Δυστυχῶς!

 Δυστυχῶς, δυστυχέστατα, καθημερινὰ ἀποδεικνύεται ὅτι βρισκόμαστε κοντὰ στὰ ἔσχατα, ὅσο ὁποτεδήποτε ἄλλοτε. Ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Ὁ καθένας μας τραβάει τὸ δικό του δρόμο. Ὅσοι μιλοῦν γιὰ τὴν Ἀκρίβεια, δηλαδὴ τὸν ἀσφαλῆ δρόμο ποὺ χάραξαν καὶ μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες, ἔχουν χαρακτηριστεῖ ζηλωτὲς ἢ γραφικοί, κι ἔτσι οἱ ἄλλοι, οἱ «συνετοί», τοὺς ἔχουν βάλει στὴν ἄκρη.

    «Καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκειακοὶ αὐτοῦ»!

   

   Παραθέτουμε χωρὶς νὰ σχολιάσουμε τώρα, τὸν περίεργο καὶ βλάσφημο  λόγο τοῦ π. Νικολάου Μανώλη, ποὺ ἀκούγεται στὸ βίντεο ποὺ ἀναρτήθηκε χθές (ἐδῶ https://katanixis.blogspot.gr/2017/06/2017_99.html)· εἶπε:

   «Είμαι ανάρχας, δεν είμαι του καθώς πρέπει, ἔχω ἐπιβιώσει μὲ τὸ ἀναρχικὸ σύστημα.  “Ἄναρχος Πατήρ”, λέμε. Μ’ αὐτὸ τὸ σύστημα τοῦ “Ἄναρχου Πατέρα”. Δὲν μπορῶ νὰ μπῶ σὲ καλούπια, δὲν μπορῶ νὰ μπῶ σὲ σύστημα»!

   Οἱ κρίσεις δικές σας!

    Αὐτὴ ἡ σύγχυση φανερώνεται καὶ σὲ ἄλλο κείμενο, ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ Ἡμερολόγιο καὶ εἴδαμε δημοσιευμένο στὰ ἱστολόγια. Ὁ συγγραφέας του κατηγορεῖ ὡς ἀδιάκριτους καὶ ἀφώτιστους, ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ αὐτό, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος δὲν βλέπει τὸ διχασμὸ ποὺ προκαλεῖ ἡ ἀναγωγὴ σὲ δόγμα τοῦ Ἡμερολογιακοῦ. Ἀπέδειξε μὲ τὸ τελευταῖο του βιβλίο ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος τὴν ἐπιμονὴ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, νὰ μὴ θέλουν οὔτε κἂν νὰ συζητήσουν τὴν συμπόρευση «ἐν κοινωνίᾳ» μαζί τους στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως. Θέτουν τὸ Ἡμερολόγιο ὡς θέμα Πίστεως. Ἂν δὲν ἀσπαστοῦμε τὸ Ἡμερολόγιο, δὲν μποροῦμε νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ τὸ ἴδιο Ποτήριο. Εἴμαστε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, δηλαδή. Μᾶς παρομοίασαν μάλιστα μὲ  τοὺς «Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς», μᾶς θεωροῦν ἐπίσημα «δυνάμει αναθεματισμένους»! Γράφει ὁ κ. Μάννης:

   «Αν εντρυφήσετε στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα δείτε ότι παρόμοιες συνεργασίες δεν υπήρξαν ποτέ. Πως ήταν, φερειπείν, δυνατόν, οι Ορθόδοξοι προ της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου να συνεργάζονταν με τους Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς (μόνο και μόνο επειδή είχαν κοινό εχθρό τον Αρειανισμό), από την στιγμή μάλιστα που οι τελευταίοι επέμεναν στις πλάνες τους; Δεν αρκεί λοιπόν κάποιος να πολεμά τον Οικουμενισμό, για να υπάρχει "συνεργασία". Πόσο μάλλον όταν με την λέξη "συνεργασία" εσείς εννοείτε να προδώσουμε τους Πατέρες μας και να συνταχθούμε με τα τερτίπια του Μεταξάκη, του Παπαδόπουλου και των άλλων Οικουμενιστών που έσχισαν την Εκκλησία και δίωξαν τους Ορθοδόξους» (ἐδῶ).

     Γιὰ τὸ θέμα αὐτό, ἂν χρειαστεῖ θὰ ἐπανέλθουμε. Τώρα ἐπαναλαμβάνουμε τὴν διαπίστωση. Καιρὸς ἐσχάτων! Καὶ δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει διάθεση μὲ ταπείνωση, χωρὶς ἀποκλεισμούς, νὰ βρεθοῦν μαζί, ὅσοι ἀγωνίζονται κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ νὰ ἀποφασίσουν τὴν δράση τους, ΟΧΙ κατὰ τὸ θέλημά τους, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων.

 Κι ἂν δὲν τὸ κάνουν, ὁ Οἰκουμενισμὸς θὰ θριαμβεύσει "ἀπολέμητος"!

Σημάτης Παναγιώτης