Έτσι για σύγκριση: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ του Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ προς τον ΑΡΕΙΟ, για την παραπλανητική τακτική του ως προς το δόγμα του ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ!

Συγχαρητήριο γράμμα Οικουμενικού Πατριάρχου στον Πάπα Φραγκίσκο

     Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ πέμπτῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἐκλογῆς τῆς Α. Α. τοῦ Πάπα Φραγκίσκου εἰς τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης, ἀπέστειλε πρόν τήν Α. Ἁγιότητα θερμόν ἀδελφικόν συγχαρητήριον Μήνυμα, δι’ οὗ ἐξαίρεται τό γεγονός τῆς συμπτώσεως τῶν βασικῶν προσανατολισμῶν τῆς Παπωσύνης Αὐτῆς μετά τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τά μείζονα ζητήματα τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς διαρραγείσης ἑνότητος τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς μεταναστευτικῆς κρίσεως, τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τῆς ἀναχαιτίσεως τοῦ φονταμενταλισμοῦ.

  Ἐν τῷ σεπτῷ Πατριαρχικῷ Μηνύματι ὑπομιμνήσκονται αἱ πραγματοποιηθεῖσαι ἐπαφαί μεταξύ τῶν δύο ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν κατά μέν τό ἔτος 2014 ἐν Ἱεροσολύμοις, ἐπί τῇ συμπληρώσει 50ετίας ἀπό τῆς ἱστορικῆς συναντήσεως εἰς τούς Ἁγίους Τόπους τῶν Προκατόχων Αὐτῶν ἀοιδίμων Πάπα Παύλου ΣΤ΄ καί Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, κατά δέ τό ἔτος 2016 ἐν τῇ νήσῳ Λέσβῳ, πρός ἀφύπνισιν τῆς Διεθνοῦς Κοινότητος ἀναφορικῶς πρός τήν μεταναστευτικήν τραγωδίαν εἰς τό Αἰγαῖον πέλαγος καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν.

Πηγή

Σχόλιο: Ἂς τὸ ἐπαναλάβουμε, γιατὶ αὐτοὶ στὸ τέλος θὰ πείσουν τὸ ἀγνοοῦντα λαό, ὅτι ΟΧΙ μόνο δὲν προδίδουν τὴν Πίστη, ἀλλὰ ἀξίζουν νὰ τοὺς ἁγιοποιήσουμε κιόλας, γιὰ τήν …προσφορά τους στὴν Ἐκκλησία!

   Λοιπόν, ὁ Πατριάρχης ὀνομάζει Ἐκκλησία τὴν αἵρεση (ὑλοποιώντας ἄλλη μιὰ φορὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου). Ἀποκαλύπτει τὴν διὰ τῶν διαλόγων καὶ τῶν ἄλλων πρωτοβουλιῶν τοῦ Φαναρίου ΠΡΟΔΟΣΙΑ τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ, δηλώνοντας ὅτι συμπίπτουν οἱ προσανατολισμοὶ τοῦ Φαναρίου μετὰ τῶν σατανοκίνητων προσανατολισμῶν τῆς Παπωσύνης γιὰ τὴν ἀποκαταστάσεως τῆς διαρραγείσης ἑνότητος τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ Βατικανὸ ἐμμένει δαιμονικὰ στὶς αἱρέσεις του καὶ τὶς αὐξάνει.

   Ἄρα, κι αὐτὴ τὴν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἀποκάλυψη τῆς ἐμμονῆς στὴν αἵρεση, θὰ τὴν καταπιοῦν οἱ Ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοί, ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες καὶ διδάσκουν τὰ «τέκνα» τους, ὅτι δὲν μολύνονται κοινωνοῦντες μὲ αὐτούς;