Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη
«Ἄραγε,
ὁ “Ὀρθόδοξος Τύπος” ποὺ δημοσιεύει τὰ ἄρθρα τοῦ Μητροπολίτη
Καλαβρύτων καὶ τὸν παρουσιάζει ὡς Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο στοὺς πιστούς, τὸν ἔχει ρωτήσει ἂν ἀρνήθηκε ποτέ, ὅσα βλάσφημα οἰκουμενιστικὰ ἔχει δηλώσει ἐναντίον
τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσεως καὶ Πίστεως! (Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ “Ὀρθ. Τύπος” ἔχει
δημοσιεύσει μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀντορθόδοξες δηλώσεις του, ὅταν πράγματι ἀγωνιζόταν
χωρὶς συμβιβασμοὺς γιὰ τὴν Πίστη!).
1. Γιατί, ἄραγε, ὑποστήριξε ὁ κ.
Ἀμβρόσιος μὲ πάθος τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα;
2. Πόσο συνδέεται μὲ τὴν ὑποστήριξη αὐτή, ἡ προσπάθεια νὰ δώσει Ὀρθόδοξο
ναὸ στὸ Αἴγιο -πέντε χρόνια μετά- σὲ Παπικούς (ὅπως γράφει στὴν «Ἀπολογία» του ὁ παπα-Κώστας); Πόσο συνδέεται καὶ μὲ ὅσα δήλωσε-δίδαξε
τὸ λαὸ πολλάκις ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὅτι «ὁ Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός»! «Ὅτι ὁ παπισμός δὲν εἶναι αἵρεση»! Πόσο θεολόγος καὶ Ποιμένας
εἶναι ἕνας Ἐπίσκοπος, ὅταν διδάσκει στὸ λαὸ ὅτι οἱ κακοδοξίες αὐτὲς περὶ Παπισμοῦ εἶναι θεολογούμενα; Γράφει: Αὐτὰ «εἶναι τὰ λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια στιγμὴ ἡ
ἐκκλησία θὰ ἀποφασίσει»! Ὅταν διδάσκει ὅτι «οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα»; Ὅτι «τὸ Filioque εἶναι
μία ἀπὸ τὶς θεολογικὲς διαφορές μας. Εἶναι θέμα ἑρμηνείας.
Δὲν εἶναι αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις… Ἀλλά, ἂν τὸ στέλλει τὸ Ἅγ. Πνεῦμα ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός,
ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ
γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε. Δὲ θὰ σᾶς διδάξω ποτὲ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός»!
3.
Γιατί ἀμφισβητεῖ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δίδαξε: «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση
ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ». Καὶ ὅτι «Ἕνας ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ τὸν
Τριαδικὸ Θεὸ εἶναι χριστιανός,
καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, μπορεῖ
νὰ εἶναι Καθολικός, μπορεῖ νὰ εἶναι Διαμαρτυρόμενος»! (Τί παραπάνω λένε οἱ πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;).
ΕΝΑΣ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΠΑΣ
ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ
ΜΗΤΡ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ!
Σχεδὸν πέρασε ἕνας μήνας ἀπὸ
τὴν κοίμηση τοῦ π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, τοῦ μοναδικοῦ ἀντι-Παπικοῦ καὶ
ἀντι-Οἰκουμενιστῆ ἱερέα τοῦ Αἰγίου, ποὺ διώχθηκε γιὰ τὶς ὀρθόδοξες θέσεις του
καὶ τοὺς ἀγῶνες του, ὅσο κανεὶς ἄλλος παπὰς στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων, ἀπὸ τὸν
Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο.
Εἶχα τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἔχω
πνευματικὸ καὶ ἐξομολόγο 25 περίπου χρόνια, νὰ εἶμαι 20 χρόνια κατηχητὴς στὴν Ἐνορία
του καὶ νὰ δακτυλογραφήσω ἑκατοντάδες κείμενά του (διατηρῶ πολλὰ ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα
χειρόγραφα), ὑπὸ τὴν καθοδήγησή του δέ, ξεκίνησα σιγά-σιγὰ νὰ δημοσιεύω καὶ κάποια
δικά μου κείμενα.
Δίνω αὐτὲς τὶς λίγες
πληροφορίες γιὰ νὰ κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης τὴν ἀγανάκτησή μου, ὅταν ἔμαθα πώς,
κατὰ τὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία, ἐκφωνήθηκαν ἐπικήδειοι λόγοι ἀπὸ προσφιλεῖς ἱερεῖς,
ποὺ γνώρισαν ἀπὸ κοντά τοὺς ἀγῶνες του καὶ τοῦ συμπαραστάθηκαν ποικιλοτρόπως, ἰδίως
κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἀσθενείας του, ἀλλὰ
μὲ τοὺς λόγους τους αὐτοὺς σκιαγράφησαν ἕναν
ἄλλο παπα-Κώστα. Ἀποσιωπήθηκαν, δηλαδή, στοὺς ἐπικήδειους λόγους οἱ ἀντι-Παπικοὶ
καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστικοί
του ἀγῶνες καὶ οἱ διώξεις του ἀπὸ
τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο· ἀποσιωποιήθηκε ἡ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀποστασιοποίηση ἀπὸ τὸν κ. Ἀμβρόσιο, καὶ
ἡ μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος ἀποτείχισή
του ἀπ’ αὐτόν, πρὶν οἱ ἀσθένειές του τὸν ἀναγκάσουν νὰ ἀποτραβηχτεῖ.
Κι αὐτὴ ἡ παραποίηση τῆς ἱστορικῆς
του πορείας ἔγινε, γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ σύγκρουση οἱ ὁμιλητὲς μὲ τὸν Δεσπότη τοῦ
Αἰγίου, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἐξουσία! Ἕνας ἐκ τῶν ὁμιλητῶν, μάλιστα, εἶχει καὶ ἰδιαίτερο
λόγο· ἤθελε νὰ παρουσιάσει τὸν παπα-Κώστα ὑπάκουο στὴν "Ἐκκλησία", ΔΗΛΑΔΗ στὸν
Δεσπότη κι αὐτὸ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν ἀντι-οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Γέροντα! Οἱ ἐκφωνήσεις
τῶν λόγων ἦταν «καιρὸς» Ὁμολογίας, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐκμεταλλεύτηκαν! Τὸ κόστος τοῦ νὰ
ἐλέγχεις σήμερα σὲ καιροὺς Οἰκουμενισμοῦ τοὺς ἡγέτες του, εἶναι ἔργο δυσβάστακτο!
Ἔτσι οἱ ὁμιλητές, ἀντὶ γιὰ τὸν
ἀγωνιστὴ παπα-Κώστα, παρουσίασαν ἕνα παπαδάκο ὑπάκουο σ’ ἕνα φιλοπαπικὸ
Δεσπότη, καὶ ἔγινε προσπάθεια νὰ ἀποδειχθεῖ ὡς ἰσχύον καὶ στὴν περίπτωση τοῦ
παπα-Κώστα τὸ Οἰκουμενιστικό-Ζηζιούλιο ἐπισκοποκεντρικὸ
σλόγκαν:
Μόνο ὅταν εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, ἀνήκεις στὴν Ἐκκλησία,
ἔστω κι ἂν ὁ Ἐπίσκοπος αὐτὸς δὲν ἐκφράζει τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας!
Δηλαδή, ἐπαναλήφθηκε ἄλλη μιὰ
φορά, μιὰ θεατρικὴ παράσταση, σὰν κι αὐτὴ ποὺ παίχτηκε στὴν κηδεία τοῦ ἀείμνηστου
ἀγωνιστῆ θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου. Τότε ὁ μεγάλος Δεσπότης τοῦ Φαναρίου διέταξε (καὶ ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας ἔντρομος
ὑπήκουσε καὶ ἀποδέχτηκε τὶς ἐντολὲς τοῦ αἱρετικοῦ), νὰ κηδευθεῖ ὁ Σωτηρόπουλος (ποὺ
ἀντικανονικὰ καὶ παράνομα εἶχε ἀφορίσει), ἀλλὰ ἀπαγόρευσε κατὰ τὴν νεκρώσιμη Ἀκολουθία νὰ ἀκουστεῖ ἡ ἀλήθεια γιὰ
τοὺς ἀγῶνες τοῦ Σωτηρόπουλου κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! Ἀπαγόρευσε στὸν θεολόγο κ.
Βλαχογιάννη νὰ ἐκφωνήσει ἐπικήδειο λόγο παρὰ τὶς διαμαρτυρίες του! Ὁ μόνος ἐπικήδειος
ποὺ ἀκούστηκε ἦταν ἐκείνος τοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη, προσαρμοσμένος στὶς ἐπιθυμίες
τοῦ Δεσπότη τοῦ Βοσπόρου!
Ὡς ἐκ τούτου ἀναγκάστηκα νὰ δημοσιεύσω δύο
κείμενα
(ἐδῶ κι ἐδῶ) γιὰ νὰ ἀποκαταστήσω τὴν πραγματικότητα. Τοῦτο ἐνόχλησε σφόδρα τὸν μητροπολίτη
Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὥστε ἔγραψε καὶ ἀνάρτησε στὴν ἱστοσελίδα του ἕνα κείμενο μὲ
ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς καί, χωρὶς νὰ ἀναιρέσει οὔτε λέξη ἀπ’ ὅσα ἔγραψα,
ρίχνει τὴ “λάσπη”: ὁ Σημάτης «ΨΕΥΔΕΤΑΙ σε πολλά
σημεία! ΨΕΥΔΕΤΑΙ δε ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ».
Μόνο ποὺ ξέχασε νὰ ἐπισημάνει τὰ σημεῖα στὰ ὁποῖα …ψεύδομαι! Δὲν ἀναφέρει οὔτε
…ἕνα γιὰ δεῖγμα!!! Γιατί; Διότι φοβᾶται τὸν διάλογο καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἐλάμβανε!
Γιὰ τοῦτο μάλιστα πρόλαβε νὰ γράψει ὅτι δὲν
θὰ συνεχίσει τὴν ἀντιπαράθεση, γιὰ νὰ μὲ ἀποτρέψει νὰ ἀπαντήσω. Μόλις δεῖ τὴν
ἀπάντηση, ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι θὰ ἀλλάξει γνώμη. Τὸ συνηθίζει!
Ταυτόχρονα μοῦ ἀπέστειλε καὶ
μιὰ Ἐπιστολὴ στὴν ὁποία συνεχίζει τὸ ὑβρεολόγιο καὶ …ἰδιωτικῶς καὶ διὰ τῆς ὁποίας
ἀποδεικνύει ὅτι δὲν κατάλαβε τίποτα ἀπὸ ὅσα ἔκανε ἐναντίον τῆς Πίστεως τῆς ὁποίας
ἐτάχθη φρουρός! Δὲν κατάλαβε γιὰ ποιό λόγο ἐνεργήσαμε, ὅπως ἐνεργήσαμε, ὑπὸ τὴν
καθοδήγηση τοῦ ἀειμνήστου π. Κωνσταντίνου!
Ἔτσι ὁ Μητροπολίτης
Καλαβρύτων:
Α. Δὲν
μετανόησε γιὰ τὴν προσπάθειά του νὰ παραχωρήσει Ναὸ σὲ Παπικούς! Δὲν
μετανόησε ποὺ συγκάλεσε Ἱερατικὴ Σύναξη μὲ μοναδικὸ θέμα τὴν παραχώρηση αἴθουσας
ἢ Ὀρθόδοξου Ναοῦ σὲ αἱρετικούς, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς του τὴν
συναίνεση, ὥστε νὰ μοιραστεῖ μαζί τους καὶ νὰ μὴ σηκώσει μόνος τὴν κατακραυγή
«τῶν γνήσιων πιστῶν», ὅπως εἰρωνεύεται ἐμᾶς ποὺ τότε ἀντιδράσαμε! (Αὐτὰ τὰ
γράφει ὁ π. Κων/νος Παλαιολογόπουλος στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” κι ὄχι ἐγώ).
Συνεχίζει νὰ ἐπαναλαμβάνει τὶς
ὑποκριτικὲς ἐξηγήσεις καὶ παραπλανητικὲς διαβεβαιώσεις ὅτι δὲν ἔδωσε τελικὰ
Ναό, ὡσὰν ἐμεῖς νὰ εἴπαμε ὅτι ἔδωσε. Ἐμεῖς ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ ἀγωνιστήκαμε κι αὐτὸ
ἀποτρέψαμε: Νὰ ματαιώσουμε τὴν ὑπόσχεση
ποὺ εἶχε δώσει στὸν «φραγκόπαπα Βιδάλη» (κατὰ
τὴν γραπτὴ μαρτυρία τοῦ ἀείμνηστου π. Κωνσταντίνου), ὥστε τελικὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ
παράδοση Ἱεροῦ Ναοῦ στοὺς Παπικούς! Ἔγραψε σχετικὰ ὁ π. Κωνσταντῖνος γιὰ τὸ θέμα:
«Ισχυρίζεσθε,
(Σεβασμιώτατε) ότι εις την Σύναξιν της 8ης Φεβρουαρίου έληξε το θέμα
παραχωρήσεως Ναού εις τους Ρωμαιοκαθολικούς και “έχει δηλωθή κατά τον πλέον
επίσημον τρόπον ότι εκ μέρους της ιεράς Μητροπόλεως ούτε Ναός ούτε αίθουσα
πρόκειται να παραχωρηθή”. Αυτό όμως το γράψατε εκ των υστέρων, επειδή συμφέρει.
Ούτε όμως εις την Σύναξιν ειπώθηκε (ὅτι τάχα τὸ θέμα ἔληξε), ούτε εις την
δημοσιότητα εδόθη (πριν εμείς ξεκινήσουμε την Διαμαρτυρίαν), ούτε ο Φραγκόπαπας
εδήλωσεν εις την συνέντευξίν του, ότι έλαβε τοιαύτην απορριπτικήν του αιτήματός
του απάντησιν. [σ.σ. Στὴν Σύναξη ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος εἶχε ἐπιτρέψει
νὰ εἶναι παρὼν ὁ αἱρετικὸς ἱερέας κ. Βιδάλης, ἦταν δὲ παρὼν καὶ ὁ ἀείμνηστος π.
Κωνσταντῖνος, μάρτυς ἀδιάψευστος ὅτι ὁ Μητροπολίτης ψεύδεται, δηλώνων ὅτι τὸ
θέμα εἶχε λήξει τότε!]
…Την 13/3/2006
ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης εις συνέντευξίν του εδήλωνε: Για “ένα διάστημα μου είχε (ΗΔΗ) παραχωρήσει (εννοεί την Σεβασμιότητά σας) μια
αίθουσα στο (εκκλησιαστικό) Ίδρυμα Άγιος Χαράλαμπος. Έκανα 3-4 φορές λειτουργία” εκεῖ. Εξυπηρετήθη, έστω και προσωρινώς,
με παραχώρησιν εκκλησιαστικού χώρου ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης. Και εις την
ερώτησιν του δημοσιογράφου: “Το θέμα, από της πλευράς της ιεράς Μητροπόλεως
θεωρείται λήξαν. Από την δική σας;” απάντησε ο κ. Βιδάλης: “Σε εμένα δεν μου απάντησε καθόλου (ο Μητρ. κ.
Αμβρόσιος). Τι εννοεί λήξαν; Δεν έχω
καταλάβει ακόμα τι ακριβώς εννοεί”.
Κρίμα, Σεβασμιώτατε! Μετὰ ἀπὸ
τόσα χρόνια γράφετε τὰ ἴδια ἀναπόδεικτα πράγματα! Γράφετε —στὴν προσωπικὴ ἐπιστολὴ ποὺ μοῦ ἀποστείλατε— ὅτι τὸ θέμα ἐθεωρήθη λῆξαν, ἀλλὰ σᾶς
διαψεύδει ὁ π. Κωνσταντῖνος· σᾶς διαψεύδει ὁ παπικὸς ἱερέας Βιδάλης ποὺ
κουβαλήσατε στὴν Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Ἱερέων, γιὰ νὰ τοὺς «ἐπηρεάσει» μαζὶ μὲ τὶς δικές σας παρεμβάσεις στὴ Σύναξη (ὅπως πάλι
στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” του γράφει ὁ π. Κων/νος). Σᾶς διαψεύδουν καὶ ἄλλοι, ὅπως στὸ
βιβλίο ποὺ μὲ ἀναγκάσατε νὰ συγγράψω, ἔχω ἀποδείξει χωρὶς νὰ τὸ διαψεύσετε!
[Νὰ σημειώσω ἐδῶ, ὅτι
προσπαθήσατε νὰ ἐξαναγκάσετε τὸν π.
Κωνσταντῖνο, σὲ κάποια συνάντηση ποὺ εἴχατε μαζί του, νὰ ἀνακαλέσει καὶ νὰ ἀποσύρει
τὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ”
(ποὺ εἴχαμε δημοσιεύσει, τυπώσει καὶ διανείμει), τότε, στὴν ἀρχὴ τῆς ἀσθένειάς του! Τότε ποὺ εἶχε ἀκόμα
δυνάμεις ἀντιστάσεως, καὶ μπόρεσε
διπλωματικὰ ἔστω, νὰ ἀρνηθεῖ νὰ τὴν ἀποσύρει πείθοντάς σας (ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε)
ὅτι εἶναι καλύτερο νὰ μὴν γίνει αὐτὴ ἡ Δήλωση
ἀνάκλησης, διότι «τὸ θέμα θὰ ἔλθει πάλι στὴν ἐπικαιρότητα καὶ αὐτό,
Σεβασμιώτατε, δὲν σᾶς συμφέρει»!]
Β. Ἀναφέρει ὁ Καλαβρύτων στὰ κείμενά του καὶ ὀλίγα τινὰ περὶ Ἀποτειχίσεως.
Καὶ ἀποδεικνύει μὲ αὐτὰ ὅτι οὔτε γνώριζε τὴν ὀρθόδοξη Πατερικὴ διδασκαλία
περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, οὔτε φρόντισε νὰ τὴν μάθει, παρὰ τὴν συζήτηση ποὺ ἔχει ἀνοίξει, παρὰ τὴν
σχετικὴ Ἡμερίδα ποὺ ἔγινε στὴν Μητρόπολη Πειραιῶς πρὶν μερικοὺς μῆνες. Μοῦ
γράφει:
«Ἐφ’ ὅσον ἔχετε
ἀκολουθήσει τὴν ὁδὸν τῆς “Ἀποτειχίσεως” διατί ἀσχολεῖσθε μαζί μας; Διαχωρίσατε
τὴν θέσιν σας, ἐξήλθετε ἐκ τῆς μάνδρας τῆς Ἐκκλησίας μας! Διατί ἆραγε
συνεχίζετε νὰ ἀσχολῆσθε μαζί μας;».
α) Ἡ Ἀποτείχιση,
Σεβασμιώτατε, εἶναι ἐνέργεια ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση
καὶ ἔχει μάλιστα κατοχυρωθεῖ καὶ σὲ εἰδικὸ Κανόνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὸν
ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ ἁγίου Φωτίου! Εἶναι δικαίωμα τῶν πιστῶν, καὶ ἡ ἐφαρμογή του
δὲν μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία (ὅπως κακόδοξα γράφετε), ἀφοῦ τὸν Κανόνα τὸν θέσπισε ἡ ἴδια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅποιος τὸν ἐφαρμόζει, δὲν ἐξέρχεται
τῆς Ἐκκλησίας, ἁπλῶς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος τυπικὰ
μόνο εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἰσχὺ τὰ μυστήριά του, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι ἐκτὸς τῆς Ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τὴν ἀθετεῖ. Δέχεσθε Σεβασμιώτατε τοὺς Ἱ.
Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας;
β) Μὲ τὴν Ἀποτείχιση, βέβαια,
ὅπως ἀθεολόγητα γράφετε, δὲν σταματάει ὁ
ἀγώνας τοῦ πιστοῦ. Συνεχίζεται, ἕως ὅτου νὰ ἐκλείψουν οἱ λόγοι ποὺ τὸν ὁδήγησαν
στὴν Ἀποτείχιση. Νὰ παύσει, δηλαδή, ὁ Ἐπίσκοπος νὰ συμμετέχει καὶ νὰ ἀποδέχεται
τὰ ψηφίσματα τοῦ Π.Σ.Ε. Νὰ παύσει νὰ πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση.
Νὰ παύσει νὰ διδάσκει ὅτι οἱ παπικοὶ ἔχουν μυστήρια καὶ θαύματα...
Γ. Ἂν τελευταῖα σπάνια ἀναφέρομαι
στὸ ὄνομά του, παρότι κείμενα καὶ ἐνέργειές του μᾶς προκαλοῦν, τὸ κάνω γιὰ
βασικοὺς λόγους. Διότι ἔχει “δημιουργήσει” τὴν ἐντύπωση καὶ τὴν ἔχει διασπείρει
στοὺς συμπατριῶτες μου (καὶ ὅπου ἀλλοῦ διὰ τῶν ἀναρτήσεων τοῦ ἱστολογίου του
φτάνουν τὰ ἄρθρα του) ὅτι ἀπὸ ἐμπάθεια ἐνεργῶ ἐναντίον του. Τοῦτο βέβαια δὲν εἶναι
ἀληθές. Ἀφήνοντας λοιπόν ἀσχολίαστες πολλὲς ἐνέργειές του ποὺ ἅπτονται τῆς ἐκκλησιαστικῆς
μας ζωῆς, εὐελπιστοῦσα ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διαλύσω αὐτὴ τὴν ἐντύπωση ἀπὸ ὅλους,
κυρίως ὅμως ἀπὸ τὸν ἴδιο. Κι ἴσως αὐτὸ βοηθοῦσε νὰ ἀναθεωρήσει κάποιες ἐνέργειές
του ποὺ μὲ ὁδήγησαν νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ τὸν
Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο κι ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία,
ὅπως ἀποπροσανατολιστικὰ καὶ δόλια ἐπαναλαμβάνει. Ὅμως, μὲ τὴν τελευταία ἀπάντησή
του μὲ ἀπογοήτευσε καὶ πάλι. Ἀλλὰ καθῆκον μας εἶναι νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε «εἰς
τέλος» γιατὶ μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν πορεία μας καὶ τὴν κατάληξή μας.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, κάνω ἄλλη
μιὰ προσπάθεια παρουσιάσεως θεμάτων Πίστεως στὰ ὁποῖα ὁ Μητροποπολίτης
Καλαβρύτων, ἀνάγκασε τὸν π. Κωνσταντῖνο καὶ ἐμένα νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτόν.
(Γιὰ τὰ ἄλλα θέματα ποὺ σᾶς ἀφοροῦν προσωπικά,
ὅπως ἔχετε διαπιστώσει, ἀποφεύγω νὰ πάρω θέση, γιατὶ αὐτὰ εἶναι «ἄλλου παπὰ Εὐαγγέλιο»!).
Προτείνω, λοιπόν, ὁ
Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας νὰ ἀπαντήσει στὰ ἑξῆς θέματα Πίστεως:
1. Στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, μαζὶ μὲ
τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο, ἦταν παρὼν ὁ κ.
Ἀμβρόσιος ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἐπροσώπων (παρατηρητής) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐκπροσωποῦσε
δηλαδὴ τοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς καὶ ὅλους τοὺς πιστούς Ἕλληνες, φυσικὰ κι ἐμένα. Ἐκεῖ
(στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε) ἐλήφθησαν ἀποφάσεις ποὺ «δολοφονοῦν» τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Στὸ Porto Alegre
συγκεκριμένα, οἱ ἐκπρόσωποί μας δέχθηκαν, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων:
i) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν
ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.», ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ἀριθμεῖται
ὡς ἰσότιμος καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ
Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”!
ii) Δέχθηκαν, ὅτι ἤδη «εἴμαστε ἑνωμένοι»
(ἀοράτως!) μ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων, ἀλλὰ ἀποβλέπουμε
στὴν ἐπίτευξη “πλήρους ὁρατῆς ἑνότητας”.
iii) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν
τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης
καὶ ποικιλία Χαρισμάτων
τοῦ Ἁγίου Πνευματος”!
iv) Ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι
ἡ κοινὴ ὀρθὴ
Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “βάπτισμα”!
Εἶναι σαφὲς ὅτι αὐτὰ ἀποτελοῦν
παραδοχὲς αἱρετικῶν πιστευμάτων τῶν Ὁμολογιῶν ποὺ συνανήκουν −μὲ τὶς Ὀρθόδοξες
Ἐκκλησίες− στὸ Π.Σ.Ε. Βέβαια ὁ εὔκολος στὴν εὕρεση προσχημάτων μητροπολίτης Καλαβρύτων
−γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν στάση του− ἰσχυρίστηκε ὅτι α) παρότι ἡ μετάφραση μέρους
τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. εἶχε δημοσιευθεῖ πρὶν δυὸ χρόνια (τὸ 2007), δὲν εἶχε λάβει τὴν
ἐπίσημη ἀπόφαση στὰ χέρια του! (Ὡσὰν τὶς ἑκατοντάδες παρεμβάσεις του γιὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ
πολιτικὰ θέματα νὰ τὶς ἔκανε, ἀφοῦ πρῶτα πῆρε ἀπὸ δικαστικὸ κλητήρα ἐπὶ ἀποδείξει
τὰ ἐπίσημα ἔγγραφα!), β) ὅτι δὲν ἦταν Ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ
Παρατηρητής, καὶ ὅτι, μάλιστα ἔφυγε πρὶν τὴν ὑπογραφὴ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε.
Αὐτὸ ἀντικειμενικὰ εἶναι σωστό. Ἀλλά…
Κάνουμε τὴν ἑξῆς ὑπόθεση, γιὰ νὰ καταλάβει ὁ ἴδιος ἀλλὰ
καὶ ὅσοι διαβάσουν τὸ παρόν, πόσο φτηνὴ εἶναι αὐτὴ ἡ δικαιολογία. Ἐὰν ἦταν ἀκροατὴς
σὲ ἕνα Συνέδριο ἢ σὲ ἕνα Δημοτικὸ Συμβούλιο, καὶ ὅταν ἔφευγε αὐτὸ τὸ Συμβούλιο ἔβγαζε
ἀπόφαση γιὰ τὴν κατάσχεση κάποιων οἰκοπέδων τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας
καὶ κατασκευὴ έκεῖ κινηματογράφου, γυμνιστικοῦ κέντρου καὶ ἄλλων χώρων
ψυχαγωγίας, τί θὰ ἔκανε; Θὰ ἀντιδροῦσε δυναμικά, ἢ θὰ ἰσχυριζόταν ὅτι αὐτὸς παρέστη
ὡς ἀκροατὴς καὶ ἀπουσίαζε ὅταν ἐλήφθη ἡ ἀπόφαση καὶ ἄρα, οὔτε εὐθύνη ἔχει, οὔτε
ὀφείλει νὰ ἀντιδράσει στὴν ἀπόφαση αὐτή; Ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀντιδροῦσε μὲ
σφοδρότητα (ὅπως ἔχει ἀντιδράσει σὲ πάμπολλες περιπτώσεις, κοινωνικῶν καὶ
πολιτικῶν ἀποφάσεων ποὺ τὶς γνώρισε διὰ μέσου τῶν ἐφημερίδων καὶ τῆς τηλεοράσεως
καὶ οἱ ὁποῖες, μάλιστα, δὲν εἶχαν ἄμεση σχέση μὲ τὴν Μητρόπολή του).
Γιὰ χωράφια, λοιπόν, καὶ
περιουσιακὰ στοιχεῖα θὰ ἀντιδροῦσε, γιὰ τὴν κατεδάφιση τῆς Πίστεως καὶ τὸ
ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶναι τὸ κύριο καὶ πρώτιστόν του καθῆκον, ἔδειξε ἔνοχη οἰκουμενιστικὴ σιωπή! Γιατί,
λοιπόν, γιὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε (ὅταν τὶς ἔμαθε) δὲν ἀντέδρασε, δὲν
ἐξέδωσε ὀργίλες Ἀνακοινώσεις καὶ δὲν ἔδωσε Συνεντεύξεις, ὅπως πολλάκις ἔκανε ἀκόμα
καὶ ἐναντίον πολιτικῶν προσώπων καὶ καλλιτεχνῶν; Εἶναι δυνατὸν Ἐπίσκοπος νὰ
«ξεσηκώνει» τὸν κόσμο γιὰ ἕνα τραγούδι τοῦ Σάκη Ρουβᾶ(!), νὰ μέμφεται τὸν
Πατριάρχη ποὺ ζήτησε «ἕνα μπλουζάκι ἀπὸ τὸ Ρουβᾶ» καὶ νὰ μὴν διαμαρτύρεται
τουλάχιστον μὲ τὸν ἴδιο θορυβώδη τρόπο ποὺ συνηθίζει (γιὰ νὰ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο
τοῦ ἐνδιαφέροντος ἢ γιὰ “ποιμαντικοὺς” λόγους;) γιὰ κορυφαῖα θέματα Πίστεως; Καὶ
μὴν μᾶς πεῖ ὅτι περιμένει τὴν ἀντίδραση τῆς Συνόδου (ποὺ σιώπησε ὁμοίως καὶ
σιωπᾶ …μακαρίως), γιατὶ θὰ τοῦ θυμίσουμε δεκάδες παρεμβάσεις του παρὰ τὴν σιωπὴ
τῆς Συνόδου!!!
Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ Οἰκουμενιστικὴ
πτώση τοῦ Καλαβρύτων γιὰ τὴν συμμετοχή του στὸ Συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (συμμετοχὴ ἀναγνώρισης τῶν «ἐκκλησιῶν»), ποὺ
δυστυχῶς γίνεται φανερὰ καὶ σιωπηρὰ καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς «Ὀρθόδοξους» Ἐπίσκοπους, ἂς θυμηθοῦμε τί ἔγραψε ἕνας Ἅγιος κι ὄχι ὁ −κατὰ τὸν εἴρωνα Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο− «γνήσιος ορθόδοξος χριστιανός Σημάτης» ποὺ «δια την Ιεράν Μητρόπολιν τυγχάνει ανύπαρκτον πρόσωπον!», ὡς «"αδέσποτο" πρόβατο» ποὺ ἔχει τὸ «μικρόβιο της μισανθρωπίας»!
Ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος:
«Έως πότε θα εξευτελίζωμεν δουλικώς την Αγίαν μας Ορθόδοξον Εκκλησίαν δια της οικτρώς
και φρικωδώς αντιαγιοπαραδοσιακής στάσεώς
μας έναντι του Οικουμενισμού και του λεγομένου Παγκοσμίου
Συμβουλιου Εκκλησιών; Εντροπή
καταλαμβάνει πάντα ειλικρινή Ορθόδοξον» γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὀρθ. Ἐκκλησία
«αποτελεί οργανικόν μέρος του Π.Σ.Ε.». Αυτή η απόφασις
είναι φρικαλέα. Ήτο άραγε
απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι
αντιπρόσωποί της Ιεράρχαι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν
εις το Π.Σ.Ε. (που) αποτελείται
από 263 αιρέσεις, το οποίον,
κατ’ αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος
εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία»; Το οποίον ουδέν άλλο είναι
ειμή αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας–ειδωλολατρείας.
Αλοίμονον, ανήκουστος
προδοσία!».
Καὶ πότε ἔγραψε ὁ Ἅγιος αὐτά,
τὰ περὶ «ἀνηκούστου προδοσίας»; Πρὶν
50 περίπου χρόνια! Πρὶν τὸ Μπάλαμαντ! Πρὶν τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε!! Πρὶν τὸ Πουσάν!!!
Πρὶν τὶς ἀδιάλειπτες συμπροσευχές, τὶς ὁποῖες καὶ ὁ Καλαβρύτων μετὰ βδελυγμίας ἀπορρίπτει
(ὅπως τουλάχιστον δηλώνει στὴν τηλεοπτικὴ Συνέντευξη στὸ AXION TV!).
Μετὰ ἀπ’ αὐτά, ποιά ἀπάντηση
ἔχει ὁ Καλαβρύτων; Γιατί δὲν ἀπομακρύνεται
ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., ἡ συμμετοχὴ στὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Πίστεως; Γιατί
τουλάχιστον, ὅταν τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία, ὑπήκουσε στὴν Ἱεραρχία ποὺ τὸν «διέταξε»
νὰ κάνει κάτι ἀντίθετο ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πῆγε ἐκεῖ ὡς παρατηρητής; (Καὶ κάτι γιὰ ὅσους πιστοὺς γνωρίζουν καὶ κοινωνοῦν μὲ τὸν
Μητροπολίτη ὡς πρὸς Ὀρθόδοξο: Τὰ μέλη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων
καὶ Αἰγιαλείας, ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι διὰ
τοῦ Ἐπισκόπου ποὺ μνημονεύεται στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ποὺ λειτουργοῦνται, συνανήκουν στὸ Π.Σ.Ε. γιὰ τὸ ὁποῖο εἶπε
τὰ παραπάνω ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος;).
2. Μὲ τὴν Συνέντευξη −ποὺ
παρατίθεται στὸ τέλος ἀπὸ τὸ π. “Θεοδρομία”, Οκτ-Δεκ. 2001, τ. 4, σελ. 140 εξ.−
ὁ κ. Ἀμβρόσιος πληροφορεῖ, δηλώνει καὶ διδάσκει τὰ παρακάτω:
1.
Δηλώνει τὸν Ἰούνιο τοῦ 2001 ὅτι «Δὲν ἀντέδρασα στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα. Ἁπλῶς
συζητούσαμε τὸν τρόπο ὑποδοχῆς του»!
Ὅμως στὸ περιοδικὸ τῆς Μητροπόλεως “ΔΙΑΚΟΝΙΑ και
ΜΑΡΤΥΡΙΑ” 43, δημοσιεύεται ἡ ὁμιλία του στὴν Δ. Ἱ. Σύνοδο, ὅπου ἐγίνετο συζήτηση
γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα λίγους μῆνες νωρίτερα. Ἡ ὁμιλία ἐκείνη ἀποδεικνύει
ὅτι ἡ δήλωση τοῦ Ἰουνίου εἶναι ἕνα ψέμα,
ἀφοῦ ἄλλα εἶχε πεῖ στὴ Σύνοδο τὰ ἑξῆς
ἐκπληκτικὰ καὶ ἀποκαλυπτικά:
«Ένα ΝΑΙ (στὴν ἐπίσκεψη τοῦ
Πάπα) θα διχάση τον Λαό. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: Ένα ΟΧΙ, θα ανασχέση λοιπόν τα επεκτατικά σχέδια του
Πάπα. Ένα ΟXΙ
θα στέρηση από τον Ποντίφηκα το προνόμιο να εμφανίζεται ως Παγκόσμιος Θρησκευτικός Ηγέτης!». Καὶ παλαιότερα εἶχε
γράψει:
«Σήμερα ὁ κίνδυνος προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστιανό(;) Πάπα τῆς Ρώμης!» ποὺ
θέλει νὰ καθυποτάξει μὲ «ὕπουλο τρόπο τοὺς Ὀρθοδόξους! Ὁ Πάπας εἶναι ἐγκληματίας Πολέμου! Ὁ
Πάπας μισεῖ θανασίμως τοὺς Ὀρθοδόξους, ὑπονομεύει κάθε τι τὸ Ὀρθόδοξον» (Μπουγάτσου Ἰω., Εἴκοσι ἔτη Ἀρχιερατείας τοῦ κ. Ἀμβρόσιου,
1978-1998, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου, σελ. 185-187).
Τι ἔγιναν ὅλα αὐτὰ μετὰ τὴν ἐπίσκεψη
τοῦ Πάπα;
2.
Δηλώνει τὸν Ἰούνιο τοῦ 2001 ὅτι «Ὁ
Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός,
εἶναι σχισματικός! Ὅταν στὸ Αἴγιο λαϊκὸς μέσα «στὸ Ἱερὸ μου
είπε: “Σεβασμιώτατε, είσθε
αιρετικός», γιατὶ ἀποδέχεσθε ὅτι ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη καὶ δὲν εἶναι αἱρετικός,
«ύψωσα φωνή μέχρι
του ουρανού… ωρυόμουν κυριολεκτικά μέσα
στο Ιερό… Έκανα εκείνο
που λέγει ο
Κύριος(!!!): “οργίζεσθε και μη
αμαρτάνετε”, διότι αυτή η
κατηγορία με προσέβαλε
και ήθελα να
την αποσείσω από
πάνω μου". Αυτά τα
θέματα περί του αν
είναι αίρεση ο
παπισμός είναι τα
λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια
στιγμή η εκκλησία
θα αποφασίσει.
Δεν υπάρχει, λοιπόν
απόφασις Οικουμενικής
Συνόδου που να
λέει: ο
Πάπας είναι αιρετικός. Δεν υπάρχει
απόφαση που να
ομιλεί για την
παναίρεση του οικουμενισμού».
3.
Ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης
Καλαβρύτων ἀποφαίνεται: Οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε ἀποδεχτεῖ ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ
ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα
καὶ θαύματα!
4.
Διδασκαλία Ἀμβρόσιου γιὰ τὸ τί εἶναι αἵρεση καὶ σχίσμα: «Και ποια
είναι η διαφορά
-να το ξέρει(!!!)
κι ο κόσμος-
ανάμεσα στην αίρεση
και το σχίσμα…
Αιρετικός
είναι αυτός που
αρνείται το δόγμα
της Αγ. Τριάδος… Ένας
ο οποίος
ομολογεί τον Τριαδικό
Θεό είναι χριστιανός, και
μπορεί να είναι
Ορθόδοξος, μπορεί να
είναι Καθολικός, μπορεί
να είναι Διαμαρτυρόμενος (σ.σ.
τι παραπάνω λένε οἱ πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;). Και αιρετικός
είναι ο Χιλιαστής,
ο οποίος λέει:
ο Χριστός δεν
είναι Υιός του
Θεού, είναι άνθρωπος,
που έγινε Θεός(!!!) -η
Παναγία δεν εγέννησε
Θεόν και άνθρωπο,
τον Θεάνθρωπον Ιησούν,
εγέννησε άνθρωπον θεοποιηθέντα…(!!!) Και ο
Χιλιαστής δεν κάνει
το σημείο του
Σταυρού… Αυτό είναι αίρεσις.
Το άλλο είναι σχίσμα,
δηλαδή, διαφωνήσαμε σε δογματικά
θέματα και σχίστηκε
το πράγμα… και είναι
δυο κομμάτια, είναι
τρία κομμάτια… Αίρεσις είναι
η άρνησις του
Τριαδικού δόγματος. Το
άλλο είναι χριστιανός
“εν πλάνει”… (σ.σ.
νά, λοιπόν, ἡ ἐξαπάτηση τῶν ἀγνοοούντων
χριστιανῶν, ἡ διαστροφὴ τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων: ἄλλο αἵρεση, ἄλλο πλάνη!)
Ε, ο
καθολικισμός δεν είναι
αίρεση μ’ αυτήν
την έννοια, είναι
σχίσμα. Και γι
αυτό έχουν
μυστήρια, γι αυτό μεταλαμβάνουν των
αχράντων μυστηρίων, γίνονται
θαύματα στην εκκλησία
τους. Δε θα σας
διδάξω ποτέ ότι
ο Πάπας είναι
αιρετικός. Είναι σχισματικός»
μόνο. (Ζαλιστήκατε ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ θεολογία καὶ
διδασκαλία τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου; Μήπως αὐτὲς οἱ διδασκαλίες δὲν εἶναι αἱρετικὲς καὶ Οἰκουμενιστικές;).
5.
Διδασκαλία Ἀμβρόσιου γιὰ τὸ Filioque: «Το Filioque
είναι μία από
τις θεολογικές διαφορές
μας. Λέει ότι το “εκ
του Πατρός και
του Υιού εκπορευόμενο”…, είναι
ανθρώπινες εκφράσεις, να
εκφράσουμε τη σύσταση
του Θεού… Ε,
δεν είναι αναίρεσις
του δόγματος της
Αγ. Τριάδος; Είναι θέμα ερμηνείας…
Δεν είναι αίρεσις·
…μα δεν είναι
αίρεσις… Η ουσία είναι
ότι δεν αθετείται
η θεότης του
Αγ. Πνεύματος στη
διδασκαλία του Filioque.
Αυτό που ερευνάται
είναι πώς αποστέλλεται,
πώς εκπορεύεται το
Άγ. Πνεύμα
…Ο Υιός ήλθε
στον κόσμο… Το
Άγ. Πνεύμα έρχεται
μετά την Ανάληψη του
Υιού εις την
Πεντηκοστή. Αυτό είναι
η οικονομία του
Θεού. Αλλά, αν το
στέλλει το Άγ.
Πνεύμα ο Πατήρ
και ο Υιός,
εγώ δεν ήμουνα σύμβουλος εκεί
για να δω τι
έγινε.
Εἶναι
δυνατὸν ὁ π. Κωνσταντῖνος νὰ ἀρνήθηκε τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀποδέχτηκε τὸν
Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο ποὺ ἐμμένει στὰ παραπάνω, χωρὶς νὰ τὰ διορθώσει δημόσια, ὅπως
δημόσια τὰ ἐκστόμισε; Ἀσφαλῶς ὄχι. Τότε μὲ ποιό δικαίωμα ἀσχημονεῖ ὁ Καλαβρύτων
στὴν μνήμη του καὶ παρουσιάζει τὸν π. Κωνσταντῖνο, ὅτι ἀναγνώρισε, τάχα, τὸ λάθος του; Ἂν τοῦ ζήτησε συγνώμη θὰ τὸ ἔκανε
γιὰ κάποιους λάθος χειρισμοὺς κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνα του, ἢ ἐπειδὴ ἡ ἀσθένειά του πλέον, δὲν τοῦ τὸ ἐπέτρεπε νὰ συνεχίσει τὸν πόλεμο. Κι ἐγὼ προσωπικά, καὶ ἄλλα
πνευματικά του τέκνα εἶχαν διαπιστώσει τὴν δυσκολία
αὐτὴ τοῦ παπα-Κώστα λόγῳ τῶν πολλῶν ἀσθενειῶν του, ποὺ τὶς ὑπέμενε
παραδειγματικά, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὸ κουράγιο τῆς ἀντιπαραθέσεως πλέον.
Πάντως, ἐφ’ ὅσον δὲν ἄφησε γραπτὴ δήλωση, στὴν ὁποία νὰ δηλώνει ὅτι
ἀρνεῖται τοὺς ἀγῶνες του καὶ ὅτι δέχεται ὅσα ἀθεολόγητα δίδαξε ὁ Καλαβρύτων, εἶναι ἀσέβεια
στὴν μνήμη του, πνευματικά του τέκνα καὶ ὁ ἴδιος ὁ Καλαβρύτων νὰ ἐκμεταλλεύονται
προσωπικὲς στιγμὲς ἑνὸς ἀσθενοῦς, καὶ μὲ τὴν ἐπίκληση αὐτῶν νὰ ἀμαυρώνουν τοὺς ἀγῶνες
μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς.
Καὶ ἀκόμα· τὸ πῶς
παρουσιάζει ὁ Καλαβρύτων τὸ ὅλο θέμα, εἶναι ἄνευ σημασίας· θὰ εἶχε κάποια
σημασία, ἂν ὁ ἴδιος διόρθωνε τὰ δογματικὰ λάθη ποὺ ἔχει ἐκστομίσει, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν
δημοσιευμένα, ὡς τεκμήρια ἀδιάψευστα, στὸ περιοδικὸ «Θεοδρομία» τοῦ 2006 καὶ τὰ ὁποῖα
ὁ ἴδιος δὲν τόλμησε νὰ διαψεύσει, διότι ὑπάρχουν γραμμένα καὶ σὲ Βίντεο! Ἐφ’ ὅσον
μένει ἀμετανόητος ὡς πρὸς αὐτά, ποιά ἀξιοπιστία ἔχει ὁποιαδήποτε δήλωσή του, ὅταν
μάλιστα αὐτὴ τὴ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ …δικαιολογήσει τὰ ἐξόφθαλμα θεολογικὰ λάθη
του;
Μένω σ’ αὐτά, καὶ στὴ
συνέχεια παραθέτω:
1. Τὴν διεύθυνση ποὺ βρίσκεται τὸ σχολιαζόμενο κείμενό του μὲ τίτλο, «ΜΠΡΑΒΟ
ΣΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΣΗΜΑΤΗ! +Αρχιμ. ΚΩΝΣΤ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟ»:
2. Τὴν παρακάτω Ἐπιστολὴ ποὺ μοῦ ἔστειλε.
3. Ἕνα εὐρύτερο τμῆμα ἀπὸ τὴν ρηθεῖσα Συνέντευξη.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ
ΣΤΟ «ΑΧΙΟΝ ΤV»
ΑΙΓΙΟΥ (2006)
…Και πέρασε στις
εφημερίδες, οτι αντιδρούσε
ο Σπάρτης, εγώ,
κάποιος άλλος …αντιδρούσαμε στην
επίσκεψη του Πάπα.
Δεν ήταν ακριβώς
ότι αντιδρούσαμε, αλλά
το διαφορετικό επίπεδο
της υποδοχής ήταν
αυτό το οποίον
συζητούσαμε… Αυτά ήταν
οι διαφορές μας
και όχι επί
της ουσίας, αν
θα πρέπει να
έρθει ο Πάπας
ή όχι.
Να πω
εδώ ένα περιστατικό
που συνέβη στο
Αίγιο… Με είχατε ρωτήσει
εδώ (σε άλλη εκπομπή)
αν ο Πάπας
είναι αιρετικός. Και
σας απάντησα: δεν
είναι αιρετικός αλλά
σχισματικός. Κάποιος, λοιπόν,
λαϊκός… στο Ιερό μου
είπε: «Σεβασμιώτατε, είσθε
αιρετικός και κηρύσσετε
αίρεσιν…γιατί είπατε ότι
ο Πάπας δεν
είναι αιρετικός»… Προσπάθησα
να του εξηγήσω
ποια είναι η
διαφορά ανάμεσα στην
αίρεση και το
σχίσμα… Εκείνος… επέμενε… οπότε… ύψωσα
φωνή μέχρι του ουρανού…ωρυόμουν κυριολεκτικά
μέσα στο Ιερό… Έκανα
εκείνο που λέγει
ο Κύριος: «οργίζεσθε και
μη αμαρτάνετε», διότι
αυτή η κατηγορία με
προσέβαλε και ήθελα
να την αποσείσω
από πάνω μου.
Είναι πολύ βαρύ
να μου πείτε
ότι εγώ κηρύσσω
αίρεση. Τότε, εγώ
δεν έχω θέση
ούτε εδώ που
κάθομαι για να
συζητάμε, ούτε στη Μητρόπολη.
Θα πρέπει να κρεμάσω
μια πέτρα, όπως λέγει ο
Κύριος, να πάω
να πνιγώ. Και
δεν έχω την
αίσθηση ότι είμαι
αιρετικός.
Δημοσ.: Υπάρχει
σήμερα ένα πλήθος
θεολόγων…που λένε ότι
ο παπισμός είναι
αίρεσις…, παναίρεση…
Σεβασμ.: Αυτά
τα θέματα περί του αν είναι
αίρεση ο παπισμός είναι
τα λεγόμενα «θεολογούμενα», είναι
μια κρίση πάνω
σε ορισμένα πράγματα
που συμβαίνουν στο
χώρο μας. Εγώ,
πηγαίνοντας στο Όρος,
ως εκπρόσωπος της
Εκκλησίας της Ελλάδος,
σε μεικτές συναντήσεις,
που είναι καθολικοί,
προτεστάντες… αρχίζουμε με μια
προσευχή. Εγώ δεν
πηγαίνω στην πρωινή
προσευχή… Λέω, ξέρετε, κοινωνία
προσευχής δεν έχουμε,
δεν πηγαίνω. Άλλοι
όμως ορθόδοξοι πηγαίνουνε… Δεν μπορώ
να τους πω
αιρετικούς… Επομένως, είναι από
τα θέματα τα
οποία κουβεντιάζονται, αλλά
οπωσδήποτε ο καθένας
μπορεί να κρατήσει
την άποψή του,
ωσότου αυτά έλθουν
σε ένα σημείο
οριακής κρίσεως, που
θα αποφασισθούν από
θεσμικά όργανα… Κάποια στιγμή
η εκκλησία θα
αποφασίσει. Δεν υπάρχει,
λοιπόν απόφασις Οικουμενικής
Συνόδου που να
λέει: ο Πάπας
είναι αιρετικός. Δεν
υπάρχει απόφαση που
να ομιλεί για
την παναίρεση του
οικουμενισμού.
Σεβασμ.: …κοίταξε, εις
την πράξη της
Εκκλησίας, όταν ένας
καθολικός έλθει και
μας πει ότι
θέλω να γίνω
ορθόδοξος, τι κάνουμε;
Του κάνουμε Κατήχηση
και μετά τον
κάνουμε δεκτόν εις
κοινωνίαν εκκλησιαστικήν με
δυό πράγματα: α) υπογράφει
ένα λίβελο, που λέει:
αποκηρύσσει τις κακοδοξίες του
καθολικισμού, και β) τον
κάνουμε δεκτόν με
Χρίσμα, τον χρίομε
- το άγιο Μύρο
που έχουμε μετά
την Βάπτιση - δεν
του κάνουμε Βάπτισμα.
Αυτή είναι η
πράξη της Εκκλησίας.
Αυτό το κάνουν τα
99,9 τοις εκατό
των κληρικών ανά
την Ορθοδοξία.
Δημοσ.: …Σημαίνει, λοιπόν, ότι
έχουμε αποδεχτεί, ότι έχουν
αποστολική διαδοχή…
Σεβασμ.: …και Βάπτισμα.
Δημοσ.:
…και απλώς υπάρχει
το σχίσμα…
Σεβασμ.: … Υπάρχουν μερικοί
όμως που λένε
-π. Γ. Μεταλληνός-
λένε ότι «όχι,
ο καθολικός πρέπει
να αναβαπτίζεται. Δεν
αναγνωρίζουμε τα μυστήρια».
Αλλά αυτή είναι
προσωπική θέσις, κι
αν θέλετε και
επιστημονική άποψις. Δεν
είναι εκκλησιαστική άποψις.
Δεν
έχουμε (απόφαση) μιας
Οικουμενικής Συνόδου ή μιας Τοπικής Συνόδου που
να λέει αυτό,
επειδή αυτοί είναι
αιρετικοί τους βαπτίζουμε.
Και
ποια είναι η
διαφορά -να το
ξέρει κι ο
κόσμος- ανάμεσα στην αίρεση και το σχίσμα… Αιρετικός είναι
αυτός που αρνείται
το δόγμα της
Αγ. Τριάδος, αρνείται
την Τριαδικότητα του
Θεού. Έχουμε: Πατήρ,
Υιός και Άγ.
Πνεύμα, Τριάς ομοούσιος
και αχώριστος. Αυτή
δεν είναι η
ομολογία μας; Ένας ο
οποίος ομολογεί τον
Τριαδικό Θεό είναι
χριστιανός, και μπορεί
να είναι Ορθόδοξος,
μπορεί να είναι
Καθολικός, μπορεί να
είναι Διαμαρτυρόμενος. Ομολογεί
την Τριαδικότητα του
Θεού. Ένας ο
οποίος αρνείται την
Τριαδικότητα του Θεού
είναι αιρετικός. Και
αιρετικός είναι ο
Χιλιαστής, ο οποίος
λέει: ο Χριστός
δεν είναι Υιός
του Θεού, είναι
άνθρωπος, που έγινε
Θεός - η Παναγία δεν
εγέννησε Θεόν και
άνθρωπο, τον Θεάνθρωπον
Ιησούν, εγέννησε άνθρωπον
θεοποιηθέντα… -η Παναγία είναι
μια καλή γυναίκα…και
ο Χριστός είναι
ένας καλός άνθρωπος… Και
ο Χιλιαστής δεν
κάνει το σημείο
του Σταυρού…Αυτό
είναι αίρεσις.
Το
άλλο είναι σχίσμα, δηλαδή
έχουμε, διαφωνήσαμε σε
δογματικά θέματα και σχίστηκε το
πράγμα…και είναι δυο
κομμάτια, είναι τρία
κομμάτια…
Δημοσ.: Να
ρωτήσω κάτι πάνω
σ’ αυτό. Εάν
κάποιος εκφράζει, πρεσβεύει
το Τριαδικό δόγμα, αλλά
ταυτόχρονα έχει ασπασθεί
και άλλες δοξασίες
και διδασκαλίες, που είναι
καταδικασμένες από τάς
Οικουμενικάς Συνόδους…
Σεβασμ.:
Είναι πλανεμένος, είναι
σε πλάνη.
Δημοσ.:
Εφ’ όσον έχει
κριθεί γενικά όλο
το φάσμα των
αιρέσεων, δεν μπορούμε
να πούμε, ότι
εάν έχει υιοθετήσει
τέτοιου είδους πεποιθήσεις,
ότι και αυτός
συμπεριλαμβάνεται στους μελλοντικούς
αιρετικούς ως πεπλανημένος;
Σεβασμ.: Όχι, όχι.
Αίρεσις είναι η
άρνησις του Τριαδικού
δόγματος. Το άλλο
είναι χριστιανός «εν
πλάνει».
Δημοσ.: Οι
καθολικοί με αυτό
που πιστεύουν…για την
άσπιλη σύλληψη… Σεβασμ.: Δεν είναι
αίρεσις, διότι υπερτιμά, υπερτιμά
ένα πρόσωπο της
Εκκλησίας. Αίρεσις είναι
το αρνητικό. Είναι
όταν υποτιμάς, όταν
αχρηστεύεις ένα πρόσωπο
από το κάλλος
το πνευματικό το
οποίον έχει. Η
αίρεσις είναι σε
κακή έννοια. Στην
καθολική εκκλησία έχουν
την Μαριολατρεία, έτσι,
λατρεύουν την Παναγία,
έτσι; Κι εμείς
την τιμούμε την
Παναγία…υπερβαλλόντως την τιμούμε.
Προσέξτε όμως τώρα.
Όταν ένας ψάλτης στην
εκκλησία λέγει: «Υπεραγία,
Θεοτόκε, σώσον ημάς»…αυτό
είναι πλάνη. Δεν
σώζει η Παναγία.
Σωτήρ είναι ένας.
Ο Χριστός. Η
Παναγία πρεσβεύει δια
την σωτηρίαν μας.
Επομένως ποιο είναι
το σωστό; «Υπεραγία,
Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ
ημών». Όμως και
σύ μπορείς στην
Παράκληση να πεις:
«Υπεραγία, Θεοτόκε, σώσον
ημάς», και γω…,
κι ο καθένας.
Δεν το λέω
με διάθεση βλάσφημη.
Ούτε με διάθεση
ισότητας του Χριστού και
της Παναγίας. Ο
Χριστός είναι ο
Θεός, ο Σωτήρας…Η
Παναγία είναι η
γέφυρα…
Εάν,
λοιπόν, η καθολική
εκκλησία τιμά υπερβαλλόντως
την Παναγία και
έχει την λεγόμενη Μαριολατρεία, την
λατρεία της Μαρίας,
κι εμείς έχουμε
την Μαριολατρεία.
Μόνο ότι εκείνοι
λένε, ότι τούτο
ή το άλλο.
Κι εμείς λέμε
τη Μετάσταση της
Θεοτόκου. Είναι παράδοση της
Εκκλησίας, δεν είναι
δόγμα αυτό. Δεν
έχουν κλείσει αυτά,
ούτε ανοικτά είναι.
Αλλά δεν είναι
απ’ αυτά που
η Εκκλησία απασχολήθηκε… Δεν είναι
σωτηριολογικά αυτά. Είναι
θέματα, τα οποία
συμπληρώνουν το περιεχόμενο
της πίστεως… Αλλά δεν
είναι αυτό η
βάσις μας. Εάν,
λοιπόν, είμεθα στα
βασικά -εκεί είναι
η αίρεσις-. Ε, ο
καθολικισμός δεν είναι
αίρεση μ’
αυτήν την έννοια,
είναι σχίσμα. Και
γι αυτό έχουν μυστήρια, γι
αυτό μεταλαμβάνουν των
αχράντων μυστηρίων, γίνονται θαύματα στην
εκκλησία τους. Πάτε
στην Παναγία της
Λούρδης να δείτε
πόσες πατερίτσες είναι
κρεμασμένες εκεί από
παράλυτους…Δεν μπορείς να τα σβήσεις
με μια μονοκονδυλιά…
……………………………………………………………………………………….
Δε θα σας διδάξω ποτέ ότι ο Πάπας
είναι αιρετικός. Είναι σχισματικός.
Δημοσ.: Για
τον Πάπα βασικά
η ανησυχία και
η ένσταση των
περισσοτέρων είναι…μήπως τελικά…έχουμε
νόθευση της αλήθειας…
Σεβασμ.: …Έχω
να πω, ότι
όλες αυτές οι αντιδράσεις που
παρουσιάσθηκαν προ της
ελεύσεως του Πάπα,
ήταν πάρα πολύ
χρήσιμες, διότι όπλιζαν τον
Αρχιεπίσκοπο να είναι
ωμός, θα έλεγα,
στα όσα είπε
στον Πάπα. Διότι,
αν
δεν είχε
τις αντιδράσεις θα ήταν
ευγενικότερος και δεν
θα ήταν τόσο
απόλυτος …
Δημοσ.: Άρα
μέτρησε τις αντιδράσεις.
Σεβασμ.: Όχι
μέτρησε, του έδωσαν
την δυνατότητα να
είναι αυστηρός. Θα
μπορούσε να πει,
βλέπεις τι έχω
πίσω μου; Έχω
ένα κόσμο ο
οποίος αντιδρά, γι
αυτό στα λέω.
Όπλισαν, ωφέλησαν…
Δημοσ.: Σημαντική
παρατήρηση.
Σεβασμ.: Ναι.
Όμως σήμερα τέλειωσαν τα
πράγματα. Πρέπει να
ξαναειδωθούμε και να
πούμε ούτε ο
Αρχιεπίσκοπος πρόδωσε την
Ορθοδοξία, ούτε κανείς
άλλος ούτε η Σύνοδος
και να βρούμε
τα σημεία να
συνεργαστούμε, διότι οι
εχθροί είναι μεγάλοι
και είναι πολυτέλεια να
αρχίσουμε τις πολυδιασπάσεις στο
εσωτερικό μας χώρο.
Ονόματα πολύ σημαντικά,
που τα σέβομαι
και τα αγαπώ,
έχουν τώρα μεταπηδήσει
στο χώρο, ας
πούμε, της αντιπαλότητος
και χάνονται από
τη μητέρα Εκκλησία, η
οποία τους έχει
ανάγκη και πρέπει
κάποια στιγμή να ξαναγυρίσουν στους κόλπους και
να είναι όπως
πάντοτε τοποθετημένοι, στρατευμένοι
με
τη σημαία του Ευαγγελίου…
………………………………………………………………………………..
Σεβασμ.: Η
διαφορά μας με
την καθολ. εκκλησία είναι
η εξής: Ο
Πάπας είναι ο
αντιπρόσωπος του Χριστού
στη γη. Ο
κάθε επίσκοπος της
καθολ. εκκλησίας είναι αντιπρόσωπος
του Πάπα στην
περιοχή του. Εμείς διδάσκουμε:
Ο κάθε επίσκοπος
εις τύπον και
τόπον Χριστού…, ο αντιπρόσωπος του
Χριστού εις την
γην. Ο …Κυθήρων, πούναι
μια χούφτα και
ο επίσκοπος Θεσ/νίκης… είναι εκπρόσωπος
του Χριστού στην
γην. Ότι είναι
ο Πάπας είναι
και όλοι οι
άλλοι επίσκοποι.
Δημοσ.: Ναι,
αλλά αυτή είναι
προσωποκεντρική, η παπική
θεωρία…
Σεβασμ.: Ακριβώς
αυτή τη διαφορά
έχουμε… Εκεί είναι ένας
ο εκπρόσωπος του
Χριστού εις τύπον
και τόπον Χριστού
είναι ένας. Όλοι
οι άλλοι είναι
εκπρόσωποι εις τύπον
και τόπον Πάπα… που
σημαίνει: λογοδοτούν στον
Πάπα και ο
Πάπας προς τον
Θεόν… Εμείς λέμε,
ο κάθε επίσκοπος
λογοδοτεί εις τον
Θεόν. Είναι απέναντι
εις τον Θεόν
υπεύθυνος, στη συνείδησή
του και στον
Θεό. Έχει κριτήν
του τον Θεόν,
και επομένως αυτό
είναι το μεγάλο
προνόμιο και η
μεγάλη ευθύνη.
Δημοσ.: Είπατε
ότι αίρεσις είναι
οποιαδήποτε παρέκκλιση από
το Τριαδολογικό δόγμα,
όπως το Filioque. Δεν είναι
προσβολή της Αγ.
Τριάδος και η
μεγαλύτερη από τις
πολλές αιρέσεις του
Πάπα;
Σεβασμ.: Το Filioque είναι μία
από τις θεολογικές
διαφορές μας. Και είναι ο τρόπος με
τον οποίο εκπορεύεται το
Άγ. Πνεύμα. Δεν
αρνείται ούτε την
θεότητα του Αγ.
Πνεύματος ούτε την
θεότητα του Υιού.
Λέει ότι το
«εκ του Πατρός
και του Υιού
εκπορευόμενο». Εμείς λέμε, το
«εκ του Πατρός
δια
του Υιού εκπορευόμενο». Αυτή
είναι η διαφορά.
Το «εκ του
Πατρός και του
Υιού εκπορευόμενον» συνάπτει
μια διαρχία. Ενώ
ο Πατήρ είναι
η πηγή, Υιός
και Άγ. Πνεύμα
είναι ισότιμοι, ισόκυροι, αλλά
ο Πατήρ…, είναι
ανθρώπινες εκφράσεις, να
εκφράσουμε τη σύσταση του
Θεού, τις ιδιότητες
του Θεού. Λοιπόν,
το Άγ. Πνεύμα
«εκπορεύεται εκ του
Πατρός δια του Υιού». Οι
καθολικοί λένε «το εκ του
Πατρός και του Υιού
εκπορευόμενον» αυτό είναι το Filioque. Ε, δεν
είναι αναίρεσις του
δόγματος της Αγ. Τριάδος;
Είναι
θέμα ερμηνείας και
πιο πολύ η
πλαστικότης της ελληνικής
γλώσσης…
Δημοσ.: Ναι,
αλλά μ’ αυτό
δεν καταργεί…
Σεβασμ.: Δεν είναι
αίρεσις.
Δημοσ.: …το
πρόσωπο..
Σεβασμ.: …μα δεν
είναι αίρεσις…
Δημοσ.: …το
πρόσωπο του Αγ.
Πνεύματος ως Τριαδικό πρόσωπο;
Σεβασμ.:
Όχι, δεν το καταργεί.
Δημοσ.: …δεν
είναι απόρροια ως
ενέργεια, ας πούμε,
του Πατρός και
του Υιού
Σεβασμ.: δεν καταργείται. Δεν
λέει ότι δεν
είναι Θεός, αλλά λέει πώς στέλλεται… λέει ο
Κύριος, εγώ…
Δημοσ.: ναι, αλλά το αποπροσωποποιεί
όμως και το παρουσιάζει έτσι… ερμηνευτικώς ενέργεια
των δυό άλλων…
Σεβασμ.: είναι
τόσο λεπτές έννοιες…,
δεν μπορούμε να
τις αναλύσουμε…
Δημοσ.: δεν
διαφωνώ…
Σεβασμ.: αλλά
η ουσία είναι
ότι δεν αθετείται
η θεότης του
Αγ. Πνεύματος στη
διδασκαλία του Filioque. Αυτό που
ερευνάται είναι πώς
αποστέλλεται, πώς εκπορεύεται το
Άγ. Πνεύμα …Είναι: Πατήρ,
Υιός και Άγ.
Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιος
και αχώριστος. Ωστόσο,
ο Πατήρ έστειλε
τον Υιόν, ο
Υιός ήλθε στον
κόσμο… Το Άγ.
Πνεύμα έρχεται μετά την
Ανάληψη του Υιού
εις την Πεντηκοστή.
Αυτό είναι η
οικονομία του Θεού.
Αλλά, αν
το στέλλει το
Άγ. Πνεύμα ο
Πατήρ και ο
Υιός, εγώ δεν ήμουνα
σύμβουλος εκεί για να δω
τι έγινε.
Δημοσ.: …Λέει,
όπου είναι ο
Πατήρ είναι και
ο Υιός και
όπου είναι ο
Υιός είναι και
το Άγ. Πνεύμα.
Σεβασμ.: …βεβαίως είναι,
αλλά με ποιο
τρόπο δεν μπορούμε
να το ερμηνεύσουμε.
Οι θεολόγοι, λοιπόν,
που προσπάθησαν να
ερμηνεύσουν έκαναν μια
άλλη διατύπωση. Αλλά
είναι φραστική διατύπωση,
δεν ανηρέθη η
θεότης του Αγ.
Πνεύματος ούτε του
Υιού. Αυτό επομένως
είναι θέμα διατυπώσεως.
Άρα, είναι θέμα
θεολογικόν, αλλά δεν
είναι αίρεσις αυτό
το πράγμα… Γι’ αυτό
και έγινε το σχίσμα.
Είπαμε δεν συμφωνούμε,
χωρίζουμε…
Δημοσ.: Να
διαβάσω αυτή την… (ερώτηση) ο
Ιωάννης ο Θεολόγος
λέγει στην…
Σεβασμ.: «ουδέ
χαίρειν»…να μη λέμε
ούτε «χαίρετε» στους
αιρετικούς. Κι εγώ
συμφωνώ… Πολύ καλά είναι
να τα λέμε
αυτά. Κοίταξε στην
πράξη, έχει γεμίσει
η Ελλάδα από
Αλβανούς… Στο χωράφι
σου παίρνεις Αλβανούς
να δουλέψουν;… Θα τους
ετοίμαζες και ένα
πιάτο φαγητό; …πως λοιπόν
«μηδέ αυτοίς χαίρειν»…
Δημοσ.: Βεβαίως
σε επίπεδο ανθρώπινο,
φιλοξενίας…
Σεβασμ.: Έτσι, δεν θα
γίνουμε, λοιπόν, σωβινισταί.
Δεν λέμε «καλημέρα»
σε κάθε άνθρωπο;
Δεν είναι παιδιά
του Θεού όλοι;
Εκεί είναι μια
έμφασις. Όταν με
κάποιο άνθρωπο έρθεις
σε μια ψυχική
διαταραχή για θέματα
πίστεως, να τον
βάλεις πλέον μακριά
σου. Όταν ένας
άνθρωπος εκτραπεί της
ορθής οδού και
κινδυνεύει να σε
παρασύρει και σένα,
κόψτον. Πώς λέει:
«σε σκανδαλίζει το
μάτι, βγάλε το
μάτι…». Μ’ αυτήν
την έννοια, αυτό
είναι λιγότερο, όταν
λέει: «μη λες
χαίρετε». Είναι λιγότερο…
Δεν πήρε κανείς
κανά πηρούνι να
βγάλει το μάτι
του. Αλλά, αν
έχεις ένα δεσμό
που είναι τόσο
γερός… αλλά σε οδηγεί στην
απώλεια, καλύτερα να τον κόψεις
αυτό τον δεσμό…
Αν
εδώ στην γειτονιά,
ανοίξει ένας ένα
μαγαζί και πουλάει
γάλα, (μια ΕΒΓΑ
που λέμε), και
είναι μουσουλμάνος, και
δεν υπάρχει άλλος
στη γειτονιά να
ψωνίσεις, θα πας
να ψωνίσεις απ’
αυτόν, δεν χάθηκε
ο κόσμος… Αλλά αν
ήταν κοντά ένας
χριστιανός και ένας
μουσουλμάνος, εγώ θα
πήγαινα να ψωνίσω
από το χριστιανό.
Να υποστηρίξω τους
ανθρώπους της εκκλησίας
μας. Έτσι δεν είναι;
Όμως, κι αυτό
θα μπορούσε να
κατακριθεί. Και να
πει: Κοίταξε…ο φανατικός…δεν
πήρε ποτέ ένα
μπουκάλι γάλα απ’
αυτόν…Έχουν αλλάξει τα
δεδομένα. Επομένως επικοινωνούμε
με τους ανθρώπους,
προσευχόμαστε δια την
σωτηρία όλων των
ανθρώπων. Εάν δεν
παραβλάπτεται η πνευματική
μας υπόσταση και
η χριστιανική μας ιδιότης
δεν έχω πρόβλημα…
Και
όταν - εδώ είναι
το πρόβλημα - όταν
παραβλάπτεται αυτή μου η ιδιότης,
τότε αρχίζω και
κάνω περικοπές. Και
λέω: δεν πλησιάζω
αυτόν, διότι αυτός
με κάνει να
κλαίω. Ορθόδοξος ή
μουσουλμάνος… Δεν πλησιάζω τον
άλλο, …δεν πάω να
δουλέψω στον άλλο,
γιατί με βάζει
να ζυγίζω ελλιποβαρώς,
ξύγκικα, που λένε… Κηρύττουμε την
αγάπη, βιώνουμε την
αγάπη, κρατάμε την
ορθοδοξία μας ως
κόρην οφθαλμού και
κοιτάμε να σώσουμε
την ψυχή μας. Άλλη ερώτηση.
Δημοσ.: Λέει
(κάποιος ακροατής): όταν ο Σεβασμιώτατας
είπε «η κόρη
μεγάλωσε (=η Εκκλησία
της Ελλάδος), εννοεί
την ίδρυση ελληνικού
Πατριαρχείου;
Σεβασμ.: Αυτό
είναι ένα από
τα ψέματα που
έχουν λεχθεί, για
να μειώσουν τον
Αρχιεπίσκοπο, λέγοντας ότι
ο Αρχιεπίσκοπος θέλει
να κάνει την
Εκκλησία της Ελλάδος
Πατριαρχείο. Δεν τόχω ακούσει
ποτέ και δεν
έχει περάσει από
κανενός το μυαλό…
Γι
αυτό πρέπει να
είμαστε πολύ καλοί
χριστιανοί και πολύ
ειλικρινείς χριστιανοί. Να
ζούμε το χριστιανισμό.
Μη τον ζούμε στα
χαρτιά και στα
μαύρα έντυπα και
στον Πάπα. Αυτά
όλα, νομίζω καμιά
φορά, είναι τρόποι
για να δικαιολογήσουμε την
ανεπάρκεια τη δική
μας. Ένας άνθρωπος
που ασχολείται πνευματικά,
που καλλιεργεί τον
εαυτό του, δεν
έχει περιθώρια να
ασχοληθεί με τόσα
άλλα πράγματα, νομίζοντας
ότι υπερασπίζεται την
πίστη του. Τελικά
αλλοιώνει την πίστη,
διότι την εκφράζει
κατά ένα τρόπο
που προκαλεί κάποιους
άλλους να πουν
«δι’ υμάς βλασφημείται
το όνομά μου
εν τοις έθνεσι»…
Αλλά
δεν μου είπατε,
εδώ, μια ερώτηση
που βλέπω και
που αναφέρεται σε μένα
προσωπικά. Με είπε
κάποιος τηλεθεατής σας
αθεολόγητο και έχω
άγνοια από το
Κανονικό Δίκαιο… Εγώ
δεν θέλω να
κάνω ούτε το
θεολόγο, ούτε τον
κανονολόγο, ούτε τίποτα.
Ένας ταπεινός εργάτης
της Εκκλησίας είμαι …Ούτε
το θεολόγο έκανα
ποτέ, ούτε το
δάσκαλο ποτέ. Τον
αγωνιστή κάνω, τον
μαθητή κάνω,… ο
καθένας να δίνει την
μαρτυρία του όπως μπορεί
και με τη
θεολογία του και με τη μη
θεολογία του, αρκεί
να διδάσκει και
να επιζητεί την
αλήθεια.
Αλλά
πάντως… εγώ δεν
θα σας πω
ποτέ ότι είμαι
ο ενσαρκωμένος Χριστός.
Διότι πήρα ένα
γράμμα… πρόσφατο, …που μου λέει
ότι «εγώ είμαι
ο ενσαρκωμένος Χριστός»… Αυτός λέει ότι είναι
ο Χριστός… Δικαίωμά του να το
πει. Και συ,
αγαπητέ μου, λες
ότι είσαι μεγάλος
κανονολόγος. Δικαίωμά σου.
Κι εγώ να
λέω ότι είμαι
αδαής και αμαθής.
Δικαίωμά μου. Από
κει και πέρα,
τι είμεθα ο
καθένας το ξέρει
ο Θεός και
το ξέρει η
συνείδησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.