς καὶ ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στές!­.­.. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δὲν εἶ­ναι ἐ­πι­σκο­πο­κεν­τρι­κή, ἀλ­λὰ Χρι­στο­κεν­τρι­κή· Ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι ὁ Μέ­γας Ἀρ­χι­ε­ρεὺς καὶ οἱ ἐ­πί­σκο­ποι εἶ­ναι εἰς τό­πον Χρι­στοῦ μό­νον ὅ­ταν δι­α­κο­νοῦν τὴν Ἐκ­κλη­σί­α ὀρ­θο­το­μοῦν­τες τὸν λό­γο τῆς Ἀ­λη­θεί­ας Του, δη­λα­δὴ ὅ­ταν εὑ­ρί­σκον­ται εἰς τύ­πον Χρι­στοῦ· τὸ ἐ­πι­σκο­πι­κὸ ἀ­ξί­ω­μα δὲν ὑ­φί­στα­ται χω­ρὶς αὐ­τὴ τὴν προ­ϋ­πό­θε­ση καὶ ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α δὲν πλη­ροῖ καὶ δὲν τη­ρεῖ αὐ­τὸν τὸν ὅ­ρο.

Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι τὸ σύ­νο­λο τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ καὶ τοῦ κλή­ρου. Ὁ ἐ­πί­σκο­πος καὶ οἱ ἱ­ε­ρεῖς, ὡς λει­τουρ­γοὶ τοῦ Ὑ­ψί­στου, δι­α­κο­νοῦν τὸν πι­στὸ λα­ὸ τοῦ Θε­οῦ, τὸν ποι­μέ­νουν, τὸν δι­δά­σκουν καὶ τὸν προ­στα­τεύ­ουν ἀ­πὸ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, δι­α­σφα­λί­ζον­τας τὴν πο­ρεί­α του πρὸς τὴν σω­τη­ρί­α καὶ τὸν Χρι­στό. Ὑ­πη­ρέ­τες πρέ­πει νὰ εἶ­ναι, ὄ­χι δυ­νά­στες καὶ τύ­ραν­νοι. Λει­τουρ­γοὶ τοῦ Ὑ­ψί­στου πρέ­πει νὰ εἶ­ναι, ὄ­χι ἐκ­κο­σμι­κευ­μέ­νοι καὶ ἐ­ξου­σι­α­στές.

Ἐ­πει­δή, λοι­πόν, οἱ ἐ­πί­σκο­ποι καὶ ὁ κλῆ­ρος δὲν εἶ­ναι αὐ­τοὶ ποὺ τοὺς ὅ­ρι­σε ὁ Χρι­στὸς νὰ εἶ­ναι, ἔ­χου­με μεί­νει ὀρ­φα­νοὶ ἀ­πὸ ποι­μέ­νες· ἀλ­λὰ ὡς μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του ἔ­χου­με ὁ­λό­κλη­ρη τὴν εὐ­θύ­νη ―μά­λι­στα κα­θέ­νας ἐξ ἡ­μῶν εἰς τὸ ἀ­κέ­ραι­ον― καὶ τὸ κα­θῆ­κον νὰ δι­α­σφα­λί­σου­με τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας καὶ νὰ δι­α­φεν­τεύ­σου­με τὴν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς στρα­τευ­ο­μέ­νης Ἐκ­κλη­σί­ας Του.

Γι’ αὐ­τὸ πρέ­πει ἄ­με­σα νὰ προ­χω­ρή­σου­με χω­ρὶς αὐ­τοὺς καὶ ἐν πολ­λοῖς ἐ­ναν­τί­ον αὐ­τῶν· στὸν βαθ­μὸ ποὺ ὡς ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στὲς μᾶς πο­λε­μοῦν, μᾶς συ­κο­φαν­τοῦν καὶ μᾶς ὑ­πο­νο­μεύ­ουν ὡς εὑ­ρι­σκο­μέ­νους τά­χα ἐ­κτὸς Ἐκ­κλη­σί­ας, λό­γω τῆς Ἀ­πο­τει­χί­σε­ώς μας ἀ­πὸ αἱ­ρε­τι­κοὺς κι αἱ­ρε­τί­ζον­τες ἐ­πι­σκό­πους, δη­λα­δὴ ἀ­νυ­πο­στά­τους ἐ­πι­σκό­πους.

Ἀν­τι­θέ­τως, ἐ­κεῖ­νοι εἶ­ναι ποὺ βρί­σκον­ται ἐ­κτὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ· κι ἐ­μεῖς, ἀ­πο­τει­χι­ζό­με­νοι ἀ­πὸ αὐ­τούς, ἐ­πι­στρέ­φου­με στὴν Ἐκ­κλη­σί­α Του.

Εἶ­ναι κρί­μα, ποὺ αὐ­τὸ δὲν τὸ ἀν­τι­λαμ­βά­νον­ται καὶ ἄλ­λοι ἀ­δελ­φοί μας, ποὺ βρί­σκον­ται ἐγ­κλω­βι­σμέ­νοι σὲ ἐ­παμ­φο­τε­ρί­ζον­τες ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στι­κοὺς κύ­κλους καὶ ἐ­πη­ρε­ά­ζον­ται ἀ­πὸ τὰ ἐ­πί­σης ἐ­παμ­φο­τε­ρί­ζον­τα «βα­ρι­ὰ» ὀ­νό­μα­τα τοῦ ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στι­κοῦ χώ­ρου, ὅ­που ―ὡ­στό­σο― ἀ­να­πα­ρά­γε­ται ἀ­τό­φι­ο καὶ ἀ­πο­κρου­στι­κὸ τὸ ἐ­πά­ρα­το κα­θε­στὼς τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας!­!!

Αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ ἀ­λή­θει­α καὶ αὐ­τὸ εἶ­ναι ποὺ πρέ­πει νὰ πρά­ξου­με «ἑ­πό­με­νοι τῆς ἁ­γί­οις πα­τρᾶ­σι» ὡς συ­νει­δη­τά, συ­νε­τὰ καὶ συ­νε­πῆ μέ­λη τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας· τῆς Μί­ας Ἁ­γί­ας Κα­θο­λι­κῆς καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἀ­μήν.

Λαυ­ρεν­τι­ος Ντετ­ζι­ορ­τζι­ο