Εμμένει στην γραμμή των Αγίων Πατέρων η Μητρόπολη Πειραιώς ή συμμετέχει στον εμπαιγμό του αγίου Πνεύματος;

.

Η ακίδα και η δοκός!

(Ματθ. 7,4)

  Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ ἀναθεματίζων τοὺς Οἰκουμενιστές (2012):

   «Τὰ ἀναθέματα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀποτελοῦν... πανηγυρικὲς διακηρύξεις, ὅτι οἱ συγκεκριμένοι [σ.σ.: οἱ γνωστοὶ αἱρετικοὶ καὶ οἱ Οἰκουμενιστές] δὲν ἀνήκουν στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καλεῖται νὰ ἐπιτείνει τὴν προσοχή του εἰς αὐτὸ καὶ νὰ μὴν συμφύρεται μετὰ τῶν ἀναθεματιζομένων διὰ νὰ μὴν ἀπολέση τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν ὑφίσταται σωτηρία»!

Μητρόπολη Πειραιώς:

Ποιοι είναι εκείνοι που «θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους»;

    

   Μὲ αὐτὸ τὸν τίτλο στὸ νέο του ἄρθρο του, τὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς μητροπόλεως Πειραιῶς, προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει –ὀρθόδοξα, ὅπως νομίζει– μητροπολίτη τῆς Β. Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος κακοδοξεῖ, ἐπικρίνοντας ἐκείνους ποὺ ἀντιτίθενται στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἐπειδὴ ἡ ἀσυνέπεια καὶ ἡ διγλωσσία τοῦ Πειραιῶς καὶ τῆς ὁμάδος τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ του Γραφείου εἶναι πλέον γνωστὴ στοὺς πιστούς, εἴχαμε τὴν σκέψη νὰ μὴν ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ αὐτὸ ἄρθρο. Ὅμως μὲ μιὰ δεύτερη ἀνάγνωση θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀναγκαῖος ὁ σχολιασμός του, ὅπως θὰ φανεῖ στὴ συνέχεια.

     Μιὰ πρώτη παρατήρηση εἶναι ὅτι ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς, ὀρθῶς μιλᾶ γιὰ «μια ατμόσφαιρα οργής και αναβρασμού, που συνεχώς αυξάνει και κυριαρχεί μεταξύ του πιστού λαού του Θεού», μετὰ ὅσα ἔγιναν στὴν Κρήτη.

  Στὴν συνέχεια, ὅμως, ὁ λόγος της εἶναι ἀντιφατικὸς καὶ διφορούμενος. Ὁμιλεῖ ἀορίστως γιὰ κάποιους ποὺ κάνουν «σχίσματα καὶ ἀποτειχίσεις» καὶ γιὰ κάποιους ποὺ  «εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων»!  (Τὸ ἄρθρο τῆς Μητρ. Πειραιῶς ἀκολουθεῖ στὸ τέλος).  Τί ἐννοεῖ μ’ αὐτό; Οἱ ἀντιδράσεις ὅλων αὐτῶν εἶναι σύμφωνες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση; Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν τὰ σχίσματα, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν τὶς ἀποτειχίσεις, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν προβαίνουν οὔτε σὲ σχίσματα, οὔτε σὲ ἀποτειχίσεις, ἀλλὰ ἁπλῶς ἀσκοῦν κριτικὴ στοὺς Οἰκουμενιστές (ὅπως ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς), ὅλοι αὐτοί, παρὰ τὴν διαφορετικὴ ἀντιμετώπιση καὶ στάση ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, «εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων»;  Αὐτὸ διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Ὁ καθένας νὰ κάνει τοῦ κεφαλιοῦ του καὶ νὰ ἐνεργεῖ κατὰ βούλησιν; Αὐτὸ τὸ παράδειγμα μᾶς ἔδωσαν;

     Τὸ πρῶτο, λοιπόν, ποὺ πρέπει νὰ διευκρινιστεῖ ἐδῶ, ἀφοῦ ὁ συγγράψας τὸ ἄρθρο π. Παῦλος (τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς) σκοπίμως συγχέει τὰ πράγματα, εἶναι: ταυτίζεται τὸ σχίσμα μὲ τὴν ἀποτείχιση; Δὲν γνωρίζει ὅτι ὅποιος κάνει σχίσμα εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὅποιος διακόπτει τὴν μνημόνευση τῶν αἱρετικῶν (ἀποτείχιση), παραμένει στὴν Μία Ἐκκλησία πολεμώντας τὸ σχίσμα; Δὲν γνωρίζει ὅτι δογματικὸ σχίσμα πραγματοποιοῦν οἱ παναιρετικοὶ Οἰκουμενιστές (μετὰ τῶν ὁποίων ὁ ἴδιος, δυστυχῶς, κοινωνεῖ), ἐνῶ ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτοὺς θεραπεύουν (καθ’ ὅσον δύνανται) τὸ σχίσιμο αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;

   Αὐτὸς ὁ διαχωρισμὸς ποὺ κάνει ὁ π. Παῦλος, τί ὑποκρύπτει ἄραγε; Γνωρίζοντας τὶς μελέτες καὶ τὶς θέσεις τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου καὶ τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν ὑποκρύπτει ἄγνοια, ἀλλὰ σκοπιμότητα. Ἀλλὰ ἀκόμα κι ἂν ὑπέκρυπτε ἄγνοια, εἶναι ἀπαράδεκτο Ἀρχιμανδρίτης Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως νὰ ἐκφράζεται διφορούμενα καὶ νὰ προκαλεῖ ἐσκεμμένα σύγχυση γιὰ ἕνα θέμα τὸ ὁποῖο, τάχα, θέλει νὰ διαφωτίσει!

    Στὸ ἐρώτημα, λοιπόν, «ποιός κάνει σχίσμα;» εἶναι φανερὸ ὅτι σχίσμα δὲν κάνουν ὅποιοι διακόπτουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ εἰσάγουν στὴν Ἐκκλησία αἱρέσεις! Καὶ ποιοί ἐνισχύουν τὸ δογματικὸ σχίσμα τῶν αἱρετιζόντων; Ἀσφαλῶς, ὄχι ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτούς, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς «κακόδοξους» –ὅπως ὁ π. Παῦλος τοὺς χαρακτηρίζει– Ἐπισκόπους, ποὺ ψήφισαν τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου!

   Εἶναι τόσο δύσκολο νὰ καταλάβει ὁ π. Παῦλος ὅτι, δὲν διαχωρίζεται ἀπὸ τὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία, ὅποιος ἀπομακρύνεται ἀπ’ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ διατηρεῖ κοινωνία μαζί τους; Μᾶς τὸ λέει κι ὁ ἴδιος, χωρὶς νὰ καταλαβαίνει, τί ὑποστηρίζει! Γράφει: «Όσοι εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων και αγωνίζονται να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη Πίστη ανόθευτη και απαραχάρακτη», ἐκεῖνοι «εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων», ἐκεῖνοι εἶναι Ὀρθόδοξοι.
   Ὅσοι ὅμως, ναὶ μὲν διαμαρτύρονται γιὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, κάνουν «μιὰ τρύπα στὸ νερό», γιατὶ ἐπιτρέπουν στοὺς αἱρετικοὺς συνεχῶς νὰ ἐπεκτείνουν καὶ νὰ ἑδραιώνουν τὴν αἵρεση καί, ἄρα, τελικὰ δὲν ἐμμένουν στὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι μᾶς διδάσκουν ὄχι μόνο τὸν ἔλεγχο τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς:

    α) Γράφει ὁ Μ. Βασίλειος: «Οὐδ’ ἂν πρὸς ὥραν αὐτῶν ἐπεδεξάμεθα τὴν συνάφειαν, εἰ σκάζοντας (χωλαίνοντας) περὶ τὴν Πίστιν εὕρομεν». Δηλαδή, οὔτε μιὰ ὥρα δὲν μένουμε μαζί τους, ἂν χωλαίνουν -ἔστω κι ἂν ἁπλῶς χωλαίνουν- περὶ τὴν πίστιν.

    β) Καὶ ἀλλοῦ μᾶς λέει πάλι ὁ Μ. Βασίλειος; Πρέπει, ὄχι μόνο νὰ διακόπτουμε τὴν μνημόνευση τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ καὶ ὅσων ὀρθοδόξων κοινωνοῦν μαζί τους! «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν». Τὰ ἴδια λέγει κι ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ὁ Μ. Φώτιος καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι.

    Δὲν τὰ ξέρει αὐτὰ ὁ π. Παῦλος; Τὰ ξέρει ἀλλά, ἐπειδὴ δὲν τὰ ἐφαρμόζει, φτιάχνει δική του θεολογία, διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῶν Πατέρων!

    Καὶ ἂν αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ μεμονωμένους αἱρετικοὺς ἢ γιὰ ὁμάδες αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, πόσο περισσότερο ἰσχύουν στὴν περίπτωση ποὺ οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν καταλάβει τὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ περιέβαλαν μὲ κῦρος συνοδικὸ καὶ ἐπισημοποίησαν τὶς αἱρέσεις τους;

  Καλῶς ἀποδέχεται ὁ π. Παῦλος (καὶ γι’ αὐτὸ τὶς παρέθεσε μὲ ἔντονα γράμματα) τὶς παρακάτω θέσεις τοῦ μητροπ. Ναυπάκτου ὅτι «η νέα αυτή πρόταση της πλειοψηφίας της αντιπροσωπείας μας που κατέθεσε η Εκκλησία της Ελλάδος στη "Σύνοδο" της Κρήτης …είναι κακόδοξη και αντορθόδοξη (καὶ ὡς ἐκ τούτου) ἢ θα υπάρχει εκκλησία χωρίς αιρετικές διδασκαλίες, η οποία σώζει τους ανθρώπους, ἢ θα είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία»!!! Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀποδέχεται καὶ προβάλλει αὐτὲς τὶς θέσεις, γιατί κοινωνεῖ μὲ αὐτὸ τὸ κακόδοξο δεσποτικὸ μόρφωμα, ποὺ «δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία»; Ἀλήθεια, πῶς μπορεῖ ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος κι ὁ Μητροπολίτης του, νὰ κοινωνοῦν μὲ ὅσους ἀποδέχονται μιὰ ληστρικὴ ψευδο-σύνοδο ποὺ περιέχει στὶς ἀποφάσεις της κακοδοξίες και αιρετική εκκλησιολογία, ὅπως ὁ ἴδιος βεβαιώνει; 

   Καὶ ὡς ἐκ τούτου, τελικά, τί νόημα ἔχει ὁ ἐκ μέρους σας ἔλεγχος τῶν Οἰκουμενιστῶν, τὴν στιγμὴ ποὺ κι ἐσεῖς μὲ τὴ σειρά σας κάνετε τὸ ἴδιο, δηλαδή, «παρά τις κρυστάλλινες και πέρα για πέρα Ορθόδοξες θεολογικές θέσεις» ὅτι δὲν «μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία ἐκείνη ἡ Ἱερὰ Σύνοδος Ἐπισκόπων ποὺ ἀποδέχεται αιρετικές διδασκαλίες» ἐσεῖς ἀποδέχεσθε ὡς Ὀρθόδοξους τοὺς Ἐπισκόπους αὐτοὺς καὶ κοινωνεῖτε μαζί τους;!!!

   Σᾶς θυμίζει κάτι, π. Παῦλε, ἡ ἀκίδα καὶ ἡ δοκός! Θὰ τὸ θυμηθεῖτε, ἂν ἀνοίξετε τὴν Κ. Διαθήκη στὸ Ματθ. 7,4.

     Θυμηθεῖτε, π. Παῦλε, ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ οἱ μαθητές του -ὅπως ὁ ἱερὸς Ἰωσήφ ὁ Καλόθετος- δὲν ἀποδέχονταν ὡς τὴν Μία Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία τοῦ πατριάρχη Καλέκα (τὴν θέση τοῦ ὁποίου ἔχουν σήμερα ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ ἡ φατρία του), ἀλλὰ ἀποκαλοῦσε  "νέα Ἐκκλησία"  τὴν κακόδοξη "ἐκκλησία" τοῦ Καλέκα, μετὰ τῆς ὁποίας δίδασκε, πὼς οἱ πιστοὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουν καμία κοινωνία!

   
   Ἐπὶ τοῦ προκειμένου: ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, μὲ τὸ Διάγγελμά της “Πρὸς τὸν Λαό”, ὄχι μόνο δὲν ἀποδοκίμασε τὶς «αιρετικές διδασκαλίες» της Συνόδου, ἀλλὰ τὶς ἀποδέχτηκε!!! Αὐτὴ λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἀποδέχτηκε τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, «σώζει τους ανθρώπους, ἢ είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία»; Ὅσοι τὴν ἀποδέχεσθε (καὶ ὁ Μητροπολίτης σας, κι ἐσεῖς μαζί) δὲν ἀνήκετε πλέον –ὡς κοινωνοῦντες μὲ αὐτούς– «στην αιρετική ομάδα» ποὺ κι αὐτοὶ ἀνήκουν;
   Ἄν -στὴν ἀντίθετη περίπτωση- ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ ποὺ προέκυψε μετὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, παρὰ τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις της, «σώζει», τότε γιατὶ διαμαρτύρεστε ἐναντίον τῶν ἀποφάσεών της, ἀφοῦ -κοινωνοῦντες μετὰ τῶν Ἐπισκόπων της- μᾶς διδάσκετε ἔμπρακτα ὅτι οἱ κακόδοξες ἀποφάσεις καὶ ἡ ἀλλοίωση τῆς Πίστεως δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν σωτηρία μας;
  Ἔτσι ἔκαναν οἱ Ἅγιοι; Ἁπλῶς διαμαρτύρονταν καὶ κοινωνοῦσαν ταυτόχρονα μὲ τοὺς αἱρετικούς; Ἢ καὶ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως;

   Στὴν συνέχεια μᾶς μιλᾶτε μὲ «ὑποκριτικὴ» λύπη γιὰ κάποιον Μητροπολίτη ποὺ κακοδοξεῖ, ποὺ «επιτίθεται με πρωτοφανή μανία και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όσους αντιτάσσονται  στις κακόδοξες αποφάσεις της “Συνόδου» της Κρήτης”», ἀλλὰ δὲν τὸν κατονομάζετε! Εὐγένειες …οἰκουμενιστικές! Αὐτὸς ὁ Μητροπολίτης, θίγει καὶ προσβάλλει τὴν ἁγιοπατερικὴ παράδοση κι ἐσεῖς φοβᾶσθε μὴν τὸν θίξετε, μήπως καὶ πληροφορήσετε τὸ λαὸ νὰ φυλαχθεῖ ἀπ’ αὐτόν;

   Καὶ θέτετε, π. Παῦλε, πρὸς τὸν μητροπ. Λαγκαδᾶ Ἰωάννη (γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μητροπολίτης τὸν ὁποῖον ἐλέγχετε χωρὶς νὰ κατονομάζετε)  πολλὰ ἀνούσια ρητορικὰ ἐρωτήματα, ἐλέγχοντάς τον, ἐπειδὴ στρέφεται ἐναντίον σας καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ὅτι ἔχουν θολὸ μυαλό. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματά σας εἶναι: «Άραγε Σεβασμιώτατε Ἰωάννη, “θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους” οι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γλυφάδας κ. Παύλος, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της “Συνόδου” ως απαράδεκτες και κακόδοξες;… “Θεολογούν”, τέλος “μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους” επιφανείς κληρικοί και θεολόγοι, αλλά και ο πιστός λαός, (χιλιάδες τον αριθμό), οι οποίοι υπέγραψαν το ομολογιακό κείμενο “Ανοικτή επιστολή – Ομολογία” της “Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών”, για να δηλώσουν έμπρακτα, ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της “Συνόδου” της Κρήτης;»!

  Ἐδῶ εἶναι ἀνάγκη νὰ μᾶς ἐξηγήσετε: Γιατί ἀποκρύπτετε, ἀλλοιώνετε καὶ παραποιεῖτε πονηρὰ καὶ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, Πανοσιολογιώτατε κ. Παῦλε; Ἀποτελεῖ ἀπόδειξη, καὶ μάλιστα «ἔμπρακτη» ὀρθοπραξίας -ὅπως λέτε- ὁ ἔλεγχος καὶ μιὰ Δήλωση τῶν λεγομένων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν «ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της “Συνόδου» της Κρήτης”»; Ἢ ἡ Δήλωση αὐτὴ ἀποτελεῖ ἕνα κρίκο ἀπραγίας, στὸν πολυχρόνιο ἀναποτελεσματικὸ χαρτοπόλεμό τους, ἐφ' ὅσον δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως κατὰ τὴν φρικτὴ ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας τοῦ ὀνόματός τους; Καὶ μακάρι νὰ ἦταν ἀναποτελεσματικὸς μόνο ὁ χαρτοπόλεμος αὐτός! Ἀλλὰ δὲν εἶναι. Πρόκειται γιὰ χαρτοπόλεμο προωθητικὸ τῶν σκοπῶν καὶ τῶν θέσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν.

    Πολλοὶ πατέρες, ἀλλὰ κυρίως ὁ σοφός, καὶ ἡρωϊκὸς ἀγωνιστὴς τῆς Πίστεως Μέγας Ἀθανάσιος, ποὺ ἔχει περιγράψει τὶς προθέσεις τῶν αἱρετικῶν κάθε ἐποχῆς, εἶχε διαπιστώσει ὅτι οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοί, κάνουν ὅ,τι κάνουν γιὰ νὰ κερδίσουν χρόνο, ὥστε νὰ ἐπεκτείνουν τὴν αἵρεση! «Καὶ γὰρ καὶ νῦν ἃ γράφουσιν, οὐκ ἀληθείας φροντίζοντες γράφουσι, ἀλλά… πρὸς ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων, ἵνα… κερδάνωσι τὸν χρόνον τοῦ… ἐπεκτεῖναι τὴν αἵρεσιν, ὡς γάγγραιναν» (ἐδῶ). Γι’ αὐτὸ οἱ Ἅγιοι δὲν τοὺς ἔκαναν τὸ χατήρι νὰ περιμένουν «ἄχρι καιροῦ»! Διέκοπταν συντομότατα τὴν κοινωνία μαζί τους.

  Καὶ πολλοὶ μὲν Ἀρειανοὶ τότε, πίστευαν ὅτι εἶχαν δίκιο· θεωροῦσαν ὡς ἀληθινά, τὰ κακόδοξα –βέβαια– ἰδεολογήματά τους, καθὼς ἡ Ἐκκλησία γιὰ πρώτη φορὰ ἀντιμετώπιζε τέτοιου εἴδους περιπέτεια, καὶ δὲν εἶχε γίνει ἀποδεκτὸ τὸ Σύμβολο τῆς Νικαίας ἀπὸ ὅλους, ἀντίθετα οἱ αἱρετικοὶ τὸ ἀμφισβητοῦσαν καὶ τὸ πολεμοῦσαν. Σήμερα ὅμως, οἱ τωρινοὶ αἱρετικοί -οἱ Οἰκουμενιστές- δὲν δικαιολογοῦνται ἐπικαλούμενοι ἄγνοια ἢ ἀμφισβητοῦντες δογματικὲς ἀποφάσεις αἰώνων· γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια, ἀφοῦ οἱ
Πατέρες τὴν διδάσκουν, καὶ τὴν διδάσκουν, καὶ τὴν διδάσκουν 2000 χρόνια!

    Ἄρα ἡ τακτικὴ τοῦ χαρτοπόλεμου ποὺ διεξάγετε, π. Παῦλε,  εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι συντελεῖ στὴν ἑδραίωση τῶν κακόδοξων Οἰκουμενιστικῶν θέσεων. Γιατί τώρα τὰ πράγματα εἶναι ξεκάθαρα γιὰ σᾶς τοὺς χαρτοπολεμιστές. Εἶναι πασιφανὲς ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς κάνουν ὅ,τι κάνουν, ὄχι ἀναζητώντας τὴν ἀλήθεια μὲ ἕνα λανθασμένο ἔστω τρόπο, ἀλλὰ ὑπηρετώντας συνειδητὰ τὸ ψεῦδος·  πουλώντας καλύτερα τὴν Ὀρθοδοξία –μὲ χειρότερο τρόπο ἀπ’ ὅ,τι ὁ Ἰούδας τὸν Χριστό– στοὺς Μασώνους καὶ στοὺς Νεοταξίτες Ἀντίχριστους γιὰ τιμὲς καὶ δόξες καὶ ἐγκόσμιες ἡδονές!
    
    Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο οἱ Ἅγιοι, πάτερ μου, ποὺ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ὁ ἴδιος ὁ ἀλλοπρόσαλλος Μητροπολίτης σου, ὁ ἀτρόμητος λέων κ. Σεραφείμ, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2012 (4 Μαρτίου) ἐξέδωσε Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιο μὲ τὴν ὁποία καταδίκαζε τὸν Οἰκουμενισμό! Διάβασε μάλιστα καὶ ἀναθέματα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στὴν Ἐγκύκλιο ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς:

  «Τὰ ἀναθέματα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀποτελοῦν... πανηγυρικὲς διακηρύξεις, ὅτι οἱ συγκεκριμένοι [σ.σ.: οἱ γνωστοὶ αἱρετικοὶ καὶ οἱ Οἰκουμενιστές] δὲν ἀνήκουν στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καλεῖται νὰ ἐπιτείνει τὴν προσοχή του εἰς αὐτὸ καὶ νὰ μὴν συμφύρεται μετὰ τῶν ἀναθεματιζομένων διὰ νὰ μὴν ἀπολέση τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν ὑφίσταται σωτηρία»! (ἐδῶ). 

    Καὶ ποιοί εἶναι αὐτοὶ λοιπόν, ποὺ δὲν ἀνήκουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Μητροπολίτη σας; Τοὺς φωτογραφίζει στὰ σχετικὰ ἀναθέματα, ποὺ μὲ δυνατὴ φωνὴ ἐκφώνησε: «Τοις κηρύσσουσι και διδάσκουσι την παναίρεσιν του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Συγκρητιστικού Οικουμενισμού, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα»!!! Τί ἄλλο ἔλεγε τότε μ’ αὐτό, παρὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατο ἕνας Ὀρθόδοξος νὰ κοινωνεῖ μὲ ἀναθεματισμένους Παπικούς, Προτεστάντες καὶ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες; Ὅτι ὅποιος «συμφύρεται μετὰ τῶν ἀναθεματιζομένων οἰκουμενιστῶν» δὲν σώζεται; Καὶ πῶς γίνεται, νὰ ἀναθεματίζει τότε αὐτούς, πρὶν ὅλα αὐτὰ τὰ κακόδοξα τὰ ἐπισημοποιήσουν Συνοδικὰ καὶ τὰ ψηφίσουν ὡς Πίστη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τώρα ποὺ αὐτὰ τὰ ἐπισημοποίησαν μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, νὰ τὰ ξεχνᾶ καὶ νὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς ἀναθεματισμένους ὑπ’ αὐτοῦ Ἐπισκόπους Βαρθολομαῖο, Ἰωάννη, Χρυσόστομο, Ἰγνάτιο, Δωρόθεο κ.λπ.; Καὶ πῶς γίνεται, ἐσεῖς κ. Δημητρακόπουλε νὰ ὑποστηρίζετε τέτοια ἀλλοπρόσαλλα πράγματα;

  Καλά, λοιπόν, καὶ ἅγια ὅσα γράφετε γιὰ τὶς κακόδοξες τοποθετήσεις τοῦ μητροπολίτη Λαγκαδᾶ Ἰωάννη, ἀλλὰ ἐσεῖς τί; Δὲν διαπράττετε παρόμοιες κακοδοξίες;

    Τὰ χωρία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καὶ ἄλλων Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μᾶς προτρέπουν νὰ ἐλέγχουμε τοὺς κακόδοξους, τὰ βρήκατε καὶ μᾶς τὰ παρουσιάζετε· τὰ χωρία ὅμως τῶν ἴδιων καὶ ἄλλων Ἁγίων, ποὺ μᾶς προτρέπουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιατί τὰ κρύβετε; Καὶ προτρέπετε σὲ ἔλεγχο τῶν κακοδοξούντων, πρᾶγμα δύσκολο καὶ γι’ αὐτὸ ἔργο κυρίως τῶν διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν ἀπομάκρυνση ὅμως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς τὴν ἀποκρύπτετε καὶ τὴν πολεμᾶτε, παρ’ ὅτι ἡ παραμονὴ σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, δηλητηριάζει καὶ τοὺς γνωρίζοντας καὶ τοὺς μὴ γνωρίζοντας, ἐνῶ ἀντίθετα δὲν δηλητηριάζονται οὔτε εὐθύνονται οἱ πιστοί, ἐὰν -ὑπαρχόντων Ὀρθοδόξων Ποιμένων καὶ Διδασκάλων- ἐμπιστευθοῦν σ’ αὐτοὺς τὸν ἔλεγχο τῶν αἱρετικῶν!

   Καὶ ὅπως εἶπε ὁ π. Σάββας Λαυριώτης, τὸν ὁποῖο ἐκθειάζετε (ἐδῶ): «Ἔπρεπε νὰ εἴχαμε κόψει ἐδῶ καὶ πάρα πολλὰ χρόνια τὸ Μνημόσυνο. Τὸ ὅτι ἔγινε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτη εἶναι ἀποτέλεσμα ὅτι δὲν κάναμε σωστὲς κινήσεις πιὸ πρίν. Ἡ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου εἶναι ἡ σωστὴ ἀντιμετώπιση γιὰ τὴν αἵρεση… Ἐπειδὴ δὲν κόψαμε τὸ Μνημόσυνο κι ἀφήσαμε τὴν αἵρεση νὰ προχωράει, γι’ αὐτὸ φτάσαμε στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ποὺ δέχονται τὰ πάντα πιά»!

  Στὴν συνέχεια ὁ π. Παῦλος, –ἐμμέσως πλὴν σαφῶς– ὑπεραμύνεται(!) τῆς «Πρὸς τὸν Λαόν» Ἐγκυκλίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  Ἐδῶ λέει· «χρέος και αποστολή της “Συνόδου” της Κρήτης ήταν να δογματίσει ορθοδόξως», δὲν ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα «δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο με τα αντορθόδοξα δόγματα, τα οποία εθέσπισε και συνοδικώς επεκύρωσε»! Πολὺ σωστά. Καὶ συνεχίζει: Αὐτὸ ὅμως ποὺ δὲν ἔκανε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης,  τὸ ...ἔκανε(!!!)  ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος!

Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς λές, μεγάλε ἀντιαιρετικὲ ἀρχιμανδρίτα τοῦ Πειραιῶς; Τί μεγάλο ἔκανε ἡ Ἱ. Σύνοδος, στὴν ὁποία ἀνήκει ὁ Μητροπολίτης σου; Εἶναι σοβαρὰ πράγματα αὐτά,  νὰ μᾶς λές, ὅτι ἡ Σύνοδος ἔκανε μεγάλη …«ὁμολογία»! Ποιά εἶναι αὐτή; Τὸ ὅτι στὸ «κείμενο “ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ” η Δ.Ι.Σ. αποκαλεί τους ετεροδόξους αιρέσεις»; Πράγματι, ὀνόμασε αἱρέσεις τοὺς αἱρετικούς. Καὶ τί μ' αὐτό, ἀφοῦ δὲν καταδίκασε τὴν Σύνοδο;
   Ἀλήθεια; π. Παῦλε, ξέρετε ἀνάγνωση καὶ γραφή; Αὐτὸ μόνο καταλάβατε ἀπὸ τὸ «κείμενο “ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ” της Δ.Ι.Σ.; Δὲν καταλάβατε ὅτι ἀναγνώρισε τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, ἔστω κι ἂν κάπου –γιὰ νὰ ρίξει στάχτη στὰ μάτια τῶν πιστῶν– ὀνομάζει τὶς αἱρέσεις ὡς αἱρέσεις; Καὶ μήπως αὐτὸ ποὺ ἔκανε εἶναι χειρότερο, ἐκθέτει τοὺς Ἐπισκόπους περισσότερο; Τὸ νὰ ὀνομάζει μὲν τοὺς Παπικοὺς αἱρετικούς (κάτι ποὺ δὲν ἔκανε ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος), ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ ἀποδέχεται ὡς Ὀρθόδοξους τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Κρήτης ποὺ δὲν τὶς ὀνομάζουν αἱρέσεις, ἀλλὰ τὶς ἀποδέχονται ὡς Ἐκκλησίες;

   Κρίμα! Προΐστασθε τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου Μητροπόλεως καὶ κοροϊδεύετε τὸν κόσμο.

  Καὶ κάτι ἄλλο. Ἐσεῖς μιλᾶτε, βέβαια, γιὰ τὸ καταστροφικό-αἱρετικὸ ἔργο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης· ἀλλὰ πῶς μᾶς διδάσκετε ὅτι πρέπει νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε; Γράφετε (ἐδῶ):
       Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης

«3. Κατεπάτησε και ακύρωσε στην πράξη θεοπνεύστους Ιερούς Κανόνες διαχρονικού κύρους, όπως αυτούς που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, τους μεικτούς γάμους κλπ.

5. Οι αποφάσεις τις οποίες έλαβε ήταν προδιαγεγραμμένες και προαποφασισμένες. Οι προειλημμένες αποφάσεις αποτελούν εμπαιγμό του αγίου Πνεύματος και ένα από τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού». [σ.σ.: Ἄρα ὁμολογεῖτε ὅτι κοινωνεῖτε καὶ συλλειτουργεῖτε μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐνέπαιξαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα(!) καὶ ἐμμένουν ξεδιάντροπα νὰ μᾶς παρουσιάζουν ὡς Ὀρθοδοξία αὐτὴν τὴν θεομπαιξία!!!].

   Καὶ συνεχίζετε: «Και τώρα τίθεται το ερώτημα: Τι δέον γενέσθαι; Ποιο είναι το χρέος μας; Απλούστατα, καλούμαστε να μιμηθούμε τους αγίους Πατέρες μας και να αγωνιστούμε, όπως αγωνίστηκαν αυτοί σε παρόμοιες περιστάσεις.

   Αυτό λοιπόν που κατά την ταπεινή μας γνώμη πρέπει να γίνει τώρα, είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την συγκρότηση μιας νέας αληθινής Ορθοδόξου Συνόδου, η οποία θα καταδικάσει τον Οικουμενισμό».

    Κι ἐδῶ ὑπάρχει τὸ μεγάλο κενὸ τῆς ἀπάτης! Γιατί, μᾶς καλεῖτε νὰ «μιμηθούμε τους αγίους Πατέρες μας», ἀλλὰ μὲ τρόπο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἅγιοι μᾶς δίδαξαν! Μὲ τρόπο μετα-πατερικό! Γιατί, ἐνῶ ἡ διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ Παράδοση μᾶς διδάσκει ὅτι, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ αἵρεση καὶ πρὶν κἂν αὐτὴ κατοχυρωθεῖ Συνοδικά-ἐπίσημα, οἱ πιστοὶ διέκοπταν τὸ μνημόσυνο τῶν ἡγετῶν Ἐπισκόπων τῆς αἱρέσεως, ἐσεῖς μᾶς προτείνετε ἀγώνα χαρτοπολεμικό, ἀλλὰ κοινωνία μὲ τοὺς κακόδοξους! Ἐφ' ὅσον, ὅμως, οἱ Ἅγιοι διέκοπταν τὴν μνημόνευση τῶν αἱρετικῶν πρὶν κατοχυρωθεῖ ἡ αἵρεση μὲ τὶς Συνοδικὲς ἀποφάσεις τῶν αἱρετικῶν, πόσο μᾶλλον τοῦτο πρέπει νὰ γίνει τώρα, ποὺ ἐπίσημα κατοχυρώθηκε ἡ αἵρεση καὶ ἡ θεομπαιξία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

     Ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι τὸ ἰσχυρότατο ὅπλο ποὺ συντελεῖ στὴν θεραπεία τοῦ δογματικοῦ σχίσματος ποὺ ἐπιτελοῦν οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές. Ταυτόχρονα –ὅμως, καὶ κυρίως– διαφυλάττει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως. Ἐνῶ ἐσεῖς, μᾶς προτρέπετε κακόδοξα: Ἀγνοεῖσθε (μᾶς λέτε) τί διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ ἀκολουθεῖστε τὴ δική μας (καὶ συνάμα Τελεβάντια) ἀνοησία, ἡ ὁποία λέγει: Ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἑδραιώνουν τὴν αἵρεση, ἐνῶ δὲν σταματοῦν μὲ τίποτα τὸν αἱρετικό τους κατήφορο, ἐνῶ θριαμβεύουν καθημερινὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἀνακόψει, ἐνῶ ἔχουν τὴν διοίκηση στὰ χέρια τους καὶ εἶναι τόσο ἰσχυροί, ὥστε  –ἐκτὸς ἀπὸ λίγες δεκάδες ἀντι-Οἰκουμενιστές– κανεὶς ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες Ἐπισκόπους καὶ χιλιάδες ἱερεῖς δὲν τολμᾶ νὰ ἀρθρώσει λέξη ἀντίστασης, κάτω λοιπὸν ἀπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες -λέτε- θὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ συγκληθεῖ Σύνοδος ποὺ θὰ τοὺς καταδικάσει! Καὶ νομίζετε ὅτι πείθετε; Καὶ πιστεύετε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ θὰ σᾶς ἀκούσουν; Καὶ ὅτι θὰ συγκαλέσουν Σύνοδο γιὰ νὰ καταδικάσουν τὸν ἑαυτό τους;

    Καὶ μὴν πεῖτε ὅτι ὁ Θεὸς ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κάνει, γιατὶ γνωρίζετε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων: ὁ Θεὸς δὲν κάνει ὅ,τι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ κάνουν· δὲν ἐπεμβαίνει, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται –ὅπως ἐσεῖς κι οἱ ἄλλοι ἀντι-Οἰκουμενιστές– νὰ πραγματοποιήσουν τὶς Ἐντολές Του, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν»! Κι ἂν θελήσει νὰ ἐπέμβει, αὐτὸ δὲν ἀφαιρεῖ ἀπ’ ὅσους δὲν πράττουν τὸ καθῆκον τους, τὴν μεγάλη εὐθύνη.

  Κάνοντας τὶς παραπάνω ἐπισημάνσεις καὶ σχολιασμοὺς διερωτᾶται κανείς: Ὅσοι δὲν ἀρκοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὰ κείμενα τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἀλλὰ τὰ στολίζουν καὶ μὲ ἐπαινετικὰ σχόλια, ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας;

   Τελειώνουμε μὲ τὸ ἴδιο τέλος ποὺ κλείνει τὸ ἄρθρο του ὁ π. Παῦλος, γράφοντας βέβαια γιὰ τὸν μητροπολίτη Λαγκαδᾶ Ἰωάννη, ὅ,τι ταιριάζει ἀπόλυτα στὸν π. Παῦλο:

  «Περαίνοντας το σχόλιό μας στα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου, (σ.σ.: ἐδῶ τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου), εκφράζουμε τη λύπη μας, διότι οι παρά πάνω λόγοι του υπήρξαν πέρα για πέρα άστοχοι και παραπλανητικοί για το ορθόδοξο πλήρωμα»! Κι ὄχι μόνο!

Σημάτης Παναγιώτης

Τὸ σχετικὸ κείμενο τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου:

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν  Πειραιεί  τη 25η Ιανουαρίου 2017

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ

 ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ»;

  Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως. Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα. 

Μια ατμόσφαιρα οργής και αναβρασμού, που συνεχώς αυξάνει, κυριαρχεί μεταξύ του πιστού λαού του Θεού, για όσα απεφασίσθησαν στην εν λόγω «Σύνοδο». Ο λαός όλο και περισσότερο αρχίζει και συνειδητοποιεί, ότι η «Σύνοδος» αυτή τελικά δεν ήταν μια αληθινή Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά μια ψευδοσύνοδος. Εν τω μεταξύ οι θιασώτες της, καθώς βλέπουν την αντίδραση του λαού, καθώς βλέπουν γύρω τους σχίσματα και αποτειχίσεις, με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, προσπαθούν απεγνωσμένα με νύχια και δόντια να περισώσουν το κύρος της και να την παρουσιάσουν ως γνήσια Ορθόδοξη Σύνοδο. Μη δυνάμενοι όμως να το αποδείξουν με πειστικά θεολογικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε απειλές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων και αγωνίζονται να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη Πίστη ανόθευτη και απαραχάρακτη.

   Έχει ήδη τονιστεί από πολλούς και είναι πλέον κοινός τόπος, ότι πολλά σημεία των συνοδικών κειμένων έχουν ασάφειες και αντιφάσεις και δεν εναρμονίζονται με άλλα σημεία των αυτών κειμένων. Το γεγονός αυτό βεβαίως είναι πρωτόγνωρο στη ιστορία των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες διακρίνονται για την σαφήνεια και την ακριβολογία των δογματικών αποφάσεών των. Στις αποφάσεις των δεν αφήνονται περιθώρια για παρερμηνείες. Σ’ αυτές ορίζεται επακριβώς το «ναι ναι και το ου ου» (Ματθ. 5,37).

   Ωστόσο στα συνοδικά κείμενα δεν έχουμε μόνο ασάφειες και αντιφάσεις, αλλά και κακόδοξες διατυπώσεις. Συγκεκριμένα στο κείμενο με τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εισάγεται μια αιρετική εκκλησιολογία, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε εκτενέστατη θεολογική παρέμβαση, (33 σελίδων), την οποία κατέθεσε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (23 και 24 Νοεμβρίου του 2016). Ο ως άνω ιεράρχης σχολιάζοντας την τελική πρόταση που κατέθεσε η Εκκλησία της Ελλάδος στη «Σύνοδο» της Κρήτης ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών», παρατηρεί τα εξής: «Όμως η νέα αυτή πρόταση της πλειοψηφίας της αντιπροσωπείας μας, αφ’ ενός μεν απομακρύνεται από την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας μας, αφ’ ετέρου  δε είναι κακόδοξη και αντορθόδοξη».^[1] Και αποδεικνύει στη συνέχεια με αδιάσειστα θεολογικά επιχειρήματα ότι: «ή θα υπάρχει εκκλησία χωρίς αιρετικές διδασκαλίες, η οποία σώζει τους ανθρώπους, ή θα είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία. Το να ενώνονται οι δύο αυτές λέξεις – ετερόδοξη και Εκκλησία - σε μια ενότητα και η μία είναι κοσμητικό επίθετο της άλλης, είναι γεγονός εσφαλμένο, γιατί τότε εμπαίζονται και οι ετερόδοξοι και οι Ορθόδοξοι».^[2]  Στην θεολογική του ανάλυση παρουσιάζει και αποδεικνύει, ότι η παρά πάνω κακόδοξη διατύπωση προέρχεται από την αιρετική προτεσταντική θεωρία περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας: «Η νέα αυτή πρόταση, [με την οποία γίνεται αποδεκτός ο όρος “ετερόδοξη εκκλησία”], εκφράζει την προτεσταντική άποψη περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας, που είναι μια “νεστοριανική εκκλησιολογία”».^[3]   Ωστόσο τις παρά πάνω κρυστάλλινες και πέρα για πέρα Ορθόδοξες θεολογικές θέσεις, δεν μπορούν να τα δεχθούν οι υποστηρικτές της «Συνόδου». Ισχυρίζονται, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι μια ορθόδοξος Σύνοδος και οι αποφάσεις της σύμφωνες με την ορθόδοξη παράδοση.

    Με πολλή λύπη πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο για όσα διατύπωσε πρόσφατα, (18.1.2017) Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σε λόγο του κατά την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, τον οποίον δημοσιοποίησε το ιστολόγιο «orthodoxiaonline». Ο εν λόγω ιεράρχης επί τη ευκαιρία της ως άνω εορτής εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις του. Μεταξύ άλλων είπε: «Ομολογητής αληθινός είναι ο Μέγας Αθανάσιος και δεν μπορεί κανείς να έρθει και να σταθεί δίπλα στην Μεγάλη Αυτή Μορφή, που αποτελεί ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας ….εν αντιθέσει με κάποιους που θεολογούν μέσα από το θολό τους το μυαλό και μέσα από την πλάνη τους, υβρίζοντας και κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Ο Μέγας Αθανάσιος όντως υπήρξε «ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας….». Μέχρις εδώ όλα καλά, συμφωνούμε απόλυτα. Στη συνέχεια όμως επιτίθεται με πρωτοφανή μανία και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όσους αντιτάσσονται  στις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Ρωτάμε: Άραγε Σεβασμιώτατε «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Προκαθήμενοι και οι Επίσκοποι των τεσσάρων Πατριαρχείων, (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίοι άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν αιτιολογημένα να συμμετάσχουν στη «Σύνοδο» της Κρήτης, επειδή διαπίστωσαν ότι τα προσυνοδικά κείμενα έχουν ανάγκη διορθώσεων; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι δύο Εκκλησίες της Βουλγαρίας και Γεωργίας, οι οποίες μετά την διεξαγωγή της «Συνόδου» της Κρήτης και αφού μελέτησαν τις συνοδικές αποφάσεις της, κατέληξαν με ιδικές των επίσημες συνοδικές αποφάσεις ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης δεν είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία, ούτε Σύνοδος; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, δεκαεπτά επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας και πέντε της Εκκλησίας της Κύπρου, οι οποίοι έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο», αλλά δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γλυφάδας κ. Παύλος, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» ως απαράδεκτες και κακόδοξες; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους», εγνωσμένου κύρους και παγκοσμίου εμβελείας πανεπιστημιακοί Καθηγητές, όπως ο πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, κ.α., οι οποίοι άσκησαν κριτική και όρθωσαν τεκμηριωμένο θεολογικό λόγο κατά της «Συνόδου» και των αντορθοδόξων αποφάσεών της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Καθηγούμενοι και οι Πατέρες από τις Ιερές Μονές Κωνσταμονίτου αγίου Όρους, αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, (Φλωρίνης), Αγίου Νικοδήμου Γουμενίσσης, Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Μεταμορφώσεως Σοχού, Ιερές Μονές από την Ρουμανία, Μολδαυΐα και Ουκρανία, οι Πατέρες της Ρουμανικής Σκήτης αγίου Όρους και μια πλειάδα ιερομονάχων και μοναχών  εγνωσμένης αρετής και πνευματικής ακτινοβολίας από το Άγιο Όρος και όχι μόνον, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης; «Θεολογούν», τέλος «μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» επιφανείς κληρικοί και θεολόγοι, αλλά και ο πιστός λαός, (χιλιάδες τον αριθμό), οι οποίοι υπέγραψαν το ομολογιακό κείμενο «Ανοικτή επιστολή - Ομολογία» της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών», για να δηλώσουν έμπρακτα, ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

    Κατηγορεί επίσης ο Σεβασμιώτατος όλους τους παρά πάνω μνημονευθέντας, ότι πέφτουν στο αμάρτημα της κατακρίσεως: «…κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Αγνοεί φαίνεται ότι την ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως από την αίρεση δεν έχουν μόνον οι επίσκοποι, αλλά όλο το σώμα της Εκκλησίας, κλήρος και λαός. Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι ιδιοκτησία των Επισκόπων, την οποία μπορούν να διαχειρίζονται κατά το δοκούν, αλλά κτήμα όλων. Αν ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία, θα διαπιστώσουμε  ότι στα θέματα της πίστεως ήταν πάντοτε ενεργός η συμμετοχή του λαού του Θεού.^[4] Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης τονίζει κατηγορηματικά ότι: «Είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η Πίστη... όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε· Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από που; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;... Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ημέρα της κρίσεως δεν θα έχει καμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό».^[5] Ο πιστός λαός του Θεού είναι ο έσχατος κριτής της ορθότητος και της εγκυρότητος των αποφάσεων οποιασδήποτε Συνόδου· είναι αυτός, που με την γρηγορούσα εκκλησιαστική και δογματική του συνείδηση επικυρώνει, ή απορρίπτει αυτά, που αποφαίνονται οι Σύνοδοι. Όπως τονίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: «...και οι λαϊκοί είναι μάρτυρες της αληθείας, είναι ποιμένες (εμμέσως) του λαού του Θεού, είναι συνεργοί των Ποιμένων, ακόμα συμμετέχουν ως σύμβουλοι στις Οικουμενικές Συνόδους και επί πλέον δέχονται η απορρίπτουν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Ο λαός, (κλήρος και λαϊκοί), δεν δέχθηκαν την ένωση των ‘Εκκλησιών’, που έγινε στην Φερράρα Φλωρεντία».^[6]  Η Εγκύκλιος των πατριαρχών της Ανατολής του 1848 καταλήγει με την διακήρυξη ότι: «Παρ  ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού».^[7]  Έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στις οποίες συνέβη να πλανηθούν Πατριάρχες και Επίσκοποι και την Ορθόδοξη πίστη  κράτησαν απλοί παπάδες και μοναχοί, (βλέπε άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κ.α.).

    Ισχυρίζεται επίσης ο Σεβασμιώτατος ότι: «αυτοί κατακρίνουν τους πάντες, με την δικαιολογία ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανεγνώρισε ως Εκκλησίες τους αιρετικούς. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδή πλάνη και διαστροφή της αλήθειας που διακηρύσσουν οι κύριοι αυτοί. Ουδεμία εκκλησιαστικότητα δεν αναγνωρίσθη προς τους αιρετικούς, είτε αυτοί λέγονται παπικοί, είτε προτεστάντες, απεναντίας κατεδικάσθη η Ουνία». Πώς μπορεί όμως να αποδείξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του; Τα συνοδικά κείμενα τον διαψεύδουν. Η αναγνώριση εκκλησιαστικότητος στους ετεροδόξους αιρετικούς είναι σαφέστατη, όπως καταδείξαμε παρά πάνω και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε. 

    Παρά κάτω προσθέτει: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από το να διασπά κανείς την ενότητα για χάρη της εγωπαθούς αντιλήψεως του, του εγωισμού και της πλάνης του, όπως πράττουν κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές». Και στο σημείο αυτό δεν ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας ο Σεβασμιώτατος. Διότι εκείνοι που στην πραγματικότητα διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι «κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές»,αλλά η ίδια η «Σύνοδος» της Κρήτης, η οποία δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο με τα αντορθόδοξα δόγματα, τα οποία εθέσπισε και συνοδικώς επεκύρωσε. Η αγιοπνευματική ενότης της Εκκλησίας διασφαλίζεται πρωτίστως και κυρίως, όπως πολύ ωραία διακηρύσσει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εν τη ενότητι της πίστεως: «Όταν δε πάντες ομοίως πιστεύομεν, τότε ενότης εστίν».^[8] Δίχασε η «Σύνοδος» τις Ορθόδοξες Εκκλησίες σε εκείνες που την αποδέχονται και σε εκείνες που την απορρίπτουν. Δίχασε τους ιεράρχες των δέκα εκκλησιών, που συμμετείχαν στη «Σύνοδο», σε εκείνους που την αποδέχονται και σε εκείνους που την απορρίπτουν. Δίχασε το Άγιον Όρος και πολλά Μοναστήρια από την Ελλάδα και άλλες Ορθόδοξες χώρες. Δίχασε τέλος τον πιστό λαό του Θεού.

   Παρά κάτω ισχυρίζεται: «Ιστορικά και μόνο αν το δούμε, πως μπορούμε αλλιώς να τους αποκαλέσουμε αφού αυτό είναι το όνομα τους. Στην Παραβολή του Ασώτου Υιού, ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;»! Χρέος και αποστολή της «Συνόδου» της Κρήτης δεν ήταν να γράψει εκκλησιαστική ιστορία, αλλά να δογματίσει ορθοδόξως. Τον παρακαλούμε να αναγνώσει το «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» κείμενο της Δ.Ι.Σ., διότι αποκαλεί τους ετεροδόξους αιρέσεις. Η «Σύνοδος» της Κρήτης εκλήθη να εκφράσει την δογματική της αυτοσυνειδησία, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν σε όλες τις οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Χρέος της ήταν να οριοθετήσει με σαφή εκκλησιολογικά όρια την Εκκλησία από τις αιρέσεις, την Ορθοδοξία από την ετεροδοξία, η οποία σφετερίζεται την αποστολική αλήθεια. Κάνετε μεγάλος λάθος, Σεβασμιώτατε, αν νομίζετε ότι το όνομα των ετεροδόξων είναι «Εκκλησία», δηλαδή Σώμα Χριστού, (Εφ. 1,22-23). Οι ετερόδοξοι καταδικάσθηκαν από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων από του σχίσματος και εντεύθεν ως αιρετικοί. Αυτό είναι το όνομά τους. Αν αμφιβάλλετε,  κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την κορυφαία και περισπούδαστη δίτομη Δογματική του αειμνήστου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Καρμίρη με τίτλο: «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας» και εκεί θα πεισθείτε, ότι έχουμε απόλυτο δίκαιο.

   Πέρα για πέρα άστοχη, επίσης, θεωρούμε την προσπάθειά του να στηρίξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του στην παραβολή του Ασώτου. Ο άσωτος, καθ’ ο άσωτος, (από το στερητικό α και το ρήμα σώζω), δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας εν’ όσω παρέμενε στην κατάσταση της αποστασίας, μακράν της πατρικής οικίας. Μόνον όταν επέστρεψε, του εδόθη «δακτύλιος εις τη χείρα αυτού», (Λουκ. 15,22), που συμβολίζει τον αρραβώνα του αγίου Πνεύματος, την αποκατάστασή του στη θέση του Υιού, την οποία είχε απολέσει λόγω της αποστασίας του. Όπως διδάσκει ο απόστολος  Παύλος: «όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισιν υιοί Θεού» (Ρωμ. 8,14). Όσοι οδηγούνται και κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικοί υιοί του Θεού. Ο άσωτος φυσικά δεν μπορεί να συγκαταριθμηθεί μεταξύ εκείνων που κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και άρα δεν μπορεί να ονομασθεί πραγματικός υιός του Θεού, (εν όσω παρέμενε, εννοείται, στην κατάσταση της ασωτίας). Παρά κάτω συμπληρώνει: «αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. 8,16-17). Ο άσωτος αφού δεν ήταν κληρονόμος, ούτε τέκνο μπορεί να ήταν.

    Και ας έρθουμε τώρα στους ετεροδόξους. Οι ετερόδοξοι μοιάζουν με τον άσωτο υιό, διότι πλανήθηκαν, έχασαν την αποστολική πίστη και λατρεύουν ένα ψεύτικο, έναν ανύπαρκτο Χριστό. Αποκόπηκαν από την Εκκλησία ως μη μετανοήσαντες και ως «ανιάτως νοσήσαντες», εν όσω δε παραμένουν εκτός της Εκκλησίας, δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε «Εκκλησίες». Έπαυσαν να καθοδηγούνται και να κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους παρά πάνω λόγους του αποστόλου έπαυσαν να είναι τέκνα Θεού. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του Σεβασμιώτατου: «ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;» είναι ότι ναι, πράγματι την απώλεσε.

    Τελειώνει ο Σεβασμιώτατος με την εξής θέση: «Η Εκκλησία είναι η Φιλόστοργος Μητέρα και αναμένει την επιστροφή, και των πεπλανημένων, και των πεπτωκότων και των αμαρτωλών. Η Εκκλησία είναι Ιατρείο και η αγκαλιά της Αγάπης του Θεού….». Συμφωνούμε μαζί του. Όμως  δεν το έκανε αυτό η «Σύνοδος» της Κρήτης. Δεν κατονόμασε και δεν στηλίτευσε τις αιρέσεις ως οδούς απώλειας. Δεν κάλεσε τους ετεροδόξους-αιρετικούς να αποβάλλουν τις κακόδοξες πλάνες τους και να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού για να σωθούν.

Περαίνοντας το σχόλιό μας στα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου, (τον οποίο, κατά τα άλλα και αγαπούμε και τιμούμε), εκφράζουμε τη λύπη μας, διότι οι παρά πάνω λόγοι του υπήρξαν πέρα για πέρα άστοχοι και παραπλανητικοί για το ορθόδοξο πλήρωμα. Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στο θλιβερό κατάντημα να θεωρείται η προάσπιση της Ορθοδόξου πίστεως απαξία και ύβρις. Παρακαλούμε λοιπόν τον Σεβασμιώτατο, κατ’ αρχήν να καθίσει και να ξαναδιαβάσει Εκκλησιαστική Ιστορία και Δογματική, (κατά προτίμηση των καθηγητών Ι. Καρμίρη, και Ι. Ρωμανίδη). Και στη συνέχεια τον παρακαλούμε ταπεινά να ανασκευάσει τα λεγόμενά του, για να τον δοξάσει ο Πανάγιος Θεός.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

---

[1] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση και κείμενο στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, (Νοέμβριος 2016), σελ. 23.

[2] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 25. 

[3] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 5.

[4] Οἱ λαϊκοί και οἱ κληρικοί ἀποτελοῦν τον Ὀρθόδοξο λαό! Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ με ἄλλα λόγια δεν εἶναι μόνον οἱ κληρικοί οὔτε ἁπλῶς οἱ λαϊκοί, ἀλλά ἡ ἑνότητακαί ἡ κοινωνία ἐν Χριστῷτῶνλ αϊκῶν, μοναχῶν και κληρικῶν (Μητροπολίτου Ναυπάκτου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 88).

[5] Φιλοκαλία 18Γ,  Ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Ἐπιστολή πα΄, σελ. 77

[6] Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 94

[7] Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. ΙΙ, Graz Austria 1968, σελ. 920[1000]

[8] Ερμηνεία στην προς Εφεσίους επιστολήν, PG 62,83.