«Διδάσκων αυτά την εις εμέ πίστιν αθόλωτον έχειν»

 (Λόγος ΙΑ – Συμεών Νέος Θεολόγος) 

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Πράγματι, στα κείμενα (βιωματικά) του Αγίου Συμεών νιώθεις την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Εμπεριέχουν πνευματικά βιώματα που δύσκολα μπορούν να αποδοθούν. Ο αυτοέλεγχος, η αυτοκριτική, ως ενέργεια σιωπής, δημιουργούν την αίσθηση προσεγγίσεως, ως αρχή πνευματικής άθλησης.

Συνάπτουν τα κείμενα αυτά τη φθαρτή ζωή του πιστού με την άφθαρτη και αιώνια ζωή του Αναστάντος Χριστού. Περιλαμβάνουν, επίσης, και θέματα ποιμαντικής φύσεως–εκκλησιολογίας, εφαρμόσιμα και στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.

Στο προοίμιο του λόγου διαβάζουμε: «και τι το έργον των προϊσταμένων, τις δε η περί τα λογικά πρόβατα φροντίς, και πως οφείλουσι ταύτα παρά των ποιμένων ποιμαίνεσθαι» δηλ. «και ποιο είναι το έργο των πνευματικών προϊσταμένων, εις τι συνίσταται  η φροντίδα των ποιμένων δια τα λογικά των πρόβατα (πιστούς), και πως πρέπει αυτά να ποιμένωνται από τους ποιμένας».

Στην ανάπτυξη του λόγου αναγράφεται: «Σοι δε (ποιμένα) έξεστι και εν οικία και εν οδώ και επί κλίνης και στρωμνής και επί τραπέζης αυτής παρακειμένω ποιμαίνειν τα πρόβατά μου∙ πώς; Διδάσκων αυτά την εις εμέ πίστιν αθόλωτον έχειν και ειλικρινή και αδίστακτον, αγαπάν με εξ όλης αυτών της ψυχής, εξ όλης της διανοίας, ως αυτούς ούτω καγώ ηγάπησα».

Στο Λεξικό ερμηνεύεται: α-θόλωτος = ο μη θολωμένος, καθαρός. Παρά το προφανές (αρχικά) θεολογικό νόημα της λέξεως, η λέξη «αθόλωτη» καθορίζει όλη την αλυσίδα των καταμερισμών της Πίστεως, ως λειτουργικός κρίκος του συνόλου των δραστηριοτήτων στην παραγωγή πνευματικής ζωής, προσωπικής και συλλογικής. Με απλά λόγια: «Μη στάξεις στην καρδιά της πίστεως (Ορθοδοξίας) ούτε στάλα ψεύδους, καινοτομίας ή αιρέσεως».

Ο Άγιος Ιάκωβος είναι σαφής: «Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονεν πάντων ένοχος» (Ιάκ. Β΄ 10).

Μια σταγόνα δηλητηρίου στο φαγητό, το καταστρέφει ολοσχερώς!

Ο θεολογικός όρος «αθόλωτος πίστις», εκφράζει ακριβώς την έλλειψη μολυσμού της πίστεως. Διαχρονικά, η αιχμή του δόρατος είναι η ορθή πίστη. Αυτή είναι η ηγεσία, που συσπειρώνει τους πιστούς και αναλαμβάνει τον ανώτατο έλεγχο της οργάνωσης και λειτουργίας του Εκκλησιαστικού σώματος σε κάθε εποχή, ιδίως σε καιρό αιρέσεως.

Αυτή, ειδικότερα, εκπαιδεύει πνευματικά τον πιστό ή τους πιστούς, να μεταχειρισθούν ορθά, πατερικά, αγιογραφικά, τη ζωή και το δόγμα.

Σήμερα, πολλοί ορθόδοξοι(;) δεν έχουν αντιληφθεί, ότι στον οικουμενισμό η πίστις δεν είναι «αθόλωτος».

Υπάρχει, δυστυχώς, μεμπτή ατομική συμπεριφορά, απουσία αντιδράσεως στην αίρεση και δυσκολία κατανόησης της υφής της.

Το υπνωτισμένο συνειδός δεν είδε καμμία πλάνη–αίρεση στην «σύνοδο» της Κρήτης! Ουδεμία πρυτανεύουσα θόλωση!

Ο Άγιος Συμεών υπογραμμίζει: «Διδάσκων αυτά την εις εμέ πίστιν αθόλωτον έχειν και ειλικρινή και αδίστακτον, αγαπάν με εξ όλης αυτών της ψυχής».

Η σημερινή πίστη των ορθοδόξων (;) δεν είναι ειλικρινής, διότι:

- Δεν παρουσιάζει βιωματικό δεσμό με την υμνολογία της Εκκλησίας στους Μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως.

- Από οικουμενιστές ιεράρχες ακούμε ότι ο «κοινός δεσμός μας είναι η Ορθοδοξία».

- Καθημερινά οι πνευματικοί μιλούν για ομολογία και δεν ενθαρρύνουν ούτε μία υπογραφή ορθόδοξης αντιστάσεως.

- Ομιλούν οι πιστοί για καθαρότητα πνευματική και δεν βλέπουν το οικουμενιστικό θόλωμα της πίστεως.

Η σημερινή πίστη των ορθοδόξων (;) δεν είναι αδίστακτος, διότι:

- Έχουν επιλέξει συνειδητά μια διστακτική μορφή «ουδετερότητας».

- Έχουν εμπιστοσύνη περισσότερο στην σύγχρονη λογική των ποιμένων, εις βάρος της Πατερικής αλήθειας.

- Δεν είναι σίγουροι για τη θόλωση της πίστεως στην Κρήτη.

- Ως ευθυγραμμισμένοι με τη λογική του κοινωνικού συστήματος, δειλιούν και σε μία υπογραφή επιστροφής των «φακέλλων θρησκευτικών» στο Υπουργείο.

- Τέλος, το χειρότερο, ακολουθούν σύστημα αναθεωρήσεως ορθοδόξων πρακτικών, στο όνομα της οικονομίας.

Συμπέρασμα: Οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί την «νέα σύνθεση πίστεως», που εισάγεται στο χώρο της Εκκλησίας. Εισάγεται το «ακίνδυνο» της αιρέσεως, όπως στην εποχή του Πατριάρχη Καλέκα εισήχθη ο Ακίνδυνος, που είχε φαινομενικά ορθόδοξη τοποθέτηση και Βαρλααμική συνείδηση–καρδιά.

Είναι ανάγκη κάποια στιγμή ν’ αναφέρουμε–αναλύσουμε το  αντορθόδοξο της κοινωνικής οργάνωσης και τα επιχειρήματα της Δυνητικής ερμηνείας του 15^ου Κανόνα, διότι κλείνουν το εκκλησιαστικό σώμα σε περιβάλλον χωρίς διακρίνουσα αντίδραση και δημιουργούν «Ηθική εποχής»!

Ο Άγιος Συμεών θρηνεί με λόγια ενός μελλοντικού συνειδητού ποιμένα προς τον Κύριο:

- «Πώς είναι δυνατόν να μη φύγης (Κύριε), εάν δεν καυτηριάσω με θάρρος βασιλείς και άρχοντας δια να επικρατήσει η δικαιοσύνη και να εξαλειφθή η αδικία και η παρανομία;»

- «Μήπως αι προτροπαί των συναδέλφων μου επισκόπων και των φίλων με καταστήσουν συνεργόν εις πράξεις αδικίας, ή ενώ αυτοί θα διαπράττουν αδικίας εγώ θα σιωπώ, ή ενώ θα πράττουν το κακόν θα γίνομαι και εγώ συνεργάτης των και δεν θα τους ελέγχω με θάρρος και παρρησίαν και δεν θα προβάλλω την αντίρρησιν και αντίθεσιν των εντολών σου εις όσα πράττουν. Αλλά πώς είναι δυνατόν, Κύριε, να απαριθμήσω όλα όσα υπάρχει κίνδυνος να μου συμβούν;»

Οι λιγοστές, σήμερα, αναλαμπές της «αθόλωτης πίστης» επιφυλάσσουν ανέλπιστες νικηφόρες εκπλήξεις στους Ορθοδόξους αγωνιστές, που δεν υποφέρουν την δυσοσμία και δυσμορφία της αιρέσεως του οικουμενισμού.

Μέγιστο ιστορικό παράδειγμα η περίοδος  της εικονομαχίας όπου η «αθόλωτος πίστις», άνευ Συνοδικής αποφάσεως–γνώμης, καταδίκασε την αίρεση και την πρακτική της επισήμου Εκκλησίας.

Να θυμηθούμε τους 348 επισκόπους (754) στην σύνοδο της Κων/λεως και το αιρετικό κείμενό τους, στο οποίο οι περισσότεροι «υπάκουσαν», δια να μη λογισθούν «εκτός Εκκλησίας» ή «σχισματικοί» ή «ζηλωτές».

«Ομοφώνως ουν ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλότριαν και εβδελυγμένην εκ της των Χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην… ο δε τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα… εναντίος των του Θεού προσταγμάτων και εχθρός των Πατρικών δογμάτων». Αναμφίβολα, μέσα στην «αθόλωτη πίστη» προβάλλεται άμεσα η αλήθεια της Αγ. Γραφής, η Πατερική αγιοπνευματική σοφία και η συνείδηση της Εκκλησίας.

«Δεί γαρ ημάς ανελθείν μικρόν πρώτον προς σε, ίνα ούτως συ κατέλθης πολύ ο καλός Δεσπότης και ενωθής ημίν» (Λόγος ΙΑ΄ - Συμεών ο Νέος Θεολόγος).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ