Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Απάντηση στις ανακρίβειες του Μητροπολίτη Σύρου, του Παναγιώτη Μακρή



Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος με επιστολή του στον Ορθόδοξο τύπο, προσπαθεί να απολογηθεί για τα Οικουμενιστικά του έκτροπα, προβάλλοντας τα, ως τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής της αλήθειας και της αγάπης.
Αφορμή για την επιστολή του αυτή, ήταν η επιστολή που έστειλε ο αποτειχισμένος πατέρας Ευθύμιος Χαραλαμπίδης στον Ορθόδοξο τύπο, στην οποία διευκρίνιζε περαιτέρω τους λόγους που τον οδήγησαν στη διακοπή του μνημόσυνου του οικείου Μητροπολίτη, δηλαδή του Σεβασμιότατου Σύρου.
Στο εν λόγω κείμενο μας, θα ρίξουμε μια Ορθόδοξη ματιά στην επιστολή του Μητροπολίτη Δωρόθεου Πολυκανδριώτη, ώστε να εξακριβώσουμε αν πράγματι ακολουθεί τον Ορθόδοξο δρόμο των Πατέρων της Εκκλησίας μας ή αν ακολουθεί και αυτός το
δικό του οικουμενιστικό μονοπάτι.
Την επιστολή του ξεκινάει ο Σεβασμιότατος ως εξής:
«φ’ ς μέρας, χάριτι καί εδοκί Κυρίου, νελάβομεν τήν διαποίμανσιν τς Παναγιοφυλάκτου ερς Μητροπόλεως Σύρου, Τήνου, κλπ., μεταξύ τν λλων στόχων, θέσαμεν καί τήν ν ερήν, ρμονί καί συνεργασί συμβίωσιν τν ρθοδόξων καί τν Ρωμαιοκαθολικν συνοίκων τν ελογημένων Νήσων τς Μητροπόλεως μν Σύρου καί Τήνου, πεποιθότες τι « πίσκοπος φείλει νά μμέν είποτε ν τας θικας το ερο Εαγγελίου ρχας καί οδέποτε νά ξέρχηται τούτων νά παραβαίν ατάς δθεν λόγ δογματικν διαφορν.... Χριστιανική γάπη στίν ναλλοίωτος, δι’ οδ’ τν τεροδόξων χωλαίνουσα πίστις δύναται ν’ λλοιώσ τό πρός ατούς τς γάπης συναίσθημα... γάπη οδέποτε χάριν δογματικς τινος διαφορς πρέπον νά θυσιάζηται. Παράδειγμα στω πόστολος τν θνν, στις ξ γάπης καί πρός ατούς τούς Σταυρωτάς το Χριστο ηχετο νάθεμα εναι ατν. μή γαπν τούς τεροδόξους πίσκοπος, μή καί πέρ ατν ργαζόμενος, πό ψευδος κινεται ζήλου, διότι που γάπη κε καί λήθεια καί τό φς!» κατά τήν διδαχήν το μεγάλου συγχρόνου Πατρός τς κκλησίας μν γίου Νεκταρίου («Ποιμαντική», σελ. 192)».
Αρχικά, τα όσα γράφει ο σεβασμιότατος φαίνονται ορθά και προς τίποτα χωλαίνοντα, συμφωνούμε απόλυτα ότι ο Ορθόδοξος όσο ζηλωτής των δογμάτων και των παραδόσεων να είναι δεν επιτρέπετε επ’ ουδενί λόγο, να θυσιάζει την αγάπη η οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες ηθικές αρετές του Ευαγγελίου. Τούτω διότι με αυτήν την θυσία χάνει στην ουσία την Ορθοδοξία του, καθότι Ορθοδοξία δεν είναι κάτι το θεωρητικό αλλά Ορθοδοξία σημαίνει και Ορθοδοπραξία «ου πας ο λεγων μοι κυριε κυριε εισελευσεται εις την βασιλειαν των ουρανων αλλ΄ ο ποιων το θελημα του πατρος μου του εν τοις ουρανοις» (Κατά Ματθαίον 7,21).
Παρόλα τα παραπάνω ωστόσο, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε και στον σεβασμιότατο, όσο και στους αναγνώστες, ότι ισχύει και το αντίθετο δηλαδή επ’ ουδενί λόγο επιτρέπεται η αλλοίωσης ή παραχάραξης των δογμάτων της πίστεως μας, χάριν της αγάπης ή οποιασδήποτε άλλης Ευαγγελικής αρετής, όπως βλέπουμε να πράττουν οι σημερινοί Οικουμενιστές. Γράφει ο μακαριστός πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (σχετικά με το θέμα αυτό) στον Ορθόδοξο τύπο φύλλον 10.10.1969 τα εξής:
«Παναγιώτατε ψάλλετε και Υμείς και οι ακολουθούντες Υμίν, εις πάντας τους ήχους το τροπάριον της «Αγάπης». Αγάπη, αγάπη, αγάπη! «Αγάπη άνευ όρων και ορίων». Εν ονόματι της αγάπης τούτο, εν ονόματι της αγάπης εκείνο, εν ονόματι της αγάπης το άλλο.... Περίεργον όμως! Εφ’ όσον η καρδία Υμών εκχειλίζεται εξ αγάπης και εξ αυτής εκπηγάζουσι πολύρροα ρεύματα, φθάνοντα μέχρι των εσχατιών της Δύσεως και δημιουργούντα πελάγη, εις α ανέτως και μετ’ ευφροσύνης κολυμβώσι πασών των αποχρώσεων οι αιρετικοί, πώς δεν διατίθενται ολίγαι σταγόνες αγάπης και δια τους ταλαίπωρους Ορθοδόξους; Δι’ εκείνους εκ των Ορθοδόξων, οίτινες σκανδαλίζονται, βλέποντες τον Ορθόδοξον Πατριάρχην Κων/πόλεως να αθετή -εν ονόματι της αγάπης!- ιερούς Κανόνας, να ανατρέπη αιωνόβιους Παραδόσεις, να κρημνίζει τα τείχη ασφαλείας, να μεταίρη όρια α έθεντο αγιώτατοι Πατέρες της Εκκλησίας; Δι’αυτούς εστείρευσαν αι πηγαί της αγάπης Υμών Παναγιώτατε;» (Επιστολή πρός Πατριάρχη Άθηναγόρα, Όρθ. Τύπος, 10.10.1969).
Θεωρούμε ότι τα παραπάνω που ειπώθηκαν από τον πατέρα Επιφάνιο προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή και εις το πρόσωπο του σεβασμιότατου Σύρου, ο οποίος φαίνεται από την όλη του επιστολή (και συγκεκριμένα από το κομμάτι που προαναφέραμε) να μην ενδιαφέρεται για όσους Ορθόδοξους (βλ. πατέρα Ευθύμιος Χαραλαμπίδη), σκανδαλίζονται από την συμπεριφορά του. Ας του υπενθυμίσουμε όμως τη γράφει το Ευαγγέλιο περί του σκανδαλισμού των αδελφών: «ος δ αν σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων εις εμε συμφερει αυτω ινα κρεμασθη μυλος ονικος περιτον τραχηλον αυτου και καταποντισθη εν τω πελαγει της θαλασσης» (Κατά Ματθαίον 18,6). Τούτο προς υπενθύμιση του σεβασμιότατου ο οποίος, για χάρη της ειρήνης και ομόνοιας μεταξύ Ορθόδοξων και παπικών ξεχνάει τους παραπάνω λόγους του Κυρίου. Συνεχίζει λοιπόν ο σεβασμιότατος Σύρου την επιστολή του γράφοντας: «Καί τατα, οδέ κατά κεραίαν κκλίνοντες τν ρίων, ο Πατέρες μν διά τν ερν Κανόνων θεντο, μμένομεν ες τούς δοθέντας φρικτούς κατά τήν ραν τς ες πίσκοπον χειροτονίας μν ρκους διά τήν τήρησιν καί περάσπισιν τν θείων Δογμάτων τς μωμήτου μν Πίστεως».
Ισχυρίζεται ο σεβασμιότατος ότι άχρι του νυν, μένει στέρεος στους Ορθόδοξους όρκους που έδωσε όταν χειροτονήθηκε. Θα δούμε εν συνέχεια άμα αυτό συμβαίνει.
Συνεχίζει ο σεβασμιότατος: «Παρά τατα, μως, ρκετοί, ο ποοι δέν κινονται πάντοτε κ καλς θελήσεως, διασπείρουν νά τήν λλάδα φήμας καί “εδήσεις” περί λόγων καί γεγονότων, τά ποα πόρρω μέν πέχουν τς ληθείας καί τς πραγματικότητος, προκαλον δέ προβληματισμόν τν πιστν καί δίκους πιθέσεις ες τό πρόσωπον μν».
Το κατά πόσο άδικες είναι αυτές οι «επιθέσεις» σεβασμιότατε αφήστε εμάς το ποίμνιο να κρίνουμε.
Γράφετε σεβασμιότατε: «χοντες τήν ποιμαντικήν εθύνην μις κοινωνίας, ες τήν ποίαν, διά λόγους στορικούς, πό αἰῶνες συμβιώνουν, σως χι πάντοτε ρμονικά -κατά τό παρελθόν, κυρίως- ρθόδοξοι καί Ρωμαιοκαθολικοί, καί ες τήν ποίαν τό φαινόμενον τν μικτν Γάμων εναι διαιτέρως συχνόν, καλούμεθα ν πλήρει συναισθήσει τς μετέρας εθύνης νά συμβάλλωμεν ες τήν ν γάπ καί ληθεί συμβίωσιν καί πρόοδόν της».
Κάνετε αναφορά περί της ν γάπ καί ληθεί συμβίωσιν καί πρόοδόν της κοινωνίας στην οποία ζείτε. Σας παρακαλούμε να μας δείξετε τι έχετε κάνει χάριν αυτής της αληθείας την οποία επικαλείστε.
Αναφέρετε επίσης: «Συχνάκις, μάλιστα, διερωτώμεθα άν ο θεωροντες μς «προδότην» τς ρθοδοξίας, πειδή πιδιώκομεν καί ργαζόμεθα διά τήν πικράτησιν γάπης, συνεργασίας καί φιλαλληλίας μεταξύ τν ρθοδόξων καί τν Ρωμαιοκαθολικν, διαθέτουν πλήρη γνσιν τν δεδομένων τς νταθα κοινωνίας.
Διερωτώμεθα, άν θά πεθύμουν τόν χωρισμόν τν οκογενειν τό μσος μεταξύ τν Χριστιανν!».
Σεβασμιότατε αφήστε τα γελοία διλλήματα και σταματήστε να κοροϊδεύετε τον κόσμο. Τι εννοείτε όταν αναφέρετε την φιλαλληλία μεταξύ Ορθόδοξων και παπικών; Μήπως τους κοινούς εορτασμούς, ή μήπως την παρακολούθηση των λειτουργιών των μεν από τους δε όπως συχνάκις πράττεται εσείς; Εξηγήστε μας ώστε να μη σας κατηγορούμε αδίκως.
Όταν αναφέρετε μίσος μεταξύ Χριστιανών ποιους ονομάζεται Χριστιανούς, τους καταδικασμένους από πλήθος συνόδων και πατέρων κακόδοξους παπικούς; Όταν αναφέρεστε σε χωρισμό οικογενειών, για τινά λόγο να υπάρξει αυτός ο χωρισμός; Μήπως σας φοβίζει ότι η Ορθόδοξη αντιμετώπισης των αιρετικών θα προκαλέσει διχασμούς ανάμεσα στις οικογένειες και για αυτό ακολουθείτε αυτές τις ανορθόδοξες πρακτικές; Ξεχνάτε τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «ηλθον γαρ διχασαι ανθρωπον κατα του πατρος αυτου και θυγατερα κατα της μητρος αυτης και νυμφην κατα της πενθερας αυτης και εχθροι του ανθρωπου οι οικειακοι αυτου»; (Κατά Ματθαίoν 10, 35-36). Μήπως για χάρη της αγάπης όπως αναφέραμε παραπάνω θυσιάζεται την Ορθόδοξη ομολογία και θέλετε αυτό να πράξει και το ποίμνιο σας; Ξεχνάτε πάλι τα λόγια του Κυρίου μας «πας ουν οστις ομολογησει εν εμοι εμπροσθεν των ανθρωπων ομολογησω καγω εν αυτω εμπροσθεν του πατρος μου του εν ουρανοις» (Κατά Ματθαίον 10,32);
Γράφετε: «Διερωτώμεθα, άν θά πεθύμουν τήν πιλεκτικήν σκησιν τς φιλανθρωπίας, άν θά μς κρινον γωνιστάς καί μολογητάς τς ρθοδοξίας μόνον ες τήν περίπτωσιν κατά τήν ποίαν θά ρνούμεθα νά προσφέρωμεν αμα ες Ρωμαιοκαθολικόν, θά ρωτμεν τόν μπερίστατον συνάνθρωπόν μας άν εναι ρθόδοξος, πρίν τόν βοηθήσωμεν, θά ρνούμεθα νά εχηθμεν, νά συμφάγωμεν -τί λέγω, νά χαιρετίσωμεν, κατά τήν ποψιν ρισμένων- τούς μή ρθοδόξους....παγε!».
Απάγετε εσείς σεβασμιότατε, δεν διαβάσατε ποτέ τι έπρατταν οι πατέρες απέναντι στους αιρετικούς; Δεν διαβάσετε ποτέ πως έπραξε ο θαυμαστός ομολογητής Όσιος Στέφανος όταν μια γυναίκα του προσέφερε φαγητό στην φυλακή; Νομίζοντας την για εικονομάχο ο Άγιος αρνήθηκε την τροφή και της είπε: «ο Κύριος μας παρήγγειλεν να μη συγκοινωνούμεν με τους αιρετικούς, οθεν δεν έλαβα ποτέ από κανένα εικονομάχον τίποτε». Εσείς όμως μας προτρέπετε αντίθετα σεβασμιότατε. Τι να πράξωμεν να ακολουθήσομεν το παράδειγμα του Αγίου ή τη δική σας προτροπή; Ουδείς, είπε ότι απαγορεύετε η βοήθεια στους αιρετικούς όπως νομίζετε ότι θέλουμε, πολλάκις οι Άγιοι βοήθησαν όχι μόνο αιρετικούς αλλά και αλλόθρησκους (βλ. Μέγας Βασίλειος), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταπατώνται οι κανόνες για να συμβεί αυτό. Μπορείτε να βοηθάτε τους αιρετικούς χωρίς όμως να έχετε επαφές μαζί τους αν θέλετε. Ούτε χρειάζεται να συνεορτάζεται, ούτε να συντρώγεται, ούτε να συμπροσεύχεστε με αιρετικούς προκειμένου να τους δώσετε αίμα ή να τους δώσετε φιλανθρωπία.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.