Διάλογος και ενότητα, ναι, αλλά με βάση την Αλήθεια!

"Μαγειρέματα" γιὰ τὴν ἕνωση Παλαιοημερολογιτῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν

καὶ ἡ στάση τοῦ π. Παΐσιου Παπαδόπουλου

Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη

Ὁ  ἀγώνας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν δὲν ξεκίνησε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλ' ἐναντίον τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Ν. Ἡμερολογίου.

   Τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση» παρακολουθεῖ καὶ δημοσιεύει –ἐδῶ καὶ χρόνια– τὸν διάλογο ποὺ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ἔχει ἀνοίξει καλοπροαίρετα μὲ ἱστολόγια ποὺ διευθύνουν πιστοὶ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Κι αὐτὸ διότι στὴν πλειονότητά τους οἱ Παλαιοημερολογίτες ἀποκαλύπτουν τὶς κακοδοξίες τῶν Οἰκουμενιστῶν, μετὰ τῶν ὁποίων κοινωνοῦν οἱ Νεοημερολογίτες. Σὲ κάποια πράγματα, ὅμως, διαφέρουν οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου μὲ ὅσους ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀκολουθοῦν τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλ' ἔχουν ἤδη ἀποτειχιστεῖ ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Ἡ διαφορὰ ἔγκειται στὸν τρόπο ἐφαρμογὴ τῆς Ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας καὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ στὴν μὴ δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου.

   Αὐτὴ ἡ συζήτηση, ὅμως, μετὰ τῶν τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου (Π.Η.), ἀποκαλύπτει δυσάρεστα πράγματα. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς συζητήσεως οἱ τοῦ Π.Η. δὲν δείχνουν καμία διάθεση νὰ ἀποστοῦν ἀπὸ θέσεις ποὺ ἀποδεικνύεται ὅτι ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Χρησιμοποιοῦν, μεθόδους ποὺ ἕως τώρα ἔχουμε διαπιστώσει ὅτι χρησιμοποιοῦν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Γιὰ ἄλλα τοὺς ἐρωτᾶς καὶ σὲ ἄλλα ἀπαντοῦν. Τοῦτο διακρίνεται στὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσαν τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ τοῦ ἱστολογίου «Ἐν Τούτῳ Νίκᾳ» καὶ τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» στὶς θέσεις τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ κυρίως, ἀλλὰ τελευταίως καὶ στὶς τοποθετήσεις τῶν τοῦ Π.Η. ἀπέναντι στὶς θέσεις ποὺ διετύπωσαν ἄλλοι πιστοί, ὅπως π.χ. ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος.

  Τὰ κείμενα εἶναι ἀναρτημένα καὶ καθένας μπορεῖ νὰ τὸ διαπιστώσει. Οἱ ἀπαντήσεις τους γίνονται μὲ τέτοια τεχνική, ὥστε νὰ δίδουν τὴν ἐντύπωση στοὺς πιστοὺς τοῦ Π.Η. ὅτι ἔχουν δίκιο οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἐνῶ ὅποιος ἔχει παρακολουθήσει τὴν συζήτηση ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἀπαντοῦν «ἄλλα ἀντ’ ἄλλων», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ π. Εὐθύμιος στὴν τελευταία ἀπάντησή του στὸ ἱστολόγιο «Ἐν Τούτῳ Νίκᾳ» (ἐδῶ). Βέβαια αὐτὸ δὲν τὸ παραδέχονται οἱ Παλαιοημερολογίτες, καὶ σ’ αὐτὸ εἶναι μάταιο νὰ ἐπιχειρηματολογήσουμε καὶ πάλι ἐδῶ. Ἡ ἱστορία (κι ὄχι μόνο τοῦ οὐρανοῦ) θὰ δείξει τὴν ἀλήθεια. 

   Αὐτὴ ἡ εἰσαγωγὴ ἔγινε, ὄχι γιατὶ θέλουμε νὰ ἀνοίξουμε ἄλλο ἕναν ἀκόμα διάλογο μαζί τους, ἀλλὰ γιατὶ τελευταίως ὑπάρχουν κάποια «μαγειρέματα» γιὰ ἕνωση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν μὲ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ χωρὶς Ὀρθόδοξες προϋποθέσεις καὶ στὴν προσπάθεια αὐτή –συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα– ἐνεπλάκη καὶ ὁ νεοαποτειχισθεὶς Ἀρχιμανδρίτης π. Παΐσιος Παπαδόπουλος.

    Ἐκεῖνο στὸ ὁποῖο θέλουμε ἐδῶ νὰ ἐπιμείνουμε (γιατὶ συνδέεται μὲ τὴν στάση τοῦ π. Παΐσιου Παπαδόπουλου) εἶναι ὅτι στὴν ὅλη συζήτηση αὐτὴ οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἐνῶ ὑποκρίνονται ὅτι θέλουν τὴν ἕνωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων δυνάμεων, στὴν πραγματικότητα τορπιλίζουν αὐτὸν τὸν κοινὸ ἀγώνα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ θέτουν προϋποθέσεις ἑνώσεως, τέτοιες, ποὺ εἶναι πέραν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Θέλουν, δηλαδή, ἐμεῖς ποὺ ἀποτειχιστήκαμε ἀπὸ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νὰ ἀκολουθήσουμε καὶ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο ποὺ ἔχουν δογματοποιήσει.

   Τοὺς κάναμε ἐπανειλημμένως τὴν πρόταση: ἂς ἀγωνιστοῦμε κατὰ τὴς Παναιρέσεως, χωρὶς νὰ ἀπαιτεῖτε ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀλλάξουμε Ἡμερολόγιο, ὅπως κι ἐμεῖς δὲν ἀπαιτοῦμε κάτι τέτοιο ἀπὸ σᾶς. Ὁ κύριος ἐχθρὸς αὐτὴ τὴν στιγμὴ εἶναι ἡ Παναίρεση. Τὰ περὶ Ἡμερολογιῶν (ποὺ ἀναγνωρίζουμε ὅτι κακῶς εἰσήχθη), εἶναι θέμα ποὺ μποροῦμε μετὰ νὰ τὸ συζητήσουμε, ἀφοῦ δὲν εἶναι θέμα Πίστεως· ἐξάλλου καὶ ἐκεῖνες οἱ Ἐκκλησίες ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, δὲν γλύτωσαν ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, μὲ πρῶτο τὸ Ἅγιον Ὄρος! Δὲν τοὺς προστάτεψε τὸ Ἡμερολόγιο νὰ μὴν προσχωρήσουν στὸν

Οἰκουμενισμό, ἀφοῦ δὲν σώζει τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη. Ζητᾶμε λοιπόν, νὰ ἔχουμε κοινὸ ἀγώνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως. Σ’ αὐτὸ τὸν ἀγώνα, γιατί νὰ μᾶς ἐμποδίζει τὸ Ἡμερολόγιο; Ἐσεῖς μὲ τὸ Παλαιό, ἐμεῖς μὲ τὸ Νέο, ὅλοι ὅμως ἐναντίον τῆς  αἱρέσεως· ἕως ὅτου μιὰ Ὀρθόδοξη Σύνοδος ἀποφασίσει γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἡμερολογίου.

     Αὐτὲς τὶς προτάσεις οἱ Π.Η. τὶς ἀρνοῦνται πεισμόνως. Ἢ θὰ ἐνταχθοῦμε στὸ Παλαιό ἢ διαφορετικά, καμιὰ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία δὲν θέλουν μαζί μας! Ἐκεῖνο (τὸ …παλιοημερολόγιο) θὰ μᾶς σώσει!  Ἄνευ ἐκείνου δὲν ὑπάρχει σωτηρία! Ἄρα, γιὰ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (τὴν ἀρχαία «Σκύλα»!), πρέπει νὰ πέσουμε στὶς ἀγκάλες τοῦ σχίσματος (τὴν «Χάρυβδη»!).

   Καὶ ἀρνοῦνται πεισματικὰ τὴν συμπόρευση οἱ Π.Η., διότι μᾶς θεωροῦν –καὶ ἂς μὴ τὸ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ, ὅπως εἴδαμε πρόσφατα– ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς ὡς σχισματικούς, ἄλλοι ὡς αἱρετικούς, ἄλλοι ὡς σχισματο-αιρετικούς! (Αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμοὺς τοὺς συναντᾶ κανεὶς στὰ ἱστολόγιά τους).  Ἔτσι ἀποδεικνύουν ὅτι ἔχουν δογματοποιήσει τὸ Ἡμερολόγιο, ἀφοῦ διέκοψαν ἀπὸ τὸ 1924 τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ΟΛΑ τὰ Πατριαρχεῖα καὶ τὶς Ἐκκλησίες, παρότι (οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες) ἀκολουθοῦσαν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ὅπως κι αὐτοί! Καὶ ἡ διακηρυγμένη αἰτία ὅταν ἄρχισε αὐτὴ ἡ διαίρεση, ἦταν ΟΧΙ ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλὰ μόνο τὸ Ἡμερολόγιο!!!

   Θὰ φέρουμε κάποιες ἀποδείξεις αὐτῆς τῆς πραγματικότητος. Παρουσιάζει ὁ Ἀριστ. Δελήμπασης στὸ βιβλίο του «ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ», μιὰ ἐπίσημη Δήλωση τῶν Π.Η. ποὺ ἔγινε μιὰ δεκαετία μετὰ τὸ σχίσμα καὶ μᾶς δείχνει τὸ λόγο τῆς ἀποτειχίσεώς τους:

    «Τὴν 27ην Μαΐου 1935 τρεῖς Ἱεράρχαι, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καὶ ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, ἀπετειχίσθησαν κανονικῶς ἐκ τῆς ἐν καινοτομίᾳ Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος»,  λόγῳ  Ἡμερολογίου!  Ἀπέστειλαν δὲ ἔγγραφο στὴν Σύνοδο μὲ τίτλο: “Διαμαρτυρία καὶ Δήλωσις”. Μὲ αὐτὸ κατήγγειλαν τὴν Ἱεραρχία ὅτι “εἰσήγαγε μονομερῶς καὶ ἀντικανονικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὸ γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον… Οὕτως “ἠθέτησε τοὺς θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνας… διὰ τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἑορτολογίου... Διὸ “διέσπασε τὴν ἑνότητα τῆς καθ' ὅλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”».
       Πουθενά, στὴν ἐπίσημη αὐτὴ Δήλωση, θέμα Οἰκουμενισμοῦ, πουθενὰ ἐπιχειρήματα γιὰ αἵρεση.

   Στὰ ΕΠΙΣΗΜΑ ἔγγραφα, λοιπόν,  τῆς ἐποχῆς, ὅπως τὸ παραπάνω, παρότι οἱ Οἰκουμενιστικὲς ἰδέες κυκλοφοροῦσαν στὰ πατριαρχικὰ περιβάλλοντα, ἡ λέξη Οἰκουμενισμός, ἢ κάποιες συγκεκριμένες αἱρέσεις δὲν ὑπάρχουν! Αὐτὲς τὶς ἐπικαλοῦνται οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐκ τῶν ὑστέρων, μετὰ ἀπὸ δεκαετίες!!!

   Καὶ ἀλλοῦ, στὸ ἴδιο βιβλίο τοῦ Δελήμπαση, διαβάζουμε: «Ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ ἐπιστολή του (9.11.1937) γράφει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας ἀπέσχισεν ἑαυτὸν καὶ τὴν ἀκολουθοῦσαν αὐτῷ Ἱεραρχίαν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν τήρησιν τῶν νηστειῶν»!
       Πουθενὰ κι ἐδῶ θέμα Οἰκουμενισμοῦ!  Τὸ σχίσμα γίνεται γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο καὶ γιὰ τὴν νηστεία καὶ μὲ μιὰ γενικὴ ἀναφορὰ στὴν ἔκφραση "φραγκέψαμε"! Κι ὄχι μόνο, ἀλλὰ παρουσιάζουν ψευδῶς ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεσχίσθη τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες … εἶχαν κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ ἔκριναν ὅτι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου δὲν δικαιολογοῦσε τὸ σχίσμα! Ἀντιθέτως οἱ Π.Η. ἀπεσχίσθησαν ἀπὸ ΟΛΕΣ τὶς Ἐκκλησίες Παλαιοῦ καὶ Νέου Ἡμερολογίου!!!

    Ἀλλὰ ΑΚΟΜΑ καὶ τὸ 1950 ποὺ ὁ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ἐκδίδει τὴν Ἐγκύκλιο 13 (Ἀθήνα 26 Μαΐου 1950) ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ Γ. Ο. Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ, καὶ σ’ αὐτή, εἰκοσιπέντε χρόνια (25) μετά, καμιὰ συγκεκριμένη αἵρεση δὲν ἐπικαλεῖται ὁ «ΑΓΙΟΣ» τῶν Παλαιοημερολογιτῶν! ΚΥΡΙΑ αἰτία εἶναι ἡ καινοτομία τοῦ Ἡμερολογίου, καὶ πουθενὰ θέμα Οἰκουμενισμοῦ! Γράφει ἐκεῖ:

     «Κατὰ τὸ Σωτήριον ἔτος 1935 ἐκηρύξαμεν τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν Σχισματικήν· ἐπαναλαμβάνομεν καὶ αὔθις τὴν τοιαύτην διακήρυξιν καὶ κατὰ συνέπειαν ἐντελλόμεθα τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Α´ Κανόνος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου δεδομένου ὅτι τὰ ὑπὸ τῶν Νεοημερολογιτῶν τελούμενα Μυστήρια, ὡς σχισματικῶν ὄντων τούτων, ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ τῆς Ἁγιαστικῆς χάριτος.

     Ὡσαύτως οὐδένα Νεοημερολογίτην δέον νὰ δέχεσθε εἰς τοὺς Κόλπους τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ κατὰ συνέπειαν νὰ ἐξυπηρετεῖτε τοῦτον, ἄνευ προηγουμένης ὁμολογίας δι’ ἧς νὰ καταδικάζη οὗτος τὴν καινοτομίαν τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ νὰ ΚΗΡΥΣΣΗ τὴν Ἐκκλησίαν τούτων ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ»  (ἐδῶ). 

    Ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Δελήμπασης, ποὺ προβάλλεται ἀπὸ τοὺς Παλαιοημερολογίτες ὡς ὁ δικός τους μεγάλος συγγραφέας, μιλᾶ (τὸ 1985 πλέον) γιὰ τὸ συγκεκριμένο θέμα τῆς ἀποσχίσεως ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησίας, καὶ ἀναφέρει  ὡς αἰτία  ΚΥΡΙΩΣ  τὴν «ἑορτολογικὴ καινοτομία», τὴν ὁποία παρομοιάζει μὲ «τὴν καινοτομίαν τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας»! Γράφει:

   «Ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία εἶναι σήμερον, δυστυχῶς, διῃρημένη καὶ ἀσθενοῦσα. Τὸ ἔτος 1924 σκοτειναὶ δυνάμεις τὴν διῄρεσαν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τῶν δέκα τριῶν ἡμερῶν. Ἡ καινοτομία αὕτη ὁμοιάζει πρὸς τὴν καινοτομίαν τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας… Διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας, οἱ Ὀρθόδοξοι διῃρέθησαν εἰς δύο. Εἰς νοσοῦντας ἐν πίστει καὶ εἰς ὑγιαίνοντας» (Δελήμπαση Ἀρ., Πάσχα Κυρίου, Ἀθῆναι 1985, σελ. 810-811).

    Ἐκτὸς ὅμως, ἀπὸ τὸν Δελήμπαση καὶ ἄλλοι τοῦ Π.Η. τὴν ἴδια πληροφορία μᾶς δίνουν, ὅπως π.χ. ὁ π. Νικόλαος Δημαρᾶς, ὅταν γράφει:

    «Βαθμιαῖα καὶ σταθερά, λοιπόν, ἀπομακρύνθηκε κατ' ἀρχὰς ἡ Ἐκκλησία μας (σ.σ. τοῦ Παλαιοῦ) ἀπὸ τὸ σχίσμα τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ τοὺς Νεοημερολογίτες καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ…».

    Μιὰ ἀκόμα τοποθέτηση (γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι Ἐγκύκλιοι Ἐπισκόπων τοῦ Π.Η., ἱερεῖς του καὶ πιστοὶ θεωροῦν τοὺς Νεοημερολογίτες καὶ ὡς αἱρετικούς, πάντα μὲ βάση τὸ Ἡμερολόγιο, ποὺ στὴν πορεία καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων τὸ συμπλέκουν μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ):

    Ὁ καθηγητὴς κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου γράφει πρόσφατα: «Το νέο εορτολόγιο (ν.ε.) δεν είναι "δευτερεύον ζήτημα"! Αποτελεί αίρεση». «Προφανῶς, ὅμως, γιά τόν κ. Ρίζο σημασίαν δέν ἔχει ἡ ἀλήθεια, ἀλλ’ ἡ στήριξις τῆς αἱρέσεως τοῦ ν.ἑ.»! Ἐπίσης γιὰ τοὺς Ἅγιους Παΐσιο, Πορφύριο κ.λπ. σχολίασε πρὶν λίγο καιρὸ ὁ κ. Χατζηνικολάου: «Γράφετε επίσης ότι απορρίπτουμε τους αγίους σας, οι οποίοι δεν ήταν ούτε με το παλαιό ούτε με το νέο! Ποιους εννοείτε; Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όσοι ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ κοινωνούν με τον Οικουμενισμό όχι μόνον δεν μπορούν να είναι άγιοι, αλλά και θα κολασθούν. Η άποψη αυτή στηρίζεται στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας…»!!!

 Κάτι τέτοιο, ὡς γνωστὸ πρεσβεύουν καὶ οἱ τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ὅπως φαίνεται στὸ διπλανὸ βίντεο, στὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνει ὁ Ἡγούμενος Μεθόδιος παρόμοιες θέσεις ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Παϊσίου (ἐδῶ).

 Ἀλλὰ καὶ ὁ κ. Πολυμενόπουλος Διονύσιος τοῦ Π.Η. γράφει: «Το Ημερολογιακό θέμα, η αποδοχή δηλαδή του Γρηγοριανού Ημερολογίου με το αλλαγμένο Πασχάλιο είναι σίγουρα παράβαση που εμπεριέχει διαχρονικό ΑΝΑΘΕΜΑ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και άρα νόμιμη αιτία επαινετής Αποτείχισης και δημιουργίας κατόπιν επαινετού Σχίσματος, δηλαδή ουσιαστικά Κανονικής Συνόδου»  (ἐδῶ,  ἐδῶ  κι ἐδῶ).

  Ἐπίσης ὁ κ. Κυριάκος Βαρβέρης ἀναφερόμενος σὲ σχόλια νεοημερολογιτῶν γράφει: «Ω αξία και πιστά τέκνα του Μελετίου Μεταξακη και το Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου!!! Για κοιτάξτε λίγο στον καθρέπτη και θα δείτε ποιοι δημιούργησαν το σχισμα και ποιοι είναι σχισματικοι» (ἐδῶ). 

   Τέλος ὁ κ. Μάννης τοῦ "Κρυφοῦ Σχολειοῦ" παρομοιάζει τοὺς Παλαιοημερολογίτες μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους καὶ τοὺς Ἀντιοικουμενιστές/ἀποτειχισμένους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀπολλιναριστὲς ἢ τοὺς Σαββελιανούς.

   «2. Σχετικά με την "αφελή εντύπωση" περί συνεργασίας των Αντιοικουμενιστών… Στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα δείτε ότι παρόμοιες συνεργασίες δεν υπήρξαν ποτέ. Πως ήταν, φερειπείν, δυνατόν, οι Ορθόδοξοι προ της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου να συνεργάζονταν με τους Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς, από την στιγμή μάλιστα που οι τελευταίοι επέμεναν στις πλάνες τους;… Πόσο μάλλον όταν με την λέξη "συνεργασία" εσείς εννοείτε να προδώσουμε τους Πατέρες μας και να συνταχθούμε με τα τερτίπια του Μεταξάκη, του Παπαδόπουλου και των άλλων Οικουμενιστών που έσχισαν την Εκκλησία και δίωξαν τους Ορθοδόξους» (ἐδῶ).

   (Βέβαια, ὁ Πατριάρχης Μελ. Μεταξάκης καὶ ὁ Ἀρχιεπ. Χρυσ. Παπαδόπουλος ἐκατηγοροῦντο ἀπὸ τοὺς τότε Π.Η. ΚΥΡΙΩΣ γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ)!

   Καὶ ἐνῶ ἔχουν γράψει αὐτὰ κι ἄλλα πολλά, διερωτῶνται οἱ Παλαιοημερολογίτες: Πότε εἴπαμε ὅτι εἶστε σχισματικοὶ ἢ αἱρετικοί;

   Ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι γνωστὰ περὶ τῶν Π.Η. (πιστεύουμε τὰ περισσότερα καὶ στὸν π. Παΐσιο Παπαδόπουλο) καὶ ἐνῶ εἴχαμε ἐπι-κοινωνία μὲ τὸν π. Παΐσιο (νεοαποτειχισμένο ἀπὸ τὸν νεοημερολογίτη Ἐπίσκοπό του, τὸν Φλωρίνης Θεόκλητο) καὶ δημοσιεύαμε τὰ ἄρθρα του, ξαφνικὰ ὁ π. Παΐσιος ἄλλαξε γραμμή (δικαίωμά του), μετὰ τὴν δημοσίευση κάποιου βιβλίου καὶ κάποιων ἄρθρων σχετικὰ μὲ τὸ πρόβλημα τοῦ Π.Η., ἂν καὶ σ’ αὐτὰ δὲν γινόταν καμιὰ ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό του! Μὲ ἄρθρα του, λοιπόν (καὶ μὲ μόνο τὸ λόγο ὅτι διαλεγόμαστε γιὰ τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ Π.Η.) ξεκίνησε τὴν 8^η Ἰουνίου 2017 ἐναντίον μας ἕνα πόλεμο μὲ ἀπίθανους καὶ ἀπαράδεκτους χαρακτηρισμούς. Διαγράφει ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀγῶνες τοῦ π. Εὐθυμίου, μᾶς θεωρεῖ κακοπροαίρετους καὶ ἐνῶ ἐμεῖς ἀπαντήσαμε στὰ ἄρθρα του χωρὶς χαρακτηρισμοὺς γιὰ τὸ πρόσωπό του, προσπαθώντας νὰ μείνουμε μόνο στὰ γεγονότα καὶ στὴν ἀλήθεια (παρὰ τὰ τυχὸν λάθη μας), συνεχίζει μὲ σκληρότερο τρόπο τὴν ἐπίθεση.

    Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὄχι μόνον εἴχαμε μαζί του ἐπικοινωνία τηλεφωνική, καὶ μᾶς ἔστελνε κατ’ ἀποκλειστικότητα ἄρθρα του, ἀλλὰ μόλις πρὶν μερικὲς ἑβδομάδες μᾶς ὑπαγόρευσε ὁλόκληρο  ἄρθρο του διὰ τηλεφώνου γιὰ νὰ τὸ ἀναρτήσουμε. Καὶ ἀφήσαμε ἄλλες ἐπείγουσες δουλειὲς γιὰ νὰ τὸν ἐξυπηρετήσουμε. Καὶ σκέπτεται κανείς· πρὶν ἀρχίσει τὸν πόλεμο ἐναντίον μας, δὲν ἔπρεπε προηγουμένως νὰ μᾶς πάρει ἕνα τηλέφωνο γιὰ νὰ συζητήσουμε ὡς χριστιανοί (κι ὄχι ὡς Ἰουδαῖοι), ἢ νὰ μᾶς στείλει ἕνα e-mail στὸ ὁποῖο νὰ μᾶς ἐξηγεῖ τὴν διαφοροποίηση τῆς στάσεώς του;

      Τὴν 8^η  Ἰουνίου, λοιπόν, γράφει ἕνα ἄρθρο μὲ τίτλο: «ΑΚΑΙΡΗ ΑΔΙΑΚΡΙΤΗ ΚΑΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΗ Η ΔΙΕΝΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ» στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων λέει:

     «Ο λόγος του Θεού “ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ”  ἰσχύει και για κάθε αδιάκριτο που δεν έχει τον φωτισμό να κατανοήσει ότι δεν πρέπει να μεταθέτουμε το κέντρο βάρους από τα θέματα της πίστεως σε άλλα θέματα διότι αυτό συνεπάγεται ως μετατόπιση φορτίου ανατροπή στον ίδιο τον αγώνα μας!». Kαὶ ποιούς χαρακτηρίζει ὁ π. Παΐσιος ἀδιάκριτους; Τοὺς συγκεκριμένους συγγραφεῖς (τῶν ὁποίων κείμενα περὶ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου δημοσιεύσαμε στὸ ἱστολόγιο) κι ἐμᾶς γιὰ τὰ σχόλια ποὺ γράφουμε! Καὶ ποιά εἶναι τὰ ἄλλα θέματα, ποὺ δὲν πρέπει νὰ συζητήσουμε τώρα; Τὸ ἂν τὸ Ἡμερολόγιο εἶναι δόγμα, τὸ ἂν θὰ μποροῦμε νὰ συμμαχήσουμε μὲ ἀνθρώπους ποὺ μᾶς θεωροῦν σχισματικούς!!! Στὸ ἴδιο μοτίβο συνεχίζει κατακεραυνώνοντάς μας μὲ λόγια Ἁγίου. Γράφει: «Ο Άγιος Συμεών ο Νέος θεολόγος αγανακτισμένος με την νοοτροπία ορισμένων να θεολογούν εύκολα γράφει…». Καὶ προλαβαίνοντας πιθανὴ ἔνστασή μας, ὅτι ἐμεῖς δὲν θεολογοῦμε, ἀλλὰ πολεμοῦμε τὴν Παναίρεση, συνεχίζει:

  «Θα ισχυρισθούν, βέβαια, οι διαπλεκόμενοι στο παλαιοημερολητικό ζήτημα τον τελευταίο καιρό, ότι κάτι αντίστοιχο δεν ισχύει γι αυτούς αφου δεν θεολογούν περί Αγίας Τριάδος. Όμως “θεολογούν”, καθώς και ορισμένοι λαϊκοί μετά ανέσεως, στον αντιοικουμενιστικό αγώνα αποπρασανατολιζόμενοι από την βασιλική οδό της διακρίσεως και αναλισκόμενοι σε θέματα που δημιουργούν προβλήματα στις τάξεις των αγωνιζομένων, θέτοντας παράκαιρα διλήμματα... Αυτό είναι εξ ίσου σοβαρό και κάνει πολύ μεγάλο κακό στον αγώνα.

   Αυτή την ώρα παλαιό και νέο ημερολόγιο χρειάζεται να σχηματίσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα εστιάζοντας την δυναμική μας αφήνοντας τα στενά παραταξιακά πλαίσια επιστρατευόμενοι εν Αγίω Πνεύματι στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού» (ἐδῶ). Σκεφτήκατε, π. Παΐσιε, μήπως τὸν ἀγώνα τὸν ἀποπροσανατολίζετε ἐσεῖς; Μᾶς συμβουλεύετε νὰ συμπορευθοῦμε μὲ ἀνθρώπους, ἡ μόνη ἔννοια τῶν ὁποίων εἶναι, πῶς θὰ μᾶς ἀφομοιώσουν καὶ πῶς θὰ μᾶς ἀναγκάσουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸ Ἡμερολόγιο ὡς δόγμα Πίστεως, καὶ οἱ ὁποῖοι ἔχουν διακηρύξει σὲ ὅλους τοὺς τόνους καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ὅτι δὲν πρόκειται νὰ κοινωνήσουν μαζί μας, ἂν δὲν ἀποδεχτοῦμε τὴν κακοδοξία αὐτή; Τὴν συμβουλή σας, πάτερ Παΐσιε,  «να σχηματίσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα» κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι φανερὸ ὅτι τὴν άκολουθοῦμε χρόνια τώρα, ἀλλὰ δὲν βλέπουμε ἀποτέλεσμα· ὡς ἐκ τούτου, τὴν ὑπόδειξή σας νὰ ἀγνοήσουμε καὶ νὰ παραμερίσουμε ὅλες τὶς παραπάνω θέσεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, πῶς νὰ τὴν υἱοθετήσουμε; Ἢ μήπως τὸ μήνυμά σας εἶναι, ὅτι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ βρίσκεται στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, παρὰ τὴν παράλληλη Ἐκκλησία ποὺ δημιούργησαν, τὶς ἀντιμαχόμενες Συνόδους καὶ τὴ δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου;

    Θὰ πεῖτε· αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους. Πράγματι συμβαίνει καὶ πιθανὸν νὰ δεῖτε χειρότερα· πράγματα καὶ θάματα. Γιατὶ φαίνεται ὅτι εἴμαστε πολὺ κοντὰ στὰ ἔσχατα καὶ ὅλο καὶ περισσότερο θὰ πραγματοποιεῖται ὁ λόγος τῶν Ἁγίων περὶ μεγάλης συγχύσεως τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ἀλλὰ καὶ ὁ λόγος τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου: «Παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς… Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς» (Ματθ. 10, 17-21). Ὅμως οἱ ἀποτειχισμένοι δὲν ἔκαναν δική τους Ἐκκλησία. Μένουν μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὰ προσωπικὰ λάθη τους.

    Ἐπανέρχεται ὁ π. Παΐσιος στὴ συνέχεια καὶ γράφει ἄλλο ἄρθρο μὲ τίτλο: «Το παράδειγμα της τακτικής ή στρατηγικής ευελιξίας του Μεγάλου Βασιλείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε για να προχωρήσουν από κοινού παλαιό και νεό στην καταδίκη του Οικουμενισμού». Ἐκεῖ μιλᾶ γιὰ «ανάγκη σύμπραξης» Παλαιοῦ καὶ Νέου, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Μ. Βασιλείου. Γράφει: «Ο Μέγας της Καισαρείας Πατήρ κύριος υπέρμαχος της ανάγκης σύμπραξης των Ορθοδόξων με τους Ομοιουσιανούς, με σκοπό την επιτακτική εκκλησιαστική ανάγκη αποδυνάμωσης της αρειανικής παράταξης, σε μία προσπάθεια να αποκαταστήσει την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος. Πόσο μακρυά έβλεπε! {Κρατήστε σας παρακαλώ αδελφοί και πατέρες του παλαιού και νέου ημερολογίου την επισήμανση αυτή διότι αποτελεί ιστορικό παράλληλο με αυτό που γίνεται σήμερα με τον Οικουμενισμό}!».

    Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ἀπαντήσαμε, χωρὶς κανένα χαρακτηρισμὸ τοῦ προσώπου τοῦ π. Παϊσίου: «Στὰ παραπάνω ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε τὰ ἑξῆς: Νομίζουμε, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μεταφέρουμε διαμάχες ἄλλων ἐποχῶν γιὰ δογματικὰ θέματα καὶ ἔννοιες ποὺ δὲν εἶχαν ἀκόμα ἀποκρυσταλλωθεῖ, σὲ σημερινὲς καταστάσεις, ποὺ ἔχουν συζητηθεῖ ἐπὶ δεκαετίες. Τότε δὲν ἦταν ἀκόμα “ἀποσαφηνισμένη ἡ διατύπωση τοῦ Τριαδικοῦ καὶ μετέπειτα τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος”· σήμερα τὰ πράγματα γιὰ ὅσους ἔχουν ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα εἶναι πεντακάθαρα, γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιά …“συμπράξεις”, ἀλλὰ γιὰ ἐφαρμογὴ τῆς Πατερικῆς μας Παραδόσεως! Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς τὰ γεγονότα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, παρουσιάζουμε τὶς θέσεις τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱερόθεου «Ἐμπειρική Δογματική…».

     Στὴν ἀνταπάντησή του ὁ π. Παΐσιος μὲ τίτλο «“Τὴν ἀρχὴν ὅ,τι καὶ λαλῶ ὑμῖν” (Ιω.8,25)» (τὴν ὁποία δημοσιεύει krufo-sxoleio, ἐδῶ), κάνει πάλι ἐπίθεση μὲ χαρακτηρισμούς, καταφέρεται μὲ δριμύτητα ἐναντίον τοῦ συγγράψαντος τὸ ἄρθρο. Δὲν ἀντελήφθη ὅτι δὲν παραθέσαμε τὸ κείμενο τοῦ Ρωμανίδη ἀποδεχόμενοι ἀπόλυτα τὶς θέσεις τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ ὅτι ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ τοῦ σήμερα, καὶ δὲν ταιριάζει τὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς φέρνει. Ἢ ἂν θέλει, κάναμε ἕως τώρα κάτι παρόμοιο (καὶ ἀνάλογο μὲ τὶς δυνάμεις μας) μὲ αὐτὸ ποὺ μὲ ἁγιότητα καὶ τὴν μεγαλοσύνη του ἔκανε ὁ Μ. Βασίλειος γιὰ τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ ἡ ἄλλη πλευρὰ «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»!

   Ἐν πάσῃ περιπτώσει στὸ ἄρθρο αὐτό (ἐδῶ) ὁ π. Παΐσιος μᾶς παραλληλίζει μὲ τοὺς «κακοπροαίρετους Ιουδαίους», ποὺ ὅπως ἐκεῖνοι εἶχαν «υποστεί πνευματική πόρωση και δεν ήθελαν να καταλάβουν τί τους έλεγε», ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ μᾶς. Καὶ θέλοντας νὰ ἀπαξιώσει κάθε προσπάθειά μας, ἀνακάλυψε τώρα, ὅτι κι ἂν ἔχουμε πτυχίο δὲν εἴμαστε  θεολόγοι, δὲν ἔχουμε καμιὰ σχέση μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων, ἁπλῶς ἀντιγράφουμε τὰ κείμενά τους, ὅτι μπερδεύουμε τοὺς ἀδελφούς μας, ὅτι ἔχουμε ἐριστικὴ διάθεση, καὶ ὅτι εἴμαστε «οπωσδήποτε σαν τους Ιουδαίους στην ενδόμυχη πρόθεση». Κι ἀκόμα –τὸ ἀποκορύφωμα– ὅτι ἐμεῖς διαλεγόμενοι γι’ αὐτὰ τὰ πράγματα «διώκουμε τον Χριστό στα πρόσωπα των αδελφών» μας!

    Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Παΐσιο γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ὑποδείξεις. Προσωπικά, ποτὲ δὲν ὑποστήριξα ὅτι εἶμαι θεολόγος (ἀλοίμονο ἂν τὸ ἔκανα), παρὰ μόνο ἕνας ἐκπαιδευτικὸς «θεολόγος» ποὺ καὶ στὴν ἐκπαιδευτική μου ζωὴ καὶ στὴν προσωπικὴ ἔκανα καὶ κάνω πολλὰ λάθη, ποὺ ἔχω πνευματικὴ πόρωση, ἀλλὰ ἀγωνίζομαι νὰ τὴν ἀποτινάξω. («Κύριε ἁμαρτάνων οὐ παύομαι, φιλανθρωπίας ἀξιούμενος οὐ γινώσκω, νίκησόν μου τὴν πώρωσιν, μόνε Ἀγαθέ, καὶ ἐλέησόν με»).

   Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν πρόκειται γι’ αὐτό. Πρόκειται γιὰ τὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, τὸν ὁποῖον ὡς πιστὸς κάνω μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ μου καὶ τὴν καθοδήγηση τῶν Ἁγίων Πατέρων, τοὺς ὁποίους ὁ π. Παΐσιος παρερμηνεύει καὶ κακῶς χρησιμοποιεῖ, ὅπως ἀνέφερα ἀνωτέρω. Παρόλα αὐτά, ὁ π. Παΐσιος, συνεχίζοντας νὰ μιλᾶ ὑποτιμητικά, γράφει:

    «Σημείωσα στα τελευταία μου άρθρα κάτι, που αν ακόμη το έλεγα σε παιδιά του νηπιαγωγείου θα το είχαν καταλάβει: «Μην μπερδεύετε τους πιστούς με ζητήματα που τους αποπροσανατολίζουν». Αυτή την ώρα το ζητούμενο δεν είναι η διένεξη για το παλαιό ή για οτιδήποτε άλλο που μεταθέτει το θέμα από αυτό που γίνεται με τον Οικουμενισμό,  το ότι οι ψυχές οδηγούνται επισήμως στην αίρεση. Και επειδή αδίκως χτυπάτε το παλαιό ημερολόγιο επεσήμανα και την στάση του φωτισμένου διδασκάλου της Καισαρείας της Καππαδοκίας, του Μεγάλου Βασιλείου για να δείξω ότι, πρωτίστως, τον ενδιέφερε να σωθούν οι άνθρωποι εν τη Εκκλησία, και ότι είχε τον τρόπο να ελίσσεται μη χάνοντας κάτι από την δογματική αλήθεια διατυπώνοντας όμως την ίδια αλήθεια με όρους στους οποίους διέκρινε σημασίες, ώστε τελικά να κάνει το θεάρεστο, δηλαδή, να βοηθά να σώζονται οι άνθρωποι.

   Δεν γνωρίζω με ποια λογική –προσωπικά δεν βρίσκω λογική– να προσπαθείτε να αποδείξετε ότι το παλαιό είναι στην πλάνη. Με όσα ήδη σας απάντησαν αποδεικνύεται ότι έχουν δίκαιο!... Γιατί ωρύεστε;… Και λέγεστε χριστιανοί;».

   Δὲν ἔχουμε πάτερ, διάθεση ἀντιπαραθέσεως μαζί σας. Ἁπλῶς γράφουμε τὶς θέσεις μας, χωρὶς νὰ σᾶς χαρακτηρίζουμε, ὅπως ἐσεῖς, ποὺ μᾶς θεωρεῖτε Ἰουδαίους κι ὄχι χριστιανούς! Καὶ δὲν θὰ ἀπαντούσαμε γιὰ νὰ δικαιωθοῦμε, ἂν δὲν ἔπρεπε νὰ ὑποστηρίξουμε τὴν ἀλήθεια, ποὺ δυστυχῶς κακοποιεῖτε καὶ νὰ ποῦμε ἄλλη μιὰ φορά. Θέλουμε τὴν ἑνότητα, τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ ὅπως μᾶς τὴν διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας: «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφεσ. 4,15). 

Σημάτης Παναγιώτης