Όχι μόνο τα εκκλησιολογικά, αλλ’ ούτε τα επιστημονικά τους λάθη δεν αναγνωρίζουν οι Γ.Ο.Χ.! Τόση ταπείνωση!

 Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ὀφειλόμενη ἀπάντηση στὸ σχόλιο τοῦ κ. Μάννη «Με αφορμή μία αποτυχημένη αναίρεση»

στὸ

http://krufo-sxoleio.blogspot.de/2017/10/blog-post_22.html

Ἀξιότιμε κ. Μάννη,

  δυστυχῶς εἶδα τὴν ἀνάρτησή σας στὸ ἱστολόγιο «Κρυφὸ σχολειό» καὶ ὁμολογῶ ὅτι... δὲν ἐξεπλάγην. Δὲν περίμενα δηλαδὴ νὰ μπεῖτε σὲ ἕναν ἐφ΄ ἴσοις ὅροις ἐπιστημονικὸ διάλογο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναδείξει τὸ λάθος μου ἀλλὰ καὶ τὸ δικό σας, μιᾶς καὶ ἡ προϊστορία τοῦ διαλόγου σας μὲ τὸν κ. Ρίζο ἀπέδειξε, ὅτι εἶστε λαλίστατος σὲ θέματα ποὺ γνωρίζετε καλὰ κι ὅταν ξαφνικὰ ἐμφανίζεται κάτι, τὸ ὁποῖο ἀγνοεῖτε –ναί, ἀκόμη καὶ στὴν ἐπιστημοσύνη σας μπορεῖ νὰ συμβεῖ αὐτό– τότε ὑποβιβάζετε μὲ χείριστο τρόπο τὸν συνομιλητή σας, χωρὶς ὅμως νὰ μιλᾶτε καθόλου γιὰ τὴν ταμπακιέρα τουτέστιν τὸ ἀνύπαρκτο σχίσμα λόγῳ ἡμερολογίου μεταξὺ Γαλατίας καὶ Ἱσπανίας. Ὁμοιάζετε μὲ τὶς κεντρικὲς ἐπιτροπὲς τῶν κομμάτων ποὺ σὲ μὴ ἀρεστὰ θέματα κάνουν δηλώσεις γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση, γιὰ νὰ συσπειρώσουν τοὺς ψηφοφόρους, ὥστε νὰ φωνάξουν μέ μία φωνή: «Μπράβο δάσκαλε, τὸν ἔκανες σκόνη τόν...». Θα γίνω πιὸ σαφής:

Στὴν ὑποτιμητικὴ ἀπέναντι μου ἀπάντησή σας γράφετε τὰ ἑξῆς:

«η περίφημη "Αναίρεση" περιορίστηκε σε μία και μόνο θέση (η οποία μάλιστα δεν είναι καν του κ. Μάννη, αλλά μαρτυρία του εκκλησιαστικού ιστορικού Μελετίου Αθηνών). Αν φυσικά ο κ. Τσακίρογλου ήθελε να ήταν δίκαιος –και φυσικά δεν είχε τόσο εμπάθεια προς τους Παλαιοημερολογίτες– θα έπρεπε να γράψει περί "σφάλματος του Μελετίου" (αν είναι φυσικά όπως τα λέει τα πράγματα) και όχι περί "αυθαίρετης θέσεως του κ. Μάννη". Διότι ο κ. Μάννης ουδέν άλλο έπραξε από το να παραθέσει στον Μελέτιο Αθηνών, στον οποίο παραθέτει ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα ως έγκυρη επιστημονική πηγή».

Πράγματι κ. Μάννη (ἀλήθεια μετὰ τὸν Ἰούλιο Καίσαρα εἶστε ὁ δεύτερος ποὺ μιλάει γιὰ τὸν ἑαυτό του στὸ 3ο ἑνικό) ἡ ἀναίρεση μου περιορίστηκε σὲ μία και μόνο θέση σας, ὅτι δηλ. ὑπερασπίζεσθε τὴν ὕπαρξη ἑνὸς σχίσματος ποὺ δὲν ἔγινε ποτέ. Τὸ ἐδήλωσα ἔντιμα στὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ ἄρθρου μου: θὰ ἀσχοληθῶ μὲ αὐτό. Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἀναφέρθηκα σὲ σφάλμα τοῦ Μελετίου ἀλλὰ σὲ δικό σας ἐξηγεῖται μὲ μεγάλη εὐκολία:

Ἐσεῖς παρουσιάσατε τὸν Μελέτιο ὡς πηγὴ κι ὄχι ἐγώ. Ἐσεῖς δὲν ἐλέγξατε, ἂν ἡ πηγή σας παρουσιάζει τὴν ἀλήθεια, στὴν σπουδή σας νὰ ἐνισχύσετε τὸ πάνω στὴν ἄμμο χτισμένο οἰκοδόμημα τῆς ἰδεολογίας σας. Ἂν στὶς σπουδές σας –σὲ μία ἐργασία– παρουσιάζατε μία λάθος πηγή, π.χ. τὸν Ἡρόδοτο, ἔπρεπε οἱ καθηγητές σας νὰ ἀσκήσουν κριτικὴ στὸν Ἡρόδοτο, ἢ σ’ ἐσᾶς ποὺ τὸν χρησιμοποιήσατε, χωρίς νὰ ἐξετάσετε ἂν ἔχει δίκιο. Ἂν τολμοῦσα μάλιστα νὰ γράψω γιὰ λάθος τοῦ Μελετίου, φανταστεῖτε τί λιβέλλους θὰ γράφατε ἐναντίον μου (ἀνάλογους μὲ ἐκείνους κατὰ τοῦ κ. Ρίζου). Ἐγὼ ὅμως, ὅπως ἁρμόζει ἐπιστημονικά, τὸν δικαιολόγησα ἀναγνωρίζοντας τὸ ἔργο του, γιατὶ στὴν ἐποχή του οἱ ἔρευνες δὲν ἦταν τόσο προχωρημένες (καὶ μὴν ξεχνᾶτε, ὅτι ὁ Μελέτιος ἀποδεικνύει –παρὰ τὶς γνώσεις τῆς ἐποχῆς του– τὴν ἐπιστημονικότητά του σὲ ἀντίθεση μὲ ἐσᾶς, ἀφοῦ διόρθωσε στὴν ὑποσημείωσή του τὶς ἀναφορὲς τῶν ἄλλων του πηγῶν, ὅτι δηλ. τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο τοῦ Γρηγορίου εἶναι τὸ 17^ο καὶ ὄχι τὸ 13^ο). Ὅσο γιὰ τὸ «στον οποίο παραθέτει ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα ως έγκυρη επιστημονική πηγή» σᾶς θαυμάζω ποὺ γνωρίζετε ὅλες τὶς ἐπιστημονικὲς ἐργασίες καὶ κρίσεις (τὶς ὁποῖες παραδόξως δὲν ἀναφέρετε) περὶ τῶν πηγῶν τοῦ Μελετίου, κυρίως τοῦ Γρηγορίου τῆς Τούρ. Πρέπει νὰ ἔχετε μιλήσει μὲ ὅλους τοὺς καθηγητὲς πανεπιστημίου γι’ αὐτὸ τὸ θέμα.

Γράφετε:

«Αλλά και για το συγκεκριμένο θέμα που θίγει ο συντάκτης της "Αναιρέσεως", ας μας επιτρέψει να έχουμε τις αμφιβολίες μας για την εγκυρότητα των στοιχείων που παραθέτει, όπως και για την ερμηνεία τους. Διότι αν κρίνουμε από στοιχειώδη λάθη που κάνει (ανεπίτρεπτα και για φιλόλογο, και για ιστορικό), όπως το να θεωρεί πως άλλο είναι η Γαλατία και άλλο η Γαλλία (ενώ είναι γνωστό πως ταυτίζονται, αφού η λατινική λέξη Gallia είναι η λατινική ονομασία της Γαλατίας), πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ερμηνεύει σωστά τα στοιχεία του Mosshammer ή του Molinier».

Τὸ νὰ ἔχετε ἀμφιβολίες κ. Μάννη, ἂν ἐγὼ παραθέτω ἔγκυρα στοιχεῖα εἶναι θεμιτὸ δικαίωμά σας –ἀρκεῖ νὰ τὸ ἀποδείξετε– καὶ βοηθάει τὸν ἐπιστημονικὸ διάλογο ἐπιπέδου, γι’ αὐτὸ σᾶς παρακαλῶ διαβάστε τὸν Mosshammer ἰδοὺ καὶ τὸ βιβλίο του ἀπὸ τὶς Oxford Early Christian Studies, οἱ ὁποῖες θεωροῦν τὶς πληροφορίες του γιὰ τὸ ἡμερολογιακὸ σημαντικότατες "if you have a taste for abstruse learning, classical theological, and calendrical, the sort of taste which inspires the compilers of those useful annual ecclesiastical calendars that help us out so much, this is the Paschal book for you." -Robin Ward, Times

 ἢ τὸν Molinier

  -μπορῶ νὰ σᾶς ἀναφέρω κι ἄλλα, ὅπως τὴν κ. Braun

-ἡ βιβλιοθήκη μου εἶναι γεμάτη- γιὰ νὰ μὴν κουράζεστε καὶ ὑποδείξτε μου παρακαλῶ τὰ λάθη τῶν γραφόμενων μου.

Ἂν γνωρίζατε κ. Μάννη, ὅτι ὁ Γρηγόριος τῆς Τοὺρ καὶ ἡ σχετικὴ μὲ αὐτὸν βιβλιογραφία εἶναι ὑποχρεωτικὸ μάθημα γιὰ ἕναν φοιτητὴ ἱστορίας στὴν Γερμανία, ἂν γνωρίζατε, ὅτι ὁ Karl Ubl, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται αὐτὴ τὴν στιγμὴ στὴν Γερμανία καὶ στὴν Εὐρώπη μία ἀπὸ τὶς κορυφὲς στὴν ἱστορία τῶν Φράγκων καὶ γενικὰ τοῦ Μεσαίωνα –ρωτῆστε καὶ λίγο στὸν εὐρὺ ἐπιστημονικὸ κόσμο ποὺ γνωρίζετε τόσο καλά– καὶ τὸν ὁποῖο ρώτησα γιὰ τὸ προκείμενο θέμα, ἦταν ἐξεταστής μου στὶς πτυχιακές μου ἐξετάσεις μὲ θέμα «οἱ Μεροβίγγειοι, ὁ Κάρολος ὁ Μέγας καὶ ἡ ἀντιπαράθεση μὲ τὸ Βυζάντιο», τὶς ὁποῖες δόξα τῷ Θεῷ πέρασα μὲ ἄριστα (εὐτυχῶς δὲν εἶχα ἐσᾶς γιὰ ἐξεταστή), δὲν θὰ λέγατε τέτοια ἀτοπήματα ποὺ μᾶλλον ἐσᾶς ἐκθέτουν κι ὄχι ἐμένα. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ παρακάτω ὅμως, κ. Μάννη, γινόσαστε καὶ θρασὺς μιλώντας γιὰ τυχὸν λάθη μου ἀνεπίτρεπτα καὶ γιὰ φιλόλογο κι ἱστορικό, λόγῳ τοῦ ὅτι π.χ. διαχωρίζω Γαλλία ἀπὸ Γαλατία, ἐνῶ ἐσεῖς, ὁ μέγας δάσκαλος ἐπιμένετε, ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο.

Σᾶς παραθέτω λοιπὸν τὸν χάρτη τῆς Γαλατίας στὸ τέλος τοῦ 5^ο αἰῶνα, κ. Μάννη, στὸν ὁποῖο βλέπετε, ὅτι ἡ ἐπαρχία τῆς Γαλατίας (Gallia) μὲ πρωτεύουσα τὴν Augusta Treverorum (σήμερα, Trier, πόλη τῆς Γερμανίας!!!) περιλαμβάνει τὴν Γαλλία, τὸ Βέλγιο τὴν μισὴ Ὁλλανδία, τὴν μισὴ Γερμανία (μέχρι τὸν Ρῆνο), μέρος τῆς Αὐστρίας καὶ μέρος τῆς Ἑλβετίας. Ἀπὸ τὸν 2^ο αἰῶνα μ.X. καὶ μέχρι τὴν εἰσβολὴ τῶν Φράγκων ὁ ὅρος Galli σήμαινε Γαλατορωμαῖοι. Οἱ φράγκοι εἰσβολεῖς ὡς ὑποτιθέμενοι foederati τῆς ἀνατολικῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλὰ de facto ἀνεξάρτητοι, κράτησαν αὐτὰ τὰ σύνορα γιὰ τὴν ἐπαρχία Gallia καὶ τὶς ἀνάλογες ὀνομασίες, παρότι εἶχαν στὸ μεταξὺ διεισδύσει κι ἄλλα γερμανικὰ φύλα. Ὁ βασιλιὰς τῶν Φράγκων Chlodwig, ὁ ὁποῖος στὴν ἀρχὴ ἤλεγχε τὴν belgica II καὶ μετὰ ὁλόκληρη τὴν περιοχή, πῆρε τὸ 508 ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἀναστάσιο τὸν ρωμαϊκὸ τίτλο τοῦ ὑπάτου ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τοῦ πατρικίου. Ἡ Gallia ἔγινε τελικὰ Francia.

 Οἱ Γάλλοι λοιπόν, κ. Μάννη, λόγῳ τῆς παραπάνω ἱστορικῆς ἐξέλιξης ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτούς τους France δηλ. Φράγκους ἀπὸ τὴν λατινικὴ λέξη Francia (χώρα τῶν Φράγκων) καὶ ὄχι Γαλάτες ἢ Γαλατορωμαίους ἀπὸ τὸ Gallia. Ἡ δὲ φράγκικη τελετὴ στέψης τοῦ Chlodwig ἔγινε ἡ τυπικὴ τελετὴ στέψης τῶν μετέπειτα γάλλων βασιλέων. Αὐτὸ ποὺ βρήκατε στὸ Wikiλεξικὸ κ. Μάννη (Γαλλία<λατινική Gallia), ὡς «ἀδιασάλευτη πηγή», τὸ χρησιμοποιοῦν οἱ ἑλληνόφωνοι περισσότερο γιὰ λόγους γλωσσικοὺς κι ὄχι ἱστορικούς. Οἱ Γάλλοι καὶ οἱ Γερμανοὶ παρασυρμένοι κι ἀπὸ τὶς ἐθνικιστικὲς τάσεις τῶν ἱστορικῶν τους, κ. Μάννη, πολέμησαν πολλὲς φορὲς τοὺς περασμένους αἰῶνες μεταξύ τους, διεκδικώντας ἐκτάσεις καὶ πόλεις, γιατὶ καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς τοὺς γνήσιους φράγκους ἀπογόνους τοῦ Καρόλου τοῦ Μεγάλου καὶ ὄχι ὡς Γαλάτες. Μήπως θέλετε νὰ ἀρχίσετε κανέναν καινούργιο πόλεμο καὶ δὲν τὸ ξέρω; Μήπως θέλει τὸ ἐπιλεγμένο κοινό σας καὶ αὐτή μου τὴν θέση νὰ τὴν περάσει ἀπὸ ἐπιστημονικὴ ἐπιτροπή!!!, ὅπως γράφτηκε σὲ πρόσφατο σχόλιο στὸ ἱστολόγιό σας;

Καὶ κάτι τελευταῖο περὶ αὐτοῦ, κ. Μάννη: Αὐτούς, τοὺς ὁποίους ὁ ἀπ. Παῦλος στὴν ἐπιστολή του ὀνομάζει Γαλάτες κι ὄχι Γάλλους, οἱ Ρωμαῖοι τοὺς ὀνόμαζαν Galliα asiae minoris ἑλληνιστὶ Γαλατία κι ὄχι Γαλλία. Ἀπαράδεκτο λάθος κι ὁ Παῦλος;

Γράφετε:

«Και στην τελική γιατί να αναλωνόμαστε για το αν ο... Σιγηβέρτος ο Γεμβλακήνσιος (τον οποίο από την μία θεωρεί ως αναξιόπιστο, αλλά από την άλλη με κατηγορεί πως δεν τον μελέτησα και έκανα το "έγκλημα" να αρκεστώ στον Μελέτιο)».

Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν ἐπιχειρηματολογία σας κ. Μάννη. Ἂν εἴχατε μελετήσει τὸν Σιγηβέρτο θὰ βλέπατε, ὅτι εἶναι ἀναξιόπιστος, διότι χρησιμοποιεῖ ὡς πηγὴ τὸν Γρηγόριο τῆς Τούρ, ἀλλὰ αὐθαίρετα. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο σᾶς τὸ ὑπενθύμισα. Ἀλλὰ γιὰ σκεφτεῖτε: Σᾶς παρέθεσα τὸ αὐθεντικὸ κείμενο τοῦ Γρηγορίου, ποὺ κι αὐτὸ δὲν ἐξετάσατε, μὲ μετάφραση γιὰ νὰ δεῖτε, ὅτι πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται κάποιο σχίσμα, καὶ ἐσεῖς τὸ ἀποσιωπεῖτε, λέγοντας ὑποτιμητικά: «Ας αφήσει λοιπόν ο κ. Τσακίρογλου τους Σιγηβέρτους και τις Μπρουνχίλδες». Δὲν λέτε κουβέντα περὶ αὐτοῦ, τίποτα γιὰ τὴν ταμπακιέρα, ὅτι δηλ. σχίσμα μεταξὺ Ἱσπανίας καὶ Γαλατίας λόγῳ ἡμερολογίου τὸν 6^ο αἰῶνα δὲν ὑπῆρξε.

Τὸ πιὸ γνωστὸ καὶ πιὸ ἐξακριβωμένο, ἀλλὰ συνολικὰ ἀσήμαντο σχίσμα ποὺ δημιουργήθηκε στὴν Ἱσπανία ἦταν τὸ σχίσμα τῶν Λουσιφεριανῶν τῶν ὀπαδῶν δηλ. τοῦ Ἐπισκόπου Λούσιφερ τῆς Κάλαρης, ὑποστηρικτοῦ τῆς ἀντιαρειανικῆς διδασκαλίας τῆς Α΄ Οικουμενικῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, στὴν Βaetica, τὸ ὁποῖο, ὅπως ἀνέφερα στὴν ἀναίρεση μου –ἀλλὰ ἐσεῖς φυσικὰ δὲν ἀσχολεῖστε μ’ αὐτά– δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ ἡμερολόγιο (βλ. καὶ τὸν λίβελλο τοῦ λουσιφεριανοῦ, ἀντιαρειανιστοῦ Γρηγορίου τῆς Ἐλβίρα "Libellus precum ad Imperatores" Migne, Patr. Lat., XIII, 89 τὸν ὁποῖο μπορεῖτε, ὡς εἰδικοὶ δάσκαλοι, νὰ μεταφράσετε μόνοι σας γιὰ νὰ μὲ ἐλέγξετε κι ἐκεῖ). Δὲν καταλαβαίνω λοιπόν, γιατί ἡ ἀναίρεσή μου ἐπὶ τῷ προκειμένῳ εἶναι ἀποτυχημένη.

Καὶ ἐνῶ στὸ τέλος ἐγὼ σᾶς ἀναγνωρίζω τὸ αὐτονόητο δικαίωμα νὰ ἔχετε τὴν δική σας εὐαισθησία γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου, ἐσεῖς ἀφοῦ ὑποβιβάσατε τὸν κ. Ρίζο μὲ 140 σελίδες αὐτοευλογίας, χωρὶς νὰ ἀναιρέσετε τοὺς πίνακες μὲ τὶς διαφορετικὲς ἡμερομηνίες ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἄνευ σχίσματος, χωρὶς νὰ ἀναιρέσετε τὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ ἡμερολογίου στὴν Δύση, ὅταν αὐτὴ ἦταν ἀκόμη ὀρθόδοξη, καὶ μὴν βλέποντας τίποτα σωστὸ σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο, πρᾶγμα ποὺ οὔτε ὁ πιὸ αὐστηρὸς κριτικὸς βιβλίων δὲν τὸ κάνει, τώρα κάνετε καὶ σὲ μένα τὸ ἴδιο, ἀφήνοντας ὅπως πάντα τὴν ταμπακιέρα γιὰ τὶς ρωμαϊκὲς Καλένδες καὶ πανηγυρίζοντας ἐσωστρεφικά, ὅπως πάντα, μὲ τοὺς οἰκείους σας γιὰ τὴν μεγάλη σας «νίκη».

Μπράβο δάσκαλε!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου