Η «Κάρτα του Πολίτη» ή Ηλε­κτρονική Ταυτότητα, είναι μόνον η αρχή για τα χειρό­τερα που έπονται. Και αυτά είναι:
Το ηλεκτρονικό φακέλωμα μέ­σω διασταύρωσης στοιχείων. Τα προσωπικά μας δεδομένα θα με­ταφέρονται σε όλες τις υπηρεσίες του κράτους (και όχι μόνον του ελ­ληνικού), τράπεζες, Δημόσιες Υπη­ρεσίες, εφορίες, αστυνομία, ασφα­λιστικές εταιρείας κλπ. και θα δια­σταυρώνονται. Θα δημιουργείται το προσωπικό «προφίλ» του κάθε πο­λίτη, και θα αρχειοθετείται. Μετά από αυτό, διευκολύνε­ται η δουλειά για τις εγχώριες αλλά και κυρίως τις ξένες μυστικές υπηρεσίες.

 Η άσκηση συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμά­των του πολίτη, ατομικών και πολιτικών, θα καταπατηθεί και θα εξαρτώνται πλέον από την παραλαβή ή όχι μιας Κάρτας. Εδώ
πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας πριν γίνει πρωθυπουργός, καταδίκαζε την «Κάρτα του Πολίτη» χαρακτηρίζοντας την ως ανασφαλή για τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των πολιτών και δυνάμει επικίνδυ­νη για τις προσωπικές ελευθερίες. Τώρα, το ίδιο πρόσω­πο ετοιμάζεται να προχωρήσει στην επιβολή της, ξεχνώντας όσα υποστήριζε για τις προσωπικές ελευθερίες ένα μόλις χρόνο πριν!
Αλλά το θέμα δεν θα σταματήσει εκεί. Στο προσεχές μέλ­λον, θα ακολουθήσουν πολύ πιο εξελιγμένες μέθοδοι «φα­κελώματος», που δεν θα αφορούν μόνον πρακτικά ζητή­ματα «αρχειοθέτησης»… Μιλάμε για το «σφράγισμα» με το οποίο θα σφραγιστούν οι πολίτες και λίγο αργότερα το ηλεκτρονικό τσιπάκι που σκοπεύουν να τοποθετήσουν μέ­σα στο σώμα μας.
Η «Βιομετρική» κάρτα, η οποία μέσω ενός «έξυπνου» τσιπ RFID, δεν θα καταγράφει μόνο τα συνηθισμένα στοι­χεία μιας απλής ταυτότητας, αλλά θα περιέχει και τα προ­σωπικά μοναδικά χαρακτηριστικά μας, τα οποία είναι δύ­σκολο να αλλοιωθούν. Μιλάμε για την αποκαλούμενη «βιομετρική υπογραφή», η οποία στηρίζεται στον συν­δυασμό βιομετρικών δεδομένων που εξάγονται μέσω πολ­λαπλών φυσικών χαρακτηριστικών του κάθε ατόμου, όπως είναι ο τρόπος και ο ρυθμός βαδίσματος που θα κα­ταγράφονται μέσω των καρδιακών παλμών μας και θα αναλύονται σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις του οργανι­σμού μας στο περιβάλλον, φυσικό ή μη. Όλα αυτά σε συν­δυασμό με τα υπόλοιπα προσωπικά στοιχεία μας, όπως ηλικία, ύψος, βάρος, χρώμα ματιών, χρώμα μαλλιών, γυαλιά, προβλήματα ακοής και ιατρικά χαρακτηριστικά, όπως τι φάρμακα καταναλώνουμε, αν καπνίζουμε, αν πί­νουμε, μέχρι και την συχνότητα των σεξουαλικών επα­φών μας, θα συνδυάζονται, θα καταγράφονται και θα φτιάχνουν το λεγόμενο «Βιομετρικό» προφίλ μας.
Ακόμα και οι μορφασμοί μας, οι γκριμάτσες του προ­σώπου μας, οι οποίες θα φανερώνουν τις ψυχικές μας εκφράσεις, όπως χαρά, λύπη, ευφορία, θα καταγράφο­νται (αυτό θα μπορεί να γίνει μετά την εμφύτευση του μι­κροτσίπ μέσα στο σώμα μας), υπό μορφή ηλεκτρονικών μικροπαλμών δια μέσω των μυϊκών και νευρωνικών μας συσπάσεων, και θα αναλύονται ερήμην μας, δημιουργώ­ντας έτσι όχι απλά το βιομετρικό, αλλά και το ψυχολογι­κό μας «πορτραίτο». Οι βιομετρικές-ψυχολογικές αυτές «υπογραφές» θα αποθηκεύονται, αφού πρώτα κρυπτογραφηθούν, στις «έξυπνες» κάρτες, καθώς και σε βάση δε­δομένων, μαζί με τα κωδικοποιημένα στοιχεία ταυτοποί­ησης των συμμετεχόντων. Αν σας φαίνονται υπερβολικά ή και ανέφικτα όλα αυτά, ετοιμαστείτε να τα υποδεχθείτε μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Ψυχολογική προετοιμασία από το Χόλιγουντ
Τον ρόλο που παίζει η βιομηχανία του κινηματογράφου σε άλλους είναι γνωστές, σε άλλους, όχι και τόσο. Η Αμε­ρικάνικη κατά βάση κινηματογραφική βιομηχανία έχει πα­ρουσιάσει διαχρονικά ταινίες με σενάρια «επιστημονικής φαντασίας» τα οποία μετά από λίγα χρόνια, και όχι τυ­χαία βέβαια έγιναν πραγματικότητα. Τόσο μεγάλες αλ­λαγές, που θίγουν την λογική, πρέπει να περάσουν πρώ­τα από το υποσυνείδητο του μεγάλου κοινού, ούτως ώστε όταν θα εφαρμοστούν στην πραγματικότητα να μην φαντά­ζουν τόσο «ξένες» ή και «εχθρικές». Ενδεικτικά θα αναφέ­ρουμε κάποιες ταινίες που θα μπορούσαν να χαρακτηρι­στούν ως προφητικές του μέλλοντος που έρχεται.
«1984»: Το αριστουργηματικό βιβλίο του George Orwell μεταφέρεται εν έτει 1984 στην μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία Michael Radford και πρωταγωνιστές τους John Hurt και Richard Burton. Πα­ρουσιάζει τον «Μεγάλο Αδερφό» προαναγγέλλοντας μια κοινωνία την οποία οι ενορχηστρωτές της παγκο­σμιοποίησης ετοιμάζουν πυρετωδώς για όλους εμάς!
Minority Report (2002): Με σκη­νοθεσία του Steven Spielberg και πρωταγωνιστή τον Tom Cruise, η ται­νία βασίζεται σε μυθιστόρημα του μελλοντολόγου συγγραφέα Philip K. Dick και παρουσιάζει έναν κόσμο στον οποίο το έγκλημα καταστέλλεται πριν ακόμα συμβεί, ενώ τα bar code και η ιριδοσκόπιση παρουσιάζονται ως το απόλυτο μέσο διάγνω­σης της ταυτότητας των ατόμων.
Gattaca (1997): Η πρώτη ταινία καταγραφής των δια­κρίσεων μέσω των γενετικών χαρακτηριστικών των αν­θρώπων, σε σκηνοθεσία Andrew Niccol και πρωταγωνι­στές τους Ethan Hawke, Uma Thurman, και Jude Law. Η ταινία παρουσιάζει μια ολοκληρωτικά παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, όπου οι γενετικές ατέλειες καταγράφονται στις ηλεκτρονικές ταυτότητες των ανθρώπων, με αποτέλεσμα, είτε να καταδικάζονται να δουλεύουν σαν σκλάβοι, είτε να ανήκουν στην προνομιούχα «ελίτ» των γενετικά τροποποι­ημένων αριστοκρατών.
Blade Runner (1982): Το αριστούργημα του Ridley Scott, βασίζεται σε μια νουβέλα του Philip K. Dick και πα­ρουσιάζει μια εφιαλτική κοινωνία, η οποία κυβερνάται α­πό πολυεθνικές. Σε αυτήν την κοινωνία οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε κατηγορίες ανάλογα με την θέση που κα­τέχουν σε αυτόν τον κόσμο. Για πρώτη φορά παρουσιάζε­ται στην μεγάλη οθόνη η ιριδοσκόπιση ως μέσο διάγνωσης για να ανακαλύπτουν τις «ρέπλικες», οι οποίες αποτελούν αντίγραφα ανθρώπων με ημερομηνία λήξεως, στην πραγματικότητα όμως είναι σκλάβοι-παρίες, εξόριστοι και ανε­πιθύμητοι στην κοινωνία των ανθρώπων, η οποία τους έ­χει καταδικάσει σε θάνατο.
ΣΤΟ SPECTRE, την τελευταία ταινία του θρυλικού Ja­mes Bond, για πρώτη φορά ο πράκτορας της Μ16, μά­χεται εναντίον μιας πανίσχυρης οργάνωσης με την ονομασία «Spectre», η οποία θέλει να επιβάλει στον πλανήτη τον «Μεγάλο Αδερφό». Οι πρακτικές του Ja­mes Bond και της Μ16 για πρώτη φορά θεωρούνται παρωχημένες και ο ίδιος ο θρυλικός πράκτορας «προϊόν» προς απόσυρση! Το ότι ο James Bond απο­φασίζει να αντισταθεί στην καταπάτηση της ελευθερί­ας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των προσωπι­κών δεδομένων, αποτελεί παράδοξο για τις συνήθεις Αμερικάνικες κινηματογραφικές τακτικές και για το μήνυμα που η ταινία αυτή διακριτικά «περνάει».
Σε πολλές άλλες ταινίες παρουσιάζονται bar code στα χέρια των πολιτών αλλά και η ιριδοσκόπιση, σε όλες όμως τις ταινίες υπάρχει κάτι κοινό: η καταγραφή της ταυτότη­τας αφορά τις χαμηλότερες κοινωνικά τάξεις (εργάτες, υπαλλήλους και κοινούς πολίτες), ενώ ποτέ δεν δείχνουν να αφορά την άρχουσα τάξη των προνομιούχων που κά­νουν κουμάντο προστατευμένοι στο απυρόβλητο.

 Όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια καταγραφή ενός εφιαλτικού μέλλοντος, που τώρα μας χτυπάει την «πόρτα». Από εμάς εξαρτάται αν θα το δεχθούμε παθη­τικά ή αν θα αντιδράσουμε στην καταδίκη μας, αγωνιζόμενοι για την ελευθερία μας.