ΑΘΕΤΗΣΗ ΟΡΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.

Ὁ Ὅρος τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου περὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα καὶ ἡ σημερινὴ ἀθέτησις ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. διὰ τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

    Ὅπως εἶναι γνωστὸ καὶ πολυσυζητημένο ἡ Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, προκειμένου νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα ἀπὸ κοινοῦ ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, στὸν ὅρο περὶ τοῦ ἑορτασμοῦ ἐθέσπισε τέσσερις (4) προϋποθέσεις μὲ βάσι τὶς ὁποῖες θὰ ὑπολογίζετο κάθε χρόνο  ἡ ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μεγαλύτερης ἑορτῆς τῶν Ὀρθοδόξων. Αὐτὲς ἀναφέρονται ἀναλυτικὰ ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη στὴν ὑποσημείωσι τοῦ 7^ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος καὶ εἶναι οἱ ἑξῆς:

1) Νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία, ἡ ὁποία τὴν ἐποχὴ ἐκείνη συνέπιπτε μὲ τὴν 21η Μαρτίου μὲ τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο.

2) Νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα  μετὰ τὴν πρώτη πανσέληνο  ἀπὸ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.

3) Νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα μετὰ τὸ νομικὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων.

4) Νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα πάντοτε ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ.

Σήμερα, λοιπόν, μετὰ ἀπὸ χίλια ἑπτακόσια (1700) περίπου χρόνια ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, οἱ ἀκολουθοῦντες τὸ Ἰουλιανό (Παλαιό) Ἡμερολόγιο, διατείνονται μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅτι τηροῦν ἀπαρεγκλίτως τὸν ὅρο αὐτὸ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου περὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα.

Αὐτὸ ὅμως, ὅπως φαίνεται ἐκ τῶν πραγμάτων, εἶναι λάθος καὶ ψευδές. Ἡ ἀπόδειξις εἶναι τὸ Πάσχα, τὸ ὁποῖο περιμένουμε καὶ προετοιμαζόμαστε νὰ ἑορτάσουμε, δηλαδὴ τὸ Πάσχα τοῦ 2018, καθὼς καὶ κάποια προγηγούμενα τῆς περιόδου τῶν δέκα τελευταίων ἐτῶν.

Τὸ Πάσχα, λοιπόν, τοῦ 2018 ἑορτάζεται μὲ τὸ Π.Η. (Ἰουλιανό) στὶς 26 Μαρτίου, ἐνῶ μὲ τὸ Ν.Η. στὶς 8 Ἀπριλίου. Ἔπρεπε, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸν ὅρο τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, νὰ ὑπάρχη Πανσέληνος μεταξὺ τῆς ἰσημερίας καὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα· δηλαδή, μεταξὺ 21^ης Μαρτίου καὶ 26^ης Μαρτίου μὲ τὸ Π.Η., ἢ 21^ης Μαρτίου καὶ 8^ης Ἀπριλίου μὲ τὸ Ν.Η.  Ἡ πανσέληνος αὐτῆς τῆς περιόδου, σύμφωνα μὲ ὅλα τὰ  ἡμερολόγια, τὰ ὁποῖα ἐκδίδονται, καὶ προφανῶς παίρνουν τὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τῶν ἀστεροσκοπίων, εἶναι στὶς 18 Μαρτίου μὲ τὸ Π.Η., ἢ στὶς 31 Μαρτίου μὲ τὸ Ν.Η. Στὴν ἡμερομηνία αὐτὴ συμφωνοῦν καὶ τὰ ἁγιορείτικα ἡμερολόγια τῶν μονῶν καὶ τῶν ζηλωτῶν Πατέρων. Ἐξ αὐτοῦ γίνεται φανερὸ ὅτι στὸ μὲν Π.Η. δὲν ὑπάρχει πανσέληνος μεταξὺ ἰσημερίας καὶ Πάσχα γιὰ τὸ ἔτος αὐτό, στὸ δὲ Ν.Η. ὑπάρχει. Ἄρα λοιπόν, ὁ ὅρος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὴν προκειμένη περίπτωσι τηρεῖται μὲ τὸ Ν.Η. κι ὄχι μὲ τὸ Π.Η.

Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συνέβη καὶ κατὰ τὰ ἔτη 2007 καὶ 2010. Καὶ τότε δηλαδή, μὲ τὸ Π.Η. δὲν ὑπῆρχε πανσέληνος μεταξὺ ἰσημερίας καὶ ἑορτῆς, ἐνῶ μὲ τὸ Ν.Η. ὑπῆρχε. Ἀξιοσημείωτο ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι τὸ 2010 ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα ἑορτάστηκε τὴν ἐνωρίτερη δυνατὴ ἡμερομηνία, ἡ ὁποία εἶναι, γιὰ μὲν τὸ Π.Η. 22 Μαρτίου, γιὰ δὲ τὸ Ν.Η. 4 Ἀπριλίου. Αὐτὴ ἡ ἡμερομηνία ἑορτῆς τοῦ Πάσχα γιὰ νὰ συμπέση πρέπει ἡ πανσέληνος καὶ ἡ ἰσημερία νὰ ταυτιστοῦν, δηλαδὴ ἡ πανσέληνος νὰ εἶναι στὶς 21 Μαρτίου, ὁπότε γίνεται καὶ τὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων, καὶ τὴν ἑπομένη ἡμέρα νὰ εἶναι Κυριακή, διὰ νὰ γίνη τὸ Ὀρθόδοξο Πάσχα. Ἡ πανσέληνος, λοιπόν, τὸ 2010 ἦτο 17 Μαρτίου μὲ τὸ Π.Η. ἢ 30 Μαρτίου μὲ τὸ Ν.Η. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ὅπως ἀποδεικνύεται δὲν ὑπῆρχε πανσέληνος μεταξὺ ἰσημερίας καὶ ἑορτῆς τοῦ Πάσχα μὲ τὸ Π.Η., ἐνῶ μὲ τὸ Ν.Η. ὑπῆρχε.

Θὰ θέλαμε ἐν προκειμένῳ νὰ μᾶς ἐξηγήσουν οἱ Γ.Ο.Χ., γιατὶ συμβαίνει αὐτό· ἐνῶ δηλαδὴ κόπτονται ὅτι τηροῦν τὶς Παραδόσεις καὶ τὰ παραδιδόμενα ὑπὸ τῶν Συνόδων καὶ τῶν Πατέρων, ἐδῶ ἀθετοῦν τὸν ὅρο τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου περὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ ἀναφερθῆ  ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. μᾶς ἐγκαλοῦν ὅτι ἐμεῖς ἀθετοῦμε κάποιες ἀπόφασεις Πανορθοδόξων Συνόδων, ὅπως τὶς Συνόδους τοῦ 16^ου  αἰῶνος, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτοὶ ἀθετοῦν τὴν ἀπόφασι τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου!

Καὶ ἄν, ἀκολουθώντας τὸ Π.Η., γινώμεθα παραβάτες αὐτῶν, γιὰ ποιό λόγο νὰ τὸ ἀκολουθήσωμε; Γιὰ συναισθηματικοὺς ἁπλῶς λόγους, ἢ ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ Γ.Ο.Χ., γιατὶ τὸ ἄλλαξαν οἱ Μασῶνοι κ.λπ.;

Γιατί, ἐπὶ πλέον, ψεύδονται παραπλανῶντες τὸν λαόν, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τηροῦν τὶς Παραδόσεις, ἐνῶ στὴν πράξι τὶς ἀθετοῦν ἀσυστόλως καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν. Ἡ μεγαλύτερη ἀθέτησι τῆς Παραδόσεως ἐκ μέρους τῶν Γ.Ο.Χ. νομίζομε ὅτι εἶναι ἡ δογματοποίησις τῆς ἑορτολογικῆς-λειτουργικῆς ἑνότητος εἰς βάρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς. Ἐνῶ δηλαδή, οἱ Πατέρες καὶ οἱ Σύνοδοι ἐθέσπισαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα-κοινωνία ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς καὶ ἐνσωματώσεως εἰς τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, οἱ Γ.Ο.Χ. ἐθέσπισαν τὴν ἑορτολογική-λειτουργικὴ ἑνότητα, χάριν τῆς ὁποίας ἀπεκόπησαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική. Τὸ παράδοξο δὲ εἶναι ὅτι ἀπεκόπησαν ἐκκλησιαστικὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἔχοντας τὴν ἴδια ἑορτολογικὴ-λειτουργικὴ τάξι, δηλαδὴ τοὺς ἀκολουθοῦντας τὸ Π.Η.  Ἔτσι, ἀποδεικνύουν ἐμπράκτως ὅτι τὸ Π.Η. εἶναι μέγιστο καὶ ὕψιστο δόγμα.

Συνοψίζοντας, θὰ θέλαμε νὰ μᾶς ἐξηγήσουν οἱ Γ.Ο.Χ., γιατί συμβαίνει στὴν περίπτωσι τοῦ Πάσχα τοῦ 2018, καὶ τῶν λίγο παλαιότερων ποὺ ἀναφέραμε, νὰ τηρῆται ὁ ὅρος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μὲ τὸ Ν.Η., ἐνῶ μὲ τὸ Π.Η. ἀθετεῖται. Ἀπευθυνόμαστε δὲ συγκεκριμένα στὰ ἱστολόγια «Ἐν τούτῳ Νίκα» καὶ «Κρυφὸ Σχολειό», στὸν καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου κ. Δ. Χατζηνικολάου καί στὸν κ. Δ. Πολυμενόπουλο, γιὰ νὰ μὴ φανῆ ἀόριστη ἡ ἐρώτησις ὡς πρὸς τὸ σὲ ποιούς ἀπευθύνεται.

Ἐλπίζομε ὅτι οἱ ἀπαντήσεις τῶν ἀδελφῶν θὰ εἶναι συγκεκριμένες καὶ ὄχι ἐκτὸς θέματος, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνέβη σὲ παλαιότερο διάλογο.

Ἂν δὲ ὑπάρχουν ἐρωτήσεις σχετικές μέ αὐτή τήν ὑπόθεσι, ἀπὸ τοὺς ἀκολουθοῦντες τό Π.Η., δύνανται νὰ μᾶς τὶς καταθέσουν καὶ νὰ ἀπαντήσουμε, ἀφοῦ ὅμως πρῶτα ἀπαντήσουν ἐπὶ τῆς συγκεκριμένης ἐρωτήσεως.

Ἱερομόναχος

Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς