Να, ποια είναι η κατάντια του λέοντα αντι-Οικουμενιστή Πειραιώς:

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ

ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ!!!

Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Πειραιώς

για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Πειραιώς Σεραφείμ:  Η παναίρεση του Οικουμενισμού και ο Παπισμός

.........................................................................................................

Η παναίρεση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού Οικουμενισμού διαρρηγνύει την οργανική σχέση δόγματος και ήθους. Ο Οικουμενισμός έχει ουμανιστικό, ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και όχι θεολογικό, πνευματικό, θεανθρωποκεντρικό. Παραμερίζει την Πίστη, το δόγμα και την Παράδοση της Εκκλησίας και αποβλέπει περισσότερο σε πρακτικούς σκοπούς. Βλέπει την Εκκλησία κυρίως ως ανθρώπινο ίδρυμα, το οποίο ενωμένο θα δυνηθεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τους εχθρούς του. Γι’αυτό δεν λαμβάνονται σοβαρώς υπ’ όψιν οι βασικές διαφορές περί την πίστη και το πνεύμα ανάμεσα στην Ορθοδοξία, τις αιρέσεις και τις θρησκείες, ούτε η ιστορία και η συνείδηση της Εκκλησίας.

Ιδιαιτέρως ο πρακτικός ή λαικός Οικουμενισμός, ο οποίος επιτάσσει την διαχριστιανική και διαθρησκειακή συνεργασία σε πρακτικά θέματα και τομείς και ποικίλα σύγχρονα προβλήματα (κοινωνικά, ηθικά, περιβαλλοντικά, οικολογικά κ.α.), η οποία συνοδεύεται δυστυχώς με αντικανονικές συμπροσευχές και υπογραφή κοινών κειμένων, έχει σοβαρότατες συνέπειες στο δόγμα και το ήθος.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ασφαλώς, έδειχνε και δείχνει πάντα μεγάλη ευαισθησία σ’ όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Ωστόσο, η από κοινού με τους αιρετικούς αντιμετώπισή τους παρουσιάζει μειονεκτήματα. Η φωνή της Ορθοδοξίας, όταν συμφύρεται με τις άλλες αιρετικές και θρησκευτικές φωνές, χάνει τη διαύγειά της και αδυνατεί να κοινοποιήσει στον σημερινό άνθρωπο τον δικό της μοναδικό τρόπο ζωής, που είναι θεανθρωποκεντρικός, σε αντίθεση με τον ανθρωποκεντρικό τρόπο ζωής των αιρετικών. Η Εκκλησία υποκύπτει στον πειρασμό της εκκοσμικεύσεως, χρησιμοποιώντας στο κοινωνικό της έργο κοσμικές πρακτικές των άλλων αιρέσεων και θρησκειών, σε βάρος του σωτηριολογικού της μηνύματος. Εκείνο, όμως, που έχει ανάγκη ο σημερινός άνθρωπος, δεν είναι η βελτίωση της ζωής του μέσω ενός εκκοσμικευμένου Χριστιανισμού, έστω κι αν αυτός μπορέσει να εξαλείψει όλες τις κοινωνικές πληγές, αλλά η απελευθέρωσή του από την αμαρτία και η θέωσή του μέσα στο αληθινό Σώμα του Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο πρακτικός ή λαικός Οικουμενισμός προωθείται και με τις ανταλλαγές επισήμων επισκέψεων μεταξύ υψηλοβάθμων, κυρίως, εκπροσώπων των αιρέσεων, των θρησκειών και της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτές περιλαμβάνουν εγκωμιαστικές προσφωνήσεις, ασπασμούς, ανταλλαγές δώρων, κοινά γεύματα, συμπροσευχές, κοινές ανακοινώσεις και άλλες χειρονομίες φιλοφροσύνης. Ο πιστός λαός μας, όμως, όταν παρακολουθεί τις επισκέψεις από τα οπτικοακουστικά μέσα επικοινωνίας, δοκιμάζει δυσάρεστη έκπληξη· σκανδαλίζεται, πικραίνεται, απορεί, αλλά και προβληματίζεται, καθώς μάλιστα άλλοτε ακούει τους ποιμένες του να μιλούν με ορθόδοξη και αγιοπατερική γλώσσα, και άλλοτε τους βλέπει ανάμεσα στους αιρετικούς και αλλοθρήσκους να συμπεριφέρονται διπλωματικά. Ένας τέτοιος, όμως, συμβιβασμός στον χώρο της αληθείας της Εκκλησίας, ακόμα και για την ιερώτερη σκοπιμότητα, είναι επιεικώς απαράδεκτος.

Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα,
Ένα γνώρισμα των αγίων Πατέρων, είτε εν Συνόδω είτε εκτός Συνόδου, ήταν πάντοτε η ακρίβεια στην διατύπωση των όρων της πίστεως και του ήθους. Κι αυτό, γιατί γνώριζαν την σημασία και την αξία της ακριβείας. Οι άγιοι Πατέρες έμεναν πάντοτε στην ακρίβεια, ακριβολογούσαν. Η ακρίβεια στο δόγμα δίνει ακρίβεια και στο ήθος, την πνευματική ζωή. Η ακρίβεια στην πίστη και η ακρίβεια και στο ήθος, δεν είναι μία σχολαστικότητα, κάτι το στείρο και άγονο, αλλά μία σπουδαιότατη ανάγκη. Η απουσία αυτής της ακριβείας είναι έργο του διαβόλου, που εδράζεται επί της ανθρωπίνης ραθυμίας, ακηδίας, τεμπελιάς, με αποτελέσμα την μεγάλη ποικιλία απόψεων περί πίστεως, αλλά και περί ήθους.
Ούτε η Ορθοδοξία μόνη μας σώζει, ούτε η ορθοπραξία. Χρειάζεται συντονισμός και των δύο˙ ορθά δόγματα, ορθή πίστη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων και αληθής βίος, αληθές βίωμα. Μόνο η ακρίβεια στην πίστη και στο ήθος σώζει. Με αυτά τα δύο φτερά ας πετάξουμε προς τον ουρανό.

Έτη πολλά και εύδρομος η αρξαμένη Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή!

Μετά πατρικών ευχών
† ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή