Προσβολή των Αγίων Μάρκου καὶ Κοσμά Αιτωλού από τον Αργολίδος Νεκτάριο!

Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸν κ. Ν.Σ.

Δ

ιαβάσαμε  στην ιστοσελίδα poimin.gr  μία επιστολή σας-απολογία για την παρελθούσα παρουσία σας ως κεντρικού ομιλητή  του γνωστού βιβλίου του Πάπα Φραγκίσκου.

 Επιτρέψτε μου όμως να αντιπαραθέσω δύο απαντήσεις σε δύο παρατηρήσεις σας.

 Θέλοντας προφανώς να εξωραΐσετε τον θεσμό του Πάπα αναφέρεστε στον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και όσα ευγενικά είπε αρχικά  προς τον Πάπα, όπως:

 «σήμερον της παγκοσμίου χαράς τα προοίμια, σήμερον αι νοηταί ακτίνες του της ειρήνης ηλίου τη οικουμένη πάση προανατέλλουσι, σήμερον τα του Δεσποτικού σώματος μέλη, πολλοίς πρότερον διεσπαρμένα τε και διερρηγμένα, προς την ένωσιν αλλήλων επείγεται...».

 Δεν μας ενημερώνετε όμως και για όσα  είπε κατόπιν στους Παπικούς, έπειτα  από την φαρσοκωμωδία της ληστρικής συνόδου!

Ας γνωρίζουν  λοιπόν οι αναγνώστες ότι ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός συμμετείχε στις συζητήσεις με διάθεση ειλικρινούς διαλόγου και γνήσιας επιθυμίας να γίνει η Ένωση επί τη βάσει της εν Χριστώ αγάπης και της αληθούς πίστεως.

Όμως  οι συζητήσεις τραβούσαν εις μάκρος χωρίς κανένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα.

Οι Λατίνοι ήθελαν να κουράσουν τους ορθοδόξους ελπίζοντες ότι οι στερήσεις στην καθημερινή τους τροφοδοσία και στις συνθήκες διαμονής, η νοσταλγία της επιστροφής στην πατρίδα μετά από πολύμηνη παραμονή σε ιταλικό έδαφος, οι πιέσεις, οι εκβιασμοί ακόμη και για την ίδια τους την ζωή (μάλιστα ο Σταυρουπόλεως Ησαΐας ανεχώρησε κρυφά εις Βενετίαν όταν πληροφορήθηκε ότι οι Λατίνοι έχουν την πρόθεση, να τον φονεύσουν διότι δεν είχε την διάθεση να υπογράψει τον «όρον»), οι ίντριγκες, οι υπονομεύσεις και οι χρηματικές υποσχέσεις του Πάπα και κάθε ανέντιμος τρόπος,  θα έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα, να κάμψουν το φρόνημα των ορθοδόξων και να τους αναγκάσουν έστω και απρόθυμα να υπογράψουν την Ένωση με τους όρους των Λατίνων.

Ακόμη και ο Πάπας τον εκάλεσε ενώπιόν του προσπαθώντας με πιέσεις και απειλές να τον πείσει πως αν δεν υπογράψει θα υποστεί τις συνέπειες.

Γι΄ αυτό και απογοητευμένος πια από την πεισματική διάθεση και τα αιρετικές αντιλήψεις του Πάπα και της ψευδοεκκλησίας του έλεγε μέχρι το τέλος της ζωής του:

«Φεύγετε τους παπικούς ως φεύγει τις από όφεως».

«Εμείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλά διότι είναι όχι μόνον Σχισματικοί, αλλά και Αιρετικοί.

Όσο πιο μακρυά φεύγει κανείς απ’ αυτούς τόσο πιο κοντά έρχεται εις τους Αγίους Πατέρες. Ενώ όσο πιο κοντά τους έρχεται, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τους Αγίους μας. Δεν χωρεί καμμία συγκατάβασις σε ό,τι έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη μας».

«Τας των Δυτικών διδασκάλων φωνάς ούτε αναγνωρίζω ούτε παραδέχομαι, τεκμαιρόμενος ότι διεφθαρμέναι εισίν. Ου συγχωρεί (=δεν επιτρέπεται) συγκατάβασις εις τα της ορθοδόξου πίστεως».

 Μετά δε την επιστροφή στην Κωνσταντινούπολη, ανέλαβε το βάρος της ανθενωτικής προσπάθειας, και μετέβη στην Έφεσο, αλλά κατόπιν εντολής του αυτοκράτορος, παρέμεινε σε περιορισμό στην Λήμνο (1440-1441). Εκεί, συνέταξε την περίφημη  Εγκύκλιο "Προς τους απαναταχού της γης και των νήσων ευρισκομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς" (P.G. 160, 112-204). Σε αυτήν διαφωτίζει τους ορθοδόξους πιστούς για το ζήτημα της Ενώσεως και πώς να βλέπει τους Λατίνους, ενώ ταυτοχρόνως τονίζει το γεγονός ότι οι ορθόδοξοι κράτησαν την πίστη των πατέρων ανόθευτη. Την ψευδοσύνοδο της Φλωρεντίας αποκαλούσε ειρωνικά «Καϊφαϊκόν συνέδριον».

Τους Λατίνους αποκαλεί "αιρετικούς" διότι πιστεύουν "άτοπα και δυσσεβή", ότι στο Σύμβολο της Πίστεως προσέθεσαν "παράλογον προσθήκην" (το Φιλιόκβε), και αιτιολογεί τον χαρακτηρισμό των Λατίνων ως αιρετικών ως εξής: "φασί γαρ οι φιλευσεβείς νόμοι, αιρετικός εστι και τοις κατά των αιρετικών νόμοις υπόκειται ο και μικρόν γουν τι παρεκκλίνων της ορθής πίστεως". Εφ’ όσον οι Δυτικοί παρεξέκλινον της ορθοδοξίας τότε "ορθώς απεκόψαμεν τούτους ως αιρετικούς".

Επίσης αναφέρεστε στην πασίγνωστη ρήση του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού «ὅτι ὁ πάπας εἶναι ἀντίχριστος καὶ αὐτόν νὰ καταρρᾶσθε»

Όπως γράφετε:

«Ἡ νέα ἐπανέλαβε μία φράση πού, ὑποτίθεται τὴν εἶπε ὁ ἅγ. Κοσμᾶς. Καὶ πάνω σ᾿ αὐτή τὴ φράση στηρίχτηκαν πλῆθος συγχρόνων ἀντιπαπικῶν. Καὶ συνεχῶς αὐτή ἡ φράση ἀναπαράγεται δεκαετίες τώρα. Εὐτυχῶς ὅμως, ποὺ ἕνας σοβαρός ἐπιστήμονας καὶ ἐρευνητής, ὁ κ. Ἰ. Μενοῦνος, ποὺ ἀσχολήθηκε χρόνια μὲ τὸν ἁγιο Κοσμᾶ καὶ τὶς διδαχές του, ἀπέδειξε ὅτι αὐτή ἡ φράση δὲν ὑπάρχει. Εἶναι παρέμβλητη. Προσθήκη κάποιας εὐσεβοῦς ἀλλά φανατικῆς χειρός. Γράφει ὁ κ. Μενοῦνος: "Ἡ φράση αὐτή ἦταν λόγος τοῦ Κωλέττη, καὶ ὄχι τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, ὁ ὁποίος σὲ καμιά ἄλλη ἀπό τὶς προφητεῖες του δὲν ἀναφέρει τίποτα γιὰ τὸν πάπα. Εἶναι ἐκπληκτικό ὅτι οὔτε στὶς διδαχές του ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἀσχολήθηκε μὲ τὶς διδασκαλίες ἤ τὰ ἔργα τῶν παπῶν"».

Σας διέφυγε όμως και ένας ακόμη λόγος του Αγίου Κοσμά:

«Ο αντίχριστος ο ένας είναι ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός, που είναι εις το κεφάλι μας» [εννοεί τον τούρκον].

Επίσης ένας αγνός ήρωας της πίστης και της πατρίδας, ο Μακρυγιάννης, σχεδόν σύγχρονος με τον Άγιο Κοσμά επαναλαμβάνει τα λόγια του Αγίου «τον πάπα να καταράσθε».

Ένα απόσπασμα των λόγων του Μακρυγιάννη παραθέτουμε εδώ:

«…Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον...

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

 Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του.

«τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον».

Θέλω να το βλέπω κοντά στα ’κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας. Τρομάρα τους!!!

Θα ήθελα όμως να γράψω και άλλα, αλλά θα γίνω κοπιαστικός.

Συγχωρέστε με μόνον αν σας ελύπησα.

Ν.Σ.