"Αυτό που θεωρούν “εκκλησία” είναι το θρησκευτικό κατεστημένο κι όχι το Σώμα του Χριστού"!

Ο πόλεμος με την οδοντογλυφίδα

“ Ορθοδοξία” 

  Το σχέδιο των εχθρών του Χριστού για την άμβλυνση του ορθόδοξου φρονήματος, εφαρμόστηκε πιστά κατά γράμμα. Η (τεχνητή) κρίση, σαν το κερασάκι στην τούρτα, εξουδετέρωσε πλήρως τις άμυνες ενός, αποκομμένου απ την πίστη, λαού. 

  Η δογματική κατάρτισή μας, μηδενική. Το ενδιαφέρον να μάθουμε, επίσης μηδενικό. Βολεμένοι στην καθημερινότητά μας, με ήσυχη συνείδηση νομίζοντας ότι κάνουμε τον πνευματικό μας αγώνα στεκόμαστε αδιάφοροι απέναντι σε όλα όσα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας.

    Συνεχίζουμε να εκκλησιαζόμαστε στους ναούς την στιγμή που οι λειτουργούντες σ' αυτούς είναι συμμέτοχοι της αίρεσης του οικουμενισμού. 

   Συνεχίζουμε τις προσκυνηματικές μας εκδρομές, παίρνοντας ευλογία από “φωτισμένους” γέροντες ή γερόντισσες, οι οποίοι θέλουν να μας μάθουν πως ν' αγαπήσουμε τον Χριστό την ώρα που οι ίδιοι Τον προδίδουν.

   Συνεχίζουμε τα έργα αγάπης, εθελοντικές συμμετοχές σε συσσίτια ώστε να νιώθουμε πως κάνουμε το χρέος μας προς τον συνάνθρωπο, όσο φυσικά δεν θίγεται το προσωπικό μας συμφέρον.

Έγινε η σύνοδος στην Κρήτη.

    Οι ετερόδοξοι ονομάστηκαν εκκλησίες... Καμμία αντίδραση.

    Άρχισαν οι διωγμοί στο Άγιο Όρος. Μοναχοί εκδιώχθηκαν για την Πίστη τους... Καμμία αντίδραση.

   Απαγορεύεται να λειτουργούν ιερείς που διακόπτουν την
μνημόνευση του “επισκόπου”, μη θέλοντας να είναι κοινωνοί στην πίστη τους...Καμμία αντίδραση.

     Αυτήν την εβδομάδα, “παύθηκαν” ηγούμενος και ιερομόναχος σε ιερά μονή της Μακεδονίας... Αντίδραση; καμμία! 

    Ο κόσμος δεν γνωρίζει. Όσοι  γνωρίζουν περιμένουν καθοδήγηση από τον κλήρο και τους μοναχούς. Αυτοί σιωπούν ενόχως είτε επειδή ασπάζονται τον οικουμενισμό είτε επειδή περιμένουν την μαζική διαμαρτυρία, διότι μη έχοντας εμπειρική σχέση με τον Θεό δεν ξέρουν που να βασιστούν.

   Έτσι, νομίζουν πως πολεμούν την αίρεση “μέσα απ' την εκκλησία” με κάποιους λόγους που εκφωνούν ζητώντας απ' το ποίμνιο ομολογία πίστεως. Δεν γνωρίζουν πως αυτό που θεωρούν “εκκλησία” είναι το θρησκευτικό κατεστημένο κι όχι το Σώμα του Χριστού, διότι ο Χριστός δεν  μπορεί να είναι εκεί όπου δεν υπάρχει καθαρότης αλλά αντιθέτως συμβιβασμός με τους απίστους.

   Νομίζουν πως πολεμούν με τα λόγια και δεν ξέρουν ότι ο αγώνας γίνεται με έργα.

   Πιστεύουν πως ο πιστός θ' ακολουθήσει τα λόγια τους παρόλο που οι πράξεις τους δεν συνάδουν με αυτά. Με τα λόγια θέλουν να γίνουν πρότυπο για αγώνα. Ζητούν ομολογία, χωρίς αυτοί να ομολογούν. O Θεός ζήτησε να Τον ομολογήσουμε έμπροσθεν των ανθρώπων και να Τον ακολουθήσουμε σηκώνοντας τον σταυρό μας. Ο σταυρός, σε καιρό αιρέσεως είναι η ομολογία-μαρτυρία της πίστεώς. Η ομολογία είναι πόλεμος εναντίον των Οικουμενιστών, πόλεμος για τον Θεό. Είναι ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στην αίρεση. Είναι υπακοή στον Τριαδικό Θεό.

   Ξεκάθαρη τοποθέτηση δεν έχουν ούτε οι κληρικοί που διέκοψαν την μνημόνευση του επισκόπου χωρίς όμως να σταματήσουν και κάθε εκκλησιαστική κοινωνία. Αυτοί φάσκουν και αντιφάσκουν: διακόπτουν μνημόνευση ώστε να μην γίνουν κοινωνοί της πίστης του επισκόπου ενώ συνεχίζουν εκκλησιαστική κοινωνία γινόμενοι κοινωνοί της πίστης την λοιπών κληρικών που δεν καταδικάζουν τον οικουμενισμό, άρα τον αποδέχονται. Το τραγικό σ'αυτήν την περίπτωση είναι πως αυτοί καθοδηγούν πιστούς που δεν γνωρίζουν τους Ιερούς Κανόνες και έχοντας εμπιστοσύνη στους ποιμένες ακολουθούν τα όσα αυτοί εφαρμόζουν. Αυτοί προκαλούν μεγαλύτερη βλάβη από την ζημιά που κάνουν οι οικουμενιστές διότι αποπροσανατολίζουν και συγχέουν τους προβληματισμένους και ορθώς φρονούντας πιστούς.

    Οι κληρικοί που αναγνωρίζουν την αίρεση, μιλούν εναντίον της χωρίς όμως να προβαίνουν σε πλήρη και άμεση διακοπή κάθε εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους κακοδόξους, ας μην ξεγελούν πλέον τον εαυτό τους και ας μην αναπαύουν την συνείδησή τους.

          Είναι προδότες της πίστεως.

   Κρατούν το ποίμνιο σε κατάσταση νάρκη. Δεν είναι οι καλοί ποιμένες που θ' αγωνισθούν για το ποίμνιο. Δεν είναι μαθητές του Κυρίου. Όταν ο Κύριος λέει “πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις” δεν υπακούν και δεν αφήνουν και τους πιστούς να υπακούσουν.

    Πού είναι η ανδρεία της ψυχής; Πού είναι η μνήμη θανάτου; Tί ψυχή θα παραδώσουν; Μέχρι πότε θα σιωπούν; Νομίζουν πως πολεμούν, αλλά αυτός δεν είναι πόλεμος. Τα λόγια τους δεν είναι σπαθί, αλλά οδοντογλυφίδα. Μ' αυτήν χτυπούν γύρω τους νομίζοντας πως πολεμούν την αίρεση. Δεν γινόμαστε με την οδοντογλυφίδα στρατιώτες του Θεού. “Ενδύσασθε την πανοπλία του Θεού” συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος “ίνα δυνηθήτε αντιστήναι”. Ολόκληρο τον οπλισμό, ζητά.

   Ο καιρός έφτασε. Πρέπει να υπερασπιστούμε την πίστη μας.

   Ζητούμε την ξεκάθαρη τοποθέτηση των κληρικών-λειτουργών του Θεού κι όχι των δημοσίων υπαλλήλων.

     ΚΑΙΡΟΣ  ΤΟΥ  ΠΟΙΗΣΑΙ.  

“ Ορθοδοξία”